ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΧΑ, ΧΑ, ΧΑ!... Αίμα Μόνο για Βρυκόλακες ;

ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΧΑ, ΧΑ, ΧΑ!...

Αίμα Μόνο για Βρυκόλακες ;

                                                            

 Γράφει η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

H διαφημιζόμενη προσπάθεια δημιουργίας Τράπεζας αίματος από τη «Χρυσή Αυγή» ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ, αν και ανατριχιαστική σαν ιδέα, είναι ανόητη και μόνο για εντυπωσιασμό.

Μόνο σε παλιές μελό ταινίες μπορεί κανείς να δει να γίνεται μετάγγιση από τον ένα άνθρωπο στον άλλο. Σήμερα οι Αιμοδοσίες θυμίζουν όλο και περισσότερο εργοστάσιο, παρά σκηνικό της αυλής των θαυμάτων.

Αλλά επειδή ακούγονται και διάφορα για τους εργαζόμενους στις Αιμοδοσίες -ότι δήθεν έτσι καταπατούν τον Όρκο του Ιπποκράτη !- θα πρέπει να εξηγήσουμε τον τρόπο λειτουργίας των Τραπεζών αίματος, αιμοπεταλίων κλπ οργανικών υλικών, που είναι αναντικατάστατα και πραγματικά δίνουν ζωή από τον ένα άνθρωπο στον άλλο ανεξάρτητα από φυλή, φύλο ή θρησκεία .

Οι  ενώσεις αιμοδοτών οργανώνονται λόγω της τεράστιας ανάγκης των τραυματιών ή ασθενών (ειδικά στη χώρα μας με το πρόβλημα της Μεσογειακής Αναιμίας) και την απροθυμίας των υγιών ατόμων να είναι συστηματικά εθελοντές αιμοδότες. Ο στρατός μάλλον εκβιαστικά για τους νεοσύλλεκτους γίνεται ο κύριος αιμοδότης των νοσοκομείων μας. Γιαυτό και σύλλογοι πολιτιστικοί ή εργαζομένων  οργανώνουν ημέρες αιμοδοσίας, συνήθως με αντάλλαγμα  κάποια ή κάποιες μέρα «άδειας αιμοδοσίας» ανάλογα με την ενθάρρυνση της κάθε επιχείρησης ή δημόσιας υπηρεσίας. Είναι καθεστώς ότι κάθε Σύλλογος δικαιούται να ζητήσουν για τα μέλη τους κάλυψη σε περίπτωση ανάγκης, όπως και οι μεμονωμένοι εθελοντές αιμοδότες με την κάρτα τους. Είναι ακριβώς όπως στην Τράπεζα, όταν καταθέτουμε κάποιο ποσόν δεν έχουμε την απαίτηση να πάρουμε ακριβώς το ίδιο χαρτονόμισμα πίσω.

Έτσι εντελώς νόμιμα η ΧΑ μπορεί να ζητά από την Τράπεζα  Αίματος για τους φίλους ή μέλη της Μονάδες αίματος ίσες σε αριθμό με αυτές, που καταθέτει, όπως ακριβώς γίνεται με τα μέλη πχ του Συλλόγου Κολοκοτρωνιτσίου ή οιουδήποτε Συλλόγου εργαζομένων. Αιμοδοσίες γίνονται για συγκεκριμένο ασθενή, αλλά και συγκεκριμένο σκοπό. Μη ξεχνάμε τις αιμοδοσίες, που οργανώθηκαν πχ ειδικά για τους Παλαιστινίους επί ΠΑΣΟΚ (οι μονάδες αίματος δεν έφθασαν ποτέ στον προορισμό τους) ή όσες οργανώνονται με αφορμή κάποιο τραγικό δυστύχημα πχ το σχολικό λεωφορείο στα Τέμπη  ή η τραγωδία της θύρας 7 στο Στάδιο Καραϊσκάκη (αν και στην πραγματικότητα δε χρειαζόταν κανείς από τους ποδοπατημένους φιλάθλους αίμα).

Στο εξωτερικό λειτουργούν ακόμη και μονάδες κατάψυξης αίματος για ανθρώπους που λόγω θρησκείας ή ειδικής πάθησης θέλουν ή πρέπει να παίρνουν αίμα μόνο από τον ίδιο τους τον εαυτό και γιαυτό εφ’ όρου ζωής δίνουν αίμα, που με πολύπλοκες διαδικασίες καταψύχεται και συντηρείται για πιθανή χρήση του από τον ίδιο το δότη.

Σε κανονικές συνθήκες το προσφερόμενο αίμα ποτέ δεν καταλήγει στον άνθρωπο για τον οποίο το προσφέρουμε, αφού κάθε ασθενής παίρνει μόνο αίμα απόλυτα συμβατό με την ομάδα και το Rhesus τουλάχιστον, κάθε μονάδα ελέγχεται σχολαστικά με σειρά εξετάσεων, και αν βρεθεί πρόβλημα απορρίπτεται, ενώ έχει σύντομη ημερομηνία χρήσης, μετά από την οποία αναγκαστικά καταστρέφεται.   Γιαυτό το λόγο μάλιστα γίνονται εισαγωγές ή ανταλλαγές μονάδων αίματος από άλλες χώρες (πχ Ελβετία).

Οι μονάδες αίματος (δηλ τα ερυθρά ή τα αιμοπετάλια) από τη στιγμή, που ταυτοποιηθούν σαν υγιείς, παύουν να ανήκουν σε συγκεκριμένο άτομο και το πλάσμα που ζει περισσότερο αξιοποιείται σε λίμνες (pools) από πολλές διαφορετικές αιμοληψίες για την παραγωγή πολλών θεραπευτικών προϊόντων πχ παράγοντες κατά της Αιμοφιλίας.

Και όταν υπάρχει ανάγκη για αίμα σε κάποιο πολυτραυματία με πχ Ο -Rhαρνητικό,  επιστρατεύονται όλες οι διαθέσιμες μονάδες αίματος ακόμη και από γειτονικά νοσοκομεία χωρίς ποτέ να εξετάζεται ποιος ήταν ο αιμοδότης.

Ο ρατσιστής ποτέ δε θ’ αναρωτηθεί από ποιον άνθρωπο είναι η μονάδα αίματος, που θα σώσει τη ζωή του δικού του παιδιού, ούτε από ποιους δότες προήλθε ο αντιτετανικός ορός, που χρησιμοποίησε. Το δικό του αίμα δε θέλει να δοθεί στους «άλλους» γιατί πιστεύει ότι είναι ανώτερος, ενώ απλώς είναι μικρόψυχος και δε δίνει ούτε «του αγγέλου του νερό».

 Όμως σε πείσμα των Χρυσαυγιτών, όσο η γονιδιακή μελέτη εξελίσσεται τόσο και περισσότερο αποδεικνύεται ότι παρά τις ρατσιστικές ανοησίες, και τα κανιβαλιστικά ξεσπάσματα, όλοι τελικά είμαστε αδέλφια.

ΔΙΚΗ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ: Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!...

ΔΙΚΗ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ:

Για να θυμούνται οι παλιοί και

να μαθαίνουν οι νέοι!...

ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΜΕ ΠΑΤΑΓΟ, Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗΣ «ΤΡΟΪΚΑΣ» ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ…

Ο μύθος της θρυλικής «τρόϊκας» του Πασοκ (ΑΚΗΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ)  που μας εξουσίασε για 30 χρόνια, καταρρέει υπό το βάρος ανομολόγητων πολιτικών αμαρτημάτων!...

         «Η πατρίς κατήντησε η παλιοψάθα των ατίμων…»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ (Απομνημονεύματα)

Η ρωσική λέξη «τρόϊκα» (δηλοί, τα τρία άλογα που σέρνουν την άμαξα) μπήκε για καλά στη ζωή του Έλληνα πολίτη. Παλιότερα η δικτατορική «τρόϊκα» της Χούντας (Παπαδόπουλος, Πατακός, Μακαρέζος), στη συνέχεια η θεοκρατική «τρόϊκα» της Χρυσοπηγής (Χριστόδουλος, Καλλίνικος, Αμβρόσιος) και βεβαίως η σημερινή διεθνής τυρανική οικονομική υπερδύναμη (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ) «τρόϊκα» που έχει κάτσει στο σβέρκο του άτυχου συνέλληνα και τον συνθλίβει καθημερινά.

            Όμως,  ο λόγος σήμερα για την περιβόητη (που έγινε διαβόητη στην πορεία) «τρόϊκα» τριών προσώπων του κυβερνήσαντος επί 30 χρόνια κόμματος του ΠΑΣΟΚ που άφησε εποχή. Ίσως να μη θυμόμαστε καν ούτε να ασχολούμεθα (όχι εμείς που την ζήσαμε από κοντά, αλλά ο πολύς κόσμος) με την αλήστου μνήμης τριανδρία, εάν δεν ξέσπαγε πρόσφατα το (γνωστόν τοις πάσι, πλην καλά φυλαγμένο στα ντουλάπια της λήθης) σκάνδαλο «Άκη Τσοχατζόπουλου» με όλες τις γνωστές πλέον πτυχές του. Σκάνδαλο που αποκάλυψαν κατ΄ αρχήν οι γερμανικές δικαστικές αρχές και στη συνέχεια δυο τολμηρές ελληνίδες δικαστίνες, ενώ το άθλιο δικομματικό πολιτικό σύστημα το είχε επιμελώς αποκρύψει. Έτσι σε αυτό το σημείωμα δεν θα ασχοληθούμε με τα …χαΐρια του «Άκη» που βγήκαν στην επιφάνεια, γιατί αυτά βοούν από μόνα τους και η δυσοσμία τους έχει μολύνει την όλη προεκλογική και όχι μόνον ατμόσφαιρα, προβληθέντα με πομπώδη τρόπο προφανώς για λόγους εφήμερης σκοπιμότητας και αλληλοεπικάλυψης όλων των ενόχων και των ενοχών που βαρύνει το πολιτικό μας σύστημα…

            Λοιπόν, θα κάνω μόνο μια  μικρή ακτινογραφία της «θρυλικής» (και θα εξηγηθώ γιατί «θρυλικής») τριανδρίας Άκης Τσοχατζόπουλος, Γιώργος Γεννηματάς, Κώστας Λαλιώτης που επί 30 σχεδόν χρόνια ως τα καλοθρεμμένα άλογα (μεταφορικά και σχηματικά) της «τρόϊκας», έσυραν την άμαξα ή το κάρο ή το άρμα αν θέλετε του ΠΑΣΟΚ με οδηγό-αναβάτη ένα «ιερό τέρας» της πολιτικής τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και να σημειώσει κανείς ότι ο περίφημος οδηγός-αναβάτης προτίμησε  στη διαδρομή τόσο προς την εξουσία αλλά και μετέπειτα ως απόλυτος άρχων εξουσιαστής να «σκοτώσει» ή να εξοβελίσει επίλεκτα άλογα (κατ΄ ευφημισμόν βεβαίως, γιατί ήσαν τα πλέον λογικά κοινωνικά πολιτικά όντα) του διαμετρήματος ενός Σάκη Καράγιωργα, μιας Αμαλίας Φλέμιγκ, ενός Νίκου Κωνσταντόπουλου, Λαοκράτη Βάσση, Γεράσιμου Νοταρά και τόσων άλλων αστεριών της πολιτικής ηθικής  και ανάτασης. Και κράτησε πεισματικά τα άλογα (ουχί κατ΄ ευφημισμόν) ως δρόμωνες επί τρεις δεκαετίες, και για να χρησιμοποιήσω ιατρική ορολογία φαινοτυπικώς μεν άμεπτων, πλην γονοτυπικώς και ουσιαστικώς με χίλιες μύριες διαμαρτίες περί την πολιτικήν διάπλασιν και με πλείστες όσες αμαρτίες στο στίβο της διαφθοράς, της αλαζονείας και της οίησης που μέρα με τη μέρα αποκαλύπτονται. Και είμαστε ακόμη στην αρχή.

            Προσωπικά, γράφοντας αυτό το σημείωμα δεν προτίθεμαι να υποκαταστήσω το έργο του εισαγγελέα, ούτε να παραστήσω τον τιμητή των πάντων. Μακριά από μένα τέτοιοι ρόλοι. Πλην, «δικαιούμαι δια να ομιλώ» καθότι ήμουν από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη του ανατέλλοντος ΠΑΣΟΚ, θητεύσας επί εννέα συναπτά έτη (τόσο άντεξα) ως κομματικός «πατριώτης» και μάλιστα σε νευραλγικές θέσεις, πλην ήμουν υποψιασμένος πολίτης από τα πρώτα βήματα της εξουσίας. Για του λόγου το αληθές παραθέτω μικρά αποσπάσματα από την Επιστολή παραίτησής μου που έστειλα στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου τον Ιούλιο του 1983, όταν άρχισαν «να με ζώνουν τα φίδια» τι τέξεται η επιούσα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τα πρώτα «εκφυλιστικά φαινόμενα» και «σημεία σήψης», άμα τη αναλήψει της εξουσίας. Διαβάστε παρακαλώ:

            Τώρα, θέλω να παραθέσω ορισμένα στοιχεία που άλλα τα έζησα από κοντά, άλλα ήταν φανερά από μακριά και αφορούν τα τρία αυτά πρόσωπα, όχι για να τους προσάψω κατηγορίες που άπτονται ποινικών, αστικών ή άλλων ελεγκτέων ευθυνών, καθόσον αυτό είναι «αλλουνού παπά βαγγέλιο». Τα παρακάτω ολίγα περί των ανδρών είναι γεγονότα από προσωπική αντίληψη  και εμπειρία και έχουν  να κάνουν με τους «παράλληλους βίους» τους στο κόμμα, μια και οι τρείς πέρασαν ως  Υπουργοί σε διψήφιο αριθμό Υπουργείων, φιγουράρισαν στην κορυφή της κομματικής ιεραρχίας (Γενικοί Γραμματείς του ΠΑΣΟΚ) και οι τρεις είχαν την δική τους «αυλή» και άφησαν ισάριθμες «σχολές» στους τομείς της οίησης, της αλαζονείας, της νομής εξουσίας και βεβαίως  της άμεσης ή έμμεσης συμμετοχής στην διαφθορά και την αρπαχτή (Άκης προς το παρόν...). Με εντελώς τυχαία σειρά:

           

1^ος : ΆΚΗΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

            Θα ήταν εντελώς άδικο, ίσως και μικρόψυχο να πω τίποτα επί πλέον αυτών που λένε αυτές τις μέρες όλα τα μέσα ενημέρωσης (φίλια ή αντίθετα στο ΠΑΣΟΚ) και του «σούρνουν» οι απανταχού συνέλληνες. Απλά, να παραθέσω τρεις χαρακτηριστικές φωτογραφίες. Η μια που δείχνει τον διωκόμενο πρώην πολιτικό κάποιες στιγμές που μεσουρανούσε πλαϊ πλάϊ σε Ευρωπαϊκές και άλλες προσωπικότητες, όπως π.χ. του Γάλλου Προέδρου Ζακ Σιράκ, του Προέδρου της Ισπανίας Γκοτζάλες και άλλων επιφανών,

αλλά και του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Και μια διαχυτική και εύγλωττη χαιρετούρα με κάποιο ανώτατο αξιωματικό του Στρατού…

           

2^ος : ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ

            Ένα ακόμη αστέρι της κομματικής νομενκλατούρας του ΠΑΣΟΚ που εντάχτηκε στην «τρόϊκα» κάπως αργά, και έλαμψε μετά τον εξοβελισμό των σημαντικών προσωπικοτήτων του Κινήματος (Φλέμιγκ, Κωνσταντόπουλος, Βάσσης, Μανωλκίδης κλπ). Σε αντίθεση με τα άλλα δυο μέλη της «τρόϊκας» τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ ήταν πρόσωπο μη αναγνωρίσιμο και αποδεκτό. Είχε και το «προπατορικό αμάρτημα» ότι επί Χούντας ακόμη είχε εκλεγεί πρόεδρος των πολιτικών μηχανικών του ΕΜΠ (υπάρχει βέβαια και μια μη επιβεβαιωμένη πληροφορία, για κάποια άλλη συμμετοχή του την εποχή εκείνη).

           

Ο Γιώργος Γεννηματάς, έφυγε από τη ζωή νωρίς και μάλιστα «εν τιμή και δόξη». Η συγκυρία το έφερε να γίνει ένας πραγματικός θρύλος στο χώρο της Υγείας. Ο θρύλος και ο μύθος αυτός αποτυπώθηκε με το να δοθεί το όνομά του σε πολλά και μεγάλα Νοσοκομεία της χώρας «Γεώργιος Γεννηματάς» (τα υπόλοιπα έχουν το όνομα «Ανδρέας Παπανδρέου» !!) και να ορκίζονται στο όνομά του στα πέρατα της Ελλάδας οι πολίτες-ασθενείς που ανέμεναν και προσδοκούσαν άσπρη μέρα για την υγεία τους.

            Λένε ότι «ο αποθανών δεδικαίωται». Σωστά, όταν πρόκειται για καθημερινές ανθρώπινες αδυναμίες ή θεολογικές προσεγγίσεις. Όταν όμως πρόκειται για το ύψιστο κοινωνικό αγαθό που είναι η υγεία του ανθρώπου δεν ισχύουν τέτοιες πολυτέλειες και εδώ θα αποδώσω μετά λόγου γνώσεως «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…». Ο μακαρίτης Γιώργος Γεννηματάς κατά την ταπεινή μου άποψη  υπήρξε το μοιραίο πρόσωπο της μη σωστής πρώτης εφαρμογής του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Εμείς οι ομοφρονούντες, αφανείς εργάτες που βάλαμε ένα μικρό λιθαράκι για ένα ελπιδοφόρο ΕΣΥ τον είχαμε χαρακτηρίσει ενσυνείδητα, ως τον «νεκροθάφτη του γνήσιου ΕΣΥ» (σ. αυτά τα είπαμε ενώ ήταν εν ζωή, να μη παρεξηγηθώ). Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε το μέγιστο (σκόπιμο ασφαλώς) ατόπημα ή έγκλημα να ξωπετάξει στην Εσπερία (ως Ευρωβουλευτή) τον αυθεντικό εμπνευστή και δημιουργό του ΕΣΥ, το σεμνό Παρασκευά Αυγερινό πρώτο Υπουργό Υγείας του ΠΑΣΟΚ και να βάλει στη θέση του τον λαϊκιστή Γιώργο Γεννηματά. Ο οποίος γέμισε την Επαρχία με πανάκριβα Κέντρα Υγείας επανδρωμένα μόνο με …κηπουρούς, χωρίς γιατρούς και νοσοκόμες, έκανε τις προσωποπαγείς Διευθυντικές θέσεις στα Νοσοκομεία για το βόλεμα των ημέτερων κομματικών νεαρών γιατρών και άλλα κι άλλα που δεν είναι του παρόντος. Κατάφερε ωστόσο να ξεγελάσει τον ατυχή χειμαζόμενο υγειονομικά αγρότη και να κερδίσει θριαμβευτικά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές… (είπε δηλ. για την υγεία κάτι ανάλογο με το σύγχρονο … «λεφτά υπάρχουν»).

           

Στο πολιτικό επίπεδο ήταν γνήσιο παιδί του κηδεμόνα του Α.Γ.Παπανδρέου (πολλοί είπαν ότι ήταν ένα «κακέκτυπο αντίγραφο»…) Εργασιομανής ομολογουμένως, αλλά και δημιουργός παρεών («λόμπυ») πιστών στον ίδιο. Ήταν φανατικός υποστηριχτής του αλήστου μνήμης Τόμπρα και συχνός θεράπων-επισκέπτης της «Ράδιο-Αυριανής» αθλιότητας των Κουρήδων. Ίσως, και λόγω του ότι εκλείπει, να συναντήσω αντιδράσεις από τους πολυπληθείς θαυμαστές και φίλους του. Είμαι εδώ, να τους εξηγήσω ορισμένα επί πλέον που γνωρίζω από την επί πενταετίαν θητεία μου ως Γραμματέας της Επιτροπής Υγείας, Πρόεδρος μεγάλου Νοσοκομείου και επί 10ετία επικεφαλής της συνδικαλιστικής ηγεσίας των γιατρών του ΙΚΑ. Και έχω συναίσθηση αυτών που λέω…

            Τελειώνοντας με το 2^ο μέλος της «τρόϊκας», θέλω να σταθώ στην αμετροεπή στάση της κόρης του Γιώργου Γεννηματά κ. Φώφης, νυν εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ (πολιτικού τεχθείσης, ελέω και ονόματι του μύθου Γιώργου Γεννηματά) απέναντι στον λοιδορούμενο τώρα φίλο και σύντροφο του πατέρας της  Άκη Τσοχατζόπουλο που μίλησε γιαυτόν με τέτοια απαξιωτικά και περιφρονητικά λόγια που δεν θα εκστόμιζε, ούτε ο πλέον θανάσιμος πολιτικός του αντίπαλος. Ω! καιροί, ω! ήθη…

           

3^ος : ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ

            Γνωστός και μη εξαιρετέος, παρότι εξαφανισθείς από το πολιτικό προσκήνιο τα τελευταία χρόνια (με δράση όμως, στο παρασκήνιο). Εφάρμοσε –πονηρός Αρκάς γαρ…- το γνωστόν …«στρίβειν δια του αρραβώνος» και δεν ακολούθησε το παράδειγμα του Άκη (για επίδειξη νεοπλουτισμού, λαμπερούς γάμους, ζεϊμπεκιές κλπ), αποφεύγοντας τις κακοτοπιές. Το αποκληθέν προσφυώς «θείον βρέφος» (όχι τυχαίως αλλά από την υπερβολική εύνοια που του παρείχε ο Α.Γ. Παπανδρέου), μεγάλωσε και παραωρίμασε μάλιστα.

           

Όπως σε όλους τους διαχειριστές του δημόσιου χρήματος Υπουργούς σε καίρια Υπουργεία (Δημοσίων Έργων, Περιβάλλοντος κλπ) πολλά μπορεί να λέγονται και να ακούγονται και για τον Κώστα Λαλιώτη. Όπως προείπα η χρηστή ή μη χρηστή διαχείριση του δημόσιου πλούτου, ο έλεγχος και οι τυχόν ευθύνες είναι …«αλλουνού παπά βαγγέλιο» και ας ελπίσουμε κάποια στιγμή να γίνει ο πολυσυζητημένος αναδρομικός έλεγχος και του «πόθεν» και του «έσχες» των πολιτικών μας αλλά και των «κολλητών» τους κατά το κοινώς λεγόμενον. Και ο Κώστας Λαλιώτης φαίνεται ότι είχε πολλούς τέτοιους συνεργάτες. Εκεί που πραγματικά υπάρχει μεγάλη συζήτηση είναι το τεράστιο «Ευρωπαϊκό πακέτο» εκατομμυρίων Ευρώ  για το Εθνικό Κτηματολόγιο (ευθύνης για μεγάλο και κρίσιμο διάστημα από τον Κώστα Λαλιώτη) που έχει χαρακτηριστεί ως μέγα σκάνδαλο, όχι μόνο στην διαχείριση κονδυλίων που δαπανήθηκαν αλλά και την αποτελεσματικότητα του έργου.

            Ο Κώστας Λαλιώτης από τους πλέον προβεβλημένους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου αλλά και στην πρώτη γραμμή των εξαργυρωτών της ηρωϊκής εκείνης εποχής. Είμαι γνώστης του αδιαμφισβήτητου γεγονότος ότι πάρα πολλοί συμφοιτητές του στην Οδοντιατρική Σχολή (δεν γνωρίζω εάν πήρε το πτυχίο του, πλην επάγγελμα ποτέ δεν άσκησε) ήταν ένα ιδιαίτερα οργανωμένο εξουσιαστικό «οδοντιατρικό λόμπυ» που κατέλαβαν ουκ ολίγους Υπουργικούς θώκους, Βουλευτικές έδρες, Προεδρίες Νοσοκομείων, Γενικές Γραμματείες, Διοικήσεις Οργανισμών, Δημαρχίες κλπ.

     

Αναμφισβήτητα ήταν ο ιθύνων νους των πολυδάπανων (από τον κρατικό κορβανά) προεκλογικών «φιεστών» του ΠΑΣΟΚ, με τις «κάρμινες μπουράνες»,  με τις ευρηματικές αφίσες και τις προπαγανδιστικές «φιοριτούρες» που επί σειράν ετών παραπλανούσαν τον άμοιρο λαό. Και το αποτέλεσμα αυτών των μεθοδεύσεων και σπαταλών το «απολαμβάνομαι» σήμερα. Η μόνη προσωπική γνώση και εμπειρία που έχω για το άνδρα, είναι από μια εκπληκτική για μένα ερώτηση που μου έκανε γνωστός ανώτατος δικαστικός λειτουργός (μακαρίτης τώρα) υπεύθυνος για την εξιχνίαση τρομοκρατικών ενεργειών (περίπτωση επίθεσης στον γιατρό Καψαλάκη, για τους αξονικούς τομογράφους) «εάν στο (τάδε) κείμενο διακήρυξης, βλέπω ύφος γραφής Κώστα Λαλιώτη» (!!) καθόσον το εν λόγω μέλος της «τρόϊκας» Κώστας Λαλιώτης,  είχε την φήμη δεινού κειμενογράφου (τουλάχιστον για τα προγράμματα και τις διακηρύξεις του κόμματός του).

           

            Τέλος, θέλω να κλείσω παραθέτοντας μια σελίδα από το βιβλίο μου «ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ, Ο ΜΙΚΡΟΣ… (ή περί σταδιακής πολιτικής εξαθλίωσης ψυχών και συνειδήσεων) που εκδόθηκε το 1997 (Εκδόσεις «ΦΥΛΛΑ»).

Το απόσπασμα είναι από πολιτικό μου κείμενο (με τον τίτλο «Η πανούκλα») που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθηναϊκή εφημερίδα «ΠΡΩΤΗ» τον Αύγουστο του 1989  στην προεκλογική περίοδο. Ίσως κάποιες ομοιότητες με σημερινή  προεκλογική περίοδο να είναι μεγάλες –σαν να μη άλλαξε τίποτα, πλην τότε προσδοκούσαμε κάτι. Σήμερα;

Την απάντηση βέβαια θα δώσει  ο ίδιος ο λαός, ο "...πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος".

Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή, να διαψευτεί ακόμη και ο ποιητής.

Σωτήρης Σωτηροπουλος

              

           

           

            

Ο ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ ...στο απόσπασμα!...

Ο ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ

...στο απόσπασμα!...

Δυο παλιότερα κείμενα αφιερωμένα  στους μπαγκλαντέζους 

συναθρώπους μας, τραγικά θύματα των ελληναράδων στα "φραουλοχώραφα της ντροπής" στην Μανωλάδα  

Ρατσισμός στη χώρα του Ξένιου Δία

Ρατσισμός στη χώρα 

του Ξένιου Δία

                                 της Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Για πολλά χρόνια είχαμε συνηθίσει στην ιδέα ότι ο ρατσισμός είναι εξωτικό φρούτο, που φύεται στην Νότια Αφρική  και τ΄ ονομάζουμε Απαρχάιτ και στην Αμερική με τις γραφικές εικόνες των Κου Κλουξ Κλαν, που έπαιζαν ντυμένοι φαντάσματα με σταυρούς από φωτιά, τις νύχτες που κρέμαγαν τους καημένους τους νέγρους –που εμείς εδώ στην Ελλάδα πολύ τους συμπαθούσαμε, αφού τους γνωρίζαμε κυρίως από την «καλύβα του μπάρμπα Θωμά» και τις μορφές κάποιων διάσημων ηθοποιών ή τραγουδιστών.

Είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι εμείς οι καθαρόαιμοι έλληνες, απόγονοι ενός τέτοιου λαμπρού πολιτισμού, δεν έχουμε καμία απολύτως σχέση με αυτό το φαινόμενο. "Η Ελλάδα σα γέφυρα πολιτισμών πάντα αποδεχόταν τη διαφορά", μαθαίναμε στα σχολειά μας. Την ίδια βέβαια στιγμή οι τσιγγάνοι παρέμεναν στο περιθώριο, αλλά φυσικά αυτό ήταν δική τους επιλογή. Το κράτος μάταια προσπαθούσε να τους ενσωματώσει. Αυτοί παρέμεναν απροσάρμοστοι και άξιοι περιφρόνησης από πλευράς κάθε ευυπόληπτου πολίτη.

Ρατσιστές εμείς; Γιατί; Μήπως δε συμπαρασταθήκαμε στους εβραίους, τότε που σαν τα πρόβατα τους μάντρωναν οι ναζί; Άλλο βέβαια ότι κι αυτοί οι ευλογημένοι, -λόγω ακριβώς της φυλετικής τους ιδιορρυθμίας- αντί να πάρουν τα βουνά και να γενούν αντάρτες, φόρεσαν πρόθυμα το αστέρι στο πέτο τους και κάθισαν υπομονετικά στις ουρές για τα βαγόνια, που τους οδηγούσαν στα κρεματόρια.

-Είναι η φυλή τους έτσι, φιλοσοφούσαμε. «Σφάξε μα αγά μου ν’ αγιάσω».

Έτσι πιστεύαμε πριν από τις κοσμογονικές αλλαγές που σάρωσαν την Ιστορία στο τέλος του 20ου αιώνα κι έφεραν στην Ελλάδα σμήνος προσφύγων αρχικά από τις τέως ανατολικές χώρες. Τότε άνθρωποι με εθνική συνείδηση ελληνική άρχισαν να γεμίζουν τις συνοικιακές πλατείες και ξενόγλωσσοι εργάτες ν’ ανταγωνίζονται τους τσιγγάνους στα φθηνά μεροκάματα. Η μεγάλη όμως αλλαγή ήλθε με τη δάλυση των συνόρων με την Αλβανία. Τότε άρχισαν να κυκλοφορούν και τα ανέκδοτα του στυλ «αλβανός τουρίστας» που ήλθαν να προστεθούν στην ήδη πλούσια φιλολογία των ποντιακών ανεκδότων. Τότε οι εφημερίδες άρχισαν να γράφουν με πηχιαίους τίτλους για την αλβανική μαφία, την ίδα ώρα που όλοι συγκλονιζόμαστε από τη νικητήρια κραυγή του Βορειοηπειρώτη Πύρρου Δήμα που, σαν άλλος Χριστός  σήκωσε «για την Ελλάδα» το βάρος τόσων εθνικών ταπεινώσεων.

Όμως ζούμε σε μιαν ύπουλη εποχή. Όλα είναι εύκολο ν’ αλλάξουν. Και όλα άλλαξαν γοργά. Και από τους αγώνες για να μη κρατούν τη σχολική σημαία στις παρελάσεις αριστούχοι παιδιά μεταναστών καταλήξαμε στους ξυλοδαρμούς και προπηλακισμούς μεταναστών, που εξασφάλισαν στους φασίστες της Χρυσής Αυγής για πρώτη και δεύτερη φορά την είσοδο στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Ο ρατσισμός είναι μια ανόητη θεωρία. Μα πώς; θα μου πείτε οι φιλόζωοι. Εδώ πληρώνουμε πανάκριβα για ένα σκυλί ράτσας ή ένα καθαρόαιμο άλογο. Φυσικά. Πληρώνουμε γιατί θέλουμε ν’ αναπαράγουμε ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό  πχ την ταχύτητα στ’ άλογο κούρσας, σκόπιμα υποβαθμίζοντας τη σημασία της ευπάθειας ενός τέτοιου αλόγου, αφού φυσικά ποτέ δε θα συμπεριφερθούμε σ’ ένα καθαρόαιμο σα νάναι μουλάρι. Τα ζώα βλέπετε δε μπορούμε να τα λέμε τη μια μέρα κοπρίτη και την άλλη μέρα κανίς, όπως συχνά κάνουμε με τους ανθρώπους ειδικά στον πρωταθλητισμό, όπου μια διάκριση αυτόματα "ελληνοποιεί" οιονδήποτε.

Η φύση αρέσκεται στην πολυμορφία. Και αν ένα είδος θέλει να επιβιώσει διασταυρώνεται έτσι, ώστε τα γονίδιά του ν’ αποκτήσουν τη μέγιστη ποικιλία χαρακτηριστικών. Οι «καθαρές» φυλές είναι καταδικασμένες σε αφανισμό, αφού τα παθολογικά γονίδια που υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο, ζώο ή φυτό, αναπτύσσονται τόσο ευκολότερα, όσο μεγαλώνει η συγγένεια της επιμειξίας. 
Η Ιατρική έχει αδιάσειστες αποδείξεις των ολέθριων συνεπειών των γενετικών πειραμάτων, αλλά και ο κοινός νους το είχε από νωρίς επισημάνει, γιαυτό και σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες απαγορεύεται ο γάμος ανάμεσα σε συγγενείς πρώτου βαθμού. Ο βασιλικός οίκος των Αμψβούργων -που παντρευόντουσαν μεταξύ τους για να διατηρούν το θρόνο στην οικογένεια- έχει καταγραφεί στα ιατρικά βιβλία σαν το χαρακτηριστικό παράδειγμα μετάδοσης της Αιμορροφιλίας, ενώ ο ίδιος ο Χίτλερ κατάφερε να δώσει στην ανθρωπότητα πείραμα προς αποφυγήν, όταν παντρεύοντας επιλεγμένα άτομα της Αρείας φυλής, όλα με δείκτη ευφυΐας πολύ υψηλό, το μόνο που κατάφερε ήταν μια φουρνιά παιδιών καθυστερημένων. Το ίδιο πείραμα ευγονικής προσπάθησαν να εφαρμόσουν και πρόσφατα κάποιοι «εγκέφαλοι» στην Αμερική παίρνοντας σπέρμα από νομπελίστες και προκαλώντας τεχνητή γονιμοποίηση με γυναίκες αναλόγων προσόντων με απογοητευτικά αποτελέσματα.  Η μεγαλοφυΐα τελικά είναι υπόθεση που θυμίζει τον πρώτο αριθμό του λαχείου, ενώ αντίθετα η επιβίωση ενός είδους πάνω στη γη έχει σχέση με την προσαρμογή στο περιβάλλον. Είναι συγκινητικό το αποτέλεσμα της μελέτης που αποκάλυψε ότι άσχετα από φύλο, φυλή ή πολιτισμικό επίπεδο, όλοι οι άνθρωποι στην κάθε γωνιά της γης, μαύροι άσπροι κίτρινοι και ερυθρόδερμοι, πλούσιοι ή λιμοκτονούντες, γέροι ή βρέφη, άνδρες ή γυναίκες, όλοι κουβαλάμε στα γονίδιά μας την ίδια συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας.

Ο ρατσισμός δεν είναι παρά η επινόηση κάποιων ισχυρών που προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν την καταπίεση κάποιων συνανθρώπων τους. Είναι η φιλοσοφία που ευλόγησε το δουλεμπόριο και τα έστησε τα Νταχάου. Αυτό που θα έπρεπε να τονίσουμε ιδιαίτερα στα παιδιά μας είναι ότι η ευτυχία που γεύονται είναι απλώς ένα παιχνίδι της Τύχης. Δε μπορεί να συγκινούμεθα από την τηλεοπτική εικόνα του μισοπεθαμένου από την πείνα παιδιού στη μακρινή Ρουάντα και να μένουμε ασυγκίνητοι από τις όλο και πιο συχνές ειδήσεις ομαδικών θανάτων λαθρομεταναστών, στην αθλιότητα των λιμνασμένων στις πόλεις μας προσφύγων και στην δουλεμπορική χρήση τους από πολλούς συμπατριώτες μας.

Δεν έπρεπε να περιμένουμε την οικονομική κρίση για να διδάξουμε στο παιδί μας ότι το γεγονός του ότι είναι καλοντυμένο και χορτάτο είναι προνόμιο, που κάποτε θα χρειαστεί να μοιραστεί με όλους εκείνους που δεν έχουν ούτε τροφή ούτε στέγη.

Είναι ιστορική νομοτέλεια. Όλα κινούνται σε κύκλους δημιουργίας και καταστροφής και ο περίφημος δυτικός πολιτισμός για ν’ ανδρωθεί πάτησε κυριολεκτικά επί πτωμάτων, εξολοθρεύοντας «αναλώσιμες» φυλές όπως οι ινδιάνοι στην Αμερική, οι μαύροι στην Αφρική, οι κινέζοι και οι ινδοί στην Ασία.

Ο ρατσισμός της "Χρυσής Αυγής" ξεκίνησε μέσα από τα λάιφ στάιλ έντυπα, που δήθεν «πουλούσαν πνεύμα» πλασάροντας γυμνά κορμιά με  σεξιστικούς και ρατσιστικούς υπότιτλους. Το «γυμνό φούρνου» για το Άουσβιτς και  η προτροπή να βάλουμε ένα Α στο πέτο των αλβανών μεταναστών  ήταν ήδη από το 1995 το πρώτο σύμπτωμα μιας παρακμιακής εποχής, που ανεχόταν τα πάντα και γιαυτό κινδύνευε να υποστεί τα πάντα.

Σήμερα που η ανεργία φουντώνει κάτω από τις οδηγίες της Τρόικας και κάθε έλληνας νιώθει στο πετσί του την ανέχεια ήταν αναμενόμενο ότι θα  βρεθούν εκείνοι, που πρόθυμα έδειξαν με το δάχτυλο το μετανάστη σαν το μόνο υπεύθυνο για τα δεινά της Ελλάδας. Και ο Χίτλερ με αυτό το πρόσχημα ξεκίνησε το διωγμό των εβραίων. Όσο τα εργοστάσια κλείνουν, όσο οι πτυχιούχοι μας μεταναστεύουν επειδή δε βρίσκουν δουλειά,  τόσο οι βουλγάρες και οι πακιστανοί -που τόσα χρόνια έκαναν όσες δουλειές οι έλληνες σιχαίνονταν- θα γίνονται στόχος των ανόητων θερμοκέφαλων.

Η ρατσιστική προπαγάνδα τους όμως δε μπορεί να επικρατήσει. Σήμερα πια τα παιδιά μας κάθονται στο ίδιο θρανίο με παιδιά από άλλη ράτσα και ήδη ξέρουν ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, χωρίς αυτό να τον κάνει καλύτερο ή χειρότερο από την πλειοψηφία.

Σε ένα ευνομούμενο κράτος –και η Ελλάδα μπορεί να γίνει ευνομούμενο κράτος- κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να διατηρεί τη διαφορά του γιατί η διαφορά είναι αυτό που κινεί και ομορφαίνει τον κόσμο. Η Αμερική κατάφερε να γίνει υπερδύναμη ακριβώς επειδή χρησιμοποίησε ισότιμα τις διαφορές όλων των φυλών που δέχθηκε στο έδαφός της.

Ας είμαστε αισιόδοξοι. Η Ελλάδα είναι πραγματικά χωνευτήρι πολιτισμών. Από την αυγή της ιστορίας τούτος ο τόπος δέχθηκε τις επιδρομές ή τις επιρροές όλων των φυλών και κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να ενσωματώσει δημιουργικά κάθε αντίθεση. Ο ρατσισμός στην Ελλάδα θα περάσει, αλλά δε θα νικήσει, γιατί ο έλληνας πάντα ανακατευόταν με άλλους λαούς και έχει μάθει ν’ αποδέχεται τη διαφορά και μέσα από τους δρόμους που άνοιξε το εμπόριο και  ναυτιλία. Η Δημοκρατία δεν είναι παρά ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη και με δημοκρατική παιδεία ο ρατσισμός δε θα ριζώσει σε αυτή τη γη.

Τούτη η χώρα έχει ιστορικά προηγούμενα. Την εμπειρία της Μικρασιατικής καταστροφής που τελικά πλούτισε τον τόπο με νέο αίμα που δυνάμωσε τ’ ατροφικό δενδρί του πολιτισμού της μητρόπολης. Την ευαισθησία, που απόκτησε από την προσφυγιά στα εργοστάσια της Γερμανίας ή τα εστιατόρια της Αμερικής

Ο έλληνας, που πολλές φορές στην Ιστορία αναγκάστηκε να ξενιτευτεί σε αναζήτηση καλύτερης ζωής ή ξεσπιτώθηκε από τις μοιρασιές που έκαναν κάποιοι «μεγάλοι»  μπορεί να συμπονέσει και να συμπαρασταθεί στη χώρα που ανέκαθεν ο ξένος ήταν ιερός προστατευμένος από τον Ξένιο Δία.

Και όσο κρατάμε τη εθνική μας μνήμη ζωντανή, ακόμη και στο Μεσαίωνα της οικονομικής κρίσης, ο αη Γιώργης της λαϊκής μας παράδοσης θα σαϊτεύει πάντα το θεριό του ρατσισμού και θα σώζει την Ελλάδα.

«τω Αγνώστω Πακιστανώ»

ή Άνθρωποι και ανθρωπιά…

Γράφει: ο Σωτ. Σωτηρόπουλος

Τρεις Πακιστιανοί μετανάστες, έδωσαν μάθημα ανθρώπινης αλληλεγγύης και αυτοθυσίας  στους ημεδαπούς «Ελληναράδες»!...  

Oι δυο ηρωϊκοί Πακιστανοι ο Χομαγιούν και ο Βακάρ οι οποίοι με την θυσία τους έστειλαν το
παναθρώπινο μήνυμα της αλληλεγγύης...

Οι τρεις Πακιστανοί μετανάστες που έπεσαν νεκροί προσπαθώντας να σώσουν 2 Έλληνες έχουν ονόματα.
Είναι οι Χομαγιούν, ο μικρότερος που δεν είχε κλείσει ούτε τα 19 του χρόνια,  ο δεύτερος ο Βακάρ,  ήταν 33 χρονών. Ο τρίτος νεαρός Πακιστανός που ήταν έξω από το αυτοκίνητο τραυματίστηκε σοβαρά.
Το ζευγάρι των ηλικιωμένων Ελλήνων συμπολιτών μας επέβαινε σε αυτοκίνητο, το οποίο, έμεινε πάνω στις γραμμές του τρένου. Οι δύο επιβαίνοντες εγκλωβίστηκαν μέσα στο αμάξι τους. Οι τρεις Πακιστανοί που ήτανε κοντά, έτρεξαν αυθόρμητα να βοηθήσουν.

Οι δύο από αυτούς χωρίς να λογαριάσουν τον κίνδυνο από το επερχόμενο με ταχύτητα τρένο  μπήκαν μέσα στο αυτοκίνητο, στην προσπάθειά τους να απεγκλωβίσουν τους ηλικιωμένους. Τότε, το τρένο με μεγάλη ταχύτητα έπεσε επάνω τους. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε και μετατράπηκε σε άμορφη μάζα, σκοτώνοντας και το ζευγάρι των ηλικιωμένων συμπατριωτών μας και τους δύο ηρωϊκούς Πακιστανούς που είχαν σπεύσει σε βοήθεια. Ο τρίτος βαριά τραυματισμένος βρίσκεται στο Νοσοκομείο.

Δεν ξέρω αν εκεί κοντά υπήρχαν Έλληνες. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι  αν υπήρχαν στην πλειοψηφία τους, το πιθανότερο είναι να παρέμεναν απαθείς θεατές ή  φοβισμένοι… 
Οι τρεις ηρωικοί Πακιστανοί με την παράτολμη πράξη τους  δίνουν την απάντηση σε όλους  εμάς και εκείνους  που τους μετανάστες θεωρούν όλους εγκληματίες, ληστές και γενικώς μιάσματα, ενώ είναι βέβαιον ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν κυνηγημένοι από τα δικτατορικά καθεστώτα των χωρών τους, ήρθαν πεινασμένοι και κατατρεγμένοι για ένα κομμάτι ψωμί.
Τι θα πουν για  το γεγονός ότι δυο μετανάστες από το Πακιστάν (που τόσο τους απαξιώνουμε, τους υβρίζουμε σε καθημερινή βάση, γιατί κάποιοι τυχοδιώκτες και απατεώνες συμπατριώτες τους κλέβουν, ληστεύουν κλπ ) έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να σώσουν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Ελλήνων, που κινδύνευε; Θα θυμηθούν ότι τα ίδια έκαναν και οι δικοί μας μετανάστες πεινασμένοι, κατατρεγμένοι, κυνηγημένοι που έφευγαν στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία στην Γερμανία πριν δεκαετίες όταν έβλεπαν κάποιο να κινδυνεύει  έτρεχαν να τον βοηθήσουν, ενώ καλή ώρα σαν κι εμάς σήμερα οι «Αμερικανάρες», οι «Καναδάρες», οι «Αυστραλάρες» και οι «Γερμαναράδες» τους κοίταζαν σαν εξωγήϊνους… 
Βεβαίως τα θλιβερά ΜΜΕ  ξέχασαν να μνημονεύσουν έστω τους δύο μετανάστες που έδωσαν τη ζωή τους όχι από υποχρέωση, αλλά επειδή έτσι τους είπε η καρδιά κι ανθρωπιά τους ή μερικά ΜΜΕ πέρασαν την σημαντική είδηση στα ψιλά… Και μετά ξεχάστηκαν στον ορυμαγδό των κουτσομπολιών και των άθλιων προεκλογικών κοκορομαχιών. Κρίμα.

Και εκείνοι οι χαροκαμένοι γονείς στο Πακιστάν που περίμεναν τα παιδιά τους και κάτι από το γλίσχρο έμβασμα που έβγαζαν από το μεροκάματο του τρόμου (στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας ή παλιοσίδερα στους σκουπιδοτενεκέδες κλπ) τι θα λένε τώρα, τι μοιρολόγια θα στέλνουν στους έβδομους ουρανούς;

Στο σημείο που έγινε το φοβερό και συγκινητικό συμβάν, αν υπήρχε έστω ίχνος φιλότιμου κι ευαισθησίας η Ελληνική Πολιτεία και η υγιής Κοινωνία των Πολιτών,   θα έπρεπε να στήσουμε ένα άγαλμα με την επιγραφή «τω Αγνώστω Πακιστανώ»… 

Θαυμάστε τους! Απολαύστε τους! Δοξάστε τους!...

ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΕΦΑΛΕΣ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ ΤΣΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ …ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΜΑΣ

Οι κεφαλές της Ηλείας, αφέντες κι εξουσιαστές μας, σε μια ... "ωραία ατμόσφαιρα"!

Θαυμάστε τους! Απολαύστε τους! Δοξάστε τους!...

Και μαζί τους ο διαβόητος Πανταζής Χρονόπουλος (sic!)

            Ομολογώ, ότι έπεσα από τα σύννεφα διαβάζοντας εκτεταμένα ρεπορτάζ των Ηλειακών εφημερίδων με πηχυαίους τίτλους «φαγωμάρα για την Ολυμπία Οδό», «άδοξο τέλος για Ολυμπία Οδό» και άλλες με φερετζέ «αγώνας μέχρις εσχάτων για Ολυμπία Οδό» κλπ. Πομπώδεις τίτλοι, με την κυριολεκτική έννοια που αποδίδεται στη θυμοσοφία του λαού μας με τη φράση «έβγαλαν στη ρούγα τις πομπές τους». Το περιβόητο ραντεβού Τζαβάρα-Σαμαρά (που θα γινόταν αμέσως) στο απόγειο των αλληλο-τοποθετήσεων.

Και τι δεν ακούστηκε εκεί μέσα. Ο υπερφίαλος Υπουργός (επί του Πολιτισμού, παρακαλώ!) να επιτίθεται λάβρος κατά κυβερνητικού βουλευτή της παρατάξεώς του (…και ολίγον κατά Χατζηδάκη) αλλά και εναντίον συγκυβερνητικού και τούμπαλιν. Συγκυβερνητικός βουλευτής κατά πάντων και πασών, ο Περιφερειάρχης αμή-«χανος» με εξάρσεις ομοψυχίας, ο Αντιπεριφερειάρχης (υπό το βάρος των 50χρονων πρόσφατων καταδικών) λίαν «ευγενικός» και πυροσβέστης του αλληλοφαγώματος… Η επερωτώσα επί παντός του επιστητού βουλευτής το «βιολί» της για διαπραγματεύσεις και  περιβαλλοντικές φιοριτούρες, άλλος κυβερνητικός βουλευτής κήρυκας της ομόνοιας (λόγω χριστιανικής αγωγής προφανώς), ο Δήμαρχος Πύργου απήγγειλε στίχους του Διονυσίου Σολωμού!…

Με λίγα λόγια ήταν όλοι τους υπέροχοι, ήταν όπως έλεγε ο μακαρίτης Ντίνος Ηλιόπουλος «μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα»!...

Μήπως γνωρίζει κανένας τον έξω αριστερά κύριο από την "Σούγκαρ Τάουν";

 Και κοντά τους ως απαραίτητος μαϊντανός ο γνωστός και μη εξαιρετέος καταργημένος Δήμαρχος Ζαχάρως και με τη βούλα της Πολιτείας, Πανταζής Χρονόπουλος (!!!). Αλήθεια τι γύρευε  εκεί σε αυτή την ωραία σύναξη; Και δεν βρέθηκε ούτε ένας να τον αποπέμψει ή τουλάχιστον να τον απομακρύνει από τα επίσημα έδρανα; Αλλά προφανώς, «όμοιος, ομοίω αεί πελάζει» ή … «βελάζει» (όπως έλεγε και ο σοφός παπάς του χωριού μου Παπανίκος). Και για να είμαστε δίκαιοι, έλειπε από τη θλιβερή σύναξη η βουλευτής της Αντιπολίτευσης κάνοντας  μια δήλωση και έτσι διασώθηκε από τον διασυρμό.

Αυτοί λοιπόν είναι οι Ηλείοι αφέντες και εξουσιαστές μας, ας τους λουζόμαστε τώρα γιατί εμείς τους βάλαμε  εκεί που είναι. Ας προσέχαμε. Και αντί να αλληλοτρώγονται ως «κυρά Κατίνες» της γειτονιάς (συγνώμη κυρά Κατίνα μου…, εσύ τι φταις;) για το ποιος φταίει, ποιος έχει και δεν έχει την ευθύνη,  να τους πούμε εμείς οι πολίτες τι είναι το δέον να πράξουν. 

Να υποβάλλουν ομαδικά τις παραιτήσεις τους από το Κοινοβούλιο, την Περιφέρεια, τους Δήμους και τα λοιπά αξιώματα για να δει ο Σαμαράς, ο Χατζηδάκης και ο κάθε Στουρνάρας κατά που θα σάξουν!... Μόνο έτσι θα δούμε «το φως» της Ολυμπίας Οδού.

ΩΔΗ (Νο 2) στον εξ αρρενογονίας πρώτο εγγονό!...

ΩΔΗ (Νο 2) στον πρώτο εξ αρρενογονίας εγγονό!...

Ο μικρός μας Πέτρος

  Γεννήθηκες όπως ο Καίσαρας. Από επιλογή των ιερέων του Ασκληπιού. Με την κατάκτηση της Επισκληριδίου αναισθησίας, για να βιώσει η μανούλα σου ακόμη και την πρώτη σου ανάσα. Ατσάλινος -αν ισχύουν οι προλήψεις- αφού αντί για το δάχτυλο του γιατρού άδραξες τη χειρουργική λαβίδα και την όρθωσες ψηλά όχι μόνο μια, αλλά δυο φορές. 

   “Γιατρός θα γίνει” δήλωσε ο μαιευτήρας με τη σιγουριά που και οι παλιές μαμές προεξοφλούσαν το φύλο (πριν την εποχή του ηπερηχογραφήματος) και το μέλλον από τις πρώτες αντιδράσεις του νεογνού.

  Δεν ήσουν το πρώτο εγγόνι. Στην αίθουσα αναμονής συνωστισμός αγωνίας που μετάλλαζε σε έκρηξη χαμόγελων και ανταλλαγής ψηφιακών απεικονίσεων. Κοινότυπο; Ποτέ! Κάθε νεογέννητο ένα καινούριο θαύμα. Και συ το δικό μας. Πέτρα σημαίνει τον ριζωμένο λίθο. Γιαυτό και ο Χριστός ονομάτισε τον αλιέα Σίμωνα σε Πέτρο, για να ριζώσει σε αυτή την πέτρα η εκκλησία του. Τόχει το όνομα. Ψάχνεις, αμφισβητείς, ίσως και προδίδεις, μέχρι να πεισθείς και να μείνεις να παλέψεις μέχρι το τέλος. Το έκανε κι ο μεγάλος Πέτρος, λένε, της Ρωσίας στις ευρωπαϊκές του αναζητήσεις. Θα το κάνεις και συ, μικρέ μας Πέτρο, σου το εύχομαι, στο συναρπαστικό ταξίδι της ύπαρξής σου. Την δική σου Οδύσσεια, που είναι προέκταση της δικής μας.

   Λίγων ωρών κούρνιασες στην αγκαλιά μου, ψάχνοντας για παρηγοριά μετά το μεγάλο τραύμα της Ζωής. Έψαχνες κάπου να πιαστείς. Τα χειλάκια σου αγκάλιασαν τον καρπό σου και πιπίλισαν φασαριόζικα την ελπίδα της τροφής. Γελάσαμε που ξεγελάστηκες και σ' απιθώσαμε στο μητρικό μαστό, όπου προσκολλήθηκες σαν την πεταλίδα στο βράχο. Δε μας χαμογέλασες, όπως η αδελφή σου, στην πρώτη αγκαλιά. Ριζώνεις σε βάθος. Μαζί σου και οι ελπίδες μας. Σήμερα ειδικά, που όλα γύρω σκοτεινιάζουν, εσύ μικρέ μου Πέτρο, να μη φοβάσαι. Κράτα τη λαβίδα σου ψηλά. Δεν παλεύεις πια με γυμνά χέρια. Μπορείς να εκμαιεύσεις τη λύση σε κάθε πρόβλημα. Έτσι πάντα επιβίωνε η ανθρωπότητα. Έτσι θα συμβεί και στη δική σου τη γενιά. Αρκεί οι Μοίρες, που συνάχθηκαν πάνω απ' το χειρουργικό τραπέζι της γέννησής σου, να σ' ευλόγησαν μ' ευμένεια. Η Κλωθώ να υφάνει μακρύ το νήμα της ζωής, η Λάχεσις νάναι ανοιχτοχέρα, όχι σπάταλη και η Άτροπος διαλλακτική για το χατήρι σου. Από κοντά κι η Παναγιά, όχι οποιαδήποτε, μα του χωριού μας, που ξέρει τα χούγια του DNA σου. Μέσα στον κατακλυσμό των ψηφιακών απεικονίσεων που σε στοχεύουν, σου κρεμώ το γαλάζιο “ματάκι” να σε φυλάει στο προσκεφάλι σου. Γιατί ακόμη και στον αιώνα της τεχνολογικής υπεροχής χρειαζόμαστε τον παραλογισμό της ελπίδας. Γιατί τα μαθηματικά των οικονομικών επιλογών ποτέ δεν έχτισαν την ευτυχία. Και η δική σου ελπίδα ταξιδεύει με τον ούριο άνεμο της αγάπης μου. Και θα σε ταξιδεύει, μικρέ μου Πέτρο, ακόμη και μετά τη δική μου βιολογική έκλειψη.

                                                                Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Δημοσιεύτηκε 23 hours ago από τον χρήστη Maria Sotiropoulou

Τὸν ἐχθρὸ ποὺ βρίσκεται στὸ σῶμα τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας πρέπει νὰ ψάξετε κ. Εἰσαγγελεῦ!...

Mια θαρραλέα φωνή

επισημαίνει και προειδοποιεί!...

(και ένα ενδιαφέρον υστερόγραφο)

Κυριακή, 7 Απριλίου 2013

 Ο ΦΟΒΟΣ! ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

 Δὲν θὰ περιγράψουμε τὸ γεγονὸς τῆς πυρπόλησης τοῦ αὐτοκινήτου τοῦ Σωτήρη Σωτηρόπουλου. Αὐτὸ ἔχει γίνει ἀπὸ ἄλλους ἐγκαίρως. Ἐκεῖνο ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι: Ποιός εἶναι ὁ ἐγκέφαλος αὐτῆς τῆς φασιστικῆς πράξης. Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ συνέλαβε τὴν ἰδέα καὶ στὴ συνέχεια ὅπλισε τὸ χέρι τοῦ ὀργάνου τὸ ὁποῖο ἀνέβηκε φράχτη ὕψους 2,5 μέτρων, τοποθέτησε τὸ μπιτόνι κάτω ἀπ’ τὸ αὐτοκίνητο καὶ στὴ συνέχεια ἔβαλε φωτιά…Ἀκόμη μᾶς ἐνδιαφέρει νὰ ὁδηγηθοῦμε, μέσῳ λογικῶν συνδυασμῶν, στὸ «γιατί». Δυὸ λοιπὸν εἶναι τὰ ἐρωτήματα: “Ποιός” καὶ “γιατί”;

Φυσικὰ δὲν θέλουμε νὰ ὑποκαταστήσουμε τὶς ἀρχές. Αὐτὲς ἔχουν τὸν πρῶτο λόγο στὴν ἔρευνα καὶ χρέος ὅλων μας εἶναι νὰ ἀναμείνουμε μὲ ὑπομονὴ τὰ συμπεράσματά τους. Ὅμως ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ προβληματιστοῦμε.

Ὁ Σωτήρης Σωτηρόπουλος, εἶναι γνωστὸς ἀγωνιστὴς γιὰ
ζητήματα ποὺ ἀφοροῦν τὸ περιβάλλον (εἶναι γνωστοὶ οἱ ἀγῶνες του γιὰ τὴν διάσωση τῆς Κάπελης ἀπὸ τὶς ὀρέξεις διαφόρων ὑποτιθέμενων ζηλωτῶν τῆς ἀνάπτυξης μὲ τὰ θηριώδη φεστιβὰλ, μέσα σ’ ἕνα Δάσος τὸ ὁποῖο δυσανασχετεῖ ἀπὸ τέτοιες ἀλόγιστες παρεμβάσεις! Κι ἀκόμη γιὰ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ σκανδάλου τῆς ἀναδάσωσης τῶν 4 ἑκατομμυρίων εὐρώ, τοῦ ἐλατοδάσους σὲ Δίβρη, Τσίπιανα, Κρυόβρυση καὶ Ἀστρᾶ τὸ ὁποῖο οὐδέποτε κάηκε ἀπὸ πυρκαγιά), τὴν δημόσια περιουσία (περίπτωση Διαθήκης Ψυχαλίνου), τὸν σεβασμὸ στὴν νεοελληνικὴ ἱστορία (περίπτωση οἰκίας Στεφανόπουλου ἐν Δίβρῃ καὶ περίπτωση λεηλασίας τῶν ἱστορικῶν οἰκιῶν Δίβρης), τὴν ἀγάπη του στοὺς κοινωνικοὺς ἀναξιοπαθοῦντες καὶ τῶν ἀγώνα του γιὰ κοινωνικὴ δικαιοσύνη.

Ὁ Σωτήρης Σωτηρόπουλος εἶναι γνωστὸς γιὰ τὸ ἦθος του καὶ τὸ ἀγωνιστικό του φρόνημα ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν γνώση του. Καὶ εἶναι γνωστό, ὅτι, προκειμένου νὰ ὑποστηρίξει τὸ δίκαιο, δὲν διστάζει νὰ θυσιάσει τὸν ἐλεύθερο χρόνο του νὰ ξοδέψει τὸ χρῆμα του καὶ νὰ μὴν διστάσει νὰ ἀγωνιστεῖ ἀκόμη κι ἂν τὸν ἀπειλοῦν. Ὁ Σωτήρης Σωτηρόπουλος δρᾶ στὸ προσκήνιο, ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας! Ποιὸς δρᾶ στὸ σκοτάδι; Στὸ σκοτάδι δρᾶ ὁ φασισμός!

Ἡ ἀνομία ἔχει κοινωνικὸ ὑπόβαθρο. Σὲ κοινωνίες καθυστερημένες, σὲ κοινωνίες χωρὶς ἱστορικὸ παρελθόν, ὅπου τὸ ἀτομικὸ ταυτίζεται μὲ τὸ κοινωνικό, σὲ κοινωνίες ἐσαεὶ ραγιάδων παρατηροῦνται φαινόμενα ἀνάπτυξης ἑνὸς ἰδιότυπου φασισμοῦ: ταύτιση τοῦ ἀτομικοῦ μὲ τὸ κοινωνικὸ συμφέρον. Δηλαδή: δικά μας εἶναι ὅλα, ὅτι θέλουμε τὰ κάνουμε! Τὰ καῖμε, τὰ οἰκειοποιούμαστε –περίπτωση καταπάτησης χιλιάδων στρεμμάτων μετὰ τὶς πυρκαγιὲς τῶν τελευταίων 40 χρόνων- τὰ πουλᾶμε καὶ κανεὶς δὲν μᾶς κάνει τίποτα! Γιατί «ἐμεῖς» εἴμαστε τὸ «ἔθνος»! 

Ἡ ἀθλιότερη μορφὴ φασισμοῦ εἶναι αὐτὴ τῆς παντελοῦς ἔλλειψης παιδείας, ἡ ἄποψη ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν αἴσθηση ὅτι «ἐμεῖς» ἔχουμε ἱστορία ἐνῶ οἱ ἄλλοι εἶναι ὑποδεέστεροι. Ὁ φασισμὸς στηρίζεται στὴν ἰδιότυπη ἀντίληψη περὶ «σωματειακοῦ» κράτους μία ἀντίληψη ποὺ τὴν δανείστηκε ἡ λοῦμπεν μεγαλοαστικὴ τάξη τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸν ἰταλικὸ φασισμὸ καὶ τὴν ἐφήρμοσε μὲ ἐπιτυχία στὸν ἐμφύλιο πόλεμο καὶ στὶς μετεμφυλιακὲς δεκαετίες ποὺ ἀκολούθησαν μὲ ἀποκορύφωμα τὴν περίοδο τῆς ἑπτάχρονης δικτατορίας (χούντας). Ἡ ἀντίληψη αὐτὴ καλλιεργήθηκε κατὰ κόρον (ὑποδορίως) κατὰ τὴν περίοδο τοῦ πασοκικοῦ σοσιαλισμοῦ: ἐξίσωση πρὸς τὰ κάτω στὸ ὄνομα τῆς ἰσότητας καὶ τοῦ σοσιαλισμοῦ, κατάργηση τῆς λαϊκῆς παιδείας μὲ τὰ ἀλλεπάλληλα νομοσχέδια γιὰ τὴν καλύτερη τάχα μου ἀνάπτυξή της, κατάργηση τῶν πειραματικῶν σχολείων καὶ ἐξίσωση ὅλων τῶν σχολείων πρὸς τὰ κάτω, καλλιέργεια τῆς ἀντίληψης ὅτι τὸ κράτος εἶναι τὸ ἀτομικό μας  συμφέρον, κατάργηση κάποιων, ἐλάχιστων νόμων ποὺ βοηθοῦσαν τὴν ὕπαρξη ἀξιοκρατίας, κατάργηση τοῦ νόμου ποὺ ἀπαγόρευε νὰ διορίζεται ὁ δημόσιος λειτουργὸς στὸν τόπο καταγωγῆς του ἢ κοντὰ σ’ αὐτόν, κατάργηση κάθε ἀξιολόγησης καὶ ἱεραρχίας… Ἔγινε καθεστὼς ἡ ἀντίληψη: ὅτι ἐπιδιώκω πάσῃ θυσίᾳ αὐτὴ τὴ θέση, ὄχι γιὰ νὰ προσφέρω, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ οἰκονομήσω! Εἶναι γνωστό, τὸ ἔχει ἐπισημάνει πολλὲς φορὲς ὁ Τύπος, ὅτι οἱ θέσεις τῶν διευθυντῶν τῆς Ἐφορίας ἀγοράζονταν. Μιὰ γενικευμένη διαφθορὰ ἀπὸ ἄκρου εἰς ἄκρον! Οἱ λίγοι, οἱ τίμιοι λοιδοροῦνται, χλευάζονται… Οἱ πολλοὶ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴν παρουσία τους! Τί εἶναι ὁ Σωτηρόπουλος; Ἕνας περίεργος, ποὺ ἦρθε μετὰ ἀπὸ 30 χρόνια νὰ βάλει τάξη «σὲ τὰ μᾶς!». Τί ξέρει αὐτός; Τίποτα! ἀφοῦ κανεὶς ἐπιστήμονας δὲν ξέρει ἀπὸ «πολιτική»! Ἀπὸ διαχείριση δηλαδὴ, τοπικῶν συμφερόντων! Ἐμεῖς ξέρουμε ἀπ’ αὐτά! Ἐμεῖς πού, ἀνὰ πάσα στιγμὴ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ κρατήσουμε ζωντανὸ τὸ Κράτος! Πότε ὡς «γερμανοτσολιάδες», πότε ὡς ὑφιστάμενοι τοῦ Ζάρρα καὶ τοῦ Κοκκωνέτη, πότε ὡς μέλη τῆς ὀργάνωσης  τοῦ “φὸν Γιοσμᾶ”… Ἐμεῖς εἴμαστε τὰ στηρίγματα τοῦ Κράτους! Καὶ τοῦ Ἔθνους! Ἀλλοίμονο…

Ὁ φασισμὸς στηρίζει τὴν πρακτική του σὲ τέτοιες ἐνέργειες. Νύχτα ἔκαψε τὸ Ράϊχσταγκ καὶ τὰ φόρτωσε σ’ ἕνα κοινωνικὰ ἀδύναμο ἄτομο ἀλλὰ καὶ στοὺς κομμουνιστές! Νύχτα καίει τὰ βιβλία! Στὸ φῶς τῆς νύχτας καὶ μὲ τὴν τρομοκρατία ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπιβάλλει τὸ φόβο. Γιατί ὁ φασισμὸς στηρίζεται στὸ φόβο καὶ στὴ μισαλλοδοξία. Νομίζουν οἱ ἄθλιοι, ὅτι ὁ Σωτήρης Σωτηρόπουλος θὰ φοβηθεῖ καὶ θὰ πάψει νὰ τοὺς καταγγέλλει! Τοὺς συνιστοῦμε νὰ διαβάσουν τὴν προμετωπίδα ποὺ ἔχει ἀναρτήσει στὴν πρώτη σελίδα τῆς ἰστοσελίδας του. Tότε μπορεῖ καὶ νὰ καταλάβουν μὲ ποιὸν ἔμπλεξαν…

Ἂν ἡ Ἀστυνομία καὶ ὁ κ. Εἰσαγγελέας (γιὰ τὸν ὁποῖο ἀκούγονται καλὰ λόγια ἀπὸ τὸν Λαό), θέλουν νὰ ψάξουν σοβαρὰ καὶ νὰ βροῦν τοὺς ἐνόχους καλὸ εἶναι νὰ ξεκινήσουν τὸ «ψάξιμο» στὸ ἐσωτερικὸ δημόσιων ὑπηρεσιῶν! Στὸ ἐσωτερικὸ τῆς ἀστυνομίας καὶ τοῦ δασαρχείου… Σὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς φορεῖς ποὺ βλέπουν τὴν Δημόσια Περιουσία, τὴν ὁποία μὲ πάθος ὑπερασπίζεται μόνος του ὁ Σωτήρης Σωτηρόπουλος, σὰν τσιφλίκι τους… Μόνον ἔτσι θὰ ἀρχίσει νὰ χαράζει ἡ αὐγὴ ἑνὸς καλύτερου μέλλοντος γι’ αὐτὴ τὴ χώρα! Μόνον ὅταν ὁ κάθε κατεργάρης θὰ πάει στὸν μπάγκο του… Τότε δὲν θὰ ἔχουμε ανάγκη, καμιὰ Μέρκελ καὶ κανένα μνημόνιο. Τὸν ἐχθρὸ ποὺ βρίσκεται στὸ σῶμα τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας πρέπει νὰ ψάξετε κ. Εἰσαγγελεῦ! Καὶ ὡς χειρουργός, νὰ τὸν ἀποκόψετε ἀπὸ τὸ σῶμα της γιατὶ εἶναι ἤδη ἀργά…