ΕΝΑ ΘΛΙΜΜΕΝΟ OΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΕ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ, ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ 10ΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1980…
Έτσι αποτυπώθηκε πριν 33 χρόνια,σε επιφυλλίδα στην εφημερίδα «ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ» της τότε κραταιάς Ομοσπονδίας Συλλόγων Ορεινής Ηλείας (ΟΣΟΗ). Η περιγραφή είναι πραγματική και αποτελεί διδαχή για τους σημερινούς συμπολίτες μας αλλά και τους δασκάλους των παιδιών μας!...
Εκπληκτικό!. Η γνήσια λαϊκή γλώσσα- με στοιχεία ντοπιολαλιάς- καθιστούν την περιγραφή μοναδική και, ως εκ τούτο, αληθινή. Η γραφή αυτή σκάβει βαθιά , υπενθυμίζοντας σ όλους μας τις τραγικές συνθήκες που βίωναν οι "Ακρίτες" στα χωριά μας και ιδιαίτερα στα ορεινά. Η Ζωντανή αυτή περιγραφή, με το τεράστιο συναισθηματικό φορτίο, που συγκινεί ακόμη και έναν "ξένο", παραπέμπει στα λόγια του Ν. Γκάτσου:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα".
Ευχαριστούμε και πάλι καλέ μας φίλε Σωτήρη για τα μνημεία λόγου που ανασύρεις μέσα από τη σκόνη του χρόνου.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Στάθης Χριστοδουλόπουλος
Χρόνια Πολλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρουσα η περιγραφή. Ποιο χωριό έχει μείνει ίδιο στον χρόνο; Οι άνθρωποι αλλάζουν... Η αλήθεια είναι ότι και ακόμα πιο παλιά δεν ήταν όλα ρόδινα. Διαβάζοντας εφημερίδες από κάθε εποχή αντιλαμβανόμαστε πώς σκέφτονταν και πώς ενεργούσαν οι άνθρωποι...
Αγαπητοί και εκλεκτοί φιλοι Σταθη και Ευτυχια
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ο τροπος και το υφος της γραφής Σας, μου εδωσε μεγαλη χαρά. Εναργεια και καθαρότητα με τον υψιπετή λογο σας.
Το κειμενο (θα μπορουσε να χαρακτηριστει ως ενα ταπεινό χρονογράφημα) ειναι γραμμένο πανω σε μια πραγματική αφήγηςη αξιόπιστου συμπολιτη μας.... Αληθινές και τραγικές εικόνες, πριν μολις 33 χρονια απο σημερα...
Σκέπτομαι με μεγαλη μελαγχολία και προβληματισμό τις δυο εποχές (τα ανέμελα φτωχικά παιδικά χρονια πριν την Κατοχή ή μετα το 1950 και την περιοδο του 1980) σε συγκριση με το σημερα.
Ειμαστε καλλιτερα ή χεοροτερα σημερα απο το 1983; Ή απο το 1933;
Μονο δυο στοιχεία απο την διήγηση, συγκριτικά:
α) ασφαλως σημερα βρισκομαστε παρασάγγας μπροστά π.χ. Ολοι εχουν τηλεφωνα στην τσεπη τους, ολα τα χωριά εχουν ασφαλτοσρωμενο δρομο. Αλλά κανενα χωριό δεν εχει ουτε γιατρό (που δεν μπορούσε απο το χιόνι να παει να δει τη Σπυραινα...), ουτε εχει δασκαλο (που ξέμεινε Χριστουγεννιάτικα λογω διακοπής του Λεωφορείου...). Επομενως ηταν χειροτερα ή καλλιτερα απο σημερα;
β) στο καφενείο του χωριού παραμονή Χριστουγέννων υπηρχαν και γεροντάκια και καποιοι νεοι (εστω απογοητευμένοι). Σημερα παραμονή Χριστουγέννων κανεις στο καφενείο, "άκρα του τάφου σιωπη...", ακομη και στο κεφαλοχωρι της Ορεινής Ηλείας, τη Διβρη!!!..,
Αλλάζουν οι εποχές, και το ερωτημα παραμενει: στο χειρότερο ή το καλλιτερο;
Ζητείται απαντηση...
ΚΑΛΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ, με την ελπιδα μιας μικρής ανάσας!!.. Άμποτε.
Το κείμενο εξαιρετικό και αποκαλυπτικό του τότε ,επιδεκτικό πολλών συγκρίσεων, αναπολήσεων και συλλογισμών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίση τώρα, παρακμή 33 χρόνια πριν που θα οδηγούσε εδώ...δεν με επηρέασε ιδιαίτερα αυτή η παρακμή...είχα πολλά να κάνω...
Ανεπαισθήτως,κατά τον Καβάφη, τότε.
Είμαι υποχρεωμένη να βιώσω την κρίση τώρα.
Στο ερώτημά σας η απάντηση είναι σχετική σαν τον χρόνο,σαν την αλήθεια...
Σωτηρία Μιχαλοπούλου
Διαγραφή