ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΔΩΡΕΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΚ ΔΙΒΡΗΣ ΕΛΚΟΥΣΑΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΞΑΝΘΗΣ ΨΥΧΑΛΙΝΟΥ-ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ!!...

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ (ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ) ΗΛΕΙΑΣ

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»

27063 Λαμπεία τηλ 6972295293                                                 Δίβρη (Λαμπεία) 23-1-2011

       αρ. πρωτ. 1941

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Μια τεράστια περιουσία ΔΩΡΕΑ στο Νοσ/μείο Πύργου

παραμένει στα αζήτητα επί 12 χρόνια!!...

Περιήλθε εις γνώση μας, από επιστολή της Ηλείας μαχητικής αγωνίστριας κ. Αγγελικής Λαδέα (που αποκάλυψε το θέμα), το ανωτέρω συγκλονιστικό γεγονός και θεωρούμε χρέος μας (για λόγους που θα εξηγήσουμε κατωτέρω) να το δημοσιοποιήσουμε, όπου δει.

Λοιπόν, η αείμνηστη Πυργιώτισσα Ξανθή Γιαννοπούλου (το γένος Κ. Ψυχαλίνου σύζυγος του Ηλείου Γιάννη Γιαννόπουλου, Υπουργού του Γεωργίου Παπανδρέου -«γέρου») το έτος 1994 έγραψε την ΔΙΑΘΗΚΗ της η οποία δημοσιεύτηκε στο Πρωτοδικείο Πύργου στις 14-4-1999 και έλαβε αριθμό 77/1999.

Στην Διαθήκη της αυτή άφησε, σε περίληψη, τις παρακάτω Κληροδοτήσεις:

1^ον Στο Νοσοκομείο Πύργου όλη την ακίνητη περιουσία της: Αποτελούμενη α) Μια μεγάλη βίλα επί της οδού Νηρηϊδος 32 στο Παλ. Φάληρο, β) Ένα Διαμέρισμα επί της οδού Ίριδος 3-5 επίσης στο Παλ. Φάληρο, γ) Μια παλαιά οικία (3/4) επί της οδού Κανάρη 6^Α στον Πύργο δ) Τρία οικόπεδα συνολικής έκτασης 2.423 τ.μ. στην Πύργο (στην προνομιακή θέση «Λάπατο»)

2^ον Σε 3 Ναούς του Πύργου, το άσυλο «Νέα Βασιλειάς», την Φιλαρμονική Πύργου «Απόλων», το Λύκειο Ελληνίδων, τον Μουσικό Σύλλογο «Ορφεύς»  και 36 ακόμη συγγενικά και φιλικά της πρόσωπα, το ποσό των 22 εκατομμυρίων δραχμών: Από 500.000 δραχμές στον καθένα.

3^ον Στον Δικηγορικό Σύλλογο Πύργου και σε συγγενικά και φιλικά της πρόσωπα, τα κινητά πράγματα των οικιών της: Έπιπλα, Βιβλιοθήκη, ασημικά, κρύσταλλα κλπ.

Ως εκτελεστές της Διαθήκης  όρισε δύο γνωστούς της Δικηγόρους (ένα του Πύργου και ένα των Αθηνών) και μάλιστα με την εντολή: «…να εκπληρώσουν το Ιερό τους χρέος με την μεγαλύτερη δυνατή επιμέλεια και χωρίς καθυστέρηση».

Δυστυχώς, χωρίς να γνωρίζουμε τους λόγους μέχρι αυτή τη στιγμή (12 χρόνια μετά την δημοσίευση της ΔΙΑΘΗΚΗΣ!!!), δεν εκπληρώθηκε η επιθυμία της  διαθέτιδος, τουλάχιστον όσον αφορά την μεγάλη ΔΩΡΕΑ – ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ στο Νοσ/μείο Πύργου. Και όχι μόνο αυτό, όλες οι Διοικήσεις του Νοσοκομείου εδώ και 12 χρόνια δεν είχαν πάρει είδηση; Αλλά και η σημερινή Διοικητής του Νοσ/μείου Πύργου στην οποία απευθύνθηκε προφορικώς και γραπτώς ο εξαίρετος Πύργιος έγκριτος δικηγόρος κ. Διονύσιος Μιχόπουλος «αγρόν ηγόρασε» και δεν απάντησε εδώ και μήνες!!...

Τι να υποθέσει κανείς; Επικίνδυνη γραφειοκρατική αγγύλωση; Αναλγησία και εγκληματική αδιαφορία για την υγεία του λαού της Ηλείας, όταν καθημερινά διαβάζουμε ότι στο Νοσοκομείο του Πύργου δεν έχουν ούτε γάζες στα χειρουργεία; Ή κρύβονται πίσω από αυτές τις αβελτηρίες της 12χρονης καθυστέρησης κάποιες σκοπιμότητες που δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε;

Η διαθέτις-ευεργέτις του Νοσοκομείου μάλιστα στη ΔΙΑΘΗΚΗ της δίνει όλη την ευχέρεια στους εκτελεστές  να εκποιούν τα ακίνητα με την μέγιστη ευκολία, να διαθέσουν τα χρήματα στο Νοσοκομείο ανάλογα με τις ανάγκες του και να ενεργούν χωρίς πολλές διατυπώσεις!!!. Και αντ΄ αυτού αφήνουν τα αμυθήτου αξίας ακίνητα σε περιοχές «φιλέτα», όπως η βίλα στο Παλαιό Φάληρο, να ρημάζουν (και να μετατρέπεται σε στέκι αρουραίων και χρηστών κλπ), ενώ το Νοσοκομείο μας πάσχει. Και να μη ξέρουν οι Πύργιοι και οι Ηλείοι τι έγιναν οι μεγάλες ευεργεσίες από την περιουσία μιας συμπολίτιδος.

Τέλος –όπως προείπαμε- εν ολίγοις, θα πούμε γιατί εμείς πήραμε την πρωτοβουλία αυτής της Επιστολής, όταν πληροφορηθήκαμε και συγκλονιστήκαμε για την ύπαρξη αυτής της μεγάλης ΔΩΡΕΑΣ.  Πρώτον γιατί είμαστε ενεργοί πολίτες και εν δυνάμει «καταναλωτές» υγείας του χειμαζόμενου Νοσοκομείου Πύργου, δεύτερον γιατί ο υπογράφων έχει την ιατρική ιδιότητα και έχει χρηματίσει  Πρόεδρος σε μεγάλο Νοσοκομείο («ΤΖΑΝΕΙΟ») και γνωρίζει τι σημαίνει μια τέτοια ευεργεσία και τρίτον γιατί η μεγάλη οικογένεια των ευεργετών Ψυχαλίνου έλκει την καταγωγή της από την ιδιαίτερη πατρίδα μας Δίβρη (όπως μας άφησε γνώση και κληρονομιά ο αείμνηστος πρόεδρος του Συλλόγου μας –και φίλος της οικογένειας-  Νίκος Σωτηρόπουλος) και ως εκ τούτου αισθανόμαστε περήφανοι και εκ καθήκοντος υπόχρεοι.

Μετά την παράθεση των ανωτέρω.

 ΚΑΛΟΥΜΕ την Διοικητή του Νοσοκομείου Πύργου και πάντα άλλο υπεύθυνο και αρμόδιο, να απαντήσουν στον Ηλειακό λαό γιατί ολιγωρούν και γιατί του στερούν το δικαίωμα να έχει καλλίτερη περίθαλψη. Και επί πλέον ποιοι ευθύνονται για την μη αξιοποίηση επί 12 ολόκληρα χρόνια της μεγάλης αυτής περιουσίας.

Με τιμή, για το Δ.Σ.

Ο πρόεδρος

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

(ιατρός, εκδότης του περιοδ. «ΔΙΒΡΗ» και πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «Κοινωνική Ένωση Αναδημιουργίας»)

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ...

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ (ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ) ΗΛΕΙΑΣ
«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»

27063 ΛΑΜΠΕΙΑ – ΤΗΛ. 6972295293                   Δίβρη (Λαμπεία) 3-1-2011
       Αρ. πρωτ. 1936

Επί τη αναλήψει των καθηκόντων σας

Προς
Τον Δήμαρχο Αρχαίας Ολυμπίας
Κύριο Θύμιο Κοτζιά

Αξιότιμε Κύριε Δήμαρχε
Η Ένωσή μας και εγώ προσωπικά, συγχαίρουμε για την εκλογή Σας ως πρώτου πολίτη της παγκόσμιας Ολυμπιακής Πρωτεύουσας.
Επί τη αναλήψει των καθηκόντων Σας μαζί με όλο το Δημοτικό συμβούλιο του νέου «Καλλικρατικού» Δήμου, ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ στο μεγάλο και σεβαστό αξίωμα που Σας εμπιστεύτηκε ο λαός με την δημοκρατική ψήφο του.
Εμείς οι πολίτες και δημότες της ιστορικής και πάλαι ποτέ ξακουστής κωμόπολης  Δίβρης (Λαμπείας) εκφράζοντας το κοινό αίσθημα των μελών και συμπολιτών μας και το πνεύμα και γράμμα των Καταστατικών αρχών του Συλλόγου μας, θα θέσουμε τα πλέον ζωτικά θέματα της ιδιαίτερης πατρίδας μας (Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού, Προστασίας Μνημείων και Περιβάλλοντος, Ανάπτυξης και ευταξίας) στη νέα Δημοτική Αρχή με λεπτομερές και εμπεριστατωμένο ΥΠΟΜΝΗΜΑ μας και θα ζητήσουμε μια δια ζώσης συνάντηση μαζί Σας.
Ως ενεργοί πολίτες είμαστε πρόθυμοι και υποχρεωμένοι να συνεργαστούμε με τη νέα Δημοτική Αρχή, σε πνεύμα συναλληλίας και δημιουργικής βοήθειας για την προβολή και λύση των προβλημάτων της Δίβρης και της Ορεινής Ηλείας γενικώτερα που δυστυχώς είχαν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους από την λειτουργία των «Καποδιστριακών» δήμων που εντάχτηκαν τώρα στο ευρύτερο Δήμο Αρχ. Ολυμπίας.
Υπενθυμίζουμε για την ιστορία, ότι εμείς πρώτοι σε συνεργασία με τον αείμνηστο Δήμαρχο Γιάννη Σκουλαρίκη από το 2004 σε επίσημη Ημερίδα στη Δίβρη είχαμε προηγηθεί και προβλέψει την ανάγκη αυτοδιοικητικής σύνδεσης Αρχ. Ολυμπίας –Ορεινής Ηλείας. Σήμερα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.
Σας ευχόμαστε εγκαρδίως, δύναμη και δημιουργική δουλειά.

Με τιμή
Για το ΔΣ
Ο πρόεδρος
Σωτήρης Σωτηρόπουλος
(ιατρός, εκδότης του περιοδ. «ΔΙΒΡΗ» και πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «Κοινωνική Ένωση Αναδημιουργίας»)

Υ.Γ. Το παρόν να πρωτοκολληθεί και καταστεί δημόσιο έγγραφο

O απερχόμενος Δήμος Λαμπείας, σε 13 "θεάρεστες" πράξεις!...

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»                                                                  Δίβρη 5-1-2011

27063 Λαμπεία Τηλ 6972295293                                                              

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ –ΑΝΤΙ …ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ- ΓΙΑ ΤΟΝ

ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΔΗΜΟ ΛΑΜΠΕΙΑΣ 1998-2010

(ή πλήρης αυτοδιοικητικός εξευτελισμός, σε 13 ...«θεάρεστες» πράξεις)

       Εμείς οι ενεργοί πολίτες και δημότες Λαμπείας, εκφράζοντας το κοινό αίσθημα των συμπολιτών - μελών μας αλλά και το πνεύμα και γράμμα των Καταστατικών μας αρχών, σε όλο το διάστημα της δωδεκαετούς θητείας των τριών Δημαρχιακών περιόδων (με τρεις διαφορετικούς δημάρχους) του «Καποδιστριακού» Δήμου Λαμπείας, παρακολουθούσαμε από κοντά τα τεκταινόμενα και τις δραστηριότητες των δημοτικών αρχόντων μας. Με τις όσες δυνάμεις και μέσα διαθέταμε, με αίσθημα ευθύνης και χρέους παρεμβαίναμε για να περισώσουμε ό, τι μπορούσαμε και σε ένα βαθμό το πετύχαμε. Δυστυχώς, και οι τρεις Δήμαρχοι με τα δημοτικά τους Συμβούλια παρά τα προβλεπόμενα από τον Νόμο και την δεοντολογία στο διάστημα της θητείας τους δεν έκαναν τον υποχρεωτικό κατ΄ έτος ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ, για να έχουμε μια εικόνα του έργου τους και να λάβουν είτε τον έπαινο, είτε να υποστούν την βάσανο (στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα) της κριτικής των δημοτών της Λαμπείας που τους τίμησαν και τους εξέλεξαν με την ψήφο τους.

            Αυτή η έλλειψη σεβασμού στους Νόμους της Πολιτείας και η αδράνεια, η ασυδοσία, ο «ωχαδερφισμός», η σκανδαλώδης διαχείριση και γενικά η εγκληματική αδιαφορία σε ζωτικά προβλήματα Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού, προστασίας Περιβάλλοντος και Μνημείων, Ανάπτυξης κλπ, είχε κάποια οδυνηρά αποτελέσματα στην πορεία της αναμενόμενης αναβάθμισης των 3 χωριών του Δήμου. Και είναι στην κρίση των ίδιων των δημοτών αλλά και των απανταχού  χιλιάδων συμπατριωτών μας, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Αν και  πιστεύομε τα έβγαλαν, γιατί και οι τρεις Δήμαρχοι (Παπανικολόπουλος, Παναγούλης, Παπαζαφείρης) κυριολεκτικά αποδοκιμάστηκαν από την λαϊκή ψήφο και εξοβελίστηκαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο όταν τόλμησαν να ξαναζητήσουν την ψήφο των Λαμπειέων δημοτών που τους έστειλαν στο «χρονοντούλαπο» της …ιστορίας τους, για να μείνουν ως θλιβερά παραδείγματα προς αποφυγήν και ως ενδιαφέρον αντικείμενο ξεχωριστής έρευνας και ανάλυσης από τον τοπικό ιστορικό του μέλλοντος….

            Θεωρήσαμε σκόπιμο με την λήξη της 12ετούς θητείας της περιόδου 1998-2010, για την ιστορία να επισημάνουμε, όχι εκείνα που έγιναν (που θα ήταν το πιο λογικό) αλλά εκείνα που δεν έγιναν και έπρεπε να γίνουν. Γιατί αν επιχειρούσαμε να παραθέσουμε εκείνα που έγιναν και με τον τρόπο που έγιναν, αφενός θα χρειάζονταν εκατοντάδες σελίδες με παρανομίες, σκάνδαλα, ατασθαλίες κλπ, και αφετέρου θα ήταν  ασύγγνωστη μικροψυχία εκ μέρους μας να χτυπάμε τώρα τους απελθόντες αλήστου μνήμης Δημάρχους και τα δημοτικά Συμβούλια που άφησαν και τα 3 χωριά του Δήμου μας σχέτο ρημαδιό. Θα ήταν σαν να θέλεις  να τιμωρήσεις ….«τυμπανιαία πτώματα».

Διαλέξαμε τώρα να παραθέσουμε τα πιο «φωναχτά» που δεν έγιναν, ως έργα και πράξεις που ήταν υποχρεωτικό να γίνουν. Διαβάστε λοιπόν ορισμένα που συνέβησαν ή δεν συνέβησαν στο καταγεγραμμένο πλέον στη συνείδηση του κόσμου, ως «Αυτόνομο Κρατίδιο» της Δίβρης ή της Λαμπείας γενικώτερα, που μπορούν να πάρουν το γνωστό βραβείο Γκίνες πανελλαδικά ή και παγκόσμια. Απολαύστε τα 13 από τα πάμπολλα μικρά ή μεγάλα:

1. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας δεν έβαλε ούτε μια πινακίδα «ΔΗΜΟΣ ΛΑΜΠΕΙΑΣ» στα όρια του Δήμου  ούτε μια πινακίδα στα όρια των Δημοτικών Διαμερισμάτων Αστρά και Ορεινής (την μοναδική που υπάρχει στα Τριπόταμα την έβαλε ο Δήμος Αροανείας!).
2. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας, δεν έφτιαξε μια επίσημη σφραγίδα με ξεχωριστό έμβλημα επάνω (ενώ μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το έτοιμο και συμβολικό έμβλημα του ιστορικού πρώην Δήμου Λαμπείας 1835-1912!)
3. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας δεν κατάφερε να έχει το ειδικό αυτοκίνητο της «Βοήθειας στο Σπίτι» (το εκπληκτικό είναι ότι το Κράτος του παραχώρησε το αυτοκίνητο, αλλά του το «υπέκλεψε» ο Δήμος Λασιώνος και το χρησιμοποιεί, παρότι στα χαρτιά φέρεται ως ιδιοκτήτης ο Δήμος Λαμπείας!)
4. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας, δεν κατάφερε να πάρει ένα απορριμματοφόρο αυτοκίνητο (σκουπιδιάρα) (και το τραγελαφικό είναι ότι στα μέσα Δεκεμβρίου 2010, μόλις 15 ημέρες πριν τη λήξη της 12ετούς θητείας του απέκτησε και έφερε έξω από το Δημαρχείο τη σκουπιδιάρα!) 
5. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας,   δεν κατάφερε να δώσει στους δημότες του καθαρό πόσιμο νερό, από το πανελληνίως ξακουστό κρυστάλλινο νερό των χωριών μας) (αλλά με τα επίσημα μικροβιολογικά στοιχεία, οι δημότες πίνουν μολυσμένο χειρότερο από αυτό των Αφρικανικών κρατών, με παρεπόμενες καταδίκες και ποινικές διώξεις των Δημάρχων!)
6. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας, ανήγειρε  ένα Δημαρχιακό Μέγαρο χωρίς οικοδομική άδεια παράνομο, «αμαρτωλό», μέγα σκάνδαλο (και μάλιστα χαρακτηρισμένο έτσι και χειρότερα από τον ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ και με ποινικές διώξεις από την Δικαιοσύνη για σοβαρότατα αδικήματα πλαστογραφίας, νόθευση δημόσιων εγγράφων, ψευδών βεβαιώσεων κλπ!)
7. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας δεν κατάφερε να έχει μια Δημοτική αίθουσα Εκδηλώσεων που προβλεπόταν να γίνει στο Δημαρχιακό Μέγαρο (αλλά δεν έγινε, γιατί θέλανε να την χτίσουν δίπλα στο ρέμα που απαγορευόταν και τελικά έγινε παράνομη κατάτμηση έργου χωρίς άιθουσα!)
8. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας, δεν μπόρεσε να έχει μια Χωματερή της προκοπής γιαυτό και τιμωρήθηκε με πρόστιμο 73.000+5.000 Ευρώ και σχηματίστηκαν περί τις 10 δικογραφίες (η πανάθλια και καρκινογόνος Χωματερή, πάνω σε φερτά μπάζα ήταν αυτή που είχε φτιάξει πρόχειρα ο Πολιτιστικός  Σύλλογος της Δίβρης!)
9. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας, δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει το μοναδικό προσοδοφόρο για προικοδότηση κοριτσιών «Κληροδότημα Ζορμπά» (τα λεφτά χάνονται και τα φτωχά κορίτσια της Δίβρης δεν παίρνουν αυτά που δικαιούνται)
10. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας, άφησε σχεδόν ερείπιο το κτίριο - κόσμημα του Υγειονομικού Σταθμού Λαμπείας, να το ζώνουν τα φίδια, και φυσικά χωρίς γιατρό (που την 10ετία του 1950 ανήγειραν οι εν Αμερική Ηλείοι και παρείχε μέχρι το 1980 άριστη υγειονομική περίθαλψη στην ορεινή Ηλεία!)
11. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας, δεν μπόρεσε να φτιάξει ένα χώρο στάθμευσης (πάρκινγκ) και ο κεντρικός δρόμος της «Αγοράς» είναι μαρτύριο για πεζούς και οχήματα (και φυσικά αιτία «μουντζώματος» και φυγής τουριστών και περαστικών)
12. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας, δεν μπόρεσε να μπει σε έστω ένα σοβαρό Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα (Λήντερ, ΟΠΑΑΧ κλπ, που είναι κατ΄ εξοχήν για ορεινούς Δήμους σαν της Λαμπείας) για την ανάπτυξη (ενώ δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ, έφαγαν ατζέντηδες, εργολάβοι και λοιπά τρωκτικά για φιέστες, τσικνοχοιροφαγίες και λοιπές λοβιτούρες!)
13. Ο Δήμος Λαμπείας είναι ο μόνος Δήμος στην Ελλάδα που στα 12 χρόνια δημαρχιακής θητείας, έδωσε δεκάδες ψευδείς βεβαιώσεις για να πάρουν οι επιτήδειοι, «μαϊμού»  πυρόπληκτα και σεισμόπληκτα 3χίλιαρα και οι «φτωχοί» οικονομισάριοι τα 600σάρια προβληματικών περιοχών (ενώ αγνόησαν και αδίκησαν φτωχούς και έντιμους δημότες)

Και άλλα και άλλα, ων ουκ έστι αριθμός, που τίθενται και υπόψη της νέας Δημοτικής Αρχής.

Ο πρόεδρος

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

(ιατρός, εκδότης του περιοδικού «ΔΙΒΡΗ» και πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «Κοινωνική Ένωση Αναδημιουργίας»)

Υ.Γ. Το παρόν γνωστοποιείται στους συμπολίτες, καθώς και σε κάθε δημόσια αρχή και τα ΜΜΕ

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ...

Τα πτερόεντα δώρα

Ξένος του κόσμου και της σαρκός κατήλθε την παραμονήν από τα ύψη συστείλας τας πτερύγας, όπως τας κρύπτει θείος άγγελος. Έφερε δώρα από τα άνω βασίλεια, δια να φιλεύση τους κατοίκους της πρωτευούσης. Ήτον ο καλός άγγελος της πόλεως.
Εκράτει εις την χείρα του εν άστρον και επί του στέρνου του έπαλλε ζωή και δύναμις και από το στόμα του εξήρχετο πνοή θείας γαλήνης. Τα τρία ταύτα δώρα ήθελε να μεταδώση εις όλους όσοι προθύμως τα δέχονται.
Εισήλθεν εν πρώτοις εις εν αρχοντικόν μέγαρον. Είδεν εκεί το ψεύδος και την σεμνοτυφίαν, την ανίαν και το ανωφελές της ζωής, ζωγραφισμένα εις τα πρόσωπα του ανδρός και της γυναικός και ήκουε τα δύο τέκνα να ψελλίζωσι λέξεις εις άγνωστον γλώσσαν. Ο Άγγελος επήρε τα τρία ουράνια δώρα του και έφυγε τρέχων εκείθεν.
Επήγεν εις την καλύβαν πτωχού ανθρώπου. Ο ανήρ έλειπεν όλην την ημέραν εις την ταβέρναν. Η γυνή επροσεπάθει ν΄ αποκοιμήση με ολίγον ξηρόν άρτον τα πέντα τέκνα, βλασφημούσα άμα την ώραν που είχεν υπανδρευθή. Τα μεσάνυχτα επέστρεψεν ο σύζυγός της, αυτή τον ύβρισε νευρική, με φωνήν οξείαν, εκείνος την έδειρε με την ράβδον την οζώδη και μετ΄ ολίγον οι δύο επλάγιασαν, χωρίς να κάμουν την προσευχήν των και ήρχισαν να ροχαλίζουν με βαρείς τόνους.
Ανέβη εις μέγα κτήριον, πλουσίως φωτισμένον. Ήσαν εκεί πολλά δωμάτια με τραπέζας, κι΄ επάνω των έκυπτον άνθρωποι, μετρούντες αδιακόπως χρήματα, παίζοντες με χαρτιά. Ωχροί και δυστυχείς, όλη η ψυχή των ήτο συγκεντρωμένη εις την ασχολίαν ταύτην. Ο Άγγελος εκάλυψε το πρόσωπον με τα πτέρυγάς του, δια να μη βλέπη, κι΄ έφυγε δρομαίος.
Εις τον δρόμον συνήντησε πολλούς ανθρώπους, άλλους εξερχομένους από τα καπηλεία , οινοβαρείς και άλλους κατερχομένους από τα χαρτοπαίγνια, μεθύοντας χειοροτέραν μέθην. Τινάς είδεν ν΄ ασχημονούν και τινάς ήκουε να βλασφημούν τον Αη-Βασίλην ως πταίστην. Ο Άγγελος εκάλυψε με τας πτέρυγάς του τα ώτα , δια να μη ακούη, και αντιπαρήλθεν.
Υπέφωσκεν ήδη η πρωία της πρωτοχρονιάς και ο Άγγελος, δια να παρηγορηθή, εισήλθεν εις την εκκλησίαν. Αμέσως πλησίον εις τας θύρας είδεν ανθρώπους να μετρούν νομίσματα, μόνον που δεν είχον παιγνιόχαρτα εις τα χείρας και εις το βάθος αντίκρυσεν ένα άνθρωπον χρυσοστόλιστον και μιτροφορούντα ως Μήδον σατράπην της εποχής του Δαρείου, ποιούντα διαφόρους ακκισμούς και επιτηδευμένας κινήσεις. Δεξιά και αριστερά, άλλοι μερικοί έψαλλον με πεπλασμένας φωνάς: Τ ο ν Δ ε σ π ό τ η ν  κ α ι  Α ρ χ ι ε ρ έ α!
Ο Άγγελος δεν εύρε παρηγορίαν. Επήρε τα πτερόεντα δώρα του - το άστρον το προωρισμένον να λάμπη εις τα συνειδήσεις, την αύραν, την ικανήν να δροσίζη τας ψυχάς, την πλασμένην δια να πάλλη εις τα καρδίας, ετάνυσε τας πτέρυγας και επανήλθεν εις τας ουρανίας αψίδας.

(Εφημ. "Αλήθεια", 1 Ιαν. 1907)

ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ !...

Ο κύκλος του χρόνου

Τι αυταπάτες με νανούριζαν τότε που χάραζε ο κόσμος! Το δίκιο μαχαίρι δίκοπο και το Καλό ο πολικός μου. Γλυκιά εύπλαστη ζύμη η ζωή κι οι άνθρωποι καλόγνωμοι μοιράζονταν τη μπουκιά, ξοδεύονταν για το Αύριο, πέταγαν την καρδιά τους βότσαλο σ’ ερωτικό πηγάδι. Γεφύρια όλη η πλάση έδειχνε. Μούσκευαν με ιδρώτα το ψωμί και μ’ αίμα τις ελπίδες. Τίποτε δεν κάτεχαν πέρα απ’ τη γύμνια της αγάπης. Τίποτε δεν ξεπούλαγαν πέρα απ’ την παρηγόρια της Λευτεριάς. Ήμεροι κι υποταχτικοί όργωναν το χώμα κι αμύνονταν στα λογής λογής θεριά συμπυκνωμένοι σ’ ένα γρόνθο. Πορεύονταν στ’ ανηφόρι, έλεγα. Έτσι τα μάτια μου έβλεπαν. Έτσι ποτέ δεν έμοιαζε ο κόσμος. Το πεπρωμένο μας καθοδηγεί. Δε μπορούμε να ξεφύγουμε όσες σκέψεις κι αν καταναλώσουμε. Δε μπορούμε να γυρίσουμε πίσω κι αν γυρίζαμε το πιθανότερο είναι ότι θα επαναλαμβάναμε τα ίδια λάθη. Το παραμύθι τελειώνει όταν ο κύκνος μεταμορφωθεί σε ασχημόπαπο ξανά. Η τελική μας κατάληξη είναι η αθλιότητα. Λατρεύουμε την ομορφιά γιατί κρατά όσο μια αστραπή και μας θαμπώνει. Με δέος προσμένουμε όμως μάταια πως το θάμα θα επαναληφθεί. Υπάρχει μια σιωπηρή συγκατάβαση. Ξανά ο κύκλος του χρόνου επιστρέφει. Αυτάρεσκα καθρεφτιζόμαστε στην επανάληψη των σημαδιών που μας χαράζουν τελεσίδικα. Τι ωφελούν οι στατιστικές όταν εξατομικεύεται κάθε περίπτωση; Ιδού λοιπόν που τίποτε δε γνωρίζω. Ιδού απλώς αναμένω να μου αποκαλυφθεί το θάμα της ζωής. Ιδού που φαίνεται ότι κανείς δε μπορεί να παρέμβει στον κύκλο του παραλογισμού που βαφτίζουμε Ιστορία. Όλοι απλώς επιβιώνουμε.
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

ΑΓΟΡΕΥΣΗ - ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...

  Ο πόλεμος του 1940 και ο "πόλεμος" του 

Γ. Παπανδρέου 

Θλίψη και κατήφεια, αποτροπιασμός και αισχύνη, ντροπή κι ευτελισμός στο απόγειό του ήταν η ομιλία στη Βουλή στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του Κου Καθηγητή της Ιατρικής και βουλευτή Δωδ/νήσου κ. Κρεμμαστινού (ου μην αλλά και διορισμένου Υπουργού Υγείας με μόνο προσόν, ότι ένα βράδυ που εισήχθη στο Νοσ/μείο ο Ανδρέας Παπανδρέου με καρδιακό επεισόδιο, ο εν λόγω κύριος ήταν απλώς παρών...!).

    Είπε: "Στη χώρα μας ο πρωτος μεγάλος πόλεμος έγινε το 1940 εναντίον του κατακτητή και ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος, όπως είπε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είναι σήμερα για τη σωτηρία της χώρας" (sic!)!!!...

    Λοιπόν, "ποίον έπος φύγεν έρκος οδόντων" (μτφ. ποιος λόγος ξέφυγε από τα χείλη σας)  κ. εκπρόσωπε του  Έθνους; Καταλάβατε τί έιπατε με στόμφο εκατό καρδιναλίων; To κοινώς λεγόμενο "λίγη σοβαρότητα δεν θα έβλαπτε" είναι πολύ λίγο για να εκφράσει την πανάθλια και εν ταυτώ ιερόσυλη πολιτική εκφορά σας. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας πατέρας του έθνους να σας καταβάσει από το βήμα του ναού της Δημοκρατίας που με τα λόγια σας καταλύσατε.

    Εναντίον ποίου κύριε, γίνεται ο σημερινός πόλεμος των κυβερνητικών εξαθλιωτών σωμάτων, ψυχών και συνειδήσεων; Ποιος είναι ο εχθρός;

    -Εκείνος ο μέγας πόλεμος του 1940 γινόταν κατα του φασισμού, του ναζισμού, του δυνάστη της Κατοχής από ένα περήφανο ηρωικό λαό που έγραψε ιστορία.

    -Ο σημερινός βρώμικος "πόλεμος" του Πρωθυπουργού σου και όσων υπηρετούν ΔΝΤ και Τρόϊκες, γίνεται εναντίον του ατυχούς σύγχρονου συνέλληνα που εσείς και οι όμοιοί σας φτάσατε στον πάτο της εθνικής αυτοσυνειδησίας και της φτώχειας.

    Εμείς οι απλοί πολίτες τι μπορούμε να πούμε πλέον; Ντροπή και πάλι ντροπή!.

            Σωτήρης Σωτηρόπουλος, πολίτης

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2010

Χριστουγεννιάτικα έθιμα

Αν ρωτήσεις τα παιδιά για τα χριστουγεννιάτικα έθιμα θα μιλήσουν για το δένδρο, τη φάτνη, τα δώρα, τα ρεβεγιόν. Παρά την εγκληματικότητα και τα συνεπακόλουθα και για τα κάλαντα. Φέτος η Αθήνα νοστάλγησε τη φαντασμαγορία του δένδρου στο Σύνταγμα. Όσο και αν προσπάθησαν να καθιερώσουν το καράβι σαν χριστουγεννιάτικο ντεκόρ δεν έπιασε. Ήταν φυσικό αφού πουθενά δε στολιζόταν στα ελληνικά σπίτια, Απλώς χρησίμευε σαν εξάρτημα των παιδιών που στα νησιά έλεγαν τα κάλαντα. Το δένδρο ζει και βασιλεύει, ακόμη και σαν ομοίωμα αποκριάτικου γαϊτανιού, ενώ τα φωτάκια πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο παρά την οικονομική κρίση στα παράθυρα και τα μπαλκόνια τόσο της Αθήνας όσο και στο τελευταίο αγροτόσπιτο. Και ήταν εντελώς αψυχολόγητη η από τηλεοράσεως διαφήμιση του Υπουργείου Περιβάλλοντος να περιοριστούν -ειδικά τώρα που και οι δήμοι ούτε τα στοιχειώδη δεν έπραξαν- τα λαμπάκια στα μπαλκόνια. Τα νησιά φέτος μια από τις σπάνιες φορές, είδαν πασπάλες χιονιού να ντύνουν το χειμωνιάτικο τοπίο. Τα χιονισμένα Χριστούγεννα ήταν πάντα για την Ελλάδα εισαγόμενο ιδανικό σκηνικό. Μάταια κάποιοι φωτισμένοι δάσκαλοι προσπαθούσαν να μας πείσουν για το ασυμβίβαστο γεωγραφικά Βηθλεέμ- χιονιού και παλαιότερα δεν είχαμε και τηλεόραση να δούμε και Χριστούγεννα με μαγιό. Έτσι δεν παύαμε να θεωρούμε ότι Χριστούγεννα χωρίς χιόνι είναι μαγιονέζα δίχως αυγό. Σε εποχές αλλοτινής λιτότητας όπου το ξερακιανό δενδράκι ντυνόταν με μπαμπάκι και στολιζόταν με οικολογικά αυτοσχέδια υλικά με βάση το χαρτί και τα καρύδια, πρόσθετη αυτοσχέδια διακόσμηση αποτελούσαν δίπλα στη φάτνη τα κενά κεσεδάκια γιαουρτιού με βαμπάκι και κριθάρι (κλεμμένο από τις κότες) που μόλις είχε βλαστήσει. Σαν όλα τα παιδιά, ευχαρίστως υιοθετούσαμε κάθε ξένο έθιμο που ήταν συμφέρον. Έτσι η επιστολή στον αη Βασίλη και τα παπούτσια στην πόρτα (ελλείψει τζακιού) στηνόντουσαν τη νύχτα της πρωτοχρονιάς. Δεν το πιστεύαμε. Το εφαρμόζαμε με θρασύτατο ωφελιμισμό. Εφάρμοσα κι εγώ για χρόνια το συμπαθητικό τελετουργικό στα παιδιά μου και ξαφνιάστηκα όταν η κόρη μου έκλαψε όταν της είπα με τη βεβαιότητα ότι το ήξερε ότι αη Βασίλης δεν υπάρχει. Οι δικοί μου γονείς που είχαν ήδη υποστεί οικονομική αφαίμαξη για τα δώρα μας, διπλωματικά γέμιζαν τα παπούτσια με καρύδια και γλυκά και μεις οι ζαβολιάρηδες κάναμε ότι δεν καταλαβαίναμε τη σκηνοθεσία. Σιγά σιγά τα παιχνίδια φθήνυναν εισαγόμενα από χώρες μη χριστιανικές. Τα Χριστούγεννα φούσκωναν σα μπαλόνι καταλαμβάνοντας όλο το Δεκέμβρη. Χώρες ασιατικές στολίζονται χριστουγεννιάτικα προς άγρα τουριστών από το Νοέμβρη. Η Ελλάδα συνήθισε τα τελευταία χρόνια να καταναλώνει γιορταστικά. Κατά πλειοψηφία. Πάντα υπήρχαν αρκετοί που δε γιόρταζαν, δε στόλιζαν, δε κατανάλωναν. Φέτος θα είναι περισσότεροι. Φέτος η πλειοψηφία θα περιορίσει την καταναλωτική κραιπάλη. Παρά την ουσιαστική κατάργηση κάθε δώρου στις αποδοχές και φέτος θα στηθούν τα οικογενειακά τραπέζια. Μη το ξεχνάμε. Το ιερότερο έθιμο των ημερών. Πάντα στο γιορτινό τραπέζι μας περίσσευε το μερίδιο «του Χριστού» και «του φτωχού». Και στη χιλιόχρονη ιστορία μας, αυτό το καθαρά ελληνικό έθιμο κανείς βάρβαρος κατακτητής ή ευρωπαίος δανειστής δεν κατάφερε να κλέψει από το φιλότιμό μας.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου