ΕΝΑ ΘΛΙΜΜΕΝΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΕ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ, ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ 10ΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1980…

ΕΝΑ  ΘΛΙΜΜΕΝΟ OΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΕ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ, ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ 10ΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1980…

  Έτσι αποτυπώθηκε πριν 30 χρόνια,σε επιφυλλίδα στην εφημερίδα «ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ» της τότε κραταιάς Ομοσπονδίας Συλλόγων Ορεινής Ηλείας (ΟΣΟΗ). Η περιγραφή είναι πραγματική και αποτελεί διδαχή για τους σημερινούς συμπολίτες μας αλλά και τους δασκάλους των παιδιών μας!...

ΕΦΥΓΕ ΜΙΑ ΕΞΕΧΟΥΣΑ ΣΥΜΠΟΛΙΤΙΣ ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ η Κική Λαδέα-Κοτσομύτη…

Αγιογραφία από τον Βυζαντινό ναό της Αγ. Τριάδος Δίβρης (12ου-13ου αι.)

ΕΦΥΓΕ ΜΙΑ ΕΞΕΧΟΥΣΑ ΣΥΜΠΟΛΙΤΙΣ

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Η Κική Λαδέα-Κοτσομύτη

Μια Αγαπημένη μας μεγάλη Κυρία,

Μια σεβαστή συμπατριώτισσα, η Κική Λαδέα-Κοτσομύτη δεν είναι πλέον κοντά μας

Πήρε  το μακρύ δρόμο της Αχερουσίας Λίμνης με το χρυσό νόμισμα της αξιοσύνης στο στόμα της και  βαδίζει προς την γειτονιά των αγγέλων. Κι εμείς οι δικοί της άνθρωποι την  αποχαιρετήσαμε με τον προσήκοντα σεβασμό.

Ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό της ιδιαίτερης πατρίδας μας Ηλείας, το Σκλίβα Πηνείας  και αμέσως ξεχώρισε ως ένα πανέμορφο κυκλάμινο «στου βράχου τη σχισμάδα» που τράφηκε από τις πρώτες διδαχές του μεγάλου της πνευματικού δάσκαλου μακαριστού Αχιλλείου, σκορπίζοντας στη συνέχεια τον δικό της  χριστιανικό και κοινωνικό λόγο στα εκατοντάδες νέα κυκλάμινα  που πότιζε με τα αγνά νάματα της πραγματικής πίστης κι απαντοχής.

Μεγάλωσε και θέριεψε μέσα σε μια δημοκρατική οικογένεια που έδωσε μεγάλο τίμημα στην πατρίδα και την κοινωνία. Και με αυτές τις αρχές και παρακαταθήκες αναδείχτηκε σε μια μεγάλη γυναικεία μορφή, παράδειγμα θάρρους, αυτογνωσίας και ήθους, όταν εγκαταστάθηκε και ρίζωσε πλέον στην Αθήνα  και στο Παλαιό Φάληρο, όπου  έδωσε στην κοινωνία μια υποδειγματική οικογένεια.

Έγινε πλέον η αγωνιστική συνείδηση όλων μας. Με το ακαταμάχητο τετράπτυχο «Ορθοδοξία-Ορθοπραξία-Κοινωνική Δικαιοσύνη-Δημοκρατία » που εξέπεμπε προς κάθε κατεύθυνση προς κάθε μορφή εξουσίας, πολιτική, διοικητική ή εκκλησιαστική έγινε ο φύλακας άγγελος των αδύνατων, των κατατρεγμένων, των αδικουμένων. Δεν άντεχε την αδικία με τίποτα. Δεν χαριζόταν σε κανένα και καθημερινά πολεμούσε με το λόγο της και την πένα της  τους εξαθλιωτές ψυχών και συνειδήσεων .

Συγκρούστηκε πολλές φορές με το μακρύ χέρι της κάθε άδικης εξουσίας και πάντα έβγαινε νικήτρια, δίνοντας το φωτεινό αγωνιστικό παράδειγμα στους νεώτερους με πείσμα, με επιχειρήματα αλλά προ παντός με πίστη στις πανανθρώπινες αξίες.

Το σύνθημά της ήταν «ναι στους Χριστολάτρες, όχι στους Χρυσολάτρες». Η Παναγιά ήταν ο αρωγός και καθημερινός οδηγός της και η αληθινή Δημοκρατία ήταν το πιστεύω της και το δήλωνε προς κάθε κατεύθυνση.

Εμείς οι Ηλείοι, εμείς απλοί κάτοικοι της ορεινής κωμόπολης και του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ» Δίβρης, από όπου είχε απώτερες οικογενειακές ρίζες, στην αγαπητή μας Κική Λαδέα  χρεωστούμε χάριτες γιατί όρθωσε το ανάστημά της και κατάφερε να αναδείξει  μείζονα κοινωνικά θέματα και ν΄αποκαλύψει κρούσματα διαφθοράς στο Νομό μας, όπως αυτό του Νοσοκομείου Πύργου και κατόρθωσε να μας δείξει το δρόμο της ηθικής καταξίωσης αλλά και να μας εφοδιάσει με τη ρομφαία του δικαίου  για την τιμωρία των επίορκων.

Να είναι βεβαία, τώρα που μας θωρεί από εκεί ψηλά ,ότι ο σπόρος που έσπειρε,  θα  βγάλει τους καρπούς όπως η ίδια  θα ήθελε.

          Καλό σου ταξίδι, σπουδαία συμπολίτισσα

Σωτ. Σωτηρόπουλος ΔΙΒΡΗ

20+20 Από το Κονέκτικατ στη Λέσβο: ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ...

Λέσβος...

20+20 Από το Κονέκτικατ στη Λέσβο

Της  Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου

15 Δεκέμβρη 2012.

Από τη μακρινή Αμερική μας ξύπνησαν οι ήχοι των όπλων στο δημοτικό σχολείο. 20 παιδιά νεκρά, από το χέρι 20χρονου.

Κονέκτικατ...

-Οχι πρωτοφανέρωτη τραγωδία θα πουν οι κυνικοί. Αναμενόμενη. Με τόση οπλοκατοχή καλά να πάθουν! ίσως προσθέσουν κάποιοι άλλοι. Και τι να πούνε οι γονιοί στο Μπεσλάν; Μα βέβαια ποιος το θυμάται πια! Τις εκατοντάδες παιδιών, που, μόλις το 2004, αφού βασανίστηκαν, από τσετσένους τρομοκράτες, με μακροχρόνια επίπονη ομηρία κατέληξαν φρικτά διαμελισμένα από τα εκρηκτικά στο ίδιο το σχολειό τους, τη χαρμόσυνη μέρα του αγιασμού .

Λίγο πριν κλείσει η μέρα νέος θλιβερός απολογισμός. 20 νεκροί λαθρομετανάστες ανασύρθηκαν από την παγωμένη μας θάλασσα στ' ανοιχτά της Λέσβου. Ανώνυμοι, άγνωστης εθνικότητας, ούτε οι πρώτοι, ούτε οι στερνοί, κυνηγημένοι από τον πόλεμο και την ανέχεια, κάνουν ρεσάλτο στα τείχη της εικονικής ευημερίας μιας Ευρώπης, που διαλύεται στον τυφώνα της οικονομικής κρίσης.

Παραμονές Χριστούγεννα και οι άνθρωποι ετοιμάζονται να γιορτάσουν την ανατολή της ελπίδας. Μάταια! 2012 χρόνια μετά το Χριστό ο Ηρώδης του δυτικού “πολιτισμού” μας δεν παύει να σφαγιάζει τους αθώους, όπου γης με κάθε πρόσχημα.

Η βία κι η απανθρωπιά θριαμβεύουν. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Δε μπορώ να μη θυμηθώ τις φαμφάρες με τις οποίες γιορτάστηκε το Μιλλένιουμ σε όλο τον κόσμο. Πόσο όλοι διατράνωναν την πανανθρώπινη πεποίθηση για ένα καλύτερο αύριο για όλους. Ο 21ος αιώνας μέσα στην πρώτη κιόλας δεκαετία του διέγραψε τους καρπούς που με αγώνες και ελπίδες έδρεψε ο πλανήτης μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου.

Ο κόσμος μας δεν είναι δικαιότερος, σοφότερος, καλύτερος. Δε γεννιόμαστε αλίμονο ίσοι σε αυτό τον πλανήτη. Η ανισότητα διευρύνεται εφιαλτικά και το χειρότερο χωρίς καμιά τύψη η μισή ανθρωπότητα ευημερεί καταναλώνοντας τη μπουκιά των ανίσχυρων. Ο νόμος της ζούγκλας θριαμβεύει. Πανάκριβες ιατρικές πρακτικές εφαρμόζονται για τους ελάχιστους, που κατέχουν, ενώ η πλειοψηφία καταδικάζεται σε θάνατο λόγω έλλειψης των στοιχειωδών φαρμάκων.

Ο ρατσισμός και ο φασισμός θεριεύουν όσο ο μέσος άνθρωπος γυμνώνεται από όσα θεωρούσε αναγκαία για την ευημερία του. Η αλληλεγγύη εξατμίζεται, όσο η φτώχεια ισοπεδώνει τα καλά αισθήματα και η κρίση ματώνει το ίδιο μας το σώμα. Μπήκαμε σε νέο Μεσαίωνα και κανείς δε φαίνεται να το καταλαβαίνει, παρ' ότι οι αγχόνες στήθηκαν για το κυνήγι των μαγισσών και η πανούκλα της απονιάς βρικολάκιασε.

Η τραγωδία στις ΗΠΑ και τη Λέσβο είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η απληστία των αγορών κατέστρεψε την κοινωνική συνοχή και πάψαμε να μετράμε τις αυτοκτονίες, ν' ακούμε τα “πεινώ” στους δρόμους μας, κουφοί από των ήχο των δισεκατομυρίων, που υποτίθεται ότι μας σώζουν από την καταστροφή βυθίζοντάς μας στην απόλυτη εξάρτηση και υποτέλεια.

Η παράνοια της αφθονίας στις ΗΠΑ, 

Μπεσλάν...

η φρίκη της άσπλαχνης διεκδίκησης στο Μπεσλάν, οι εκατόμβες πια των απελπισμένων λαθρομεταναστών στο Αιγαίο, -που μπαίνουν σε μια χώρα επικίνδυνη, καθόλου πια φιλόξενη όπου βασιλεύει η ανομία της συμμορία της Χρυσής Αυγής και των συνοδοιπόρων τους- είναι τα συμπτώματα της ίδιας αρρώστιας. Ο άνθρωπος απανθρωπίζεται συνειδητά.

Από το χιονισμένο Μπέλενε και τα ναρκοπέδια στον Έβρο, μέχρι την παγωμένη αγκαλιά του Αιγαίου άνθρωποι καθημερινά θυσιάζονται στ' όνειρο μιας καλύτερης ζωής, που δεν έρχετα ποτέι. Ποιος είπε ότι δε βρισκόμαστε σε πόλεμο; Το “Ο θάνατός σου η ζωή μου” λειτουργεί αταβιστικά στην κοινωνία των γιάπηδων και διαχέεται στον ανταγωνισμό για την κάθε πια κακοπληρωμένη δουλειά. Οι αδίστακτοι θριαμβεύουν.

Γάζα...

     Και όμως ο οίκτος είναι ανθρώπινη πολιτιστική κατάκτηση και όχι ενστικτώδης ανταπόκριση σε κάποιο ερέθισμα. Η φιλαλληλία απαιτεί παιδεία και η αλληλεγγύη πλούτο ψυχής. Στην Ελλάδα που καυχιέται για την Ιστορία και τον πολιτισμό της, στην Ελλάδα, που επιβίωσε από 400 χρόνια τουρκοκρατία, από μια στυγνή γερμανική Κατοχή και ένα δραματικό εμφύλιο, μπορούμε ακόμη να ελπίζουμε ότι θα κρατήσουμε ζωντανή την ψυχή μας στην ομίχλη του δυσώδους τέλματος της Τροικανής νέας κατοχής; 

Μόνο, αν μπορούσαμε να θρηνήσουμε για τα παιδιά στο Κονέκτικατ, το Μπεσλάν, τη Συρία και τη Γάζα, την Αφρική και το Ιράκ, την Ινδία και την Αϊτή  τα παιδιά που ξεβράζονται στις ακτές του Αιγαίου, “σιγανά και ταπεινά” με τον καημό της μάνας του ξενιτεμού και της ορφάνιας των δημοτικών μας τραγουδιών.

Ομήρου Ιλιάδα...

    Αν σκύβαμε στις ρίζες της πανάρχαιας εθιμικής ταυτότητας αυτού του τόπου. “Δος μοι τούτον τον ξένον” υμνωδεί ο βυζαντινός ψαλμουργός για το νεκρό Χριστό, σμίγοντας στο Μεγαβοβδομαδιάτικο ύμνο τη Χριστιανική θυσία της προσφοράς με το άρωμα της ελληνικής αρχέγονης ιερότητας του ξένου.

Αν ξαναγγίζαμε τον ηρωισμό, τη σοφία και την τρέλα, αλλά και τη συμπόνοια για τον ανίσχυρο, το έλεος για τον ανήμπορο και το σεβασμό για τον αντίπαλο, που θεμελίωσαν τη συνείδηση του ελληνισμού με τα ομηρικά έπη, αν -όπως η Αντιγόνη- επαναστατούσαμε για το δίκαιο των "θεϊκών" νόμων, το δίκιο του απλού ανθρώπου - που είναι ανώτερο από το δίκιο του νόμου- αν ταυτόχρονα αποδεχόμαστε με ταπεινότητα τα ανθρώπινα όρια καταδικάζοντας την ύβρη της πλεονεξίας, όπως μας δίδαξαν οι μεγάλοι κλασσικοί δραματουργοί, ίσως ξανά επιβιώσουμε σαν έθνος από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποιημένης φτωχοποίησης, που επιβάλουν βάρβαρα οι αγορές σήμερα.

ΜΑΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΓΡΑΜΜΑ… Προς την Πολιτική και Πνευματική Ηγεσία του Νομού Ηλείας...

«ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ…» ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΡΙΝΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ 

 ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΟΔΟΥ!...

Κύριοι Πολιτικοί και Πνευματικοί ταγοί της Ηλείας μας

            Χτες με την τελική απόφαση της Συγκυβέρνησης της Μνημονιακής καταιγίδας (που εσείς στην πλειοψηφία σας προσκυνήσατε και υμνολογήσατε αρκούντως, σε όλα τα στάδια της υποτέλειας  υπό την σκέπη και εντολή, των Φούχτελ και Ραϊνχενμπατ και λοιπών εξουσιαστών μας) να μας στερήσουν την πολυδιαφημισμένη «Ολυμπία (κατ΄ ευφημισμόν) Οδό», περίσσεψαν  το δάκρυά σας, κροκοδείλια ή μη. Ως κλαίουσες «χήρες» εξαπολύετε αράς και ως σύγχρονες μαινάδες μύδρους στους  κυβερνήτες μας, για το μεγάλο κακό που μας έκαναν!... Να δούμε τώρα αν την …άφατη λύπη σας, θα μετριάσουν τα δισεκατομμύρια που εισέρευσαν από την Τρόϊκα και θα θριαμβολογήσετε πάλι, μαζί με τους φίλους σας…

            Αλλά φίλοι μας, τι διαφορετικό θα περιμέναμε για την «Ολυμπία Οδό» εμείς οι ατυχείς και άμοιροι Ηλείοι με τέτοιους ταγούς που βάλαμε κορώνα στο κεφάλι μας;

·         Τι καλλίτερο θα περιμέναμε, από εσάς που καταντήσατε έτσι ένα Νομό, Γη της Επαγγελίας και της Πολιτιστικής και περιβαλλοντικής ευλογίας, και με την ανεπάρκειά σας τον κατατάξατε τελευταίο στην Ελλάδα σε όλους τους τομείς της Δημόσιας, Κοινωνικής, Αναπτυξιακής και Πνευματικής ζωής;

·         Τι καλλίτερο θα περιμέναμε, και με πιο κύρος θα διεκδικούσατε την «Ολυμπία Οδό», όταν εσείς στην μακροχρόνια εξουσιαστική σας διαδρομή το μόνο «σπορ» που ασκούσατε με επιτυχία ήταν αυτό της κομματικής-πελατειακής εξαθλίωσης ψυχών και συνειδήσεων των ταλαίπωρων ψηφοφόρων ή οπαδών σας;

·         Τι καλλίτερο θα περιμέναμε, και με πιο κύρος θα διεκδικούσατε την «Ολυμπία Οδό», όταν  κάποιοι από σας, αιρετοί επικεφαλής της Περιφερειακής-Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης κουβαλάτε στις πλάτες σας πρόσφατες ποινικές καταδίκες  των 50 χρόνων ή των 8 χρόνων αντίστοιχα, για εγκλήματα εις βάρος αδελφών Ηλείων; Και τις μέρες αυτές, αντί να εξαφανιστείτε, με περισσό θράσος αλληλουποστηριζόσαστε και κατηγορούσατε την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη!...

·         Τι καλλίτερο θα περιμέναμε, και με πιο κύρος θα διεκδικούσατε την «Ολυμπία Οδό», όταν εσείς ως Υπουργοί ή κυβερνητικοί Βουλευτές μας δεν είχατε το σθένος ή το κύρος να βάλετε «βέτο» ή τουλάχιστον να παραιτηθείτε; Αλλά συνεχίζοντας την γνωστή τακτική σας, αυτήν του αλήστου μνήμης πολιτικού του προπερασμένου αιώνα Βούγλαρη (του επιλεγόμενου «Τζουμπέ»), ασχολείσθε με ρουσφέτια (εν μέση οικονομική κρίση με δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ του …«πολιτισμού»!!..) επιχορήγησης σε ημέτερους, ή με πομπώδεις και προσβλητικές συμπεριφορές σε προσωπικότητες του μεγέθους ενός κορυφαίου Λογοτέχνη και Ακαδημαϊκού Θανάση Βαλτινού ή με τις λαϊκίστικες  «παλαιο-βουλευτικές» φιοριτούρες των εκπροσώπων μας στη Βουλή των Ελλήνων…

·         Τέλος, τι καλλίτερο θα περιμέναμε, και με πιο κύρος θα διεκδικούσατε την «Ολυμπία Οδό», εσείς οι Πνευματικοί ταγοί της Ηλείας (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις βέβαια) όταν με την  αποστεωμένη και ατομικιστική συμπεριφορά σας, την πνευματική αποξήρανση του Νομού και μη συμμετοχή σας στα κοινά της φιλτάτης πατρώας γης του Νομού μας αδιαφορείτε ή «εξομοιούσθε τοις καταβάινουσιν εις λάκον»;

Κύριοι Πολιτικοί και Πνευματικοί ταγοί της Ηλείας μας

            Εμείς οι απλοί πολίτες (ενεργοί ή μη), έτσι αισθανόμαστε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για το Λαό, το Έθνος και το Νομό μας. Υπακούοντες στη φωνή της συνείδησής μας και το υπέρτατο πατριωτικό χρέος, να είσθε βέβαιοι ότι η σημερινή οικονομική κρίση (αλλά και η κρίση θεσμών και αξιών που προηγήθηκε και εξ αιτίας σας) μας χαλυβδώνει ακόμη περισσότερο για την αντιμετωπίσουμε, χωρίς εσάς βεβαίως.

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

(εκδότης του ιστορικού-λαογραφικού περιοδικού «ΔΙΒΡΗ», πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ»)

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ Ενδιαφέρουσα φωτογραφική αναδρομή από το 1828 μέχρι το 1955…

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Ενδιαφέρουσα φωτογραφική αναδρομή 

από το 1828 μέχρι το 1955…

Η κινητικότητα γύρω από το Λυκειακό Παράρτημα (Λυκειακές Τάξεις) Λαμπειας Ηλείας και οι απόψεις-θέσεις της ΠΕΕΔ

Η «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ (ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ) ΗΛΕΙΑΣ» και  το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» έστειλε το παρακάτω έγγραφο:

Προς

1.    Περιφερειακό Δ/ντή Εκπαίδευσης Δυτ. Ελλάδος

2.    Δ/ντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας

3.    Δ/ντή 2^ου Γραφείου Εκπαίδευσης Ηλείας

Με ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: α. Δήμο Αρχ. Ολυμπίας, β. Γυμνάσιο-Λύκειο Λαμπείας, γ.  Ενδιαφερόμενους Πολιτιστικούς Συλλόγους και άλλους φορείς, Δίβρης και πέριξ ορεινών χωρίων Ηλείας-Αχαϊας-Αρκαδίας

Αξιότιμοι κύριοι αρμόδιοι

            Με αφορμή πρόσφατη πρόταση του Δήμου Αρχ. Ολυμπίας για την αναβάθμιση του Λυκειακού Παραρτήματος (Λυκειακές Ταξεις) της ιδιαίτερης πατρίδας μας Δίβρης σε πλήρες Λύκειο, αλλά και σύσκεψη για το ίδιο θέμα που έγινε στις 10-11-2012 στο πρώην Δημαρχιακό Κατάστημα Λαμπείας (με τη συμμετοχή του αρμόδιου για την Εκπαίδευση Αντιδημάρχου Αρχ. Ολυμπίας, Τοπικών αιρετών, Πολιτιστικών Συλλόγων και διαφόρων  άλλων «παραγόντων» -όπου εμείς δεν προσκληθήκαμε), θέλουμε κι εμείς εκ καθήκοντος να πούμε την άποψή μας επί του θέματος.

Το αρχιτεκτονικό κόσμημα του Συγγρείου "Παρθεναγωγείου"
κτίσμα του 1907, επί Υπουργού Παιδείας του διβριώτη
Ανδρέα Στεφανόπουλου, όπως ήταν την περίοδο της γερμανικής Κατοχής

            Εκ προοιμίου αναφέρουμε, ότι το ενδιαφέρον και η έγνοια της Ενώσεώς μας για τα εκπαιδευτικά θέματα και τα Σχολεία της περιοχής μας χρονολογείται από πολλών δεκαετιών (στο σύντομο ιστορικό κατωτέρω θα αναφερθούμε εν ολίγοις) και ως εκ τούτου θεωρούμε χρέος μας να τοποθετηθούμε και να βοηθήσουμε και στο προκείμενο σοβαρό θέμα. Πριν μπούμε στις προτάσεις μας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της λειτουργίας του μελλοντικού αναβαθμισμένου Λυκείου Λαμπείας, θεωρούμε χρέος μας να δώσουμε κάποιες πληροφορίες που θα είναι χρήσιμες στη λήψη της όποιας απόφασης.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

            Η από αιώνων εκπαιδευτική πορεία της Δίβρης είναι σε όλους γνωστή. 

Το καταπληκτικό και συγκινητικό κείμενο του πρώτου δασκάλου της "Ελληνικής Σχολής Δίβρης"
ιερομονάχου  Αγαπίου  το έτος 1828-1830, πρώτου Σχολείου της Ηλείας, που αξίζει να το διαβάσουμε
όλοι οι σημερινοί εκπαιδευτικοί και μη. Είναι έγγραφο προς την"Σεβαστήν Διοίκησιν"

Στο πρώτο μέρος αναδημοσίευση το έτος 1955 στην εφημερίδα "ΠΑΤΡΙΣ" Πύργου
του ανωτέρω χειρογράφου  εγγράφου του δάσκαλου Αγαπίου , προς την "Σην Διοίκησιν".
Στο δεύτερο μέρος, ένα μικρό απόσπασμα εγγράφου του Επιτρόπου 'Ηλιδος, πρωτοφιλικού Παν.
Αναγνωστόπουλου από την Ανδρίτσαινα, προς ενημέρωση του Κυβερνήτη Ιω. Καποδίστρια
που αποκαλύπτει ότι οι Διβριώτες προηγήθηκαν όλων των άλλων Ηλείων στην λειτουργία Σχολείου.  

Ιδού! το απόσπασμα που κάνει περήφανους  τους απανταχού διβριώτες
για την εκπαιδευτική "πρωτειά" στην Ηλεία...

Έτος 1912. Μια Τάξη μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Δίβρης με το δάσκαλό τους
Σαρατσόπουλο . Στη μέση  πρώτη σειρά ο Τάσης Καζάζης
(μετέπειτα Δήμαρχος Πύργου) 

Έτος 1913, ο Διευθυντής του Σχολαρχείου Δίβρης (Σχολάρχης) Τσίλης
με τους μαθητές του
Ο Πρόεδρος της Εταιρείας Ιστορικών Μελετών κ. Αθ. Φωτόπουλος μας έστειλε το παρακάτω σημείωμα. Ευχαριστούμε
Διόρθωσε το όνομα του σχολάρχη του έτους 1913. Δεν είναι Τσίλης αλλά Τσίχλης. Ήταν μαθηματικός από την Αιγιάλεια , ο δε γιος του ήταν ο γνωστός στρατηγός Γ. Τσίχλης, τον οποίο γνώριζα προσωπικά.

Αθαν. Θ. φωτόπουλος

Έτος 1918. Μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Δίβρης  με τους δασκάλους
τους. Ο ένας εξ αυτών (αριστερά) είναι ο διβριώτης Μιχάλης Φωτεινός

Έτος 1925. Οι μαθήτριες του Παρθεναγωγείου Δίβρης (Δημοτικού Σχολείου Θηλέων)
με τη δασκάλα τους Κατίνα Κωνσταντινίδου-Πορετσάνου (ο μοναδικός άρρην
μικρός, ο γιος της δασκάλας Κωστάκης)

Δεκαετία του 1930. Ο διβριώτης δάσκαλος Νίκος Τσουρούλας με
τους μαθητές της Τάξης του Δημοτικού Σχολείου Δίβρης.

Στη Δίβρη λειτούργησε το έτος 1828 το πρώτο Ελληνικό Σχολείο της Ηλείας («Ελληνική Σχολή Δίβρης»), στη Δίβρη λειτούργησε το έτος 1900 το πρώτο Υποδιδασκαλείο της Ηλείας, στη Δίβρη λειτούργησε Σχολαρχείο μέχρι το 1930 και εν τέλει λειτούργησε το Γυμνασιακό Παράρτημα (Γυμνάσιο Λαμπείας) το έτος 1954 μέχρι και σήμερα.

Το ευχαριστήριο τηλεγράφημα του προέδρου Κοινότητας Δίβρης Ιω.
Πετραλιά προς τον ταμία του Συνδέσμου των εν Αθήναις Λαμπειέων
Κων. Ζώτο (πρόεδρος ήταν ο Νίκος Σωτηρόπουλος) επί τη ενάρξει
λειτουργίας του Γυμνασίου Λαμπείας το 1954

Στη εθνική γιορτή της 25ης Μαρτίου, οι μαθητές του Γυμνασίου το 1955, με
τους καθηγητές τους με εθνικές φορεσιές στην κεντρική είσοδο του κτιρίου
όταν ήταν στις δόξες του...

Σχολικό έτος 1954-1955, οι μαθήτριες της Α' Τάξης του Γυμνασίου  Λαμπείας
με τους 2 καθηγητές τους Θεοδ. Χαλούλο και Σπήλ. Μενούνο

Σχολικό έτος 1955-1956, οι μαθητές του Γυμνασίου Λαμπείας σε εκδρομή τους
στο Πάνω Μοναστήρι Δίβρης με τους καθηγητές τους
 Κων/νο Μπορδόκα και Γεωργ. Κατσούλα

Ο "Σύνδεσμος των εν Αθήναις Λαμπειέων-Διβριωτών" βραβεύει τους αριστείς μαθητές
του Γυμνασίου Λαμπείας, σε εποχές δύσκολες αλλά δημιουργικές...

Η Δίβρη κατέκτησε και μια άλλη εκπαιδευτική "πρωτειά". Λειτούργησε την
δεκαετία του 1950 το πρώτο Νηπιαγωγείο
στην "Αγροτολέσχη", με δασκάλα την  περίφημη Ερμιόνη

            Το Λυκειακό Παράρτημα Λαμπείας (Α΄ και Β΄ τάξεις), με δική μας (της ΠΕΕΔ) επίμονη πρόταση και επιτυχή παρέμβαση στο Υπουργείο Παιδείας και με τις αποφάσεις του ΥΠΕΠΘ αρ. Δ/28958/9-9-1981 και Δ4/566/8-91982 λειτούργησε από το 1981 μέχρι το 1983, οπότε μετά από αδιανόητη  συμπεριφορά εκπαιδευτικών λειτουργών, αδιαφορία των γονέων μαθητών και πρόταση του τότε Νομάρχη Ηλείας  (που στηρίχτηκε σε σκοπιμότητες) διακόπηκε η λειτουργία του, δηλ. καταργήθηκε  με την υπ. αρ. ΥΠΕΠΘ Δ4/762/4-7-1983 απόφαση.

            Το έτος !984 και πάλι με την δική μας δυναμική παρέμβαση στο Υπουργείο Παιδείας ο τότε Υφυπουργός Παιδείας αείμνηστος Πέτρος Μόραλης εκδίδει την υπ. αρ. Δ4/ 698/5 Οκτωβρίου 1984 περί «Επαναλειτουργίας του Λυκειακού Παραρτήματος Λαμπείας». Ήταν μια γενναία και δίκαιη απόφαση του τότε Υφυπουργού που ικανοποίησε το περί δικαίου αίσθημα των συμπολιτών μας και έκφραση σεβασμού στην εκπαιδευτική παράδοση της Δίβρης.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Έκτοτε, από το 1984 μέχρι σήμερα, λειτουργεί το Λυκειακό Παράρτημα (που ονοματίζεται «Λυκειακές Α΄, Β΄, Γ΄ Τάξεις») με τις γνωστές δυσκολίες του.

 Είναι αλήθεια ότι ο αριθμός των εκπαιδευτικών λειτουργών που διορίζονται είναι υπερβολικός (ξεπερνά την 12κάδα!!!...) και αναντίστοιχος με τον αριθμό των μαθητών που είναι πολύ μικρός. Και δυστυχώς (όπως γίνεται σε όλη την Ελλάδα) οι περισσότεροι καθηγητές είναι «ιπτάμενοι» κατά το κοινώς λεγόμενο (διαμένουν Πύργο, Πάτρα και αλλαχού και μετακινούνται καθημερινά στη Δίβρη) με αποτέλεσμα -εκ των πραγμάτων- την ελλιπή εκπαιδευτική προσφορά τους.

Ο αριθμός των μαθητών είναι λίαν περιορισμένος και μη αυξανόμενος (όπως έγινε σε άλλα πλησίον Λύκεια, Λάλα, Σιμόπουλο κλπ.), εκ του γεγονότος ότι οι ψηφοθηρικές-πελατειακές λογικές Πολιτικών και Νομαρχιακών παραγόντων,  δεν υπήγαγαν στο Λύκειο Λαμπείας (όπως ήταν λογικό και με σεβασμό στην ιστορική παράδοση) με την υποχρεωτική εγγραφή των αποφοίτων μαθητών του Γυμνασίου Πανόπουλου (αλλά τους κατεύθυναν στο Λύκειο Σιμόπουλου) και των αποφοίτων του δυναμικού Δημοτικού Σχολείου Κούμανι στο Γυμνάσιο Λαμπείας (τους κατεύθυναν στο Γυμνάσιο Λάλα που και χιλιομετρικά είναι μακρύτερα και παραδοσιακά φοιτούσαν στο Γυμνάσιο Λαμπείας).

Βεβαίως, πάντα υπήρχε το κτιριακό πρόβλημα στο Γυμνάσιο-Λύκειο Λαμπείας και η ανεπάρκεια των χώρων για στέγαση στο πρώην «Παρθεναγωγείο». Η εμβαλωματική πρόχειρη αναγκαστική λύση που προκρίθηκε την δεκαετία του 1980 με το χώρισμα των 2 αιθουσών (πάλι με φροντίδα και δαπάνη δική μας δηλ. της ΠΕΕΔ) δυστυχώς μονιμοποιήθηκε από τους υπεύθυνους και αρμόδιους, παρά τις συνεχείς  επί σειρά ετών διαμαρτυρίες μας. Οι άθλιες «αίθουσες κλουβιά» των 12-15 τ.μ., έγιναν καθεστώς και έκτοτε δεν «ιδρώνει το αυτί» κανενός (Κοινοταρχών, Δημάρχων, Νομαρχών, Εκπαιδευτικής Κοινότητας, Συλλόγων Γονέων κ.ά.). Μάλιστα χάθηκαν και τα 60 εκατομμύρια δραχμές που είχαν κοπεί για την κατασκευή νέου Διδακτηρίου στην περιοχή «Πορετσάνου» (οικόπεδο 4 στρεμμάτων) από αδιαφορία και σκοπιμότητες των πρώην Δημάρχων.  Δεν είναι του παρόντος για εκτενή αναφορά στην «αμαρτωλή» προκατασκευσμένη δήθεν  «αίθουσα φυσικών επιστημών» με τις τόσες πολεοδομικές, αρχιτεκτονικές παρανομίες και λοιπές αλόγιστες και αδιαφανείς δαπάνες…

Τέλος με την ευκαιρία αυτή, θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέραμε το πρόβλημα της μεταφοράς μαθητών και την δυσμενή τύχη του Σχολικού Λεωφορείο Λαμπείας. 

Το πρώτο στην Ελλάδα κυκλοφορήσαν (σε Δημόσιο Σχολείο) Σχολικό Λεωφορείο
στο Γυμνάσιο - Λύκειο Λαμπείας, το έτος 1998. Μια μεγάλη Δωρεά και επιτυχία
της ΠΕΕΔ που σήμερα απεμπολούν οι ασεβείς...

Εμείς με θυσίες δωρίσαμε στο Γυμνάσιο-Λύκειο Λαμπείας, το έτος 1998 το πρώτο κυκλοφορήσαν στην Ελλάδα Σχολικό λεωφορείο σε Δημόσιο Σχολείο, ένα προνόμιο αποκλειστικό που παραχώρησε ο τότε Υπουργός Μεταφορών  στην ιδιαίτερη πατρίδα μας. Και αυτό το προνόμιο, ο σημερινός δήμος Αρχ. Ολυμπίας το αποποιήθηκε και δρομολόγησε το Σχολικό Λεωφορείο για την μεταφορά των οδοκαθαριστών!!... ή άλλες χρήσεις. Μάλιστα η μεταφορά των μαθητών τώρα γίνεται με ένα συμβατικό Λεωφορειάκι, που δεν χωρά τους μαθητές (σαν σαρδέλες μεταφέρονται), χωρίς καμιά προβλεπόμενη προδιαγραφή για σχολικό αυτοκίνητο. Εμείς –ως έχοντες έννομο συμφέρον- θα ζητήσουμε διοικητικές και ποινικές ευθύνες γιαυτό το επιτελεσθέν ανοσιούργημα και παρακαλούμε την δική σας εκ καθήκοντος παρέμβαση.

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΛΥΚΕΙΟ ΛΑΜΠΕΙΑΣ

            Μας χαροποίησε τα μέγιστα η πρόταση το Δήμου Αρχ. Ολυμπίας για την αναβάθμιση των «Λυκειακών Τάξεων» Λαμπείας σε πλήρες Λύκειο. Και η χαρά μας γίνεται μεγαλύτερη γιατί επί τέλους ελπίζουμε να γίνει πραγματικότητα         ένα όνειρο και επιθυμία δεκαετιών. Εμείς κατά καιρούς απαιτούσαμε από την Πολιτεία (στη διάθεσή σας παλιότερα έγγραφα) την λειτουργία πλήρους Λυκείου και κάναμε τεκμηριωμένες προτάσεις, πλην χωρίς αποτέλεσμα.

            Τώρα που κατά τα φαινόμενα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, με την έναρξη της συζήτησης για την ικανοποίηση του αιτήματος, θέλουμε να πούμε τη γνώμη μας τόσο για την ανάπτυξη και βιωσιμότητα του Λυκείου από πλευράς αριθμού μαθητών, όσο και για τις άμεσες ενέργειες για τις στεγαστικές ανάγκες του.

            Α. Ως προς την ενίσχυση του αριθμού μαθητών στο Γυμνάσιο - Λύκειο Λαμπείας

            Ήδη παραπάνω έγινε μια μικρή αναφορά. Επαναλαμβάνουμε πως θα επιτευχθεί.

1. Κατεύθυνση των μαθητών του Γυμνασίου Πανόπουλου (περιφέρεια π. Δήμου Λασιώνος) στο πλήρες Λύκειο Λαμπείας.
2. Κατεύθυνση  των μαθητών του πολυάριθμου και δυναμικού Δημοτικού Σχολείου Κούμανι στο Γυμνάσιο Λαμπείας, που θα αιμοδοτήσει σε μεγάλο βαθμό το πλήρες Λύκειο Λαμπείας.
3. Μετά από συνεννόηση, και χωρίς να δημιουργήσει άλλου είδους προβλήματα σε άλλες εκπαιδευτικές περιφέρειες και με τη δική τους συγκατάθεση, την κατεύθυνση των μαθητών του, σε απόσταση 13 χλμ, λειτουργούντος Γυμνασίου Ψωφίδος (Τριποτάμων) Αχαϊας, στο πλήρες Λύκειο Λαμπείας.  Σημειωθείτω ότι το Σχολικό λεωφορείο της Λαμπείας, υποχρεωτικά περνάει καθημερινά από την Ψωφίδα.
4. Επίσης μετά από συνεννόηση και με δική τους συγκατάθεση, θα μπορούσαν να κατευθύνονται οι μαθητές Λυκείου των πλησίστιων χωριών της γειτονικής Αρκαδίας (Παραλογγών, Καραδαρίτσι, Βελημάχι, Βιδιάκι που κατά παράδοση φοιτούσαν τις δεκαετίες 1950-1960-1970-1980 στο Γυμνάσιο Λαμπείας) εάν το επιθυμούν.

Β. Ως προς τις άμεσες στεγαστικές ανάγκες του Γυμνασίου - Λυκείου Λαμπείας.

            Θα ήταν ευχής έργο ο Δήμος και η Πολιτεία γενικότερα να δημιουργήσει ένα νέο Διδακτήριο Δημοτικού-Γυμνασίου-Λυκείου στη Λαμπεία που κάποτε πρέπει να γίνει. Επειδή όμως στις σημερινές οικονομικές συνθήκες είναι δύσκολο, προτείνομε ως άμεση και εύκολα πραγματοποιήσιμη λύση:

Το καταπληκτικό "Σύγγρειο" Δημοτικό Σχολείο Δίβρης, επίσης  κτίσμα του 1907,
επί Υπουργού Παιδείας του διβριώτη Ανδρέα Στεφανόπουλου που μπορεί
με ευκολία και άνεση να φιλοξενήσει το αναβαθμισμένο Λύκειο Λαμπείας 

1. Να χρησιμοποιηθεί το μεγάλο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Λαμπείας για την στέγαση των μαθητών του Γυμνασίου-Λυκείου. Το Δημοτικό Σχολείο (που πριν πολλές δεκαετίες φιλοξενούσε μέχρι και 300-350 μαθητές) διαθέτει 4 μεγάλες αίθουσες και ένα Γραφείο δασκάλων. Προτείνουμε η μεγάλη αίθουσα των 110 περίπου τ.μ.,   να παραμείνει όπως είναι ως αίθουσα Εκδηλώσεων και άλλων χρήσεων. Οι άλλες τρεις αίθουσες των 55-60τ.μ. μπορεί εύκολα να χωριστούν σε 6 αίθουσες των 30 τ.μ. περίπου, όπως άλλωστε προβλέπεται από τις υποχρεωτικές προϋποθέσεις που έχει επιβάλλει το Υπουργείο Παιδείας για σχολικές αίθουσες 30 τ.μ. Η μετατροπή είναι εύκολη και όχι δαπανηρή και εμείς (δηλ. η ΠΕΕΔ ) είχαμε προτείνει το σχέδιο την εποχή που ήθελαν να εκδιώξουν (και το πέτυχαν) .το στεγασθέν  επί 20ετία «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» που δυστυχώς τότε δεν θέλησαν και εμπόδισαν κάποιοι «παράγοντες» της Δίβρης που σήμερα …κόπτονται για το πλήρες Λύκειο. Λοιπόν, το χώρισμα θα γίνει ακριβώς στη μέση με γυψοσανίδες και ισχυρή μόνωση. Η είσοδος θα είναι εντελώς ανεξάρτητη  για κάθε μία από τις 6 αίθουσες. Αρκεί, να γίνουν πολύ εύκολα πόρτες τα ακριανά  παράθυρα που είναι στα προπύλαια δηλ. πλησίον στη μεγάλη αίθουσα και το Γραφείο αντιστοίχως, όποτε έχουμε 6 τέλειες αίθουσες για τις τρεις Τάξεις του Γυμνασίου και τις τρεις του Λυκείου.
2. Το Δημοτικό Σχολείο να μεταφερθεί στο κτίριο του Γυμνασίου («Παρθεναγωγείου»). Να ξηλωθούν άμεσα τα άθλια «κλουβιά», να ανοίξει η επίσημη ΝΑ είσοδος και να στεγαστούν οι δυο ή τρεις Τάξεις στις 2 μεγάλες αίθουσες και προσωρινά  η 3^η στην παράνομη προκατασκευασμένη αίθουσα. Και αυτά μέχρι τη δημιουργία του νέου Διδακτηρίου, οπότε το εκπληκτικό αρχιτεκτόνημα μπορεί να μετατραπεί σε Πολιτιστικό Κέντρο Δίβρης .

Κύριοι αρμόδιοι

            Αυτές είναι οι δικές μας προτάσεις.  Ελπίζουμε να βοηθήσουν ώστε να οδηγηθείτε στις σωστές αποφάσεις.

            Εν αναμονή ενεργειών σας και απαντήσεως σε μας

Με τιμή

Ο πρόεδρος

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

(εκδότης του ιστορικου-λαογραφικου περιοδικού «ΔΙΒΡΗ», πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ»)

Υ.Γ. Το παρόν να πρωτοκολληθεί και καταστεί δημόσιο έγγραφο

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΙΑ, Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΟΡΟΠΕΔΙΟ»...

Το 1ο Τεύχος του περιοδ. "ΟΡΟΠΕΔΙΟ" αφιερωμένο
στον μεγάλο Ηλείο ποιητή Γιώργη Παυλόπουλο

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΙΑ, Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΟΡΟΠΕΔΙΟ» ΠΟΥ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΗ ΝΕΜΟΥΤΑ ΗΛΕΙΑΣ

Από τη Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακοινώθηκαν τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2012, που αφορούν στις εκδόσεις έτους 2011, στα ο ποί α κατέληξε η Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας από τον «βραχύ κατάλογο» των επταψήφιων προς βράβευση οργών, μετά από επανειλημμένες συνεδρίες και μακρές συζητήσεις. 

Παράλληλα, όπως επιτάσσει η νέα νομοθεσία που διέπει τον θεσμό των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας (ν. 3905/2010), δίνεται στη δημοσιότητα το σκεπτικό βράβευσης της αρμόδιας Επιτροπής για κάθε κατηγορία. 
Έτσι μαζί με τον μεγάλο μοραΐτη πεζογράφο Θανάση Βαλτινό που βραβεύτηκε για τον σύνολο του έργου του με το ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ και τους εκλεκτούς συγγραφείς:
* Γιώργο Συμ πάρ δη, ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ για το έργο του με τίτλο «Υπόσχεση γάμου»
* Γιάννη Εὐ στα θιά δη για το έργο του με τίτλο «Άνθρωποι από λέξεις : Διηγήματα μεγάλου μήκους», και Έρ ση Σω τη ρο πού λου για το έργο της με τίτλο «Να νιώθεις μπλε, να ντύνεσαι κόκκινα», το ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ - ΝΟΥΒΕΛΑΣ 
* Κατερίνα Αγγελάκη - Ροὺκ για το έργο της με τίτλο «Η ανορεξία της ύπαρξης το ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ 
* Αντώνη Λιά κο για το έργο του με τίτλο «Αποκάλυψη, ουτοπία και ιστορία : Οι μεταμορφώσεις της ιστορικός συνείδησης», το ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ - ΚΡΙΤΙΚΗΣ 
* Αλέξανδρο Μασ σα βέ τα για το έργο του με τίτλο «Κωνσταντινούπολη : Η πόλη των απόντων», το ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ–ΒΙΟΓΡΑΦΙΑΣ–ΧΡΟΝΙΚΟΥ–ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 
* Το ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ 
εξ ημισείας στον Θωμά Ιωάννου για το έργο του με τίτλο «Ιπποκράτους 15», και στον Θωμά Τσα λα πά τη για το έργο του με τίτλο «Το ξημέρωμα είναι σφαγή κύριε Κρακ».

η Επιτροπή εισηγήθηκε την απονομή τιμητικής διάκρισης για την συμβολή τους στη νεοελληνική λογοτεχνία στα περιοδικά «Οροπέδιο» και «Πλα νό διον». 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ ΤΟΥ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟ
Το Οροπέδιο εκδόθηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2006, στη Νεμούτα Φολόης Ολυμπίας, από τον Δημήτρη Κανελλόπουλο. Σύμφωνα με το λογότυπό του είναι περιοδικό: Για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό. Στο 1ο τεύχος και στην σελίδα του εκδότη με τον τίτλο «Επί του Όρους Ομιλία», το περιοδικό είχε διακηρύξει: […Νεμούτα γιατί είναι η πατρίδα μας και «Οροπέδιο», γιατί ἡ Νεμούτα βρίσκεται στο Ὀροπέδιο και από κει μπορούμε να επισκοπούμε όλη την Ηλεία, την πατρίδα μας, και όλον το Μωριά και, παραπέρα όλη την Ελλάδα, την πατρίδα μας, και παραπέρα ακόμη όλο τον κόσμο, τον κόσμο μας. Όλος ο κόσμος, λοιπόν, από τη Νεμούτα και το «Οροπέδιο»…].
Πιστό μέχρι σήμερα το Οροπέδιο στην παραπάνω διακήρυξη, έχει εκδώσει 12 τεύχη με την ακόλουθη θεματολογία:
Αφιερώματα στους Ηλείους:
Γιώργη Παυλόπουλο
Χρίστο Λάσκαρη
Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλο
Τάσο Γαλάτη
Σάκη Καράγιωργα
Αδαμάντιο Πεπελάση
Παρουσίαση της αλληλογραφίας Σεφέρη-Σινόπουλου
Εκτεταμένη παρουσίαση της αλληλογραφίας Καχτίτση Γονατά
Έναν αφιερωματικό τόμο για τις πυρκαγιές του 2007
Έναν τεύχος ποικίλης ύλης με μικρό αφιέρωμα στον Πύργο
Ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στον μεγάλο, γερμανόφωνο ποιητή Paul Celan, και τέλος ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στον κορυφαίο πρωτοπόρο λογοτέχνη Γιάννη Σκαρίμπα.

Το Οροπέδιο είναι ένας εκδοτικός άθλος του εκ Νεμούτης Δημήτρη Κανελλόπουλου και δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την ανοχή και υπομονή των οικείων του κι ακόμη χωρίς την διαρκή συμπαράσταση του Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλου, του Θέμη Φραγκοδημητρόπουλου, του Χρίστου Ρουμελιωτάκη, του Γιάννη Πατίλη, του Τάσου Γαλάτη, του Βαγγέλη Αποστολόπουλου που έφυγε από κοντά μας τον Ιανουάριο του 2012, του Τάκη Παπαγγελόπουλου, φίλων αδελφικών του εκδότη. Η έκδοση του περιοδικού θα ήταν προβληματική χωρίς την διαρκή συμπαράσταση των φίλων συνδρομητών του που στέκονται στο πλευρό του με αποφασιστικότητα στους δύσκολους καιρούς που περνά η Ελλάδα ολόκληρη.

Το τελευταίο τεύχος του περιοδ. "ΟΡΟΠΕΔΙΟ"
αφιερωμένο στον μεγάλο Γιάννη Σκαρίμπα

Κυκλοφορεί δύο φορές το χρόνο, Άνοιξη και Φθινόπωρο και διακινείται από το πρακτορείο ΕΥΡΩΠΗ στα περίπτερα όλων των μεγάλων πόλεων εκτός Αθήνας και στα βιβλιοπωλεία των μεγάλων πόλεων. Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 9915043 και 6976408666.

Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος γεννήθηκε στη Νεμούτα Ηλείας, το 1954 από την οποία εκπατρίστηκε το 1958, ακολουθώντας την οικογένειά του, στην Αθήνα, ως εσωτερικός μετανάστης. Σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ιστορία-Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Babes–Bolyai του Cluj Napoca της Ρουμανίας.  Εργάστηκε ως υπάλληλος διάφορων εκδοτικών οίκων και ως Φιλόλογος στην ιδιωτική εκπαίδευση. Δημοσίευσε τις συλλογές ποιημάτων Ομίχλη πέτρινη (Ηριδανός, 1986) Σκυθικές Ερημίες (Κολωνός, 1996), Σιγή Ασυρμάτου (Κολωνός, 2005) και Κλίνη Σπόρου, Καλή (Οροπέδιο 2010). Επιμελήθηκε το αφιέρωμα στη Ρουμανική Λογοτεχνία του περιοδικού Πολιορκία, τεύχος 16, Απρίλιος 1982. Το 1984, οργάνωσε και παρουσίασε στο ρουμανικό αναγνωστικό κοινό, την ανθολογία νεοελληνικής ποίησης με τον τίτλο «42 Poeti grecii contemporani», (42 σύγχρονοι έλληνες ποιητές). Το 1996 επιμελήθηκε το θέμα του περιοδικού Πλανόδιον τεύχος 24, το αφιερωμένο στον ρουμάνο ποιητή Anatol Ε. Baconsky. Ποιήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά. Από το 2006 εκδίδει το περιοδικό Οροπέδιο.

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ «ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΡΑΤΙΔΙΟ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ» ΗΛΕΙΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ;;;

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ «ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΡΑΤΙΔΙΟ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ» ΗΛΕΙΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ;;;

Ο εξαίρετος "Αρκάς" μας παραχώρησε την παράφραση του λογότυπου
του σκίτσου του ειδικά για την περίσταση... Τον ευχαριστούμε.

Ή πως αγάπησε, υιοθέτησε και «διαφήμισε» την όμορφη Δίβρη ο γνωστός αρχιφύλακας, πολύς Αντώνης Αραβαντινός…

            Μας το λέγανε και δεν το πιστεύαμε. Ότι δηλαδή, ο κύριος Αντώνης Αραβαντινός, κατ΄ άλλους περιβόητος ή διαβόητος ("πνευματικό τέκνο" του Υπουργού Δικαιοσύνης μακαρίτη Βαγγέλη Γιαννόπουλου), εν πάση περιπτώσει για μας πολύ γνωστός στο Πανελλήνιο για την πολλαπλή δράση του ως αρχηγός των σωφρονιστικών υπαλλήλων  των φυλακών Κορυδαλλού, εμφανίστηκε την περασμένη άνοιξη στη Δίβρη όπου έμεινε για λίγο περιερχόμενος ανά την «Αγορά» της κωμόπολης και ενδιαιτώμενος εν Καφενείοις ή Εστιατορίοις μετά τινων συμπατριωτών υπεράνω πάσης υποψίας... Είπαμε, μπα! κάποια ομοιότητα προσώπου θα ήταν και εξελήφθη από τους διβριώτες ότι ήταν το δημόσιο και ξακουστό αυτό πρόσωπο, παρότι την πληροφορία επιβεβαίωνε και ένας βετεράνος συμπατριώτης «διαβόλου κάλτσα», διαμένων εν Πάτραις του οποίου η αξιοπιστία δεν αμφισβητείται. Επομένως, είπαμε τότε, κάποιος άλλος ήταν που του έμοιαζε και βεβαίως προς στιγμήν ησυχάσαμε καθότι μας έτρωγε η περιέργεια, λέγοντας «τι να ήθελε η αλεπού στο παζάρι» της Δίβρης.

Ιδού! οι φυλακές Κορυδαλλού. Λέτε τώρα που συνδέθηκαν λόγω Αραβαντινού
με το "Αυτόνομον Κρατίδιο της Δίβρης" να δούμε κάτι το εξαιρετικό για τον τόπο μας;

            Ώσπου, ξαφνικά είδομεν το φως το αληθινόν και την επαλήθευση της ανωτέρω απίθανης φημολογίας. Αφορμή αποτέλεσε το απίστευτο γεγονός της αποκάλυψης, ότι στον περίβολο του Ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού (όπου ο κ. Αραβαντινός είναι πρόεδρος των φυλάκων και γενικός κουμανταδόρος) είχε κατασκευαστεί πολυτελής πισίνα για την αναψυχή των εγκλείστων της φυλακής!!... Και τότε βούϊξαν τα κανάλια και οι εφημερίδες, παρενέβη το Υπουργείο Δικαιοσύνης, διατάχτηκαν ΕΔΕ και έγινε το θέμα της ημέρας. Και ω!, του θαύματος ελύθη και το μυστήριον της άφιξης του κ. Αντώνη Αραβαντινού στην ιδιαίτερη πατρίδα μας Δίβρη.

Να! και η περιβόητη πισίνα των φυλακών Κορυδαλλού. Λέτε να δούμε παρόμοιες
σε όλες τις γειτονιές της Δίβρης, τώρα με τις ιδέες του Αραβαντινού;

            Ο ίδιος ο κ. Αραβαντινός, θέλοντας να δικαιολογήσει την κατασκευή  της πισίνας, αφού είπε διάφορα, ότι η πισίνα δεν πισίνα αλλά στέρνα για να ποτίζουν τα άνθη, ότι γίνεται διαμόρφωση του χώρου (με λεφτά των σωφρονιστικών υπαλλήλων, παρακαλώ) είπε και το εξής αμίμητο, ανεπανάληπτο και διαχρονικά θεσπέσιο σε όλα τα κανάλια της τηλεόρασης ως ατράνταχτο επιχείρημα, σχεδόν επί λέξει: «Προ ημερών επισκέφτηκα ένα πανέμορφο χωριό της ορεινής Ηλείας, τη Δίβρη και μαγεύτηκα από το τοπίο και θέλω  να μεταφέρω  αυτούσιο μέσα στο χώρο του Ψυχιατρείου των φυλακών Κορυδαλλού αυτή την καλλονή και ατμόσφαιρα, για την καλλίτερη διαβίωση και ψυχική ηρεμία των φυλακισμένων» (!!!)., κλπ, κλπ…  .Όσοι από μας τους διβριώτες το ακούσαμε και το είδαμε, μείναμε «κάγκελο» κατά το κοινώς λεγόμενο, να βλέπουμε να εκθειάζεται και να διαφημίζεται  στο πανελλήνιο δια στόματος ενός διάσημου (περιβόητου ή διαβόητου, όπως θέλετε να το πείτε) η νύμφη  του Ολωνού Δίβρη. Δεν είναι και λίγο εδώ που τα λέμε. Όπως το άκουσαν και το είδαν  χιλιάδες συνέλληνες, που θα έσπευσαν αυθωρεί και παραχρήμα στο Ίντερνετ ή αλλαχού να πληροφορηθούν που είναι αυτή πανέμορφη κωμόπολη Δίβρη, που στα μάτια ενός ειδήμονος της καλλιέπειας και του κοινωνικού σωφρονισμού είναι το πρότυπο χωριό που προφανώς από δω και πέρα θα πρέπει να εισαχθεί στα βιβλία της Εγκληματολογίας, της Κοινωνιολογίας και της Επιστήμης του σωφρονισμού, ως παράδειγμα για την καλλίτερη και πιο ανθρώπινη εγκαταβίωση των φυλακισμένων…

Ο "διβριολάτρης" πολύς Αντώνης Αραβαντινός σε μια χαρακτηριστική
εικόνα. Τι άραγε να κουβαλάει  μέσα στο χαρτόκουτο αλαφιασμένος;

            Και αφού συνήλθαμε από το πρώτο σοκ της ζωντανής αυτής ερωτικής αφήγησης του κ. Αραβαντινού για τη Δίβρη μας ή καλλίτερα για το «Αυτόνομο Κρατίδιο της Δίβρης» και πειστήκαμε  για την αξιοπιστία της άνω πληροφορίας, σιγά σιγά μάθαμε και άλλα πολύ ενδιαφέροντα. Ότι δηλαδή, ο κ. Αραβαντινός ζήτησε  να πάρει μαζί του και ποσότητα από το φημισμένο διβριώτικο «φουσκί» (εννοείται,  την προβατογιδοκοπριά πρώτης ποιότητος) που προσφέρθηκε να  του δωρίσει ένας από τους πλέον άριστους κτηνοτρόφους μας που του συνέστησαν. Όπως είπε, θα ήθελε να ενισχύσει τον κήπο και τα φυτά του περιβόλου των φυλακών Κορυδαλλού  με γνήσιο διβριώτικο λίπασμα, ώστε να είναι πλήρης και πραγματική η εικόνα που εκεί θα φτιάξει με πρότυπο τη Δίβρη. Δεν μάθαμε αν ζήτησε και πήρε μαζί του και άλλα ξακουστά διβριώτικα προϊόντα (π.χ. γαλακτοκομικά, φασόλια, τσάϊ του βουνού, ρίγανι, μολοχάνθι ή άλλα αρωματικά βότανα). Τώρα βεβαίως, μένουμε με την απορία πως θα τα καταφέρει  με το υψόμετρο που έχει διαφορά κάπου 800-900 μέτρα (870-970μ. η Δίβρη,  70μ. ο Κορυδαλλός), αλλά αυτά υποθέτουμε διορθώνονται από υψιπετείς αναμορφωτές  του μεγέθους ενός κ Αραβαντινού…

Ο συμπαθέστατος Υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης  που διέταξε
ΕΔΕ και ανακρίσεις για την πισίνα των φυλακών που έφτιαξε ο αρχιφύλακας
Αραβαντινός, μήπως σκέπτεται να επαναφέρει το Ειρηνοδικείο Λαμπείας που
πρόσφατα κατάργησε, τώρα με την νέα σχέση Δίβρης-Κορυδαλλού;

            Και το θέμα έχει συνέχεια. Ο νέος φανατικός «διβριολάτρης» κ. Αραβαντινός ξαναεπισκέφτηκε τη Δίβρη αρχές φθινοπώρου (όπως μας είπανε ευυπόληπτοι συμπολίτες μας, εμείς και πάλι δεν τον είδαμε) γιατί φαίνεται ο λατρευτικός έρωτας στη πατρίδα μας  είναι διαρκής και επίμονος. Μόνο που στη δεύτερη αυτή επίσκεψή του δεν μάθαμε τον λόγο, ούτε τις προτιμήσεις του και τις καινοτόμες πρωτοποριακές ιδέες του για τη σύνδεση της Δίβρης με τις φυλακές Κορυδαλλού!.... Ίσως να έχει κάποιο ρηξικέλευθο σχέδιο, να γίνει το ακριβώς αντίστροφο. Αντί να γίνει το πρότυπο η Δίβρη για τις φυλακές Κορυδαλλού, μπορεί να γίνουν οι φυλακές Κορυδαλλού πρότυπο για την αναμόρφωση και τη μετατροπή της Δίβρης σε φυλακές υψίστης ασφαλείας (λόγω του γεωφυσικού της οχυρωματικού της αναγλύφου) και  μοναδικής αναψυχής με πισίνες και άλλα παρόμοια. Άλλωστε ποιος δεν θυμάται ότι έγινε μια απόπειρα για κράτηση-φιλοξενία στο Πάνω Μοναστήρι Παναγιάς Χρυσοπηγής του καταδικασμένου Μητροπολίτου Αττικής Παντελεήμονος που απέτυχε. Που ξέρεις ο πολύς Αραβαντινός, μπορεί να έχει πιο δημιουργικές ιδέες για την οικονομική και …πολιτιστική αναβάθμιση της πάλαι ποτέ ένδοξης, πλην εν μαρασμώ περιπεσούσης κωμόπολης.

Μια φθινοπωρινή άποψη της Δίβρης, λατρευτικός τόπος ακόμη και από
ανθρώπους του μεγέθους ενός αρχιφύλακα του Κορυδαλλού.

            Σαν επίλογο στην ωραία παραδοξότητα αυτή θα βάζαμε το εξής: Παντέρμη Δίβρη!!... Μέχρι χτες, είχες λάτρεις και διαφημιστές σου ογκόλιθους της πνευματικής, θρησκευτικής, επιστημονικής, πολιτισμικής και λογοτεχνικής  διανόησης και   αξιοσύνης του αναστήματος ενός Μητροπολίτη Ηλείας Αντωνίου, ενός μεγάλου της πολιτικής  και λογοτέχνη  Βάσσου Στεφανόπουλου, ενός σωτήρα της Ηλείας Δημάρχου Τάση Καζάζη , ενός Γραμματέα της Ακαδημίας Αθηνών Σταύρου Μάνεση, ενός διαπρεπούς φιλολόγου Γιάννη Χατζηβασιλείου και τόσων άλλων.

Σήμερα, (παντέρμη Δίβρη!!), με την ραγδαία μετεξέλιξή  σου σε «Αυτόνομον Κρατίδιον» των νέο-διβριωτών, έχεις ένα και μοναδικό λάτρη και διαφημιστή. τον γνωστό και μη εξαιρετέο, διάσημο αρχιφύλακα των φυλακών Κορυδαλλού αξιότιμο κύριο Αντώνη Αραβαντινό… Αφερίμ.