Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η "ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ" ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ;;;


Γιατί η «πλατεία Συντάγματος» της ορεινής
Ηλείας είναι αόρατη!…
Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ'
 όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Θέλει ακόμα  -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
…Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
(ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ 1834-1919)

Γράφει ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος*
Ο αξεπέραστος «Αριστοφανικός» ποιητής Γεώργιος Σουρής (εκδότης της σατιρικής εφημερίδας «Ρωμηός»), μετά 120 περίπου χρόνια αφ΄  ότου έγραψε τους παραπάνω στίχους για την τότε «ψωροκώσταινα» Ελλάδα δεν φανταζότανε ότι θα ήτανε τραγικά προφητικός και επίκαιρος για το σήμερα της Ευρωπαϊκής Ελλαδίτσας. Υποθέτω ότι από εκεί που μας θωρεί, δεν θα ξέρει αν θα πρέπει να κλάψει ή να γελάσει…
Οι στιγμές που περνά ο λαός και το έθνος είναι δραματικές και κρίσιμες και βέβαια δεν θα μπορούσε να τις περιγράψει η γραφίδα ενός απλού φτωχού «αιπόλου»(1) της ερασιτεχνικής επαρχιακής δημοσιογραφίας, όπως είναι ο υπογραφόμενος, δηλαδή η αφεντιά μου, αν και την κατάσταση  αισθάνομαι βαθειά στη ψυχή και την καρδιά μου. Είμαι κι εγώ ένας απλός πολίτης της «πλατείας» όπως εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια συνέλληνες, όχι καθημερινός αλλά  νοερώς «ψυχή τε και σώματι»… Δεν κρύβω ότι «αναμιμνησκόμενος  παλαιών και ενδόξων ημερών» της νεότητάς μου, δειλά-δειλά πήγα κι εγώ σε αυτό το καμίνι της οργής και της αυτογνωσίας του λαϊκού ποταμού της «πλατείας Συντάγματος» και αναβαπτίσθηκα στα νάματα της αγνής εξέγερσης του σύγχρονου ξωμάχου της ζωής που καθημερινά στενάζει και πήγε εκεί να συναντήσει «τους δικούς του Χριστούς, τους δικούς του άγιους», όπως τους ιστόρησε ποιητικά ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος.
Επίσης δεν κρύβω από κανένα, ότι εκεί στην «πλατεία» αισθάνθηκα μέσα μου και λίγο ένοχος γιατί κι εγώ πάνω στον ενθουσιασμό μου ως θιασώτης ενός αδιανόητου «κομματικού πατριωτισμού», έβαλα το πετραδάκι μου χωρίς να το θέλω να γίνει η φιλτάτη πατρίς το όνειδος της οικουμένης, έρμαιο της Τροϊκανής και ΔΝΤ αθλιότητας. Και παρότι πολύ ενωρίς κατάλαβα τον επερχόμενο όλεθρο που τον αποτύπωσα σε βιβλίο μου, ηχούν ακόμη μέσα μου τα λόγια του μεγάλου Γιάννη Μακρυγιάννη: «κι ενωθήκετε όλοι με τους παντίδους, κι αφανίσετε την πατρίδα από ηθική και από αρετή και πατριωτισμόν…».  Έβαλα κι εγώ –όπως άλλωστε τότε όλος ο ανθός της ελληνικής νεολαίας- πλάτη να φιγουράρουν ξεδιάντροπα σήμερα στις τηλεοράσεις οι διάφοροι Πάγκαλοι, Πεταλωτήδες και Σιφουνάκηδες που παριστάνουν υποδυόμενοι τον ήρωα Γρηγόρη Λαμπράκη αμαυρώνοντας την μνήμη του και να χαρίζουν σε ένα μικρό κόμμα (το ΣΥΡΙΖΑ) όλο το λαϊκό ποτάμι των «αγανακτισμένων της πλατείας» και μάλιστα να τους παρομοιάζουν (οι πανάθλιοι) με τους «Γκοτζαμάνηδες», τους παρακρατικούς της φασιστικής «καρφίτσας», ακόμη και με τους χιτλερικούς διώκτες των Εβραίων!!!... Αιδώς… (αν καταλαβαίνουν τη λέξη)
Αλλά ας έρθουμε στα δικά μας. Δεν περίμενα να έχει η ορεινή Ηλεία, η αγαπημένη πατρώα γη, την δική της μικρή «πλατεία Συντάγματος» ή την «πλατεία Ταχρίρ του Καϊρου» ή την κάθε «πλατεία» όπου γης… Θα ήταν ευχής έργο αν π.χ. στην έδρα κάθε πρώην Δήμου Λαμπείας, Φολόης και Λασιώνος να δούμε μια ελάχιστη σύναξη «αγανακτισμένων». Όχι ότι κι εδώ δεν υπάρχουν ευαίσθητοι άνθρωποι, συμπολίτες που στενάζουν κάτω από το βάρος της φτώχειας και της καθημερινής αγωνίας για το μέλλον των παιδιών τους. Όμως, η «πλατεία Συντάγματος» της ορεινής Ηλείας είναι και θα είναι αόρατη, γιατί σε αυτό τον ευλογημένο τόπο της ιστορίας, του πολιτισμού, της ομορφιάς και της αγνής λαϊκής ψυχής κι απαντοχής τα τελευταία 20-30 χρόνια άνθισαν τα πολλά άνθη του κακού… Ενδεικτικά:
Εδώ!,  οι κρατικοδίαιτες οικογένειες πλησιάζουν με στοιχεία το 80%!!!,(αγροτικές και πρόωρες συντάξεις, αναπηρικές και προνοιακές (…«ψυχολογικές») συντάξεις, οι «αντιστασιακές» (την εποχή της Αντίστασης δεν είχαν καν γεννηθεί). Εδώ!,  οι παχυλές «μαϊμού» Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στα αιγοπρόβατα και τα «σπαρμένα» χωράφια με …λαθούρι και σόγια. Εδώ!, τα «μαϊμού πυρόπληκτα και σεισμόπληκτα τριχίλιαρα (χωρίς να πλησιάσουν οι φωτιές και να υπάρχουν ζημιές), οι επιλεκτικές σεισμόπληκτες επιχορηγήσεις  αλλά και τα σεισμόπληκτα θαλασσο-δάνεια σε ημετέρους σε χωριά που δεν επλήγησαν από σεισμό (Τσίπιανα 1997) ή που δεν έφτασε η πυρκαγιά (Αντρώνι 2007). Εδώ!, οι χλοερές καλλιέργειες, οι διακινήσεις και οι χρήσεις ψυχοαπολαυστικών παραδείσων με ανθρώπινες παράπλευρες απώλειες νέων συμπολιτών. Εδώ!, τα εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ (των Κουτόφραγκων, που τώρα μας κουνάνε το δάχτυλο ή με χυδαία κίνηση ή δασκαλίστικα) για τσικνοχοιροφαγίες ή καψουροτραγουδιστάδες των Δημοτικών «εκδηλώσεων» μιας θλιβερής υποκουλτούρας . Εδώ!, τα επιδόματα …«περιπάτου» (να πηγαίνουν οι γονείς τα παιδιά τους στο Σχολείο στα 100-200 μέτρα), τα 600άρια επιδόματα «προβληματικών περιοχών» ( σε επιχειρηματίες που εισπράττουν 600 Ευρώ την ημέρα και δεν δηλώνουν δεκάρα στην Εφορεία). Εδώ!, Εδώ!, Εδώ!, …. Και δεν έχουν τελειωμό τα «Εδώ!,», αλλοίμονο σε τόσο μικρό τόπο… Αλλοίμονο, στην έρμη την Ελλάδα μας.
Και για να μη νομιστεί ότι μοναδικοί φταίχτες είναι οι συμπολίτες μου ορεινοί Ηλείοι που δεν πάνε στην «πλατεία», ας ατενίσουμε να βρούμε τους αίτιους που τους κανάκεψαν και προήγαγαν τους παραπάνω …στην ακολασία. Είναι εκείνοι οι επώνυμοι στην εξέδρα δηλ. οι  Ηλείοι ταγοί μας,  τα μπερλουσκονικά Ηλειακά έντυπα, με πρώτους και καλλίτερους εκείνους του βουλευτές μας που βάλαμε με την ψήφο μας «κορώνα» στο κεφάλι μας. Είναι εκείνοι που  τώρα εισπράττουν τα χιλιάδες χέρια έξω από τον ιερό ναό της Δημοκρατίας, την Βουλή των Ελλήνων. Οι δικοί μας χτεσινοί και  σημερινοί Ηλείοι εθνοπατέρες που κάλυψαν κάθε παρανομία, που διαπαιδαγώγησαν με άθλιο τρόπο τον φτωχό και άμοιρο πολίτη για μια «χούφτα ψήφους» και κατάντησαν  το Νομό μας στις τελευταίες θέσεις στη χώρα μας.
Τέτοιοι ταγοί, τέτοια ΜΜΕ, τέτοιοι εκπρόσωποι (όχι κατ΄ ανάγκην όλοι στο ίδιο βαθμό) αξίζουν την περιφρόνησή μας. Και σίγουρα αυτοί που ψήφισαν το «Μνημόνιο» της ντροπής  να περιμένουν τον  βέβαιο εξοβελισμό τους από προσώπου της ευλογημένης γης της ορεινής Ηλείας!...

 (1)αιπόλος= αιγοβοσκός (κατά το  Παπαδιαμαντικό λεξιλόγιο) 

2 σχόλια:

  1. Αγαπητέ κύριε Σωτηρόπουλε,

    Συμφωνώ γενικά στις διαπιστώσεις σου, άλλωστε ο δημόσιος λόγος που για χρόνια διατυπώνεις βρίσκεται σε απόλυτη συνέπεια με τις αρχές που υπηρετείς. Ωστόσο θεωρώ χρήσιμο στην κριτική μας προσέγγιση θα πρέπει να περιλαμβάνονται και οι...άλλοι.
    Επειδή ενδεχομένως σε κάθε πλατεία μπορεί να είναι πολλοί οπαδοί της φασιστικής ιδιοτέλειας, οι οποίοι τα τελευταία τουλάχιστον πενήντα χρόνια έχουν ξεχάσει την αξία του "χρέους" και αμύνονται "περί πάρτης", καλό θα ήταν να είμαστε επιφυλακτικοί ως προς τους στόχους κάποιων χιλιάδων συμπολιτών μας.
    Δεν μπορεί και δεν πρέπει π.χ. το "δίκιο" του οδηγού στη ΔΕΗ, του κλητήρα στη Βουλή, ή της καθαρίστριας στις υπηρεσίες και στα εποπτευόμενα νομικά πρόσωπα του υπουργείου οικονομικών, των υπαλλήλων της υπηρεσίας πολιτικής αεροπορίας να είναι ίδιο με το δίκιο χιλιάδων ανέργων ή και χαμηλόμισθων, αφού οι πρώτοι έχουν καθαρές απολαβές 3000 ευρώ μηνιαίως.
    Όλοι αυτοί οι πολλές χιλιάδες είναι οι πρώτοι που διαδηλώνουν και με το θράσος που τους διακρίνει καταδυναστεύουν τους πολλούς και φτωχούς συνέλληνες. Αλήθεια έχει κανένας από μας σκεφτεί, ότι μόνο οι εκατό χιλιάδες υπάλληλοι του υπουργείου οικονομικών κοστίζουν 5000 ο καθένας το μήνα(μισθός, επιδόματα, φορολογικές απαλλαγές, πρόσθετη δωρεάν νοσηλεία σε πολυτελή ιδιωτικά ιατρικά κέντρα. Ακόμα ότι πάνω από 300. 000 συνταξιούχοι του δημοσίου και κυρίως των ΔΕΚΟ έχουν συντάξεις άνω των 2500 ευρώ το μήνα. Και όλα αυτά και άλλα πολλά σε μια χώρα που από το 1830 δανείζεται.
    Νομίζω πως επειδή οι περισσότεροι καλοπληρωμένοι των συν(α)τεχνιών έχουν διοριστεί ρουσφετολογικά, θα τους ταίριαζε το ποίημα του Καβάφη:

    Ας φρόντιζαν

    Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
    Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
    όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
    αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

    Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
    Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
    (ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα·
    τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).
    Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
    κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
    Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
    Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
    κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
    του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

    Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
    ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
    την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

    Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
    να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Aυτή είν’ η πρόθεσίς μου.
    Aν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους—
    τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
    αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

    Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
    κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
    θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
    Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
    πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

    Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.

    Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
    για το αψήφιστο της εκλογής.
    Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

    Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
    Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
    Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
    να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
    Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.

    (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
    Στάθης χριστοδουλόπουλος Οργισμένος. Μακρίσια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aγαπητέ φίλε
    Το γραπτό σου είναι σα να το έγραψα εγώ, κι ο αισθαντικός και προφητικος Καβάφης μαζί μας:
    "Σ΄ότιδουλειά με βάλλουν θα πασχίσω να είμαι στη χώρα ωφέλιμος..."
    Αλλά η "πλατεία" γεννοβολάει τώρα και ας παραστέκονται και δράκοντες και παπάδες και λογιώ-λογιώ λεβέντες... Ας ελπίσουμε τουλάχιστον τώρα να βγεί κάτι άλλο από αυτό που τλοσα χρόνια ζεστέναμε στον κόρφο μας Σ.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή