ΜΙΑ ΤΑΠΕΙΝΗ ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ...

Συγκινητική αφήγηση για μια ταπεινή ιστορική βρύση στο "Πετρωτό", πλησίον 

του κάστρου της "Οχιάς" ή "Ωριάς"...

(σημ. 1: Σωτ. Σωτηρόπουλου ΔΙΒΡΗ: Πήρα την άδεια να αναδημοσιεύσω αυτούσιο το παρακάτω κείμενο-αφήγημα, γραμμένο από ένα σημαντικό και πνευματικά συγκροτημένο συμπατριώτη τον Ιωάννη Ντινόπουλο ( ο πατέρας του από τα Ντιναίϊκα και η μητέρα του από την Μπαρμπότα Δίβρης) για τους εξής εξαιρετικούς λόγους: 1) Είναι μια σημαντική και συγκινητική αφήγηση, θυμίαμα στην αγνή λαϊκή ψυχή του απλού ανθρώπου του μόχθου της γης των προγόνων μας, της Ορεινής Ηλείας 2) Οι Ντιναίοι (Ντινόπουλοι) από τα Τσίπιανα που έφτιαξαν τη βρύση είναι μια ιστορική οικογένεια (με καταγεγραμμένους αγωνιστές του 1821) στενοί συγγενείς της εκ Τσιπιάνων μητέρας μου Διαμαντούλας (το γένος Παπαρώδη) και 3) Ο κατασκευαστής της βρύσης μάστορας Γιάννης Τζουβάλας κάτοικος Δίβρης (εκ Τζουμέρκων Ηπείρου προερχόμενος) ήταν γείτονάς μου στη Δίβρη... Λοιπόν, απολαύστε το  αφήγημα που μπορείτε να το διαβάσετε και στο πρωτότυπο, στην καλή Ιστοσελίδα "Λίγα και καλά" του κ. Ι. Ντινόπουλου http://ligakaikala.blogspot.com/2012/05/blog-post_10.html
σημ. 2: Γνωρίζοντας κάπως τα πράγματα, συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Ντινόπουλο για την ερμηνεία της απαράδεκτης καταστροφής της επιγραφικής πινακίδας )

10 Μαΐου 2012

Η βρύση στο Πετρωτό !

   

   Η Βρύση του Πετρωτού

 Γράφει ο Ιωάννης Ντινόπουλος

Φωτογραφίες Ιωάννης Ντινόπουλος 

Η ηλικία της μεγάλη και η δροσιά της διαρκής...Και η ιστορία της ειναι μεγάλη και ακόμη μεγαλύτερη η λίστα των ανθρώπων που ξεδίψασαν,σκύβοντας πάνω στον πέτρινο κούτουλα ή κάνταλό της, χρόνια τώρα ! Κοντά στο Κάστρο της Οχιάς και δίπλα στο πέτρινο γεφύρι -το Πετρωτό- πάνω σε δρόμο στρατηγικής σημασίας ,αλλά αποχαρακτηρισμένης πλέον διαβάθμισης, περιμένει τον περαστικό να τον ξεδιψάσει και να τον ταξιδέψει στην ιστορία της...

  

            Το ποτάμι ο Πηνειός και το πέτρινο γεφύρι, το πετρωτό !                                      

 Ο αμαξιτός (ή αμαξωτός) δρόμος που συνδέει πλέον την Κρυόβρυση με τον κάμπο, που περνάει τώρα πίσω απο το Γερακάρι και η μεγάλη αστυφιλία, ερήμωσαν σχεδόν αυτό το δρόμο και τον τόπο. Τώρα μόνο κανας κυνηγός ή κανας τσοπάνης ή το πολύ κανας φυσιοδίφης περαστικός και καταλαχάρης θα ξεπεζέψει δίπλα της..

Το νερό της σταθερό σε ποσότητα χειμώνα -καλοκαίρι και τότε που το νερό του ποταμιού που περνάει μπροστά της σε τρομάζει με τη βουή και τον ογκο του και το καλοκαίρι που το νερό του ποταμιού ειναι ελάχιστο ή δεν κυλάει καθόλου στην ξεραμένη κοίτη του. Κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει το φαινόμενο της σταθερής ποσότητας νερού που βγάζει, λές και κάποια κρυφή ή μυστική στρόφιγγα ειναι ρυθμισμένη κάπου βαθειά στη γή ,απ΄οπου ερχεται το στοιχείο ζωής , το νερό, που φτάνει ως τα χείλη της !

Εφτασα δίπλα της μετά απο διαδρομή μιάς και πλέον ώρας με τα πόδια , ανάμεσα απο ανθισμένα σπάρτα, ασφάκες, σφερδούκλια, τρικοκκιές, αρκουδόβατα και λογής λογής αγριολούλουδα και χορτάρια...

Ναί, και αυτή χορταριασμένη, αλλά πάντα φιλόξενη, περιμένει υπομονετικά να δροσίσει και να ξαποστάσει όποιον τη χρειάζεται !

Χάϊδεψα με συγκίνηση τον πέτρινο τοίχο της και ακουμπώντας και τα δυό μου χέρια πάνω της εσκυψα και ηπια νερό...Καμιά σχέση με πλαστικά μπουκάλια και πλαστικά συναισθήματα, ενωσα τις παλάμες μου ,τις γέμισα με νερό και επλυνα το πρόσωπό μου και τα μάτια που ειχαν βουρκώσει...

"Νίψον ανομήματα", θυμήθηκα, και ξανάριξα νερό , δεν θυμάμαι πού, αν αυτή τη φορά ηταν στο πρόσωπο ή την ψυχή μου...

 

 Η στρούγκα ή ο,τι εχει απομείνει απ΄αυτήν

Οι τρείς μεγάλες ιτιές που κάνανε ίσκιο γύρω της για τους ανθρώπους αλλά και για τα πρόβατα που σταλίζανε το καλοκαίρι, δεν υπάρχουν πιά. Και εδώ και σαράντα περίπου χρόνια έχει να περάσει απ΄εκεί ο ταχυδρόμος απο τη Δίβρη, για να μοιράσει γράμματα στους Ντιναίους. ( Ο αείμνηστος  ο Λάμπης ο Σκουρλέτης )

Υπάρχει μόνον ο πλάτανος μπροστά απο τη στρούγκα , αλλά δε βρήκα τη μεγάλη πέτρα την επίπεδη, οπου πάνω της ηταν χαραγμένο επιτραπέζιο παιχνίδι, που παίζαμε διαλέγοντας μικρά πολύχρομα ποταμολίθια..

Η βρύση χτίστηκε το 1934 απο Ντιναίους των Τσιπιάνων. Αυτοί ησαν οι εντολείς- εγροδότες και κατασκευαστής -τεχνίτης πέτρας- ηταν ο ο αείμνηστος Ιωάννης Τζουβάλας απο τη Δίβρη.Η μάλλον δεν ηταν απο τη Δίβρη, εκεί εμενε..κανείς δεν ξέρει απο που καταγόταν. Κάποιοι λένε πως ηταν Ηπειρώτης φυγόδικος...Τέλος πάντων , αυτός ειχε φτιάξει πολλά σπίτα στην περιοχή και βρύσες και μαντριά..
Τότε οι ανθρωποι, λένε, πως φυλάγανε τα χρήματά τους στη Γή, που "λειτουργούσε" ως μορφή Τράπεζας οπως λένε και οι κυνηγοί θησαυρών..
Κάποιων άλλων εργαζομένων τα χρήματα τα φύλαγε ο εργοδότης τους, ο πιό εμπιστος εργοδότης τους..

Ετσι είπανε και για τον Τζουβάλα, ότι τα χρήματά του για την κατασκευή της βρύσης-ίσως και αλλα ακόμη -τα φυλάγανε οι Ντιναίοι στα Τσίπιανα και οτι τάχα με τον πόλεμο του ΄40, που χαθήκανε τα λεφτά , χαθήκανε και του Τζουβάλα.
Τώρα , πως γίνεται απο το 1934 που χτίστηκε η βρύση να μην εχει πάρει ακόμη τα λεφτά του ο Τζουβάλας, εξι χρόνια μετά, μου φαίνεται πολύ περίεργο...

Και αυτό ειπώθηκε για να δικαιολογηθεί η καταστροφή της εντοιχισμένης  μαρμάρινης πλάκας και του περιεχομένου της πάνω απο τη βρύση. Λένε δηλαδή οτι πέρασε απο εκεί κάποτε ο γιός του Τζουβάλα και για να εκδικηθεί αυτούς που -τάχα- δεν πληρώσανε τον πατέρα του, εσβησε με σφυρί τa αναγραφόμενα στην πλάκα-επιγραφή.

Η αλήθεια, αγαπητοί μου, είναι άλλη. Ενας ψευτοσυγγενής και κάλπικος φίλος των Ντιναίων, κακοήθης ακόμη και σήμερα, έσβησε το περιεχόμενο της πλάκας και κυκλοφόρησε την πιό πάνω δικαιολογία.

 Θάθελα να τον αναφέρω να τον μάθετε, αλλά θα του κάνω μεγάλη χάρη. Θα τον κάνω εναν μικρό Ηρόστρατο* και ενώ κανείς δεν θα ξέρει ποιός εχτισε τη βρύση, θα γνωρίζουν ολοι ποιός κατάστρεψε την επιγραφή με τα ονόματα των κτητόρων της .

Η επιγραφή, λοιπόν, εγραφε:

"ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΠΑΝΑΓΟΥ 

ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ.

ΕΡΓΟΝ ΝΤΙΝΑΙΩΝ

ΕΝ ΕΤΕΙ 1934"

Για να μείνει στην αιωνιότητα το ονομα αυτών που κατασκεύασαν τη βρύση και ξεδίψασε ..στα δροσερά της χείλη κόσμος και κοσμάκης !...

Ντινόπουλος Ιωάννης

  

*Ο Ηρόστρατος ήταν Αρχαίος Έλληνας παροιμιώδης εμπρηστής από την Έφεσο.

Προκειμένου, όπως είχε δηλώσει, να μείνει το όνομά του στην Ιστορία έφθασε στο σημείο να πυρπολήσει το 356 π.Χ.  τον Ναό της Αρτέμιδας στην Έφεσο. Οι Εφέσιοι συνέλαβαν αυτόν και τον θανάτωσαν και απαγόρευσαν τη μνεία του, η οποία όμως διατηρήθηκε στηλιτεύοντας πάντα την ανόσια πράξη του.