Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΏΝ ΣΤΑ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΙ από το Λύκειο Λαμπείας (Δίβρης)




ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΏΝ ΣΤΑ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΙ
Από το Λύκειο Λαμπείας (Δίβρης) 
·         Καλές επιδόσεις και σε πολύ καλές Σχολές των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων και ΤΕΙ της χώρας, είχαν οι απόφοιτες (κανένα αγόρι! -  εδώ ισχύει το "εκ γυναικών ερεί τα κρείττω..."!) του Λυκείου Λαμπείας, αλλά σε περιορισμένο αριθμό... (εδώ ισχύει το "ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ΄ εν τω ευ το πολύ"!)
           Θερμά συγχαρητήρια
  • ·   Αλμπάνη Νικ. Σοφία (από Δίβρη) πέτυχε στη Σχολή Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
  • ·             Δημητροπούλου Θεοδ. Φωτεινή (από Δίβρη) πέτυχε στη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (Ρέθυμνο)
  • ·   Μούγια Βασ. Γεωργία (από Νουσά) πέτυχε στη Σχολή Επιστ. της Προσχολικής Αγωγής και Εκπ/κού Σχεδίου του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Ρόδος)
  • ·       Μπαντούνα Βασ. Βικτωρία (από Δίβρη) πέτυχε στη Σχολή Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφορικής ΤΕΙ Αθήνας
     Ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία στην Ακαδημαϊκή τους ζωή, επιστημονική εξέλιξη αντάξια των παραδόσεων της περιοχής μας και προκοπή σύμφωνα με τις επιθυμίες τους 

 ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ (ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ) ΗΛΕΙΑΣ
                              "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ"

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

"ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΑ" ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟ...


Παρασκευή, 24 Αυγούστου 2012
Με τον Ηλία Σιμόπουλο
«Ταξίδι στην Αρκαδία»
  
Ο 99χρονος πατριάρχης της ποίησης Ηλίας Σιμόπουλος
Στο όμορφο «Ταξίδι μας στην Αρκαδία», με παρέα από δεξιά: η κόρη του
Φώφη, ο Σωτ. Σωτηρόπουλος, η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
και ο επιμελητής των τελευταίων βιβλίων του ποιητή Γιαν. Ασημακόπουλος

Γράφει η  ΜΑΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
 Ήταν 18 Αυγούστου 2012 και αποφασίσαμε μετά από κάποια χρόνια να ξαναπάμε στο Καστανοχώρι (Κραμποβό) να συναντήσουμε το μεγάλο μας ποιητή Ηλία Σιμόπουλο, που μας τιμά για πάνω από 30 χρόνια με τη φιλία του.
   99 πια χρόνων, αλλά ζωηρός και σκανταλιάρης σαν έφηβος, μας καλοδέχθηκε με τις κόρες του Φώφη και Μαίρη, που με συγκινητική αφοσίωση πάσχιζαν να προλάβουν κάθε του επιθυμία, ενώ στην παρέα μας προστέθηκε με τη χαρά του γευστικού φαγητού και του καλού κρασιού ο Γιάννης Ασημακόπουλος, επιμελητής των τελευταίων βιβλίων του και συνεργός στο πόνημα «Μορφές του Κραμποβού: Νίκος Κοτσελόπουλος, Σταύρος Ηλιόλουλος, Κυριάκος Σιμόπουλος, Ηλίας Σιμόπουλος» όπου υπογράφει τις μελέτες για τους Κυριάκο και Ηλία Σιμόπουλο. 
    Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η αταλάντευτη προοδευτικότητα και η αγέραστη μαχητικότητα του αγαπημένου μας ποιητή. Η αγωνία του για την επιμένουσα ρύπανση της Μεγαλόπολης που έφερνε κατά ριπάς την οσμή και τη δυσφορία από τα εντυπωσιακά αχνίζοντα καζάνια της πεδιάδας, που στραγγαλίζει ακόμη και τα ορεινά χωριά, αλλά και για το πιθανό ξεπούλημα της περιουσίας της ΔΕΗ (στο Χρηματιστήριο σήμερα οι μετοχές όλης της ΔΕΗ υπολογίζονται λιγότερο από την πραγματική αξία ενός μόνο εργοστασίου της!) και το μέλλον της χρεωκοπημένης Ελλάδας. Η κουβέντα έφερε για τις αλλαγές στη ονοματοδοσία των παιδιών και όταν η κόρη του Μαίρη ισχυρίστηκε ότι είναι σωστό να κρατούν τα παιδιά μόνο το επώνυμο του πατέρα για πρακτικούς λόγους και σύμφωνα την ελληνική παράδοση, ο παππούς αντέδρασε με φεμινιστικό δυναμισμό τεκμηριώνοντας εκτενώς την άποψη ότι και οι γυναίκες πρέπει να δίνουν το επώνυμο τους στα παιδιά! και ότι η παράδοση δεν είναι ταμπού, πρέπει να διατηρείται μόνο όπου παραμένει χρήσιμη.
   «Έτσι ήταν πάντα» κατέληξαν οι κόρες του. «Δε μας πίεζε αλλά μας περνούσε επίμονα και με επιχειρήματα τα πιστεύω του.»
    Οι ευγενικοί οικοδεσπότες μας πρόσφεραν απλόχερα την αρκαδική φιλοξενία στην παραδοσιακή λιθόχτιστη αυλή του πατρικού του σπιτιού και τον πρόσφατο καρπό της ποιητικής του συγκομιδής, το βιβλίο «ίμεροι» από τις «Αρκαδικές εκδόσεις ΕΠΙΛΟΓΗ» στη Μεγαλόπολη, μια συλλογή ερωτικών! ποιημάτων, το πρώτο από τα οποία με τίτλο «Μνήμη και αγάπη» είναι αφιερωμένο στην πρόσφατα αποδημήσασα γυναίκα του, η οποία γλυκιά και δοτική, όπως ο ίδιος, στάθηκε μέχρι τέλους ιδανική σύντροφος.
    Μπορώ να πω ότι πραγματικά μακάρισα αυτή τη γυναίκα, που όχι στην πυρά του πρώτου πάθους, αλλά μετά τόσα χρόνια συμβίωσης γίνεται αποδέκτης τέτοιων στίχων. «Σ’ ευχαριστώ. Μου χάρισες το πιο λαμπρό τοπίο του κόσμου. Την όμορφη διαδήλωση της άνοιξης στις παγερές λυκοποριές του ατέλειωτου χειμώνα… Σ’ ευχαριστώ που μ’ έμαθες και τον εχθρό μου ν΄ αγαπώ. Όσο μπορείς να τραγουδάς, ποτέ δεν είσαι μόνος». 
   Είχα μελετήσει όλες τις προηγούμενες ποιητικές του συλλογές από την σημαντικότατη «Αρκαδική Ραψωδία» -βαριά από την οδύνη της άδικης εκτέλεσης του φίλου του Πολύβιου Ισαριώτη, που όμως καταγράφει ανάγλυφα τον καημό όλου του προδομένου ελληνικού λαού, από το μοιρολόι της μάνας μέχρι τις ρίζες των αρκαδικών μύθων και κυκλοφόρησε το 2011 σε Τρίτη επιμελημένη έκδοση από τις Αρκαδικές εκδόσεις ΕΠΙΛΟΓΗ- μέχρι τις ολόφωτες «Ράθυμες ώρες». Ο ΗΣ είναι ο μαχητικός ποιητής, ο αγωνιζόμενος άνθρωπος, που δεν απογοητεύεται παρά τις αδιάκοπες διαψεύσεις, που δεν αποστρατεύεται παρά το ξεπούλημα των αγώνων. Κυρίως όμως είναι ο άνθρωπος της ελπίδας. Αν και δεν τρέφει ψευδαισθήσεις για την απανθρωπιά του ανθρώπου επιμένει να πιστεύει ότι «ο άνθρωπος, αγάπη μου/ ποτίζει μέρα νύχτα/ με το αίμα του και τα δάκρυά του/ το δέντρο της ζωής..»
    Ο ΗΣ αξιώθηκε να ζήσει μια πλούσια μακρόχρονη ζωή και να βιώσει τις ιστορικές περιπέτειες της Ελλάδας επί έναν αιώνα σαν ενεργός πολίτης. Και είναι παρήγορο ειδικά τούτες τις δύσκολες ώρες να τον ακούμε ν’ ανασκαλεύει νηφάλια τις μνήμες ως εξής «Από τα βάθη του χρόνου/ αντιμετρώ/ το σκοτεινό παρελθόν/ Χρόνια πολέμων, εκτελέσεων/ θανάτων απ’ την πείνα/ βασανιστηρίων, εξευτελισμών/ Δεν ήμουνα γενναίος/ Όμως πάντα βρέθηκα / σ’ όλες τις μάχες στις προφυλακές/ Τα τραύματα που δέχθηκα/ το μαρτυρούν/ Τώρα στην ακηδία των ωρών/ παρήγορες οι μνήμες ολοζώντανες/ λαμπρύνουνε/ τις μέρες και τις νύχτες μου/
    Οι «ίμεροι» έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σαν ποιήματα, επειδή δεν είναι τα συνήθη ερωτικά ποιήματα του πάθους, ή έστω της επιθυμίας πριν από την ολοκλήρωση μιας σχέσης, αλλά το αποστάλαγμα της μνήμης του έρωτα. Σε μιαν εποχή, που η τρίτη ηλικία λοιδωρείται σαν ανέραστη ο ΗΣ αναδεικνύει τον έρωτα, που υπερβαίνει το θάνατο. «Ελεύθερο το άρωμα του έρωτα/ για μιαν ελεύθερη ζωή/ για έναν ωραίο θάνατο» γράφει.
  Ο έρωτας δεν έχει ημερομηνία λήξης, όπως πιστεύουν οι νέοι σήμερα, μας λέει: «Από νύχτα σε νύχτα/ τα βήματα μου/ ακολουθούν τη σκιά σου/ η ευτυχία δεν ξέρει ώρες/ από νύχτα σε νύχτα η αυγή/ ο ατέλειωτος έρωτας.»
    Η ζωή είναι αθάνατη διακηρύσσει: «Ολόγυμνη όπως πρόβαλε/ με τη χλαμύδα της/ ξεκουμπωμένη από τον άνεμο/ τίποτε δεν εμποδίζει/ την περίπτυξη της λευκής σιωπής/ με τις αιμάτινες κηλίδες του λυκόφωτος/ Αντίξοοι άνεμοι ριπίζουν/ τα ρυτιδωμένα πρόσωπα/ στον ξεριζωμένο ουρανό/ Όμως ο πόνος δεν είναι πόνος/ παρά έλξη καρδιάς/ που καθώς πάλλει απομακρύνονται/ τ’ αγκάθια που την τρυπούν/ Η ζωή είναι τόσο λίγη/ σαν όνειρο/ Η ζωή δεν τελειώνει/ ποτέ.»
   Τις δύσκολες μέρες της κατήφειας και του στραγγαλισμού κάθε προοπτικής από την αέναα επιδεινούμενη οικονομική κρίση, αυτή η επικοινωνία μας με την σοφία της ποίησης του Ηλία Σιμόπουλου έκανε την επίσκεψη στο Καστανοχώρι μας πραγματικό «Ταξίδι στην Αρκαδία».


Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

«ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ» ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ, ΕΝ ΜΕΣΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!...

Αυτού το επιπέδου Πολιτιστικές Εκδηλώσεις γίνονταν στο "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ"
σε καθαρά εθελοντική βάση κοινωνικής προσφοράς, σε συνεργασία με τον Δήμο Αρχ. Ολυμπίας.
Και  αυτά πριν ακόμη γίνει ο ενιαίος "Καλλικρατικός" Δήμος και χωρίς χορηγίες εκ μέρους του Δήμου.

«ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ» ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ, ΕΝ ΜΕΣΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!...
Μια μικρή «κριτική» …ανατομία των φετινών εκδηλώσεων

            Με πολλή περίσκεψη και προβληματισμό γράφουμε το παρόν σημείωμα. Είναι ένα θέμα που μας απασχολεί για χρόνια. Είναι αλήθεια, ότι οι καλοκαιριάτικες γιορτές (συνδυαζόμενες κυρίως με τοπικές θρησκευτικές γιορτές-πανηγύρεις) με κορύφωση το Δεκαπενταύγουστο (τη «Λαμπρή» του καλοκαιριού) υπήρξαν από αιώνων κύριο συστατικό στοιχείο του κοινωνικού πολιτισμού των χωριών μας που ήταν «στο αίμα» μας (θα λέγαμε σήμερα στο DNA μας). Εμείς το παραλάβαμε από τους παλιότερους και θα το παραδώσουμε στις επερχόμενες γενιές. Ήταν κάποτε οι εκδηλώσεις αυτές όχι μόνο ψυχαγωγικές, θρησκευτικές-κατανυκτικές αλλά κυρίως κοινωνικές που ενδυνάμωναν τον ιστό της οικογένειας, της φιλίας, της αλληλεγγύης και τελικά της ψυχολογικής ανάτασης των ξωμάχων της ζωής που κατάφερναν τις στιγμές αυτές να «συγχρωτιστούν» με το ντόπιο   αρχοντολόϊ  (εκμεταλλευτικό ως επί το πλείστον το υπόλοιπο χρονικό διάστημα) ως ίσοι προς ίσους, να ξεδώσουν για λίγο, να συναντηθούν  για …«προξενιά» και παντρολογήματα, να τακτοποιήσουν τις μεταξύ τους συναλλαγές…
            Τα τελευταία όμως, 30-40 χρόνια οι τοπικές αυτές γιορτές άλλαξαν άρδην χαρακτήρα. Μέχρι το 1975 είτε «κρατήθηκαν με τα δόντια», είτε ατόνησαν, είτε και εξαφανίστηκαν. Μετά την λεγόμενη Μεταπολίτευση υπήρξε μια «φωτεινή» δεκαετία (1975-1985) με πρωτεργάτες τους τοπικούς ή τους ξενιτεμένους πολιτιστικούς Συλλόγους, οι οποίοι κυρίως σε βάση ανιδιοτελούς εθελοντικής προσφοράς, μπορούμε να πούμε έκαναν μικρά θαύματα. Αναβίωσαν παλιές παραδοσιακές γιορτές που είχαν σβήσει, έφεραν στα χωριά μας αξιόλογα μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα, έκαναν επιμορφωτικά σεμινάρια, λαογραφικές εκθέσεις, επιστημονικά συνέδρια για την τοπική Ιστορία και τον Πολιτισμό,  με προσωπικές θυσίες και συλλογικό-ενωτικό πνεύμα.
Μετά ξεκίνησε το «πολιτιστικό» μπάχαλο, για να χρησιμοποιήσουμε λαϊκή γλώσσα… Οι περισσότεροι Σύλλογοι των χωριών μας –κυρίως στην Αθήνα και μεγάλες πόλεις- μεταβλήθηκαν σε κομματικά παραμάγαζα των βουλευτάδων, νομαρχαίων και λοιπών παραγόντων που τους τροφοδοτούσαν με τον πακτωλό των ευρωπαϊκών (δηλ. των «Κουτόφραγκων») και εθνικών (δηλ. των συνεπών Ελλήνων φορολογούμενων) χρημάτων και έκαναν  γιορταστικές φιέστες με μόνο αντάλλαγμα το λιβάνισμα των ερίφηδων αυτών ή την παροχή της εκλογικής  ψήφου τους… Έχουμε στα χέρια μας μια λίστα (επίσημο έγγραφο) τέτοιων χορηγιών με γαλοντόμες παροχές 1έως 10 εκατομμύρια δραχμές από τον αλήστου μνήμης Υφυπουργό του ΠΑΣΟΚ Πάχτα σε Συλλόγους της Ηλείας (μεταξύ αυτών και ενός της Δίβρης) που ήσαν είτε «πεθαμένοι» (ανενεργείς), είτε παντελώς ανύπαρκτοι (χωρίς καν Καταστατικά), αλλά πρόθυμα κομματικά «λιβανιστήρια»…   Στη συνέχεια πήραν τη σκυτάλη οι Δήμοι που κατασπατάλησαν αλόγιστα (σε ημέτερους ατζέντηδες της μίζας και της αρπαχτής) ιλιγγιώδη κονδύλια που πήγαν κυριολεκτικά στο αέρα. Και θα δώσουμε μόνο δυο φωναχτά παραδείγματα: Τοπική γιορτή στη Δίβρη –που μεταβλήθηκε σε «γυφτοπανήγυρο» κόστισε στον έλληνα φορολογούμενο γύρω στις 25.000 Ευρώ και ένα λεγόμενο «Φεστιβάλ Τσίπουρου» στο Κακοτάρι (που τελικά δεν έγινε) κόστισε στον φορολογούμενο δημότη 20.000 Ευρώ!!... Πλήρωνε αβέρτα το έρμο το Κράτος (δηλ. εμείς) και οι ατυχείς πολίτες και δημότες …απολάμβαναν τα «αγαθά» της ψευτοκουλτούρας, των καψουροτράγουδων της συμφοράς και εν γένει των πολιτιστικών σκουπιδιών. Και όλα αυτά τα πολιτιστικά εγκλήματα, επιτελούνταν  χωρίς να υπάρχει ίχνος εθελοντικής ανιδιοτελούς προσφοράς (όλα γίνονται επί πληρωμή …«εις υγείαν του κορόϊδου»), εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.
Και ήρθε η εποχή της πρόσφατης οικονομικής κρίσης και της βασανιστικής για όλους μας «Μνημονιακής» καταιγίδας. Αντί να υπάρξει συμμάζεμα, νοικοκύρεμα, περισυλλογή και έξαρση εθελοντικής δράσης και ανιδιοτελούς προσφοράς μερικοί (με πρωταγωνιστές και πάλι τους Δήμους) συνέχισαν το «βιολί, βιολάκι»… Ας επικεντρωθούμε όμως στον δικό μας Δήμο της Αρχ. Ολυμπίας και ειδικότερα στην πατρώα γη της ορεινής Ηλείας που έχουμε γνώση και πληροφόρηση.
Δεν πρόκειται εδώ, να μπούμε σε λεπτομέρειες. Ούτε σκοπός του παρόντος σημειώματος είναι να προσωποποιήσουμε και να κατηγορήσουμε κάποιους για το είδος των εκδηλώσεων που τους αρέσει ή αρέσει στο φιλοθεάμον κοινό που απευθύνονται. Μόνο που οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, πολύ περισσότερο οι Δήμοι –που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα- πρέπει να έχουν υποχρεωτικά πρώτα και κύρια παιδαγωγικό, μορφωτικό, παραγωγικό και αναπτυξιακό ρόλο να επιτελέσουν με τις Εκδηλώσεις αυτές. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα παρατηρούμε σε αρκετές περιπτώσεις ή να συνεχίζουν να σπαταλούν ό,τι έχει απομείνει στο «ταμείο» ή κατεβάζουν το πολιτιστικά επίπεδο πολύ χαμηλά, επιβαρύνοντας την δύσκολη θέση του δεινά χειμαζόμενου σήμερα συνέλληνα και συμπολίτη.
Λοιπόν, εν τάχει και με ένα καλοπροαίρετο μικρό σχολιασμό που αποτελεί τη δική μας θέση, θα παραθέσουμε πληροφορίες μαζί κάποιες φωτογραφίες και αφίσες που περιέπεσαν στην αντίληψή μας (μέσα από το Ίντερνετ) από τις φετινές εκδηλώσεις. Πρέπει να ενημερώσουμε ότι η «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ» και το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» το φετινό καλοκαίρι, κάναμε πολιτιστική …«αγρανάπαυση» για οικονομικούς λόγους (καθότι εμείς ποτέ δεν είχαμε «γαλαντόμους» κρατικούς χορηγούς, οι γιορτές μας ήταν προϊόν προσωπικών θυσιών και συγκινητικών συνεισφορών αλληλεγγύης συμπατριωτών και φίλων της Δίβρης)  και οι εκδηλώσεις μας ήταν πάντα ΔΩΡΕΑΝ για όλους. Έτσι τώρα δικαιωματικά, μπορούμε με το δικό μας μάτι (και τον δικό μας τρόπο σκέψης και κρίσης) να κάνουμε εντελώς πρόχειρα μια μικρή «ανατομική» παρουσίαση, χωρίς φόβο και πάθος.
Βέβαια δεν θα κάνουμε καμιά αναφορά στις από ετών καθιερωμένες εκδηλώσεις του κέντρου του Δήμου Αρχ. Ολυμπίας με τον τίτλο «Φεστιβάλ Αρχ. Ολυμπίας» που γίνονται με τους επώνυμους καλοπληρωμένους καλλιτέχνες και που την φετινή χρονιά συνοδεύτηκαν από συνεχείς αναβολές και ματαιώσεις προγραμμάτων (π.χ. Φραγκούλης, Πρωτοψάλτη κλπ), κάτι που δείχνει και το μέγεθος της ανευθυνότητας και της έλλειψης σοβαρότητας –και σε αυτόν τομέα- του σημερινού Δήμου.
            Η αναφορά μας θα γίνει για κάποιες εκδηλώσεις στις κατά τόπους Κοινότητες (όχι όλες) της ορεινής ή ημιορεινής περιοχής του Δήμου που λάβαμε γνώση.

α. ΔΙΒΡΗ 27 Ιουλίου: ΓΙΟΡΤΗ «ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ» ΣΤΑ ΕΛΑΤΑ
Εδώ θα είχαμε να πούμε πολλά. Πλην, παραχωρούμε το βήμα σε ένα «ποιητή εκ του προχείρου» που περιγράφει με το δικό του ιδιαίτερο (έμμετρο) λόγο τα συμβάντα εκεί. Ανοίξτε την ιστοσελίδα http://sotirissotiropoulos.blogspot.gr/2012/08/blog-post.html , διαβάστε και δεν θα μετανιώσετε…

β. ΔΙΒΡΗ 12 Αυγούστου: «Λαϊκό Πανηγύρι» από τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
Ο Σύλλογος (2ος) αυτός της Δίβρης, καθιέρωσε εδώ και πολλά χρόνια (χωρίς να υπάρχει παράδοση) την γιορτή αυτή το Δεκαπενταύγουστο στην πλατεία της κωμόπολης, φέρνοντας ένα δημοτικό ή λαϊκό μουσικό συγκρότημα και προσφέροντας φαγητό (φέτος για πρώτη φορά γουρνοπούλα Βλαχέρνας) και ποτό επί πληρωμή βεβαίως, πράττουσα ως μια «ταβέρνα η ¨Καλή Καρδιά¨»… Για φέτος οι υπεύθυνοι του Συλλόγου ήταν πιο οργανωμένοι, είχαν καλό μουσικό δημοτικό συγκρότημα αυτό του Δαλιάνη, παρέλασαν και χόρεψαν επίσης με τοπικές φορεσιές οι χορευτικές ομάδες της Δίβρης και του Κούμανι.

 Ευχάριστη έκπληξη (και θετικό σημείο συναίνεσης για την προσδοκώμενη  επανένωση των Συλλόγων) ήταν το μεγάλο πανό της σκηνής με τις δυο εμβληματικές μεγάλες φωτογραφίες της δεκαετίας του 1950 από τη δράση του τότε δραστήριου «Συνδέσμου των εν Αθήναις Λαμπειέων», του οποίου ο «Σύλλογος Διβριωτών Αθήνας» αποτελεί  την τυπική μεν (πλην ολίγον …πραξικοπηματική) συνέχεια. Η συμμετοχή του κόσμου (προφανώς λόγω οικονομικής κρίσης) μικρή.

γ. ΔΙΒΡΗ 18 Αυγούστου: το 10ο «ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ» από το Δήμο Αρχ. Ολυμπίας.
Έχει γίνει πλέον «θεσμός» η Εκδήλωση αυτή που πρωτοξεκίνησε πριν 10 χρόνια με την σημαντική συμβολή ενός καθηγητή-γυμναστή του Γυμνασίου Λαμπείας και χοροδιδάσκαλου, του  κ. Σ. Τσαντήλα.

 Μια καλή φολκλορική παρουσίαση παραδοσιακών χορών από όλη σχεδόν την Ελλάδα με την συμμετοχή των χορευτικών ομάδων της Δίβρης, του Κούμανι, του Στρούσι, της Ανδραβίδας, της Κυπαρισσίας κ.ά. που δίνουν μια ξεχωριστή νότα στην περιοχή μας. Φρονούμε όμως, ότι η επανάληψη των ίδιων και των ίδιων κάθε χρόνο κουράζει και δεν προσφέρει πλέον τίποτα παραπάνω, εάν δεν συνοδεύεται και διανθίζεται  με κάποιο νέο «πολιτιστικό δρώμενο». Φέτος παρουσίασαν μια "ξαναζεσταμένη σούπα" - φιέστα, ,με παρέλαση και δεκάρικους λόγους Δημάρχου, Αντιπεριφερειάρχη, Βουλευτίνας χωρίς κουβέντα κάποιου από την φιλοξενούσα κωμόπολη της Δίβρης!!... Τέτοια κατάντια, τι άλλο να πούμε. Μάλιστα θα λέγαμε ότι αποτελεί πρόκληση στους χαλεπούς οικονομικούς καιρούς που περνάμε η κατασπατάληση από τον Δήμο σημαντικών κονδυλίων σε διάφορους επιτήδειους. Ήδη  έχουμε στα χέρια μας αποδείξεις και πληροφορίες (μέσω της ιστοσελίδας «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» του ΥΠ.ΕΣ και άλλες πηγές) τις περσινές υπέρογκες δαπάνες περί τα 15.000 Ευρώ αλλά και τις φημολογούμενες για φέτος 10.000 Ευρώ, για μια εκδήλωση 3 ωρών, όπου τα χορευτικά συμμετέχουν αφιλοκερδώς… Πολύ γαλαντόμος είναι ο Δήμος μας για το εν λόγω «ΧΟΡΕΤΙΚΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ», όταν δεν διέθεσε δεκάρα τσακιστή για τη γιορτή στον Άγιο Παντελεήμονα (που είναι και η μοναδική τοπική γιορτή της Δίβρης) ή στον άλλο Σύλλογο της Δίβρης που ζήτησε ενίσχυση (αν και διαφωνούμε οι Σύλλογοι να «ζητιανεύουν» το δημόσιο χρήμα).

δ. ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑ 3-4 Αυγούστου: «2ήμερο Φεστιβάλ για την παράδοση και το περιβάλλον» από τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ «ΟΛΩΝΟΣ».
Την έδρα του Δήμου (παλιό Δημαρχείο) επέλεξε και πάλι ο κατ΄επίφασιν …ορεινός «Ολωνός» να πραγματοποιήσει μια πομπώδη εκδήλωση-«μαμούθ», με πολυποίκιλη θεματολογία (έκθεση αγροτικών προϊόντων, ειδών λαϊκής τέχνης, ψωμιά, παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί, συμμετοχή του Γραικάνικου συγκροτήματος από την Νότιο Ιταλία κλπ) με ομιλητές και χαιρετισμούς από επίσημους Έλληνες αλλά και Ιταλούς προσκεκλημένους (Εισαγγελέας από Καλαβρία και Καθηγητής με θέματα την παράδοση και την ολυμπιακή εκεχειρία). Τα χαρακτηριστικά και τα …περίεργα αυτής της Εκδήλωσης ήταν τα παρακάτω που είχαν όλα τα «προσόντα» μιας ακόμη φιέστας-προβολής και εντυπωσιασμού εκ μέρους του εν λόγω Συλλόγου. Και το λέμε αυτό γιατί συνέβη κάτι το απίθανο και απερίγραπτο που μπορεί να γραφτεί στο βιβλίο Γκίνες. 

Δεν μπορεί π.χ. να γίνει κατανοητό πως είναι δυνατόν  να είναι τόσοι πολλοί «συνδιοργανωτές» 18 τον αριθμό!!!... Δήμος, Περιφέρεια, επαγγελματικοί και επιστημονικοί Σύλλογοι αλλά και καμιά 10ριά πολιτιστικοί Σύλλογοι (μεταξύ των οποίων ένας της Δίβρης!, που περιέργως προτίμησε την Ολυμπία και όχι τη Δίβρη)… Εκείνο όμως που είναι ακόμη πιο «φανταχτερό» (ξεπέρασε ακόμη και τους σπόνσορες κάποιου μελό-σίριαλ της τηλεόρασης) ήταν οι χορηγοί – σπόνσορες της φιέστας που έδωσαν το κάτι τις τους. Καμιά 30ριά (αριθμός 30!!!) χορηγοί, μεταξύ των οποίων καφενέδες, κομμωτήρια, δικηγόροι και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο καθείς… Όσο για την συμμετοχή του κόσμου; Ε!, κάποιοι ελάχιστοι, κυρίως περαστικοί παρακολούθησαν τα πολλαπλά «δρώμενα», ενώ και μόνον τα μέλη των Διοικητικών   Συμβουλίων των 18 «συνδιοργανωτών» να πήγαιναν θα γέμιζε ασφυκτικά ο περιορισμένος χώρος. Για να δούμε του χρόνου, τι θα δούμε…

ε. ΦΟΛΟΗ (ΓΙΑΡΜΕΝΑ) 11 Αυγούστου: «Ομαδική έκθεση Ζωγραφικής και Φωτογραφίας» από τον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΟΛΟΗΤΩΝ «Ο ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ».

Μια πρωτότυπη και αισθησιακή Εκδήλωση στην πλατεία του χωριού, με πρωτοβουλία του κ. Δημήτρη Παπαϊωάννου που παρουσίασε εξαιρετικές φωτογραφίες από την χλωρίδα του οροπεδίου της Φολόης και πίνακες ζωγραφικής μεταξύ των οποίων και του εκ Δούκα διάσημου ζωγράφου Ιωάννη Σπηλιόπουλου. Μια εκδήλωση σημαντική και ποιοτική που αξίζει επαίνων.

στ. ΔΟΥΚΑ 12 Αυγούστου: «Αφιέρωμα σε Ανθρώπους της καθημερινής ζωής του χωριού Δούκα» από τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΔΟΥΛΙΩΤΩΝ «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ»

Για δεύτερη συνεχή χρονιά οι Δουκαίοι, άξιοι εκπρόσωποι του πάλαι ποτέ ξακουστού ιστορικού Δούκα πραγματοποίησαν μια ακόμη σημαντική Εκδήλωση (πέρυσι το θέμα ήταν οι σημαντικές ιστορικές και πνευματικές προσωπικότητες με καταγωγή από το Δούκα) που φέτος αναφερόταν στους ανθρώπους της καθημερινής ζωής που άφησαν εποχή στο παρελθόν με τα ταπεινά, πλην σπουδαία επαγγέλματα που ασκούσαν τον παλιό καλό καιρό του χωριού, τότε που ήταν σε άνθηση το ιστορικό χωριό. Τέτοιες εκδηλώσεις και αφιερώματα ταιριάζουν σε συμπολίτες που σέβονται την παράδοση και την ιστορία του χωριού τους και δεν αναλώνονται σε θλιβερές «τραγουδιάρες» φιέστες… Μπράβο τους.

ζ. ΑΝΤΡΩΝΙ 12-18 Αυγούστου: «Γιορτές 2012 στο Αντρώνι» από τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ.

 Με πλούσιο πρόγραμμα οι φετινές πολυήμερες εκδηλώσεις του τοπικού Συλλόγου. Εθελοντικές δράσεις καθαρισμού του περιβάλλοντος, ποιητική βραδιά, αθλοπαιδιές και ποδόσφαιρο, έκθεση παλιάς φωτογραφίας, καραγκιόζης, πεζοπορικό πέρασμα στο τοπικό φαράγγι Αντρωνίου. Δεν παρέλειψαν να καλέσουν και δημοτικό μουσικό συγκρότημα με επικεφαλής τον γνωστό τραγουδιστή Λάλεζα, με γουρνοπούλες και λοιπά παραλειπόμενα, επί πληρωμή βεβαίως....  Αλλά περιέλαβαν και (κι εδώ επί πληρωμή παρακαλώ!!..) διαγωνισμούς χαρτοπαιξίας (δηλωτής) και τρίποντων στο μπάσκετ που κατά την ταπεινή μας γνώμη, χάλασαν και υποβάθμισαν το υπόλοιπο πρόγραμμα.

Τελειώνουμε αυτή την «κριτική» …ανατομική περιήγηση με την ευχή και την προσδοκία,  η βασανιστική για όλους μας πρόσφατη οικονομική κρίση αλλά και η από ετών κρίση θεσμών και αξιών, να γίνουν αιτία αφύπνισης των συνανθρώπων και συμπολιτών μας. Είναι ευκαιρία να αναβαπτιστούμε στα αγνά νάματα της λαϊκής ψυχής που μας άφησαν ως ιερές παρακαταθήκες οι σοφοί πρόγονοί μας, για να ξεπεράσουμε αυτόν τον πολιτιστικό και οικονομικό «Ρουβίκωνα» που είναι μπροστά μας και να σταθούμε όρθιοι στις δύσκολες μέρες που περνάμε… Άμποτε.

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ¨ΚΛΟΜΠΟΚΗ" ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ ΗΛΕΙΑΣ...

ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΚΛΟΜΠΟΚΗΣ
μέσα από μια αυθεντική αφήγηση



(Σημείωση Σ.Σ.: Ο εκλεκτός φίλος Θοδωρής Χαμάκος, υπεύθυνος του "ΑΡΧΕΙΟΥ ΓΕΦΥΡΙΩΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ" και άοκνος ερευνητής και μελετητής των παλαιών πετρογέφυρων της Πελοποννήσου και όλης της Ελλάδας, επισκέφτηκε μαζί μας το εικονιζόμενο Γεφύρι επιλεγόμενο της "Κλομποκής" που βρίσκεται στον Διβριώτικο χείμαρρο (πλησίον της εκβολής του στον μυθικό ποταμό Ερύμανθο). Κατέγραψε και μελέτησε με επιστημονικό τρόπο τις τεχνικές λεπτομέρειες, που ελπίζουμε σύντομα να μας παρουσιάσει μαζί με τα άλλα σημαντικά πετρογέφυρα της ευρύτερης περιοχής Δίβρης που ερευνά. Το αξιολογότατο, από αρχιτεκτονικής πλευράς, αυτό γεφύρι συνέδεε παλιότερα τις ορεινές περιοχές Καλαβρύτων και Αρκαδίας με την πεδινή Ηλεία και Αχαΐα σε μια βασική οδό. Σε παλιότερες εποχές οδηγούσε στην πλησίον περιοχή "Μπάλτα" (που σημαίνει κάτι σαν Τελωνείο, όπου εισεπράτεττο  κάποιος φόρος) μετά ένα κοπιαστικό ανήφορο-κατήφορο (Υπάρχει και η αφήγηση του Γάλλου περιηγητή Πουκεβίλλ όταν το 1805 πέρασε αποκεί προς τον"κακό ανήφορο" μέχρι τη "βρύση της Κοπέλας"). Είναι καλοδιατηρημένο και με αγωνία θα περιμένουμε την μελέτη-εργασία του κ. Θ. Χαμάκου.
Μέχρι τότε ας απολαύσουμε το παρακάτω Βίντεο και την αυθεντική αφήγηση του διβριώτη κ. Άγγελου Νικ. Αλμπάνη...)


AGPELOP

Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου







Φεύγανε για να μην ,,,τους χτίσουν οι μαστόροι.
Το ιδιαίτερο αυτό γεφύρι βρίσκεται επί του Διβριώτικου ρέματος και υπήρξε σπουδαίος κόμβος επικοινωνίας γατί συνέδεε τον "κεντρικό' δρόμο από Ολυμπία,Πηνεία και Αχαία με Καλάβρυτα και Τρίπολη, μέσω Τριποτάμων
Πατείστε το παραπάνω και παρακολουθείστε το Βίντεο

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Ο "ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΡΟΧΕΙΡΟΥ" ΓΙΑ ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟΝ «ΠΟΝΤΟ-ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ» ΤΟΥ ΕΛΑΤΟΔΑΣΟΥΣ ΛΑΜΠΕΙΑΣ...




Η ΦΕΤΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ «ΠΟΝΤΟΣ-ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ» ΤΟΥ ΕΛΑΤΟΔΑΣΟΥΣ ΛΑΜΠΕΙΑΣ


Επίκαιρον ελαφρόν (αλλά και πονεμένο) ανάγνωσμα όπως τα είδε ο «ποιητής εκ του προχείρου», αποκλειστικά και μόνον για τους απανταχού διβριώτες!...
          Έχουμε γράψει πάμπολλες φορές γιαυτή τη μεγάλη παραδοσιακή γιορτή που γίνεται εδώ και αιώνες στις 27 Ιουλίου, του Αγίου Παντελεήμονος ψηλά στον παραδεισένιο τόπο του «Πόντου» στην καρδιά του αισθητικού ελατοδάσους της Λαμπείας. Εντελώς συνοπτικά να πούμε ότι η γιορτή αυτή πάλαι ποτέ είχε θρησκευτικό-κατανυκτικό χαρακτήρα, όπου συνέρρεαν όχι μόνον οι διβριώτες, αλλά και ευλαβείς προσκυνητές από όλα τα γύρω ορεινά χωριά του ιστορικού Δήμου Λαμπείας (κυρίως Νουσάς, Μοστενίτσας, Δερβινής, Κερτίζας, Τσιπιάνων κλπ) αλλά και από πλέον μακρινές περιοχές, για αναπέμψουν θυμίαμα στον Άγιο αλλά και να διασκεδάσουν  ολημερίς με γλέντια και τραγούδια μέχρι αργά το απόγευμα στην βρύση του «Πόντου» κάτω από τα βαθύσκια έλατα.
            Ήρθαν όμως χρόνοι δίσεχτοι και κεί στα τέλη της δεκαετίας του 1970 η μεγάλη Γιορτή είχε ατονήσει τόσο πολύ, ώστε ελάχιστοι προσκυνητές της πίστης και της παράδοσης πήγαιναν. Τότε ήταν που μια ευγενική και δημιουργική φυσιογνωμία της Δίβρης, ο αείμνηστος κουρέας Αργύρης Κοσμάς βαθιά συγκινημένος και απογοητευμένος το έτος 1978 απευθύνθηκε στον πρόεδρο του Συλλόγου των εν Αθήναις Λαμπειέων Σωτήρη Σωτηρόπουλο, παρακαλώντας τον κάτι να κάνει να ξαναζωντανέψει τη γιορτή. Πράγματι δόθηκε η υπόσχεση στον αξέχαστο Αργύρη ότι από το επόμενο έτος η επιθυμία και το όνειρό του (που ήταν επιθυμία και όνειρο των απανταχού διβριωτών) θα γινόταν πραγματικότητα, όπως και έγινε.
            Δεν πρόκειται να πούμε λεπτομέρειες που έχουν χιλιοειπωθεί και γραφτεί για το τι απακολούθησε έκτοτε. Μόνο δυο λόγια. Από την επομένη χρονιά κιόλας ο Σύλλογος με προσωπικές θυσίες των μελών του ΔΣ (πρώτος και καλλίτερος ο αείμνηστος Βασίλης Πατσής) αλλά και την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια του συνόλου σχεδόν  των συμπατριωτών, αναβίωσε την μεγάλη παραδοσιακή Γιορτή κατά τον καλλίτερο τρόπο. Από το 1979-80 ξεκίνησε η μεγάλη προσπάθεια και συνεχίστηκε με τα συνεχή ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ, τις 5ήμερες Εκδηλώσεις μέχρι το 1986 με επίκεντρο πάντα την Γιορτή του «Πόντου-Αγ. Παντελεήμονος».
Μια φωτογραφία από μεγάλη Γιορτή στον "Πόντο-Αγ. Παντελήμονα"
δημοσιευμένη στο περιοδικό "ΔΙΒΡΗ"
 Χιλιάδες κόσμου από τα γύρω χωριά αλλά και επισκέπτες από μακριά άναβαν το κεράκι τους στον Άγιο και στη συνέχεια απολάμβαναν μια γνήσια γιορτή, με την δωρεά προσφορά φαγητού και ποτού (αρνιά της σούβλας, κρασί, ψωμί από ντόπιους φούρνους, τυρί κλπ) και μια πανδαισία γνήσιας μουσικής δημοτικών τραγουδιών που αντηχούσαν στις ρεματιές και τους λόγγους της Κοσάραινας και της Γκρέμπενης με τον ανεπανάληπτο Χρίστο Πανούτσο, με γλέντι και χορό μέχρι το απόγευμα… Και όλα αυτά χωρίς καμιά κρατική ή άλλη οικονομική ενίσχυση αλλά με ένα λαχνό και την συγκινητική συνεισφορά των συμπατριωτών και φίλων
            Όμως ήρθαν και πάλι δίσεχτοι χειρότεροι χρόνοι, όταν οι ντόπιοι Κοινοτικοί και στη συνέχεια Δημοτικοί «άρχοντες» εξεδίωξαν βιαίως (με απειλές κλπ) τον Σύλλογο  και ανέλαβαν οι ίδιοι την διεξαγωγή της Γιορτής. Με «ξένα κόλλυβα» βεβαίως-βεβαίως (δηλαδή με τον πακτωλό των Ευρωπαϊκών και Εθνικών χρημάτων) ξοδεύοντας δεκάδες χιλιάδες Ευρώ στους αντζέντηδες της μίζας και της αρπαχτής κάθε χρόνο, κατάντησαν την μεγάλη Γιορτή ένα θλιβερό «γυφτοπανήγυρο» και μια αποκρουστική φιέστα που χρόνο με το χρόνο γινόταν χειρότερη. Τι και αν προειδοποιούσαμε ότι θα έρθει η μέρα της πλήρους γελοιότητας και του αποτρόπαιου εξευτελισμού για τη πάλαι ποτέ ξακουστή ιστορική κωμόπολη της Δίβρης.. Και πράγματι οι φόβοι μας δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο.
            Φέτος δόθηκε η χαριστική βολή στην μεγάλη Γιορτή. Ελάχιστοι επισκέπτες ανηφόρησαν και έφυγαν απογοητευμένοι από το θέαμα που αντίκρισαν. Και επειδή δεν μπορούμε εμείς να περιγράψουμε το όλο σκηνικό που διαδραματίστηκε εκεί, επιστρατεύσαμε ένα «ποιητή εκ του προχείρου» να αφηγηθεί σε έμμετρο λόγο, τι έγινε εκεί τη φετινή χρονιά. Μπορεί οι στίχοι να είναι αδόκιμοι, μπορεί το ποίημα να μη διεκδικεί ποιητικές διακρίσεις και δάφνες αλλά είναι απολαυστικό και διασκεδαστικό. Μάλιστα θα λέγαμε ότι ο νέος διβριώτης «ποιητής εκ του προχείρου» είναι άξιος συνεχιστής μεγάλων ντόπιων στιχοπλόκων και σατιρικών παλιών διβριωτών «ποιητών»  του παρελθόντος, όπως π.χ. της Πουλχερίας Ζαφειροπούλου (Λαλά), της Ελένης Καραβοκύρη (Γιωργακέλου) και άλλων που άφησαν εποχή…
            Για να δώσουμε περισσότερη και μεγαλύτερη έμφαση παραθέτουμε και τρεις στίχους (από τους 122) για την παραδεισένια αισθητική περιοχή της βρύσης του «Πόντου» και του ελατοδάσους Αστρά ή Αστερίωνος των (κατά Όμηρον, Γεωγράφον Στράβωνα και Περιηγητήν Παυσανίαν) ιερών Λαμπείων ορέων, από το καταπληκτικό στιχούργημα ενός γνωστού και σημαντικού  Ηλείου ποιητή, του Θεόδωρου Ξύδη που έγραψε στο Πάνω Μοναστήρι της Δίβρης πριν από 82 χρόνια, όταν παραθέριζε εκεί τον Ιούλιο-Αύγουστο του έτους 1930 με τον τίτλο «Έλατα, θεία έλατα…». Τα ποιήματα αυτά  το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» εξέδωσε σε φυλλάδιο και μοίρασε δωρεάν σε συμπολίτες και φίλους.
            Απολαύστε τώρα, το αφηγηματικό πρόχειρο «ποίημα» για την Γιορτή της φετινής χρονιάς. Καλλίτερη περιγραφή  δεν θα μπορούσε να γίνει:
           
Ο ποιητής Θεόδωρος Ξύδης το έτος 1930:
«Εδώ στου Πόντου την πηγή
οι μούσες τραγουδήσαν
κι όλες μαζί το Νάρκισσο
εννιά φορές φιλήσαν…»
           
Ο «ποιητής εκ του προχείρου» το έτος 2012:
Εδώ στου Πόντου την πηγή
οι μούσες ελακίξανε
απ΄ τους αγριοχρίστιανους
φοβήθηκαν και φύγανε

Οι γουρνοπούλες ορφανές
και τα σουβλάκια πέρα
οι Αντρωναίοι κλαίγανε
και οι Διβριώτες πήρανε, κοπανιστό αέρα

 Οι γύφτοι και οι Πακιστανοί
Κινέζοι κι άλλοι αλλοδαποί
σφυρίχτρες, χάντρες, μπιχλιμπίδια
γυρίσαν πίσω άπραγοι, στεγνοί

            Ο ποιητής Θεόδωρος Ξύδης το έτος 1930:
«Έλατα, θεία έλατα
κι αλύγιστα έλατά μου,
είναι η καρδιά σας αδερφή
με τη φτωχή καρδιά μου…»

Ο «ποιητής εκ του προχείρου» το έτος 2012:
Έλατα θεία έλατα
κι αλύγιστα ελατά μου,
ποιες αμαρτίες κάναμε
κι ακούτε τον σεβντά μου;

Άγιε Παντελεήμονα
γιατρέ θεραπευτή
τι σούμελλε να πάθεις
τούτη την εποχή;

Πούνε τα μεγαλεία σου, η πίστη το μεράκι
που είν΄ ο καλλικέλαδος ο Χρίστος ο Πανούτσος
με τα κλαρίνα, τα βιολιά, το κέφι του κοσμάκη
που είναι τα ψητά αρνιά, τα γλέντια τα τραγούδια
που αντηχούσαν δυνατά σε λόγγους σε πεζούλια;

Ο ποιητής Θεόδωρος Ξύδης το έτος 1930:
«Στις γραφικές βουνοπλαγιές
ο Παν αποκοιμήθη
κι΄ αδερφωθήκαν μια χαρά
η Θύμηση κι η Λήθη…»

Ο «ποιητής εκ του προχείρου» το έτος 2012:
Φέτος ήρθαν Δημαρχαίοι,
Βουλευτές κι άλλοι μοιραίοι
Να τιμήσουν τη γιορτή
Και εμείνανε ταπί

Και τα έλατα βογγήξαν
και τους είπαν με θυμό,
Θύμιο κι άλλοι νοματαίοι
πάρτε δρόμο και πηγαίντε στο καλό

Άγιε μου Παντελήμων, ιερών και των θαυμάτων
και σεις Πάνα, Άρτεμη και μούσες των ελάτων
αρχαίοι  θαμώνες των ιερών Λαμπείων ορέων
κάντε κάτι να γυρίσουμε πιο πίσω
στην παλιά καλή εποχή, των αγνών και των ωραίων!...
 Αδαμάντιος Αστερίων  ή Διαμαντής Αστραίος
(αυτοσχέδιος «ποιητής εκ του προχείρου»)