Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018 - Τι είδε ο "ΤΕΛΑΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ Γιάννης Τσετσέλης" Το 2ήμερο Ιστορίας, Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας στη Δίβρη...




ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ  2018
Τι είδε ο "ΤΕΛΑΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ
Γιάννης Τσετσέλης"
Το 2ήμερο Ιστορίας, Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας στη Δίβρη Ηλείας

Η ΝΕΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ
( Έτος 6ο - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018 - Aρ. Φύλλου 67)



ΠΡΟΛΟΓΟΣ:
            Γιατί διαλέξαμε, αυτό το περίεργο τίτλο της ηλεκτρονικής εφημερίδας μας;
            Ο Γιάννης Τσετσέλης, για όσους δεν τον γνώρισαν, ήταν μια εμβληματική μορφή, μια «γραφική» (με την πιο καλή έννοια) φιγούρα της παλιάς καλής Δίβρης που έζησε και άφησε το ίχνος του επί πολλές δεκαετίες τον περασμένο αιώνα. Ενδεχομένως το όνομα «Τσετσέλης» να έχει περάσει σε πολλούς με κάποια απαξία, ως ενός φτωχού, καταφρονεμένου και όχι έξυπνου συμπολίτη μας. Ήταν όμως, από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες που άφησαν εποχή στην ιστορική κωμόπολη. Ελπίζουμε να δοθεί ευκαιρία να γράψουμε για την ψυχοσύνθεση, την καλοσύνη και να ξετυλίξουμε κάποιες ενδιαφέρουσες σημαντικές πτυχές της πολυσήμαντης αυτής προσωπικότητας, με τη διήγηση περιστατικών (το πλείστον σπαραξικάρδιων)  που σημάδεψαν όχι μόνο τον ίδιο αλλά όλη την τοπική κοινωνία της Δίβρης. Σήμερα θα περιοριστούμε σε λίγα.
            Ξεκινώντας αυτή τη μόνιμη ενημερωτική στήλη κάνουμε γνωστό στους εκλεκτούς αναγνώστες της «ΝΕΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ», ότι ο Γιάννης Τσετσέλης ήταν για ένα μεγάλο διάστημα ο επίσημος εκφωνητής, ο τελάλης της Δίβρης, δηλ. ο άνθρωπος που διαλαλούσε με την χαρακτηριστική και πολλές φορές ακατάληπτη φωνή του («ψεύδιζε» λίγο), όλα τα σημαίνοντα γεγονότα και τις ανακοινώσεις (ως είδος μεγαφώνου) που αφορούσαν τοπικά προβλήματα της Κοινότητας, χαρούμενα ή άσχημα νέα της ζωής της κωμόπολης, η αναγγελία προσωπικής εργασίας, η διανομή νερού για άρδευση κλπ, κλπ. Ήταν με λίγα λόγια η φωνή της συνείδησης της «Αγοράς» της Δίβρης. Ο ίδιος σχεδόν μοναχικός στη ζωή του και πάμφτωχος, για πολλές δεκαετίες ήταν ο «θεληματάς» (κι εδώ με την καλή έννοια) για να εξασφαλίζει τον επιούσιον άρτον και μάλιστα έχει μείνει παροιμιώδες σε διβριώτες και παραθεριστές (στους οποίους ήταν συμπαθέστατος) το περιβόητο «τσετσελόσημο» όπως είχε καθιερωθεί να λέγεται το φιλοδώρημα ή μπουρμπουάρ που έπαιρνε   ευχαρίστως όποιο κι αν ήταν και χωρίς γογγυσμόν…

Τα θέματα που θα παρουσιάζουμε θα είναι τηλεγραφικά διατυπωμένα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που θα συλλέγουμε, μαζί με τις συνοδεύουσες φωτογραφίες (παλιές και σημερινές) Σε μερικά θα υπάρχει μεγαλύτερη έκταση, ιδίως όταν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η χαρακτηριστική φωνή του αείμνηστου Γιάννη Τσετσέλη θα αντηχεί στεντόρεια σε λόγγους και λαγκαδιές όπως τότε, τον παλιό καλό καιρό…        Συνεχίζουμε.

(ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Η συνήθης μηνιαία θεματογραφία του "ΤΕΛΑΛΗ", λόγω πληθώρας ύλης για τις Αυγουστιάτικες Εκδηλώσεις, αναβάλλεται για τον επόμενο μήνα, με πολύ σημαντικά νέα) 


Η «ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΒΡΗ Μορέος»

Έλαμψε για δυο ημέρες

στις 18 και 19 Αυγούστου 2018 !...

            Το "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ" και οι απανταχού Διβριώτες αλλά και οι φίλοι της Διβρης, χάρηκαν "χαράν μεγάλην" (και συγχάρηκαν παντάπασιν)  το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ κορύφωμα μιας 40χρονης συνεχούς και συνεπούς πορείας...., που σφραγίστηκε αυτό το διήμερο, όπως παραδέχονται εκείνοι που παρακολούθησαν τα δρώμενα.
Πρώτον, στις 18 Αυγούστου στο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ, με την ανεπανάληπτη ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ σε μια ΣΥΝΑΥΛΙΑ  όπου πρωταγωνιστές ήταν ο Μπάμπης Βελισσάριος (για τρίτη συνεχή χρονιά «έψαλε ύμνους εσπερινούς» στη ρεματιά των αηδονιών) με την εκρηκτική φωνή του, η δεξιοτέχνης Ευαγγελία Μαυρίδου στο πιάνο και ο εξαίρετος Παναγιώτης Κολοκοτρώνης στο μπουζούκι, ερμήνευσαν περί τα 30 τραγούδια  όλων των μεγάλων συνθετών «από τον Τσιτσάνη στον Θεοδωράκη» σιγοτραγουδώντας εμφαντικά μαζί με όλο το εκλεκτό ακροατήριο που τους αποθέωσε… Στην ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ για την Δίβρη με συντονίστρια την σπουδαία διβριώτισσα 2ης γενιάς Αγγελική Μανιαδάκη και κύριους ομιλητές το δικό μας Καθηγητή της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Νίκο Αναστασόπουλο και τον πρόεδρο του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Σωτήρη Σωτηρόπουλο (τις πλήρεις ομιλίες των οποίων θα διαβάσετε παρακάτω, για όσους δεν τις άκουσαν). Το πολυπληθές ακροατήριο με την παρουσία άνω  των 300 συμπατριωτών και φίλων της Δίβρης μας (περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά) καθηλώθηκε επί 3 ώρες,  γοητεύτηκε, τραγούδησε, συγκινήθηκε, ευχαριστήθηκε... Και αμέσως μετά ήρθε στον επάνω αύλειο χώρο το καθιερωμένο "διβριωτικο φίλεμα" (μπομπότα με τουλουμοτύρι, τα ξακουστά διβριώτικα γλυκά, άφθονος εκλεκτός οίνος, ντόπιο γνήσιο ρακί και αναψυκτικά) που απόλαυσαν αρκούντως......
Δεύτερον, στις 19 Αυγούστου, η πρωτόγνωρη "ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ" με τα Εγκαίνια του θαυμάσιου "ΤΟΠΟΥ ΑΝΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΛΗΝΩΣΗΣ - Πάνω ΓαβροβΊκος ΛοζΊσσος", με το πέτρινο ΘΕΑΤΡΑΚΙ, όπου πρωταγωνιστές ήσαν εκείνοι οι τολμηροί Διβριώτες και ξένοι φίλοι της Δίβρης περίπου 200 σπουδαίοι ακροατές "δειπνοσοφιστές" που ανέβηκαν σε υψόμετρο 1000 μέτρων στο αισθητικό δάσος των γάβρων «Λοζίσσος» του βουνού Αγ. Κωνσταντίνος (παρ´ αρχαίοις Φολόη), μικρά παιδιά που χάρηκαν το παιχνίδι στην «παιδική χαρά», αλλά και δυο απλοί άνθρωποι του λαού εργατοτεχνίτες Μήτσος Πατσής και μαστρο-Θανασης Μάνος που συνέβαλαν στο έργο και τιμήθηκαν με την αποκάλυψη της εγχάρακτης στο βράχο επιγραφής «ΘΕΑΤΡΟ ΛΟΖΙΣΟΣ-ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ», αμέσως μετά από την σεμνή τελετή των Εγκαινίων το όλου έργου όπου χοροστάτησαν οι σεβάσμιοι ιερείς της Δίβρης π. Βασίλειος Γαρδίκης και π. Κων/νος Αρβανίτης. Ακολούθησε η λεπτομερής ιστόρηση από τον Σωτήρη Σωτηρόπουλο του χώρου "Λοζίσσου».  Αμέσως μετά καταύγασε  το Χορευτικό συγκρότημα του Δήμου Πατρών, με ένα εξαιρετικό και πρωτότυπο δυνατό Πρόγραμμα σε 4 γύρους και στα ενδιάμεσα  οι αισθαντικές απαγγελίες ποιημάτων και πεζογραφημάτων με ύμνους και ωδές για την πανέμορφη νύμφη της Ορεινής Ηλείας Διβρη, από την Αγγελική Μανιαδάκη, τον Νίκο Αναστασόπουλο, την Μαρία Αρβανίτη και τον Σωτήρη Σωτηρόπουλε.... Οι πάντες ενθουσιάστηκαν με τα δρώμενα εκεί πάνω, σε συνδυασμό με την εκπληκτική θέα στη Δίβρη απο το πέτρινο Θεατράκι. Απολαμβάνοντας τέλος  τους τρεις οβελίες, την μπομπότα με τουλουμοτύρι  με άφθονο εκλεκτό κρασί και ντόπιο ρακί επί τρεις ώρες .....

Τις πολλές λεπτομέρειες θα δείτε αποτυπωμένες στις φωτογραφίες (που κάθε μια τους είναι «χίλιες λέξεις»...-με τις επεξηγητικές λεζάντες), ενδεχομένως και στα βίντεο  και κυρίως τους χαιρετισμούς και τις ομιλίες που δημοσιεύουμε αυτούσιες.

**ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΊΩΜΑ: Ελλείψει άλλου μέσου ενημέρωσης (δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον το περιοδικό μας «ΔΙΒΡΗ» για να μείνουν τα όσα συνέβησαν, αυτό το σημαντικό διήμερο). Έτσι δημοσιεύουμε αυτούσιες τις ομιλίες αλλά και μια μικρή περιγραφή με πολλές-πολλές εικόνες, που μπορεί μεν να είναι κουραστικό αλλά θεωρούμε σκόπιμο να τις παρουσιάσουμε και αναφέρουμε:
Η πρώτη ημέρα 18 Αυγούστου 2018
ΣΑΒΒΑΤΟ 18-08-2018 (ώρα 7-10 μ.μ.)
Α΄ ΜΕΡΟΣ: ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

 ΟΜΙΛΙΕΣ με το ιστορικό θέμα: «Η κωμόπολη της Δίβρης, όπως την είδαν οι διάσημοι Περιηγητές Χρίστος Κορύλλος (1891) και Φον Βιλαμόβιτς (1873)
            Από νωρίς το απόγευμα άρχισαν να καταφτάνουν οι συμπατριώτες και φίλοι της Δίβρης στο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ και να περιεργάζονται τα δυο μεγάλα ταμπλώ στον πάνω αύλειο χώρο,  όπου για φέτος είχε αναρτηθεί, μέρος από το έντυπο υλικό της 40χρονης πολιτισμικής και κοινωνικής δράσης της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ και του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» που εντυπωσίασε τους επισκέπτες. Επίσης είχαν την ευκαιρία, να επισκεφτούν μέσα στην αίθουσα την διαρκή ΕΘΕΣΗ της «Συλλογής σπάνιων παλιών βιβλίων 1830-1950, της Αγγελικής Μανιαδάκη» που εγκαινιάσαμε πέρυσι.   
            Στη συνέχεια πήραν θέση στα καθίσματα στον ανοικτό κάτω χώρο, όπου στο πάνελ ήταν οι δυο ομιλητές και η συντονίστρια της Εκδήλωσης κ. Αγγελική  Μανιαδάκη (διβριώτισσα δεύτερης γενιάς, κόρη της Μαρίκας Αγγελοπούλου, εγγονή του δάσκαλου Μιχάλη Αγγελοπουλου-«Μαραθιά»), η οποία αφού προλόγισε και  καλωσόρισε τους ακροατές, έδωσε τον λόγο στο πρόεδρο του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ του Σωτήρη Σωτηρόπουλου

«Εκλεκτοί προσκεκλημένοι μας
Αγαπητοί φίλοι και φίλες της Διβρης
Νάμαστε και πάλι εδώ όπως κάθε χρόνο, παρά τις απαισιόδοξες περσινές προβλέψεις μας, ότι θα ήταν “ η τελευταία χρονιά των Εκδηλώσεών μας”...
Την φετινή χρονιά αισίως συμπληρώνουμε 40 χρόνια συνεχούς και συνεπούς πολιτιστικής δράσης της ΠΕΕΔ και 38 χρόνια ευδόκιμης λειτουργίας του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ.
Και το τονίζω αυτό, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που περνάμε, δηλ  της οικονομικής κρίσης-που ελπίζουμε πολύ σύντομα να ξεπεράσουμε- αλλά και της ψυχικής και πνευματικής κόπωσης των συνελλήνων. Εις πείσμα αυτών των αντιξοοτήτων, ευτυχώς και για φέτος βρέθηκαν οι “από μηχανής θεοί” της πνευματικής και μορφωτικής ανάτασης και ανάστασης της πάλαι ποτέ ξακουστής μικρής πατρίδας Δίβρης και έριξαν λίγο ακόμη λαδάκι για να μη σβήσει το καντήλι της προόδου, της δημιουργίας, της πολιτιστικής προσφοράς και της απαντοχής…
Και αναφέρομαι, στους φετινούς βοηθούς και αρωγούς, δηλ όσους είπαμε παραπάνω, ως “από μηχανής θεούς”:
Πρώτον, στην συγκινητική συμπαράσταση φιλοπόλιδων τέκνων της Διβρης, κυρίως 2ης και 3ης γενιάς που και πάλι μας παρακάλεσαν και μας ώθησαν με κάθε τρόπο, να πραγματοποιήσουμε τις φετινές μας Εκδηλώσεις.

Δεύτερον, για πρώτη φορά στα 40 χρόνια πολιτισμικής και πνευματικής δράσης μας, εδέησε να ανταποκριθεί ευχαρίστως η επίσημη Πολιτεία δια της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας με την ευγενική φροντίδα της Αντιπεριφέρειας Ηλείας (δηλ της πρώην Νομαρχίας) να καλύψει ένα μικρό μεν αλλά πολύ χρήσιμο για μας μέρος των εξόδων μας, για να προσφέρουμε κι εμείς στους χειμαζόμενους συμπολίτες της ορεινής περιοχής μας-αλλά και ευρύτερα- ποιοτική πνευματική τροφή και ψυχαγωγία υψηλής στάθμης.
Γιαυτό εκ προοιμίου θέλουμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς και τους αφανείς συντελεστές φιλοπόλιδες συμπατριώτες, των οποίων τα ονόματα όπως οι ίδιοι επιθυμούν, δεν θα ανακοινώσω.
Αλλά να ευχαριστήσουμε και τον Περιφερειάρχη κ. Απόστολο Κατσιφάρα (ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, έχει διβριώτικες ρίζες από την γιαγιά του, το γένος Καρελέτση) και τον Αντιπεριφερειάρχη κ. Γεώργιο  Γεωργιόπουλο που είναι αλήθεια, φρόντισε με μεγάλο ενδιαφέρον.
Για το λόγο αυτό βλέπετε στο υλικό προβολής (αφίσες και φυλλάδια), εκ καθήκοντος βάλαμε τη λέξη “συνδιοργάνωση”.
Όμως εμείς ταπεινοί θεράποντες της μορφωτικής, πνευματικής και ψυχαγωγικής ενατένισης της πάλαι ποτέ ξεχωριστής "ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΒΡΗΣ ΜΟΡΕΟΣ", δεν ξεχνάμε να εκφράσουμε, τις άπειρες Ευχαριστίες μας στους Καλλιτέχνες που συντελούν στην πολύ υψηλού ποιοτικού επιπέδου μουσική πανδαισία που μας προσφέρουν και καταδέχονται να έλθουν εδω στην μαγική ρεματιά των αηδονιών, να μας ψάλλουν ύμνους εσπερινούς. Για τρίτη συνεχή χρονιά ο μεγάλος τροβαδούρος Μπάμπης Βελισσάριος μετά τις μεγάλες συναυλίες στο καλλιμάρμαρο Στάδιο της Αθήνας και πολλές ανά την Ελλάδα και την Εθνική Λυρική Σκηνή του Ιδρύματος Νιάρχου και πάλι είναι μαζί μας απόψε, με την εκλεκτή πιανίστα Ευαγγέλια Μαυρίδη και τον εξαιρετικό Παναγιώτη Κολοκοτρώνη στο μπουζούκι, για να μας θέλξουν και θα τους απολαύσουμε οσονούπω, αρκούντως.
Και βεβαίως δεν πρέπει να ξεχνάμε τους αφανείς απλούς ανθρώπους που κάθε χρόνο δίνουν αγώνα για την επιτυχία των Εκδηλώσεων, τις κυρίες που προσφέρουν τα ξακουστά διβριώτικα γλυκά και τους δωρητές της μπομπότας, του κρασιού και του ρακιού.
            Αλλά και εκείνους που βοηθούν να γίνονται τα έργα ευποίιας στην γενέτειρα και που αύριο επάνω στο βουνό, στο πέτρινο Θεατράκι του “Λοζισσου” θα έχουμε την ευκαιρία να ευχαριστήσουμε ιδιαιτέρως. .Εξυπακούεται ότι όλοι εσείς, που είσθε απόψε εδω και όσοι δεν ήρθαν, σας περιμένουμε αύριο και ώρα 5 το απόγευμα στην αποκληθείσα από μας “πρότυπη ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΙΚΗ γιορτή”, όπου και θα γίνουν και τα ΕΓΚΑΙΝΙΑ του έργου  “ΤΟΠΟΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Πάνω Γαβροβικος-Λοζισσος” με πολλές πολλές εκπλήξεις.
Τέλος εκεί που θέλουμε να σταθούμε και να ευχαριστήσουμε, είναι εσάς , το εκλεκτό ακροατήριο. Χρόνια τώρα, έρχεσθε σε αυτόν τον φιλόξενο χώρο για να παρακολουθήσετε κάτι το διαφορετικό, κάτι το ξεχωριστό που ξεφεύγει από τα γνωστά και τετριμμένα  “τσικνοχοιροφαγικά” αυγουστιάτικα ξεφαντώματα. Και εδω βρίσκεται η δική μας ικανοποίηση, στο ότι καταφέρνουμε στη διάρκεια της 40χρονης πορείας μας, να συνδυάζουμε “το τερπνόν μετά του ωφελίμου” δηλ να αναδεικνύουμε και να προβάλουμε την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της Διβρης και της γύρω περιοχής, και παράλληλα να προσφέρουμε ένα άλλο τρόπο ψυχαγωγίας που θα γευτείτε και αυτό το διήμερο.
Στα ταμπλό της εισόδου θα είδατε ή αν δεν είδατε να προσέξετε, το έντυπο υλικό που  αναρτήσαμε.


 Είναι ένα πολύ μικρό δείγμα αυτής της προσφοράς και δράσης μας τις τελευταίες δεκαετίες, και κυρίως στα 5ημερα ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ. Πραγματοποιήσαμε Επιστημονικές ΗΜΕΡΙΔΕΣ και ΣΥΝΕΔΡΙΑ (ακόμη φιλοξενήσαμε με οργανωτή τον συμπαραστάτη και φίλο της Διβρης Καθηγητή  Ιστορίας κ. Θανάση  Φωτόπουλο και Διεθνές Συνέδριο το 2003 με Καθηγητές από όλο τον κόσμο). Σπουδαίοι ερμηνευτές του έντεχνου λαϊκού, ευρωπαϊκού και δημοτικού τραγουδιού, όπως η Δόμνα Σαμίου, ο Λάκης Χαλκιάς, ο Χρήστος Πανούτσος και άλλοι και βεβαίως την τελευταία διετία ο Μπάμπης Βελησσάριος και ο Δαυιδ Ναχμίας, ήρθαν για μας.  Διαπρεπείς διανοητές και δεκάδες Καθηγητές Πανεπιστημίου και λόγιοι εγνωσμένου κύρους, ως ομιλητές άφησαν εδώ στο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ, το επιστημονικό και πολιτισμικό τους αποτύπωμα.
Και ακόμη,  Λαογραφικές Εκθέσεις, “Ημέρες Υγείας” με πολυμελή συνεργεία ειδικών γιατρών, Μαθητικοί Λογοτεχνικοί και Ζωγραφικοί διαγωνισμοί, Θεατρικές και λοιπές παραστάσεις και άλλα πολιτιστικά δρώμενα. Και η σπουδαία διαρκής ΕΚΘΕΣΗ “Συλλογή σπάνιων παλιών βιβλίων, της Αγγελικής Μανιαδάκη” που εγκαινιάσαμε πέρυσι, είναι ανοικτή μέσα στην αίθουσα του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ, και αν δεν την έχετε δει αξίζει τον κόπο να την επισκεφτείτε.
Και τελειώνω εδώ, με μια ΕΥΧΗ.
Είθε, να υπάρξει και συνέχεια σε αυτή την τοπική ας την πούμε κοσμογονία (εντός ή εκτός εισαγωγικών), αλλά χρειάζεται να βρεθούν σπουδαίοι ΣΥΜΠΑΤΡΙΏΤΕΣ σκυταλοδρόμοι που να είναι εμβαπτισμένοι στα νάματα της αγνής λαϊκής ψυχής. Για να παραλάβουν την σκυτάλη από εμάς που βαδίζουμε πλέον στο λυκόφως μιας μακρόχρονης, αλλά πολύ ενδιαφέρουσας πορείας.
Ευχαριστώ

Φίλοι μας
Εμείς εκτιμάμε στον ύψιστο βαθμό όλους εκείνους τους θεσμικούς παράγοντες της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, της Βουλής των Ελλήνων, της Περιφέρειας, της Αυτοδιοίκησης και των κοινωνικών φορέων που με την παρουσία τους μας τιμούν απόψε εδώ. Και τους ευχαριστούμε θερμά:
-Τον Αντιπεριφερειάρχη Ηλείας κ. Γεώργιο Γεωργιόπουλο
-Τον συμπατριώτη Δήμαρχο Αιγάλεω κ. Δημηρη Μπίρμπα του Τάκη
-Τον Αντιδήμαρχο ΔΕ Λαμπείας κ. Βασίλη Αρβανίτη
-Τον Αντιδήμαρχο Αρχ. Ολυμπίας κ. Χρυσανθόπουλο
-Τον Πρόεδρο Τοπικής Κοινότητας Λαμπείας κ. Δημήτρη Αβράμη
-Τον Δημοτικό σύμβουλο Αρχ. Ολυμπίας κ. Ανδρέα Μπενέτση
-Την Δημοτικη σύμβολο Αρχ. Ολυμπίας κ. Μαρία Πατσή
-Τον Πρόεδρο του «Συνδέσμου των εν Πάτραις Λαμπειέων ¨η Αγ. Τριάς¨» κ. Άγγελο Ηλιόπουλο
-Την Πρόεδρο των Σκιλουνταίων (Κρεστεναίων) κ. Αποστολοπούλου
-Τους επι σειράν ετών παρόντες  αφους κ.κ. Χριστοδουλόπουλους και τον κ. Μπουλαλά από τα Μακρίσια, Καθώς και τον Δουκαίο γιατρό κ. Σπύρο Παπαγεωργίου...
            Και όσους από σας παρέλειψα, γιατί άλλωστε απόψε εδώ όλοι εσείς που μας τιμάτε με την παρουσία σας, για μας είστε  ισάξιοι και ισότιμοι……
Επίσης γνωρίζετε όσοι χρόνια μας παρακολουθείτε, για λόγους πεποίθησης και οικονομίας χρόνου δεν συνηθίζουμε στις Εκδηλώσεις μας, τους πολλαπλούς χαιρετισμούς.
Φέτος όμως, λογω της αγαστής συνδιοργάνωσης των Εκδηλώσεων μας, με την Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδος έχουμε χρέος να κάνουμε μια εξαίρεση. Γιαυτό θα παρακαλούσα τον Αντιπεριφερειάρχη κ. Γεωργιόπουλο να μας απευθύνει ένα χαιρετισμό».

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ του Αντιπεριφερειάρχη κ. Γεωργ. Γεωργιόπουλου

Οι χαιρετισμοί των επισήμων προσώπων είναι συνήθεις, σε παρόμοιες Εκδηλώσεις. Μάλιστα οι επίσημοι (Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι κλπ) εκφωνούν ένα "δεκάρικο" λόγο και αποχωρούν αμέσως για κάποιο ...παρακείμενο γάμο, βαφτίσια κ.α...
Όμως εμείς στη Δίβρη, στα 40 χρόνια της πολιτιστικής - κοινωνικής μας δράσης, δεν δίνουμε το μικρόφωνο για χαιρετισμούς παρά μόνο στο τέλος αφου ακούσουν τις Εισηγήσεις ή Επιστημονικές Ανακοινώσεις.
Για φέτος όμως κάναμε μια εξαίρεση, γιατί η ΠΔΕ και η Αντιπεριφερεια Ηλείας ήταν "συνδιοργανωτής" των Εκδηλώσεων μας με την χορηγία ενός μικρού μεν αλλά σημαντικού για μας βοηθήματος (περίπου το 1/5 του αιτηθέντος ποσού).
Έτσι καλέσαμε κατ εξαίρεση τον παρόντα Αντιπεριφερειάρχη κ. Γ. Γεωργιοπουλο να απευθύνει στο ακροατήριο χαιρετισμό...
Και πράγματι ήταν έκπληξη, γιατί ο λόγος του ήταν μεστός, χωρίς πολιτικάντηκες κορώνες και προ παντός ουσιαστικός.
Αφού συνεχάρη τους διοργανωτές, έδειξε ότι και μόρφωση έχει και ιστορία γνωρίζει (εντυπωσίασε ότι γνώριζε τον Φιλόσοφο Φον Βιλαμοβιτς, που ήταν ένα από τα θέματα των εισηγήσεων)
Εξεθείασε το περιεχόμενο των Εισηγήσεων, το πνευματικό επίπεδο και την ιστορία της Δίβρης με σοβαρά επιχειρήματα.
Και το σπουδαιότερο, παραδέχτηκε ότι η χορηγία της Περιφέρειας Δυτ. Ελλαδας, προς το ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ έχει τυπικό και συμβολικό χαρακτήρα. Γεγονός που εκτιμήθηκε δεόντως τόσο από τους διοργανωτές όσο και κυρίως από τους πολυπληθείς παριστάμενους που τον καταχειροκρότησαν ...

 Στην συνέχεια εκλήθη από την κ. Αγγ. Μανιαδάκη στο βήμα ο πρώτος ομιλητής.

Ομιλία του Καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων κ. Νίκου Α. Αναστασόπουλου, με θέμα: «Πως είδε την κωμόπολη της Δίβρης το έτος 1891, ο διάσημος Έλληνας Περιηγητής Χρίστος Κορύλλος μέσα από το βιβλίο του «ΑΠΟ ΠΑΤΡΩΝ ΕΙΣ ΚΑΛΑΜΑΣ»

"Κυρίες και Κύριοι,

Επιτρέψατέ μου αρχικά να εκφράσω την ευχαρίστησή μου που ευρίσκομαι αφενός για δέκατη τέταρτη, συνεχόμενη, φορά στο βήμα του Πνευματικού Κέντρου της Δίβρης και αφετέρου ανάμεσα σε αγαπητούς συμπατριώτες, εκλεκτούς φίλους, σημαίνουσες προσωπικότητες και να αισθανθώ, για άλλη μία φορά, πόσο μεγάλη είναι η Διβριώτικη οικογένεια που δύο αιώνες, τώρα, έχει μία διαρκή και ενεργή παρουσία στη δημόσια ζωή της πατρίδας μας και όχι μόνον. Βεβαίως, η ορεινή αυτή περιοχή, γενέτειρα περισσότερων από 40, εν συνόλω, πολιτικών (βουλευτών, υπουργών, Προέδρου Βουλής και Πρωθυπουργού), στην νεώτερη πορεία του Ελληνικού Κράτους, αποτελεί κοινοτικό διαμέρισμα, εν έτει 2018, του ιστορικού αλλά και διευρυμένου Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας. Γεγονός, το οποίο επισημαίνει και τυπικά τους άρρηκτους δεσμούς, σε επίπεδο παράδοσης, αρκετών Διβριωτών με τις αξίες και τα ιδεώδη που ο αθλητισμός και το Ολυμπιακό κίνημα πρεσβεύουν αλλά και γενικότερα συνυπογράφει και την σημαντική πολυποίκιλη πορεία αυτού του τόπου στους αιώνες.
Ο Χρήστος Κορύλλος (όρθιος αριστερά) εν μέσω διαπρεπών
Ελλήνων της εποχής του.
Τις προηγούμενες χρονιές, σε αντίστοιχες ομιλίες μου, σε αυτό το βήμα, προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε, να τεκμηριώσουμε και να αναδείξουμε εκείνες τις ιστορικές πτυχές, οι οποίες αφορούσαν τα πολιτικά, θεσμικά, κοινωνικά, οικονομικά και εκπαιδευτικά δρώμενα στην ευρύτερη περιοχή της Δίβρης. Θα μπορούσε, χωρίς αμφιβολία, να ισχυριστεί κανείς ότι τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα τόσο κατά τον 19ο αιώνα όσο και κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, συντρέχουν τις προϋποθέσεις εκείνες που σχετίζονται με την επιρροή της Δίβρης σε διαφόρους τομείς της δημόσιας ζωής. Ωστόσο, σήμερα, η θεματική της ομιλίας μας ταξιδεύει στα 1890 και προσπαθεί να μας παρουσιάσει την ίδια την Δίβρη, την επιρροή και τους ανθρώπους της στα τέλη του 19ου αιώνα, μέσα από την οπτική ενός έλληνα περιηγητή της εποχής, του Χρήστου Κορύλλου. Πώς είδε, λοιπόν, πώς περιέγραψε και πώς απεικόνισε την πραγματικότητα της Δίβρης ένας άνθρωπος, που ενταγμένος στο ευρύτερο πνεύμα του περιηγητισμού της εποχής, ξεκίνησε πεζός από την Πάτρα και με κατεύθυνση την Καλαμάτα πέρασε από τη Δίβρη και κατέγραψε σε ένα άρτια διηγηματικό κείμενο όσα είδε στη Δίβρη το καλοκαίρι του 1890. Θα έλεγε κανείς ότι χαρίζει στον αναγνώστη μία παραστατική, περιγραφή των ορεινών διαδρομών που διανύει. Τοπία, χωριά, άνθρωποι και ήθη ζωντανεύουν με την γραφή, τη διεισδυτική κριτική ματιά και το χιούμορ του συγγραφέα. Μια περιήγηση στην ορεινή Αχαΐα, Ηλεία και Αρκαδία του τέλους του 19ου αιώνα, ένα ταξίδι στον τόπο και στο χρόνο προσφέρουν γνώση και ψυχαγωγία στο σύγχρονο αναγνώστη. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως πρόκειται για μία σημαντική αρχειακή πηγή για την Δίβρη, καθώς για εκείνη την περίοδο δεν διαθέτουμε κάποια άλλη αντίστοιχη πηγή. Το βιβλίο εκδόθηκε από το τυπογραφείο «Ο Κάδμος» της Πάτρας το 1891 με τον τίτλο «Πεζοπορία από Πατρών εις Καλάμας». Αντίστοιχα, ο Χρήστος Κορύλλος εξέδωσε και τα έργα του «Πεζοπορία από Πατρών εις Σπάρτην», «Πεζοπορία από Πατρών εις Τρίπολιν», «Ενδεκαετείς Μετεωρολογικαί Παρατηρήσεις Εν Πάτραις: (1882-1892)» και άλλες μελέτες.
Ωστόσο, αξίζει να κάνουμε μία μικρή μνεία στο φαινόμενο του περιηγητισμού, το οποίο οδήγησε πολλούς αρχαιολόγους, ιστορικούς, διπλωμάτες, βοτανολόγους, γιατρούς, στρατιωτικούς και λογοτέχνες στην Ελλάδα την περίοδο εκείνη με σκοπό να καταγράψουν τον τρόπο ζωής των κατοίκων και την παρουσία των μνημείων. H παρατήρηση της μορφωτικής και εθνικής φυσιογνωμίας του νέου ελληνικού κράτους, καθώς και η πληροφόρηση του ευρωπαϊκού κοινού για τις διεργασίες οι οποίες συντελούνταν στην ελληνική κοινωνία οφείλονται κατά πολύ στους ταξιδιώτες. Σημαντικοί περιηγητές κινήθηκαν στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στα εδάφη του ελληνικού κράτους, καθ’ όλο τον 19ο αιώνα, οι οποίοι κατέγραψαν με προσεγμένες απεικονίσεις οτιδήποτε σημαντικό είχε να επιδείξει ο τόπος. Πρόκειται για μνημεία, ναούς, αρχαιολογικούς τόπους, τοπία, φιλολογικά κείμενα, επιγραφές, παραδόσεις, έθιμα και μυθοπλασίες. Σε αυτό, λοιπόν, το ρομαντικό ρεύμα ο Χρήστος Κορύλλος πραγματοποίησε τη δική του περιήγηση και μας χαρίζει, σήμερα, πολύτιμα κείμενα για τη Δίβρη, τα οποία θα αναγνώσουμε ακολούθως.
Ποιος όμως ήταν ο Χρήστος Κορύλλος και πως το προσωπικό του προφίλ τον οδήγησε στη συγγραφή αυτών των περιηγητικών κειμένων. Γεννήθηκε στη Πάτρα το 1842. Επρόκειτο για άτομο μορφωμένο, πολυάσχολο και δραστήριο, ενώ διέθετε οικονομική ευμάρεια. Σπούδασε ιατρική στην Αυστρία και Γερμανία και όταν γύρισε από το εξωτερικό επιδόθηκε στην άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος στην Πάτρα. Όταν έγιναν οι επιστρατεύσεις το 1886 και το 1897 ο Κορύλλος συνέβαλε ως επικεφαλής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Ήταν η περίοδος που άρχισε η σημαντική δράση του Ερυθρού Σταυρού στην Πάτρα και ο Κορύλλος ήταν πρωτεργάτης του έργου αυτού. Παράλληλα, εισήλθε στην υπηρεσία του Δημοτικού Νοσοκομείου Πατρών και από το 1904 διετέλεσε Διευθυντής του ιδίου Νοσοκομείου. Ο Κορύλλος όρισε κληρονόμο όλης της περιουσίας το Νοσοκομείο, ενώ λίγο πριν τον θάνατό του δώρισε 50.000 δραχμές στο ορφανοτροφείο του Παναγιώτη Σκαγιόπουλου. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι ήταν ιδρυτής και πρόεδρος του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου και της Παναχαϊκής, ενώ υπήρξε και πρωτεργάτης για την ίδρυση του ΣΕΓΑΣ. Ο Κορύλλος ήταν υποψήφιος σε Δημοτικές και σε Βουλευτικές εκλογές με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Εκλέχτηκε 2 φορές βουλευτής Αχαΐας. Απεβίωσε στις 5 Ιανουαρίου 1930 και κηδεύτηκε στο Α' Νεκροταφείο Πατρών. Στον τάφο του υπάρχει χαραγμένη τη ρήση του Σωκράτη: «Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα».
Μετά, λοιπόν, τις ανωτέρω χρήσιμες πληροφορίες ήρθε η στιγμή να δώσουμε το λόγο στο Χρήστο Κορύλλο για να μας διηγηθεί πως είδε και τι είδε στη Δίβρη το καλοκαίρι του 1890. 

 Αρχικά θα ακούσουμε την περιγραφή της εισόδου του Κορύλλου στη Δίβρη από τη Μπαρμπότα. 
Στη συνέχεια, θα δούμε πως παραθέτει ο Κορύλλος ιστορικά, οικονομικά και κοινωνικά στοιχεία για τη Δίβρη. 

Στην ίδια κατεύθυνση μας εξιστορεί πως δημιουργήθηκε το Διαβολογιόφυρο

 Και απολήγει με την περιγραφή της βρύσης Γαβροβίκου.

                                                                                                      Σας ευχαριστώ»


Στη συνέχεια η συντονίστρια κ. Αγγ. Μανιαδάκη έδωσε τον λόγο στον δεύτερο ομιλητή.
Ομιλία του προέδρου του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» Σωτήρη Χ. Σωτηρόπουλου, με θέμα: «Τι είπε για την Δίβρη το έτος 1873, ο διάσημος Γερμανός Φιλόσοφος και Περιηγητής Ούρλιχ Φον Βιλαμόβιτς μέσα από το βιβλίο του «ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ 1873-1917»

« Αγαπητοί φίλοι και φίλες.
Κατ´ αρχήν να πούμε δυο λόγια, ποιος ήταν αυτός ο σπουδαίος Γερμανός, ο Φον Βιλαμόβιτς και τι γύρευε στη Διβρη το έτος 1873.
Αναδιφώντας την βιβλιογραφία, βλέπουμε ότι υπήρξε ένας από τους διαπρεπέστερους Φιλοσόφους του 19ου αιώνος παγκοσμίως, και κατά κάποιο τρόπο ισάξιος και ισότιμος με τον γνωστό σε όλους μας Φρεντερίκ Νίτσε, με το οποίο είχε πολλές και μεγάλες αντιθέσεις σε φιλοσοφικό επίπεδο, και σφοδρές αντιπαραθέσεις στα  φιλολογικά σαλόνια εκείνης της εποχής.
Περιόδευσε όλη την Ελλάδα και βρέθηκε στη Δίβρη  συνοδεύοντας τον πρίγκιπα διάδοχο Βερνάρδο της Σαξωνίας για λόγους ασφαλείας, ως ερευνητής-περιηγητής στο πρώτο του ταξίδι το 1873, όπου και περιέγραψε το πέρασμά του από τη Δίβρη μας μέσα σε λίγες αράδες, που περιέχουν όμως για μας πολύτιμα στοιχεία.
Δεν σας κρύβω, ότι όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του,

  που έχει μεταφράσει στα ελληνικά η κ. Αναστασία Δακαρόλη, το οποίο μου συνέστησε ο καθηγητής φιλόλογος Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, φίλος του αειμνήστου δασκάλου μου και ιστορικού Νίκου Αναστόπουλου, έμεινα κατάπληκτος με αυτά που λέει για την πάλαι ποτέ ένδοξη και ξακουστή Δίβρη.

Ευθύς αμέσως διαβάζω, τι γράφει σε ένα μικρό απόσπασμα:
…. «Διανυκτερεύσαμε στα φιλόξενα Καλάβρυτα, από εκεί επιστρέψαμε στην κοιλάδα του Ερύμανθου, όπου συνεχίσαμε ώσπου να στρίψουμε δεξιά προς τη Δίβρη. Η έφιππη πορεία με ωραιότατο καιρό προσέφερε εκπληκτική θέα προς την οροσειρά και τον ποταμό που άφριζε, αλλά περνούσε μέσα από ερημιά.
Ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη προκάλεσε η υποδοχή στο επιβλητικό χωριό, στο οποίο μάλλον είχε φιλοξενηθεί και ο Βέλκερ.
Η άφιξή μας είχε αναγγελθεί, πλήθος άνθρωποι είχαν σγκεντρωθεί, και κατεβήκαμε από τα άλογά μας σε ένα σημείο κάτω από ωραία δένδρα.
Ένας εντυπωσιακός γέροντας με μεγαλοπρεπή κεντημένη εθνική ενδυμασία καθόταν μεταξύ των επισήμων και εκφώνησε σε αξιοπρεπή έντεχνη γλώσσα –την οποία κατανοούσα καλώς-, έναν εκτενή λόγο, από τον οποίο θα είχε κανείς να διδαχθεί πολλά.
Με ευγνωμοσύνη για την επίσκεψή μας συνέδεσε και μια ανασκόπηση στο παρελθόν. Ο βασιλιάς Όθων και η βασίλισσα Αμαλία είχαν τύχει παρόμοιας υποδοχής και η προσήλωση προς αυτούς ήταν ζωντανή. ¨Γιατί ο βασιλιάς δεν ήρθε σε μας τους Αρκάδες; Θα τον είχαμε απελευθερώσει  από τους προδότες στο Ναύπλιο και στην Αθήνᨻ...... κλπ
Ασφαλώς θα προσέξατε, ότι μέσα σε αυτές τις 17 αράδες και τις 170 λέξεις, κρύβεται όλο το μεγαλείο και η ψυχή της φιλτάτης γενέτειρας και γιαυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από αιώνων σε όλα τα ιστορικά κείμενα συναντάμε να την λένε ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΒΡΗ…
Λοιπόν, σταχυολογώ τις φράσεις και τις λέξεις και εξηγούμαι.
Πρώτον, ο φον Βιλαμόβιτς αποκαλεί τη Δίβρη “επιβλητικό χωριό” με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την πρώτη εντύπωση που του προκάλεσε η όλη περιβαλλοντική, αισθητική και γεωφυσική μορφή της κωμόπολης.
Δεύτερον, αναφέρεται στο γεγονός ότι πριν από τον ίδιο “στη Διβρη, είχε περάσει και φιλοξενηθεί ο διάσημος επίσης Γερμανός Φιλόσοφος και αρχαιοδίφης  Βέλκερ”. Επομένως η Διβρη, προσέλκυε το ερευνητικό και επιστημονικό ενδιαφέρον παγκόσμιων προσωπικοτήτων των Γραμμάτων και του Πνεύματος.
Τρίτον, ότι στην υποδοχή τους “είχαν συγκεντρωθεί πλήθος άνθρωποι κάτω από ωραία δένδρα”. Εδώ φανερώνεται οτι τότε οι Διβριώτες ήξεραν να τιμούν και να υποδέχονται ομοθυμαδόν τους σπουδαίους ανθρώπους. Μάλιστα υποθέτουμε μια και το κέντρο και η Αγορά της Διβρης τότε ήταν στην σημερινή πλατεία της “Λίμνας” στη συνοικία Γκρουστάδες (γιατί αργότερα το 1910, μεταφέρθηκε εδώ που βρισκόμαστε τώρα) το πιθανότερο είναι η υποδοχή και η τιμή των υψηλών προσώπων να έγινε κάτω από τον ιστορικό πλάτανο που ακόμη υπάρχει εκεί, μεγαλόπρεπος αλλά γερασμένος…
Τέταρτον, το πλέον πολύτιμο και σημαντικότερο βρίσκεται στην επόμενη φράση, που λέει: “ένας εντυπωσιακός γέροντας με μεγαλοπρεπή κεντημένη εθνική ενδυμασία καθόταν μεταξύ των επισήμων και εκφώνησε σε αξιοπρεπή έντεχνη γλώσσα -την οποία κατανοούσα καλώς, (λέει ο Βιλαμόβιτς)- ένα εκτενή λόγο από τον όποιο θα είχε κανείς να διδαχθεί πολλά” (!!!)...
Εδώ θα σταθώ περισσότερο, γιατί είναι το σημείο που ανεβάζει την τότε Δίβρη στους έβδομους ουρανούς της μόρφωσης και της πνευματικής ενατένισης.
Ας φανταστούμε λοιπόν τον εντυπωσιακό γέροντα -προφανώς σεβάσμιο Δημογέροντα ή Δήμαρχο ή Σχολάρχη ή κάποιον άλλον πεπαιδευμένον με τα φανταχτερά μεϊντανογέλεκα και την σαραντάπηχη φουστανέλα του, κάτι που θα ήταν τότε συνηθισμένο σε ένα αρχοντοχώρι σαν τη Δίβρη.
Αλλά να εκφωνεί “αξιοπρεπή λόγο σε έντεχνη γλώσσα”, δηλαδή την αρχαία ελληνική, που μόνο αυτή καταλάβαινε ο Βιλαμόβιτς που γνώριζε, όπως οι περισσότεροι Ευρωπαίοι διανοούμενοι, τα αρχαία ελληνικά. Ε!, αυτό είναι ένα θαύμα, είναι η κορύφωση και το απαύγασμα αυτών των λίγων λέξεων που γράφει ο διάσημος Φιλόσοφος. Καταδεικνύει περίτρανα με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο το εκπαιδευτικό και μορφωτικό επίπεδο των Διβριωτών της εποχής εκείνης. Μάλιστα ο ίδιος ο Βιλαμόβιτς σε άλλες σελίδες του βιβλίου του εκφράζει το διαρκές παράπονό του, γιατί δεν καταλάβαινε τι του λέγανε οι Έλληνες στα άλλα μέρη που επισκέπτονταν. Ενώ στη Δίβρη εκθειάζει όχι μόνον ότι εκφώνησαν λόγο σε αξιοπρεπή έντεχνη γλώσσα, αλλά προχωράει ακόμη περισσότερο λέγοντας το ακόμη σπουδαιότερο και κολακευτικό για τους λόγιους προγόνους μας οτι “από το λόγο αυτό κανείς θα μπορούσε να διδαχτεί πολλά” (!!)... Εδώ καλπάζει και η δική μας φαντασία και ανεβαίνει στα ύψη η έτσι κι αλλιώς διβριωλατρική εγωιστική διάθεση που μας χαρακτηρίζει δια βίου. Αφού φτάσαμε να “διδάσκουμε” και τέτοιας παγκόσμιας εμβέλειας Φιλοσόφους, δεν απομένει παρά να μας απονεμηθεί “όχι μόνον ο της Δικαιοσύνης, αλλά και ο της Παιδείας στέφανος”!...
Συγχωρείστε μου τον οίστρο. Αλλά κάπως έτσι αισθάνθηκα όταν διάβασα αυτό το εξαιρετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Βιλαμόβιτς.
Βεβαίως υπάρχει και Πέμπτο και Έκτο από τον λόγο του εντυπωσιακού γέροντα, που μιλάει με τον γνωστό άλλωστε διβριώτικο μεγαλοϊδεατισμό που μας διακατέχει, οτι “εμείς οι Διβριώτες, εάν ο βασιληάς Όθωνας ερχόταν θα τον σώζαμε από τους προδότες του Ναυπλίου και της Αθήνας”. Αυτό το τελευταίο, χωρίς κανένα σχόλιο από εμένα….
Όμως ο γέροντας καταλήγοντας λέει και κάτι πολύ σωστό και σημαντικό. Οτι εμείς οι Διβριωτες είμαστε Αρκάδες, καθόσον στην αρχαιότητα τα απώτατα όρια της Αρκαδίας ήσαν εδω στα Ιερά Λάμπεια Όρη και η περιοχή μας ήταν μέρος της Αζανίας, μιας επαρχίας της Αρκαδίας και πολύ αργότερα υπαχθήκαμε στην Ήλιδα…
Τελειώνοντας γιατί πλησιάζει η ώρα της μουσικής πανδαισίας, μετά την παράθεση αυτού του μικρού αποσπάσματος από το βιβλίο του Γερμανού Φιλοσόφου και Περιηγητή, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα, για ποιο λόγο η Διβρη έβγαλε τέτοιες μεγάλες προσωπικότητες: π.χ. ένα Ασημάκη Ηλιόπουλο, ένα Γιώργο Καρανικολό, ένα Θεόδωρο Ντόρο, ένα Βάσσο Στεφανόπουλο, ένα Παύλο Ματεσι, ένα Γεώργιο και Δημοσθένη Κωνσταντόπουλο ή Διβρη, ένα Στέφανο Στεφανόπουλο, ένα Αλέκο Παναγουλη, ένα Νίκο Πετραλιά και τόσες άλλες διασημότητες που καταύγασαν το Ελλαδικό και παγκόσμιο στερέωμα…. Και ακόμη, γιατί εδω στη Διβρη λειτούργησε το πρώτο «Ελληνικό Σχολείο» το 1828, Γιατί εδω λειτούργησε το πρώτο Υποδιδασκαλείο το 1900 και το πρώτο Νηπιαγωγείο το 1957, τουλάχιστον για το Νομό Ηλείος…
Καιρός είναι να σταματήσω τις «πρωτιές», και να εκφράσω μια ευχή και επιθυμία.
Είθε και μείς οι παρόντες Διβριώτες αλλά και οι επιγενόμενοι να πάρουμε, έστω και ένα ψήγμα, έστω και ένα πολλοστημόριο της αξιοσύνης και της πνευματικότητας εκείνων που ύμνησε τόσο μέσα σε λίγες λέξεις,  ο μεγάλος Φιλόσοφος και Περιηγητής.
Σας ευχαριστώ»

Β΄ ΜΕΡΟΣ:  Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ
«Από τον Τσιτσάνη στον Θεοδωράκη»
Ο κορυφαίος τραγουδιστής ΜΠΑΜΠΗΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ συνοδευόμενος από την ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ στο πιάνο και από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ στο μπουζούκι, μας χάρισαν μια αξέχαστη Μουσική βραδιά, δίπλα στην μαγική «ρεματιά των αηδονιών»…








            Εδώ, η δική μας αφήγηση παρέλκει ή περιττεύει, γιατί  σε καμιά περίπτωση  δεν μπορούμε να αποδώσουμε το μεγαλείο της μουσικής ανάτασης που αισθάνθηκαν οι ακροατές και θεατές. Όπως είπαμε ήταν μια ΣΥΝΑΥΛΙΑ, όχι όπως οι συνηθισμένες στα μεγάλα γήπεδα, αλλά σε ένα ζεστό χώρο όπου οι 300 περίπου τυχεροί απόλαυσαν τους μουσικούς μας και τραγούδησαν μαζί τους. Περίπου 21 προγραμματισμένα τραγούδια και 5-6 τελευταία (για το λεγόμενο «μπιζάρισμα») έθελξαν τον κόσμο που δεν ήθελε να σηκωθεί από τις καρέκλες του, χειροκροτώντας με  ενθουσιασμό.
            Ίσως οι παρατιθέμενες εικόνες και τα ολιγόλεπτα βίντεο δώσουν σε ένα βαθμό λίγο  αυτό το μεγαλείο που έζησαν οι συμπολίτες και φίλοι μας. Ο Μπάμπης Βελισσάριος (και οι δυο εκλεκτοί συνεργάτες του Ευαγγελία Μαυρίδη και Παναγιώτης Κολοκοτρώνης) συνόψισε στο Facebook τη δική του εντύπωση που εισέπραξε από το ακροατήριο  με τη λέξη «Ευγνώμων» (!!!). 
Ο χρήστης Babis Velissarios είναι στην πόλη Dívris, Ilia, Greece.

Ευγνώμων!🎼🎹🎵🎶
👍👉👍👉👍👉👍👉
Εμείς τους ευγμωμονούμε και Τους ευχαριστούμε θερμά…
Στο τέλος της θεϊκής ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ με τους εξαίρετους μουσικούς μας 
Δείτε και ακούστε (στα βίντεο που παρατίθενται στο τέλος) να πάρετε μια μικρή ιδέα τι συντελέστηκε αυτή την ξεχωριστή βραδιά.








Γ΄ ΜΕΡΟΣ
α) Το καθιερωμένο διβριώτικο φίλεμα» (μπομπότα με τουλουμοτύρι, τα ξακουστά γλυκά της Δίβρης χαλβάς-μπακλαβάς-καρυδόπιτα, κρασί, ρακί, αναψυκτικά)


             Όπως κάθε χρόνο, μετά το πέρας των ανωτέρω περιγραφέντων στο κάτω μέρος, όλος ο κόσμος ανέβηκε στο άνω αύλειο χώρο του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ για να απολαύσει τα προσφερθέντα εδέσματα που όλοι …τίμησαν δεόντως, ευχαριστώντας τους  διοργανωτές.         
β) Επίσκεψη στην διαρκή ΕΚΘΕΣΗ της «Συλλογής σπάνιων παλιών βιβλίων  (1830-1850) της Αγγελικής Μανιαδάκη»

            Και βεβαίως, όσοι δεν είχαν δει την σπουδαία ΕΚΘΕΣΗ, μπήκαν στην αίθουσα του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ όπου θαύμασαν την "Συλλογή των βιβλίων" αλλά και όλα τα άλλα εκθέματα εκεί.



Η δεύτερη ημέρα 19 Αυγούστου 2018
Τα ΕΓΚΑΙΝΙΑ του έργου «ΤΟΠΟΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Πάνω Γαβροβίκος-Λοζίσσος»
Πρότυπη «Δειπνοσοφιστική Γιορτή» στο πέτρινο Θεατράκι «Λοζίσσος»


            Από τις 5 το απόγευμα (όπως είχε προαναγγελθεί) οι επισκέπτες και υποψήφιοι «δειπνοσοφιστές» άρχισαν να ανηφορίζουν τα 50 άνετα πλατύσκαλα από την ιστορική βρύση του «πάνω Γαβροβίκου» (που είχαμε εγκαινιάσει το 2016), όπου εκτός από το δροσερό νερό που έπιναν, αισθάνθηκαν και την γαστριμαργική μυρωδιά των τριων αρνιών που σουβλίζονταν παραπλεύρως, για το δείπνο που τους περίμενε επάνω στο πλάτωμα του «Λοζίσσου»… (σ.σ. υπήρχε υποδειγματική τήρηση της τάξεως από 2 αστυνομικούς του ΑΤ Αρχ. Ολυμπίας, κυρίως για την διευθέτηση των αυτοκινήτων -και τους ευχαριστούμε)
            Όταν συγκεντρώθηκαν οι 200 περίπου συμπολίτες και φίλοι, έγινε με ένα θερμό χειροκρότημα η αποκάλυψη της επιγραφής

  (από τους δυο σημαντικούς συντελεστές του έργου, τον  διβριώτη Μήτσο Πατσή και τον μαστρο-Θάναση) με τον λογότυπο «ΘΕΑΤΡΟ ΛΟΖΙΣΟΣ-ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» που έχει χαραχτεί βαθιά στον βράχο εισόδου, με αρχαιοπρεπή γράμματα. Αμέσως μετά ξεκίνησε η σεμνή θρησκευτική τελετή των Εγκαινίων με τους ιερείς μας πατέρες Βασίλειο Γαρδίκη  και Κων. Αρβανίτη που παρακολούθησαν με κατάνυξη.



            Στη συνέχεια αφού ο πρόεδρος του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ εξήγησε τον περιεχόμενο της επιγραφής και κυρίως τι σημαίνουν  τα τρία αστέρια στην κορυφή της που είναι από την πρώτη σφραγίδα του ιστορικού Δήμου Λαμπείας (1833-1912), «τρεις αστέρες υπεμφαίνοντες» τις τρεις κορυφές των Λαμπείων ορέων.

   Όλοι κατέλαβαν τις θέσεις τους στις 7 κερκίδες του Μικρού Θεάτρου που γέμισαν ασφυκτικά και πολλοί παρέμειναν στα πρανή για να συνεχιστεί το Πρόγραμμα.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ
Για το έργο και την περιοχή «Λοζίσσου-Πάνω Γαβροβίκου»
από τον Σωτ. Σωτηρόπουλο.

«Αγαπητοί φίλοι και αγαπητές φίλες της Δίβρης
Αγαπητοί λάτρεις της φύσης, του βουνού και της ...στάνης
Εκλεκτοί μας “Δειπνοσοφιστές” (αργότερα θα εξηγήσω γιατί διαλέξαμε τον περίεργο, εμβληματικό και πομπώδη τίτλο και ονοματίσαμε την δεύτερη αυτή μέρα των Εκδηλώσεων πρότυπη “Δειπνοσοφιστική ΓΙΟΡΤΗ”)

Κατ´ αρχήν να σας πω ότι αυτή η αγνή δημιουργική πατριωτική ενέργεια να αναδείξουμε αυτόν τον υπέροχο τόπο, δεν ήταν προϊόν ενός απλού συναισθήματος ή κάποιου προσωπικού καπρίτσιου ή περίεργου τοπικιστικού ενδιαφέροντος, των εμπνευστών και δημιουργών του.
Η ανάδειξη, η αναβίωση και η δημιουργία του έργου που ονομάσαμε “ΤΟΠΟΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Πάνω Γαβροβίκος-Λοζίσσος” έχει τη δική του ιστορία, τη δική του παράδοση και τον δικό του πατριωτικό συμβολισμό.
Χωρίς να θέλω να κουράσω εσάς που μας τιμήσατε και κάνατε τον κόπο να ανεβείτε τα 50 πλατύσκαλα και να έλθετε να εγκαινιάσουμε μαζί το έργο αυτό, πρέπει υποχρεωτικά να σας εξηγήσω ορισμένα πράγματα, όσο μπορώ πιο απλά.
Πρέπει να γνωρίζετε οτι εδώ που βρισκόμαστε τώρα, ήταν η πρώτη και μοναδική πύλη των πρώτων οικιστών της Δίβρης μας, από όπου κι αν ήρθαν, είτε από την Βόρειο Ήπειρο (το πιθανότερο) είτε από αλλού, και φώλιασαν σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο με τα πολλά κρυστάλλινα νερά, τα αισθητικά δάση και το εξαιρετικό εύκρατο κλίμα, με το δροσερό καλοκαίρι και τον ήπιο χειμώνα.
Από αυτό το σημείο που βρισκόμαστε, σύμφωνα με ιστορικά ντοκουμέντα πλέον, πέρασαν οι πρώτες οικογένειες (φάρες) που οίκησαν τη Διβρη με μπροστάρηδες τους γενάρχες τους. Όπως μας αποκάλυψε στην ΗΜΕΡΙΔΑ  στο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ μας ΚΕΝΤΡΟ το 2015 ο διαπρεπής Οθωμανολόγος κ. Γιώργος Κολλιόπουλος με επιστημονικά στοιχεία που άντλησε από τα οθωμανικά Κατάστιχα της Κων/λης και Σόφιας, το έτος 1461 είχαν από πολύ πριν εγκατασταθεί οι οικογένειες του Γκρούσκα στους Γρουστάδες, του Περδικάρη στους Περδικαράδες, του Καρυανού στους Καρυανάδες, του Λάζαρου στους Λαζαράδες, του Βασίλη στους Βασιλαίους που διαφέντευαν τότε τις τύχες της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΒΡΗΣ Μορέος», όπως την βρίσκουμε γραμμένη σε όλα τα ιστορικά χαρτιά…
Από εκεί και πέρα έχουμε σημαντικά ιστορικά επιστημονικά στοιχεία, κυριως από τον αείμνηστο δάσκαλο μου και δάσκαλο πολλών από σας, Νίκο Αναστόπουλο στο βιβλίο του “Η ΔΙΒΡΗ ΗΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ”. Από εδώ ερχόντουσαν οι πολέμαρχοι Αγωνιστές κατά των Τούρκων για να ξεκουραστούν μετά τις φονικές μάχες και να περιθάλψουν τους τραυματίες τους, στο μοναδικό υπάρχον στη Δίβρη για όλη την ευρύτερη περιοχή Ηλείας, Αρκαδίας και Αχαΐας  υποτυπώδες Νοσοκομείο-Αναρρωτήριο.
Τον δρόμο που περνούσαν και κατέβαιναν στην κωμόπολη αποκαλύψαμε πρόσφατα, εδω παραπλεύρως μέσα στο πυκνό δάσος των γάβρων, όπου ακόμη υπάρχουν έντονα τα ίχνη του, με μεγάλους  στέρεους μαντρότοιχους.
Από το ίδιο αυτό δρόμο πέρασε το 1838 ο πρώτος Αρχηγός Κράτους που επισκέφτηκε τη Διβρη, ο βασιλιάς Όθων με την Αμαλία και τη μεγάλη συνοδεία τους. Ο δεύτερος Αρχηγός Κράτους που μας επισκέφτηκε ήταν ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στα εγκαίνια του Μουσείου Περιβάλλοντος “Αρχοντικό Πετραλιά” πέρυσι.
Απο αυτόν το δρόμο πέρασαν και οι δυο διάσημοι Περιηγητές Χρήστος Κορύλλος και Φον Βιλαμοβιτς που ιστόρησαν χτες το βράδυ ο Καθηγητής Πανεπιστημίου Νίκος Αναστασόπουλος και εγώ. Θα διαβάσω και το χαρακτηριστικό απόσπασμα από την αφήγηση του Κορύλλου:
«Μόλις εξελθόντες της Δίβρης, συνηντήσαμεν  την περιώνυμον παρά τοις εγχωρίοις και τοις περιοίκοις βρύσιν του Γαβροβίκου, λιθόκτιστον, παρά την οδόν κειμένην και εκχέουσαν άφθονον και ψυχρότατον ύδωρ, δι΄ ού εδροσίσθημεν ένδοθέν τε και έξωθεν, χορτασθέντες εξ αυτού και νίψαντες χείρας τε και όψιν. Η οδός, ευρεία και το πλείστον ευθεία, εν αρχή μεν διατρέχει την ΜΑ (μεσιμβρινοοανατολικήν) πλευράν της Φολόης, δεξιόθεν δε και αριστερόθεν αυτής εισίν κατασπαρμένοι αγροτικοί οικίσκοι των Διβριωτών…»
Ο περιηγητής Κορύλλος, πέρα από την περιγραφή της βρύσης του Γαβροβίκου, μας αποκαλύπτει και ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο. Μας λέει, ότι το βουνό αυτό που βρισκόμαστε τώρα (στην κορυφή του οποίου είναι το Εκκλησάκι του Αγ. Κωνσταντίνου), είναι το όρος της αρχαίας Φολόης, όπως άλλωστε διαβάζουμε και σε πολλά δημοσιεύματα εφημερίδων της πρώτης 10ετίας του 1900 και βγαίνει εμμέσως από ένα αρχαίο κείμενο του Απολλόδωρου, του  200 π. Χ.
Μάλιστα γράφεται στα κείμενα, οτι στις υπώρειες του όρους αυτού, ήταν και ο τάφος του Κένταυρου βασιληά Φόλου…
Βεβαίως αργότερα επεκράτησε να λέμε Φολόη την γνωστή μας Κάπελη, με το θεσπέσιο δρυοδάσος της.
Αλλά ας έρθουμε τώρα στους νεώτερους χρόνους.
Πολλά δημοσιεύματα στο “ΝΕΟΛΟΓΟ” των Πατρών, την “ΠΑΤΡΙΔΑ” του Πύργου και άλλων εφημερίδων το πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα, αλλά και δικά μας ακούσματα και βιώματα, κυρίως όμως οι λίγες φωτογραφίες που βρήκαμε και ένας ζωγραφικός πίνακας, είναι οι αψευδείς μάρτυρες που μας φανερώνουν οτι τόσο η ιστορική βρύση “Πάνω Γαβροβίκος” (γιατί υπάρχει ακριβώς κάτωθεν από εδω και ο “Κάτω Γαβροβικος” στο δημόσιο δρόμο) αλλά και το πλάτωμα αυτό του “Λοζισσου” είδαν στο παρελθόν, ημέρες δόξης λαμπρές. Κυρίως τον Μεσόπολεμο και μετά τον εμφύλιο μέχρι το 1965 και λίγο αργότερα οπότε στο τέλος του 1970, έγινε η μεγάλη κατολίσθηση που παρέσυρε και κατέστρεψε τα πάντα, όπως θα είδατε εκεί που έχουμε στερεώσει στα πρανή του βουνού…..
Εδώ λοιπόν ήταν ο τόπος ΑΝΑΨΥΧΗΣ, των εκδρομέων αλλά και κάθε είδους λογοτεχνικών και εικαστικών (δηλ ζωγραφικής) αναζητήσεων, τόσο των ντόπιων αλλά κυρίως των παραθεριστών Διβριωτων και ξένων, που κατά εκατοντάδες ανέβαιναν να θαυμάσουν την θέα, να ξεκουραστούν αλλά και να δημιουργήσουν.
Εδω, οι λογοτέχνες Βάσσος Στεφανόπουλος, Τάκης Δημόπουλος, Γιάννης Διαμαντόπουλος και πολλοί άλλοι εμπνεύστηκαν και έγραψαν. Εδώ, και ο σωτήρας αυτού του δάσους στην Κατοχή, Ανώτατος Δικαστικός  Ελπιδοφόρος Παπακωνσταντόπουλος έφερε την σύζυγό του μια αριστοκράτισσα Αθηναία νεόνυμφη με τα κρινολίνα της, κοροϊδεύοντας την οτι την πάει ταξίδι στην Ελβετία….
Εδώ, όπως βλέπετε στις διασωθείσες φωτογραφίες και στον ζωγραφικό πίνακα, οι εικόνες μας δίνουν ανεκτίμητες πληροφορίες.
Η ενημερωτική πινακίδα στον ΤΟΠΟ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ Πάνω Γαβροβίκος - Λοζίσσος", δίπλα στο πέτρινο Θεατράκι, ιστορεί την διαχρονική σημασία του χώρου...

Ο ζωγραφικός πίνακας είναι του έτους 1912 μιας άγνωστης ζωγράφου με την υπογραφή Agelica, 

 απεικονίζει την Διβρη πριν 106 χρόνια, από το ίδιο σημείο που τη βλέπουμε και σήμερα. Δείχνει πως ήταν τα σπίτια τότε (όλα με πέτρινες σκεπές εκτός από τα 2 Σχολεία και το αρχοντικό του Στεφανοπουλου που είχαν κεραμοσκεπές), βλέπουμε τον μεγάλο σε όγκο ναό του Αγ. Νικολάου και άλλες χρήσιμες λεπτομέρειες.
Οι άλλες δυο φωτογραφίες του 1930 απεικονίζουν εδω πάνω στο “Λοζισσο” πανέμορφης κοπέλες Διβριωτοπούλες και παραθερίστριες να ζωγραφίζουν ή να παίζουν βιολί, μαντολίνο και κιθάρα….., ακριβώς εκεί που είναι το παγκάκι αγναντεύοντας την κωμόπολη.


Επομένως ο δικός μας καημός και η έφεση να φτιάξουμε ο, τι βλέπετε είχε εξαιρετικά κίνητρα (ιστορικά, παραδοσιακά, λαογραφικά), αλλά και ένα πλούσιο πολιτισμικό υπόβαθρο.
Αποφασίσαμε λοιπόν, με τη συμμετοχή και τη συγκινητική συνδρομή ηθική και υλική, φιλοπολιδων τέκνων της γενέτειρας, να προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο από οτι μας, επέτρεπαν οι δυνάμεις μας. Δημιουργήσαμε όπως βλέπετε αυτό το πέτρινο Θεατράκι στη μορφή των αρχαίων θεάτρων σε μικρογραφία. Χρησιμοποιήσαμε μόνο γηγενή ντόπια υλικά που συλλέξαμε δω γύρω, αναμορφώνοντας και προστατεύοντας το φυσικό περιβάλλον. Μπορεί να μην είναι μεγάλων διαστάσεων, είναι όμως μεγάλων προσδοκιών για τις παρούσες και μελλοντικές γενιές, όχι μόνο των Διβριωτων αλλα και των ανθρώπων της ορεινής Ηλείας γενικότερα..
Θα πρέπει να πούμε οτι μεγάλοι συμπαραστάτες και συνδημιουργοί δεν ήταν μόνον οι “συνήθεις” στενοί φίλοι που συμπάσχουμε και βοηθούν παντοιοτρόπως στο όλο αυτό έργο, δηλ ο Χρύσανθος Ταβλάς, ο Κώστας Μιχαλόπουλος, η Γωγώ Μπίρμπα, ο Τηλέμαχος Φωτεινός και πολλοί άλλοι που έχουμε κατα καιρούς γνωστοποιήσει ,  αλλά και δυο απλοί άνθρωποι του μόχθου, που αν δεν έβαζαν την καθημερινή  προσωπική τους ανιδιοτελή σφραγίδα δεν θα γινόταν ποτέ αυτό το έργο που βλέπετε. Αναφέρομαι στους δυο φίλους εργατοτεχνίτες, τον Μήτσο Πατσή και τον Θανάση Μάνο που έδωσαν τα πάντα, γιαυτό και τους τιμήσαμε στα αποκαλυπτήρια της επιγραφής. Τους  χρεωστούμε χάριτες και ένα θερμό χειροκρότημα…..
Το έργο τελείωσε σε χρόνο ρεκόρ, παρά τις οικονομικές δυσκολίες και τις κωλυσιεργίες που επιχείρησαν κάποιοι καλοθελητές που ξεπεράσαμε εύκολα.
Ο δημιουργημένος πλέον τόπος αναψυχής είδε νωρίς νωρίς και τους πρώτους επισκέπτες και θαυμαστές. Κατά ευτυχή συγκυρία ήταν τα παιδάκια του Δημοτικού μας Σχολείου, τα οποία υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του εξαιρετικού δασκάλου τους κ. Κώστα Παπαδημητρίου, των άλλων διδασκαλισσών και της δασκάλας Μουσικής, έπαιξαν ένα σπουδαίο μουσικό δρώμενο στο ΘΕΑΤΡΑΚΙ και μετά υιοθέτησαν το μεγάλο Δένδρο δίπλα μας, που μάλιστα του αφιέρωσαν ενα συγκινητικό ποίημα που μπορείτε και πρέπει να διαβάσετε και του υποσχεθήκανε να το προσέχουν για πάντα.
Δεν θα παραλείψω να ευχαριστήσω τον συμπολίτη Δήμαρχο του Αιγάλεω, Δημήτρη Μπιρμπα του Τάκη που μας έδωσε την “παιδική χαρά”, τον κάδο και το παγκάκι που βλέπετε, αλλά και εκείνους τους εθελοντές που τα ανέβασαν στους ώμους τους και τα τοποθέτησαν για να τα χαίρονται οι μικροί μας φίλοι και οι γονείς τους.

Μεγάλες ευχαριστίες οφείλουμε στον σπουδαίο Δασάρχη μας κ. Παναγιώτη Λάττα που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε το έργο αυτό και μας επέτρεψε να δημιουργήσουμε στον χώρο αυτό, καθόσον είναι δασική περιοχή. Με την ελπίδα να συμπληρώσει το Δασαρχείο τα μέσα ΑΝΑΨΥΧΗΣ, με ένα ξύλινο κιόσκι -όπως μας έχει υποσχεθεί- ώστε οι επισκέπτες να απολαμβάνουν την φύση.
Επίσης δεν θα παραλείψω να ευχαριστήσω και τον Αντιδήμαρχο Λαμπείας κ. Βασίλη Αρβανίτη για την με κάθε τρόπο αμέριστη συμπαράσταση και την πρόταση του στην Α /θμια Εκπαίδευση Ηλείας, να ενταχτεί το μέρος αυτό, στους επισκέψιμους χώρους των Σχολείων του Νομού. 
Ακόμη να ευχαριστήσουμε, όλους (απλούς, επώνυμους και ανώνυμους) όσους συνετέλεσαν για την επιτυχία των Εκδηλώσεων και την διαδικασία της διεκπεραίωσης δύσκολων θεμάτων... 
Είχαμε όμως, και μια αναπάντεχη και συγκινητική χειρονομία, εκ μέρους του χορευτικού τμήματος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου της Πάτρας. Με την ευγενική φροντίδα του χοροδιδασκάλου  των παιδιών της Δίβρης κ. Δημήτρη Διαμαντόπουλου και του υπεύθυνου του χορευτικού τμήματος κ. Χρήστου Γιαννόπουλου έχουμε μαζί μας το περίφημο χορευτικό συγκρότημα των παιδιών που σε λίγο θα παρουσιάσουν ελληνικούς χορούς  που θα απολαύσουμε, εγκαινιάζοντας για πρώτη φορά την πίστα ("ορχήστρα") του Θεάτρου μας. Οι ευχαριστίες μας να έλθουν μέχρι εδω είναι άπειρες.

Τέλος δεν μπορώ, και γιαυτό το άφησα τελευταίο, να μη σας εξηγήσω δι ολίγων, τι μας έπιασε και ονομάσαμε την δεύτερη μέρα των Εκδηλώσεων μας “πρότυπη ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΙΚΗ γιορτή” και εσάς τους συμμετέχοντες “δειπνοσοφιστές”....
Η λέξη είναι μεγάλη και σπουδαία και βέβαια  όχι για τα δικά μας μέτρα. Άρα, ας τη χρησιμοποιήσουμε με το αιώνιο διβριώτικο χιούμορ.
Λοιπόν, στη αρχαία Αθήνα, έκαναν συμπόσια με διασκέδαση, με φαγητό, οίνο και φιλοσοφικές συζητήσεις πάνω σε ανάκλιντρα…. Μάλιστα υπάρχουν και τα 15 βιβλία του συγγραφέα Αθηναίου με τον τίτλο “ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΕΣ” κλπ.
Ε!, λοιπόν εμείς, μετά το χορευτικό, θα είμαστε στις ταπεινές κερκίδες στο ΘΕΑΤΡΑΚΙ μας ή στα πρανή γύρωθεν και
Α) Θα ακούσουμε απαγγελίες (από συμπολίτες και φίλους της Δίβρης) με κάποια ποιήματα ή λογοτεχνικά κείμενα που διαλέξαμε και είναι γραμμένα για την αγαπημένη μας Διβρη από σπουδαίους ή ερασιτέχνες πεζογράφους και ποιητές.
Β) Αμέσως  ύστερα, θα στρωθούμε  όχι σε ανάκλιντρα αλλά στα τραπεζομάντηλα ή τις κερκίδες,  με τάξη να απολαύσουμε ένα μικρό αλλά εκλεκτό μεζέ από τους οβελίες των τριων αρνιών που σιγοψήνονται όπως είδατε, και τα υπόλοιπα μικροεδέσματα δηλ την μπομπότα που μας έφτιαξε και δώρισε (όπως κάθε χρόνο) ο φίλος Τάσος Καρνάρος απο την Κρέστενα, και βεβαίως τον ευφραίνοντα οίνον που μας χάρισαν ο φίλος μου ο Παναγιώτης Φλαούνας απο τη Μπολενα Μεσσηνίας (όπου υπηρέτησα αγροτικός γιατρός) και  ο έλκων την καταγωγή από Δίβρη Χρίστος Κανελλακόπουλος από το διάσημο οινοποιείο «ΚΤΗΜΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ», καθώς και το ντόπιο ρακί που μας χάρισαν  οι συμπατριώτες  Γιάννης και Φάνης Δανίκας….
Ευχαριστώ»
Και τώρα, ας απολαύουμε το σπουδαίο χορευτικό μας:

α) Αισθησιακοί λαϊκοί χοροί με από το περίφημο χορευτικό συγκρότημα του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων
Το θαυμάσιο χορευτικό συγκρότημα του Πολιτιστικού τμήματος του Δήμου Πατρέων εγκαινιάζει την "ορχήστρα" του μικρού πέτρινου Θεάτρου στην μαγευτική τοποθεσία του "Λοζίσσου", με θέα σε όλη την κωμόπολη της Διβρης....
            Το χορευτικό συγκρότημα των 15 νεαρών παιδιών  του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων ήταν μια απρόσμενη έκπληξη. Και τούτο γιατί, ενώ περιμέναμε να έλθουν με τις συνήθεις εθνικές ενδυμασίες των παραδοσιακών χορών της πατρίδας μας (φουστανέλες, στολές θρακιώτικες, νησιώτικες, μακεδονίτικες κλπ) μας ήρθαν διαφορετικά.

Ευχαριστούμε θερμά το χορευτικό πολιτιστικό τμήμα του Δήμου της Πάτρας και τον υπεύθυνο Χορογράφο Χρήστο Γιαννόπουλο, την υπεύθυνη συνοδεύουσα Ιωάννα Ζεκιου και τα σπουδαία παιδιά που έθελξαν τους θεατές στο πέτρινο Θεατράκι μας, ψηλά στο "Λοζισσο"....


Με την τετραμερή χορογραφία του υπεύθυνου του χορευτικού  κ. Χρήστου Γιαννόπουλου και την εποπτεία της συνοδεύουσας υπεύθυνης κ. Ιωάννας Ζέκιου, χόρεψαν 4 θεματικές ενότητες λαϊκών χορών από γνωστούς  σκοπούς του πενταγράμμου, με τέτοια χάρη και δεξιότητα που εντυπωσίασαν τους θεατές (δείτε και βίντεο στο τέλος), οι οποίοι δεν σταμάτησαν να τους χειροκροτούν σε αυτό το αισθησιακό περιβάλλον. Μας χάρισαν τα παιδιά αυτά ένα ανεπανάληπτο και πρωτόγνωρο  θέαμα και τους ευχαριστούμε θερμά.

Εκτός από τα χαρούμενα συμπαθητικά παιδιά (χορευτές), τον κ. Χρ. Γιαννόπουλο και τους συνοδούς των, ευχαριστούμε και τον χοροδιδάσκαλο των παιδιών της Δίβρης Δημ. Διαναμαντόπουλο που μας υπέδειξε και βοήθησε την διαδικασία έλευσης του εξαίρετου χορευτικού…
β) Απαγγελία ποιημάτων και πεζογραφημάτων για την Δίβρη κ.ά. από συμπατριώτες και φίλους
            Στο μεσοδιάστημα των χορευτικών ενοτήτων, εκφωνήθηκαν από εξαιρετικούς στην τέχνη της απαγγελίας συμπολίτες, ποιήματα και πεζογραφήματα για την Δίβρη μας.
Η Αγγελικη Μανιαδάκη, απαγγέλλει....

 Η Αγγελική Μανιαδάκη, ο Νίκος Αναστασόπουλος, η Μαρία-Αρβανίτη Σωτηροπουλου και ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος απήγγειλαν ποιήματα για την Δίβρη του Μητροπολίτη Αντωνίου («Το Μοναστηράκι της Παναγιάς Κυράς μου» και «Αβορίτσα»), του Θεοδώρου Ξύδη («ντυμένη νύφη φάνηκε η Δίβρη…», ο «Πόντος» και «Έλατα θεία έλατα»), του Γιάννη Διαμαντόπουλου «ο θάνατος του Βάσσου..» και πεζά λογοτεχνικά κείμενα για την Δίβρη των Βάσου Στεφανόπουλου, Νίκου Αναστόπουλου, Τάση Καζάζη και τέλος ένα εμβληματικό λαογραφικό κείμενο από το Αρχείο του Μουσείου για τις εκλογές της πολιτικής οικογένειας των Πετραλαίων του προπερασμένου αιώνα….
γ) Δωρεάν προσφορά ελαφρού ΔΕΙΠΝΟΥ-«έκπληξη» μετά ευφραίνοντος οίνου κλπ, σε όλους τους συμμετέχοντες «δειπνοσοφιστές»!....

            Και ενώ ο ήλιος χρυσοστεφάνωνε στη δύση του την Ανάληψη και τον Αη-Λιά, ήρθαν οι τρεις οβελίες ζεστοί και καλοψημένοι και τεμαχισμένοι που διανεμήθηκαν σε όλους τους «δειπνοσοφιστές» (με το όνομα πλέον). Μαζί με μπομπότα, τουλουμοτύρι, άφθονο κρασί από το «ΚΤΗΜΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ» και από την Μπολένα Μεσσηνίας (που ο γράφων υπηρέτησε αγροτικός γιατρός πριν 50 χρόνια) και το γνήσιο ντόπιο ρακί έκλεισαν την ΓΙΟΡΤΗ ….
Η "χρυσή μπομπότα" (του φίλου Τάσου Καρναρου, από την Κρέστενα) είχε την ...τιμητική της, σε συνδυασμό με το αρωματικό τουλουμοτύρι, τον νοστιμότατο οβελία, τον ευφραίνονται οίνο από τον Χρήστο Κανελλακοπουλο "ΚΤΉΜΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ" και του Παναγιώτη Φλαούνα (Μπολένα) αλλά και το ντόπιο ρακί των Γιάννη και Φάνη Δανίκα....


            Η διάθεση και ικανοποίηση είχε φτάσει στο κατακόρυφο, αν κρίνουμε από τις αυθόρμητες εκδηλώσεις και τις φιλοφρονήσεις όλων ανεξαιρέτως των συμμετασχόντων που με μια φωνή ευχόντουσαν ολοψύχως: «πάντα τέτοια να γίνονται σε αυτό τον ευλογημένο τόπο»…

Άμποτε!.... (λέμε εμείς)


ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ
Κάποια βίντεο της ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ και του χορευτικού του Δήμου Πατρέων





Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)