ΔΥΟ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ που μοιάζουν σαν τα δυο «τελευταία ανέκδοτα»!...

ΚΑΠΟΙΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ...ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ

ΔΥΟ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ 

ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ

που μοιάζουν σαν τα δυο «τελευταία ανέκδοτα»!...

           

Εκτός από την κινητικότητα (λέξη κι αυτή!,  που μας προέκυψε από την τροϊκανή διάλεκτο που αφορά τις επαχθείς απολύσεις υπαλλήλων), γύρω από τους πολυπληθείς επίδοξους μνηστήρες για τον δημαρχιακό θώκο της Αρχ. Ολυμπίας στις επόμενες δημοτικές εκλογές, εκτός λοιπόν από την κινητικότητα αυτή, τώρα τελευταία ακούγονται και δρομολογούνται δυο καταπληκτικά σενάρια  για το μέλλον του Δήμου της Παγκόσμιας Ολυμπιακής πρωτεύουσας, όπως δημιουργήθηκε από τον «Καλλικράτη». Tα οποία σενάρια βεβαίως, είναι ανέφικτα και βρίσκονται στην σφαίρα της φαντασίας, ρομαντικής ή νοσηρής, κάποιων αφελών ή πονηρών. Αλίμονο αν μπορούσαν να εφαρμοστούν, τότε η Ελλάδα από άκρου εις άκρον θα γέμιζε με παρόμοια αποκυήματα...

            Το ένα σενάριο που μάλιστα προεβλήθη με άρθρα στον Τοπικό τύπο, είναι αυτό της δημιουργίας ενιαίου Δήμου Αρχ. Ολυμπίας – Πύργου (αφού αποκοπεί, το «ενοχλητικό» κομμάτι της Ορεινής Ηλείας) με επίμετρο: «Ο ΔΗΜΟΣ του ΠΥΡΓΟΥ και ο ΔΗΜΟΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ πρέπει να γίνουν άμεσα μια ενιαία Οικονομική και Διοικητική ενότητα   με ιστορικό κέντρο την ΑΡΧ.ΟΛΥΜΠΙΑ και Διοικητικό κέντρο τον ΠΥΡΓΟ» . Μάλιστα η πρόταση αυτή συνοδεύεται αφενός με λίαν απαξιωτικές αναφορές για  τους πρώην Δήμους της ορεινής Ηλείας και τους κατοίκους τους (Λαμπείας, Φολόης και Λασιώνος) λέγοντας για τον σημερινό Δήμο: «επί της ουσίας υπάρχει υποβάθμιση  ενός παγκόσμιου Δήμου σε επαρχιώτικο θεσμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης Β’ κατηγορίας», και αφετέρου με λίαν υπερφίαλες και εν πολλοίς ανόητες συγκριτικές αναφορές για εντυπωσιασμό, όπως:  «Η ΟΛΥΜΠΙΑ είναι το  ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ  και το  ΒΑΤΙΚΑΝΟ του κλασσικού Πολιτισμού της Ανθρωπότητας» (!!!). Θα μπορούσαμε να πούμε στους αρθρογραφούντες με τέτοιου είδους παραδοξολογίες την Ομηρική ρήση: «ποίον έπος φύγεν έρκος οδόντων;» (ελεύθερη μτφ. ποιος λόγος ξέφυγε από το στόμα σας;). Και θα εξηγηθώ παρακάτω.

            Το δεύτερο και πλέον «μαχητικό» σενάριο είναι αυτό που ...ονειρεύονται, επεξεργάζονται και προωθούν κυρίως «γηγενείς» Ολύμπιοι (τουτέστιν ελάχιστοι μόνιμοι κάτοικοι της πόλεως της Αρχ. Ολυμπίας) είναι αυτό της δημιουργίας «Αυτόνομου (και καθαρού, sic!) Δήμου Αρχ. Ολυμπίας» με επιχειρήματα εδραζόμενα  στο δεύτερο σκέλος του πρώτου σεναρίου δηλ. ότι η Αρχ. Ολυμπία είναι κάτι π.χ. σαν το ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ή σαν το ΒΑΤΙΚΑΝΟ ή εν πάση περιπτώσει μπορεί και σαν τον ΑΓΙΟ ΜΑΡΙΝΟ ή το ΛΙΧΝΕΣΤΑΪΝ κλπ., που το επενδύουν με κάθε είδους «μεγαλομανιακές» ή «μικρομεγαλικές» αναφορές που προκαλούν τον εντυπωσιασμό ή και την θυμηδία. Μάλιστα εδώ οι πρωταγωνιστές έχουν προχωρήσει σε συλλογή υπογραφών (οι πληροφορίες μας λένε που δεν ξεπερνούν λίγες δεκάδες), έχουν υποβάλλει επίσημο αίτημα στον δήμο Αρχ. Ολυμπίας να διεξάγει Δημοψήφισμα μεταξύ των  κατοίκων της πόλεως Ολυμπίας, αλλά ο Δήμος όλο και αναβάλει να πάρει τέτοια απόφαση...

            Βεβαίως να συμφωνήσουμε, ίσως και να υπερθεματίσουμε, ότι η Αρχαία Ολυμπία η κοιτίδα του Αθλητισμού, Πολιτισμού και Ολυμπισμού είναι κάτι το ξεχωριστό και περιούσιο σε παγκόσμια κλίμακα. Να συμφωνήσουμε ότι είχαμε την θεϊκή τύχη, ως δημότες και πολίτες, να κατοικούμε μέσα ή κοντά σε αυτόν τον παγκόσμιας εμβέλειας και πανανθρώπινης αξίας ευλογημένο τόπο...

 Αλλά προς θεού, δεν είμαστε (το λέω για τους διάφορους  σεναριογράφους) ούτε ιδιοκτήτες του, ούτε ικανοί να θίξουμε κεραίαν, ακόμη ούτε να ...«λύσουμε τον ιμάντα των υποδημάτων» του ιερού αυτού χώρου. Και μόνο η σκέψη για κάτι τέτοιο (όχι η πράξη με δημοψηφίσματα και άλλα τέτοια ηχηρά και ανόητα)) είναι προκλητική ιεροσυλία, σε αυτή ταύτη την έννοια και την ιδέα της Αρχαίας Ολυμπίας και γενικότερα του Ολυμπιακού ιδεώδους.

            Βεβαίως οι συγκρίσεις με το Άγιον Όρος ή το Βατικανό δεν είναι μόνο ατυχείς αλλά και ανιστόρητες, και δεν χρειάζεται εδώ να κάνουμε αναλύσεις και συγκρίσεις  για την διαφορετικότητα, την ιδιαιτερότητα και το αξιακό μέγεθος μεταξύ τους. Δεν ξέρω αν οι «γηγενείς» Ολύμπιοι που ζητάνε τοπικά δημοψηφίσματα «καθαρότητας» αισθάνονται κατ΄ ευθείαν απόγονοι του Ίφιτου 

και των λοιπών των αρχαίων Ολυμπίων (μάλλον οι περισσότεροι από τους αιτούντες είναι μέτοικοι-επήλυδες κυρίως από ορεινά Αρκαδικά χωριά και αλλού), δεν ξέρω αν αισθάνονται κάτι σαν τους ορκισμένους καλόγερους του «Περιβολιού της Παναγιάς» του απόκοσμου Αγίου όρους ή αισθάνονται κάτι σαν τους Καρδινάλιους του Βατικανού με την τεράστια περιουσία με Τράπεζες κλπ, που αν χρειαστεί βγάζουν και   κανένα συγχωροχάρτι έναντι χρυσίου, ώστε «να αναπηδά η ψυχή εκ του καθαρτηρίου»...

Καλόν είναι να προσγειωθούν οι σεναριογράφοι και οι απεργαζόμενοι δεινά για την περιοχή του «Καλλικρατικού» Δήμου μας, προς ίδιον όφελος (έτσι νομίζουν). Και η τελευταία αποστροφή του λόγου μου δεν γράφτηκε τυχαία.

            Λοιπόν, μαθαίνουμε ότι κάποια Νέο-Δημοκρατικά υψηλά ιστάμενα πρόσωπα  μαζί με γνωστούς ντόπιους εκλογομάγειρους και κάποιους παραγοντίσκους ορεινούς Ηλείους (από τα χωριά Λάλα και Κούμανι), συζητάνε το σχέδιο απόσχισης του («καθαρού») δήμου Αρχ. Ολυμπίας από τους πρώην Δήμους της ορεινής Ηλείας, με την ταυτόχρονη δημιουργία ενός νέου Ορεινού Δήμου που μάλιστα έχουν κανονίσει και την έδρα του νέου Δήμου αλλά έχουν έτοιμο και τον μελλοντικό Δήμαρχο!!... Αυτό, λοιπόν και αν είναι από τα άγραφα. Εμείς θα τους πούμε, το απλό θυμόσοφο ότι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, και εάν νομίζουν ότι μπορεί  έτσι να προχωρήσουν θα «τους φάει το μαύρο φίδι...», αναβιώνοντας την θρυλική φράση που λεγόταν ως φοβέρα για τους Τούρκους «Κούμανι κι Αντρώνι ο θεός να σε γλιτώνει και αν περάσεις από την Δίβρη θα σε φάει το μαύρο φίδι». Απλά κάνουμε, μια ...παροιμιακή μεταφορική προειδοποίηση.

Μόνο δυο κουβέντες επ΄ αυτού.

            Γνωρίζουν οι πάντες ότι εμείς οι Διβριώτες (με μπροστάρη την «Πανελλήνια Εκλπολιτιστική Ένωση Διβριωτών» και το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»)

Η κοινή πρόταση του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας και "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ
ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ" από το 2004 για την αξιοποίηση του ιστορικού-
τουριστικού άξονα Αρχ. Ολυμπίας - Καλαβρύτων και την ανάδειξη των
ενδιάμεσων Αρχαιολογικών χώρων (βλ. Ψήφισμα παρακάτω) και την
αξιοποίηση των αισθητικών μας δασών Φολόης και Λαμπείας

 πρωταγωνιστήσαμε εντελώς μόνοι μας  για την χωροθέτηση ενός ορεινού Δήμου (με την συμμετοχή των πρώην Δήμων Λαμπείας, Φολόης και Λασιώνος). Και είμαστε οι μοναδικοί που δώσαμε με τεκμηριωμένα στοιχεία τις προϋποθέσεις δημιουργίας του, αλλά δεν το πετύχαμε γιατί αντέδρασαν  (κυρίως οι απεργαζόμενοι σήμερα το νέο σχέδιο), τότε κάποιοι ορεινοί που θέλανε να μας πάνε ή στην Αμαλιάδα ή στο Καράτουλα (!!). Βεβαίως εμείς, χαρήκαμε χαράν  μεγάλην γιατί ενταχτήκαμε (στο τέλος το ζητήσαμε επιμόνως) στο ενιαίο Δήμο Αρχ. Ολυμπίας και θεωρούμε αυτό λίαν τιμητικό.

Εις ανύποπτους χρόνους (2004)  ο Δήμος Αρχ. Ολυμπίας και το "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
ΔΙΒΡΗΣ", πραγματοποιούν επιτυχημένο Συνέδριο στη Δίβρη με εξέχοντες ομιλητές και μεταξύ
των άλλων θεμάτων ζητάνε την δημιουργία "Συμπολιτεία Δήμων  Αρχ. Ολυμπίας-Ορεινής Ηλείας

Μάλιστα το 2004, σε ανύποπτους καιρούς, πραγματοποιήσαμε σε συνεργασία με τον  Δήμο Αρχ. Ολυμπίας Συνέδριο στο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» με εισήγηση του τότε Δήμου της Αρχ. Ολυμπίας και με θέμα: «Δημιουργία Συμπολιτείας Δήμου Αρχ. Ολυμπίας-Ορεινής Ηλείας»,

 με ατράνταχτα επιχειρήματα για ποιο λόγο ένα τέτοιος συνδυασμός θα μπορούσε  να αποτελέσει ένα πολιτιστικό-αναπτυξιακό-ιστορικό-οικοτουριστικο δίπολο με θαυμάσια προοπτική για όλη την περιοχή. Δυστυχώς αυτή την προοπτική οι σημερινοί διοικούντες τον «Καλλικρατικό» Δήμο μας, την έθαψαν κυριολεκτικά και αντί για το «φως της Ολυμπίας» βλέπουμε το έρεβος της ανεπάρκειάς τους. Ας είναι...

            Και για να μη αφήσουμε αναπάντητο –σε ότι αφορά την δική μας ορεινή περιοχή- το ανιστόρητο, άηθες και ανόητο επιχείρημα πως η συμμετοχή των ορεινών πρώην Δήμων υποβαθμίζει την Αρχ. Ολυμπία (ότι δήθεν σήμερα υποβιβάζεται σε Β’ κατηγορίας Αυτοδιοίκηση, ότι οι κάτοικοι είναι κτηνοτρόφοι -«παλιόβλαχοι» στη καθομιλουμένη-, ότι είναι σε μεγάλες αποστάσεις τα ορεινά χωριά κ.ά.) έχουμε να τους υπενθυμίσουμε ορισμένα εν τάχει.

-Να τους υπενθυμίσουμε, ότι όταν μεσουρανούσε ο ιστορικός Δήμος Λαμπείας (1833-1912), είτε δεν υπήρχαν καν τα χωριά γύρω από τον Αρχαιολογικό χώρο (και η ίδια σημερινή Ολυμπία), είτε όσα υπήρχαν (των πρώτων Δήμων Πίσσης και Κλαδέας το 1835) υπήγοντο στην Επαρχία Διποταμίας, στην οποία πρωτεύουσα ήταν η Δίβρη...

- Να τους υπενθυμίσουμε, ότι στην Ορεινή Ηλεία δεν υπάρχουν μόνο στάνες αλλά και τέσσερις αξιολογότατοι Αρχαιολογικοί χώροι, αυτός της Αρχαίας Λασιώνος (Κούμανι, Δίβρη), αυτός της Αρχ. Ακρώρειας (Τσίπιανα, Κακοτάρι), αυτός της Αρχ. Ψωφίδος (Ορεινή), αυτός των Μυκηναϊκών Τάφων (Αγ. Τριάδα)...

- Να τους υπενθυμίσουμε, ότι στην Ορεινή Ηλεία υπάρχουν τα πλέον αξιόλογα Βυζαντινά Μνημεία

Το εκπληκτικό Βυζαντινό Μνημείο της Αγ, Τριάδας Δίβρης (10-11ος αι.), αγλάϊσμα
για όλη την Ηλεία, μαζί με τα άλλα Βυζαντινά και Αρχιτεκτονικά Μνημεία
που αναφέρονται παρακάτω

 (Αγ. Τριάδα Δίβρης, Αγ. Ανάργυροι Αντρωνίου, Σκήτη Αγ. Ιωάννη Αστρά, Αγ. Γεώργιος Ορεινής), Ιστορικά Μοναστήρια (της Παναγιάς δυο στη Δίβρη και ένα στο Πορετσό, ένα της Νοτενάς στο Κακοτάρι), πλήθος Ναών νεωτέρων Μνημείων του 17^ου – 18^ου αι. Επίσης πλήθος χαρακτηρισμένων διατηρητέων Αρχιτεκτονικών Μνημείων, αλλά και ιστορικών Μπαρουτόμυλων στα δυο ξακουστά κεφαλοχώρια Δίβρη και Δούκα...

-Να τους υπενθυμίσουμε, ότι υπάρχουν τα δυο αισθητικά δάση, το θεσπέσιον δρυοδάσος της Φολόης, το περίφημο ελατοδάσος των «ιερών (κατά Παυσανία, Όμηρον και Στράβωνα) Λαμπείων Ορέων», ότι υπάρχουν αξιόλογα  μνημεία της Φύσης το σπήλαιο με σταλακτίτες «Αρμακιανός» στην Αγ. Κυριακή-Τσίπιανα, οι καταβόθρες «Διακότρουπες» στην Δερβινή, το θρυλικό «Διαβολογιόφυρο» στην Δίβρη ), εκεί είναι και οι αείρροες πηγές των μυθικών ποταμών Ερύμανθου, Πηνειού και Ενιπέα...

 -Να τους υπενθυμίσουμε, ότι στην Ορεινή Ηλεία λειτούργησε το πρώτο Ελληνικό Σχολείο στη Ηλεία (στη Δίβρη το 1828), το πρώτο Υποδιδασκαλείο στην Ηλεία (στη Δίβρη το 1900), το πρώτο Νηπιαγωγείο (στη Δίβρη το 1956) και οι κάτοικοι των χωριών μας αλλά και της διασποράς απανταχού της Γης, δεν είναι «παλιόβλαχοι» αλλά καταυγάζουν...

            Θα μπορούσαμε να πούμε και πολλά άλλα για ποιο λόγο τα δικά μας χωριά απέχουν παρασάγγας των χωριών (των περισσότερων) του πρώην Δήμου Αρχ. Ολυμπίας, πλην ο φιλόξενος χώρος είναι πολύτιμος και η αναφορά αυτή δεν είναι ευχάριστη.

            Τελειώνοντας, απευθύνομαι τόσο στους σεναριογράφους και τους παραμυθιάζοντες τους συμπολίτες και συνδημότες μας, όσο και εκείνους που απεργάζονται με τους απίθανους σχεδιασμούς και ανομολόγητους σκοπούς τους (εκλογικούς, κομματικούς, τοπικιστικούς ή άλλους) δεινά για την περιοχή μας, προς ίδιον όφελος. Αλλά κυρίως απευθύνομαι σε αυτούς που ελαφρά τη καρδία προτείνουν ...«Άγια Όρη» και «Βατικανά», οι οποίοι καλά θα κάνουν να δουν την θλιβερή εικόνα (οικιστική, πολεοδομική, περιβαλλοντική, αισθητική, πολιτισμική

Ο μεγάλος φιλόσοφος-διανοητής της  Αρχ. Ολυμπίας
Παναγιώτης Κονδύλης, τον οποίο οι "γηγενείς"
και "καθαροί" σημερινοί συμπολίτες του, δεν εδέησε
μέχρι σήμερα να τον τιμήσουν!...

 –εδώ δεν αξιώθηκαν να τιμήσουν ένα φιλόσοφο-διανοητή τους, τον Παναγιώτη Κονδύλη!...) και την κατάντια της ίδιας της πόλης τους, γύρω από τον Αρχαιολογικό χώρο και το ιερόν Κρόνιον που κάθε άλλο συνάδει με το μεγαλείο και την ευλογία που τους χάρισαν οι θεοί και η φύση...

            Ας αφήσουν λοιπόν, ήσυχη την Αρχαία Ολυμπία (με ό,τι αυτό σημαίνει για μας,  την ελληνική και την παγκόσμια κοινότητα) και ας επικεντρωθούν στη νέα (Αρχ.) Ολυμπία και την περιοχή του Δήμου μας, μήπως και μπορέσουμε να δώσουμε ώθηση στα καυτά και ζωτικά προβλήματα που περιμένουν τη λύση τους. Αλλά και να δώσουμε στο Δήμο μας,  τη θέση και την αίγλη που πραγματικά του αξίζει σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Άμποτε!...

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013. Διαβάστε την 15ήμερη ηλεκτρονική εφημερίδα " ο τελάλης Γιάννης Τσετσέλης"...

Δίβρη 1955 στα εγκαίνια  του Υγειονομικου Σταθμού Λαμπείας (γενναία προσφορά των εν Αμερική Ηλείων και κυρίως
Διβριωτών του Γούστερ). Διακρίνεται στη μέση ο Τέλης Ανδρουτσόπουλος (με την ρεπούμπλικα στο χέρι) δίπλα στον δάσκαλο Νίκο Τσουρούλα, άλλους επίσημους, διβριώτες και διβριώτισσες και μαθήτριες των Σχολείων με τις εθνικές στολές

ΚΑΘΕ 2^η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΑΣ ΜΙΛΑΕΙ

«ο τελάλης της Δίβρης Γιάννης Τσετσέλης»

Η ΝΕΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ

( Έτος 1ο - Aρ. Φύλλου 10)

Όταν ο Δήμος Αρχ.Ολυμπίας, οιυπεύθυνοι κρατικοί παράγοντες, η τοπική κοινωνία και η Κοινότητα  κοιμούνται και αδιαφορούν, εμείς επαγρυπνούμε και ενδιαφερόμαστε...

Και δια της εφημερίδας με τον ανωτέρω τίτλο:

 Θα σας ενημερώνουμε για μικρά και 

μεγάλα 

θέματα της κωμόπολης και θα 

επεμβαίνουμε

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

            Γιατί διαλέξαμε, αυτό το περίεργο τίτλο της ηλεκτρονικής εφημερίδας μας;

            Ο Γιάννης Τσετσέλης, για όσους δεν τον γνώρισαν, ήταν μια εμβληματική μορφή, μια «γραφική» (με την πιο καλή έννοια) φιγούρα της παλιάς καλής Δίβρης που έζησε και άφησε το ίχνος του επί πολλές δεκαετίες τον περασμένο αιώνα. Ενδεχομένως το όνομα «Τσετσέλης» να έχει περάσει σε πολλούς με κάποια απαξία, ως ενός φτωχού, καταφρονεμένου και όχι έξυπνου συμπολίτη μας. Ήταν όμως, από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες που άφησαν εποχή στην ιστορική κωμόπολη. Ελπίζουμε να δοθεί ευκαιρία να γράψουμε για την ψυχοσύνθεση, την καλοσύνη και να ξετυλίξουμε κάποιες ενδιαφέρουσες σημαντικές πτυχές της πολυσήμαντης αυτής προσωπικότητας, με τη διήγηση περιστατικών (το πλείστον σπαραξικάρδιων)  που σημάδεψαν όχι μόνο τον ίδιο αλλά όλη την τοπική κοινωνία της Δίβρης. Σήμερα θα περιοριστούμε σε λίγα.

            Ξεκινώντας αυτή τη μόνιμη ενημερωτική στήλη κάνουμε γνωστό στους εκλεκτούς αναγνώστες της «ΝΕΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ», ότι ο Γιάννης Τσετσέλης ήταν για ένα μεγάλο διάστημα ο επίσημος εκφωνητής, ο τελάλης της Δίβρης, δηλ. ο άνθρωπος που διαλαλούσε με την χαρακτηριστική και πολλές φορές ακατάληπτη φωνή του («ψεύδιζε» λίγο), όλα τα σημαίνοντα γεγονότα και τις ανακοινώσεις (ως είδος μεγαφώνου) που αφορούσαν τοπικά προβλήματα της Κοινότητας, χαρούμενα ή άσχημα νέα της ζωής της κωμόπολης, η αναγγελία προσωπικής εργασίας, η διανομή νερού για άρδευση κλπ, κλπ. Ήταν με λίγα λόγια η φωνή της συνείδησης της «Αγοράς» της Δίβρης. Ο ίδιος σχεδόν μοναχικός στη ζωή του και πάμφτωχος, για πολλές δεκαετίες ήταν ο «θεληματάς» (κι εδώ με την καλή έννοια) για να εξασφαλίζει τον επιούσιον άρτον και μάλιστα έχει μείνει παροιμιώδες σε διβριώτες και παραθεριστές (στους οποίους ήταν συμπαθέστατος) το περιβόητο «τσετσελόσημο» όπως είχε καθιερωθεί να λέγεται το φιλοδώρημα ή μπουρμπουάρ που έπαιρνε   ευχαρίστως όποιο κι αν ήταν και χωρίς γογγυσμόν…

Τα θέματα που θα παρουσιάζουμε θα είναι τηλεγραφικά διατυπωμένα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που θα συλλέγουμε, μαζί με τις συνοδεύουσες φωτογραφίες (παλιές και σημερινές) Σε μερικά θα υπάρχει μεγαλύτερη έκταση, ιδίως όταν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η χαρακτηριστική φωνή του αείμνηστου Γιάννη Τσετσέλη θα αντηχεί στεντόρεια σε λόγγους και λαγκαδιές όπως τότε, τον παλιό καλό καιρό…        Συνεχίζουμε.

«ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ»

ΣΤΟ ΕΞΗΣ, ΕΔΩ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ  ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΌ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ «ΤΕΛΑΛΗ» ΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΕΤΣΕΛΗ ΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΜΕΝΗΣ «ΨΥΧΟΥΛΑΣ», ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ  ΔΙΒΡΗΣ…

Ο  Γιάννης Τσετσέλης, υποδέχεται στον «Κάτω Γαβροβίκο» τον Αριστοτέλη Ανδρουτσόπουλο με την παροιμιώδη φράση: 
«…, μούτζω το χωριό κυρ Τέλη μου»!...

Ήταν την εποχή του εμφύλιου σπαραγμού στην Δίβρη. Μια κατάσταση ανώμαλη, έκρυθμη και με πολλές παραδοξότητες και παρατράγουδα που έχουν και την τραγική τους πλευρά αλλά και την ευτράπελη… Ο σπουδαίος Διβριώτης εκ Γκρουστάδων Αριστοτέλης (Τέλης)Ανδρουτσόπουλος διέμενε στον Πύργο. Ήταν δικηγόρος το επάγγελμα και μάλιστα είχε χρηματίσει και πρόεδρος του Δικηγόρου Συλλόγου Πύργου, σεβαστό πρόσωπο στην Πυργιώτικη και Διβριώτικη κοινωνία. Για όσους τον είχαν γνωρίσει, θα θυμούνται την αρχοντική του εμφάνιση, αλλά και το συνεχές και  χαρακτηριστικό βήξιμο που έκανε λόγω κάποιου μικρού  προβλήματος στις φωνητικές του χορδές…

Το καταπληκτικό σπίτι του Τέλη Ανδρουτσόπουλου στους Γκρουστάδες, πριν
καταρρεύσει σε ερείπια σήμερα. Ήταν κτίσμα του 1838, με ένα αριστουργηματικό
υπέρθυρο, από τους ίδιους μαστόρους που έφτιαξαν τον Αγ. Δημήτριο Καρυανάδων 

Αποφάσισε να έρθει στη Δίβρη από τον Πύργο. Δεν υπήρχε συγκοινωνία και πήρε ένα μουλάρι καβάλα και μια και δυο μετά από δρόμο δώδεκα ωρών και κουραστική πορεία, έφτασε επί τέλους  στο έμπα της Δίβρης, εκεί στη βρύση του «Κάτω Γαβροβίκου». 

Νάσου!, μπροστά του  ο Γιάννης ο Τσετσέλης. Του λέει.

-Γιάννη, γεια σου και χαρά σου, «γκουχ-γκουχ»… Για πέσμου ρε Γιάννη «γκουχ-γκουχ»… Τι κάνει, πως πάει το χωριό Γιάννη;

Και ο Γιάννης, πάντα ετοιμόλογος με την χαρακτηριστική ομιλία του, του απαντάει αυθόρμητα.

-Με τον «Βιόλα» δικαστή και τον «Ζούρλια» εισαγγελέα, μούτζω το χωριό κυρ Τέλη μου!!...

   Η απάντηση αυτή του Γιάννη Τσετσέλη,  τον αφήνει άφωνο στην αρχή αλλά μετά έσκασε στα γέλια με την σοφή αυτή στιχομυθία που έμεινε παροιμιώδης πλέον  στη Δίβρη και την λέμε όλοι μας, όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε τον κατήφορο του χωριού μας…

Λοιπόν, για τους αμύητους και μη γνωρίζοντες (κυρίως τους νεώτερους) να δώσουμε την εξήγηση, για ποιο λόγο είναι σοφή αυτή αποστροφή της παροιμιώδους φράσης. Τότε στην περιγραφείσα έκρυθμη και ανώμαλη κατάσταση της εμφυλιακής περιόδου, είχαν στηθεί τα λεγόμενα «λαϊκά δικαστήρια» στα οποία οι υπεύθυνοι της πλευράς που είχαν προσωρινά το πάνω χέρι στη Δίβρη, είχαν τοποθετήσει στη έδρα του Δικαστηρίου ως λαϊκό δικαστή τον Γιώργη Τύρο (ένα καλοπροαίρετο απλό άνθρωπο) με τα παρατσούκλια «Βιόλας» ή «Τρουποκέφαλος» και ως εισαγγελέα τον Τάκη Ηλιόπουλο (ένα μάλλον πανούργο και ολίγον ζουρλό  διβριώτη) με το παρατσούκλι  «Ζούρλιας». Και οι δυο ήταν σχεδόν αγράμματοι και βέβαια σε καμιά περίπτωση  κατάλληλοι να δικάζουν και να καταδικάζουν τους συμπολίτες τους…

Ο φτωχός και επίσης αγράμματος Γιάννης Τσετσέλης, μέσα σε δέκα λέξεις τα είπε όλα, για την επικρατούσα τότε κατάσταση στην ιστορική κωμόπολη της Δίβρης!...

Άλλη φορά θα πούμε και για μια άλλη πτυχή αυτών των Λαϊκών Δικαστηρίων στη Δίβρη, που είχαν ένα σοβαρό επίπεδο την πρώτη ΕΑΜική περίοδο επί Κατοχής, όπου είχαν τοποθετηθεί στην δικαστική έδρα, προσωπικότητες της Δίβρης όπως ο δικολάβος Βασιλάκης (Γιάκης) Ηλιόπουλος και ο δάσκαλος Βασίλης Κούλος (έχουμε βέβαια κι εδώ κάποια ευτράπελα περιστατικά)…

Πάντως, ας κλείσουμε με την φράση του απλού ανθρώπου Γιάννη Τσετσέλη που άφησε εποχή και να πούμε κι εμείς για τη σημερινή κατάσταση στη Δίβρη, φωναχτά: «Με το Βιόλα δικαστή και το Ζούρλια εισαγγελέα μούτζω το χωρίό Κυρ Τέλη μου»!!.. Τώρα, ο καθείς κατά πως ταιριάζει, ας βάλει στη θέση του Βιόλα και του Ζούρλια, όποιο σημερινό όνομα τούρχεται στο μυαλό…

  

v  Διαρκής υπενθύμιση: Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΕΚΚΛΗΣΗ για την ανακατασκευή της βρύσης «Πάνω Γαβροβίκος» Γκρουστάδων, περιμένουμε την μικρή ή μεγάλη συνεισφορά Σας. 
Και ένα δημοσίευμα, πριν από 100 περίπου χρόνια στην εφημερίδα "ΠΑΤΡΙΣ" Πύργου, με τις συγκινητικές δωρεές Ομογενών της Αμερικής για την επισκευή του Αγ. Γεωργίου  στους Λαζαράδες (Σβαρνιά).

 8 Σεπτ. 1915  ΠΑΤΡΙΣ Πύργου

Το δημοσίευμα του 1915, με τις συγκινητικές προσφορές των διβριωτών της Αμερικής

v ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ του 15ημέρου από 18η Οκτωβρίου έως 1η Νοεμβρίου

·        Γάμοι:

-Παντρεύτηκε η Βάσω Σακκά (κόρη της Μαρίας Μηνά Ζαφειροπούλου, από τους Περδικαράδες Δίβρης)

-Παντρεύτηκε η Ρούλα Χρ. Ραγκούση (κόρη της Χριστίνας Μηνά Ζαφειροπούλου, από τους Περδικαράδες Δίβρης)

·        Βαφτίσεις:

-Ο Μιχάλης Θ. Αλμπάνης (από τον Περαμαχαλά Δίβρης) και η γυναίκα του Αγγελική, βάφτισαν το αγόρι τους με το όνομα Δημήτριος

·        Θάνατοι:

-Έφυγε ο Γιάννης Κων. Ηλιόπουλος, ετών 56, από την «Αγορά» Δίβρης όπου και κηδεύτηκε.

-Έφυγε ο Νίκος Βασ. Καραχάλιος, ετών 78, από τους Βασιλαίους Δίβρης όπου και κηδεύτηκε

-Έφυγε η Παναγιώτα Αγγ. Φωτεινού, ετών 99, από τους Λαζαράδες Δίβρης όπου και κηδεύτηκε  

v ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ

-ο Γεώργιος Χρ. Ραγκούσης (γιος της Χριστίνας Μηνά Ζαφειροπούλου, από τους Πεδρικαράδες Δίβρης) τοποθετήθηκε Διοικητής του Νοσοκομείου Σάμου.

v Ο εορτασμός της 28^ης Οκτωβρίου στη Δίβρη και η έλλειψη σεβασμού στην σημασία της ημέρας και τα Ηρώα των πεσόντων .

Δεν θα είχαμε τίποτα ιδιαίτερο να πούμε για το φετινό γιορτασμό της Εθνικής μας επετείου που έγινε με τον τυπικό και συνήθη τρόπο. Όμως, ενώ είχε γίνει σωστός σημαιοστολισμός,  ακόμη και μέχρι το βράδυ της παραμονής βλέπαμε την πλατεία όπου το Ηρώον των πεσόντων (1912-22 και 1940-41) και το Μνημείο των Οπλαρχηγών και Αγωνιστών του 1821, να είναι γεμάτη σκουπίδια, δυο μεγάλες πέτρες παρατημένες εκεί από την εκδήλωση «Χορευτικό Σεργιάνι», το ένα μαρμάρινο κολωνάκι σπασμένο, τα τρία άλλα κολωνάκια μπαταρισμένα και το κυριότερο οι πλάκες μπροστά στα Μνημεία, σπασμένες σε μια άθλια εμφάνιση.

Θαυμάστε το σκουπιδιαριό, την ημέρα της κατάθεσης στεφάνων
στο Ηρώον των πεσόντων

Θαυμάστε και τις από ετών σπασμένες πλάκες, μπροστά στο Μνημείο
των Οπλαρχηγών και Αγωνιστών του 1821

 Βεβαίως το ίδιο πρωί, λίγο πριν την κατάθεση των στεφάνων κάποιος εδέησε να μαζέψει τις πέτρες και τα σκουπίδια (όχι όλα) που όμως τα έσπρωξε και τα άφησε σωρό στη γωνία πίσω προς το λεύκο!!... Αυτό δεν λέγεται μόνο έλλειψη σεβασμού αλλά και κατάντια για την ιστορική κωμόπολη.

Κατά τα άλλα, έγινε η καθιερωμένη Δοξολογία χωρίς την παρουσία κανενός από τον κεντρικό Δήμο Αρχ. Ολυμπίας, τον πανηγυρικό της ημέρας εξεφώνησε η Δ/ντρια του Δημοτικού Σχολείου και ο άτυπος Αντιδήμαρχος κ. Γεωργ. Γαλύφας είπε τα καθιερωμένα «ζήτω». Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων στο Ηρώον των πεσόντων εκ μέρους του Δήμου από τον Αντιδήμαρχο κ. Γαλύφα (ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας περιέργως δεν κατέθεσε), από τον Αστυνομικό Σταθμό ο αστυφύλακας κ. Καραγιάννης (ο κ. Αστυνόμος, τηρώντας την από 15 ετών τακτική του δεν καταδέχτηκε και πάλι να παραστεί), ο πρόεδρος του Συλλόγου Διβριωτών Αθήνας κ. Αμπατζής, για πρώτη φορά κατέθεσε στέφανο εκ μέρους Εκπαιδευτικής Κοινότητας Λαμπείας η δασκάλα του Δημοτικού Σχολείου και βεβαίως κατέθεσαν τα άλκιμα νιάτα των μαθητών του Λυκείου-Γυμνασίου-Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου που ήταν μια δροσερή και ελπιδοφόρος νότα, μέσα στην γενική απαξία  και κατήφεια.

Στη συνέχεια έγινε και η παρέλαση στο κέντρο της «Αγοράς» με περηφάνια, λεβεντιά και καμάρι από τα Σχολεία μας που χειροκροτήθηκαν από τον κόσμο που ήταν παραταγμένος ένθεν και ένθεν του δημόσιου δρόμου και την πλατεία.

v Στην «Αγορά» της Δίβρης, χτές Πέμπτη 31 Οκτωβρίου απόγευμα και ώρα 5μ.μ., ο επισκέπτης ζει μια «άκρα του τάφου σιωπή»!...

Ιδού!, πως περιγράφει ένας επισκέπτης της Δίβρης το κέντρο της ιστορικής κωμόπολης.

Στην  πανέμορφη "Αγορά" της Δίβρης, επικρατεί  ..."άκρα του τάφου  σιωπή"!

Χτες το απόγευμα.  Παρκάρει το αυτοκίνητό του κάπου εκεί στου «Μαραθιά» τον πλάτανο. Κατεβαίνει, χαρούμενος και φουριόζος και πάει να κάτσει στο πρώτο καφενείο που είναι μπροστά του, κλειστό... Πάει στο παραπέρα καφενείο κλειστό… Πάει στο παραδίπλα, κλειστό… Απελπίζεται ο άνθρωπος. Ρωτάει, κάποιους που περιμένουν να πάρουν το Λεωφορείο που ερχόταν για Πάτρα που μπορεί να αγοράσει τσιγάρα, του απαντούν ότι το καφενείο της «Αγοράς» που έχει  είναι κλειστό και αν θέλει να πάει στον Περαμαχαλά να πάρει... Πάλι απελπίζεται. Ρωτάει, που υπάρχει σούπερ-μάρκετ, μινι-μάρκετ ή κάτι τέτοιο, κλειστά και τα δύο... Μπαίνει στο κρεοπωλείο που είναι ανοιχτό αλλά δεν υπάρχει μέσα ο κρεοπώλης... Άλλη απελπισία.

Περνάει το λεωφορείο, παίρνει τους λιγοστούς που περίμεναν και ο επισκέπτης μας, κοιτάζει δεξιά, κοιτάει αριστερά και δεν βλέπει ψυχή!... Κάνει τον σταυρό του, και μονολογάει:

-Καλά, ρε παιδί μου έπεσε κράνη σε τούτο τον όμορφο τόπο; Μπαίνει στο αυτοκίνητό του και όπου φύγει φύγει...

v Το Δασαρχείο Πύργου και τα πολλαπλά ..."κατορθώματά" του!...
Ένα δημοσίευμα στις εφημερίδες και τα μπλογκς του Πύργου, έκανε μεγάλη αίσθηση και δημιούργησε πονοκεφάλους στους αρμόδιους και υπεύθυνους. 

 

Ο τίτλος του άρθρου και η αρχή του κειμένου στην εφημερίδα "ΠΡΩΪΝΗ"

v Ιδού! που πάνε τα ιερά λεφτά του «Ταμείου Μολυβιάτη» που δόθηκαν από τον κόσμο για τις πυρόπληκτες περιοχές, μετά τις φονικές πυρκαγιές του 2007  στην Ηλεία και κατασπαταλώνται για ρουσφετολογικά και άχρηστα έργα, ακόμη και στη Δίβρη που δεν κάηκε!...

Τρία χρόνια αλληλογραφούμε και παιδευόμαστε αφενός να αξιοποιηθεί το σπουδαίο κτίριο «Αρχοντικό» Πετραλιά (μια γενναία προσφορά των αδελφών Επαμειν. Πετραλιά, στην πατρώα γη) που αναπαλαίωσε ο ΕΟΤ για να γίνει Μουσείο και επισκέψιμος χώρος ώστε να συμβάλει στην ανάπτυξη της Δίβρης και της περιοχής και αφετέρου να γίνει ο δρόμος πρόσβασης σε αυτό από τη μεριά του Αγ. Κω/νου-Αγ. Ανδρέα. Μάλιστα οι ιδιοκτήτες του Σταυροπουλαίϊκου σπιτιού και ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος, προθυμοποιήθηκαν να δώσουν όσο τόπο χρειάζεται για την διέλευση του εύκολου δρόμου

Το σπουδαίο "αρχοντικό Πετραλιά", περιμένει εδώ και 3 χρόνια την
αξιοποίησή του και το δρόμο πρόσβασης από τον Αγ. Κων/νο- Αγ. Ανδρέα

Εδώ και τρία χρόνια γνωρίζαμε ότι υπήρχε ένα κονδύλιο 180.000 Ευρώ για τον δρόμο αυτό και κάναμε τις προτάσεις μας, βεβαίως από τον Αγ. Ανδρέα. Ο πρώην Δήμος Λαμπείας αλλά και ο σημερινός της Αρχ. Ολυμπίας δεν ανταποκρίθηκαν στις συνεχείς έγγραφες οχλήσεις μας και στην επιθυμία των περιοίκων.

Ξαφνικά μαθαίνουμε επισήμως, ότι το σεβαστό κονδύλιο αυτό των 180.000 Ευρώ είναι από το «Ταμείο Μολυβιάτη»!!!... Δηλ. κάποιος ημέτερος ζήτησε ένα ρουσφέτι για να φτιαχτεί (άκουσον!, άκουσον) ένα πλακόστρωτο περίπου 100μ. από τη Λαγκάδα στο «Αρχοντικό», δηλ. σε ένα κομμάτι του δρόμου που κατεβαίνει με μεγάλο κίνδυνο από το Δημοτικό Σχολείο!... Με πείσμα όλοι αρμόδιοι και υπεύθυνοι επέμεναν και επιμένουν στην ανοησία που συνοδεύεται με παρατυπία και παρανομία. Προφανώς καραδοκούν και οι …ανάλογοι εργολάβοι.

Για το λόγο αυτό το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» έστειλε το παρακάτω αυστηρό έγγραφό, ώστε κάποιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και  αν δεν συμμορφωθούν θα υποστούν τις συνέπειες των ενεργειών και της ψήφου τους. Διαβάστε το.

«ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ                   Κατεπείγον

ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ (ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ) ΗΛΕΙΑΣ

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»

 ΛΑΜΠΕΙΑ 27063 - Τηλ. 6972295293                                                                                        

Αρ. πρωτ. 2151                                                           Δίβρη 21 Οκτωβρίου 2013

                                  Προς

                      1.Τον Δήμαρχο Αρχ. Ολυμπίας κ. Ευθ. Κοτζιά,

                      2. Αρμόδιο Αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων κ. Γεωργ. Δεββέ

ΚΟΙΝΟΠ: 1. Διευθύντρια Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Αρχ. Ολυμπίας Κα Ελένη Βελησσάρη

                             2.  Τον Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου για το προσεχές Δημ. Συμβούλιο

ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ – ΑΙΤΗΣΗ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

ΘΕΜΑ: Ένσταση για παράνομη και παράτυπη  Απόφαση που ελήφθη στη συνεδρίαση του ΔΣ της 5^ης Οκτωβρίου επί σοβαρού θέματος που αφορά την Τοπική Κοινότητα Λαμπείας (Δίβρης), με χρηματοδότηση από το «Ταμείο Μολυβιάτη» (!!)

ΣΧΕΤΙΚΑ:: Το υπ. αρ. α) 2128/28-8-2013  και β) το 2133/12-9-2013 έγγραφά μας

Κύριε Δήμαρχε,  κύριε αρμόδιε Αντιδήμαρχε

          Με λύπη μας πληροφορηθήκαμε  ότι (μετά κυοφορία πολλών μηνών) το ΔΣ του Δήμου μας στη προηγούμενη συνεδρίασή του και μετά από την συζήτηση του θέματος:

     «Αποδοχή χρηματοδότησης 180.000,00€  για το έργο «Κατασκευή οδού προσπέλασης στο Μουσείο Περιβαλλοντικής ενημέρωσης Αρχοντικό Πετραλιά» και καθορισμός τρόπου εκτέλεσης. (Εισηγητής : Γ. Δεββές Αναπληρωτής Δήμαρχος).»

                      Έλαβε Απόφαση, να διατεθεί το κονδύλιο των 180.000 Ευρώ για το περιγραφόμενο έργο «προσπέλαση στο Μουσείο Περιβαλλοντικής ενημέρωσης Αρχοντικό Πετραλιά», με την πλακόστρωση μέρους του δρόμου που οδεύει από την Ε.Ο.111 από το Δημοτικό Σχολείο Λαμπείας - συνοικία «Λαγκάδα», και (η πλακόστρωση) στο κομμάτι από το ένα οίκημα οικογένειας Πετραλιά μέχρι το άλλο δηλ. το νεοανακαινισθέν «Αρχοντικό Πετραλιά».

                      Εμείς, τόσο με τα άνω σχετικά έγγραφά μας (και με άλλα παλιότερα) όσο και κατά την επιτόπια επίσκεψή σας στη Δίβρη, μαζί με την Δ/ντρια Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου κ. Ελ. Βελησσάρη, σας έχουμε εκφράσει με τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία ότι ο ανωτέρω δρόμος δεν είναι προσπελάσιμος, είναι λίαν επικίνδυνος λόγω της μεγάλης κατωφέρειας και τριπλάσιος σε απόσταση από τον άλλο υποδειχθέντα δρόμο από τον Αγ. Κων/νο-Αγ. Ανδρέα με ομαλή κλίση, εύκολος και επί πλέον –όπως σας ενημερώσαμε υπεύθυνα- ο ιδιοκτήτης σε ένα σημείο που χρειάζεται, διαθέτει όση έκταση θα χρειαστεί. Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε και προκλητικά μας αγνοήσατε. Προτιμήσατε με την Απόφαση να φτιάξετε έργο χωρίς καμιά ωφέλεια ή χρήση, αφού εκεί θα διέρχονται ασφαλώς μόνο γιδοπρόβατα (!!) ή μόνον οχήματα 4Χ4 που θα το καταστρέφουν…

                      Όμως με μεγάλη μας έκπληξη, πληροφορηθήκαμε επισήμως ότι το διατιθέμενο κονδύλιο των 180.000 Ευρώ που χρηματοδοτείται το έργο είναι από το «Ταμείο Μολυβιάτη» (!!!), δηλ. από τα ιερά χρήματα που έδωσε ο ελληνικός λαός της ημεδαπής και αλλοδαπής για να αποκατασταθούν οι πυρόπληκτες περιοχές της Ηλείας από τις φονικές πυρκαγιές του 2007. Δεδομένου (και ευτυχώς) η Τοπική Κοινότητα Λαμπείας ουδούλως επλήγη από τις πυρκαγιές (η πύρινη λαίλαπα έμεινε 30 χλμ μακριά). Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν σε ότι  Απόφαση που πήρατε δεν είναι μόνο παράτυπη και παράνομη αλλά εμπίπτει στην δικαιοδοσία του κ. Εισαγγελέα.

                      Και επειδή, δεν θέλουμε να υποστούν οι ψηφίσαντες Σύμβουλοι (ίσως εν αγνοία τους) και εσείς, τις αυστηρότατες κυρώσεις του Νόμου και την κατακραυγή των πανελλήνων

ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ

Στο επόμενο (αυριανό) Δημοτικό Συμβούλιο: 1) Να ακυρώσετε την προηγούμενη Απόφαση «για αποδοχή των 180.000 Ευρώ» που προέρχονται από το «Ταμείο Μολυβιάτη» και 2) Να γίνει ο δρόμος προσπέλασης στο «Αρχοντικό Πετραλιά»  από Αγ.Κω/νο-Αγ. Ανδρέα.

Εν αναμονή άμεσων ενεργειών και απαντήσεώς σας

Με τιμή, ο πρόεδρος

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

Υ.Γ. Το παρόν να πρωτοκολληθεί και καταστεί δημόσιο έγγραφο

ΚΑΙ Η ΔΙΒΡΗ ΕΙΧΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΗΡΩΕΣ, στο έπος του 1940…

Ο ήρωας του έπους του 1940, Θεόδωρος Κων. Γαρδίκης από τη Δίβρη

ΚΑΙ Η ΔΙΒΡΗ ΕΙΧΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΗΡΩΕΣ, τους «δικούς της Χριστούς, τους δικούς της άγιους» (Γιάννης Ρίτσος) στο έπος του 1940…

Το Ηρώον των πεσόντων (1912-1922 και 1940-41) στην πλατεία της Δίβρης που ανήγειρε
το 1924 ο "Προοδευτικός Σύνδεσμος Δίβρης" και φιλοτέχνησε ο διάσημος γλύπτης Ευ.
Αρμακόλας. Δίπλα το Μνημείο των Οπλαρχηγών και Αγωνιστών του 1821 που ανήγειρε
η "Πανελλήνια Εκπολιτιστκή Ένωση Διβριωτών" το 1986

Έχει λοιπόν και η Δίβρη, όπως άλλωστε όλη η Ελλάδα, τους δικούς της ήρωες στο έπος του 1940, τους «δικούς τους Χριστούς, τους δικούς της άγιους» 

για να θυμηθούμε και τον σύγχρονο εθνικό ποιητή μας Γιάννη Ρίτσο. Έχει εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους πάνω στα βουνά της Βορ. Ηπείρου (Αλβανίας) και της Πίνδου και έπεσαν ηρωϊκώς μαχόμενοι, άλλοι πολέμησαν γενναία και τραυματίστηκαν ή αρρώστησαν στο μέτωπο.

Η πλαϊνή πλευρά του Ηρώου όπου έχουν χαραχτεί
τα ονόματα των πεσόντων το 1940-41

 Η τοπική κοινωνία της Δίβρης ως ένδειξη ελάχιστης τιμής κι ευγνωμοσύνης χάραξε τα ονόματά τους στο περικαλλές Ηρώον των πεσόντων 1912-1922, 1940-41). Είναι οι Θόδωρος Κων. Γαρδίκης, ο Ι.Δ. Πετρόπουλος και Γ.Μ. Μαράζης. Αιώνια η μνήμη τους.

Μέσα σε αυτούς υπήρξε και μια ξεχωριστή ηρωϊκή μορφή, από την οικογένεια Γαρδίκη την Γκρουστάδων Δίβρης που έδωσε μια μικρή εκατόμβη θυσιών για την πατρίδα και θα ήταν παράλειψη αν δεν έκανα ιδιαίτερη μνεία, μέρα που είναι σήμερα. Έτσι από πατριωτικό χρέος.  

Θυμάμαι σαν τώρα, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄50, την θεια «Κωσταντινιά» (Μαρία χήρα του Κωνσταντή Γαρδίκη),μειλίχια, αξιοπρεπής και στωϊκή να κάθεται στο πεζούλι του σπιτιού της στους Γκρουστάδες Δίβρης και να διηγείται στη μάνα μου Διαμαντούλα τον μεγάλο καϋμό της ζωής της. Ήταν και οι δυο γυναίκες νύφες από διπλανά χωριά φερμένες στη Δίβρη, κι ένοιωθαν πολύ κοντά η μια (η θεια Κωσταντινιά από το Πορετσό) στη άλλη (η μάνα μου από τα Τσίπιανα)…

Η χαροκαμένη μάνα θεια-Κωσταντινιά (χήρα Κων. Γαρδίκη)
που έχασε στα βουνά της Αλβανίας τον ένα γιο της τον ήρωα
Θόδωρο Γαρδίκη, και αργότερα στον εμφύλιο τον άλλο γιο της

            Η θεια-Κωσταντινιά ήταν μια χαροκαμένη μάνα. Μόλις είχε χάσει και ένα δεύτερο παιδί της τον Χρίστο Κ. Γαρδίκη στις επιχειρήσεις του Εμφυλίου πολέμου το 1947. Ένας δεύτερος κεραυνός είχε χτυπήσει τη άμοιρη μάνα, αφού στο Αλβανικό μέτωπο το 1940 είχε πέσει ηρωικά, ένας άλλος λεβέντης γιος της, ο θρυλικός πολεμιστής  Θόδωρος Κ. Γαρδίκης.

Και λέω θρύλος, γιατί ακόμη ηχούν στ΄ αυτιά μας οι διηγήσεις των συμπολεμιστών του Θόδωρου Κ. Γαρδίκη για το πώς έπεσε το παλληκάρι  αυτό στην πιο ψιλή ράχη του λόφου προκάλυψης πηδώντας με το όπλο του ένα συρματόπλεγμα πάνω από ενάμισυ μέτρο. Τη στιγμή αυτή του παράτολμου άλματος, τον βρήκε στο αέρα η φονική ιταλική σφαίρα και με το άλικο αίμα του έβαψε εκείνη τη βουνοπλαγιά της Πίνδου που κατέλαβαν αμέσως οι ηρωϊκοί συμπολεμιστές του, που τον έκλαψαν αλλά και πήραν δύναμη να κυνηγήσουν τους Ιταλούς…

Το χειρόγραφο σημείωμα που μας έστειλε μια εμβληματική μορφή
    της Επιστήμης και της Ιστορίας, ο Καθηγητής της Ιστορίας
       της Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ, σεβάσμιος φίλος Αργύρης Πετρονώτης

 Συγκινητική και αυθεντική είναι μια μικρή διήγηση ενός συμπολεμιστή του από τη Δερβινή, του μακαρίτη Μίχου Δελέγκου που είπε στο ανιψιό του Χρίστο Γ. Γαρδίκη, μετά από πολλά χρόνια: «- Ήταν το πρώτο παλληκάρι του λόχου, ένας λεβέντης μέχρι εκεί πάνω, θηριό ανήμερο δυνατός και γενναίος και παράδειγμα για όλους μας. Λίγο πριν τον χτυπήσει η σφαίρα, σχεδόν μόνος του μετέφερε στην ανηφόρα τον όλμο, γιατί εμείς οι άλλοι είχαμε λιποψυχήσει…».

Η πατρίς ευγνωμονούσα (έστω και μετά 8 χρόνια, το 1948) απένειμε  το ανωτέρω
ΔΙΠΛΩΜΑ στον ήρωα της Αλβανίας Θόδωρο Γαρδίκη

Και ένα σημαντικό ακόμη για την χαροκαμένη μάνα θεια-Κωσταντινιά. Είχε μείνει χήρα με τέσσερα μικρά παιδιά πολύ νέα, αφού ο άντρας της ο Κωσταντής Γαρδίκης πέθανε από γρίππη το έτος 1931και έκτοτε σήκωσε το Γολγοθά της, μέχρις ότου στα τελευταία της  βρήκε την ευτυχία με τα άλλα παιδιά και τα εγγόνια της, ως το 1984 που πέθανε σε βαθιά γεράματα.

Και τώρα, το πιο σπουδαίο και συγκλονιστικό για τις θυσίες προς στην πατρίδα αυτής της οικογένειας (και βέβαια δεν είναι η μόνη) που αποτελεί  όμως το πιο φωτεινό παράδειγμα προσφοράς. Στους πολέμους 1912-1922 (Βαλκανικοί, Α΄ Παγκόσμιος) η οικογένεια Γαρδίκη είχε δώσει δυο ακόμη θύματα στην πατρίδα, αδέλφια του Κωσταντή, τον Χρίστο Γαρδίκη και Δαμιανό Γαρδίκη. Τα ονόματά τους είναι χαραγμένα μεταξύ πολλών άλλων διβριωτών στην μπροστινή στήλη των πεσόντων στο Ηρώον της πλατείας της Δίβρης, που έστησε το 1924 ο «Προοδευτικός Σύνδεσμος Διβριωτών» (πρόεδρος τότε ο μετέπειτα μεγάλος πολιτικός και λογοτέχνης Βάσσος Στεφανόπουλος) ως απότιση ελάχιστου φόρου τιμής κι ευγνωμοσύνης. Και στη πλαϊνή στήλη του Ηρώου, είναι χαραγμένα τα ονόματα των δυο άλλων Γαρδικαίων, του Θόδωρου και του Χρίστου που προαναφέρθηκαν.

Ας είναι το μικρό σημείωμα τούτο μια μικρή αφιέρωση στη μνήμη των πεσόντων όχι μόνο της οικογένειας Γαρδίκη, αλλά και για όλους μαζί τους άλλους Διβριώτες 

Τρεις διβριώτες στο μέτωπο, Νίκος Γ. Σωτηρόπουλος,
Κωστας Μ. Σωτηρόπουλος και Γιάννης Θ.Αμπατζής

Ο Χαρ. Β. Τσίγκανος μαζί με συμπολεμιστές του στο μέτωπο

και λοιπούς ΄Ελληνες έδωσαν τη ζωή τους, για να μπορούμε εμείς σήμερα να μιλάμε, να γράφουμε και να ζούμε δύσκολα μεν, πλην ελεύθερα και δημοκρατικά. Ας είναι αυτοί οι ηρωϊκοί πρόγονοί μας, και ένα σημείο αναφοράς για τους επερχόμενους.

Σωτ. Σωτηρόπουλος ΔΙΒΡΗ