Τρίτη 24 Απριλίου 2012

ΜΙΑ ...ΙΔΙΟΤΥΠΗ "ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ" ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ...


Μια …ιδιότυπη «Εκεχειρία» με τον σημερινό Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας μέχρι την 10η Μαΐου,
ημέρα τελετής της αφής Ολυμπιακής Φλόγας
(Λεξ. Εκεχειρία=έχω+χειρ, Ανακωχή, σταμάτημα εχθροπραξιών…)



Με καλή προαίρεση και ελαυνόμενοι εξ υψίστου πατριωτικού και κοινωνικού χρέους από της πρώτης στιγμής (ως ενεργοί πολίτες και δημότες) προσπαθήσαμε να ασκήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα της επικοινωνίας και της κριτικής  με τον Καλλικρατικό Δήμο της παγκόσμιας Ολυμπιακής πρωτεύουσας, της Αρχ. Ολυμπίας.
Ο επιβαλλόμενος κοινωνικός έλεγχος ήταν και είναι σοβαρός, υπεύθυνος και δεν έχει ίχνος προσωπικής ή άλλης σκοπιμότητας, στα πλαίσια της κοινωνικής πατριωτικής προσφοράς και δράσης, εκ καθήκοντος ημών των ανησυχούντων συμπολιτών-δημοτών.
Δυστυχώς ο Δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο της Αρχ. Ολυμπίας (παρακαλώ!, όλων των παρατάξεων που συμμετέχουν) μέχρι τώρα όχι μόνο δεν στάθηκαν στο ύψος της αυτοδιοικητικής τους υποχρέωσης και της δεοντολογίας, αλλά αρνούνται πεισματικά να ασχοληθούν με τις αιτήσεις μας, αλλά και να δώσουν τις δέουσες απαντήσεις στους δημότες τους. Παρότι προκλήθηκαν εγγράφως (ήδη μέχρι τη στιγμή ο Δήμαρχος Αρχ. Ολυμπίας έχει λάβει από της αναλήψεως των καθηκόντων του περί τα 40 έγγραφα, και δεν απάντησε σε κανένα (!!!), ενώ έχει πάρει αυστηρότατες εντολές από τις αρμόδιες Κρατικές Αρχές να απαντήσει…) αλλά  ενημερώθηκε και «δημοσιογραφικώς». Και παρότι οι ίδιοι επισήμως ανακοίνωσαν ότι θα δώσουν λεπτομερείς απαντήσεις στις τελευταίες συνταρακτικές  αποκαλύψεις περί των εν Δήμω τεκταινομένων, «τηρούν σιγήν ιχθύος» ή αιδήμονα και ένοχη σιωπή.
Τι συμβαίνει άραγε; Είναι αδιαφορία;  Είναι προσπάθεια συγκάλυψης; Είναι ανεπάρκεια και «ζαμανφουτισμός» ή κάτι χειρότερο; Ίδωμεν.

Στην αρχή, ξεκινήσαμε υπεύθυνη και εμπεριστατωμένη έρευνα. Και πραγματικά πέσαμε από τα σύννεφα όταν διαβάσαμε τις επίσημες ανακοινώσεις του Δήμου στο διαδίκτυο του Υπουργείου Εσωτερικών «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» (όπου  υποχρεωτικά αναρτώνται οι αποφάσεις και παράλληλα αποστέλλονται στο Ελεγκτικό Συνέδριο). Κάναμε επιλογή από αυτές, τις πλέον «καραμπινάτες», κυρίως αυτές που αφορούν τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και τις δημοσιοποιήσαμε στην αρχή με ερωτηματικά. Πλην καμιά απολύτως ανταπόκριση και εξήγηση σε κανένα από τα παρακάτω τεθέντα:
1ον) Για μισθό 100.000 ευρώ το χρόνο σε περυσινό «εδικό σύμβουλο και ειδικό συνεργάτη» του Δημάρχου (βλ. αναρτημένη απόφαση υπ. αρ. 23/11/2011 10:53:54ΑΔΑ: 457ΛΩΨ5-7ΓΜ και 07/12/2011 14:32:31ΑΔΑ: 456ΑΩΨ5-0Τ8)
2ον) Για ασφαλιστικές εισφορές 30.000-55.000 ευρώ το χρόνο (δηλ. με αναλογικά υπολογιζόμενες συνολικές ετήσιες αποδοχές περί τις 200.000 Ευρώ) σε Αντιδήμαρχο (βλ. αναρτημένη απόφαση υπ. αρ. ΑΔΑ: 13/03/2012 12:19:59ΑΔΑ: Β44ΥΩΨ5-Ω4Τ και 24/10/2011 13:10:03ΑΔΑ: 45Ο1ΩΨ5-ΡΧ5)
3ον) Για χορηγία 20.000 ευρώ για μισής ημέρας «φεστιβάλ τσίπουρου» σε χωριό του δήμου χωρίς αμπέλια (βλ. αναρτημένη απόφαση υπ. αρ. 28/12/2011 09:15:44ΑΔΑ: 45Ψ1ΩΨ5-34Κ)
4ον) Για ενοίκιο 1.000 ευρώ το χρόνο σε ανύπαρκτο «λαογραφικό μουσείο» σε χωριό του δήμου (βλ. αναρτημένη απόφαση υπ. αρ. 22/12/2011 15:49:2  ΑΔΑ:5Ψ9ΩΨ5-ΓΓΗ)
5ον) Για σκανδαλώδεις συγκαλύψεις χρεών πρώην δημάρχων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, παραμονές του νέου έτους, με «κατατμήσεις» έργων και την μέθοδο των παράνομων «απευθείας αναθέσεων» (λεπτομέρειες λίαν προσεχώς) 
6ον) Για μισθό 100.000 ευρώ το χρόνο σε άρτι προσληφθέντα άλλο «εδικό σύμβουλο και ειδικό συνεργάτη» του Δημάρχου (βλ. αναρτημένη απόφαση υπ. αρ 11/04/2012 14:39:54 ΑΔΑ: Β4ΩΓΩΨ5-7ΩΕ). Επίσης βλ. και τεκμηριωμένη ανάρτηση στη Ιστοσελίδα http://nemoutablogspotcom.blogspot.com/2012/04/blog-post_22.html του  συμπολίτη λογοτέχνη Δημήτρη Κανελλόπουλου, εκδότη του ποιοτικού περιοδικού «ΟΡΟΠΕΔΙΟ»
Υπάρχει βεβαίως και 7ον), 8ον, και … κ.ο.κ. Λίγη υπομονή. 
Με την ευκαιρία: Περιήλθε εις γνώση μας και μια τελευταία δημοσίευση (την παραθέτουμε αυτούσια, όπως μας την έστειλαν με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) για τις δαπάνες του Δήμου (225.090 Ευρώ!) στην τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας.


Ομολογούμε ότι σε εποχές σκληρής λιτότητας (και με το δεδομένο της γνωστής απαξίωσης του Δήμου, εκ μέρους επίσημων κρατικών και επίσημων αρχών Ολυμπιακών Αγώνων) οι δαπάνες που προβλέπονται είναι υπερβολικές για το φτωχό βαλάντιο του Δήμου (που έχει γίνει βεβαίως γαλαντόμο για τα ανωτέρω, αδρά περιγραφόμενα με τεκμηρίωση) και ο κάθε αναγνώστης Ολύμπιος ή μη, Ηλείος ή μη, Έλληνας ή μη ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα…
Τέλος.


Κάνοντας μια χειρονομία καλής θελήσεως και εν όψει της τελετής Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στις 10 Μαΐου, …κηρύξαμε «Εκεχειρία» μέχρι τότε, μήπως και έλθει σε θεογνωσία ο Δήμος μας και δώσει τις αιτούμενες εξηγήσεις στους δημότες του. Όταν με το καλό λήξει η «εκεχειρία», τότε αν δεν απαντηθούν τα εύλογα ερωτήματα θα τεθούν υπόψιν των αρμόδιων διοικητικών, εισαγγελικών και ελεγκτικών Αρχών της συντεταγμένης Πολιτείας (φυσικά με τη νέα Κυβέρνηση)… Από κει και πέρα εμείς, …«αμαρτίαν ουκ έχομεν» για το τι μέλλει γενέσθαι. 


Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΜΕ ΠΑΤΑΓΟ, Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗΣ «ΤΡΟΪΚΑΣ» ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ…






Ο μύθος της θρυλικής «τρόϊκας» του Πασοκ (ΑΚΗΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ)  που μας εξουσίασε για 30 χρόνια, καταρρέει υπό το βάρος ανομολόγητων πολιτικών αμαρτημάτων!...
         «Η πατρίς κατήντησε η παλιοψάθα των ατίμων…»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ (Απομνημονεύματα)
Η ρωσική λέξη «τρόϊκα» (δηλοί, τα τρία άλογα που σέρνουν την άμαξα) μπήκε για καλά στη ζωή του Έλληνα πολίτη. Παλιότερα η δικτατορική «τρόϊκα» της Χούντας (Παπαδόπουλος, Πατακός, Μακαρέζος), στη συνέχεια η θεοκρατική «τρόϊκα» της Χρυσοπηγής (Χριστόδουλος, Καλλίνικος, Αμβρόσιος) και βεβαίως η σημερινή διεθνής τυρανική οικονομική υπερδύναμη (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ) «τρόϊκα» που έχει κάτσει στο σβέρκο του άτυχου συνέλληνα και τον συνθλίβει καθημερινά.
            Όμως,  ο λόγος σήμερα για την περιβόητη (που έγινε διαβόητη στην πορεία) «τρόϊκα» τριών προσώπων του κυβερνήσαντος επί 30 χρόνια κόμματος του ΠΑΣΟΚ που άφησε εποχή. Ίσως να μη θυμόμαστε καν ούτε να ασχολούμεθα (όχι εμείς που την ζήσαμε από κοντά, αλλά ο πολύς κόσμος) με την αλήστου μνήμης τριανδρία, εάν δεν ξέσπαγε πρόσφατα το (γνωστόν τοις πάσι, πλην καλά φυλαγμένο στα ντουλάπια της λήθης) σκάνδαλο «Άκη Τσοχατζόπουλου» με όλες τις γνωστές πλέον πτυχές του. Σκάνδαλο που αποκάλυψαν κατ΄ αρχήν οι γερμανικές δικαστικές αρχές και στη συνέχεια δυο τολμηρές ελληνίδες δικαστίνες, ενώ το άθλιο δικομματικό πολιτικό σύστημα το είχε επιμελώς αποκρύψει. Έτσι σε αυτό το σημείωμα δεν θα ασχοληθούμε με τα …χαΐρια του «Άκη» που βγήκαν στην επιφάνεια, γιατί αυτά βοούν από μόνα τους και η δυσοσμία τους έχει μολύνει την όλη προεκλογική και όχι μόνον ατμόσφαιρα, προβληθέντα με πομπώδη τρόπο προφανώς για λόγους εφήμερης σκοπιμότητας και αλληλοεπικάλυψης όλων των ενόχων και των ενοχών που βαρύνει το πολιτικό μας σύστημα…
            Λοιπόν, θα κάνω μόνο μια  μικρή ακτινογραφία της «θρυλικής» (και θα εξηγηθώ γιατί «θρυλικής») τριανδρίας Άκης Τσοχατζόπουλος, Γιώργος Γεννηματάς, Κώστας Λαλιώτης που επί 30 σχεδόν χρόνια ως τα καλοθρεμμένα άλογα (μεταφορικά και σχηματικά) της «τρόϊκας», έσυραν την άμαξα ή το κάρο ή το άρμα αν θέλετε του ΠΑΣΟΚ με οδηγό-αναβάτη ένα «ιερό τέρας» της πολιτικής τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και να σημειώσει κανείς ότι ο περίφημος οδηγός-αναβάτης προτίμησε  στη διαδρομή τόσο προς την εξουσία αλλά και μετέπειτα ως απόλυτος άρχων εξουσιαστής να «σκοτώσει» ή να εξοβελίσει επίλεκτα άλογα (κατ΄ ευφημισμόν βεβαίως, γιατί ήσαν τα πλέον λογικά κοινωνικά πολιτικά όντα) του διαμετρήματος ενός Σάκη Καράγιωργα, μιας Αμαλίας Φλέμιγκ, ενός Νίκου Κωνσταντόπουλου, Λαοκράτη Βάσση, Γεράσιμου Νοταρά και τόσων άλλων αστεριών της πολιτικής ηθικής  και ανάτασης. Και κράτησε πεισματικά τα άλογα (ουχί κατ΄ ευφημισμόν) ως δρόμωνες επί τρεις δεκαετίες, και για να χρησιμοποιήσω ιατρική ορολογία φαινοτυπικώς μεν άμεπτων, πλην γονοτυπικώς και ουσιαστικώς με χίλιες μύριες διαμαρτίες περί την πολιτικήν διάπλασιν και με πλείστες όσες αμαρτίες στο στίβο της διαφθοράς, της αλαζονείας και της οίησης που μέρα με τη μέρα αποκαλύπτονται. Και είμαστε ακόμη στην αρχή.


            Προσωπικά, γράφοντας αυτό το σημείωμα δεν προτίθεμαι να υποκαταστήσω το έργο του εισαγγελέα, ούτε να παραστήσω τον τιμητή των πάντων. Μακριά από μένα τέτοιοι ρόλοι. Πλην, «δικαιούμαι δια να ομιλώ» καθότι ήμουν από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη του ανατέλλοντος ΠΑΣΟΚ, θητεύσας επί εννέα συναπτά έτη (τόσο άντεξα) ως κομματικός «πατριώτης» και μάλιστα σε νευραλγικές θέσεις, πλην ήμουν υποψιασμένος πολίτης από τα πρώτα βήματα της εξουσίας. Για του λόγου το αληθές παραθέτω μικρά αποσπάσματα από την Επιστολή παραίτησής μου που έστειλα στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου τον Ιούλιο του 1983, όταν άρχισαν «να με ζώνουν τα φίδια» τι τέξεται η επιούσα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τα πρώτα «εκφυλιστικά φαινόμενα» και «σημεία σήψης», άμα τη αναλήψει της εξουσίας. Διαβάστε παρακαλώ:






            Τώρα, θέλω να παραθέσω ορισμένα στοιχεία που άλλα τα έζησα από κοντά, άλλα ήταν φανερά από μακριά και αφορούν τα τρία αυτά πρόσωπα, όχι για να τους προσάψω κατηγορίες που άπτονται ποινικών, αστικών ή άλλων ελεγκτέων ευθυνών, καθόσον αυτό είναι «αλλουνού παπά βαγγέλιο». Τα παρακάτω ολίγα περί των ανδρών είναι γεγονότα από προσωπική αντίληψη  και εμπειρία και έχουν  να κάνουν με τους «παράλληλους βίους» τους στο κόμμα, μια και οι τρείς πέρασαν ως  Υπουργοί σε διψήφιο αριθμό Υπουργείων, φιγουράρισαν στην κορυφή της κομματικής ιεραρχίας (Γενικοί Γραμματείς του ΠΑΣΟΚ) και οι τρεις είχαν την δική τους «αυλή» και άφησαν ισάριθμες «σχολές» στους τομείς της οίησης, της αλαζονείας, της νομής εξουσίας και βεβαίως  της άμεσης ή έμμεσης συμμετοχής στην διαφθορά και την αρπαχτή (Άκης προς το παρόν...). Με εντελώς τυχαία σειρά:
           
1ος : ΆΚΗΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
            Θα ήταν εντελώς άδικο, ίσως και μικρόψυχο να πω τίποτα επί πλέον αυτών που λένε αυτές τις μέρες όλα τα μέσα ενημέρωσης (φίλια ή αντίθετα στο ΠΑΣΟΚ) και του «σούρνουν» οι απανταχού συνέλληνες. Απλά, να παραθέσω τρεις χαρακτηριστικές φωτογραφίες. Η μια που δείχνει τον διωκόμενο πρώην πολιτικό κάποιες στιγμές που μεσουρανούσε πλαϊ πλάϊ σε Ευρωπαϊκές και άλλες προσωπικότητες, όπως π.χ. του Γάλλου Προέδρου Ζακ Σιράκ, του Προέδρου της Ισπανίας Γκοτζάλες και άλλων επιφανών,

αλλά και του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Και μια διαχυτική και εύγλωττη χαιρετούρα με κάποιο ανώτατο αξιωματικό του Στρατού…
           

2ος : ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ
            Ένα ακόμη αστέρι της κομματικής νομενκλατούρας του ΠΑΣΟΚ που εντάχτηκε στην «τρόϊκα» κάπως αργά, και έλαμψε μετά τον εξοβελισμό των σημαντικών προσωπικοτήτων του Κινήματος (Φλέμιγκ, Κωνσταντόπουλος, Βάσσης, Μανωλκίδης κλπ). Σε αντίθεση με τα άλλα δυο μέλη της «τρόϊκας» τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ ήταν πρόσωπο μη αναγνωρίσιμο και αποδεκτό. Είχε και το «προπατορικό αμάρτημα» ότι επί Χούντας ακόμη είχε εκλεγεί πρόεδρος των πολιτικών μηχανικών του ΕΜΠ (υπάρχει βέβαια και μια μη επιβεβαιωμένη πληροφορία, για κάποια άλλη συμμετοχή του την εποχή εκείνη).
           

Ο Γιώργος Γεννηματάς, έφυγε από τη ζωή νωρίς και μάλιστα «εν τιμή και δόξη». Η συγκυρία το έφερε να γίνει ένας πραγματικός θρύλος στο χώρο της Υγείας. Ο θρύλος και ο μύθος αυτός αποτυπώθηκε με το να δοθεί το όνομά του σε πολλά και μεγάλα Νοσοκομεία της χώρας «Γεώργιος Γεννηματάς» (τα υπόλοιπα έχουν το όνομα «Ανδρέας Παπανδρέου» !!) και να ορκίζονται στο όνομά του στα πέρατα της Ελλάδας οι πολίτες-ασθενείς που ανέμεναν και προσδοκούσαν άσπρη μέρα για την υγεία τους.
            Λένε ότι «ο αποθανών δεδικαίωται». Σωστά, όταν πρόκειται για καθημερινές ανθρώπινες αδυναμίες ή θεολογικές προσεγγίσεις. Όταν όμως πρόκειται για το ύψιστο κοινωνικό αγαθό που είναι η υγεία του ανθρώπου δεν ισχύουν τέτοιες πολυτέλειες και εδώ θα αποδώσω μετά λόγου γνώσεως «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…». Ο μακαρίτης Γιώργος Γεννηματάς κατά την ταπεινή μου άποψη  υπήρξε το μοιραίο πρόσωπο της μη σωστής πρώτης εφαρμογής του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Εμείς οι ομοφρονούντες, αφανείς εργάτες που βάλαμε ένα μικρό λιθαράκι για ένα ελπιδοφόρο ΕΣΥ τον είχαμε χαρακτηρίσει ενσυνείδητα, ως τον «νεκροθάφτη του γνήσιου ΕΣΥ» (σ. αυτά τα είπαμε ενώ ήταν εν ζωή, να μη παρεξηγηθώ). Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε το μέγιστο (σκόπιμο ασφαλώς) ατόπημα ή έγκλημα να ξωπετάξει στην Εσπερία (ως Ευρωβουλευτή) τον αυθεντικό εμπνευστή και δημιουργό του ΕΣΥ, το σεμνό Παρασκευά Αυγερινό πρώτο Υπουργό Υγείας του ΠΑΣΟΚ και να βάλει στη θέση του τον λαϊκιστή Γιώργο Γεννηματά. Ο οποίος γέμισε την Επαρχία με πανάκριβα Κέντρα Υγείας επανδρωμένα μόνο με …κηπουρούς, χωρίς γιατρούς και νοσοκόμες, έκανε τις προσωποπαγείς Διευθυντικές θέσεις στα Νοσοκομεία για το βόλεμα των ημέτερων κομματικών νεαρών γιατρών και άλλα κι άλλα που δεν είναι του παρόντος. Κατάφερε ωστόσο να ξεγελάσει τον ατυχή χειμαζόμενο υγειονομικά αγρότη και να κερδίσει θριαμβευτικά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές… (είπε δηλ. για την υγεία κάτι ανάλογο με το σύγχρονο … «λεφτά υπάρχουν»).
           

Στο πολιτικό επίπεδο ήταν γνήσιο παιδί του κηδεμόνα του Α.Γ.Παπανδρέου (πολλοί είπαν ότι ήταν ένα «κακέκτυπο αντίγραφο»…) Εργασιομανής ομολογουμένως, αλλά και δημιουργός παρεών («λόμπυ») πιστών στον ίδιο. Ήταν φανατικός υποστηριχτής του αλήστου μνήμης Τόμπρα και συχνός θεράπων-επισκέπτης της «Ράδιο-Αυριανής» αθλιότητας των Κουρήδων. Ίσως, και λόγω του ότι εκλείπει, να συναντήσω αντιδράσεις από τους πολυπληθείς θαυμαστές και φίλους του. Είμαι εδώ, να τους εξηγήσω ορισμένα επί πλέον που γνωρίζω από την επί πενταετίαν θητεία μου ως Γραμματέας της Επιτροπής Υγείας, Πρόεδρος μεγάλου Νοσοκομείου και επί 10ετία επικεφαλής της συνδικαλιστικής ηγεσίας των γιατρών του ΙΚΑ. Και έχω συναίσθηση αυτών που λέω…
            Τελειώνοντας με το 2ο μέλος της «τρόϊκας», θέλω να σταθώ στην αμετροεπή στάση της κόρης του Γιώργου Γεννηματά κ. Φώφης, νυν εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ (πολιτικού τεχθείσης, ελέω και ονόματι του μύθου Γιώργου Γεννηματά) απέναντι στον λοιδορούμενο τώρα φίλο και σύντροφο του πατέρας της  Άκη Τσοχατζόπουλο που μίλησε γιαυτόν με τέτοια απαξιωτικά και περιφρονητικά λόγια που δεν θα εκστόμιζε, ούτε ο πλέον θανάσιμος πολιτικός του αντίπαλος. Ω! καιροί, ω! ήθη…
           
3ος : ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ
            Γνωστός και μη εξαιρετέος, παρότι εξαφανισθείς από το πολιτικό προσκήνιο τα τελευταία χρόνια (με δράση όμως, στο παρασκήνιο). Εφάρμοσε –πονηρός Αρκάς γαρ…- το γνωστόν …«στρίβειν δια του αρραβώνος» και δεν ακολούθησε το παράδειγμα του Άκη (για επίδειξη νεοπλουτισμού, λαμπερούς γάμους, ζεϊμπεκιές κλπ), αποφεύγοντας τις κακοτοπιές. Το αποκληθέν προσφυώς «θείον βρέφος» (όχι τυχαίως αλλά από την υπερβολική εύνοια που του παρείχε ο Α.Γ. Παπανδρέου), μεγάλωσε και παραωρίμασε μάλιστα.
           

Όπως σε όλους τους διαχειριστές του δημόσιου χρήματος Υπουργούς σε καίρια Υπουργεία (Δημοσίων Έργων, Περιβάλλοντος κλπ) πολλά μπορεί να λέγονται και να ακούγονται και για τον Κώστα Λαλιώτη. Όπως προείπα η χρηστή ή μη χρηστή διαχείριση του δημόσιου πλούτου, ο έλεγχος και οι τυχόν ευθύνες είναι …«αλλουνού παπά βαγγέλιο» και ας ελπίσουμε κάποια στιγμή να γίνει ο πολυσυζητημένος αναδρομικός έλεγχος και του «πόθεν» και του «έσχες» των πολιτικών μας αλλά και των «κολλητών» τους κατά το κοινώς λεγόμενον. Και ο Κώστας Λαλιώτης φαίνεται ότι είχε πολλούς τέτοιους συνεργάτες. Εκεί που πραγματικά υπάρχει μεγάλη συζήτηση είναι το τεράστιο «Ευρωπαϊκό πακέτο» εκατομμυρίων Ευρώ  για το Εθνικό Κτηματολόγιο (ευθύνης για μεγάλο και κρίσιμο διάστημα από τον Κώστα Λαλιώτη) που έχει χαρακτηριστεί ως μέγα σκάνδαλο, όχι μόνο στην διαχείριση κονδυλίων που δαπανήθηκαν αλλά και την αποτελεσματικότητα του έργου.
            Ο Κώστας Λαλιώτης από τους πλέον προβεβλημένους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου αλλά και στην πρώτη γραμμή των εξαργυρωτών της ηρωϊκής εκείνης εποχής. Είμαι γνώστης του αδιαμφισβήτητου γεγονότος ότι πάρα πολλοί συμφοιτητές του στην Οδοντιατρική Σχολή (δεν γνωρίζω εάν πήρε το πτυχίο του, πλην επάγγελμα ποτέ δεν άσκησε) ήταν ένα ιδιαίτερα οργανωμένο εξουσιαστικό «οδοντιατρικό λόμπυ» που κατέλαβαν ουκ ολίγους Υπουργικούς θώκους, Βουλευτικές έδρες, Προεδρίες Νοσοκομείων, Γενικές Γραμματείες, Διοικήσεις Οργανισμών, Δημαρχίες κλπ.
     
Αναμφισβήτητα ήταν ο ιθύνων νους των πολυδάπανων (από τον κρατικό κορβανά) προεκλογικών «φιεστών» του ΠΑΣΟΚ, με τις «κάρμινες μπουράνες»,  με τις ευρηματικές αφίσες και τις προπαγανδιστικές «φιοριτούρες» που επί σειράν ετών παραπλανούσαν τον άμοιρο λαό. Και το αποτέλεσμα αυτών των μεθοδεύσεων και σπαταλών το «απολαμβάνομαι» σήμερα. Η μόνη προσωπική γνώση και εμπειρία που έχω για το άνδρα, είναι από μια εκπληκτική για μένα ερώτηση που μου έκανε γνωστός ανώτατος δικαστικός λειτουργός (μακαρίτης τώρα) υπεύθυνος για την εξιχνίαση τρομοκρατικών ενεργειών (περίπτωση επίθεσης στον γιατρό Καψαλάκη, για τους αξονικούς τομογράφους) «εάν στο (τάδε) κείμενο διακήρυξης, βλέπω ύφος γραφής Κώστα Λαλιώτη» (!!) καθόσον το εν λόγω μέλος της «τρόϊκας» Κώστας Λαλιώτης,  είχε την φήμη δεινού κειμενογράφου (τουλάχιστον για τα προγράμματα και τις διακηρύξεις του κόμματός του).
           

            Τέλος, θέλω να κλείσω παραθέτοντας μια σελίδα από το βιβλίο μου «ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ, Ο ΜΙΚΡΟΣ… (ή περί σταδιακής πολιτικής εξαθλίωσης ψυχών και συνειδήσεων) που εκδόθηκε το 1997 (Εκδόσεις «ΦΥΛΛΑ»).



Το απόσπασμα είναι από πολιτικό μου κείμενο (με τον τίτλο «Η πανούκλα») που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθηναϊκή εφημερίδα «ΠΡΩΤΗ» τον Αύγουστο του 1989  στην προεκλογική περίοδο. Ίσως κάποιες ομοιότητες με σημερινή  προεκλογική περίοδο να είναι μεγάλες –σαν να μη άλλαξε τίποτα, πλην τότε προσδοκούσαμε κάτι. Σήμερα;


Την απάντηση βέβαια θα δώσει  ο ίδιος ο λαός, ο "...πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος".
Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή, να διαψευτεί ακόμη και ο ποιητής.
Σωτήρης Σωτηροπουλος

              
           
           
            

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ, ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ...

Απο το βιβλίο της Μαρίας Αρβανιτη - Σωτηροπούλου "Το φως του Κόσμου"





Πέμπτη, 12 Απριλίου 2012


Απορίες ενός αγίου

 ….Άθελά του σκέφθηκε την εικόνα του αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης ξυπόλυτου και ρακένδυτου μπροστά στο εκτυφλωτικό μεγαλείο του Πάπα.
    -Αλίμονο, αλίμονό σου δύστυχε! μουρμούρισε. Πώς τόλμησες να κάνεις τέτοια σύγκριση, εσύ, ο τελευταίος αμαρτωλός; Εσύ, που ντύνεσαι την ταπεινότητα με την ελπίδα της αιώνιας δόξας, εσύ, που υποδέχεσαι το θάνατο με τη βεβαιότητα της αθανασίας, εσύ που εξευτελίζεσαι επειδή σούπαν πως μόνο έτσι θ’ ανυψωθείς;
    Κοίταξε απ’ το παράθυρο την πολιτεία που κοιμόταν γαληνεμένη.
  -Άγιος στ’ αλήθεια είναι ο φτωχός, που ξενυχτά στο στρώμα ακούγοντας το κλάμα του παιδιού του που πεινάει.
    Άγιος στ’ αλήθεια είναι ο άντρας που συγχωρά κι αγκαλιάζει με πάθος τη γυναίκα που μόλις τον πρόδωσε.
     Άγια στ’ αλήθεια είναι η γυναίκα που ανέχεται το μπεκρή, την ώρα που μεθυσμένος της γυρεύει ικανοποίηση, αυτόν που τη χτυπά και την εξευτελίζει κι αυτή το στόμα της κλειστό να μη το μάθουν τα παιδιά, να μη το δει ο κόσμος.
     Άγιος στ’ αλήθεια είναι ο άθεος που με τη σιγουριά, πως πέρα από το θάνατο δεν τον προσμένει τίποτε, προσφέρει το κορμί του λίπασμα στις γενιές των ανθρώπων που μήτε τα’ όνομά του ποτέ θα μάθουν.
Άγιος στ’ αλήθεια είναι ο ληστής, που μια στιγμή μπρος στο κατώφλι του θανάτου κλέβει από τα χέρια του θεού τον ίδιο τον παράδεισο.»
Ο ουρανός κρεμόταν πάνωθέ του σιωπηλός θαρρείς κι αφουγκραζόταν τις σκέψεις του.
-Τι ελάχιστοι που είμαστε σε αυτή την απεραντοσύνη! Μικρός που είναι ο κόσμος στου θεού την παλάμη! Και ο Θεός πόσο θα γελά συγκαταβατικά με όλα αυτά που πιστεύουμε μεγάλα κι άλυτα προβλήματα! Πόσο λιγόψυχοι και μικρόκαρδοι γινόμαστε! Σ’ ένα σύμπαν που χορεύει αρμονικά, αιώνες τώρα το χορό της δημιουργίας, τέλειο ως την τελευταία λεπτομέρεια, πώς θα μπορούσαμε μεις να ξεφύγουμε παράφωνα από τη μελωδία της αγάπης Του;
Και όμως Χριστέ μου! Πόσο με βασανίζει η σκέψη αν ο Ιούδας τελικά θα μπορούσε να ξεφύγει τον προορισμό του ή τι θα στοίχιζε στον κόσμο η σωτηρία του προδότη! 
Θα γλίτωνε ο προδότης για να χάσει η ανθρωπότητα ένα θεό; 
Ποιος θεός θα επέτρεπε μια τέτοια συναλλαγή; 
Γιατί ο γιος του Αβραάμ από της Σάρα νάχει πιότερα προνόμια από το γιο της δούλας; Γιατί να οδηγήσεις του εβραίους και όχι κάποιους άλλους στη γη της επαγγελίας; 
Γεννιόμαστε κάτω από τ’ άστρο μας, όπως Εσύ γεννήθηκες κάτω απ’ το δικό Σου; 
Πώς θ’ άφηνες στην τύχη ή στα χέρια μας τα έργα των χειρών Σου; Όλα έχουν σκοπό στη φύση. Και οι λύκοι και τα όρνια και τα ερπετά και τ’ αδύναμα ελαφάκια. Όλοι. Κι οι μεροκαματιάρηδες κι οι βασιλιάδες κι οι δεσποτάδες κι οι φονιάδες. Καθένας πρέπει να παίζει το ρόλο του όσο καλύτερα μπορεί.
Συγχώρα με, Θεέ μου, μα νομίζω πως τον Παράδεισο μας τον χαρίζεις, δεν τον κατακτούμε.

Απόσπασμα
Από το βιβλίο μου «το Φως του κόσμου» Αθήνα 1987

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

"ΤΩ ΑΓΝΩΣΤΩ ΠΑΚΙΣΤΑΝΩ" Ή ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ...



«τω Αγνώστω Πακιστανώ»

ή Άνθρωποι και ανθρωπιά…

Τρεις Πακιστιανοί μετανάστες, έδωσαν μάθημα ανθρώπινης αλληλεγγύης και αυτοθυσίας  στους ημεδαπούς «Ελληναράδες»!...  


Oι δυο ηρωϊκοί Πακιστανοι ο Χομαγιούν και ο Βακάρ οι οποίοι με την θυσία τους έστειλαν το
παναθρώπινο μήνυμα της αλληλεγγύης...

Οι τρεις Πακιστανοί μετανάστες που έπεσαν νεκροί προσπαθώντας να σώσουν 2 Έλληνες έχουν ονόματα.
Είναι οι Χομαγιούν, ο μικρότερος που δεν είχε κλείσει ούτε τα 19 του χρόνια,  ο δεύτερος ο Βακάρ,  ήταν 33 χρονών. Ο τρίτος νεαρός Πακιστανός που ήταν έξω από το αυτοκίνητο τραυματίστηκε σοβαρά.
Το ζευγάρι των ηλικιωμένων Ελλήνων συμπολιτών μας επέβαινε σε αυτοκίνητο, το οποίο, έμεινε πάνω στις γραμμές του τρένου. Οι δύο επιβαίνοντες εγκλωβίστηκαν μέσα στο αμάξι τους. Οι τρεις Πακιστανοί που ήτανε κοντά, έτρεξαν αυθόρμητα να βοηθήσουν.
Οι δύο από αυτούς χωρίς να λογαριάσουν τον κίνδυνο από το επερχόμενο με ταχύτητα τρένο  μπήκαν μέσα στο αυτοκίνητο, στην προσπάθειά τους να απεγκλωβίσουν τους ηλικιωμένους. Τότε, το τρένο με μεγάλη ταχύτητα έπεσε επάνω τους. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε και μετατράπηκε σε άμορφη μάζα, σκοτώνοντας και το ζευγάρι των ηλικιωμένων συμπατριωτών μας και τους δύο ηρωϊκούς Πακιστανούς που είχαν σπεύσει σε βοήθεια. Ο τρίτος βαριά τραυματισμένος βρίσκεται στο Νοσοκομείο.
Δεν ξέρω αν εκεί κοντά υπήρχαν Έλληνες. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι  αν υπήρχαν στην πλειοψηφία τους, το πιθανότερο είναι να παρέμεναν απαθείς θεατές ή  φοβισμένοι…
Οι τρεις ηρωικοί Πακιστανοί με την παράτολμη πράξη τους  δίνουν την απάντηση σε όλους  εμάς και εκείνους  που τους μετανάστες θεωρούν όλους εγκληματίες, ληστές και γενικώς μιάσματα, ενώ είναι βέβαιον ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν κυνηγημένοι από τα δικτατορικά καθεστώτα των χωρών τους, ήρθαν πεινασμένοι και κατατρεγμένοι για ένα κομμάτι ψωμί.
Τι θα πουν για  το γεγονός ότι δυο μετανάστες από το Πακιστάν (που τόσο τους απαξιώνουμε, τους υβρίζουμε σε καθημερινή βάση, γιατί κάποιοι τυχοδιώκτες και απατεώνες συμπατριώτες τους κλέβουν, ληστεύουν κλπ ) έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να σώσουν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Ελλήνων, που κινδύνευε; Θα θυμηθούν ότι τα ίδια έκαναν και οι δικοί μας μετανάστες πεινασμένοι, κατατρεγμένοι, κυνηγημένοι που έφευγαν στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία στην Γερμανία πριν δεκαετίες όταν έβλεπαν κάποιο να κινδυνεύει  έτρεχαν να τον βοηθήσουν, ενώ καλή ώρα σαν κι εμάς σήμερα οι «Αμερικανάρες», οι «Καναδάρες», οι «Αυστραλάρες» και οι «Γερμαναράδες» τους κοίταζαν σαν εξωγήϊνους…
Βεβαίως τα θλιβερά ΜΜΕ  ξέχασαν να μνημονεύσουν έστω τους δύο μετανάστες που έδωσαν τη ζωή τους όχι από υποχρέωση, αλλά επειδή έτσι τους είπε η καρδιά κι ανθρωπιά τους ή μερικά ΜΜΕ πέρασαν την σημαντική είδηση στα ψιλά… Και μετά ξεχάστηκαν στον ορυμαγδό των κουτσομπολιών και των άθλιων προεκλογικών κοκορομαχιών. Κρίμα.

Και εκείνοι οι χαροκαμένοι γονείς στο Πακιστάν που περίμεναν τα παιδιά τους και κάτι από το γλίσχρο έμβασμα που έβγαζαν από το μεροκάματο του τρόμου (στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας ή παλιοσίδερα στους σκουπιδοτενεκέδες κλπ) τι θα λένε τώρα, τι μοιρολόγια θα στέλνουν στους έβδομους ουρανούς;

Στο σημείο που έγινε το φοβερό και συγκινητικό συμβάν, αν υπήρχε έστω ίχνος φιλότιμου κι ευαισθησίας η Ελληνική Πολιτεία και η υγιής Κοινωνία των Πολιτών,   θα έπρεπε να στήσουμε ένα άγαλμα με την επιγραφή «τω Αγνώστω Πακιστανώ»… 


Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ, ΑΡ. 135, ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΔΙΒΡΗ"...

Κυκλοφόρησε το νέο (135ο) τεύχος
του ιστορικού- λαογραφικού-ενημερωτικού
περιοδικού "ΔΙΒΡΗ"
Με πλούσιο περιεχόμενο και ενδιαφέρουσα ύλη
-Κύριο άρθρο – Ηλεία το μεγαλείο σου!
-Εκ  Βαθέων, Ανθισμένες μυγδαλιές (Μ. Αρβανίτη Σωτηροπούλου)-
-Ιστορικές Σελίδες, Το όρος Ερύμανθος (Παναγιώτης Παπαθεοδώρου)
-Οι συνδρομητές της «ΔΙΒΡΗΣ» αντιστέκονται σθεναρά
-Νέα από το Χωριό και την Πόλη 
 -Βιβλική καταστροφή -23 Ανεμογεννήτριες και 3 ΜΥΕ στην Λαμπεία και τα πέριξ
-Νέα από το Χωριό και την Πόλη
-ΠΕΡΙΕΡΓΑ –ΣΧΟΛΙΑ («ο Διαπορών Σχολιαστής»)
-Το Γυμνάσιο – Λύκειο Λαμπείας και η Ιστοσελίδα του
-Νέα από το Χωριό και την Πόλη
-Η τραγική μοίρα του Χρύσανθου. Πετραλιά και η γενναιοψυχία του Νίκου Σωτηρόπουλου
-Απ΄ όσα μας γράφουν 
- Για το βιβλίο του Λαοκράτη Βάσση (Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου)
-Νέα από τη Δίβρη Β. Ηπείρου-Για την ετυμολογία της ονομασίας Δίβρης (Χαρ. Κίτσιος)
-Εν Αρχή ην ο Λόγος –Plaudite Gives  Χειροκροτείστε πολίτες (Κώστας Τσίπηρας)
-Φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη φετινή χιονισμένη Δίβρη
-Επίκαιρα θέματα, «Οι Άθλιοι» της Υγείας (Σωτ. Σωτηρόπουλος)
-Παρουσίαση Βιβλίων και άλλων Εντύπων
-Συνδρομές – Συνεισφορές

Εξώφυλλο: Μια αισθησιακή νυχτερινή φωτογραφία του Βυζαντινού Μνημείου της Αγ. Τριάδας Δίβρης (11ος ή 12ος αι.) ενώ το χιόνι πέφτει, στις 8 Φεβρουαρίου και ώρα 8μ.μ. του έτους 2012.