Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΕΚΚΛΗΣΗ, ΝΑ ΔΙΑΣΩΘΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ



Για να σωθεί, έστω και στο παρά 5΄, το ιστορικό αρχοντικό της μεγάλης πολιτικής οικογένειας των Στεφανοπούλων στη Δίβρη
                       
`                       Προς
1.    Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παπούλια
2.    Υπουργό Πολιτισμού κ. Γερουλάνο
3.    Υπουργό Εσωτερικών κ. Ραγκούση
4.    Περιφερειάρχη Δυτ. Ελλάδας κ. Κατσιφάρα
5.    Δήμαρχο Αρχ. Ολυμπίας κ. Κοτζιά

Αξιότιμοι Κύριοι Πολιτειακοί, Πολιτικοί και Αυτοδιοικητικοί αρμόδιοι
Εμείς οι απλοί ενεργοί πολίτες μιας ιστορικής κωμόπολης, της Δίβρης (Λαμπείας) Ηλείας, απευθυνόμαστε σε Σας την πολιτειακή, πολιτική και αυτοδιοικητική ηγεσία να ζητήσουμε να παρέμβετε αποφασιστικά για να διασωθεί, έστω και το πάρα 5΄, από την φθορά του πανδαμάτορα χρόνου, ένα από τα τελευταία αρχοντικά σπίτια κτίσεως του προπερασμένου αιώνα, που πνέει τα λοίσθια και από στιγμή σε στιγμή καταρρέει και εξαφανίζεται.
Πρόκειται για το ιστορικό σπίτι της μεγάλης πολιτικής οικογένειας των Στεφανοπούλων στην ιδιαίτερη πατρίδα μας Δίβρη, σπίτι που διαδραματίστηκε η ζώσα πολιτική ιστορία της περιοχής, σπίτι από το οποίο ξεκίνησαν γενάρχες πολιτικοί που καταύγασαν την Ηλεία αλλά και πανελλαδικά και έδωσαν  στο Ελληνικό Κοινοβούλιο επί 180 χρόνια συνεχώς ένα Πρωθυπουργό, ένα Πρόεδρο Βουλής, πλειάδα Υπουργών και δεκάδες βουλευτών, πληρεξούσιων και γερουσιαστών που μεσουράνησαν στον πολιτικό και επιστημονικό στίβο της πατρίδας μας.
Δυστυχώς και εκ του γεγονότος ότι σήμερα στην μεγάλη αυτή οικογένεια δεν υπάρχει στη ζωή ουδείς εξ αρρενογονίας απόγονος, αλλά και της αμεριμνησίας και αδιαφορίας των θηλέων κληρονόμων, το αρχοντικό αυτό καταρρέει από ώρα σε ώρα. Εμείς εκ καθήκοντος με επιστολές μας και κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το ιστορικό κτίριο, απευθυνθήκαμε στους νόμιμους κληρονόμους όπου υπήρξε κάποια μικρή προσέγγιση των πλησιέστερων θηλέων αλλά πλήρης άρνηση, κυρίως από τους πλέον μακρινούς (εξ αγχιστείας ανιψιές, ευρισκόμενες στην Αμερική!!) ή απαίτηση υπερβολικών τιμημάτων… Δυστυχώς, δεν εζήλωσαν την γενναιοδωρία της πολιτικού κ. Φάνης Πετραλιά (και της αδελφής της) απογόνου μιας άλλης μεγάλης πολιτικής οικογένειας της Δίβρης, αυτής των Πετραλαίων που μέσω του ΕΟΤ δώρισε το δικό τους αρχοντικό, που διασώθηκε και παραδίδεται ως ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα στο Δήμο και στην γενέτειρα, για στέγαση πνευματικών και πολιτισμικών δράσεων.
Τώρα εμείς με τις μικρές μας δυνάμεις ξεκινάμε εκστρατεία διάσωσης του ιστορικού αρχοντικού των Στεφανοπούλων και ΖΗΤΑΜΑΙ την άμεση βοήθεια της Πολιτείας, του Κράτους και του Δήμου. Ελπίζουμε να δείξετε την ευαισθησία Σας, γιατί εκεί μπορεί να γίνει μια εστία πολιτισμού και μόρφωσης, μια κιβωτός της ανάδειξης και προβολής της μακραίωνης πολιτικής ιστορίας της Δίβρης  που έχει το πανελλαδικό προνόμιο που συμποσούται στις παροιμιώδεις φράσεις, από έγκριτους ιστορικούς: «σε κανένα τόσο μικρό τόπο δεν κάπνισαν τόσα πολλά πολιτικά τζάκια» και «στη Δίβρη που τούρκου ποδάρι δεν πάτησε, αξίζει η ονομασία Ηλειακή Μάνη».
Κάνουμε έκκληση στους απανταχού συμπολίτες μας να συμπαραταχτούν μαζί μας, και ιδιαιτέρως σε εκείνους που  είναι ακόμη κοντά στους κληρονόμους.
Περιμένουμε, τις ενέργειες και την απάντησή Σας στην έκκλησή μας.
Μετά τιμής
Ο πρόεδρος
ΣΩΤΗΡΗΣΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
(ιατρός, εκδότης του ιστορικού-λαογραφικου περιοδικού «ΔΙΒΡΗ)



Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΟΙΩΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ...


Όχι «για τρέλες στις Σεϋχέλλες»…
Γράφει η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
         

            Βρεθήκαμε απροσδόκητα στις νήσους Σεϋχέλλες, προσκεκλημένοι σε Συνέδριο για την Ειρήνη, την Οικολογία και την εξάλειψη της Πυρηνικής και Βιοχημικής απειλής.
Οι Σεϋχέλλες στο νου των Ελλήνων, ειδικά μετά το γνωστό τραγουδάκι προηγούμενων δεκαετιών «πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες», φαντάζουν σαν ο ύψιστος τουριστικός προορισμός. Λίγοι θυμούνται ότι μόλις το 1956 ήταν ο τόπος εξορίας του Εθνάρχη της Κύπρου Μακαρίου και ελάχιστοι γνωρίζουν ότι αυτό το λιλιπούτειο νησιωτικό κράτος κατέκτησε την ανεξαρτησία του από τους βρετανούς μόλις το 1976, ενώ από το 1979 έως το 2009 υπήρχε μονοκομματική σοσιαλιστική κυβέρνηση.
            Μην πάτε, λοιπόν, στις Σεϋχέλλες για τρέλες ολονύχτιου κλάμπινγκ στυλ Μυκόνου. Ούτε αν επιθυμείτε μαζικές πολυτελείς διακοπές σε πεντάστερο ξενοδοχείο με φθηνό φαγητό και πάμφθηνη μαϊμουδίσια αγορά. Ούτε αν θεωρείτε τη συσκευή της τηλεόρασης απαραίτητο εξάρτημα του δωματίου ή αν μένετε προσκολλημένοι στο κινητό (έχουν μόνο 3G και οι ελληνικές εταιρείες δεν συνδέονται) ή αν απαιτείτε υψηλές ταχύτητες στο Ίντερνετ. Από αυτή την άποψη οι Σεϋχέλλες παραμένουν τόπος εξορίας για τους τεχνολογικά εξαρτημένους. Υπάρχουν μπαρ, αλλά μόνο σε ξενοδοχεία ή ντισκοτέκ. Πουθενά δε συναντάς ολόκληρες συνοικίες νυχτερινής διασκέδασης. Οι Σεϋχέλλες δεν αποτελούν προορισμό εκπόρνευσης, αλλά χαλάρωσης και οικολογικής παιδείας. Με πληθυσμό μόλις 84.000 κατοίκους διάσπαρτο σε 150 γρανιτένια και κοράλλινα νησιά, η χώρα έχει το προνόμιο αδιάκοπης τουριστικής περιόδου, αφού η ετήσια θερμοκρασία παραμένει στους 25-34ο C, η φυσική ομορφιά είναι απαράμιλλη και οι αμμουδερές παραλίες πεντακάθαρες, με νερά διαυγή και ζεστά όλο το χρόνο χωρίς κινδύνους από τυφώνες ή παλίρροιες. Σαν κιβωτός  του Νώε στη μέση του Ινδικού ωκεανού λίγες μοίρες κάτω από τον ισημερινό διασώζει εξαιρετικά μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας, με τους γιγάντιους coco de mer και τις γιγαντοχελώνες (ένα από τα αντικείμενα του Συνεδρίου) να αποτελούν τους διασημότερους εκπροσώπους, μιας εκπληκτικά μοναδικής βιοποικιλότητας.
            Παραμένει σκόπιμα ακριβός προορισμός (τριπλάσιο κόστος με λιγότερες απολαβές απ’ ότι π.χ. στην Ταϋλάνδη) και ελάχιστα ξενοδοχεία είναι πάνω από 100 κλινών. Η πλειοψηφία των τουριστικών καταλυμάτων είναι μικροί καλόγουστοι ξενώνες ή ενοικιαζόμενα διαμερίσματα. Οι τουριστικές υποδομές κρύβονται, όλες οι αμμουδιές παραμένουν ελεύθερες από ξαπλώστρες και ομπρέλες,  και φυλασσόμενες από τη δημόσια αστυνομία, η ηχορύπανση των beach bar άγνωστο φαινόμενο, ενώ πουθενά δεν επιτρέπεται το ελεύθερο κάμπινγκ.
            Η σταθερή τουριστική προσέλευση επιτρέπει στους ντόπιους να διατηρούν ανεπηρέαστη την καθημερινότητα και τους χαλαρούς ρυθμούς εργασίας τους. Τα γραφεία και τα μαγαζιά λειτουργούν 9π.μ.-16μ.μ., αφού ακόμη δεν υπάρχουν πολυεθνικά σουπερμάρκετ ή ΔΝΤ να απαιτήσουν περισσότερες ώρες δουλειάς. Αν και στους δρόμους ή τα λεωφορεία ο κόσμος είναι φιλικός και στις μεταξύ τους σχέσεις είναι διαχυτικοί, σαν εργαζόμενοι είναι απίστευτα αργοί και ψυχρά ή τυπικά ευγενικοί. Ίσως αυτό οφείλεται στην ανθρωπολογική ιδιαιτερότητα, που έδρασε ακριβώς όπως το βάρος για το coco de mer. Μια καρύδα βάρους 25 κιλών, βουλιάζει στη θάλασσα και δε μπορεί να εποικήσει άλλα νησιά. Αν επιβιώσει παραμένει μοναδική και μόνο στο νησί Praslin, που θαρρείς ότι αντέγραψε το Jurasic park.
            Οι Σεϋχέλλες εποικίστηκαν μόλις τον 18ο αιώνα αρχικά από τους Γάλλους, οι οποίοι κατέστρεψαν τα μέχρι τότε ορμητήρια πειρατών στα νησιά και δημιούργησαν αποικία. Για να γίνει προσοδοφόρα έκαναν εισαγωγή νέγρων δούλων μέχρι το 1810, οπότε οι Άγγλοι με συνθήκη που επέτρεπε στους  γάλλους φεουδάρχες να διατηρήσουν τα προνόμια τους ανέλαβαν τη διακυβέρνηση κάνοντας εισαγωγή και ινδών υπηρετών. Έτσι το νησί σήμερα κατοικείται από ένα ανθρωπολογικό πάζλ, τους κρεολούς, μιλούν μια παραφυάδα γαλλικών, τα κρεολικά, ενώ έχουν σαν επίσημη γλώσσα και τα γαλλικά και τα αγγλικά. Αν και καθολικοί χριστιανοί, παραμένουν μητριαρχική κοινωνία, τα παιδιά γεννιούνται εκτός γάμου με νόμους που υποχρεώνουν τους άνδρες στη φροντίδα των παιδιών. Γιαυτό και στην λειτουργία  που παρακολουθήσαμε στην καθολική εκκλησία, ο ιερέας ευλογούσε, ενώ μια γυναίκα (ιεροσυλία για  τους καθολικούς στην Ευρώπη) έδινε την όστια (κοινωνούσε) τους πιστούς.
            Πουθενά δε βλέπεις ζητιάνο. Υπάρχει φτώχεια αλλά κρύβεται, όπως και ο πλούτος των ντόπιων. Δεν προβάλουν τον πλούτο, είναι πολύ περήφανοι για να επιδεικνύουν τη φτώχεια τους. Δεν έχουν κανένα από τα αυτονόητα για μας πολυεθνικά καταναλωτικά προϊόντα. Από Nescafe μέχρι τα διεθνή σνακς. Στα σούπερ μάρκετ που θυμίζουν μπακαλικάκι της δεκαετίας του ‘50 πωλούνται μόνο ντόπια προϊόντα. Φυσιολογικό, αφού η αντιστοιχία ρουπίας με δολάριο ή Ευρώ πάει από το κακό στο χειρότερο. Το τίμημα της ανεξαρτησίας του Παραδείσου. Μόνο η Coca Cola έδωσε άδεια παραγωγής των προϊόντων της  στην τοπική ζυθοποιία. Αν και το Διεθνές Αεροδρόμιο είναι τριτοκοσμικό, διαθέτουν δωρεάν 12χρονη υποχρεωτική παιδεία, σε ωραία σχολικά συγκροτήματα, σύστημα δωρεάν υγείας, παρά τους περιορισμούς που περιμένεις σε τόσο μικρή χώρα, δημόσια γηροκομεία και προγράμματα κατασκευής κατοικιών για τους άπορους. Πανεπιστήμια δεν υπάρχουν στη χώρα, μόνο τεχνολογικά ιδρύματα. Για πανεπιστημιακές σπουδές μεταναστεύουν κυρίως στη Αγγλία. Πρέπει να υπήρχε πρόγραμμα φιλοξενίας φοιτητών και στην σοσιαλιστικά αδελφή Ελλάδα, επειδή η ξεναγός μας είπε ότι ο αδελφός της σπούδασε με κυβερνητική χορηγία  στην Ελλάδα επί πέντε χρόνια (δεν του επιτρεπόταν να επιστρέψει νωρίτερα).
            Παρ’ όλα τα θετικά, τα οποία θεωρούν αυτονόητα δηλώνουν πανευτυχείς, γιατί πρόσφατα πέτυχαν μετά 30 χρόνια σοσιαλισμού, να εκλέξουν φιλελεύθερη κυβέρνηση, η οποία αμέσως άρχισε ιδιωτικοποιήσεις.
            «Τριάντα χρόνια οι ίδιες φάτσες! είπε ο οδηγός μας. Τώρα έχουμε επιτέλους δημοκρατία» Ήδη ρώσοι μεγιστάνες διεκδικούν μερίδιο, ενώ σαουδαραβικές εταιρείες κατασκευάζουν τεχνητά νέα νησιά και πουλούν τις επαύλεις, που χτίζουν πάνω τους.   
            Παρά την αναμφισβήτητη φήμη τους και τους γάμους των διασημοτήτων στις ρομαντικές παραλίες, η ετήσια προσέλευση τουριστών δεν υπερβαίνει τις 170.000. Πέρυσι  λόγω της οικονομικής κρίσης έπεσε στις 110.000 και για φέτος διοργανώνουν διεθνές καρναβάλι για την προώθηση τους. Παρά την ακρίβεια οι περισσότεροι τουρίστες μένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ πολλοί ξένοι διαθέτουν ιδιόκτητες επαύλεις ή είναι ιδιοκτήτες τουριστικών επιχειρήσεων.
            Στις Σεϋχέλλες νιώθεις περήφανος κάτοικος μιας μεγάλης συγκριτικά χώρας. Ελάχιστες φορές ο έλληνας ταξιδιώτης βρίσκεται σε χώρα μικρότερη από τη δική του. Θεωρείς φθηνό το γεύμα στην ταβέρνα σου και μετά μια ματιά στα πανάκριβα κακοφτιαγμένα αναμνηστικά, ευγνωμονείς τους κινέζους για τη φτήνια των σουβενίρ, που πουλάμε για ελληνικά χειροτεχνήματα στις τουριστικές μας αγορές. 
            Μετά το απολαυστικό μπάνιο στην κατακάθαρη ζεστή θάλασσα καθίσαμε σε ένα περιποιημένο εστιατόριο για το τελευταίο φαγητό. Ο ιδιοκτήτης του (από την Καλιφόρνια) μόλις έμαθε ότι είμαστε έλληνες μας πλησίασε για να μας ευχαριστήσει!!: «Τα παιδιά μου, είπε, πέρασαν τις πιο ευτυχισμένες διακοπές τους στην Ελλάδα». Αν ακούσεις κάτι τέτοιο από αμερικάνο στις Σεϋχέλλες, ε τότε σκέπτεσαι ότι πραγματικά η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.



Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Η ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΕΝΟΣ ΑΠΟΜΑΧΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ...



Ο κακοήθης γεννιτσαρισμός των κυβερνώντων, η αδιαντροπιά των τηλε-δημοσιογράφων και η κατάντια του ιατρικού σώματος!...
            Είμαι κι εγώ ένας παλιός γιατρός (από το σπάνιο είδος αυτών που κάποτε ονόμαζαν «λειτουργούς της υγείας») που προδικτατορικά ως φοιτητές και μεταπολιτευτικά ως μαχόμενοι γιατροί, δώσαμε το καλλίτερο κομμάτι της ζωής μας για «ίση και δωρεάν υγεία στο λαό». Μια ρομαντική ουτοπία που πιστεύαμε ότι στο μέλλον θα γινόταν πραγματικότητα. Αλλά φευ!...
            Αντ΄ αυτού σήμερα ζούμε με οδύνη καρδιάς, τον απόλυτο εξευτελισμό στο ιερό χώρο της υγείας. Από την μια μεριά η «Σκύλλα» των κυβερνητικών εξαθλιωτών που τα γκέμια της κρατούν αργυρώνητοι τηλε-δημοσιογράφοι και από την άλλη η «Χάρυβδις» ενός θλιβερού ιατρικού συνδικαλιστικού κινήματος που σιγοντάρεται από αριστεροδέξιους κομματικούς. Και στη μέση ο (όχι  άμοιρος ευθυνών) δυστυχής ασθενής που βολοδέρνει να βρει το γιατρό του και το φάρμακό του εν έτει 2011.
            Με πόνο ψυχής, θέλω κι εγώ να κραυγάσω την αγωνία και την θλίψη μου:
·         Αγωνιώ και θλίβομαι, όταν βλέπω στη θέση του Υπουργού Υγείας ένα ανεκδιήγητο και αρχιψεύταρο «Υπουργό» κ. Λοβέρδο (συνεπικουρούμενο από τον χτεσινό εργατοπατέρα και γέννημα του δοκιμαστικού σωλήνα των καναλιών κ. Κουτρουμάνη), μίσθαρνα όργανα των «Τροϊκανών» αφεντικών τους. Και αυτοί είναι  εκεί που άλλοτε κόσμησαν ως Υπουργοί του αναστήματος ενός μύστη της ιατρικής Σπύρου Δοξιάδη (επί Ν. Δημοκρατίας) και ενός αγνού αγωνιστή της υγείας Παρασκευά Αυγερινού (επί Πασόκ), που σημειωθήτω και οι δύο εξοβελίστηκαν από τα ίδια τους τα κόμματα, για να φτάσει το Σύστημα Υγείας στο σημερινό κατάντημα.
·         Αγωνιώ και θλίβομαι, όταν βλέπω –στον αντίποδα- στη θέση της σημερινής συνδικαλιστικής ηγεσίας του ιατρικού σώματος, άσχετους και «βολεψάκηδες» γιατρούς του καναπέ και της επικοινωνίας που αντί να προβάλλουν τα μύρια όσα προβλήματα του χειμαζόμενου ιατρικού κλάδου, κάνουν κατάληψη του Υπουργείου και συνταγογραφούν (άκουσον, άκουσον!) υπαιθρίως, ευτελίζοντας την ιερή έννοια της ιατρικής. Και οι σημερινοί Πατούληδες και λοιποί «καπαδόκες», είναι στη θέση εκείνων των συνδικαλιστών που στο παρελθόν άφησαν εποχή (π.χ. Ζαχ. Ουρανός, Φρ. Παπαδέλλης, Μιλτ. Σαμαρτζής, Σπ. Γιαννόπουλος, άντε  και η «αφεντιά» μου κ.ά., άσχετα αν μερικοί αυτομόλησαν στην εξουσία…) και έβαλαν την σφραγίδα τους για ένα πραγματικό ΕΣΥ, στην υπηρεσία του λαού που δεν έγινε πραγματικότητα και σήμερα έχει διαλυθεί.
·         Αγωνιώ και θλίβομαι,  τέλος όταν βλέπω τους μεγαλο-τηλε-δημοσιογράφους («παπαγαλάκια» της εξουσίας) Τρέμη, Αφτιά, Χαζηνικολάου και συμπαρομαρτούντες κυβερνητικούς «κεκράκτες» να μας λένε ξεδιάντροπα (ως αντήχηση της άθλιας κυβερνητικής προπαγάνδας) ότι δήθεν «οι γιατροί του ΙΚΑ, είναι προνομιούχοι και θα μοιραστεί η μεγάλη πίτα που τρώνε» (sic!). Ποιοι; Οι γιατροί του ΙΚΑ που είναι η πλέον χειμαζόμενη ιατρική τάξη επί δεκαετίες!!!... (άσχετα αν πολλοί από αυτούς έγιναν εκόντες άκοντες άθλιοι συνταγογράφοι).  Και αυτοί οι φωστήρες δημοσιογράφοι σήμερα είναι στη θέση εκείνων των παλιών ηρωϊκών υγειονομικών συντακτών του αναστήματος ενός Ορέστη Φαράκου («ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», μιας Νανάς Νταουντάκη («ΝΕΑ»), Ντόρας Λαμπροπούλου («ΕΘΝΟΣ»), Μαρίας Γαρουφαλή («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» κ.ά. που ήξεραν τι έλεγαν και τι έγραφαν με ευθύνη και ανιδιοτέλεια.

Η κραυγή και η αγωνία μου, θα είχε ακόμη πολλά να πει, αλλά η αμείλικτη στενότητα μιας επιστολής με σταματά εδώ. Πάντως σας στέλνω και πάλι (ως συνημμένο) ένα πρόσφατο άρθρο μου με τίτλο « Η άθλια συνταγογραφία στο ΙΚΑ και η άφατη υποκρισία Παπανδρέου-Λοβέρδου-Κουτρουμάνη», Sotiris Sotiropoulos: Η άθλια συνταγογραφία στο ΙΚΑ και η άφατη υποκρισία Παπανδρέου-Λοβέρδου-Κουτρο...
http://sotirissotiropoulos.blogspot.com/...
   μόνο και μόνο για να αντλήσετε κάποιες πληροφορίες-αιτίες για το πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Ένας παλιός (ου μην αλλά και ρομαντικός) γιατρός
Σωτήρης Σωτηρόπουλος

*Απλά γράφω και αυτοσυστήνομαι για ενημέρωση (και αξιοπιστία), ότι στο παρελθόν θήτευσα:
1) Ως μαχόμενος γιατρός του ΙΚΑ  την δεκαετία 1975-1985, Πρόεδρος των 3.500 γιατρών του ΙΚΑ Αθήνας-Πειραιά (ΣΕΥΠΙΚΑ), πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των 6.500 γιατρών όλης της χώρας (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ) και εκπρόσωπος όλων των Υγειονομικών στο ΔΣ του ΙΚΑ. Υπηρέτησα ως παιδίατρος επί 30 περίπου χρόνια στα Καμίνια του Πειραιά.
2) Ως διορισμένος (άμισθος «ευυπόληπτος πολίτης») Πρόεδρος του ΤΖΑΝΕΙΟΥ Νος/μείου επί ΠΑΣΟΚ (1982-1983)
3) Ως Γραμματέας της Επιτροπής Υγείας του ΠΑΣΟΚ (1976-1981) και ως εκ τούτου συμμετείχα ¨εξ οφίτσιο¨ στον σχεδιασμό για το ΕΣΥ (με πολλές  έγγραφες διαφωνίες μου)  

Υ.Γ. Διαβάστε σε αυτό το blog προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο "η άθλια συνραγογραφία στο ΙΚΑ και η άφατη υποκρισία Παπανδρέου-Λοβέρδου-Κουτρουμάνη"



Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ Ή ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ!...


Για την τεράστια περιουσία ΔΩΡΕΑ στο Νοσ/μείο Πύργου:
Ένοχη σιωπή ή σκανδαλώδης συγκάλυψη;

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ                Επείγον                                                            
ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ (ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ) ΗΛΕΙΑΣ
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»
27063 Λαμπεία τηλ 6972295293                               Δίβρη (Λαμπεία) 3-2-2011
       αρ. πρωτ. 1945

                                                Προς
                                                Τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
                                                                Κύριο Ανδρέα Λοβέρδο - ΑΘΗΝΑ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: - 6η ΠΥΣΔΕ - ΠΑΤΡΑ
                                     -ΜΜΕ

Αξιότιμε Κε Υπουργέ
Όπως σας ενημερώσαμε με την από 23-1-2011 επιστολή μας, η αείμνηστη Πυργιώτισσα Ξανθή Γιαννοπούλου (το γένος Κ. Ψυχαλίνου) σύζυγος του αείμνηστου Ηλείου πολιτικού Γιάννη Γιαννόπουλου, Υπουργού του Γεωργίου Παπανδρέου -«γέρου της Δημοκρατίας», το έτος 1994 άφησε στο Νοσοκομείο Πύργου με την ΔΙΑΘΗΚΗ της η οποία δημοσιεύτηκε στο Πρωτοδικείο Πύργου στις 14-4-1999 και έλαβε αριθμό 77/1999, όλη την ακίνητη περιουσία της, αποτελούμενη: α) από μια μεγάλη βίλα επί της οδού Νηρηϊδος 32 στο Παλ. Φάληρο, β) ένα Διαμέρισμα επί της οδού Ίριδος 3-5 επίσης στο Παλ. Φάληρο, γ) μια παλαιά οικία (3/4) επί της οδού Κανάρη 6Α στον Πύργο δ) τρία οικόπεδα συνολικής έκτασης 2.423 τ.μ. στην Πύργο (στην προνομιακή θέση «Λάπατο»). 
Δυστυχώς και προς λύπη μας, μέχρι σήμερα δεν είδαμε καμιά ανταπόκριση ή στοιχειώδη ευαισθησία από τη Διοίκηση του Νοσοκομείου Πύργου, παρότι η σημερινή Διοικητής του Νοσ/μείου Πύργου κ. Σιουρούνη στην οποία απευθύνθηκε προφορικώς και γραπτώς (κατέθεσε επισήμως την ΔΙΑΘΗΚΗ με αριθμό πρωτοκόλλου από τις 5 Νοεμβρίου 2010) ο έγκριτος δικηγόρος κ. Διονύσιος Μιχόπουλος «αγρόν ηγόρασε» και δεν απάντησε εδώ και μήνες!!...
Με απλά λόγια κύριε Υπουργέ, 12 (αριθμός δώδεκα) ολόκληρα χρόνια και ενώ το Νοσοκομείο Πύργου (σύμφωνα με τα καθημερινά ρεπορτάζ των εφημερίδων και τις μαρτυρίες των ατυχών ασθενών του Ν. Ηλείας) δεν διαθέτει ούτε γάζες για τα χειρουργεία, ούτε ουροσυλέκτες κλπ χρειώδη πρώτης ανάγκης, αφήνει ανεκμετάλλευτη μια μεγάλη ευεργεσία, μια γενναία ΔΩΡΕΑ δεκάδων εκατομμυρίων Ευρώ!!!... Και μάλιστα (σύμφωνα με την επιθυμία και εντολή της διαθέτιδος) τα ανωτέρω πολύ μεγάλης αξίας ακίνητα μπορούν να αξιοποιηθούν υπέρ αναγκών του Νοσοκομείου ταχύτατα και με μεγάλη ευκολία.
Και ρωτάμε εμείς οι απλοί πολίτες. Τι συμβαίνει κύριε Υπουργέ; Υπάρχει εκ μέρους των υπευθύνων ένοχη σιωπή, σκανδαλώδης συγκάλυψη ή  κάτι άλλο; Έχετε υποχρέωση να το ερευνήσετε και να διαπιστώσετε ποιοι κρύβονται πίσω από αυτή την ακατανόητη αβελτηρία για την εκτέλεση της Διαθήκης και την εγκληματική αδιαφορία εις βάρος της υγείας του λαού της Ηλείας.
Ουδείς ευαισθητοποιήθηκε μέχρι τώρα. Ούτε το Υπουργείο σας, ούτε η Διοικητής του Νοσοκομείου, ούτε ο Περιφερειάρχης Δυτ. Ελλάδας, ούτε ο Δήμαρχος Πύργου, ούτε ο Δικηγορικός Σύλλογος Πύργου (που ήταν ένας εκ των αποδεκτών της ευεργεσίας) ούτε κανένας άλλος υπεύθυνος (ή ανευθυνοϋπεύθυνος…).  Ακόμη και ορισμένα από τα ΜΜΕ τηρούν αιδήμονα σιωπή (πλην της «ΑΥΓΗΣ» και «ΠΑΤΡΙΔΑΣ» Πύργου και μαχητικών ιστοσελίδων που ανέδειξαν το θέμα, και είναι προς τιμή τους). Μήπως τελικά, θα πρέπει να επέμβει ο κ. Εισαγγελέας Ηλείας;
          Εμείς αναμένουμε άμεση παρέμβασή σας και απάντηση

Μετά τιμής
Ο πρόεδρος
Σωτήρης Σωτηρόπουλος
(ιατρός, εκδότης του περιοδικού «ΔΙΒΡΗ» και πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «Κοινωνική Ένωση Αναδημιουργίας»)

Υ.Γ. Το παρόν να πρωτοκολληθεί και καταστεί δημόσιο έγγραφο