Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΟΡΟΠΕΔΙΟ"...


Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος
του περιοδικοῦ Ὀροπέδιο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ Σ' ΑΥΤΟ

Ε Π Ι Τ Ο Υ Ο Ρ Ο Υ Σ Ο Μ Ι Λ Ι Α

Π Ο Ι Η Σ Η
Χρῆστος Ντάντος: Τὸ σχοινί
Δ Ι Η Γ Η Μ Α
Ἠ.Χ. Παπαδημητρακόπουλος: Τ’ ΜΠΟΥΦ’ ΤΟΥ Π’ΛΙ
Σωτήρης Δημητρίου: Ἡ σημαδούρα

Π Α Ρ Ο Υ Σ Ι Ε Σ
Ἀναστασία Ἀ. Ἀντύπα: Fuga, Καιρὸς τοῦ σιγᾶν, Καλοκαίρι,Ἀπόσχιση • Ἀλέξανδρος Δέλτα Δημόπουλος: Τὸ λουλούδι τοῦἸσπαχάν, Τὸ κελὶ εἴκοσι τρία, Ὁ ποιητής • ἈντωνίαΓουναροπούλου-Τουρίκη: Ἄμπωτη, Ὅλη νύχτα, Νίκαια,αὐτόχειρας Ἀπριλίου 2011  Ντίνα Καραβίτη: Δυὸ σκιὲς παίζουνκρυφτό, Τοῦ θεομάρτυρα Τάνταλου, Ἰδιόγραφος διαθήκη • ΝίκοςΛεβέντης: Μεσαιωνικὴ φαντασίωση, Ἐριστικοί, Ἕναςτυχοδιώκτης • Ἀνδρέας Νεοφυτίδης:Ποιήματα ἀπὸ τὴν ἀνέκδοτησυλλογὴ «Εἶπε»  Ἡρὼ Νικοπούλου: Τὰ πουλιά, Στὰ φανάρια τῶνμαχῶν, Ἀκόμα κι ἔτσι • Ἀγγελικὴ Σιδηρᾶ:Ἀθήνα-Τέξας, Διάλογοςμ’ ἕνα φουστάνι, Ὁ ταχυδρόμος πέθανε • Λουκᾶς Δ. Πα-
παδάκης: 2 ποιήματα ἀπὸ τὶς «ἀποδείξεις ἱστορίας»: Ε΄, ΙΖ΄ Τὸτραγούδι τοῦ Περσέα • Τάσος Σιαμανδούρας:Δέηση Νυκτερινή •Βάλια Τσιριγώτη: Ἀποστολέας: Βάλια–Παραλήπτης: Λύκος •Βασιλικὴ Φράγκου: Κάλεσμα, Σήμερα ἔβρεχε, Ὅταν κοιτᾶς τὸδειλινό

Ο Ι Φ Ι Λ Ο Ι
Nicanor Parra: Ὑπάρχει μία εὐτυχισμένη ἡμέρα

Σ ΕΛΙΔΕΣ   ΓΙΑ  ΤΟΝ   Γ Ι Α Ν Ν Η   Σ Κ Α Ρ Ι Μ Π Α
Νίκος Γριπονησιώτης: Λιανώματα στὰ σκαριμπικὰ ποιήματα • Συμεὼν Γρ. Σταμπουλοῦ: Ἡ ποιητικὴ τῆς ὑπονόμευσης στὸπαράδειγμα τοῦ μυθιστορήματος τοῦ Γιάννη Σκαρίμπα Μαριάμπας• Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος: Σημειώσεις στὰ περιθώρια τῶν ποιημάτων τοῦ Σκαρίμπα • Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Ψυχὴβαθιά! Φαρδιὸ χα-
ρέμι!» Ἡ καταγραφὴ καὶ ἀνασκαφὴ μιᾶς φράσης • Σούλα Παπαγεωργοπούλου: Ὁ Γιάννης Σκαρίμπας διορθώνει ἢἀπορρίπτει ποιήματά του • Σπύρος Κυριάκης: ΣΚΑΡΙΜΠΕΙΑ, ἡγενέτειρα τοῦ Σκαρίμπα τιμᾶ τὴν μνήμη του.... • ΚωνσταντῖνοςΚλ. Μπαϊρακτάρης: ‘‘Ἐπιθέσεις δόξης’’ σέ… δόσεις
*
ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΗΝ «ΕΣΠΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΙΜΠΑ»
Δημήτρης Κοσμόπουλος: Ἔγριπος μερακλωμένος • Κατερίνα Κωστίου: Ὁ «μαὶτρ τοῦ φάλτσου» καὶ ἡ clownerie τοῦΜεσοπολέμου • Γ.Δ. Παγανός: Ἡ ποίηση του Σκαρίμπα καὶ ἡκριτική. –Τὸ πλαίσιο τῆς κριτικῆς. Οἱ κοινὲς καὶ οἱ ἀντίθετες θέσεις– • Συμεὼν Γρ. Σταμπουλοῦ: “Ἡ ποίηση μᾶς βοηθᾶ νὰζήσουμε…”. Ἡ περίπτωση τοῦ Γιάννη Σκαρίμπα • Π.Δ. Μαστροδημήτρης: Γιάννης Σκαρίμπας (Τὰ παραλειπόμενα μιᾶς σιωπῆς) • ΟΥΛΑΛΟΥΜ... Ποίηση: Γιάννης Σκαρίμπας – Μελοποίηση: Χρῆστος Ντάντος
*
ΔΥΟ ΑΘΗΣΑΥΡΙΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΙΜΠΑ
1. Κείμενο-καταγγελία τοῦ Γιάννη Σκαρίμπα γιὰ τὴν Μακρόνησο
2. «Ποίηση καὶ Ζωή» (ἀπόσπασμα)

Γιάννης Σκαρίμπας: Τὸ μερμῆγκι

Ἠ.Χ. Παπαδημητρακόπουλος: Ὁ δαίμων τῶν συγκυριῶν • ΚώσταςΜίσσιος: Ὅταν ὁ Γιάννης Σκαρίμπας “ἀλληλογραφοῦσε” μὲ τὸΓενικὸ Λογιστήριο τοῦ Κράτους

Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε Ι Σ
Γιάννης Πατίλης: Μικρὸς Τύπος: Ἀπὸ τὸ τοπικὸ πρὸς τὸὑπερτοπικό

Ν Τ Ο Κ Ο Υ Μ Ε Ν Τ Ο
Μαρία Ἀρβανίτη Σωτηροπούλου: Τὰ Λουβιάρικα τῆς Σαντορίνης

Κ E Ρ Α Μ Ε Ι Κ Ο Σ Μνήμη Βαγγέλη Ἀποστολόπουλου
Τάκης Παπαγγελόπουλος: Ὑστερόγραφο • Γιάννης Θέσπης: Βαγγέλης Ἀποστολόπουλος – In Memoriam • Βασίλης Καραβίτης: Πρὸς γηράσκοντα ἔφηβο

Α Ρ Χ Ε Ι Ο Θ Η Κ Η
Πρίμο Λέβι: Δίκη τοῦ Φράντς Κάφκα

Δ Ο Λ Ι Ο Φ Θ Ο Ρ Ε Σ
Γιῶργος Ἀριστηνός: Ταξιδεύοντας στὴ Μετάφραση

Τ Α Β Ι Β Λ Ι Α
Ἐπιστροφὴ στὸν Διαφωτισμό, Ἐπιμέλεια – Μετάφραση: Θανάσης Γιαλκέτσης

Κ Ρ Ι Σ Ε Ι Σ Κ Α Ι Ε Π Ι Κ Ρ Ι Σ Ε Ι Σ
Δημήτρης Πετσετίδης: Ἐν οἴκῳ, Διηγήματα, Ἐκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 137, Ἀθήνα 2012 • Δημήτρη Τσιάλα: Τὰ Ἀλάνια τοῦΒαρδαρίου, Διηγήματα, Ἐκδόσεις Degiorgio, Τρίκαλα 2010

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Ι Κ Α Α Π Ο Κ Ο Μ Μ Α Τ Α
Δημήτρη Ἀθηνάκη

Ο Ι Σ Υ Γ Γ Ρ Α Φ Ε Ι Σ Τ Ο Υ Τ Ε Υ Χ Ο Υ Σ

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α 3 ο υ Τ Ο Μ Ο Υ
Αναρτήθηκε από OΡΟΠΕΔΙΟ στις 3:33 π.μ.

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

ΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΓΗΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ...


ΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ!...


Μνημείο διοικητικής αναλγησίας, γραφειοκρατικής αγκύλωσης και ασύδοτης καταστρατήγησης νόμων εκ μέρους του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας


ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ (ΔΗΜΟΤΩΝ)

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ (ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ0 ΗΛΕΙΑΣ
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»
27063 Λαμπεία-Τηλ 6972295293                                    Λαμπεία (Δίβρη) 17-7-2012
       Αρ. πρωτ. 2056
                                    Προς
            1. Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Καθηγητή κ. Αντώνη Μανιτάκη
            2. Υπουργό Εσωτερικών κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη
ΚΟΙΝΟΠ: 1.Αναπληρωτή Υπουργό Εσωτερικών κ. Χαράλαμπο Αθανασίου
                  2. Βουλευτές Ν. Ηλείας 3. Κοινοβουλευτικά κόμματα
Αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί της νέας Κυβέρνησης
            Παίρνοντας αφορμή από τις πρόσφατες δηλώσεις του Πρωθυπουργού περί «…πάταξης της διοικητικής αναλγησίας, της γραφειοκρατίας κλπ», εμείς οι ενεργοί πολίτες της ιδιαίτερης πατρίδας μας Λαμπείας (Δίβρης) του Νομού Ηλείας -δημότες της παγκόσμιας Ολυμπιακής πρωτεύουσας του Δήμου Αρχ. Ολυμπίας, απευθυνόμαστε σε σας να διαμαρτυρηθούμε για κάτι ανήκουστο, πλην αληθινό και τραγικό που αποτυπώνεται στον τίτλο του παρόντος εγγράφου. Και εξηγούμεθα.
            Από της αναλήψεως των καθηκόντων του Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου Αρχ. Ολυμπίας (ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, δεν όποιος κι όποιος Δήμος αλλά πρώτος τη τάξει για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους) ο Σύλλογός μας βάσει των Καταστατικών μας Αρχών και εκφράζοντας τη γνώμη των μελών-συμπολιτών μας δημοτών, αποστείλαμε στο δήμο μας έγγραφα αιτήματα για ζωτικά προβλήματα της ιδιαίτερης πατρίδας μας Δίβρης και της ευρύτερης περιοχής ορεινής Ηλείας που έχουν σχέση με την Υγεία, τα Σχολεία, τα Δάση, το πόσιμο νερό, την Προστασία του περιβάλλοντος, την ασύδοτη διασπάθιση δημόσιου χρήματος κλπ, κλπ.

ΚΥΡ
            Εδώ και ενάμιση χρόνο, ο Δήμος Αρχ. Ολυμπίας αποδέκτης άνω των 40 (αριθμός σαράντα!) τεκμηριωμένων εγγράφων μας, όχι μόνο μας αγνόησε, όχι μόνο δεν τα εισήγαγε στο Δημοτικό Συμβούλιο προς συζήτηση και λήψη απόφασης (ως είχε υποχρέωση από το Νόμο και την δεοντολογία), αλλά δεν ευδόκησε να μας απαντήσει ούτε σε ένα από τα επίσημα έγγραφα, καταστρατηγώντας Νόμους και Διατάξεις της συντεταγμένης Πολιτείας.
            Και το πλέον τραγικό, εξωφρενικό και ανήκουστο. Η αρμόδια Υπηρεσία της «Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοπ/σου, Δυτ. Ελλάδος και Ιονίου», στην οποία διαμαρτυρηθήκαμε σε διάστημα 8 ολόκληρων μηνών (Νοέμβριος 2011-Ιούνιος 2012) αποστέλλει στον δήμο Αρχ. Ολυμπίας 9 (αριθμός εννέα!) απανωτά, με πανομοιότυπο λογότυπο,  έγγραφα (τα οποία επισυνάπτουμε για του λόγου το αληθές) υπενθυμίζοντας τα αυτονόητα: «…σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. …υποχρεούσθε να δίδετε απαντήσεις μέσα στις προθεσμίες κλπ, κλπ….». Πλην ο μεν Δήμος «αγρόν ηγόρασεν», η δε αρμόδια Υπηρεσία, απλά μας ενέπαιζε…


            Κύριοι Υπουργοί, εδώ γεννάται και απευθύνεται προς εσάς, το εξής αμείλικτον ερώτημα:
            Καλά, ο Δήμαρχος και ο Δήμος είναι αυτός που είναι. Και «καιρώ τω δέοντι»  (που πλησιάζει) σίγουρα θα λάβουν τα επίχειρα δια της λαϊκής ετυμηγορίας και θα τιμωρηθούν. Όμως, δεν υπάρχουν οι Νόμοι που πρέπει να εφαρμοστούν για την τιμωρία και των παρανομούντων δημοτικών αρχόντων αλλά και της άνω αρμόδιας Υπηρεσίας που αντί να αποστέλλει εν είδει καρμπόν 9 έγγραφα έπρεπε εκείνη να κινήσει την προβλεπόμενη διαδικασία; Κράτος είναι αυτό; Σεβασμός στους πολίτες είναι αυτός; Έτσι θα δημιουργήσουμε την  ευνομούμενη Πολιτεία που εσείς επαγγέλλεσθε και εμείς περιμένουμε;   
            Απαντήστε μας, Σας παρακαλούμε. Επί τέλους, θα ευαισθητοποιηθεί κανένας;
Μετά τιμής, ο πρόεδρος του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ»
Σωτήρης Σωτηρόπουλος
(ιατρός, Πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «Κοινωνική Ένωση Αναδημιουργίας», εκδότης του περιοδικού «ΔΙΒΡΗ»)
Υ.Γ. Το παρόν να πρωτοκολληθεί και καταστεί δημόσιο έγγραφο

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

"ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ" ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΧΑΝΙΑ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ...


Τα δυο πρόσωπα του Ιανού στην σύγχρονη πολιτκή σκηνή...


Σαμαρά «Βίοι παράλληλοι (ή …παράλυτοι) Νικολόπουλου και Χανιά» το ανάγνωσμα…
«Δείλεοι την ρίνην λείχετε…»
ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ (από αγόρευσή του στη Βουλή)
            Και τι δεν είδανε τα μάτια μας και τι δεν ακούσανε τ΄ αφτιά μας τις τελευταίες μέρες. Από το επίσημο Πρωθυπουργικό περιβάλλον του κ. Σαμαρά όταν ένα προβεβλημένο στέλεχος της ΝΔ, ο Αχαιός πολιτικός κ. Νίκος Νικολόπουλος Υφυπουργός Εργασίας παραιτήθηκε διαφωνώντας με την ακολουθούμενη πολιτική της Μνημονιακής Συγκυβέρνησης που ό ίδιος την προηγούμενη ψήφισε!... 
Ξενοφών


Σαμαράς
           
Για θυμηθείτε όμως τι συνέβη όταν προεκλογικά ένα ασήμαντο κομματικό μέλος (που δεν το ήξερε ούτε η μάνα του…) του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιος Κορίνθιος ονόματι Χανιάς παραιτήθηκε από υποψήφιος (…«χέστηκε η φοράδα σ΄ αλώνι» λένε στο χωριό μου) διαφωνώντας κι αυτός πολιτικά, τότε ξεσηκώθηκε όλη η Οικουμένη από τον κ. Σαμαρά και τα χιλιάδες «παπαγαλάκια» του, ως και τα μίσθαρνα ΜΜΕ και ο Χανιάς έγινε ο ήρωας, το διάσημο πρόσωπο για πολλές ημέρες στα πρωτοσέλιδο και «πρωτοπαράθυρα», σηκώνοντας στους έβδομους ουρανούς την πλέον αποκρουστική μαύρη προπαγάνδα…
           
«Δείλεοι την ρίνην λείχετε…». όπως θα σας έλεγε αν ζούσε ο σώφρων πολιτικός αείμνηστος Ηλίας Ηλιού 

σε αγόρευση του στη Βουλή που μεταφράζεται «Δειλοί την λίμα γλείφετε…», όταν θέλανε να πουλήσουν το Κυπριακό, όπως και έκαναν οι τότε άθλιοι.
            Ο σύγχρονος Ξενοφών, καρικατούτρα «ιστορικού συγραφέως» Αντώνιος Σαμαράς δεν πρόκειται να εξορισθεί στον αρχαίο Δήμο Σκιλλούντος  αλλά στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Γένοιτο.
Ένας ανήσυχος πολίτης
Σωτήρης Σωτηρόπουλος

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ "ΦΕΓΓΑΡΟΠΟΡΕΙΑ" ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ...



«Θέατρο σε νταμάρι της Ορεινής Ηλείας»
Το …τελευταίο ανέκδοτο που κυκλοφόρησε!...
            «Ψωμί, τυρί δεν έχουμε ραπανάκια για την όρεξη…»
ΛΑΪΚΗ ΘΥΜΟΣΟΦΗ ΡΗΣΗ
            Ομολογούμε ότι δεν μας ξένισε η πρόταση του αυτοαποκαλούμενου  «Συλλόγου Προστασίας Της  Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομίας
Ερυμάνθου – Φολόης  ΄΄ ΩΛΟΝΟΣ΄΄»  το διοικητικό συμβούλιο του οποίου προτείνει «να πραγματοποιηθούν παρεμβάσεις στο παλαιό λατομείο αδρανών υλικών (νταμάρι) που βρίσκεται στη θέση Λακανάστα, περιφέρεια της κοινότητας Αντρωνίου της Δ.Ε. Λασιώνος του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας για δημιουργία πέτρινου θεάτρου». Βλέπε Ιστοσελίδα: http://oreini-ileia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_05.html
            Και δεν μας ξένισε, γιατί ο εν λόγω νεοπαγής Σύλλογος (που τόσα στην αρχή υποσχότανε), έχει ρηξικέλευθες ιδέες και κάνει μεγαλόπνοες προτάσεις, πάντα σε συνεργασία με τον νέο Καλλικρατικό Δήμο Αρχ. Ολυμπίας (δηλονότι με «ξένα κόλλυβα» κατά το κοινώς λεγόμενο), για την ανάδειξη και προβολή της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ορεινής Ηλείας και την προστασία του Περιβάλλοντος. Ενδεικτικά αναφέρουμε:  α) την φαεινή ιδέα και στήριξη του περσινού καταστροφικού θηριώδους «Μουσικού Φεστιβάλ» στην καρδιά του θεσπέσιου δρυοδάσους της Φολόης, β) την διοργάνωση του «μαϊμού» Τσιπουροφεστιβάλ Κακοταρίου (που σύμφωνα με τη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» διέθεσε ο Δήμος Αρχ. Ολυμπίας 20.000 ψωροΕυρώ!!), γ) Την ιστορική τεκμηρίωση (μέσω της Ιστοσελίδας τους και εν ταυτώ της Νομαρχίας Ηλείας) του μυθικού άθλου του Ηρακλή που «έπιασε με δίχτυ τον Ερυμάνθιο κάπρο, στο γεφύρι του «Μπερή» στο Αντρωναίϊκο ποτάμι!!!, δ), ε), στ)… που ο χώρος δεν μας επιτρέπει να ιστορήσουμε.
            Αλλά, ας επανέλθουμε στην μεγαλόπνοη ιδέα για την δημιουργία του θεάτρου στο παλιό λατομείο. Σε αυτή την δίσεχτη εποχή της Μνημονιακής καταιγίδας και της κατάθλιψης των συμπολιτών μας που πλέον «δεν έχουν βραδιάς αλάτι», ρίχνουν την ιδέα δημιουργίας Θεάτρου (κατά τα πρότυπα των θεάτρων «Πέτρας» και «Βράχων» της Αττικής!!!), είναι τουλάχιστον μεγίστη ανοησία και πρόκληση για τα σημερινά οικονομικά και πραγματικά δεδομένα. Θυμίζει τον αλήστου μνήμης Ασλανίδη της Χούντας που έλεγε «κάθε χωριό και Στάδιο», εδώ μας λένε οι συμπολίτες μας «κάθε νταμάρι και Θέατρο»!!..  Θα μπορούσε βεβαίως σε  άλλες εποχές «παχιών αγελάδων» (θυμίζουμε τα γαλαντόμα Ευρωπαϊκά Προγράμματα με τον πακτωλό των χρημάτων, που οι κομματικοί φίλοι των σπαταλούσαν αβέρτα σε εργολάβους της μίζας και της αρπαχτής που πληρώνουμε όλοι σήμερα… Ας είναι) θα μπορούσε  να υπάρξει μια τέτοια ιδέα ενός μικρού θεάτρου και για την χειμαζόμενη πολιτιστικά περιοχή μας. Και φυσικά η επιλογή άλλου πιο κατάλληλου σημείου. Αλλά σήμερα;
Όχι όμως για το συγκεκριμένο σημείο, που είναι το πλέον ακατάλληλο για τους γνωρίζοντες και επαΐοντες. Ένα θλιβερό και ακατάλληλο νταμάρι και στην πιο θλιβερή και ακατάλληλη θέση. Ακριβώς επάνω και σε άμεση επαφή με την Εθνική Οδό 111, πολυσύχναστη με την διέλευση  θηριωδών νταλικών που με τις εξατμίσεις, τις κόρνες  και τα φρεναρίσματα θα δίνουν και τον …άριστο μουσικό και υποκριτικό τόνο στις θεατρικές παραστάσεις που θα απολαμβάνει το φιλοθεάμον κοινόν!… Αλλά, ας σοβαρευτούμε.
Δεν γνωρίζουμε πως σκέπτονται οι ρέκτες συμπολίτες του Πολιτισμού και της προστασίας της Φύσης και γιατί ρίχνουν τώρα την πρωτάκουστη προκλητική ιδέα τους. Αφού γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να γίνει. Μήπως θέλουν να καλύψουν την πανθομολογουμένως  ανεπάρκειά τους (εμείς έχουμε μιλήσει για μια πολιτιστική «φούσκα» και έχουμε υποστεί ορυμαγδό συκοφαντιών –με το συμπάθειο..) και να δικαιολογήσουν έτσι τον βαρύγδουπο τίτλο του Συλλόγου τους; Μήπως παρεμπιπτόντως σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία να απευθυνθούν στον νεοδιορισθέντα Υπουργό Πολιτισμού  της Μνημονιακής «Κυβέρνησης συνευθύνης» συμπολίτη βουλευτή Ηλείας κ. Τζαβάρα (ογκόλιθο του πνεύματος και του πολιτισμού), για να βοηθήσει στη πραγματοποίηση του οράματός τους; Μήπως έτσι νομίζουν ότι θα ανεβάσουν το πολιτιστικό επίπεδο της παγκόσμιας Ολυμπιακής  πρωτεύουσας της Αρχ. Ολυμπίας που η παρούσα φίλη τους δημοτική Αρχή έχει φτάσει στο ναδίρ;  Ή μήπως απλά, θέλουν να βρίσκονται σε δουλειά;
Δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε που το πάνε. Τι έχουν να δουν τα μάτια μας ακόμη…
Περί Φολόης (Κάπελης) και «Φεγγαροπορείας» στα αρχαία Μνημεία και μονοπάτια
της Ορεινής Ηλείας!...
(ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΟΥΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΚΛΕΚΤΟ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ  ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟ)

Ο νυκτοκόραξ θα συνοδεύει τους πεζοπόρους της φεγγαρόλουστης πεζοπορίας
περί το Γούμερον Ηλείας...
Αξιολάτρευτε Και αξιοσέβαστε βαρώνε της Νεμούτης και περιχώρων
Ομολογώ πως με κομμένην την αναπνοήν μου, παρακολουθώ τα εσά πονήματα.  Κατ΄αρχήν το «Ανδρουλάκειον άγος» (κατά το Κυλώνειον άγος)…Εν συνεχεία τα σχετικά με την εκ Γάνδης καλλίπηγον μετά ποδηλάτου έξωθεν του χωρίου Λάλα, την υπενθύμισιν του νεώτερου Δελλαπατρίδη  Μπάμπη Κωνσταντόπουλου (τα καμώματα του οποίου εύφρανον την ψυχούλα μας εν τω κλεινώ άστει) και την δόκιμον μεταφοράν του αξέχαστου Μπάμπη εις Κάπελην (νεωστί κατασκευασμένην –αλλά αδιαμφισβήτητον-  Φολόην) υποσχόμενην θάλασσαν εκ μέρους των συνασπισμένων εντόπιων Δελαπατρίδηδων και Μπάμπηδων της «Ακαδημίας Ορεινής Ηλείας», τα «πιλάφια» του πάλαι ποτέ Βασιλικού Ναυτικού της εν Πόρω Σχολής, τα προβλεπόμενα εκ Γιακούτς Υπερσιβηρίας («τη μεσολαβήσει» γνωστών Λαλάκηδων, δραγουμάνων της γλώσσης) τσιμέντα προς ανέγερσιν του νέου μεγαλειώδους Ηρωδείου εν Λακανάστα Ανδρωνίου… (α τσετερά, α,τσετερα που θα έλεγον οι εξ αυτών γαλλομαθείς)
Κυρ Δημήτρη μας, είσθε ούχί μόνον κινητή Εγκυκλοπαίδεια (κατά το κοινώς λεγόμενον) αλλά και ευρηματικός , ιδιαίτατα με την προβολήν των τόσων σπάνιων φωτο-ντοκουμέντων. Αναρωτιέμαι που τα βρίσκεις αδερφέ μου!...
Τώρα, με την ευκαιρίαν της αναγγελίας ανεγέρσεως Θεάτρου τόλμησα κι εγώ ο πτωχός «αιπόλος» των Λαμπείων Ορέων να εκφέρω γνώμην τινά, εις αντίστιξιν των φιλοξενηθέντων δημοσιευμάτων της υπερουρανίου ταύτης Ιδέας, εις τε τα έντυπα (βλέπε «Μπερλουσκονικά») και ηλεκτρονικά ΜΜΕ του «Ηλειαστάν», πλην ατύχησα δια ακόμη μίαν φοράν. Η ταπεινή μου γνώμη περί του Θεάτρου εν Λακανάσα Ανδρωνίου, ερρίφθη ταχέως εις καλάθους αχρήστων ως ρυπαρόν «δημοσιογραφικόν» μίασμα…
 Και ενώ ενέμενον ο δυστυχής την έστω και περιληπτική προβολήν του ιδικού μου …μιαρού κειμένου, έκπληκτος αναγινώσκω  εις ασπόνδως «φίλια» Ηλειακά (και ορεινά) ΜΜΕ την προβολήν ενός καταπληκτικού κειμένου του εκ Γουμέρου απίθανου κυρίου Αχιλλεοπούλου (έμπροσθεν του οποίου αφαιρώ τον πίλον της κεφαλής, ου μην αλλά και άπαν το τριχωτόν της κεφαλής μου μετά μέρους ελίκων του εγκεφάλου μου δια την δράσιν και ενεργητικότητα του Συλλόγου του, την συμπάθειάν μου στον οποίον έχω εκφράσει και δια ζώσης, δηλαδή εις τον ίδιον ασκαρδαμυκτί). Λοιπόν τι ανέγνωσα εις το δημοσιευθέν δελτίον Τύπου του εν λόγω Συλλόγου; Νυκτερινή «φεγγαροπορεία» της 2αν Αυγούστου ε. έ.
Τοιαύτα  αρχαία Μνημεία (ΗΡΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ κ.ά.)  θα συναντήσουν οι
φεγγαροπερπατητές των αρχαίων μονοπατιών της ΑΡΚΤΟΥ, των ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ....

 Θα πεζοπορήσουν εν πανσελήνω διάσημα αρχαία μονοπάτια (εμπνεύσεως Αχιλλεοπούλου), αυτού της «ΑΡΚΤΟΥ», αυτού των «ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» (όπου και το βασίλειο του Βασιλέως Φόλου, εδώ φίλτατος  Αχιλλεόπουλος και  οι συν αυτώ, κονιορτοποιούν και αρχαίον Απολλόδωρον και περιηγητήν Κορύλλον που το τοποθετούν κάπου 30 χιλιόμετρα μακριά !!!...), θα ίδουν νύκτωρ τον Ναό ΑΤΕΜΙΔΟΣ και ΗΡΑΣ , ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΝ και ιδίως το άγαλμα της ΑΡΚΟΥΔΑΣ … Τόσα πολλά αρχαία Μνημεία που ενδεχομένως να γίνουν αιτία να βαπτισθούν εν πανσελήνω (ένα είδος ομαδικου «σεληνιασμού» δηλαδή) Δωδεκαθεϊστές οι πεζοπορούντες και πως θα γλιτώσουν από το Ιερατείον… Προκαλεί εντύπωσιν εις εμέ πως δεν θα τους οδηγήσουν να γευτούν και την θαυματουργή στάλαν(που έπινον οι αρχαίοι Ολυμπιονίκες) του Σπηλαίου του Ασκητή , την τρισχιλιετή Ιεράν Ελαίαν του Γουμέρου  το ως εν  ενυπνίω αρχαίο Ολυμπιακό μονοπάτι  (Ίλιδος-Γούμερον-Ολυμπία) αλλά και εις τα δύο σύγχρονα (ανακαλυφθέντα ή κατασκευασθέντα κατά Αχιλλεόπουλον) μονοπάτια,  αυτού του ημι-πεδινού «Ερυμάνθιου κάπρου» ως και του διαβοήτου της «Γραβάτας»…
Βεβαίως, μεγαλυτέραν αξίαν έχουσι οι εκφρασθείσες ευγνώμονες ευχαριστίαι του Συλλόγου «Επτάλοφος» εις τον Σεβ. Μητροπολίτην Ηλείας (προφανώς δια την ευλογίαν ), εις τον ρέκτη δήμαρχον Πύργου κ. Γερ. Παρασκευόπουλον  και τον άνθρωπον του Πολιτισμού του Δήμου κ.Χρ.  Κωνσταντόπουλον (δια την συμπαράστασιν και ένταξιν εις τας πρωτοβουλίας  του Δήμου. Sic!...), αλλά και βεβαίως-βεβαίως εις τα πρόθυμα «μπερλουσκονικά» ΜΜΕ της Ηλείας που φιλοξενούν και προβάλλουν τοιαύτα ανθρώπινα και διαχρονικά μέγιστα επιτεύγματα… Γένοιτο.
Κυρ Δημήτρη μας, μάλλον θα πρέπει να σκεφθείτε μιαν ταχύρρυθμον εκπαίδευσιν   εις το αυτόθι «Πρυτανείον» της Ορεινής Ηλείας (ίσως σας παρασχεθούν και τα ανάλογα «τροφεία»)…
Σωτ Σωτηρόπουλος ΔΙΒΡΗ



Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΞΕΝΙΟΥ ΔΙΑ...




Τρίτη, 3 Ιουλίου 2012

Ρατσισμός στη χώρα του Ξένιου Δία


Ρατσισμός στη χώρα 
του Ξένιου Δία
                                 της Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Για πολλά χρόνια είχαμε συνηθίσει στην ιδέα ότι ο ρατσισμός είναι εξωτικό φρούτο, που φύεται στην Νότια Αφρική  και τ΄ ονομάζουμε Απαρχάιτ και στην Αμερική με τις γραφικές εικόνες των Κου Κλουξ Κλαν, που έπαιζαν ντυμένοι φαντάσματα με σταυρούς από φωτιά, τις νύχτες που κρέμαγαν τους καημένους τους νέγρους –που εμείς εδώ στην Ελλάδα πολύ τους συμπαθούσαμε, αφού τους γνωρίζαμε κυρίως από την «καλύβα του μπάρμπα Θωμά» και τις μορφές κάποιων διάσημων ηθοποιών ή τραγουδιστών.
Είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι εμείς οι καθαρόαιμοι έλληνες, απόγονοι ενός τέτοιου λαμπρού πολιτισμού, δεν έχουμε καμία απολύτως σχέση με αυτό το φαινόμενο. "Η Ελλάδα σα γέφυρα πολιτισμών πάντα αποδεχόταν τη διαφορά", μαθαίναμε στα σχολειά μας. Την ίδια βέβαια στιγμή οι τσιγγάνοι παρέμεναν στο περιθώριο, αλλά φυσικά αυτό ήταν δική τους επιλογή. Το κράτος μάταια προσπαθούσε να τους ενσωματώσει. Αυτοί παρέμεναν απροσάρμοστοι και άξιοι περιφρόνησης από πλευράς κάθε ευυπόληπτου πολίτη.
Ρατσιστές εμείς; Γιατί; Μήπως δε συμπαρασταθήκαμε στους εβραίους, τότε που σαν τα πρόβατα τους μάντρωναν οι ναζί; Άλλο βέβαια ότι κι αυτοί οι ευλογημένοι, -λόγω ακριβώς της φυλετικής τους ιδιορρυθμίας- αντί να πάρουν τα βουνά και να γενούν αντάρτες, φόρεσαν πρόθυμα το αστέρι στο πέτο τους και κάθισαν υπομονετικά στις ουρές για τα βαγόνια, που τους οδηγούσαν στα κρεματόρια.
-Είναι η φυλή τους έτσι, φιλοσοφούσαμε. «Σφάξε μα αγά μου ν’ αγιάσω».
Έτσι πιστεύαμε πριν από τις κοσμογονικές αλλαγές που σάρωσαν την Ιστορία στο τέλος του 20ου αιώνα κι έφεραν στην Ελλάδα σμήνος προσφύγων αρχικά από τις τέως ανατολικές χώρες. Τότε άνθρωποι με εθνική συνείδηση ελληνική άρχισαν να γεμίζουν τις συνοικιακές πλατείες και ξενόγλωσσοι εργάτες ν’ ανταγωνίζονται τους τσιγγάνους στα φθηνά μεροκάματα. Η μεγάλη όμως αλλαγή ήλθε με τη δάλυση των συνόρων με την Αλβανία. Τότε άρχισαν να κυκλοφορούν και τα ανέκδοτα του στυλ «αλβανός τουρίστας» που ήλθαν να προστεθούν στην ήδη πλούσια φιλολογία των ποντιακών ανεκδότων. Τότε οι εφημερίδες άρχισαν να γράφουν με πηχιαίους τίτλους για την αλβανική μαφία, την ίδα ώρα που όλοι συγκλονιζόμαστε από τη νικητήρια κραυγή του Βορειοηπειρώτη Πύρρου Δήμα που, σαν άλλος Χριστός  σήκωσε «για την Ελλάδα» το βάρος τόσων εθνικών ταπεινώσεων.
Όμως ζούμε σε μιαν ύπουλη εποχή. Όλα είναι εύκολο ν’ αλλάξουν. Και όλα άλλαξαν γοργά. Και από τους αγώνες για να μη κρατούν τη σχολική σημαία στις παρελάσεις αριστούχοι παιδιά μεταναστών καταλήξαμε στους ξυλοδαρμούς και προπηλακισμούς μεταναστών, που εξασφάλισαν στους φασίστες της Χρυσής Αυγής για πρώτη και δεύτερη φορά την είσοδο στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ο ρατσισμός είναι μια ανόητη θεωρία. Μα πώς; θα μου πείτε οι φιλόζωοι. Εδώ πληρώνουμε πανάκριβα για ένα σκυλί ράτσας ή ένα καθαρόαιμο άλογο. Φυσικά. Πληρώνουμε γιατί θέλουμε ν’ αναπαράγουμε ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό  πχ την ταχύτητα στ’ άλογο κούρσας, σκόπιμα υποβαθμίζοντας τη σημασία της ευπάθειας ενός τέτοιου αλόγου, αφού φυσικά ποτέ δε θα συμπεριφερθούμε σ’ ένα καθαρόαιμο σα νάναι μουλάρι. Τα ζώα βλέπετε δε μπορούμε να τα λέμε τη μια μέρα κοπρίτη και την άλλη μέρα κανίς, όπως συχνά κάνουμε με τους ανθρώπους ειδικά στον πρωταθλητισμό, όπου μια διάκριση αυτόματα "ελληνοποιεί" οιονδήποτε.
Η φύση αρέσκεται στην πολυμορφία. Και αν ένα είδος θέλει να επιβιώσει διασταυρώνεται έτσι, ώστε τα γονίδιά του ν’ αποκτήσουν τη μέγιστη ποικιλία χαρακτηριστικών. Οι «καθαρές» φυλές είναι καταδικασμένες σε αφανισμό, αφού τα παθολογικά γονίδια που υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο, ζώο ή φυτό, αναπτύσσονται τόσο ευκολότερα, όσο μεγαλώνει η συγγένεια της επιμειξίας. 
Η Ιατρική έχει αδιάσειστες αποδείξεις των ολέθριων συνεπειών των γενετικών πειραμάτων, αλλά και ο κοινός νους το είχε από νωρίς επισημάνει, γιαυτό και σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες απαγορεύεται ο γάμος ανάμεσα σε συγγενείς πρώτου βαθμού. Ο βασιλικός οίκος των Αμψβούργων -που παντρευόντουσαν μεταξύ τους για να διατηρούν το θρόνο στην οικογένεια- έχει καταγραφεί στα ιατρικά βιβλία σαν το χαρακτηριστικό παράδειγμα μετάδοσης της Αιμορροφιλίας, ενώ ο ίδιος ο Χίτλερ κατάφερε να δώσει στην ανθρωπότητα πείραμα προς αποφυγήν, όταν παντρεύοντας επιλεγμένα άτομα της Αρείας φυλής, όλα με δείκτη ευφυΐας πολύ υψηλό, το μόνο που κατάφερε ήταν μια φουρνιά παιδιών καθυστερημένων. Το ίδιο πείραμα ευγονικής προσπάθησαν να εφαρμόσουν και πρόσφατα κάποιοι «εγκέφαλοι» στην Αμερική παίρνοντας σπέρμα από νομπελίστες και προκαλώντας τεχνητή γονιμοποίηση με γυναίκες αναλόγων προσόντων με απογοητευτικά αποτελέσματα.  Η μεγαλοφυΐα τελικά είναι υπόθεση που θυμίζει τον πρώτο αριθμό του λαχείου, ενώ αντίθετα η επιβίωση ενός είδους πάνω στη γη έχει σχέση με την προσαρμογή στο περιβάλλον. Είναι συγκινητικό το αποτέλεσμα της μελέτης που αποκάλυψε ότι άσχετα από φύλο, φυλή ή πολιτισμικό επίπεδο, όλοι οι άνθρωποι στην κάθε γωνιά της γης, μαύροι άσπροι κίτρινοι και ερυθρόδερμοι, πλούσιοι ή λιμοκτονούντες, γέροι ή βρέφη, άνδρες ή γυναίκες, όλοι κουβαλάμε στα γονίδιά μας την ίδια συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας.
Ο ρατσισμός δεν είναι παρά η επινόηση κάποιων ισχυρών που προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν την καταπίεση κάποιων συνανθρώπων τους. Είναι η φιλοσοφία που ευλόγησε το δουλεμπόριο και τα έστησε τα Νταχάου. Αυτό που θα έπρεπε να τονίσουμε ιδιαίτερα στα παιδιά μας είναι ότι η ευτυχία που γεύονται είναι απλώς ένα παιχνίδι της Τύχης. Δε μπορεί να συγκινούμεθα από την τηλεοπτική εικόνα του μισοπεθαμένου από την πείνα παιδιού στη μακρινή Ρουάντα και να μένουμε ασυγκίνητοι από τις όλο και πιο συχνές ειδήσεις ομαδικών θανάτων λαθρομεταναστών, στην αθλιότητα των λιμνασμένων στις πόλεις μας προσφύγων και στην δουλεμπορική χρήση τους από πολλούς συμπατριώτες μας.
Δεν έπρεπε να περιμένουμε την οικονομική κρίση για να διδάξουμε στο παιδί μας ότι το γεγονός του ότι είναι καλοντυμένο και χορτάτο είναι προνόμιο, που κάποτε θα χρειαστεί να μοιραστεί με όλους εκείνους που δεν έχουν ούτε τροφή ούτε στέγη.
Είναι ιστορική νομοτέλεια. Όλα κινούνται σε κύκλους δημιουργίας και καταστροφής και ο περίφημος δυτικός πολιτισμός για ν’ ανδρωθεί πάτησε κυριολεκτικά επί πτωμάτων, εξολοθρεύοντας «αναλώσιμες» φυλές όπως οι ινδιάνοι στην Αμερική, οι μαύροι στην Αφρική, οι κινέζοι και οι ινδοί στην Ασία.
Ο ρατσισμός της "Χρυσής Αυγής" ξεκίνησε μέσα από τα λάιφ στάιλ έντυπα, που δήθεν «πουλούσαν πνεύμα» πλασάροντας γυμνά κορμιά με  σεξιστικούς και ρατσιστικούς υπότιτλους. Το «γυμνό φούρνου» για το Άουσβιτς και  η προτροπή να βάλουμε ένα Α στο πέτο των αλβανών μεταναστών  ήταν ήδη από το 1995 το πρώτο σύμπτωμα μιας παρακμιακής εποχής, που ανεχόταν τα πάντα και γιαυτό κινδύνευε να υποστεί τα πάντα.
Σήμερα που η ανεργία φουντώνει κάτω από τις οδηγίες της Τρόικας και κάθε έλληνας νιώθει στο πετσί του την ανέχεια ήταν αναμενόμενο ότι θα  βρεθούν εκείνοι, που πρόθυμα έδειξαν με το δάχτυλο το μετανάστη σαν το μόνο υπεύθυνο για τα δεινά της Ελλάδας. Και ο Χίτλερ με αυτό το πρόσχημα ξεκίνησε το διωγμό των εβραίων. Όσο τα εργοστάσια κλείνουν, όσο οι πτυχιούχοι μας μεταναστεύουν επειδή δε βρίσκουν δουλειά,  τόσο οι βουλγάρες και οι πακιστανοί -που τόσα χρόνια έκαναν όσες δουλειές οι έλληνες σιχαίνονταν- θα γίνονται στόχος των ανόητων θερμοκέφαλων.
Η ρατσιστική προπαγάνδα τους όμως δε μπορεί να επικρατήσει. Σήμερα πια τα παιδιά μας κάθονται στο ίδιο θρανίο με παιδιά από άλλη ράτσα και ήδη ξέρουν ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, χωρίς αυτό να τον κάνει καλύτερο ή χειρότερο από την πλειοψηφία.
Σε ένα ευνομούμενο κράτος –και η Ελλάδα μπορεί να γίνει ευνομούμενο κράτος- κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να διατηρεί τη διαφορά του γιατί η διαφορά είναι αυτό που κινεί και ομορφαίνει τον κόσμο. Η Αμερική κατάφερε να γίνει υπερδύναμη ακριβώς επειδή χρησιμοποίησε ισότιμα τις διαφορές όλων των φυλών που δέχθηκε στο έδαφός της.
Ας είμαστε αισιόδοξοι. Η Ελλάδα είναι πραγματικά χωνευτήρι πολιτισμών. Από την αυγή της ιστορίας τούτος ο τόπος δέχθηκε τις επιδρομές ή τις επιρροές όλων των φυλών και κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να ενσωματώσει δημιουργικά κάθε αντίθεση. Ο ρατσισμός στην Ελλάδα θα περάσει, αλλά δε θα νικήσει, γιατί ο έλληνας πάντα ανακατευόταν με άλλους λαούς και έχει μάθει ν’ αποδέχεται τη διαφορά και μέσα από τους δρόμους που άνοιξε το εμπόριο και  ναυτιλία. Η Δημοκρατία δεν είναι παρά ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη και με δημοκρατική παιδεία ο ρατσισμός δε θα ριζώσει σε αυτή τη γη.
Τούτη η χώρα έχει ιστορικά προηγούμενα. Την εμπειρία της Μικρασιατικής καταστροφής που τελικά πλούτισε τον τόπο με νέο αίμα που δυνάμωσε τ’ ατροφικό δενδρί του πολιτισμού της μητρόπολης. Την ευαισθησία, που απόκτησε από την προσφυγιά στα εργοστάσια της Γερμανίας ή τα εστιατόρια της Αμερικής
Ο έλληνας, που πολλές φορές στην Ιστορία αναγκάστηκε να ξενιτευτεί σε αναζήτηση καλύτερης ζωής ή ξεσπιτώθηκε από τις μοιρασιές που έκαναν κάποιοι «μεγάλοι»  μπορεί να συμπονέσει και να συμπαρασταθεί στη χώρα που ανέκαθεν ο ξένος ήταν ιερός προστατευμένος από τον Ξένιο Δία.
Και όσο κρατάμε τη εθνική μας μνήμη ζωντανή, ακόμη και στο Μεσαίωνα της οικονομικής κρίσης, ο αη Γιώργης της λαϊκής μας παράδοσης θα σαϊτεύει πάντα το θεριό του ρατσισμού και θα σώζει την Ελλάδα.