Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ, Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ο μεγάλος συμπολίτης εκ Δίβρης Ηλείας…





ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ, Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
ο μεγάλος συμπολίτης εκ Δίβρης Ηλείας…

            Έφυγε αθόρυβα σε ηλικία 80 ετών την Κυριακή 20 Γενάρη, ο Παύλος Μάτεσις μια μεγάλη μορφή των ελληνικών Γραμμάτων και Τεχνών. Αναγνωρισμένος θεατρικός συγγραφέας, πεζογράφος και μεταφραστής όχι μόνον στο πανελλήνιο αλλά και παγκοσμίως. Άμα τη αναγγελία του θανάτου του όλα τα Ραδιοτηλεοπτικά, Έντυπα και Ηλεκτρονικά ΜΜΕ παρουσίασαν με λεπτομέρειες το πολυσχιδές και βαρυσήμαντο έργο του, γνωστοποιώντας στο ευρύ κοινό και τον τόπο της γεννήσεώς του, την ιστορική κωμόπολη της Ηλείας Δίβρη.
Το σπίτι  στην κεντρική "Αγορά" της Δίβρης όπου γεννήθηκε το έτος 1933
και πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια, ο μεγάλος συμπολίτης μας
Παύλος Μάτεσις (Παπαγγελόπουλος)
Και αυτή η τελευταία επισήμανση δεν είναι καθόλου τυχαία, καθόσον ο διάσημος αυτός άνθρωπος παρότι διακήρυσσε την αντίθεσή του στην ψευτο-πατριωτική  «ελληνομανία», την «ελληνολαγνεία» και την «πατριδολαγνεία», εν τούτοις δεν έπαυε να περηφανεύεται (και να το γράφει στα βιβλία του) ότι γεννήθηκε στη Δίβρη (Λαμπεία) της Ηλείας. Και αυτό έχει την εξήγησή του.
Ο Παύλος Παπαγγελόπουλος (το Μάτεσις ήταν το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο), ήταν το δεύτερο στη σειρά από τα τέσσερα παιδιά του Βασίλη Παπαγγελόπουλου, καθηγητή Φιλόλογου καταγώμενου από το Αίγιο και υπηρετούντος στο Σχολαρχείο της Δίβρης. Ο πατέρας του εκεί νυμφεύτηκε την εκλεκτή διβριώτισσα Φρόσω Μεγ. Σωτηροπούλου και το 1933 γεννήθηκε στη Δίβρη ο Παύλος, όπου πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια. Τα παιδικά αυτά χρόνια σημάδεψαν βαθιά την μετέπειτα πορεία του διάσημου συγγραφέα μέχρις ότου να φτάσει στην κορυφή του Παρνασσού…
Αρκεί να πούμε ότι το πιο γνωστό του (παγκοσμίως) μυθιστόρημα «Η μητέρα του σκύλου» που θα μείνει στην ιστορία λογοτεχνίας για την ψυχογραφία των απλών ανθρώπων (με κορυφαίο κεντρικό πρόσωπο την λαϊκή γυναικεία φιγούρα «Ραραού») είναι επηρεασμένο και βασισμένο στις παιδικές βιωματικές, συναισθηματικές και εφηβικές εμπειρίες του μικρού Παύλου που έζησε στο περιβάλλον της Δίβρης και αργότερα του Πύργου, όπου μετατέθηκε ο πατέρας του. Διαδραματίζεται σε μια εποχή (επί γερμανικής Κατοχής) μιζέριας, εξαθλίωσης, οικογενειακής διαπόμπευσης αλλά και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, περιγράφοντας υπαρκτά στη Δίβρη πρόσωπα και γεγονότα που σφυρηλάτησαν την ψυχή και το νου και εξακόντισαν στα ύψη την λογοτεχνική αυτή ιδιοφυΐα.

Είχα την τύχη να γνωρίζω από κοντά τον υπέροχο αυτό άνθρωπο, εν πολλοίς μοναχικό με την ιδιόρρυθμη ισχυρή προσωπικότητα και λόγω του συγγενικού μας δεσμού (από τη μεριά της μητέρας του) αλλά και ως εκπροσώπου του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ», λόγω της ισχυρής συμπάθειάς του προς την γενέτειρα Δίβρη. Σου έδινε την εντύπωση ενός μικρού παιδιού με την απλοϊκή ανθρώπινη συμπεριφορά του. Οραματιζόταν με συγκίνηση να διακομίσει τα οστά της   αγαπημένης μητέρας του στον οικογενειακό τους τάφο στο κοιμητήριο του Αγίου Κωνσταντίνου Δίβρης (πράγμα που τελικά δεν έγινε, λόγω του «αναβλητικού» χαρακτήρα του). Θυμόταν με νοσταλγία τον καλοκάγαθο παππού του Μεγακλή Σωτηρόπουλο και την αρχόντισσα γιαγιά του Αναστασιά, αλλά και τον μπάρμπα του Λάμπη Σωτηρόπουλο που του έδινε καραμέλες…
Ένα χαιρετιστήριο σημείωμα στον λέκτορα Ιστορίας  του
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και μέλος του Συλλόγου της Δίβρης
Νίκο Αναστασόπουλο, όταν επέδωσε στον διάσημο
συμπολίτη μας το βιβλίο του "Δίβρη Ηλείας - Ιστορικά Μελέτήματα "
 έκδοση του"ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ"
Ο Παύλος Μάτεσις, διάσημος πια, εμπλούτισε την Βιβλιοθήκη του Πνευματικού Κέντρου Διβρης  με εκατοντάδες βιβλία δικά του και άλλων διαπρεπών συγγραφέων. Ήταν φανατικός αναγνώστης και θαύμαζε το περιοδικό μας «ΔΙΒΡΗ» και ποτέ δεν παρέλειπε να βοηθά και να συνδράμει ηθικά και υλικά.
Ο διάσημος στην υφήλιο Έλληνας, ο αγαπητός μεγάλος Συμπατριώτης μας, διαβαίνει τώρα  εν τιμή και δόξη τον Αχέροντα για να συναντήσει τους μεγάλους της παγκόσμιας και ελληνικής λογοτεχνίας, αλλά και τους δικούς μας διβριώτες   διαπρεπείς λογοτέχνες και διανοητές τον Γιώργο Καρανικολό, τον Βάσσο Στεφανόπουλο, τον Ανδρέα Σκανδάμη και όλους τους άλλους εκλεκτούς που μας κάνουν περήφανους για την πατρίδα και τον τόπο μας.
Σωτήρης Σωτηρόπουλος

1 σχόλιο:

  1. Κάθε φορά που διαβάζω τα λόγια σου, αγαπητέ μας Σωτήρη, για κάποια πρόσωπα διαπιστώνω τη μεγαλοσύνη σου. Σε εποχές μίζερες, όπως η σημερινή, και ενώ εμείς οι πολλοί είμαστε στεγνωμένοι από συναισθήματα, εσύ- με περισσή απλοχεριά- τιμάς άξιους συμπατριώτες. Με την ίδια μεγαλοπρέπεια υμνείς έναν απλό γεροντάκι που φεύγει, όπως και ένα διάσημο, σαν τον Παύλο Μάτεσι. Τύχη αγαθή που στο διάβα της ζωής συναπαντήθηκες με ξεχωριστούς ανθρώπους, που, κατά τον Καζαντζάκη , καινουργιώνουν τη ζωή.
    Σ,Χ,Χ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή