Ο ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ ...στο απόσπασμα!...

Ο ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ

...στο απόσπασμα!...

Δυο παλιότερα κείμενα αφιερωμένα  στους μπαγκλαντέζους 

συναθρώπους μας, τραγικά θύματα των ελληναράδων στα "φραουλοχώραφα της ντροπής" στην Μανωλάδα  

Ρατσισμός στη χώρα του Ξένιου Δία

Ρατσισμός στη χώρα 

του Ξένιου Δία

                                 της Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Για πολλά χρόνια είχαμε συνηθίσει στην ιδέα ότι ο ρατσισμός είναι εξωτικό φρούτο, που φύεται στην Νότια Αφρική  και τ΄ ονομάζουμε Απαρχάιτ και στην Αμερική με τις γραφικές εικόνες των Κου Κλουξ Κλαν, που έπαιζαν ντυμένοι φαντάσματα με σταυρούς από φωτιά, τις νύχτες που κρέμαγαν τους καημένους τους νέγρους –που εμείς εδώ στην Ελλάδα πολύ τους συμπαθούσαμε, αφού τους γνωρίζαμε κυρίως από την «καλύβα του μπάρμπα Θωμά» και τις μορφές κάποιων διάσημων ηθοποιών ή τραγουδιστών.

Είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι εμείς οι καθαρόαιμοι έλληνες, απόγονοι ενός τέτοιου λαμπρού πολιτισμού, δεν έχουμε καμία απολύτως σχέση με αυτό το φαινόμενο. "Η Ελλάδα σα γέφυρα πολιτισμών πάντα αποδεχόταν τη διαφορά", μαθαίναμε στα σχολειά μας. Την ίδια βέβαια στιγμή οι τσιγγάνοι παρέμεναν στο περιθώριο, αλλά φυσικά αυτό ήταν δική τους επιλογή. Το κράτος μάταια προσπαθούσε να τους ενσωματώσει. Αυτοί παρέμεναν απροσάρμοστοι και άξιοι περιφρόνησης από πλευράς κάθε ευυπόληπτου πολίτη.

Ρατσιστές εμείς; Γιατί; Μήπως δε συμπαρασταθήκαμε στους εβραίους, τότε που σαν τα πρόβατα τους μάντρωναν οι ναζί; Άλλο βέβαια ότι κι αυτοί οι ευλογημένοι, -λόγω ακριβώς της φυλετικής τους ιδιορρυθμίας- αντί να πάρουν τα βουνά και να γενούν αντάρτες, φόρεσαν πρόθυμα το αστέρι στο πέτο τους και κάθισαν υπομονετικά στις ουρές για τα βαγόνια, που τους οδηγούσαν στα κρεματόρια.

-Είναι η φυλή τους έτσι, φιλοσοφούσαμε. «Σφάξε μα αγά μου ν’ αγιάσω».

Έτσι πιστεύαμε πριν από τις κοσμογονικές αλλαγές που σάρωσαν την Ιστορία στο τέλος του 20ου αιώνα κι έφεραν στην Ελλάδα σμήνος προσφύγων αρχικά από τις τέως ανατολικές χώρες. Τότε άνθρωποι με εθνική συνείδηση ελληνική άρχισαν να γεμίζουν τις συνοικιακές πλατείες και ξενόγλωσσοι εργάτες ν’ ανταγωνίζονται τους τσιγγάνους στα φθηνά μεροκάματα. Η μεγάλη όμως αλλαγή ήλθε με τη δάλυση των συνόρων με την Αλβανία. Τότε άρχισαν να κυκλοφορούν και τα ανέκδοτα του στυλ «αλβανός τουρίστας» που ήλθαν να προστεθούν στην ήδη πλούσια φιλολογία των ποντιακών ανεκδότων. Τότε οι εφημερίδες άρχισαν να γράφουν με πηχιαίους τίτλους για την αλβανική μαφία, την ίδα ώρα που όλοι συγκλονιζόμαστε από τη νικητήρια κραυγή του Βορειοηπειρώτη Πύρρου Δήμα που, σαν άλλος Χριστός  σήκωσε «για την Ελλάδα» το βάρος τόσων εθνικών ταπεινώσεων.

Όμως ζούμε σε μιαν ύπουλη εποχή. Όλα είναι εύκολο ν’ αλλάξουν. Και όλα άλλαξαν γοργά. Και από τους αγώνες για να μη κρατούν τη σχολική σημαία στις παρελάσεις αριστούχοι παιδιά μεταναστών καταλήξαμε στους ξυλοδαρμούς και προπηλακισμούς μεταναστών, που εξασφάλισαν στους φασίστες της Χρυσής Αυγής για πρώτη και δεύτερη φορά την είσοδο στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Ο ρατσισμός είναι μια ανόητη θεωρία. Μα πώς; θα μου πείτε οι φιλόζωοι. Εδώ πληρώνουμε πανάκριβα για ένα σκυλί ράτσας ή ένα καθαρόαιμο άλογο. Φυσικά. Πληρώνουμε γιατί θέλουμε ν’ αναπαράγουμε ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό  πχ την ταχύτητα στ’ άλογο κούρσας, σκόπιμα υποβαθμίζοντας τη σημασία της ευπάθειας ενός τέτοιου αλόγου, αφού φυσικά ποτέ δε θα συμπεριφερθούμε σ’ ένα καθαρόαιμο σα νάναι μουλάρι. Τα ζώα βλέπετε δε μπορούμε να τα λέμε τη μια μέρα κοπρίτη και την άλλη μέρα κανίς, όπως συχνά κάνουμε με τους ανθρώπους ειδικά στον πρωταθλητισμό, όπου μια διάκριση αυτόματα "ελληνοποιεί" οιονδήποτε.

Η φύση αρέσκεται στην πολυμορφία. Και αν ένα είδος θέλει να επιβιώσει διασταυρώνεται έτσι, ώστε τα γονίδιά του ν’ αποκτήσουν τη μέγιστη ποικιλία χαρακτηριστικών. Οι «καθαρές» φυλές είναι καταδικασμένες σε αφανισμό, αφού τα παθολογικά γονίδια που υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο, ζώο ή φυτό, αναπτύσσονται τόσο ευκολότερα, όσο μεγαλώνει η συγγένεια της επιμειξίας. 
Η Ιατρική έχει αδιάσειστες αποδείξεις των ολέθριων συνεπειών των γενετικών πειραμάτων, αλλά και ο κοινός νους το είχε από νωρίς επισημάνει, γιαυτό και σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες απαγορεύεται ο γάμος ανάμεσα σε συγγενείς πρώτου βαθμού. Ο βασιλικός οίκος των Αμψβούργων -που παντρευόντουσαν μεταξύ τους για να διατηρούν το θρόνο στην οικογένεια- έχει καταγραφεί στα ιατρικά βιβλία σαν το χαρακτηριστικό παράδειγμα μετάδοσης της Αιμορροφιλίας, ενώ ο ίδιος ο Χίτλερ κατάφερε να δώσει στην ανθρωπότητα πείραμα προς αποφυγήν, όταν παντρεύοντας επιλεγμένα άτομα της Αρείας φυλής, όλα με δείκτη ευφυΐας πολύ υψηλό, το μόνο που κατάφερε ήταν μια φουρνιά παιδιών καθυστερημένων. Το ίδιο πείραμα ευγονικής προσπάθησαν να εφαρμόσουν και πρόσφατα κάποιοι «εγκέφαλοι» στην Αμερική παίρνοντας σπέρμα από νομπελίστες και προκαλώντας τεχνητή γονιμοποίηση με γυναίκες αναλόγων προσόντων με απογοητευτικά αποτελέσματα.  Η μεγαλοφυΐα τελικά είναι υπόθεση που θυμίζει τον πρώτο αριθμό του λαχείου, ενώ αντίθετα η επιβίωση ενός είδους πάνω στη γη έχει σχέση με την προσαρμογή στο περιβάλλον. Είναι συγκινητικό το αποτέλεσμα της μελέτης που αποκάλυψε ότι άσχετα από φύλο, φυλή ή πολιτισμικό επίπεδο, όλοι οι άνθρωποι στην κάθε γωνιά της γης, μαύροι άσπροι κίτρινοι και ερυθρόδερμοι, πλούσιοι ή λιμοκτονούντες, γέροι ή βρέφη, άνδρες ή γυναίκες, όλοι κουβαλάμε στα γονίδιά μας την ίδια συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας.

Ο ρατσισμός δεν είναι παρά η επινόηση κάποιων ισχυρών που προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν την καταπίεση κάποιων συνανθρώπων τους. Είναι η φιλοσοφία που ευλόγησε το δουλεμπόριο και τα έστησε τα Νταχάου. Αυτό που θα έπρεπε να τονίσουμε ιδιαίτερα στα παιδιά μας είναι ότι η ευτυχία που γεύονται είναι απλώς ένα παιχνίδι της Τύχης. Δε μπορεί να συγκινούμεθα από την τηλεοπτική εικόνα του μισοπεθαμένου από την πείνα παιδιού στη μακρινή Ρουάντα και να μένουμε ασυγκίνητοι από τις όλο και πιο συχνές ειδήσεις ομαδικών θανάτων λαθρομεταναστών, στην αθλιότητα των λιμνασμένων στις πόλεις μας προσφύγων και στην δουλεμπορική χρήση τους από πολλούς συμπατριώτες μας.

Δεν έπρεπε να περιμένουμε την οικονομική κρίση για να διδάξουμε στο παιδί μας ότι το γεγονός του ότι είναι καλοντυμένο και χορτάτο είναι προνόμιο, που κάποτε θα χρειαστεί να μοιραστεί με όλους εκείνους που δεν έχουν ούτε τροφή ούτε στέγη.

Είναι ιστορική νομοτέλεια. Όλα κινούνται σε κύκλους δημιουργίας και καταστροφής και ο περίφημος δυτικός πολιτισμός για ν’ ανδρωθεί πάτησε κυριολεκτικά επί πτωμάτων, εξολοθρεύοντας «αναλώσιμες» φυλές όπως οι ινδιάνοι στην Αμερική, οι μαύροι στην Αφρική, οι κινέζοι και οι ινδοί στην Ασία.

Ο ρατσισμός της "Χρυσής Αυγής" ξεκίνησε μέσα από τα λάιφ στάιλ έντυπα, που δήθεν «πουλούσαν πνεύμα» πλασάροντας γυμνά κορμιά με  σεξιστικούς και ρατσιστικούς υπότιτλους. Το «γυμνό φούρνου» για το Άουσβιτς και  η προτροπή να βάλουμε ένα Α στο πέτο των αλβανών μεταναστών  ήταν ήδη από το 1995 το πρώτο σύμπτωμα μιας παρακμιακής εποχής, που ανεχόταν τα πάντα και γιαυτό κινδύνευε να υποστεί τα πάντα.

Σήμερα που η ανεργία φουντώνει κάτω από τις οδηγίες της Τρόικας και κάθε έλληνας νιώθει στο πετσί του την ανέχεια ήταν αναμενόμενο ότι θα  βρεθούν εκείνοι, που πρόθυμα έδειξαν με το δάχτυλο το μετανάστη σαν το μόνο υπεύθυνο για τα δεινά της Ελλάδας. Και ο Χίτλερ με αυτό το πρόσχημα ξεκίνησε το διωγμό των εβραίων. Όσο τα εργοστάσια κλείνουν, όσο οι πτυχιούχοι μας μεταναστεύουν επειδή δε βρίσκουν δουλειά,  τόσο οι βουλγάρες και οι πακιστανοί -που τόσα χρόνια έκαναν όσες δουλειές οι έλληνες σιχαίνονταν- θα γίνονται στόχος των ανόητων θερμοκέφαλων.

Η ρατσιστική προπαγάνδα τους όμως δε μπορεί να επικρατήσει. Σήμερα πια τα παιδιά μας κάθονται στο ίδιο θρανίο με παιδιά από άλλη ράτσα και ήδη ξέρουν ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, χωρίς αυτό να τον κάνει καλύτερο ή χειρότερο από την πλειοψηφία.

Σε ένα ευνομούμενο κράτος –και η Ελλάδα μπορεί να γίνει ευνομούμενο κράτος- κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να διατηρεί τη διαφορά του γιατί η διαφορά είναι αυτό που κινεί και ομορφαίνει τον κόσμο. Η Αμερική κατάφερε να γίνει υπερδύναμη ακριβώς επειδή χρησιμοποίησε ισότιμα τις διαφορές όλων των φυλών που δέχθηκε στο έδαφός της.

Ας είμαστε αισιόδοξοι. Η Ελλάδα είναι πραγματικά χωνευτήρι πολιτισμών. Από την αυγή της ιστορίας τούτος ο τόπος δέχθηκε τις επιδρομές ή τις επιρροές όλων των φυλών και κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να ενσωματώσει δημιουργικά κάθε αντίθεση. Ο ρατσισμός στην Ελλάδα θα περάσει, αλλά δε θα νικήσει, γιατί ο έλληνας πάντα ανακατευόταν με άλλους λαούς και έχει μάθει ν’ αποδέχεται τη διαφορά και μέσα από τους δρόμους που άνοιξε το εμπόριο και  ναυτιλία. Η Δημοκρατία δεν είναι παρά ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη και με δημοκρατική παιδεία ο ρατσισμός δε θα ριζώσει σε αυτή τη γη.

Τούτη η χώρα έχει ιστορικά προηγούμενα. Την εμπειρία της Μικρασιατικής καταστροφής που τελικά πλούτισε τον τόπο με νέο αίμα που δυνάμωσε τ’ ατροφικό δενδρί του πολιτισμού της μητρόπολης. Την ευαισθησία, που απόκτησε από την προσφυγιά στα εργοστάσια της Γερμανίας ή τα εστιατόρια της Αμερικής

Ο έλληνας, που πολλές φορές στην Ιστορία αναγκάστηκε να ξενιτευτεί σε αναζήτηση καλύτερης ζωής ή ξεσπιτώθηκε από τις μοιρασιές που έκαναν κάποιοι «μεγάλοι»  μπορεί να συμπονέσει και να συμπαρασταθεί στη χώρα που ανέκαθεν ο ξένος ήταν ιερός προστατευμένος από τον Ξένιο Δία.

Και όσο κρατάμε τη εθνική μας μνήμη ζωντανή, ακόμη και στο Μεσαίωνα της οικονομικής κρίσης, ο αη Γιώργης της λαϊκής μας παράδοσης θα σαϊτεύει πάντα το θεριό του ρατσισμού και θα σώζει την Ελλάδα.

«τω Αγνώστω Πακιστανώ»

ή Άνθρωποι και ανθρωπιά…

Γράφει: ο Σωτ. Σωτηρόπουλος

Τρεις Πακιστιανοί μετανάστες, έδωσαν μάθημα ανθρώπινης αλληλεγγύης και αυτοθυσίας  στους ημεδαπούς «Ελληναράδες»!...  

Oι δυο ηρωϊκοί Πακιστανοι ο Χομαγιούν και ο Βακάρ οι οποίοι με την θυσία τους έστειλαν το
παναθρώπινο μήνυμα της αλληλεγγύης...

Οι τρεις Πακιστανοί μετανάστες που έπεσαν νεκροί προσπαθώντας να σώσουν 2 Έλληνες έχουν ονόματα.
Είναι οι Χομαγιούν, ο μικρότερος που δεν είχε κλείσει ούτε τα 19 του χρόνια,  ο δεύτερος ο Βακάρ,  ήταν 33 χρονών. Ο τρίτος νεαρός Πακιστανός που ήταν έξω από το αυτοκίνητο τραυματίστηκε σοβαρά.
Το ζευγάρι των ηλικιωμένων Ελλήνων συμπολιτών μας επέβαινε σε αυτοκίνητο, το οποίο, έμεινε πάνω στις γραμμές του τρένου. Οι δύο επιβαίνοντες εγκλωβίστηκαν μέσα στο αμάξι τους. Οι τρεις Πακιστανοί που ήτανε κοντά, έτρεξαν αυθόρμητα να βοηθήσουν.

Οι δύο από αυτούς χωρίς να λογαριάσουν τον κίνδυνο από το επερχόμενο με ταχύτητα τρένο  μπήκαν μέσα στο αυτοκίνητο, στην προσπάθειά τους να απεγκλωβίσουν τους ηλικιωμένους. Τότε, το τρένο με μεγάλη ταχύτητα έπεσε επάνω τους. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε και μετατράπηκε σε άμορφη μάζα, σκοτώνοντας και το ζευγάρι των ηλικιωμένων συμπατριωτών μας και τους δύο ηρωϊκούς Πακιστανούς που είχαν σπεύσει σε βοήθεια. Ο τρίτος βαριά τραυματισμένος βρίσκεται στο Νοσοκομείο.

Δεν ξέρω αν εκεί κοντά υπήρχαν Έλληνες. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι  αν υπήρχαν στην πλειοψηφία τους, το πιθανότερο είναι να παρέμεναν απαθείς θεατές ή  φοβισμένοι… 
Οι τρεις ηρωικοί Πακιστανοί με την παράτολμη πράξη τους  δίνουν την απάντηση σε όλους  εμάς και εκείνους  που τους μετανάστες θεωρούν όλους εγκληματίες, ληστές και γενικώς μιάσματα, ενώ είναι βέβαιον ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν κυνηγημένοι από τα δικτατορικά καθεστώτα των χωρών τους, ήρθαν πεινασμένοι και κατατρεγμένοι για ένα κομμάτι ψωμί.
Τι θα πουν για  το γεγονός ότι δυο μετανάστες από το Πακιστάν (που τόσο τους απαξιώνουμε, τους υβρίζουμε σε καθημερινή βάση, γιατί κάποιοι τυχοδιώκτες και απατεώνες συμπατριώτες τους κλέβουν, ληστεύουν κλπ ) έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να σώσουν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Ελλήνων, που κινδύνευε; Θα θυμηθούν ότι τα ίδια έκαναν και οι δικοί μας μετανάστες πεινασμένοι, κατατρεγμένοι, κυνηγημένοι που έφευγαν στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία στην Γερμανία πριν δεκαετίες όταν έβλεπαν κάποιο να κινδυνεύει  έτρεχαν να τον βοηθήσουν, ενώ καλή ώρα σαν κι εμάς σήμερα οι «Αμερικανάρες», οι «Καναδάρες», οι «Αυστραλάρες» και οι «Γερμαναράδες» τους κοίταζαν σαν εξωγήϊνους… 
Βεβαίως τα θλιβερά ΜΜΕ  ξέχασαν να μνημονεύσουν έστω τους δύο μετανάστες που έδωσαν τη ζωή τους όχι από υποχρέωση, αλλά επειδή έτσι τους είπε η καρδιά κι ανθρωπιά τους ή μερικά ΜΜΕ πέρασαν την σημαντική είδηση στα ψιλά… Και μετά ξεχάστηκαν στον ορυμαγδό των κουτσομπολιών και των άθλιων προεκλογικών κοκορομαχιών. Κρίμα.

Και εκείνοι οι χαροκαμένοι γονείς στο Πακιστάν που περίμεναν τα παιδιά τους και κάτι από το γλίσχρο έμβασμα που έβγαζαν από το μεροκάματο του τρόμου (στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας ή παλιοσίδερα στους σκουπιδοτενεκέδες κλπ) τι θα λένε τώρα, τι μοιρολόγια θα στέλνουν στους έβδομους ουρανούς;

Στο σημείο που έγινε το φοβερό και συγκινητικό συμβάν, αν υπήρχε έστω ίχνος φιλότιμου κι ευαισθησίας η Ελληνική Πολιτεία και η υγιής Κοινωνία των Πολιτών,   θα έπρεπε να στήσουμε ένα άγαλμα με την επιγραφή «τω Αγνώστω Πακιστανώ»…