Γειά σου Δίβρη με τα εκλογικά σου...

«Γεια σου Αμαλιάς με τα ηλεκτρικά σου, (συγνώμη) Δίβρη, με τα εκλογικά σου!...»

(ή ένα ωφέλιμον και εν ταυτώ σπαραξικάρδιον και …τερψιλαρύγγιον εκλογικόν ανάγνωσμα)

«Να μου το θυμάσαι, όπως πάει η Δίβρη θάρθει μέρα που δεν θα υπάρχει άνθρωπος

να σταθεί μπροστά και με αξιοπρέπεια να υποδεχτεί ένα ξένο. Σε λίγο θα μείνουν μόνο

«τα μπόκολα»… Θάρχεται Νομάρχης Πα….αίοι θα τον υποδεχτούν, θάρχεται Βουλευτής

Λι….αίοι θα τον υποδεχτούν, θάρχεται Εισαγγελέας το ίδιο. Καλά έλεγε ο καϋμένος ο

Τσετσέλης: - Έτσι που κατάντησε, μούτζω το χωριό κυρ-Τέλη μου…»

(τάδε έφη ο ιεροφιλόσοφος παπα-ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΜΗΣ εν έτει 1975, στον υπογράφοντα)

Ευτυχώς που δεν είναι εν ζωή σήμερον, ο σοφός αυτός ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ξεχωριστός λειτουργός του Υψίστου, ο παπα-Νίκος Τσάμης να ίδει τα σημερινά χαΐρια της πάλαι ποτέ ξακουστής και ευάνδρου Δίβρης και να φρυάξει. Γιατί ναι μεν επροφήτευσε δια τα «μπόκολα» (σ.σ. «μπόκολο» είναι ότι άχρηστο απομένει στο αλώνι μετά καθάρισμα του σταριού) που θα έμεναν δια να υποδέχονται ένα επιφανή ξένο, με τα δεδομένα εκείνης της εποχής δηλ. προ 30-40 ετών, αλλά.... Που να το εφανταζόταν ο καλός ιερεύς ότι οι προφητείες του εκείνες δεν θα είχον καμίαν αξίαν έμπροσθεν εκείνων που συμβαίνουν σήμερον εις την «όμορφη νύμφη του Ωλενού»… την «μεγάλην Δίβριν Μορέως» (ως ιστορεί το πρώτον γραπτόν κείμενον, ευρεθέν το σωτήριον έτος 1535 εις Ιερουσαλήμ)

Και προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως και μη προς κακοφανισμόν κανενός, ουδόλως αναφερόμεθα εις την προσωπικήν και οικογενειακήν ζωήν ενός εκάστου συμπολίτου ο οποίος απεφάσισεν ίνα ασχοληθεί ενεργώς με τα κοινά, ούτε μας ενδιαφέρει ποσώς  η οικονομική ή η υψηλή μορφωτική του επάρκεια και συγκρότησις. Εκείνο που πρωτίστως μας ενδιαφέρει είναι η έφεσις και η έγνοια ενασχολήσεως με τα κοινά της φιλτάτης ιδιαιτέρας πατρίδος, η γνώσις των ζωτικών προβλημάτων της, η εντιμότης του, ε! και κάποια ολίγα «κολυβογράμματα» δια να ηξεύρει να υπογράφει και εν τέλει βρε αδελφέ, να υποδέχεται  κάθε ξένον επισκέπτην επίσημον ή ανεπίσημον, περαστικόν ή τουρίστα με ευγένεια, με προσήνεια, με σεβασμόν και όχι με το ελαφρώς ή βαρέως, λαϊκώς λεγόμενον, «τσακίρ-κέφι» με την μπύραν ανά χείρας ή άνευ φωνής και γνώμης …

Πολλώ δε μάλλον που τώρα καλείται ο κάθε εκλεκτός εκπρόσωπος του λαού της Δίβρης να παρίσταται και να λαμβάνει τον λόγον, δηλαδή να αγορεύει εις τον Δήμο της παγκόσμιας Ολυμπιακής πρωτεύουσας, την Αρχαίαν Ολυμπίαν και ο λόγος του θα αντηχεί εις το ευκλεές Στάδιον και τον ναόν του Ολυμπίου Διός της ιεράς Άλτεως και του Κρονίου λόφου. Τουτέστιν να μεταδίδει την φωνήν των (κατά Όμηρον, Στράβωνα και Παυσανίαν) ιερών Λαμπείων ορέων και να προβάλει τα αιτήματα της κωμοπόλεως ευθαρσώς και με επιχειρήματα σοβαρά.

Η εύανδρος Δίβρη, η χαρίεσσα ιστορική κωμόπολις της οποίας η αίγλη και η φήμη απλώνεται καθ΄ άπασαν την Επικράτειαν (μπορούμε να πούμε ακόμη και ανά την Υφήλιον) είχε την αγαθήν τύχην να γεννήσει άξια τέκνα που διακρίθησαν εις την ημεδαπήν και την αλλοδαπήν και καταύγασαν εις τα Γράμματα, την Επιστήμην, το Εμπόριον προ παντός όμως εις την Πολιτικήν.

Και επ΄ αυτού θα σταθώμεν περισσότερον, καθότι έχει σχέσιν με τας εκλογάς της 7^ης Νοεμβρίου και την προτίμησιν των νέο-Διβριωτών να επιλέξουν υποψηφίους και να τους στείλουν ως εκπροσώπους των εις το λίκνον του Ολυμπισμού. Η Δίβρη –και είναι γνωστόν τοις πάσιν- έκπαλαι αλλά και εις το πρόσφατον παρελθόν ήτο φυτώριον πολιτικών ανδρών και γυναικών που πιστεύομεν κατέχει τα σκήπτρα πανελλαδικώς. Έδωσε Πρωθυπουργόν, Προέδρους Βουλής, δεκάδες Υπουργών και Βουλευτών. Έδωσε επιφανείς Δημάρχους  Λαμπειέων, Πύργου, Πατρών, Αμαλιάδος, πόλεων της Αττικής ακόμη και εις Αμερικήν. Έδωσε την πρώτη Ελληνίδα Πρόεδρο Κοινότητας το έτος 1956. Αλλά και εις τοπικόν επίπεδον εις το διάβα των αιώνων, έως προσφάτως και προ ολίγων δεκαετιών, είχε αναδείξει φωτεινές προσωπικότητες ως Δημάρχους και Κοινοτάρχες.

Σήμερον όμως τι συνέβη; Τα κατά παπα-Νίκον Τσάμην «μπόκολα» (που κατά πλειοψηφίαν ζήτησαν και πήραν την ψήφον μας, εκείνοι οι εκλεκτοί της προτιμήσεως των ψηφοφόρων νέο-διβριωτών ) έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είναι δύσκολη η περιγραφή τους, ίσως και ανώφελη. Μπορούμε όμως να πούμε ελάχιστα περί των προσόντων των εκλεγμένων, προς ενημέρωσιν και τέρψιν εν ταυτώ  …λαρυγγίου  και σπαραγμόν καρδίας:

Εις επίπεδον Δημοτικού Συμβουλίου Αρχ. Ολυμπίας, αλλά και εις τοπικόν επίπεδον από την θέσιν της Δημοτικής Κοινότητος Λαμπείας, καλούνται ίνα μας εκπροσωπήσουν: Επιτυχημένοι αιπόλοι  (κατά την Παπαδιαμαντικήν διάλεκτον) νεοελληνιστί κτηνοτρόφοι ή τσοπάνηδες,  άριστοι εις την εξάσκησιν του συμπαθούς επαγγέλματός των, ήγουν του «σαλαχίσματος» ή του «κούρου» του ποιμνίου των, άριστοι και εις άλλας τινάς ενασχολήσεις. Επίσης μη εκ Δίβρης  έλκουσαι την καταγωγήν συμπαθείς κυρίαι (καθόσον οι εντόπιες καθεύδουν=κοιμούνται), άρισται εις  αλλότρια καθήκοντα  αλλά μη   ομιλούσαι, ήγουν κατά το κοινώς λεγόμενον «έχουν πιει το αμίλητο νερό» εις προγενεστέρας συνεδριάσεις του προσφάτως «διαλάμψαντος» (και ευτυχώς αποχωρούντος οσονούπω) θρυλικού Δημοτικού Συμβουλίου Λαμπείας…

Παρά ταύτα επειδή Δημοκρατίαν έχομεν και τα «αγαθά» της απολαμβάνομεν, ελπίζομεν οι προαναφερθέντες και προαναφερθείσαι εκλεκτοί του λαού της ημετέρας πατρώας γης να ευδοκιμήσουν εις τα νέα των καθήκοντα, ίνα ο δυστυχής και επιστρατευθείς αρχαίος «Καλλικράτης» μη χρειασθεί να υποστεί τριγμόν των οστών εκ του τάφου του (τουτέστιν νεοελληνιστί «να τρίζουν τα κόκαλά του»)!... Ίδωμεν.

«ο γάβρος του λοζίσσου»