ΚΑΘΕ 2η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΘΑ ΣΑΣ ΜΙΛΑΕΙ «ο τελάλης της Δίβρης Γιάννης Τσετσέλης», Η ΝΕΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ...

ΚΑΘΕ 2^η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΘΑ ΣΑΣ ΜΙΛΑΕΙ

«ο τελάλης της Δίβρης Γιάννης Τσετσέλης»,

Η ΝΕΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ

Όταν ο Δήμος Αρχ.Ολυμπίας, οιυπεύθυνοι κρατικοί παράγοντες, η τοπική κοινωνία και η Κοινότητα  κοιμούνται και αδιαφορούν, εμείς επαγρυπνούμε και ενδιαφερόμαστε...

Και δια της εφημερίδας με το τίτλο:

«ο τελάλης της Δίβρης Γιάννης Τσετσέλης»

 Θα σας ενημερώνουμε για μικρά και μεγάλα θέματα της κωμόπολης και θα επεμβαίνουμε

           

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

            Γιατί διαλέξαμε, αυτό το περίεργο τίτλο της ηλεκτρονικής εφημερίδας μας;

            Ο Γιάννης Τσετσέλης, για όσους δεν τον γνώρισαν, ήταν μια εμβληματική μορφή, μια «γραφική» (με την πιο καλή έννοια) φιγούρα της παλιάς καλής Δίβρης που έζησε και άφησε το ίχνος του επί πολλές δεκαετίες τον περασμένο αιώνα. Ενδεχομένως το όνομα «Τσετσέλης» να έχει περάσει σε πολλούς με κάποια απαξία, ως ενός φτωχού, καταφρονεμένου και όχι έξυπνου συμπολίτη μας. Ήταν όμως, από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες που άφησαν εποχή στην ιστορική κωμόπολη. Ελπίζουμε να δοθεί ευκαιρία να γράψουμε για την ψυχοσύνθεση, την καλοσύνη και να ξετυλίξουμε κάποιες ενδιαφέρουσες σημαντικές πτυχές της πολυσήμαντης αυτής προσωπικότητας, με τη διήγηση περιστατικών (το πλείστον σπαραξικάρδιων)  που σημάδεψαν όχι μόνο τον ίδιο αλλά όλη την τοπική κοινωνία της Δίβρης. Σήμερα θα περιοριστούμε σε λίγα.

            Ξεκινώντας αυτή τη μόνιμη ενημερωτική στήλη κάνουμε γνωστό στους εκλεκτούς αναγνώστες της «ΝΕΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ», ότι ο Γιάννης Τσετσέλης ήταν για ένα μεγάλο διάστημα ο επίσημος εκφωνητής, ο τελάλης της Δίβρης, δηλ. ο άνθρωπος που διαλαλούσε με την χαρακτηριστική και πολλές φορές ακατάληπτη φωνή του («ψεύδιζε» λίγο), όλα τα σημαίνοντα γεγονότα και τις ανακοινώσεις (ως είδος μεγαφώνου) που αφορούσαν τοπικά προβλήματα της Κοινότητας, χαρούμενα ή άσχημα νέα της ζωής της κωμόπολης, η αναγγελία προσωπικής εργασίας, η διανομή νερού για άρδευση κλπ, κλπ. Ήταν με λίγα λόγια η φωνή της συνείδησης της «Αγοράς» της Δίβρης. Ο ίδιος σχεδόν μοναχικός στη ζωή του και πάμφτωχος, για πολλές δεκαετίες ήταν ο «θεληματάς» (κι εδώ με την καλή έννοια) για να εξασφαλίζει τον επιούσιον άρτον και μάλιστα έχει μείνει παροιμιώδες σε διβριώτες και παραθεριστές (στους οποίους ήταν συμπαθέστατος) το περιβόητο «τσετσελόσημο» όπως είχε καθιερωθεί να λέγεται το φιλοδώρημα ή μπουρμπουάρ που έπαιρνε   ευχαρίστως όποιο κι αν ήταν και χωρίς γογγυσμόν…

Η άνω καταπληκτική φωτογραφία είναι του συμπολίτη Χρύσανθου Ταβλά που μας την παραχώρησε ευχαρίστως.

Τα θέματα που θα παρουσιάζουμε θα είναι τηλεγραφικά διατυπωμένα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που θα συλλέγουμε. Σε μερικά θα υπάρχει μεγαλύτερη έκταση, ιδίως όταν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η χαρακτηριστική φωνή του αείμνηστου Γιάννη Τσετσέλη θα αντηχεί στεντόρεια σε λόγγους και λαγκαδιές όπως τότε, τον παλιό καλό καιρό… Αρχίζουμε.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

v  Κάποιες φήμες που δεν επιβεβαιώθηκαν, ούτε έτυχαν δημοσίευσης στις τοπικές εφημερίδες,  λένε ότι συνελήφθη νεαρός διβριώτης να καλλιεργεί μερικά δενδρύλλια ινδικής κάνναβης (χασίς) στη Δίβρη. Αναμένουμε την επίσημη ανακοίνωση ή την διάψευση.

v  Την 1^ην Ιουλίου, εορτή των Αγ. Αναργύρων θα χοροστατήσει στον ομώνυμο ναό των Γκρουστάδων (έτος κτίσεως 1831) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ηλείας κ.κ. Γερμανός, ο οποίος θα παραθερίσει επί ένα μήνα στην Άνω Μονή Δίβρης, συνεχίζοντας την πατροπαράδοτη τακτική των προκατόχων του μακαριστών Μητροπολιτών Αντωνίου και Αθανασίου

v  Ξεκίνησε χτες (27-6-13) η νέα περίοδος στις «Κατασκηνώσεις της Ι.Μ. Ηλείας, στο Κάτω Μοναστήρι της Δίβρης» Ήδη ήλθαν και εγκαταστάθηκαν τα πρώτα κορίτσια για να δώσουν όπως κάθε χρόνο μια δροσερή νεανική ανάσα στην «μαραμένη» και έρημη Δίβρη. Μπράβο στην Ιερά Μητρόπολη Ηλείας που συνεχίζει αυτό το θεάρεστο έργο.

v  Ο πρόεδρος του «ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ ΛΑΜΠΕΙΈΩΝ» κ. Άγγελος Ηλιόπουλος, και εκ των πρωταγωνιστών (μαζί με τον κ. Θεοδ. Παναγούλη) για το πολυδιαφημισμένο έργο «Ανάπλαση Κεντρικού Δρόμου της ¨Αγοράς¨», μας πληροφόρησε ότι παρότι του είχαν υποσχεθεί πως οι αρμόδιοι του Δήμου Αρχ. Ολυμπίας θα έρχονταν στη Δίβρη για ενημέρωση των δημοτών, δεν φάνηκαν ακόμη… Λέτε, να είναι κι αυτό ένα «όνειρο θερινής νυκτός»;

v  Ο «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ ΛΑΜΠΕΙΈΩΝ» έχει πρόθεση να κάνει έργο στην βρύση του «Πόντου» στον Αγ. Παντελεήμονα στα έλατα, με υδρομάστευση αλλά και δημιουργία πλακόστρωτου μπροστά στον κάνταλο της βρύσης. Συγχαρητήρια και πάντα τέτοια έργα. Υπενθυμίζουμε ότι την βρύση ανακαίνισε για τελευταία φορά η ΠΕΕΔ το έτος 1982, όταν πραγματοποιούσε τότε τα «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ».

v  Ο «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ» σε εκλογές εξέλεξε νέο   Διοικητικό Συμβούλιο. Αυτή τη φορά μπήκε νέο αίμα, κυρίως επεκράτησε ο Περαμαχαλάς με συμμετοχή πέντε μελών στους εννέα. Ο απελθών Πρόεδρος κ. Ιω. Αμπατζής αδιαμφισβήτητος ξαναεκλέχτηκε και πάλι πρόεδρος και τώρα θα έχει ως σημαντικό δυναμικό βοηθό του το νέο Αντιπρόεδρο τον κ. Αποστ. Στ. Αβράμη. Ευχόμαστε επιτυχίες.

v  Ο δυναμικός επιχειρηματίας συμπολίτης κ. Τηλέμαχος Φωτεινός, συνεχίζει και τελειώνει το νέο ΜΙΚΡΟ ΥΔΡΟΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ (ΜΥΗΕ) στον Πηνειό (Κακοταραίϊκο ποτάμι), χωρίς καμιά αντίδραση από τους ντόπιους (για περιβαλλοντικούς ή άλλους λόγους) και συνεχίζει ακάθεκτος.

v  Η κεντρική Πλατεία της «Αγοράς» είναι σε άθλια κατάσταση (χορτάρια, σκουπίδια, πλάκες σπασμένες κλπ) και σαν να μη έφτανε αυτό κάποιοι «λεβέντες» έσπασαν και το ένα μαρμάρινο κολωνάκι του Ηρώου και το πέταξαν κάτω από την πλατεία σε βάθος δέκα μέτρων (!!!). Εδώ και δυο-τρεις  μήνες ουδενός ιδρώνει το αυτί να το φέρει πίσω… Όμως η ΠΕΕΔ φρόντισε και ανανέωσε την «χρυσή» γραφή στα ονόματα των Οπλαρχηγών και Αγωνιστών του 1821 που αναγράφονται στο Μνημείο που η ίδια έστησε το έτος 1986.

v  Εδώ και χρόνια έχει σπάσει το δίκτυο ύδρευσης στη θέση μεταξύ των σπιτιών Αγγελόπουλου και Βέρροιου στην «Αγορά» και μάταια ενοχλούν την Δήμο Αρχ. Ολυμπίας και τους Τοπικούς Κοινοτικούς Δημοτικούς παράγοντες, ουδείς ενδιαφέρεται. Το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» έστειλε υπεύθυνο αυστηρό έγγραφο  στην ΔΕΥΑ Α.Ο. και αναμένει.

•  Προ καιρού άγνωστοι έκλεψαν τις καμπάνες δυο εξωκλησιών. Της "Παναγιάς στα Μπάλτα" στα Καλύβια προς τον Πύργο και της "Αγιαναγκάθης" (Αγία Αγαθή) στα Περαμαχαλίτικα Καλύβια-Κρασάπιδα. Οι άθλιοι δράστες δεν εντοπίστηκαν ακόμη. 

v  Την μεθεπόμενη Παρασκευή, περισσότερα νέα από τον «τελάλη»…

Και τώρα μια νέα σημαντική επιτυχία του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» μέσα από επίσημα έγγραφα

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ                                 

ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ (ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ) ΗΛΕΙΑΣ

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»

27063 Λαμπεία τηλ 6972295293                   Δίβρη (Λαμπεία) 31 -5-2013

       αρ. πρωτ. 2107

                                    Προς

                        1. Δήμαρχο Αρχ. Ολυμπίας κ. Ευθ. Κοτζιά

                        2. ΔΕΥΑ Αρχ. Ολυμπίας

                        3. Αντιπεριφερειάρχη Ηλείας κ. Χαρ. Καφύρα

                        4. Τμήμα Υγιεινής Ν. Ηλείας

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: α. Τοπική Κοινότητα Λαμπείας

                              β. Πολιτιστικούς Συλλόγους Λαμπείας (Δίβρης)

                             

ΑΙΤΗΣΗ – ΑΝΑΦΟΡΑ

ΘΕΜΑ: α) Επικινδυνότητα Υδραγωγείων και δικτύων ύδρευσης Λαμπείας εν όψει της θερινής περιόδου

β) Στην ύπαιθρο οι σωλήνες ύδρευσης Υδραγωγείου «Λίμνας» συν. Γκρουστάδων

Κύριοι αρμόδιοι

            Είναι γνωστή από το απώτερο και πρόσφατο παρελθόν, η κατάσταση των Υδραγωγείων και δικτύων ύδρευσης της Λαμπείας (Δίβρης), με λίαν επικίνδυνη μόλυνση του πόσιμου νερού και τριτοκοσμικές τιμές κολοβακτηριδίου. Στο Αρχείο του Δήμου υπάρχουν οι δειγματολογικές λήψεις εξέτασης των νερών και τα αποτελέσματα του ΚΕΕΔΥ Αθηνών (που έχουν κοινοποιηθεί από το Τμήμα Υγιεινής και στον κ. Εισαγγελέα Ηλείας) που δείχνουν την εγκληματική αδιαφορία των υπευθύνων του πρώην Δήμου Λαμπείας, που δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα στον νέο «Καλλικρατικό Δήμο». Υπενθυμίζουμε τις πρωτόδικες καταδίκες (πολύμηνες φυλακίσεις) των Δημοτικών αρχόντων για το θέμα αυτό που δυστυχώς δεν συνέτισαν τους συνεχιστές τους επικεφαλής των Δήμων και υπεύθυνους υπαλλήλους.

            Επειδή  βρισκόμαστε εν όψει της θερινής περιόδου και τα μολυσμένα πόσιμα νερά θα πολλαπλασιάσουν με γεωμετρική πρόοδο τις τιμές του κολοβακτηριδίου με επιπτώσεις κυρίως στα μικρά παιδιά και τους γέροντες. Και επειδή δεν θέλουμε, να ενεργοποιήσουμε Εισαγγελική παρέμβαση για τους υπευθύνους (προηγούμενους και σημερινούς), παρακαλούμε να ενεργήσετε κατά Νόμον και δεοντολογία για την προστασία των δημοτών μας.

            α) Να φροντίσετε τα προβλεπόμενα από τις ΚΥΑ και τις Υγειονομικές Εθνικές και Ευρωπαϊκές Διατάξεις για τον καθαρισμό, την συντήρηση των Υδραγωγείων και των δικτύων ύδρευσης

            β) Να λάβετε τώρα δείγματα μικροβιολογικής και βιοχημικής εξέτασης των πόσιμων νερών που θα αποσταλούν στο ΚΕΕΔΥ ή άλλο διαπιστευμένο Κρατικό Εργαστήριο και να μας γνωστοποιήσετε τα αποτελέσματα προς ενημέρωση των μελών συμπολιτών μας που ανησυχούν

            γ) Να καλύψετε με όλους τους κανόνες (κάτω από τη γη) τους σωλήνες ύδρευσης του Υδραγωγείου «Λίμνας» της συνοικίας Γκρουστάδων που σε απόσταση περίπου 300 μέτρων «βόσκουν» (εδώ και χρόνια!!) στην ύπαιθρο, εκτεθειμένες στον ήλιο (βλ. επισυναπτόμενη φωτογραφία). 

Ιδού!, οι σωλήνες "βόσκουν" στην ύπαιθρο εδώ και χρόνια, το νερό θερμαίνεται
και το κολοβακτηρίδιο πάει στα ύψη. Το πίνουν τα παιδάκια που παίζουν στην
Πλατεία της "Λίμνας" 

Από την υπαίθρια βρύση στην πλατεία της «Λιμνας» πίνουν νερό κυρίως τα μικρά παιδιά που παίζουν εκεί και κινδυνεύουν από γαστερεντερίτιδες. Διαφορετικά, (και μη προς κακοφανισμόν σας) θα προσφύγουμε στις Εισαγγελικές, Ελεγκτικές και Διοικητικές Αρχές εφόσον αμελήσετε.

            Εν αναμονή των ενεργειών σας και απαντήσεως στην Αίτησή μας.

Ο πρόεδρος

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

(ιατρός, πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» και εκδότης του περιοδικού «ΔΙΒΡΗ» - μεϊλ: sotxsot@ gmail.com)

Υ.Γ. Το παρόν να πρωτοκολληθεί και καταστεί δημόσιο έγγραφο

Και η άμεση απάντηση της Τ.Υ.Π. και Π. και εντολή 
προς την ΔΕΥΑ Αρχ. Ολυμπίας προς υλοποίηση του έργου

ΔΙΒΡΗ, ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ!... (Ίντερνετ, facebook, blogs κλπ)

ΔΙΒΡΗ, ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ 

ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ!...

(Ίντερνετ, facebook, blogs κλπ) 

Τελικά αυτό το σπουδαίο εργαλείο επικοινωνίας ( όπως λέγεται …περί δια  γραμμάτων, «κοινωνικής δικτύωσης») μπήκε για καλά και στην ιστορική κωμόπολη της Δίβρης (όπως άλλωστε σε όλη τη χώρα), και στους μονίμως διαμένοντες και στους απανταχού διβριώτες. Μάλιστα, εγώ προσωπικά (που είμαι κάπως ανεπίδεκτος και όχι καλός χρήστης του Ιντερνετ) ένοιωθα χαρούμενος και ικανοποιημένος βλέποντας και καμαρώνοντας τα νέα παιδιά της Δίβρης  σε πολύ μεγάλο αριθμό, να επικοινωνούν περισσότερο μέσω facebook μεταξύ τους και να ανταλλάσσουν μηνύματα νεανικής και αυθόρμητης επινόησης με πειράγματα, μικρές ειδήσεις, παλιές φωτογραφίες κλπ., να φτιάχνουν «Ομάδες» Δίβρης με 250 μέλη, ατομικές Ιστοσελίδες και να χειρίζονταιτο εργαλείο αυτό πρόσωπα που ούτε τα φανταζότανε κανείς. Και μέχρι εδώ καλά και άγια… και χαρήκαμε, και διασκεδάσαμε και ενημερώσαμε όσο μπορούσαμε (με ιστορικά στοιχεία) και πληροφορηθήκαμε και περιμέναμε περισσότερα πράγματα (κυρίως από τα Σχολεία μας, τους Συλλόγους και λοιπούς …μορφωμένους).

Σιγά-σιγά βλέπουμε όμως, το πράγμα τον τελευταίο καιρό να έχει πάρει ένα άσχημο κατήφορο, χωρίς τελειωμό που δεν περιποιεί τιμή στη ιστορική Δίβρη και τους διβριώτες. Χωρίς να θέλουμε να μπούμε στην ιδιωτική και ατομική ευθύνη του κάθε χρήστη του διαδικτύου που μπορεί να γράφει ότι του καπνίσει, όταν όμως πρόκειται για την ιστορία, την παράδοση, την παιδεία, την προσωπικότητα του κάθε διβρώτη και την προβολή της ιδιαίτερης πατρίδας μας, το πράγμα  είναι εντελώς διαφορετικό. Έχουμε πλείστα όσα παραδείγματα, αμετροέπειας, κακοήθειας, ανεπάρκειας και ευτελισμού που δεν μας κάνει περήφανους, αντίθετα μας ντροπιάζουν. Κάποια άλλη στιγμή, θα πούμε περισσότερες λεπτομέρειες, χωρίς παρεξηγήσεις…

Ο αθάνατος Μποστ, και ο ...νοών νοήτω!

Σήμερα να κάνουμε μια πρώτη νύξη που αφορά την σχεδόν ανύπαρκτη (ή εντελώς πρόχειρη και αδόκιμη) μόνιμη Ιστοσελίδα του Γυμνασίου – Λυκείου Λαμπείας που θα μπορούσε να είναι παιδευτική και επαγωγική (όταν άλλα Σχολεία στον τομέα αυτό, κάνουν θαύματα). Να πούμε για τους διάφορους ψευδώνυμους και ανώνυμους «κουκουλοφόρους» π.χ. τους  «Πάνου», «Κάτου» Γαβροβίκους, «Περαμαχαλίτες» κλπ, με απαξιωτικές προσωπικές επιθέσεις, με απαράδεκτες φραστικές βωμολοχίες και τσόντες, με ναζιστικές ή χουντικές κορώνες και άλλα «λουλούδια» που δεν ταιριάζουν ή δεν συνάδουν με τη ιστορία της Δίβρης  και τους κατοίκους της (που μάλιστα είδαμε ότι τυγχάνουν και επιδοκιμασίας (!!) από ευάριθμους συμπολίτες μας). Δεν ενδιαφέρουν οι καθαρά προσωπικές απόψεις και αντιπαραθέσεις (κομματικές, θρησκευτικές, πολιτικές, πολιτιστικές) μεταξύ φίλων ή συμμαθητών, ακόμη και άγνωστων που κατακλύζουν τα κοινωνικά δίκτυα με κάθε είδους αρλούμπες και «σοφίες», δικαίωμά τους και «καπέλο» τους ας το χαίρονται . Μας ενδιαφέρουν οι εικόνες και τα κείμενα που τραυματίζουν τη Δίβρη και τους διβριώτες που σε τελική ανάλυση πισωγυρίζουν την ανάπτυξη και την ελπίδα για καλλίτερο αύριο…

Μια καταπληκτική εικόνα (βρύση "Κόκκινου", έτος κτίσεως 1913 απο Θ. Λυρή)
Μεταφορικά: Όταν είναι χειμώνας και τα νερά διασκορπίζονται εδώ και κει
ασυμμάζευτα, μοιάζουν με κάποιους από τους διβριώτες διαχειριστές του Ιντερνετ...

Δυστυχώς, η κακή χρήση (θλιβερή κατάχρηση και μάλιστα πολλές με τρόπο που ξεπερνά τα όρια της στοιχειώδους ευπρέπειας) μόνο κακό κάνει. Ας ελπίσουμε (τουλάχιστον οι διαχειριστές των «Ομάδων», οι Συλλογικές Ιστοσελίδες και σοβαροί συμπατριώτες μπλόγκερς), όσοι τέλος πάντων μπορούν να απομονώσουν τους υβριστές,  τους συκοφάντες της ιστορικής μνήμης και της πνευματικής παράδοσης, να καταδικάσουν αυτά τα ποταπά («ηλεκτρονικά») φαινόμενα που παρασύρουν και πολλά διβριωτόπουλα νεαρά παιδιά-χρήστες του  Ίντερνετ (facebook κλπ) που αποτελούν το μέλλον και την ελπίδα της Δίβρης μας…

Το ΕΣΥ και ο Ανδρέας Παπανδρέου μέσα από το βιβλίο του Παρασκευά Αυγερινού!... Και μια ...γλυκιά δικαίωση μετά 30 χρόνια.

Το ΕΣΥ και ο Ανδρέας Παπανδρέου μέσα από το βιβλίο του Παρασκευά Αυγερινού!... 

(και ΜΙΑ …ΓΛΥΚΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΜΕΤΑ 30 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ)

στο τέλος

ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ «Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΝΩΡΙΣ», ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗΣ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ…

του Σωτ. Χ. Σωτηρόπουλου*

Πήγα κι εγώ, μαζί με πλήθος κόσμου χτες βράδυ, που κατέκλυσε τον αίθριο χώρο του Βυζαντινού Μουσείου, για να τιμήσω μια εμβληματική μορφή του πάλαι ποτέ «ανθηρού» ΠΑΣΟΚ, μια σπάνια αγωνιστική μορφή του λαϊκού κινήματος, μια ιερή μορφή και οραματιστή του ΕΣΥ στο χώρο της Υγείας και κυρίως μια τολμηρή φωνή που (έστω και αργά) μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, απομυθοποιεί το ιερό τέρας της πολιτικής που ακούει στο όνομα «Ανδρέας Παπανδρέου» και κυρίως  εξηγεί γιατί το όραμα του ΕΣΥ έμεινε ένα … «αδειανό πουκάμισο».

Και τι έγινε χτες βράδι;  Το ακατόρθωτο, το απίθανο…

Συντονιστής: ο γνωστός (ως στρατευμένο παπαγαλάκιον της Μνημονειακής καταιγίδας) και μη εξαιρετέος, δημοσιογράφος Πάσχος  Μανδραβέλης που μεταξύ των άλλων «σοφιών» που εξεστόμισε ήταν και το μεγαλύτερο ανέκδοτο που κυκλοφορεί για τους Έλληνες και στο ΕΣΥ. Είπε: «Το ΕΣΥ είναι η ευεργετική αιτία που ανέβασε το προσδόκιμο επιβίωσης του Έλληνα κατά 7 χρόνια»(!!!)  Ποίον έπος φύγεν έρκος οδόντων…, άθλιε δημοσιογράφε τώρα που στενάζει ο χειμαζόμενος πολίτης με το εφαρμοζόμενο (από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) εξάμβλωμα του ΕΣΥ, εκ διαμέτρου αντίθετο από αυτό που οραματίστηκε ο γεννήτωρ και εμπνευστής  Παρασκευάς Αυγερινός…

Οι άλλοι τρεις παρουσιαστές: Μόνο για το βιβλίο και το σημαντικό περιεχόμενό του δεν μίλησαν.  Ο π. Υπουργούς κ. Γιαννίτσης μια δομημένη ομιλία για διάφορα οικονομικά και άλλα ζητήματα, ο κ. Βλαντέν για το Γιουγκοσλαβικό ζήτημα με σημαντικά και άγνωστα στοιχεία και ο καθηγητής του Παντείου κ. Βούλγαρης μίλησε με «άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε»… και στο τέλος είπε και μια ατάκα για την τακτική του κ. Τσίπρα, χωρίς να τον κατονομάσει…

Κι ευτυχώς που πήρε το λόγο τελευταίος ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου Παρασκευάς Αυγερινός και διέσωσε …την παράσταση. Μίλησε εκ βάθους καρδίας, με το γνωστό μειλίχιο ύφος και την σωρευμένη σοφία του, δίδοντας και το στίγμα στον ακροατή τι θα βρει στο βιβλίο του.

Εγώ (υποθέτω και πολλοί άλλοι παρόντες) ως ακροατής περίμενα να ακούσω, που δεν άκουσα:

-Ούτε κουβέντα, γιατί τώρα βγήκε από την πολύχρονη σιωπή του ο σεμνός Παρασκευάς Αυγερινός

-Ούτε κουβέντα, γιατί ο Ανδρέας «ξωπέταξε» στην Εσπερία τον οραματιστή και εμπνευστή του ΕΣΥ Αυγερινό και έβαλε στην πιο κρίσιμη στιγμή της εφαρμογής του τον λαϊκιστή Υπουργό αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά, που εμείς οι γνώστες από μέσα (και ενώ ήταν ακόμη εν ζωή, για να μη παρεξηγηθώ) τον κατηγορήσαμε, ως καταστροφέα (είπαμε την σκληρή λέξη «νεκροθάφτης») του ΕΣΥ…

-Ούτε κουβέντα για την (βασισμένη σε επιστημονική γνώση-γιατρός ο Παρασκευάς Αυγερινός) σοβαρή ψυχιατρική ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου (διπολική μανιοκατάθλιψη αντιμετωπιζόμενη με ψυχοφάρμακα) που περιγράφει στο βιβλίο του και που τις μέρες αυτές έγινε αντικείμενο αντιπαραθέσεων (επικροτήσεων ή αποδοκιμασιών) από τους σημερινούς Έλληνες πολίτες… κλπ, κλπ.

Πέρα από το σοβαρό χθεσινό ακροατήριο στη παρουσίαση του βιβλίου (φίλοι και αγαπημένοι του συγγραφέα), διέκρινα και  στελέχη του αμαρτωλού παλαιοΠΑΣΟΚ που «διαγούμισαν» την εξουσία, 

διέκρινα πολλούς Σημιτικούς (άλλωστε οι παρουσιαστές άφηναν στις ομιλίες τους καθαρά να φανεί η φιλο-Σημιτική τάση τους), είδα και αρκετούς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (Ανδρουλάκης, Κεδίκογλου, Γρηγοράκος, ίσως και άλλοι), είδα και παλιούς συντρόφους μου (συμβούλους  του ΠΑ, στο Υπουργείο Υγείας) που μαζί παλεύαμε για την εφαρμογή του σωστού ΕΣΥ…

          Πάντως το βιβλίο αυτό γράφει με συγκλονιστικές αποκαλύψεις, την αληθινή Ιστορία στον ευαίσθητο χώρο της Υγείας της χώρας μας, από ένα άνθρωπο που έδωσε ένα κομμάτι  της ζωής του. Αξίζει να γίνει κτήμα του κάθε σκεπτόμενου πολίτη.

Εγώ, την εποχή εκείνη ήμουν Γραμματέας της Επιτροπής Υγείας του ΠΑΣΟΚ (και «κομματικός πατριώτης» βεβαίως-βεβαίως) και αυτομόλησα νωρίς το 1983, λόγω πολιτικής διαφωνίας και κυρίως λόγω στρέβλωσης του ΕΣΥ, πριν να «τελειώσει νωρίς η Αλλαγή» που λέει ο περίφημος αυτός Άνθρωπος, ο Παρασκευάς Αυγερινός τον οποίο δυστυχώς δεν τίμησαν, όπως έπρεπε οι χτεσινοί παρουσιαστές του βιβλίου του… Κρίμα και πάλι κρίμα!...

*Ιατρός, εκδότης του ιστορικού – λαογραφικου περιοδικού «ΔΙΒΡΗ»

ΜΙΑ …ΓΛΥΚΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΜΕΤΑ 30 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

(Όταν ο εκλεκτός Παρασκευάς Αυγερινός διάβασε το παραπάνω, ευθύς έστειλε μέσω μεϊλ το εξής)

Αγαπητέ Σωτήρη, 

Σ' ευχαριστώ.Ήσουνα πάντα αληθινός και σε χαρακτήριζαν αιρετικό.

Τότε ζούσαμε ψευδαισθήσεις και τώρα απογοητεύσεις.

Παρασκευάς

"ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΕΜΑΛ..." -Το Λεύκωμα (μαθητική ομολογία ... "έρωτα" στον Αλέκο Παναγούλη)...

Το Λεύκωμα

(μαθητική ομολογία ... "έρωτα" στον Αλέκο Παναγούλη) 

“Καληνύχτα Κεμάλ. Ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ” 

Μάνος Χατζηδάκης καταλήγοντας την μουσική επένδυση του ΚΕΜΑΛ σε στίχους του Nίκου Γκάτσου

                                

                                                          Tης Μαρίας Αρβανίτη - Σωτηροπούλου*

Η καθηγήτρια μούπιασε το σχολικό μου Λεύκωμα.

-Δε ντρέπεστε να χαζολογάτε την ώρα του μαθήματος ηλίθιες; μας φώναξε.

Το ξεφύλλισε οργισμένα και το μάτι της έπεσε αμέσως σε αυτά που την αφορούσαν.

-Ώστε έτσι, ξεφώνισε κατακόκκινη. Δε σέβεστε τους καθηγητές σας που θυσιάζονται για σας, ζώα, για να σας κάνουν ανθρώπους, παλιοτόμαρα.

Τώρα έτρεμε από το κακό της.

-Έλα αμέσως μαζί, μου φώναξε. Κι εσύ κι η άλλη.

Πήρα τη Νταίζη από το χέρι, συνεργό στο έγκλημα και την ακολουθήσαμε στο γραφείο της γυμνασιαρχίνας.

-Ωχ, σκέφθηκα αμέσως. Τώρα θα δει πως τη λέμε “μικρή Λουλού”! Μα ας μη χτενιζόταν έτσι αστεία να μη της έμοιαζε.

Άθελά μου μου ξέφυγε ένα νευρικό γελάκι.

-Γιατί γελάς; με ρώτησε παίζοντας στα μικροσκοπικά παχουλά χεράκια της το ωραίο μου Λεύκωμα.

Το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη μου και η Νταίζη άρχισε να κλαίει φωναχτά. Δεν πιστεύω πως τόθελε να κλάψει. 'Οταν έχει κάτι στ' αλήθεια ποτέ δεν κλαίει φωναχτά.

Η “μικρή Λουλού” μας έψαλε με ύφος πονεμένο για την κατάντια μας.

-Δεν πρέπει την ώρα του μαθήματος, σεις, που φαίνεστε καλά παιδιά ....

Άθελά μου σκέφθηκα πως και κείνη στα νιάτα της τα ίδια θάκανε. Από κει και πέρα δεν άκουσα τίποτε άλλο. Είχα χαμηλωμένο το κεφάλι κι έβλεπα τα πόδια της τόσο κοντά, τόσο μικρά, με τέτοια ποντίκια, σα ποδοσφαιριστή. Θάπρεπε να φορά κάπου κάπου παντελόνι, σκέφθηκα.

-Αυτό το κατασκεύασμα, είπε κουνώντας απειλητικά πάνω από τα κεφάλια μας το Λεύκωμά μου, θα το δώσω μόνο στον κηδεμόνα σου.

Η μέχρι τότε ευθυμία μου αμέσως υποχώρησε η δειλή.

-Καλά ξεμπλέξαμε δίχως αποβολή, είπε η Νταίζη. Μόλις βγήκαμε το κλάμα της κόπηκε μαχαίρι. Αυτή η “μικρή Λουλού” είναι απελπισία με τις φιλοσοφίες της!

-Ναι, αλλά πώς της το παίρνουν πίσω; είπα με μια ξαφνική αγωνία.

-Δε βαριέσαι καημένη, είπε αυτή. Παράτα το. Τι θα κάνει; Στο τέλος θα βαρεθεί και θα στο δώσει πίσω.

Η σκέψη πως η μικρή Λουλού ή η μαμά θα διάβαζαν το Λεύκωμά μου μούφερνε αναγούλα. Το είχα μόλις ένα μήνα κι όμως το είχα αγαπήσει σαν Ημερολόγιο. Εκτός από τις πρώτες σελίδες πούταν γεμάτες με τις συνηθισμένες αρλούμπες -Τι είναι γυνή; Τι ανήρ; Τι γάμος; Τι έρωτας; - είχε πλημμυρίσει από χτύπους της καρδιάς μου, άλλοτε ήρεμους και συγκρατημένους και άλλοτε αχαλίνωτους.

-Καλά θα κάνει να διαβάσει για τους καθηγητές της, είπε η Νταίζη φωναχτά.

-Μπα δε βαριέσαι! Μήπως δεν ξέρει τι κουμάσια είναι όλοι τους! Κι έπειτα πώς ξέρεις τι θάκανε κι αυτή στη θέση της Τσιμπίδας;

Η Τσιμπίδα ήταν η φιλόλογός μας και είχε αποκτήσει το ψευδώνυμό της χάρη στη αγαπημένη της φράση “Θα σε πιάσει η τσιμπίδα του Ιουλίου” που ήταν η ασπίδα κι η απειλή της τις πιο πολλές φορές, που μας έπιανε να χαζεύουμε στο μάθημά της.

Είχε γίνει κείνη τη φοβερή μέρα σεισμός και όλες τσιρίζαμε τρομαγμένες και όρθιες στα θρανία μας. Προσμέναμε μια προσταγή, μιαν ενθάρρυνση.

-Ζώα, μη πανικοβάλλεστε, μας φώναξε καθώς έτρεχε στην έξοδο.

Ήταν κι αυτό γραμμένο ανάμεσα στα στιγμιότυπα της σχολικής ζωής που μ' εντυπωσίαζαν.

Δεν είμαι κακή μαθήτρια και στο βάθος τ' αγαπώ το σχολείο. Κάθε φθινόπωρο ανυπομονώ να γυρίσω κοντά του κι όμως αισθάνομαι, ώρες -ώρες, άσχημα σαν πρέπει να πω πράματα που δεν πιστεύω, σαν πρέπει να υποκριθώ, μόνο για να ζω υποφερτά στην κοινωνία του. Άραγε ο έξω κόσμος θάναι καλύτερος; Θα τον φτιάξουμε καλύτερο;

Κι έπειτα ήλθε η δολοφονία του Παναγούλη. Πόσο με συγκλόνισε! Η μάνα μου στα νιάτα της ήταν ερωτευμένη με τον Ντην Μάρτιν. Εγώ πόνεσα για τον Παναγούλη σα νάταν ο αγαπημένος μου. 

Κόλλησα στο Λεύκωμα φωτογραφίες, που τις έκοβα απ' τις εφημερίδες και τα περιοδικά, σχεδιαγράμματα του “τροχαίου”, στίχους δικούς του, στίχους γραμμένους γιαυτόν. Πόσο θάθελα να του μοιάσω! Πόσο θάθελα να σταθώ κάποτε ατρόμητη ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση των ανθρώπων!

Την άλλη κιόλας μέρα με ξανακάλεσαν στο γραφείο, δίχως τη Νταίζη τούτη τη φορά. Η “μικρή Λουλού” με κοίταξε αυστηρά.

-Διάβασα το Λεύκωμά σου, μου είπε. (Με ποιο δικαίωμα; σκέφθηκα)

Χαμήλωσε τον τόνο της φωνής.

-Γράφεις πολύ καλά, φαίνεσαι σπάνιο παιδί και τα ποιήματά σου!! είναι πολύ καλά. (Ω Θεέ μου, πού ζει αυτή η γυναίκα! Σκέφθηκα. Δεν ακούει ραδιόφωνο;)

Όμως, μου είπε μετά ενός λεπτού σιγή, ποιός είναι ο Αλέξανδρος σου;

Χαμήλωσα το κεφάλι.

-Φυσικά, σκέφθηκα. Άλλο Αλέξανδρος κι άλλο Αλέκος Παναγούλης. Δε φθάνει το μυαλό της ως την απλή σκέψη. Τα πάντα είναι πονηρά.

-Δεν απαντάς; μου φώναξε απειλητικά.

Δεν απάντησα. Ήταν μια ομολογία έρωτα αληθινή. Έπρεπε κι εγώ κάτι να προσφέρω στην υπόθεση Παναγούλης. Έπρεπε να πάρω κάτι από τον ηρωισμό του.

-Πολύ καλά, ξανάπε με οργή. Νάρθεις αύριο με τον κηδεμόνα σου.

*Από συλλογή διηγημάτων  του βιβλίου της “Ιστορία δίχως όνομα” Αθήνα 1976

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου