Γιατί,
«από Δήμαρχος (Αρχαίας Ολυμπίας) δεν έκανα ούτε για Κλητήρας (στη Δίβρη)»!...
Ή με
απλά λόγια, γιατί οι συμπατριώτες,
μου «γύρισαν
την πλάτη»…
"Με το Βιόλα Δικαστή και το Ζούρλια Εισαγγελέα
μούτζω, το χωριό κυρ Τέλη μου"
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΕΤΣΕΛΗΣ
Ομολογώ, ότι για να γράψω το κείμενο
που θα διαβάσετε (όσοι το αντέξετε) προβληματίστηκα πολύ και βασάνισα αρκετά τη
σκέψη μου, αν και κατά πόσο θάπρεπε να εξωτερικεύσω τα συναισθήματά μου σχετικά
με την υποψηφιότητά μου για τις Δημοτικές Εκλογές της 26ης Μαίου, κατ΄ αρχήν ως
υποψήφιος Δήμαρχος Αρχ. Ολυμπίας και στη συνέχεια ως υποψήφιος Πρόεδρος
Κοινότητας Λαμπείας, και την αποτυχία πραγματοποίησής της…
Έτσι, παρότι είχα προαναγγείλει με
τον παραπάνω τίτλο, να ενημερώσω τόσο
τους συμπατριώτες μου, όσο και τους πολυπληθείς φίλους της Δίβρης άργησα να
πάρω την απόφαση να δημοσιοποιήσω τους λόγους, αφενός μεν για να περάσει ένα
ικανό χρονικό διάστημα από τα γεγονότα και να αποφορτιστώ συναισθηματικά και
αφετέρου να γίνει μέσα μου ο επιβαλλόμενος αναστοχασμός, ώστε ούτε τον εαυτό
μου να δικαιολογήσω ή να αδικήσω ούτε και τους συμπολίτες μου να κρίνω θετικά ή
αρνητικά, χωρίς λόγο κι αφορμή.
Αυτός
ήταν και ο λόγος της αργοπορίας και της αναβολής της μηνιαίας ανάρτησης στην
προσωπική μου ιστοσελίδα «Ο ΤΕΛΑΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ Γιάννης Τσετσελης» από τον
περασμένο Απρίλιο (που βρίσκεται σε «αγρανάπαυση»). Και τώρα ήλθε το πλήρωμα
του χρόνου, εκ προσωπικού καθήκοντος και χρέους
να δώσω κάποιες εξηγήσεις με ψυχραιμία και σύνεση ώστε κι εγώ να είμαι
ήσυχος με την συνείδησή μου και από την άλλη πλευρά να μάθουν την αλήθεια και
την ακρίβεια των γεγονότων, όσοι εκ των συμπατριωτών και φίλων έδειξαν και
δείχνουν εξαιρετικό και ειλικρινές ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στη Δίβρη..
Δεν
σας κρύβω, ότι η απόφαση της ματαίωσης τόσο της αρχικής μου επιθυμίας για την
διεκδίκηση του αξιώματος του Δημάρχου της Αρχ. Ολυμπίας, αλλά –και κυρίως- όσο και της ύστερης καταληκτικής επιθυμίας
μου για την διεκδίκηση της Προεδρίας (ή της συμμετοχής μου ως απλός Κοινοτικός Σύμβουλος) στην γενέτειρα Δίβρη, λύπησε σφόδρα εκλεκτούς
ανθρώπους που εκφράστηκαν με τα πιο συγκινητικά και «γκαρδιακά» γραπτά και
προφορικά λόγια και τους ευχαριστώ από καρδιάς. Και αυτό ήταν για μένα το μοναδικό
«γέρας» (βραβείο) που πήρα, και ας μη πλησίασα τη «βρύση να πιω νερό» από τον
αυτοδιοικητικό κάνταλο του Δήμου Αρχ. Ολυμπίας, αλλά και της φιλτάτης μικρής
πατρίδας Δίβρης….
Για να γίνουν κατανοητά αυτά που θα γράψω, θα
τα χωρίσω σε δυο θεματικές ενότητες. Η πρώτη πως οδηγήθηκα στην αποτυχία
συγκρότησης του ψηφοδελτίου τόσο για τον κεντρικό Δήμο, όσο στη συνέχεια για
την Κοινότητα. Και η δεύτερη ενότητα και πιο ουσιώδης, γιατί συνέβη στον
υπερθετικό βαθμό αυτό που γράφω με μεγάλα γράμματα στο τίτλο του κειμένου
αυτού.
Α΄ ΓΙΑΤΙ
ΔΕΝ ΚΑΤΆΦΕΡΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΩ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
Πρέπει εκ προοιμίου να πω, ότι σε
όλη την εκ της νεότητάς μου διαδρομή και την ενασχόλησή μου με τα κοινά, ουδέποτε
με ενδιέφερε η δραστηριοποίηση στη Τοπική Αυτοδιοίκηση, γιαυτό δεν ασχολήθηκα
ποτέ με προσωπική μου συμμετοχή στα Κοινοτικά ακόμη και στα Δημαρχικά της
Λαμπείας (παρά μόνο το 1998, για να βοηθήσω τον αδελφικό μου φίλο αείμνηστο
Νίκο Κουτσόπουλο, τον «καλλίτερο άνθρωπο της Δίβρης» που κι αυτός ατύχησε τότε
και ήρθε τελευταίος στις Δημαρχιακές εκλογές!...).
Πάντα
με ενδιέφερε η δια βίου διαρκής Κοινωνική προσφορά και Δράση που εκφράστηκε
διαχρονικά με την συμμετοχή μου ως ενεργός Πολίτης σε οργανώσεις, όπως Πολιτισμού
και Κοινωνίας (Πολιτιστικά της Δίβρης, Κινήσεις της Κοινωνίας των Πολιτών,
Ειρηνιστικά Κινήματα), Συνδικαλισμού (ως φοιτητής και συνέχεια ως γιατρός) και
σε όλα αυτά πρωταγωνίστησα (ως επικεφαλής Πρόεδρος επί σειρά ετών με μεγάλη
επιτυχία). Επίσης σε μια περίοδο της ζωής μου με ενδιέφερε και η Κεντρική
Πολιτική Σκηνή της χώρας μου (ως υποψήφιος Βουλευτής τρεις φορές σε μικρά
κόμματα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, της Οικολογίας και των κοινωνικών
Κινημάτων, με αξιοπρεπή παρουσία) που έληξε το 1991. Ποτέ όμως στην Τοπική
Αυτοδιοίκηση.
Όμως
από το 2010, που η Δίβρη υπήχθη με τον Καλλικρατικό Νόμο στο Δήμο Αρχ. Ολυμπίας
(ειρήσθω εν παρόδω έκανα μεγάλους προσωπικούς και Συλλογικούς αγώνες πρώτον να γίνει ο Ορεινός Δήμος και
δεύτερον -αφού αποτύχαμε σε αυτό- να υπαχθεί η Δίβρη στην Παγκόσμια Ολυμπιακή
πρωτεύουσα της Αρχ. Ολυμπίας, γιατί μερικοί ήθελαν τη Δίβρη και τα γύρω χωριά
να τα υπαγάγουν στο Δήμο Αμαλιάδας!!..) μου άνοιξε η όρεξη και η διακαής
επιθυμία να ασχοληθώ με τα Δημαρχιακά της Αρχ. Ολυμπίας. Γιατί η Αρχαία Ολυμπία
είναι ο πρώτος τη τάξει Δήμος της χώρας και το θεωρούσα λίαν τιμητικό για μένα
και την αγαπημένη μου γενέτειρα που θα μπορούσε να είναι μαζί της ένα
δημιουργικό αναπτυξιακό – πολιτιστικό δίπολο (Αρχ. Ολυμπία-Ορεινή Ηλεία =Δίβρη)…
Στις Εκλογές του 2010 ήταν διερευνητική η επιθυμία μου και το 2014 μια μικρή απόπειρά μου που απέτυχε, εν τη
γενέσει της.
Η
αποτυχία συγκρότησης για το Δήμο Αρχ. Ολυμπίας
Η προσπάθειά μου για τις φετινές
Δημοτικές Εκλογές του 2019, ήταν και έντονη και επιθυμητή στο έπακρον και ο κύριος
λόγος εδραζόταν στο γεγονός ότι οι παρούσες και προηγούμενες Δημοτικές αρχές
της Αρχ. Ολυμπίας (με μικρή εξαίρεση η Δημαρχία επί Σπύρου Φωτεινού) έχουν
καταντήσει το αγλάϊσμα της Ελλάδας ένα θλιβερό φτωχοχώρι και παράλληλα έχουν
εγκαταλειφθεί τελείως οι 3 πρώην ορεινοί Δήμοι (Λαμπείας, Φολόης, Λασιώνος).
Δυστυχώς για μένα, με την τελευταία αλλαγή του Νόμου «Καλλισθένης», χρειαζόμουν
για την νόμιμη κάθοδό μου να βρω 16 υποψήφιους Συμβούλους από την εκλογική
περιφέρεια του πρώην Δήμου Αρχ. Ολυμπίας, πράγμα για μένα αδύνατο. Ενώ είχα καταφέρει
να συγκροτήσω ένα ευπρόσωπο ψηφοδέλτιο από όλα τα χωριά (από Δούκα, Λάλα και
πάνω) τα ορεινά, δεν μπόρεσα να εξασφαλίσω τα 16 πρόσωπα (έστω ονόματα, εκ των
οποίων 7 γυναίκες) και έτσι εκ των πραγμάτων έγκαιρα βγήκα από την κούρσα των
υποψηφίων Δημάρχων. Ένας επίσης λόγος (δευτερεύουσας σημασίας), ήταν κάποιες
νυκτερινές απειλές που δέχτηκα (έχω γράψει σχετικά) και ο τρίτος η απαξίωση και
απροθυμία που δέχτηκα από τους συμπατριώτες μου.
Αξίζει εδώ, να τονίσω ότι οι
συμπατριώτες μου Διβριώτες σε δημόσια έκκληση (και παράκληση) να μου δώσουν
ένα-δυο υποψήφιους (τόσους χρειαζόμουν), αρνήθηκαν διαρρήδην, ενώ με γαλαντομία
έδωσαν στους άλλους υποψήφιους Δημάρχους που μας «πρόκοψαν» (2 στον Κοτζά, 2 στον Αηδόνη και 1 στον
Γεωργιόπουλο) !!!... Ήταν αυτό ένα προανάκρουσμα για την 2η Πράξη
του …«δράματος» που επακολούθησε.
Η
(απρόσμενη) αποτυχία μου, συγκρότησης ψηφοδελτίου
στην
ίδια την πατρίδα μου Δίβρη για την Κοινότητα Λαμπείας!!...
Αφού δεν ευοδώθηκε η κεντρική μου
επιθυμία για τον Δήμο, έκανα ένα δεύτερο πιο τολμηρό βήμα. Να ασχοληθώ με τα
στενά τοπικά προβλήματα (που τα ξέρω πολύ καλά και σεις τα γνωρίζετε γιατί τα
λέω με παρρησία τόσα χρόνια) και για τα οποία παλεύω εδώ και πολλές δεκαετίες
από εξωθεσμικές θέσεις (την ΠΕΕΔ και το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ» και ως ενεργός
Πολίτης από την Κίνηση «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» κλπ). Θα ήταν
διαφορετικά και πιο παραγωγικά να αγωνιστώ από την θεσμική θέση ως εκλεγμένος
«Κοινοτικός άρχων». Και τούτο γιατί ήμουν βέβαιος, ότι θα είναι η τελευταία
ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ…
Σε
αυτή την …«2η Πράξη του δράματος», υπάρχει μια ουρανομήκης έκπληξη,
και εξηγούμαι:
Η συγκρότηση ψηφοδελτίου (και
μάλιστα ενδεχόμενης νίκης, όπως προσδοκούσα) για την Τοπική Κοινότητα Λαμπείας,
ήταν για μένα πολύ εύκολη υπόθεση. Χρειαζόμουν μόλις πέντε Διβριώτες (τρεις
άνδρες δυο γυναίκες ή το αντίστροφο). Και βέβαια είχα βρει περισσότερους και
μάλιστα εξαιρετικούς ενεργούς συμπολίτες μου (που δεν ανακοίνωσα τα ονόματά
τους, για ευνόητους λόγους) που πάντα ενδιαφέρονται
για τα κοινά προβλήματα της Δίβρης. Επειδή εγώ είμαι εξ ιδιοσυγκρασίας
μεθοδικός και βεβαίως δια βίου ρομαντικός, θέλησα, πρότεινα και επιθυμούσα να
συμμετάσχει απαραιτήτως ένας εργατικός και πολύ χρήσιμος συμπατριώτης μόνιμος
κάτοικος, και μια νέα κοπέλα μορφωμένη… Δυστυχώς, δεν ξέρω τι μεσολάβησε, ποιες
παρεμβάσεις (ή ακόμη και πιέσεις) έγιναν και δεν δέχτηκαν (κυρίως ο απαραίτητος
πρώτος) την τελευταία στιγμή, και έτσι αποσύρθηκα και από αυτή την προσπάθεια…
Βεβαίως, είχαν προηγηθεί τα γνωστά
παρατράγουδα και εκλογικές διεργασίες (έχω γράψει στο διαδίκτυο, ακροθιγώς),
γνωστών και μη εξαιρετέων «άσπονδων φίλων» και παραγόντων της Δίβρης, με την ξαφνική αναγγελία του Συνδυασμού
«ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΝΕΩΝ» (η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν είχε ασχοληθεί ποτέ
με τα τοπικά προβλήματα) προφανώς με κάποιους
στόχους. Αφενός της αποδυνάμωσης της σημερινής (και αόρατης ή καταστροφικής 9
χρόνια, για τα τοπικά προβλήματα) Κοινοτικής Αρχής, ώστε να προσεταιριστούν το μεγάλο
εκλογικό σώμα των κτηνοτρόφων της Δίβρης και βεβαίως να ακυρώσουν (και όπως
εξελίχτηκε να πολεμήσουν) την δική μου προσπάθεια που είχα ξεκινήσει στις 26
Δεκεμβρίου με συγκέντρωση στο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ» για μια συνολική πανδιβριώτικη εκστρατεία, να
βγούμε από τον βάλτο που είχε περιπέσει η Κοινότητα τις τελευταίες δεκαετίες… Και οι πρωταγωνιστές των διεργασιών έκαναν
διάνα στις επιδιώξεις τους, βγήκε η «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΝΕΩΝ» (ευτυχώς λέω εγώ) και τα
αποτελέσματα θα τα αναμείνουμε από την 1η Σεπτέμβρη και μετά που θα
αναλάβει το νέο Κοινοτικό Συμβούλιο, για να κρίνουμε τότε με νηφαλιότητα….
Αλλά πιστεύω ακράδαντα, ότι πλέον
χάθηκε η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΒΡΗ.
Β΄ ΓΙΑΤΙ, «ΑΠΟ ΔΗΜΑΡΧΟΣ (ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ) Η
ΑΦΕΝΤΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΚΛΗΤΗΡΑΣ (ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ)»!...
Ή ΜΕ
ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΟΥ,
ΜΟΥ
«ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ»…
Και τώρα, στο κύριο θέμα μας.
Για να μη παρεξηγηθώ, χρησιμοποίησα
τα γνωστά θυμοσοφικά αποφθέγματα του λαού μας, όχι για να υποτιμήσω κάποιους, αλλά
γιατί στην δική μου περίπτωση «ταιριάζουν γάντι»…
Ακούω τώρα και πολλά χρόνια (πότε
μπροστά μου, πότε πίσω μου) το ρεφρέν: «ο Σωτηρόπουλος, είναι ο πλέον κατάλληλος
για Δήμαρχος, ξέρει να ανοίγει πόρτες, μπορεί να σταθεί και να αντιμετωπίσει
Δημάρχους, Νομάρχες, Περιφερειάρχες, Βουλευτές, Υπουργούς, αλλά…..».
Πλην, αυτό το μαγικό «αλλά» κανένας
δεν τολμά να αιτιολογήσει…
Έτσι
κι εγώ ποτέ στη ζωή μου δεν πήρα στα σοβαρά αυτή την ρήση και λεκτική «γαλαντομία»
των συμπατριωτών μου, πρώτον γιατί έχω συναίσθηση ότι δεν είμαι ο πλέον
κατάλληλος (και αναντικατάστατος) και δεύτερον ξέρω ότι αυτοί που το λένε, το
λένε «εκ του πονηρού», για να μην πούνε καθαρά αυτό που πραγματικά θέλουν…
Αφού οι ίδιοι, αυτοί οι «πονηροί»
και οι άλλοι που θέλουν να ποδηγετούν τους πλέον αφελείς συμπολίτες μας, θέλουν
και δεν το κρύβουν να ισχύει διαχρονικά το γνωστό «μη θίγετε τα κακώς κείμενα»
ή …καλά είμαστε εμείς, καλά βολευόμαστε εμείς.
Και
για την έρμη Δίβρη «γαία πυρί μιχθήτω» !!...
Σκληρό
θα μου πείτε το τελευταίο, αλλά αν έχετε υπομονή να διαβάσετε μέχρι τέλους το
παρόν «πόνημα», ίσως με δικαιολογήσετε… Ίσως λέω, αν όχι «καλή καρδιά».
Πολλοί από σας που μπήκατε στο κόπο
να διαβάζετε το παρόν κείμενο, γνωρίζετε με ποιο τρόπο εμείς (και προσωπικά εγώ)
αντιλαμβανόμαστε την προβολή και διεκδίκηση της λύσης των ζωτικών προβλημάτων
της Δίβρης για το καλό των μόνιμων κατοίκων αλλά και εκείνων που έχουν τα
σπίτια τους στην αγαπημένη κωμόπολή μας (επιμένω να την λέω κωμόπολη και όχι
χωριό, γιατί έτσι λέγεται και γράφεται στα ιστορικά κείμενα από καταβολής της).
Και τα γνωρίζετε, από συνεχείς δημοσιεύσεις τόσο (παλιότερα) στο επί 37 χρόνια
εκδιδόμενο περιοδικό μας «ΔΙΒΡΗ», όσο
από τα ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ στις Δημοτικές και Δημόσιες Αρχές αλλά και τις αναρτήσεις στο
διαδίκτυο, με την τεκμηριωμένη ανάδειξη των προβλημάτων της γενέτειρας, σε
σημείο να έχουμε γίνει σχεδόν κουραστικοί….
Και βέβαια είναι περιττό να
επισημάνουμε κι εδώ, την «ευλογία» που έχει η Δίβρη για την πλούσια ιστορική-πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά της, τις
εκπληκτικές και διαχρονικές μέχρι πριν λίγες δεκαετίες πρωτιές της στην
Παιδεία, την Υγεία, την Μόρφωση και την πρωτοπορία της και «στ΄ άρματα και τα
γράμματα»… Γιαυτό καταύγασε ακόμη και στο παγκόσμιο στερέωμα με πολλές προσωπικότητες
που εμείς αναδείξαμε και τιμήσαμε… Αφήνουμε τον τομέα του υγιεινού κλίματος, των
κρυστάλλινων νερών, των άπειρων φυσικών καλλονών που είναι η μεγάλη προίκα μας
και παραμένει εσαεί…
Πάνω
σε αυτές τις βάσεις είναι και οι
διεκδικήσεις μας. Αλίμονο!, όμως αυτός ο ευλογημένος τόπος βρίσκεται σήμερα στο «τελευταίο σκαλί του κακού» και μέρα με τη
μέρα χειροτερεύει και μαραίνεται….
Ας
αφήσω, αυτά που έχετε διαβάσει και ακούσει πολλές φορές και για τα οποία
αγωνιζόμαστε και έχουμε πετύχει πολλά κυρίως στον πνευματικό-πολιτιστικό τομέα
και την προβολή τους σε πανελλαδικό επίπεδο.
Και
ενώ εμείς (και εγώ) έχουμε επιτυχίες στο (εξωθεσμικό) έργο μας, βρισκόμαστε στα
τάρταρα όσον αφορά τη θεσμική προβολή, διεκδίκηση και λύση καθημερινών προβλημάτων
που αφορούν την Κοινότητά μας και κατ΄ επέκταση τον απλό κάτοικο της Δίβρης.
Ας
εξηγήσω λοιπόν, με απλά και κατανοητά λόγια
γιατί δεν με ήθελαν στο Δήμο ή την Κοινότητα επ΄ ουδενί οι συμπατριώτες
μου Διβριώτες (εννοώ αυτοί που κινούν τα νήματα και έχουν την μαεστρία και
δυνατότητα να παρασύρουν το ευρύ εκλογικό σώμα, …εις «προεκλογικήν και
εκλογικήν ακολασίαν» για να το διανθίσω χαριτολογώντας…).
Έτσι, τα αναφέρω με τυχαία σειρά:
1.
Μου «γύρισαν την πλάτη»,
γιατί: Κάποιοι ολετήρες, μισούν και απεχθάνονται το Πνεύμα και τον Πολιτισμό
και αυτό φάνηκε π.χ. στο ότι έκαναν παλιότερα ακόμη και «διαδηλώσεις», προσέφυγαν
στα Δικαστήρια και τις Κρατικές αρχές να καταργηθεί το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ» από
το Δημοτικό Σχολείο και το κατάφεραν… Και κάποιοι άλλοι με τραβολογούσαν για 7
χρόνια (με δεκάδες μηνύσεις και Αγωγές) στα Δικαστήρια, γιατί θέλαμε να
προστατεύσουμε και να διασώσουμε τα θρησκευτικά και αρχιτεκτονικά Μνημεία μας,
αλλά δεν τα κατάφεραν…
2.
Μου «γύρισαν την πλάτη»,
γιατί: Δεν θέλουν να βοηθήσουν (δεν είδα ποτέ καμιά ενέργεια γραπτή ή προφορική
από την Κοινότητα, τους άλλους δυο Συλλόγους ΣΔΑ και Πάτρας ή εκείνους που
παριστάνουν τους παράγοντες) να απαιτηθεί από την Πολιτεία και τον Δήμο να
υπαχθεί η Δίβρη στην πρωτεύουσα του Νομού για εξυπηρέτηση σε όλες τις Υπηρεσίες
(τώρα, οι μισές Υπηρεσίες είναι στον Πύργο και μισές στην Αμαλιάδα και
ταλαιπωρούνται οι κάτοικοι), να ζητήσουν το Υποθηκοφυλακείο να γυρίσει στη
Δίβρη, να γίνει Κέντρο Υγείας και
Αστυνομικό Τμήμα στη Δίβρη… Που εμείς ζητάμε επιμόνως και επισήμως εδώ και
χρόνια.
3.
Μου «γύρισαν την πλάτη»,
γιατί: Κανένας, μα κανένας από τους συμπολίτες μου δεν ενδιαφέρεται σήμερα (στο
παρελθόν μαζί με εμάς συνοδοιπόροι στο θέμα, ήσαν και οι αδελφοί αείμνηστοι Νίκος και Γιάννης
Κουτσόπουλοι), για το λεγόμενο «Κληροδότημα Ζορμπά» για το ποια είναι η τύχη
του και γιατί δεν αξιοποιείται το σημαντικό αυτό περιουσιακό στοιχείο της
Κοινότητας για το καλό των δικαιούχων νέων κοριτσιών ή εν πάση περιπτώσει γενικά
των κατοίκων της Δίβρης…
4.
Μου «γύρισαν την πλάτη»,
γιατί: Οι συμπολίτες μου (κυρίως κτηνοτρόφοι και κρεοπώλες) ήθελαν (και εξακολουθούν)
να αποκρύψουν την μάστιγα του Μελιταίου πυρετού που έστελνε τους ίδιους στα Νοσοκομεία,
για «να μη δυσφημιστεί το χωριό» (έτσι έλεγαν). Και βεβαίως δεν το πέτυχαν…
Εμείς πετύχαμε με αγώνες, σχεδόν την εξάλειψη της σοβαρής αυτής ασθένειας...
5.
Μου «γύρισαν την πλάτη»,
γιατί: Οι συμπολίτες μου (κυρίως παράγοντες, ακόμη και του υγειονομικού χώρου!!...) αδιαφορούν εγκληματικά για την τριτοκοσμική κοπρανώδη
μόλυνση του πόσιμου νερού όλων των Υδραγωγείων μας με τις γαστρεντερίτιδες να
θερίζουν παιδιά, ασθενείς και γέροντες… Εμείς πετύχαμε σε ένα βαθμό την
κινητοποίηση των αρμόδιων (Δικαστικών και Υγειονομικών) Υπηρεσιών και
συνεχίζουμε...
6.
Μου «γύρισαν την πλάτη»,
γιατί: Κάποιοι συμπολίτες μου, θέλουν να ρίχνουν όπου νάναι τα σκουπίδια τους,
τα ψοφίμια τους στα ρέματα και να βλέπουν τα γεφύρια φραγμένα και επικίνδυνα
για την ζωή και την υγεία μας, «σφυρίζοντας αδιάφορα»… Και άλλοι να ρίχνουν τα
λύματα των βόθρων τους σε Υδραγωγεία και δημόσιους δρόμους και τους υπεύθυνους
να κάνουν τα στραβά μάτια…
7.
Μου «γύρισαν την πλάτη»,
γιατί: Κάποιοι συμπολίτες μας (και μάλιστα με τη συμπαράσταση και συνηγορία
παραγόντων), θέλουν να δίνουν αμαρτωλές «μίζες» σε ασυνείδητους δημοτικούς λειτουργούς
που για λόγους εκλογικής πελατείας
παίρνουν το πόσιμο νερό από τα Υδραγωγεία μας και τα σπίτια μας και το πάνε
επιλεκτικά σε κάποια γρέκια, ή για πλύση ακόμη και φωτοβολταϊκών πάνελ(!!),
δίνουν αβέρτα παράνομες παροχές κλπ, ενώ
υπάρχουν τοπικές πηγές υδροληψίας όπως είχαν από αιώνων ή να εξευρεθούν και
αξιοποιηθούν άλλοι τρόποι αντιμετώπισης,
για την εξυπηρέτηση των κτηνοτρόφων μας…
8.
Μου «γύρισαν την πλάτη»,
γιατί: Η πλειονότητα των συμπολιτών μου θέλει να χρησιμοποιεί αυθαίρετα και
καταχρηστικά το πόσιμο νερό των Υδραγωγείων μας για να ποτίζει ανεξέλεγκτα τους
κήπους τους και μένουν τα σπίτια πολλές φορές χωρίς νερό… Γιατί δεν θέλουν να
γίνουν αυστηροί Κανονισμοί Ύδρευσης και άρδευσης, με ένα λογικό τίμημα για τους
συνεπείς καταναλωτές και αυστηρές οικονομικές και διοικητικές ποινές για τους αυθαιρετούντες υπερκαταναλωτές….
9.
Μου «γύρισαν την πλάτη»,
γιατί: Κάποιο συμπολίτες μας (γύρω στους
30 !...), θέλουν να έχουν παρανόμως τα ποιμνιοστάσιά τους (στάβλους) μέσα στα
σπίτια μας και πάνω στα Υδραγωγεία, σε Σχολεία και Εκκλησίες με αφόρητη βρώμα, με
μιλιούνια ψύλλους και προ παντός την βλάβη της υγείας μας. Ακόμη και να καταστρέφουν την τουριστική και οικονομική
ζωή της κωμόπολης…
10. Μου
«γύρισαν την πλάτη», γιατί: Κάποιοι συμπολίτες μας (κυρίως
κτηνοτρόφοι για «κλάρισμα» και άλλοι από τη ρίζα για ξύλευση) θέλουν να
παίρνουν το αλυσοπρίονο και να εγκληματούν πάνω στα δάση μας με την αποψίλωση
και καταστροφή τους ή να βόσκουν ανεξέλικτα τα ζώα τους, με αποτέλεσμα την
γήρανση και τον κίνδυνο αφανισμού των αισθητικών δασών μας…
11. Μου
«γύρισαν την πλάτη», γιατί : Πολλοί συμπολίτες μου έχουν μάθει
να ασυδοτούν ασυστόλως. Καταλαμβάνουν αυθαίρετα δημόσιους και δημοτικούς χώρους
(ακόμη και ιδιωτικούς όταν είναι μακριά οι πραγματικοί ιδιοκτήτες!), κλείνουν
δρόμους, κτίζουν σε δημόσιους χώρους, γεμίζουν
πεζοδρόμια και πλατείες (ακόμη δεν πρόλαβε να γίνει η «Ανάπλαση» της Αγοράς και
γίνεται ρύπανση και άμεση κατάληψη των ημιτελών
πεζοδρομίων και της πλατείας!...)…
12. Μου
«γύρισαν την πλάτη», γιατί: Δεν θέλουν να τακτοποιηθεί το μείζον
πρόβλημα της θλιβερής κατάστασης των
Σχολικών κτιρίων και κυρίως του Γυμνασίου που τα παιδιά κάνουν μάθημα σε
αίθουσες «κλουβιά» των 10 τ.μ. (που μπορεί να λυθεί άμεσα με την μεταφορά του
Γυμνασίου στο Δημοτικό και τα αντίστροφο)… Ακόμη γιατί δεν θέλουν τον έλεγχο και
συγκαλύπτουν βεβαίως (οι ντόπιοι παράγοντες) τους «ιπταμένους» εκπαιδευτικούς και
τις αντιεκπαιδευτικές ασχήμιες που συχνά συμβαίνουν εκεί… Θέλουν όμως και
συγκαλύπτουν την επαγγελματική ιδιωτική χρήση του Γυμνασίου και μέχρι πρότινος
του πρώην Δημαρχιακού Μεγάρου… Επίσης δεν θέλουν να βλέπουν τάξη, στοιχειώδη πειθαρχία
και σεμνότητα της μαθητιώσας νεολαίας στην δημόσια συμπεριφορά τους, ακόμη και
στις Εθνικές εορτές…
13. Μου
«γύρισαν την πλάτη», γιατί: Οι καταστηματάρχες της Αγοράς (εις
βάρος βεβαίως της σωστής δικής τους επαγγελματικής ωφέλειας) δεν θέλουν να
έχουν το νόμιμο ωράριο εργασίας (όπως πρέπει να καθοριστεί από την Πολιτεία),
δεν θέλουν τον νόμιμο αστυκτηνιατρικό έλεγχο και την επιβαλλόμενη καθαριότητα
και τις προσιτές τιμές… Και ακόμη, δεν θέλουν να οργανωθούν σε επαγγελματική
βάση (με διαφημιστική και άλλη δραστηριότητα) και να έχουν ωφέλιμες απαιτήσεις
από τον Δήμο και την Περιφέρεια…
14. Μου
«γύρισαν την πλάτη», γιατί: Θέλουν οι συμπολίτες μου ο κεντρικός Δημόσιος
δρόμος της «Αγοράς», να είναι πάντα κατειλημμένος από αυτοκίνητα των ντόπιων
κατοίκων (κυρίως των ίδιων των καταστηματαρχών), ακόμη και τώρα που
δημιουργήθηκαν κάποιοι χώροι στάθμευσης -έστω πρόχειροι- με αποτέλεσμα οι
περαστικοί «να βλαστημάνε και όπου φύγει φύγει»… Και δεν θέλουν να εφαρμοστεί η υπάρχουσα Αστυνομική
απαγορευτική Διάταξη για στάθμευση ή να το πούμε καλλίτερα δεν ζητάνε από την Αστυνομία
(αυτή που είναι) την εφαρμογή της…
15. Μου
«γύρισαν την πλάτη», γιατί:
Αρέσει στους συμπολίτες μου να κινδυνεύουν καθημερινά από τα δεκάδες μηχανάκια και μηχανές που
κυκλοφορούν χωρίς πινακίδες (και αυτοκίνητα βεβαίως), χωρίς να έχουν
άδειες οδήγησης, κυρίως νεαρά άτομα
(ακόμη και μικρά παιδιά του Δημοτικού!!!, ακόμη και μη ικανοί για οδήγηση) που
τα …καμαρώνουν οι γονείς και υπόλοιποι πολίτες και τα αστυνομικά όργανα κάνουν
ότι δεν βλέπουν… Μέχρι που έγινε και σοβαρό ατύχημα σε συμπολίτη μας που πήγε
στο Νοσοκομείο, αλλά και αυτό πέρασε απαρατήρητο.
16. Μου
«γύρισαν την πλάτη», γιατί:
Οι «σύγχρονοι» συμπολίτες μου (όχι όλοι) θέλουν, αρέσκονται ή ανέχονται
συμπεριφορές στην καθημερινή ζωή της κωμόπολης που έχουν παραβατικό,
αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο χαρακτήρα. Οι φωνασκίες, οι βλαστήμιες και η έλλειψη
σεβασμού στους μεγαλύτερους, ακόμη μπροστά στις γυναίκες και τα μικρά παιδιά,
είναι στην ημερήσια διάταξη. Οι κλεψιές στα σπίτια και άλλες παράνομες ή πολύ πιο σοβαρές έκνομες πράξεις, η παραβίαση της κοινής
ή νυκτερινής ησυχίας (κυρίως σε Καφενεία) και της οικογενειακής ειρήνης είναι καθημερινό
φαινόμενο που μένουν στο απυρόβλητο λόγω μη παρέμβασης (υποχρεωτικής στα πλαίσια
του Νόμου) της Δημοτικής, Κοινοτικής ή Αστυνομικής αρχής….
Εν τέλει γιατί είπαν: Απεταξάμην τα
«ψιλά γράμματα»…
17. Τέλος,
εδώ κι αν μου «γύρισαν την πλάτη», γιατί: Απέστρεψαν το
πρόσωπό τους, από εκείνα που εγώ «ευαγγελιζόμουν» (η λέξη για τους ευλαβικούς
συμπατριώτες μου) στο κυκλοφορήσαν προεκλογικό μου ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ που το είδαν οι
περισσότεροι, στο οποίο υπήρχαν κάποια πράγματα που για τους περισσότερους
συμπολίτες μου, ήσαν και είναι πολύ …«ψιλά γράμματα» και τα θεωρούν ανώφελα και
επουσιώδη!!!... Τα οποία είναι, επίσης με τυχαία σειρά:
α) Η ανάγκη
καθημερινής λειτουργία του ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ- Μουσείο
«Πετραλιά» με μόνιμο υπάλληλο.
β) Η
ανάγκη δημιουργίας ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ Δίβρης
γ) Η
ανάγκη δημιουργίας και λειτουργίας ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ
ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ-Γηροκομείου.
δ) Η
ανάγκη δημιουργίας ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΔΙΒΡΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ των 3 Νομών Ηλείας-Αχαΐας-Αρκαδίας
ε) Η ανάγκη να γίνει η σταδιακή ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ
7 ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΩΝ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ από τον οικιστικό ιστό, με προτεραιότητα αυτό του
Βυζ. Ναοί Αγ. Τριάδας (που είναι υποχρεωτικό από την αρχαιολογική υπηρεσία), για λόγους
υγιεινής και αισθητικής.
στ) Η
αντίδραση στην εγκατάσταση του ΑΙΟΛΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ (Ανεμογεννήτριες) στα «Ιερά
Λάμπεια Όρη» ή την σωστή οικολογική-περιβαλλοντική διαχείριση του προβλήματος.
Επίσης η είσπραξη για την Κοινότητα των δικαιούμενων από το Νόμο χρημάτων της
ΔΕΗ (που έχουν δαπανηθεί αλλού) από την
φιλοξενία του ΜΥΗΕ στο διβριωτικο ποτάμι και η απαίτηση για το ΔΩΡΕΑΝ δικαιούμενο
ηλεκτρικό ρεύμα.
ζ) Η ανάγκη να ενταχτεί στο έργο «Μονοπάτια ΟΧΕ,
Ορεινής Ηλείας» της Αντιπεριφέρειας Ηλείας ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ από το ¨Διαβολογιόφυρο¨ -Μουσείο
Περιβάλλοντος – Αγ. Τριάδα- Λοζίσσος και άλλα μονοπάτια-δρόμους
περιπάτου, για την πολιτιστική περιήγηση και αναψυχή σε αισθητικούς χώρους της κωμόπολης.
ΤΕΛΟΣ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ή «Επιμύθιον»
Αυτά (τα όχι ολίγα) είχα να πω, εγώ ένας
μέχρι τώρα ενεργός ΠΟΛΙΤΗΣ της Δίβρης, χωρίς φόβο αλλά με το γνωστό σε όλους σας
«πάθος» και την έγνοιά μου για τα θέματα της φιλτάτης γενέτειρας. Είχα την
ουτοπική (εξωπραγματική ή ρομαντική αν θέλετε) προσδοκία, ότι με την συμμετοχή
μου σε Δημοτικό (της Αρχαίας Ολυμπίας) ή Κοινοτικό (της Λαμπείας) επίπεδο, θα
μπορούσα να συμβάλλω στο μέτρο του δυνατού –τώρα, εν τω περατούσθαι, της δημόσιας και κοινωνικής πατριωτικής παρουσίας
μου- στην καλώς εννοούμενη «ανάσταση» της πάλαι ποτέ ένδοξης και ιστορικής
κωμόπολης, στα μέτρα και τα σταθμά της σύγχρονης εποχής μας… Ήμουν μέχρι τώρα
μια «Αριστοφανική μύγα» που ενοχλούσε, όχι μόνο σε τοπικό Κοινοτικό αλλά σε
Δημοτικό, Νομαρχιακό ή Περιφερειακό επίπεδο. Τώρα, σιωπή σε αυτά!...
Και μια τελευταία ΟΜΟΛΟΓΙΑ
ή
ΑΠΟΛΟΓΙΑ αν θέλετε: Κρίνοντας ψύχραιμα και αντικειμενικά σε προσωπικό επίπεδο,
η εξέλιξη αυτή είναι για μένα «λύτρωση» (και βεβαίως, όχι παράπονο). Και ένα ηχηρό καμπανάκι, ότι η ζωή της ιστορικής
κωμόπολης είναι πλέον στα χέρια άλλων,
με την ΕΛΠΙΔΑ και ΕΥΧΗ να υπάρχει στο μέλλον τουλάχιστον ο σεβασμός στην Πολιτιστική-Ιστορική-Πνευματική-Μορφωτική-Παραδοσιακή
κληρονομιά που μας άφησαν οι πρόγονοί μας και επίσης η προστασία της ανεκτίμητης
περιβαλλοντικής «προίκας» που χάρισαν οι
θεοί στην Καλλίστη Βασιλίδα την
πανέμορφη νύμφη του Ολωνού και των «Ιερών Λαμπείων Ορέων», τη Δίβρη μας….
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΡ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
