ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ !...

Ο κύκλος του χρόνου

Τι αυταπάτες με νανούριζαν τότε που χάραζε ο κόσμος! Το δίκιο μαχαίρι δίκοπο και το Καλό ο πολικός μου. Γλυκιά εύπλαστη ζύμη η ζωή κι οι άνθρωποι καλόγνωμοι μοιράζονταν τη μπουκιά, ξοδεύονταν για το Αύριο, πέταγαν την καρδιά τους βότσαλο σ’ ερωτικό πηγάδι. Γεφύρια όλη η πλάση έδειχνε. Μούσκευαν με ιδρώτα το ψωμί και μ’ αίμα τις ελπίδες. Τίποτε δεν κάτεχαν πέρα απ’ τη γύμνια της αγάπης. Τίποτε δεν ξεπούλαγαν πέρα απ’ την παρηγόρια της Λευτεριάς. Ήμεροι κι υποταχτικοί όργωναν το χώμα κι αμύνονταν στα λογής λογής θεριά συμπυκνωμένοι σ’ ένα γρόνθο. Πορεύονταν στ’ ανηφόρι, έλεγα. Έτσι τα μάτια μου έβλεπαν. Έτσι ποτέ δεν έμοιαζε ο κόσμος. Το πεπρωμένο μας καθοδηγεί. Δε μπορούμε να ξεφύγουμε όσες σκέψεις κι αν καταναλώσουμε. Δε μπορούμε να γυρίσουμε πίσω κι αν γυρίζαμε το πιθανότερο είναι ότι θα επαναλαμβάναμε τα ίδια λάθη. Το παραμύθι τελειώνει όταν ο κύκνος μεταμορφωθεί σε ασχημόπαπο ξανά. Η τελική μας κατάληξη είναι η αθλιότητα. Λατρεύουμε την ομορφιά γιατί κρατά όσο μια αστραπή και μας θαμπώνει. Με δέος προσμένουμε όμως μάταια πως το θάμα θα επαναληφθεί. Υπάρχει μια σιωπηρή συγκατάβαση. Ξανά ο κύκλος του χρόνου επιστρέφει. Αυτάρεσκα καθρεφτιζόμαστε στην επανάληψη των σημαδιών που μας χαράζουν τελεσίδικα. Τι ωφελούν οι στατιστικές όταν εξατομικεύεται κάθε περίπτωση; Ιδού λοιπόν που τίποτε δε γνωρίζω. Ιδού απλώς αναμένω να μου αποκαλυφθεί το θάμα της ζωής. Ιδού που φαίνεται ότι κανείς δε μπορεί να παρέμβει στον κύκλο του παραλογισμού που βαφτίζουμε Ιστορία. Όλοι απλώς επιβιώνουμε.
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

ΑΓΟΡΕΥΣΗ - ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...

  Ο πόλεμος του 1940 και ο "πόλεμος" του 

Γ. Παπανδρέου 

Θλίψη και κατήφεια, αποτροπιασμός και αισχύνη, ντροπή κι ευτελισμός στο απόγειό του ήταν η ομιλία στη Βουλή στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του Κου Καθηγητή της Ιατρικής και βουλευτή Δωδ/νήσου κ. Κρεμμαστινού (ου μην αλλά και διορισμένου Υπουργού Υγείας με μόνο προσόν, ότι ένα βράδυ που εισήχθη στο Νοσ/μείο ο Ανδρέας Παπανδρέου με καρδιακό επεισόδιο, ο εν λόγω κύριος ήταν απλώς παρών...!).

    Είπε: "Στη χώρα μας ο πρωτος μεγάλος πόλεμος έγινε το 1940 εναντίον του κατακτητή και ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος, όπως είπε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είναι σήμερα για τη σωτηρία της χώρας" (sic!)!!!...

    Λοιπόν, "ποίον έπος φύγεν έρκος οδόντων" (μτφ. ποιος λόγος ξέφυγε από τα χείλη σας)  κ. εκπρόσωπε του  Έθνους; Καταλάβατε τί έιπατε με στόμφο εκατό καρδιναλίων; To κοινώς λεγόμενο "λίγη σοβαρότητα δεν θα έβλαπτε" είναι πολύ λίγο για να εκφράσει την πανάθλια και εν ταυτώ ιερόσυλη πολιτική εκφορά σας. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας πατέρας του έθνους να σας καταβάσει από το βήμα του ναού της Δημοκρατίας που με τα λόγια σας καταλύσατε.

    Εναντίον ποίου κύριε, γίνεται ο σημερινός πόλεμος των κυβερνητικών εξαθλιωτών σωμάτων, ψυχών και συνειδήσεων; Ποιος είναι ο εχθρός;

    -Εκείνος ο μέγας πόλεμος του 1940 γινόταν κατα του φασισμού, του ναζισμού, του δυνάστη της Κατοχής από ένα περήφανο ηρωικό λαό που έγραψε ιστορία.

    -Ο σημερινός βρώμικος "πόλεμος" του Πρωθυπουργού σου και όσων υπηρετούν ΔΝΤ και Τρόϊκες, γίνεται εναντίον του ατυχούς σύγχρονου συνέλληνα που εσείς και οι όμοιοί σας φτάσατε στον πάτο της εθνικής αυτοσυνειδησίας και της φτώχειας.

    Εμείς οι απλοί πολίτες τι μπορούμε να πούμε πλέον; Ντροπή και πάλι ντροπή!.

            Σωτήρης Σωτηρόπουλος, πολίτης

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2010

Χριστουγεννιάτικα έθιμα

Αν ρωτήσεις τα παιδιά για τα χριστουγεννιάτικα έθιμα θα μιλήσουν για το δένδρο, τη φάτνη, τα δώρα, τα ρεβεγιόν. Παρά την εγκληματικότητα και τα συνεπακόλουθα και για τα κάλαντα. Φέτος η Αθήνα νοστάλγησε τη φαντασμαγορία του δένδρου στο Σύνταγμα. Όσο και αν προσπάθησαν να καθιερώσουν το καράβι σαν χριστουγεννιάτικο ντεκόρ δεν έπιασε. Ήταν φυσικό αφού πουθενά δε στολιζόταν στα ελληνικά σπίτια, Απλώς χρησίμευε σαν εξάρτημα των παιδιών που στα νησιά έλεγαν τα κάλαντα. Το δένδρο ζει και βασιλεύει, ακόμη και σαν ομοίωμα αποκριάτικου γαϊτανιού, ενώ τα φωτάκια πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο παρά την οικονομική κρίση στα παράθυρα και τα μπαλκόνια τόσο της Αθήνας όσο και στο τελευταίο αγροτόσπιτο. Και ήταν εντελώς αψυχολόγητη η από τηλεοράσεως διαφήμιση του Υπουργείου Περιβάλλοντος να περιοριστούν -ειδικά τώρα που και οι δήμοι ούτε τα στοιχειώδη δεν έπραξαν- τα λαμπάκια στα μπαλκόνια. Τα νησιά φέτος μια από τις σπάνιες φορές, είδαν πασπάλες χιονιού να ντύνουν το χειμωνιάτικο τοπίο. Τα χιονισμένα Χριστούγεννα ήταν πάντα για την Ελλάδα εισαγόμενο ιδανικό σκηνικό. Μάταια κάποιοι φωτισμένοι δάσκαλοι προσπαθούσαν να μας πείσουν για το ασυμβίβαστο γεωγραφικά Βηθλεέμ- χιονιού και παλαιότερα δεν είχαμε και τηλεόραση να δούμε και Χριστούγεννα με μαγιό. Έτσι δεν παύαμε να θεωρούμε ότι Χριστούγεννα χωρίς χιόνι είναι μαγιονέζα δίχως αυγό. Σε εποχές αλλοτινής λιτότητας όπου το ξερακιανό δενδράκι ντυνόταν με μπαμπάκι και στολιζόταν με οικολογικά αυτοσχέδια υλικά με βάση το χαρτί και τα καρύδια, πρόσθετη αυτοσχέδια διακόσμηση αποτελούσαν δίπλα στη φάτνη τα κενά κεσεδάκια γιαουρτιού με βαμπάκι και κριθάρι (κλεμμένο από τις κότες) που μόλις είχε βλαστήσει. Σαν όλα τα παιδιά, ευχαρίστως υιοθετούσαμε κάθε ξένο έθιμο που ήταν συμφέρον. Έτσι η επιστολή στον αη Βασίλη και τα παπούτσια στην πόρτα (ελλείψει τζακιού) στηνόντουσαν τη νύχτα της πρωτοχρονιάς. Δεν το πιστεύαμε. Το εφαρμόζαμε με θρασύτατο ωφελιμισμό. Εφάρμοσα κι εγώ για χρόνια το συμπαθητικό τελετουργικό στα παιδιά μου και ξαφνιάστηκα όταν η κόρη μου έκλαψε όταν της είπα με τη βεβαιότητα ότι το ήξερε ότι αη Βασίλης δεν υπάρχει. Οι δικοί μου γονείς που είχαν ήδη υποστεί οικονομική αφαίμαξη για τα δώρα μας, διπλωματικά γέμιζαν τα παπούτσια με καρύδια και γλυκά και μεις οι ζαβολιάρηδες κάναμε ότι δεν καταλαβαίναμε τη σκηνοθεσία. Σιγά σιγά τα παιχνίδια φθήνυναν εισαγόμενα από χώρες μη χριστιανικές. Τα Χριστούγεννα φούσκωναν σα μπαλόνι καταλαμβάνοντας όλο το Δεκέμβρη. Χώρες ασιατικές στολίζονται χριστουγεννιάτικα προς άγρα τουριστών από το Νοέμβρη. Η Ελλάδα συνήθισε τα τελευταία χρόνια να καταναλώνει γιορταστικά. Κατά πλειοψηφία. Πάντα υπήρχαν αρκετοί που δε γιόρταζαν, δε στόλιζαν, δε κατανάλωναν. Φέτος θα είναι περισσότεροι. Φέτος η πλειοψηφία θα περιορίσει την καταναλωτική κραιπάλη. Παρά την ουσιαστική κατάργηση κάθε δώρου στις αποδοχές και φέτος θα στηθούν τα οικογενειακά τραπέζια. Μη το ξεχνάμε. Το ιερότερο έθιμο των ημερών. Πάντα στο γιορτινό τραπέζι μας περίσσευε το μερίδιο «του Χριστού» και «του φτωχού». Και στη χιλιόχρονη ιστορία μας, αυτό το καθαρά ελληνικό έθιμο κανείς βάρβαρος κατακτητής ή ευρωπαίος δανειστής δεν κατάφερε να κλέψει από το φιλότιμό μας.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ...

Χριστουγεννιάτικες θύμησες των παιδικών μας χρόνων.

Το πρώτο εκτυφλωτικό χριστουγεννιάτικο δένδρο της Δίβρης!...

Γράφει ο Αδαμάντιος Αστερίων

Δεν ξέρω, ούτε άκουσα ποτέ πως γιόρταζαν προπολεμικά (δηλαδή πριν το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και την Κατοχή 1940-44) τα παιδιά της πάλαι ποτέ ξακουστής και πολιτισμένης Δίβρης. Εμείς παιδιά, γεννημένα στη διάρκεια της Κατοχής και σχολιαρούδια αμέσως μετά τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο δεν είχαμε ούτε χριστουγεννιάτικα δέντρα, ούτε χριστουγεννιάτικα δώρα. Μόνη μας χαρά  τα κάλαντα που τα λέγαμε παρέες- παρέες στο χάραμα και μάλιστα με φανατικό ανταγωνισμό από γειτονιά σε γειτονιά (όπως άλλωστε γινόταν με το πετροπόλεμο, το χιονοπόλεμο, ποια γειτονιά έχει την καλλίτερη καμπάνα, τον καλλίτερο παπά, την καλλίτερη βρύση κλπ, κλπ).

Ήταν τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950 και είχαν έρθει δυο νέοι δάσκαλοι που έφεραν νέα ζωή στο Σχολείο με νέες μεθόδους διδασκαλίας και πρωτόγνωρα για μας σχολικά παιχνίδια. Η  Θεοπίστη Καρυανού (διβριώτισσα την καταγωγή) και ο αείμνηστος Νίκος Αναστόπουλος. Τότε ήταν που ο «Σύνδεσμος των εν Αθήναις Λαμπειέων» (πρόεδρος ο διβριολάτρης Νίκος Σωτηρόπουλος) μας έστειλαν χριστουγεννιάτικα παιχνίδια  αλλά και χριστουγεννιάτικα στολίδια για το εορταστικό δέντρο!!.. Εμείς δεν είχαμε ιδέα, ούτε πώς να παίξουμε τα παιχνίδια, ούτε τι ήταν το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Με την ευθύνη της δασκάλας μας της Θεοπίστης, άρχισαν μια εβδομάδα πριν οι προετοιμασίες για την χριστουγεννιάτικη γιορτή, με ποιήματα, σκετς αλλά κυρίως με το δέντρο. Ο πιο μεγαλόσωμος της τάξης ο μακαρίτης, ο καλόγνωμος Στεφανής Πέτρου (Τσέλιγκας) επιστρατεύτηκε και έφερε ένα τεράστιο έλατο (κορφή) στον ώμο που το στήσαμε στην σκηνή στη μεγάλη αίθουσα του Σχολείου. Και ξαφνικά όλοι μας θαμπωθήκαμε από τα στολίδια  που η δασκάλα μας τοποθετούσε στο δέντρο… Στα μάτια μας άστραφταν χιλιάδες αστέρια, χρώματα και ανταύγειες. Νομίζαμε ότι βλέπαμε ένα εξαίσιο όνειρο και δεν χορταίναμε.  Ήταν ένα ανεπανάληπτο θέαμα που μας έμεινε βαθιά χαραγμένο στη μνήμη.

Ώσπου ήρθε η μέρα της γιορτής. Σύσσωμη η τοπική κοινωνία της Δίβρης παρούσα, γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα και όχι μόνο οι γονείς αλλά όλοι. Ήταν ένα μεγάλο γεγονός όπου οι δάσκαλοί μας γίνονταν ένα με τα παιδιά, τους γονιούς  και τους άλλους διβριώτες.

Θυμάμαι σαν να τη βλέπω τώρα, μια φανατχτερή εικόνα. Όταν άνοιξε η σκηνή με το χριστουγεννιάτικο δένδρο στολισμένο και εκτυφλωτικό με τους πολύχρωμους ιριδισμούς από τα απαστράπτοντα στολίδια, όλοι έμειναν με ανοιχτό το στόμα. Τότε ο σεβάσμιος μπάρμπα-Γιώργης ο Κοσμόπουλος (Μαραγκός) βλέποντας το θέαμα αλλά και τις μικρούλες πανέμορφες μαθήτριες που η Θεοπίστη τις είχε ντύσει αγγέλους με λευκά φτερά (ανάμεσά τους ξεχώριζε πιο εντυπωσιακή ένας ξανθός άγγελος, η Όλγα  Δέρβου), δακρυσμένος φώναξε:

 -«Ωρέ παιδιά!, τι είναι τούτο που βρίσκομαι στον παράδεισο;»

Αξέχαστες στιγμές, αξέχαστες εποχές, αξέχαστες απαντοχές…

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί - Νίκος Ξυλούρης

ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΣΤΗ ΛΑΜΠΕΙΑ, ΕΝ ΕΤΕΙ 2010...

·         Η διεθνής Οργάνωση «Γιατροί του Κόσμου» πήγε …στο βάθος της ζούγκλας της Λαμπείας!!...

Το είδαμε κι αυτό. Στο απομονωμένο κάπου στο βάθος της ζούγκλας «Αυτόνομο Κρατίδιο της Δίβρης», κατέφθασε το συνεργείο ακτιβιστών γιατρών για να παράσχει τις υπηρεσίες του στους ατυχείς ιθαγενείς. Πήγε λοιπόν και εξέτασε κάποιους κατοίκους του Δήμου Λαμπείας, γιατί τα τύμπανα ταμ-ταμ και τα σινιάλα με τον καπνό δεν έφτασαν σε όλους (με απλά λόγια δεν ειδοποιήθηκαν όλοι οι ιθαγενείς Λαμπειείς)… Αλήθεια δεν είναι παρανοϊκό, εν έτει 2010 αντί η ορεινή Λαμπεία να έχει γιατρό και στοιχειώδη κρατική περίθαλψη και να χρειάζεται τους «Γιατρούς του Κόσμου» λες και είναι κάποια φυλή στο βάθος της ζούγκλας ή  κάποιο στρατόπεδο προσφύγων; Κρίμα και πάλι κρίμα.

 (το κείμενο έγραψε ένα παλιό μέλος της διεθνούς Οργάνωσης των "Γιατρών του Κόσμου)

Η ..."ΠΛΟΥΣΙΑ" ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΙΣΣΑ ΚΑΙ ΟΙ ..."ΦΤΩΧΟΙ" ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ

… Η συγκινητική ιστορία μιας …«πλούσιας» συμπατριώτισσας και οι «φτωχοί» επιχειρηματίες της Δίβρης που παίρνουν το επίδομα  προβληματικών περιοχών!...

Ένοιωσα οδύνη και ντροπή αλλά και οργή, όταν άκουσα την ιστορία μιας έντιμης, φτωχής και ηρωίδας γυναίκας της διπλανής μας πόρτας. Μόνη στη ζωή, χήρα εδώ και 3 δεκαετίες, δούλεψε σκληρά, έπλυνε σκάλες για να ζήσει τα παιδιά της. Άκουσε ότι το κράτος δίνει ένα ετήσιο επίδομα 300 ή 600 Ευρώ στους φτωχούς των προβληματικών περιοχών, όπως της Δίβρης, που έχουν εισόδημα κάτω από 3000 Ευρώ το χρόνο. Μια και δυο πάει, που αλλού;   Στο Δήμο Λαμπείας και ζητάει και αυτή η δύστυχη να πάρει το επίδομα. Εκεί όμως, η βλοσυρή γραμματέας της λέει ορθά-κοφτά: -Εσύ δεν δικαιούσαι να το πάρεις. Έφυγε περίλυπη  η γυναικούλα και ξαναγύρισε στη φτώχεια της… Έλα όμως, που έμαθε ότι το επίδομα αυτό, το έπαιρναν επί χρόνια (με χαρτί που τους έδινε ο Δήμαρχος –καθ΄ ομολογίαν του ίδιου-) μέχρι τώρα, κάποιοι επιχειρηματίες της Δίβρης που κάθε μέρα κερδίζουν τόσα όσα είναι το επίδομα των 600 Ευρώ, γιατί δηλώνουν ετήσιο εισόδημα κάτω των 3000 Ευρώ!!!.  Ε!, λοιπόν, γιαυτό μας πήρε και μας σήκωσε με τα ΔΝΤ και τις Τρόϊκες, γιατί μέχρι τώρα τσέπωναν τα λεφτά του Έθνους και της Ευρώπης κάποιοι επιτήδειοι «παγαπόντες» και οι φτωχές και έντιμες γυναικούλες λιώνουν καθημερινά στη δυστυχία τους. Κρίμα και πάλι κρίμα… 

ΜΙΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΣΕ ΔΙΒΡΙΩΤΙΚΟ ΙΣΤΟΧΩΡΟ!...

ΕΥΤΈΡΑ, 29 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2010

Άνθη Κάπαρης γιαχνί!

Τα ροδοπέταλα κι οι λεμονανθοί γλυκό του κουταλιού, έχουν τη φινέτσα της πολυτέλειας. Τα καλλιτεχνήματα της κάπαρης έλκουν με την πικρή τους ευωδιά μόνο την συναυλία των εντόμων. Καρφωμένη στο βράχο και τα πεζούλια, ρουφώντας το νερό του ουρανού αντιστέκεται στις γήινες άγκυρες και φτεροκοπά να πετάξει.Φτωχομάνα γυμνώνεται εαρινά όλο της τον πλούτο που θησαυρίζουν με σεβασμό οι σοφοί της ανέχειας. Καπαρόκουμπα για νοστιμιά, και τα φύλλα σαλάτα ή γιαχνί. Τίποτε Δε χάνεται. Ούτε τα αριστοτεχνήματα των ασπρορόδινων κυπέλλων με τους μοβ στήμονες που προκαλούν ερωτικά το φως. Θυσία και αυτά όχι στην καλαισθησία αλλά στην επιβίωση των ανθρώπων. Πολύπλοκο φαγητό. Ακατάλληλο για τους θαμώνες των ταχυφαγείων. Αθώο της αγχώδους αγευσίας. Νεκρή πια πρακτική. Το φαγητό είναι ιερουργία.Όσο λιγότερο τόσο πιο ευφάνταστο.Ότι σήμερα πετάμε κάποτε το θησαύριζαν.Βασικό του συστατικό η υπομονή κι η αγάπη.

Η φτώχεια δεν ήταν άγευστη αλλ’ αντίθετα εφευρετική.Ελάχιστοι εξακολουθούν σήμερα να εφαρμόζουν την πανάρχαια γνώση, που ευτυχώς ακόμη δεν τυποποιήθηκε σε κατεψυγμένα πανάκριβα σακουλάκια για τα πολυτελείας μαγεριά. Συλλέγουν τα μπουμπούκια, τ’ αφήνουν μέρες στον ήλιο να στεγνώσει, τ’ αφήνουν στην άλμη για να ξεπικρίσει, όπως θα έπρεπε να κάνουμε με οτιδήποτε στη ζωή.Έπειτα το μαγειρεύουν όπως τα φρέσκα φασολάκια ή τον αρακά με την ιδιαιτερότητα της κάθε σπιτικής γεύσης.Το αποτέλεσμα θυμίζει κοτόπουλο! χωρίς τις πολύτιμες πρωτείνες.
Ολόκληρη Σαρακοστή νήστευαν νομιμοποιώντας την ανέχεια κι έπρεπε ν’ αυτοσχεδιάζουν γευστικά. Παραλλαγές στην καθιερωμένη ταχινόσουπα και τα σκορδομακάρονα, μιας και οι γαρίδες, τα χταπόδια και τα οστρακοειδή ποτέ ακόμη και στα νησιά δεν ήταν είδος εν αφθονία.
Σήμερα που όλα μας προσφέρονται μέσα σε καταναλωτικές συσκευασίες, τώρα που τρέχουμε και δε φθάνουμε και τίποτε δε μας ευχαριστεί, ας σκύψουμε πάνω στη σοφία των ανθών της κάπαρης. Ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος. Χρειάζεται η νοστιμιά στη ζωή.
Η νοστιμιά κι η ομορφιά της αγάπης.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ ΜΑΣ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΛΙΑΝ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ!!!...

Ιδού! δυο μαργαριτάρια – εκπλήξεις από την νέα ιστοσελίδα www.alampia.gr του Συλλόγου Διβριωτών Αθήνας (δια χειρός «χημικού»!..)

            Και ξαφνικά μας προέκυψε η ανωτέρω Ιστοσελίδα του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ που μας εξέπληξε ευχάριστα και δυσάρεστα. Ευχάριστα μεν, γιατί η τεχνολογία πρέπει να τίθεται στη υπηρεσία της Δίβρης και τους συγχαίρουμε γιαυτή την σημαντική πρόοδο. Λίαν δυσάρεστα δε γιατί ένας ολόκληρος Σύλλογος, δια χειρός (όπως λέμε …δια χειρός Κόντογλου!!) του συντάκτη του με την ονομασία  Himikos (κατά κόσμο Θεόδωρος Ηλιόπουλος) στα ΝΕΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ μας σερβίρει δυο απίθανα μαργαριτάρια, που θίγουν το διβριώτικο φιλότιμο και την ιστορική αλήθεια.

            Το ένα μας παρουσιάζει ως φαινόμενο με επαίνους και παράδειγμα προς μίμηση (!!!) τον σημερινό Δήμαρχο Λασιώνος κ. Παπαντώνη, το άνθρωπο που πολέμησε λυσσωδώς τη Δίβρη και έθαψε κυριολεκτικά την δημιουργία Κέντρου Υγείας στη Δίβρη και το έστειλε στο Σιμόπουλο το 1985, που εμπόδισε να γίνει ο ενιαίος Δήμος Λαμπείας το 1998 και φυσικά πρόσφατα ήταν και ο «νεκροθάφτης» του Ορεινού Δήμου που δεν έγινε εξ αιτίας του.

            Το δεύτερο έχει να κάνει με την ιστορική αλήθεια. Εμφανίζει μια φωτογραφία του μεγαλεμπόρου της Πάτρας  και ευεργέτη της Ορεινής Ηλείας, διβριώτη Επαμεινώνδα Πετραλιά (προ-προπάππου της σημερινής πολιτικού κ. Φάνης Πετραλιά), ενώ στο κείμενο αναφέρεται στο εγγονό του εικονιζομένου Επαμεινώνδα Πετραλιά (πατέρα της Φάνης Πεταλιά). Δεν βαριέσαι ένα αιώνας διαφορά δεν λέει τίποτα!…

Για του λόγου το αληθές, απολαύστε τα…

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ

Πριν 30  περίπου χρόνια γνώρισα  ένα νέο, δραστήριο, θετικό και έξυπνο άνθρωπο, σύντομα αυτός ο νέος έγινε ένας ικανός Πρόεδρος Κοινότητας και λίγο αργότερα ένας επιτυχημένος Δήμαρχος. Στις πρόσφατες αυτοδιοίκητες εκλογές συμετείχε ως υποψήφιος Δημοτικός σύμβουλος στο ψηφοδέλτιο του κ Θύμιου Κοτζιά, και βγήκε πρώτος σε σταυρούς προτίμησης.  Συγχαρητήρια  κ. Αντιδήμαρχε.

Υ.Γ. Είναι κρίμα το ότι στο ψηφοδέλτιο του κ Κοτζιά δεν υπήρχε και ένας Βασίλης Παπαντώνης απο τον πρώην Δήμο Λαμπείας.

Himikos

Επαμεινώνδας Πετραλιάς

Ο Επαμεινώνδας Πετραλιάς (1908 - 1977) γεννήθηκε στην Πάτρα και κα ταγόταν από την Δίβρη - Λαμπεία Ηλείας. Ήταν γόνος της ιστορικής οικογενείας των Πετραλιάδων με πολιτική και πνευματική παρουσία από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους έως σήμερα.

Υπήρξε μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (Δ.Ο.Ε.) για την Ελλάδα κατά τα έτη 1975 - 1977, καθώς  και πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας. Επίσης έχει διατελέσει Γραμματέας της Διεθνούς Ένωσης Μεσογειακών Αγώνων, θέση που σήμερα κατέχει ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Μίνως Κυριακού.

Υ

Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2008 ΙΣΟΝ "ΣΩΣΜΟΣ" ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΥΣ...

Ο σεισμός = «σωσμός» για μερικούς διβριώτες!... Και όχι για όλους βεβαίως-βεβαίως, παρά μόνο για κάποιους ημετέρους και επιλεκτικά ειδοποιηθέντες. Δυστυχώς έτσι έγινε στον σεισμό του προπερασμένου χρόνου που έπληξε και την Δίβρη και όχι σε μεγάλο βαθμό. Δεν έφθανε που όλοι οι πονηροί έτρεξαν και πήραν το «αμαρτωλό» τριχίλιαρο (που προοριζόταν μόνο για τους μόνιμους κατοίκους και το πήραν άνθρωποι που είχαν να πατήσουν στη Δίβρη κάποιες δεκαετίες, με «μαϊμού» βεβαιώσεις από την …«δημαρχάρα» που χάσαμε), τώρα συνέβη το εξής θλιβερό και εξωφρενικό. Ειδοποιήθηκαν να πάρουν σεισμοδάνεια τεχνηέντως επιλεκτικά (δηλ.  μόνο κάποιοι δικοί τους φίλοι, που τους έβρισκαν και «κατάλληλο» μηχανικό), μάλιστα λέγεται ότι τα κριτήρια ήταν …γεωγραφικά και κομματικά. Τα περισσότερα σεισμοδάνεια για επισκευές σπιτιών (κυρίως αλλαγές σκεπών) δόθηκαν στον Περαμαχαλά και κυρίως σε κομματικά προσκείμενους στη Ν. Δημοκρατία που τότε ήταν Κυβέρνηση… Έτσι φημολογείται. Αν κάνω λάθος θα επανορθώσω, αλλά τα στοιχεία και τα παράπονα συμπολιτών που ούτε καν ειδοποιήθηκαν από τον Δήμο είναι συντριπτικά. Μήπως είναι τυχαίο; Τίποτα δεν είναι τυχαίο στο «Αυτόνομο Κρατίδιο της Δίβρης». Έρμο κράτος!, η μικρή Δίβρη είναι ο καθρέφτης σου… 

Γειά σου Δίβρη με τα εκλογικά σου...

«Γεια σου Αμαλιάς με τα ηλεκτρικά σου, (συγνώμη) Δίβρη, με τα εκλογικά σου!...»

(ή ένα ωφέλιμον και εν ταυτώ σπαραξικάρδιον και …τερψιλαρύγγιον εκλογικόν ανάγνωσμα)

«Να μου το θυμάσαι, όπως πάει η Δίβρη θάρθει μέρα που δεν θα υπάρχει άνθρωπος

να σταθεί μπροστά και με αξιοπρέπεια να υποδεχτεί ένα ξένο. Σε λίγο θα μείνουν μόνο

«τα μπόκολα»… Θάρχεται Νομάρχης Πα….αίοι θα τον υποδεχτούν, θάρχεται Βουλευτής

Λι….αίοι θα τον υποδεχτούν, θάρχεται Εισαγγελέας το ίδιο. Καλά έλεγε ο καϋμένος ο

Τσετσέλης: - Έτσι που κατάντησε, μούτζω το χωριό κυρ-Τέλη μου…»

(τάδε έφη ο ιεροφιλόσοφος παπα-ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΜΗΣ εν έτει 1975, στον υπογράφοντα)

Ευτυχώς που δεν είναι εν ζωή σήμερον, ο σοφός αυτός ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ξεχωριστός λειτουργός του Υψίστου, ο παπα-Νίκος Τσάμης να ίδει τα σημερινά χαΐρια της πάλαι ποτέ ξακουστής και ευάνδρου Δίβρης και να φρυάξει. Γιατί ναι μεν επροφήτευσε δια τα «μπόκολα» (σ.σ. «μπόκολο» είναι ότι άχρηστο απομένει στο αλώνι μετά καθάρισμα του σταριού) που θα έμεναν δια να υποδέχονται ένα επιφανή ξένο, με τα δεδομένα εκείνης της εποχής δηλ. προ 30-40 ετών, αλλά.... Που να το εφανταζόταν ο καλός ιερεύς ότι οι προφητείες του εκείνες δεν θα είχον καμίαν αξίαν έμπροσθεν εκείνων που συμβαίνουν σήμερον εις την «όμορφη νύμφη του Ωλενού»… την «μεγάλην Δίβριν Μορέως» (ως ιστορεί το πρώτον γραπτόν κείμενον, ευρεθέν το σωτήριον έτος 1535 εις Ιερουσαλήμ)

Και προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως και μη προς κακοφανισμόν κανενός, ουδόλως αναφερόμεθα εις την προσωπικήν και οικογενειακήν ζωήν ενός εκάστου συμπολίτου ο οποίος απεφάσισεν ίνα ασχοληθεί ενεργώς με τα κοινά, ούτε μας ενδιαφέρει ποσώς  η οικονομική ή η υψηλή μορφωτική του επάρκεια και συγκρότησις. Εκείνο που πρωτίστως μας ενδιαφέρει είναι η έφεσις και η έγνοια ενασχολήσεως με τα κοινά της φιλτάτης ιδιαιτέρας πατρίδος, η γνώσις των ζωτικών προβλημάτων της, η εντιμότης του, ε! και κάποια ολίγα «κολυβογράμματα» δια να ηξεύρει να υπογράφει και εν τέλει βρε αδελφέ, να υποδέχεται  κάθε ξένον επισκέπτην επίσημον ή ανεπίσημον, περαστικόν ή τουρίστα με ευγένεια, με προσήνεια, με σεβασμόν και όχι με το ελαφρώς ή βαρέως, λαϊκώς λεγόμενον, «τσακίρ-κέφι» με την μπύραν ανά χείρας ή άνευ φωνής και γνώμης …

Πολλώ δε μάλλον που τώρα καλείται ο κάθε εκλεκτός εκπρόσωπος του λαού της Δίβρης να παρίσταται και να λαμβάνει τον λόγον, δηλαδή να αγορεύει εις τον Δήμο της παγκόσμιας Ολυμπιακής πρωτεύουσας, την Αρχαίαν Ολυμπίαν και ο λόγος του θα αντηχεί εις το ευκλεές Στάδιον και τον ναόν του Ολυμπίου Διός της ιεράς Άλτεως και του Κρονίου λόφου. Τουτέστιν να μεταδίδει την φωνήν των (κατά Όμηρον, Στράβωνα και Παυσανίαν) ιερών Λαμπείων ορέων και να προβάλει τα αιτήματα της κωμοπόλεως ευθαρσώς και με επιχειρήματα σοβαρά.

Η εύανδρος Δίβρη, η χαρίεσσα ιστορική κωμόπολις της οποίας η αίγλη και η φήμη απλώνεται καθ΄ άπασαν την Επικράτειαν (μπορούμε να πούμε ακόμη και ανά την Υφήλιον) είχε την αγαθήν τύχην να γεννήσει άξια τέκνα που διακρίθησαν εις την ημεδαπήν και την αλλοδαπήν και καταύγασαν εις τα Γράμματα, την Επιστήμην, το Εμπόριον προ παντός όμως εις την Πολιτικήν.

Και επ΄ αυτού θα σταθώμεν περισσότερον, καθότι έχει σχέσιν με τας εκλογάς της 7^ης Νοεμβρίου και την προτίμησιν των νέο-Διβριωτών να επιλέξουν υποψηφίους και να τους στείλουν ως εκπροσώπους των εις το λίκνον του Ολυμπισμού. Η Δίβρη –και είναι γνωστόν τοις πάσιν- έκπαλαι αλλά και εις το πρόσφατον παρελθόν ήτο φυτώριον πολιτικών ανδρών και γυναικών που πιστεύομεν κατέχει τα σκήπτρα πανελλαδικώς. Έδωσε Πρωθυπουργόν, Προέδρους Βουλής, δεκάδες Υπουργών και Βουλευτών. Έδωσε επιφανείς Δημάρχους  Λαμπειέων, Πύργου, Πατρών, Αμαλιάδος, πόλεων της Αττικής ακόμη και εις Αμερικήν. Έδωσε την πρώτη Ελληνίδα Πρόεδρο Κοινότητας το έτος 1956. Αλλά και εις τοπικόν επίπεδον εις το διάβα των αιώνων, έως προσφάτως και προ ολίγων δεκαετιών, είχε αναδείξει φωτεινές προσωπικότητες ως Δημάρχους και Κοινοτάρχες.

Σήμερον όμως τι συνέβη; Τα κατά παπα-Νίκον Τσάμην «μπόκολα» (που κατά πλειοψηφίαν ζήτησαν και πήραν την ψήφον μας, εκείνοι οι εκλεκτοί της προτιμήσεως των ψηφοφόρων νέο-διβριωτών ) έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είναι δύσκολη η περιγραφή τους, ίσως και ανώφελη. Μπορούμε όμως να πούμε ελάχιστα περί των προσόντων των εκλεγμένων, προς ενημέρωσιν και τέρψιν εν ταυτώ  …λαρυγγίου  και σπαραγμόν καρδίας:

Εις επίπεδον Δημοτικού Συμβουλίου Αρχ. Ολυμπίας, αλλά και εις τοπικόν επίπεδον από την θέσιν της Δημοτικής Κοινότητος Λαμπείας, καλούνται ίνα μας εκπροσωπήσουν: Επιτυχημένοι αιπόλοι  (κατά την Παπαδιαμαντικήν διάλεκτον) νεοελληνιστί κτηνοτρόφοι ή τσοπάνηδες,  άριστοι εις την εξάσκησιν του συμπαθούς επαγγέλματός των, ήγουν του «σαλαχίσματος» ή του «κούρου» του ποιμνίου των, άριστοι και εις άλλας τινάς ενασχολήσεις. Επίσης μη εκ Δίβρης  έλκουσαι την καταγωγήν συμπαθείς κυρίαι (καθόσον οι εντόπιες καθεύδουν=κοιμούνται), άρισται εις  αλλότρια καθήκοντα  αλλά μη   ομιλούσαι, ήγουν κατά το κοινώς λεγόμενον «έχουν πιει το αμίλητο νερό» εις προγενεστέρας συνεδριάσεις του προσφάτως «διαλάμψαντος» (και ευτυχώς αποχωρούντος οσονούπω) θρυλικού Δημοτικού Συμβουλίου Λαμπείας…

Παρά ταύτα επειδή Δημοκρατίαν έχομεν και τα «αγαθά» της απολαμβάνομεν, ελπίζομεν οι προαναφερθέντες και προαναφερθείσαι εκλεκτοί του λαού της ημετέρας πατρώας γης να ευδοκιμήσουν εις τα νέα των καθήκοντα, ίνα ο δυστυχής και επιστρατευθείς αρχαίος «Καλλικράτης» μη χρειασθεί να υποστεί τριγμόν των οστών εκ του τάφου του (τουτέστιν νεοελληνιστί «να τρίζουν τα κόκαλά του»)!... Ίδωμεν.

«ο γάβρος του λοζίσσου»

ΕΝΑΣ ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΗΣ ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...

Μια εκ βαθέων εξομολόγηση...

ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ!…

Αντίδωρο, ως έκφραση ευχαριστιών, σε φίλους που με πίστεψαν

Γράφει: ο παθών*

«Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.
'Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα."
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

...έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει…»

(Απόσπασμα από το «Καπνισμένο Τσουκάλι» του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ)

            Τελικά, τι σου είναι ο άνθρωπος. Ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να ασχοληθώ με τα (παλιότερα λεγόμενα) Κοινοτικά, αργότερα Δημαρχιακά ή σήμερα (λεγόμενα …διαγραμμάτων) Αυτοδιοικητικά… Και μάλιστα στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, την αγαπημένη μου Δίβρη. Μπορεί από μαθητής Γυμνασίου να ήμουνα στην πρώτη γραμμή της ενασχόλησης με τα κοινά, μπορεί να ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε εγρήγορση σε αυτό που ονομάζεται «κοινωνική προσφορά και δράση», αλλά ποτέ δεν επεδίωξα ή ζήλεψα τη θέση του Κοινοτάρχη ή του Δημάρχου.

            Πέρασα τη ζωή μου επί 50 και πλέον χρόνια από όλα τα στάδια αυτού που λέμε «ενεργός και ανήσυχος πολίτης». Και ως δραστήριος νεολαίος και συνδικαλιστής στις μαθητικές και φοιτητικές εξεγέρσεις των δεκαετιών 1950 και 1960 (Κυπριακό, 1-1-4, Ανένδοτος αγώνας). Ήμουνα επί Χούντας συχνός … «επισκέπτης» των …σωφρονιστικών δωματίων της οδού Μεσογείων. Τιμήθηκα επί 10 σχεδόν χρόνια ως επικεφαλής της συνδικαλιστικής ηγεσίας των επτά χιλιάδων Γιατρών του κλάδου μου. Εθήτευσα  επί 10 σχεδόν χρόνια ως ανώτερο και ανώτατο στέλεχος μεγάλου (αλλά επ΄ ολίγον και μικρού) κόμματος εξουσίας και … «κλώτσησα» αξιώματα, οφίκια, βουλευτιλίκια (γιατί ασχολήθηκα τρεις φορές και με αυτό το …εκλεκτό σπορ) και μελλοντικά υπουργήματα. Συμμετείχα σε ειρηνιστικά, οικολογικά, περιβαλλοντικά Κινήματα, ακόμη και σε λίαν επικίνδυνες αποστολές (Σερβία, Τουρκία, Αλβανία) ως μέλος της πανανθρώπινης κοινωνίας των  πολιτών. Αρθρογράφησα επί σειρά ετών σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες και περιοδικά. Επί 35 χρόνια οι συμπολίτες μου Λαμπειείς με τιμάνε ως ηγούμενο του σημαντικού πολιτιστικού έργου στη γενέτειρα με δεκάδες πνευματικές-μορφωτικές, αναπτυξιακές Εκδηλώσεις, Συνέδρια, Φεστιβάλ κλπ, εκδίδω επί 32 χρόνια το μαχητικό περιοδικό «ΔΙΒΡΗ»… (αυτά τα ολίγα,  για «επονείδιστη» …αυτοπροβολή και αυτοδιαφήμιση!!).

            Ε! λοιπόν, επαναλαμβάνω, δεν με ενδιέφερε η όποια Δημαρχιακή «σταδιοδρομία» και ας έχουμε στον Πολιτιστικό Σύλλογο και το ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ που είμαι πρόεδρος τα δεκαπλάσια δημόσια έγγραφα-απαντήσεις από όσα έχει ο Δήμος Λαμπείας (θα έλεγα ίσως και οι τρείς ορεινοί Δήμοι μαζί !!!) –και τους προκαλώ να τα αντιπαραβάλουμε) για την προβολή και την επίλυση των ζωτικών προβλημάτων της περιοχής μας (Εκπαίδευση, Υγεία, καθαριότητα, πόσιμο νερό, προστασία Μνημείων, δασών και περιβάλλοντος κλπ) και μάλιστα με εκπληκτικές παρεμβάσεις και σημαντικά αποτελέσματα… Δηλαδή με απλά λόγια , έτσι κι αλλιώς ασχολούμαι με τα κοινά της Δίβρης και ολόκληρης της ορεινής Ηλείας (και δεν θα σταματήσω), χωρίς να έχω κανένα  θεσμικό ρόλο και αξίωμα.

            Ώσπου, κατά ευτυχή συγκυρία (και μετά την αποτυχία  του μοναχικού αγώνα που έκανα για τον «ορεινό Δήμο») ήρθε ο διευρυμένος Δήμος της παγκόσμιας Ολυμπιακής πρωτεύουσας, και η ένταξή των τριών ορεινών Δήμων στην Αρχ. Ολυμπία. Και τότε θεώρησα μέγιστη πρόκληση και τιμή να συμμετάσχω κι εγώ και να εκπροσωπήσω, ως μια ανεξάρτητη και συνεπής φωνή, την ορεινή περιοχή μας σε ένα τέτοιο ξακουστό στην οικουμένη Δήμο. Μάλιστα όταν ανήγγειλα την υποψηφιότητά μου, σημαντικοί άνθρωποι (Ηλείοι ή και άλλοι εκλεκτοί φίλοι) του πνεύματος, των γραμμάτων, της επιστήμης και διανόησης αλλά και απλοί άνθρωποι, με ενθουσιασμό με παρότρυναν και έδειξαν συμπαράσταση στο τολμηρό μου εγχείρημα. Έτσι, μακριά από τις τετριμμένες τακτικές των κομματικών ή δήθεν ανεξάρτητων Συνδυασμών, χωρίς οικονομικούς πόρους (κρυφούς ή φανερούς) θέλησα κι εγώ να συγκροτήσω το δικό μου ψηφοδέλτιο (θράσος κι αυτό!!). Λίγο πολύ (χωρίς λεπτομέρειες) οι αναγνώστες της «ΔΙΒΡΗΣ» αλλά και των τοπικών ιστοσελίδων  «ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ», («ΑΝΔΡΩΝΙ», «ΗΛΕΙΑ ΤΩΡΑ», «ΚΑΡΔΑΜΑΣ», «ΠΥΡΓΟΣ ΝΕΑ», κ.α.) έμαθαν τους λόγους που υπαναχώρησα, από την Ανακοίνωση της απόσυρσης της υποψηφιότητάς μου και δεν πρόκειται να επανέλθω. Επίσης με την σχετική αρθρογραφία μου περί της σύνθεσης των ψηφοδελτίων των Συνδυασμών που κατέβηκαν και πήραν την ψήφο μας, διάβασαν ορισμένα γενικά πράγματα (βλ. άλλες στήλες) για τον τρόπο συμμετοχής των συμπολιτών μας «ορεινών» υποψήφιων, ως εκπροσώπων μας.

            Όμως σε αυτή την εκ βάθους καρδίας «εξομολόγηση» θέλω να αποκαλύψω ελάχιστα γεγονότα, για να δώσω απάντηση και σε εκείνους  που με καλή προαίρεση και ενδιαφέρον (οι πραγματικοί φίλοι και οι αγνοί συμπατριώτες που πονάνε το τόπο μας), αλλά και σε εκείνους που …«χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα» (οι …άσπονδοι φίλοι και πονηροί), ρωτάνε: -«γιατί δεν κατέβηκες, αφού το ανακοίνωσες;», -«γιατί αφού ήσουν ο πλέον κατάλληλος να σταθείς με αξιοπρέπεια στον Δήμο της Αρχ. Ολύμπίας, έκανες πίσω;», -«μήπως δεν μπορούσες να συγκροτήσεις ψηφοδέλτιο;», -«και τώρα εμείς τι θα ψηφίσουμε, με αυτή τη σάρα και τη μάρα που κατεβαίνουν ως υποψήφιοι;» και άλλα ερωτήματα από ενδιαφέρον ή σκοπιμότητα. Απαντώ με δυο λόγια:

·        Πρώτον. Ο Συνδυασμός μας «ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΣ-ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ» μέχρι τις 6 Οκτωβρίου (1 μήνα πριν τις εκλογές και 12 ημέρες πριν το κλείσιμο των ψηφοδελτίων, που είχα θέσει ως καταληκτική ημερομηνία να μου απαντήσουν) είχαμε πλήρη ψηφοδέλτια και υποψήφιους με υπογραφές στους Δήμους Λαμπείας και Λασιώνος και 4 υποψήφιους από το Δήμο Φολόης (έλειπαν 3 υπογραφές, ενώ είχα υποσχέσεις από άλλους 5). Επίσης φίλος είχε φροντίσει για την συμμετοχή υποψήφιων από την άγνωστη για μας περιοχή της Αρχ. Ολυμπίας, παρότι ο Νόμος μας επέτρεπε να μη βάλουμε εκεί) . Και όμως δεν περίμενα άλλες δέκα ημέρες, να μη πάθω αυτό που έπαθαν οι άλλοι Συνδυασμοί, που έβαλαν δηλαδή την τελευταία στιγμή ό,τι «μπόκολο» και θλιβερό δυναμικό βρήκαν μπροστά τους…

·         Δεύτερον. Εκείνο που είναι συγκινητικό, ήταν η συμπαράσταση και η πλαισίωση του ψηφοδελτίου μου (ως υποψήφιοι και υποστηριχτές) από συμπολίτες ορεινούς κοντοχωριανούς, από τα χωριά μας όπως Γιάρμενα, Τσίπιανα, Λάλα, Αστρά, Ορεινή, Νεμούτα, Νεράϊδα κ.α., ευαίσθητους πραγματικούς δραστήριους δημοκράτες, οικολόγους, μορφωμένους ανθρώπους της επιστήμης και του πολιτισμού, της κοινωνικής δράσης  και έντιμους πατριώτες.

·        Τρίτον. Το πλέον εκπληκτικό ήταν ότι κάποιοι ή κάποιες από το δικό μου το χωριό που στην αρχή έλεγαν ότι είμαι ο πλέον κατάλληλος –ο μοναδικός!- για να εκπροσωπήσω τη Δίβρη (και μάλιστα διατυμπάνιζαν «όλοι μαζί να συνεννοηθούμε να σε στηρίξουμε», μεταξύ αυτών και συλλογικοί παράγοντες) είτε μέχρι τις 6 Οκτωβρίου εξαφανίστηκαν (π.χ. επίσημη πρόταση που έκανα σε ξεχωριστό συμπολίτη τον κ. Θ.Π.) είτε αρνήθηκαν (π.χ. Γ.Γ.)… Άρα, προς τι τώρα τα «κροκοδείλια δάκρυα»;

·        Τέταρτον. Αλλά και το συγκλονιστικότερο, η …ηρωϊκή Δίβρη (λιγότερο η υπόλοιπη ορεινή Ηλεία) έδωσε όχι μόνο υποψήφιους αλλά και πολλούς ψήφους (περίπου το 20%!!!) σε Συνδυασμό που ήρθε από το πουθενά…(από τον Ξηρόκαμπο, αλήθεια ξέρετε κατά που πέφτει;)

Εν τέλει. Κρίνοντας εκ των υστέρων, ευτυχώς που  δεν κατέβηκα. Λυτρώθηκα κυριολεκτικά με αυτά που είδαν τα μάτια μας προεκλογικά, εκλογικά και μετεκλογικά… Κάποιος θεός μας «φώτισε» και σώσαμε την τιμή και την αξιοπρέπειά μας. Βεβαίως θα σημειώσω ότι (όπως εξελίχτηκαν οι εκλογές της 7^ης Νοέμβρη) η δική μου εκλογή ως Δημοτικού Συμβούλου Αρχ. Ολυμπίας ήταν σίγουρη και εξασφαλισμένη, αφού μου χρειάζονταν μόνο 400 ψηφοδέλτια σε όλο το Δήμο (τόσο μικρό ήταν τελικά το μέτρο!!), και την μία έδρα ως επικεφαλής του Συνδυασμού την έπαιρνα «με ένα τριαντάφυλλο…» (και βεβαίως είχαμε προοπτική και για 2^η και για 3^η ή παραπάνω), αλλά αυτό πλέον δεν έχει σημασία.

Θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, σε όσους με παρότρυναν, με ενθάρρυναν και με στήριξαν για να ξεκινήσω το ελπιδοφόρο ταξίδι της Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης «ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΣ - ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ» που δεν πραγματοποιήθηκε… Που ξέρεις, μπορεί και να ξανασυναντηθούμε, όταν πνεύσει στα πανιά μας πιο ούριος άνεμος… Άμποτε.

Έως τότε, θα συμβαδίζουμε στα γνωστά μονοπάτια και τα αγωνιστικά μετερίζια της αγνής λαϊκής ψυχής και της απαντοχής των μικρών, φτωχών μα περήφανων ιστορικών χωριών της ορεινής Ηλείας … Γένοιτο.

*ο παθών, ονομάζεται Σωτήριος Σωτηρόπουλος του Χαραλάμπους και της Διαμαντούλας, έλκων εκ Δίβρης την καταγωγήν και οραματιζόμενος έργα ευποιίας, πλην  …«ονείρων απατηλώτερα» .

Η άθλια συνταγογραφία στο ΙΚΑ και η άφατη υποκρισία Παπανδρέου-Λοβέρδου-Κουτρουμάνη

Oι γιατροί του ΙΚΑ-«πρωταθλητές» της κομπίνας

και η άφατη υποκρισία των Παπανδρέου-Λοβέρδου-Κουτρουμάνη…

Γράφει ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος*

            «Ήμουν νιος και γέρασα…». Ακόμη μια σοβαρή και έγκριτη εφημερίδα, το «ΒΗΜΑ» (4-11-2010), κάνει πρωτοσέλιδο το θέμα και μάλιστα με συγκλονιστικά (ηλεκτρονικά) στοιχεία τους «πρωταθλητές» κομπιναδόρους, όχι τώρα τους μεγαλογιατρούς του Κολωνακίου και της Βασ. Σοφίας, αλλά τους «λούμπεν» τραγικά παρεξηγημένους και υποβαθμισμένους στην συνείδηση του κόσμου 6000 «ΙΚΑτζήδες» γιατρούς που προσφέρουν τις όποιες υπηρεσίες τους στο μεγαλύτερο και φτωχότερο κομμάτι του λαού μας, δηλ. σε 7,5  εκατομμύρια ασφαλισμένους έλληνες πολίτες και μετανάστες.

            Ο γράφων υπηρετήσας επί 30 συναπτά έτη από τη θέση του μαχόμενου «ΙΚΑτζή» γιατρού στην πρώτη γραμμή σε μια από τις πλέον υποβαθμισμένες συνοικίες (Πειραιάς-Καμίνια), τιμημένος από τους συναδέλφους μου ως επικεφαλής της συνδικαλιστικής ηγεσίας τους επί 10 έτη (1975-1984, Πρόεδρος ΣΕΥΠΙΚΑ και Ομοσπονδίας ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ), εκπρόσωπος όλων των Υγειονομικών στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ξέρω τι λέω και τι γράφω στο παρακάτω σημείωμά μου για το θέμα της συνταγογραφίας και τις λοιπές κομπίνες στο πολύπαθο ΙΚΑ. Επί πλέον θητεύσας επί 9 συναπτά έτη (1975-1983, τόσο άντεξα) ως …«κομματικός πατριώτης» και κυρίως επί 5ετία ως Γραμματέας της Επιτροπής Υγείας του σήμερα κυβερνώντος κόμματος του ΠΑΣΟΚ (δηλ. στην πλέον νευραλγική θέση) ξέρω τι λέω και τι γράφω για τις παρεμβάσεις και του «ιστορικού» και του «σύγχρονου» ΠΑΣΟΚ, στο συγκεκριμένο θέμα που σήμερα αποκαλύπτει η καλή εφημερίδα.

            Έτσι εντελώς συνοπτικά και επιγραμματικά, σεβόμενος τη στενότητα χώρου για τη φιλοξενία ενός άρθρου, θα προσπαθήσω να δώσω ολίγα «ψήγματα» του τεράστιου θέματος που έρχεται προεκλογικά στη δημοσιότητα και εντυπωσιάζει όχι μόνο τον αδαή αλλά και τον πλέον υποψιασμένο αναγνώστη. Γιατί μέχρι σήμερα είχαμε συνηθίσει να ακούμε για τους μεγαλογιατρούς, τους μεγαλοκλινικάρχες και τα λοιπά πιράνχας στο χώρο της Υγείας, με τα «ευώδη» - δυσώδη φακελάκια της ντροπής και τις ουρανομήκεις μίζες που μεταφράζονταν σε βίλες, κότερα και καταθέσεις στις Ελβετικές Τράπεζες!...

            Σήμερα όμως, τι ακούμε; Για τους περιφρονημένους ΙΚΑτζήδες γιατρούς, κυρίως των φτωχογειτονιών των Δυτικών προαστίων να παρουσιάζονται ως οι μεγάλοι κομπιναδόροι με εκατομμύρια Ευρώ συνταγογραφήσεις αλλά και με εκατομμύρια Ευρώ σε καταθέσεις στις Τράπεζες!!!...

            Εγώ δεν διαφωνώ με την αποκάλυψη του θλιβερού αυτού φαινομένου, ούτε με την πρωτοσέλιδη προβολή του μεγάλου σκανδάλου από την καλή εφημερίδα. Ούτε αμφισβητώ τον ηλεκτρονικό ντέτεκτιβ που έφερε στο φως τα συγκλονιστικά στοιχεία που όντως είναι πραγματικά. Πολύ περισσότερο θα ήταν για μένα ασέβεια στην προσωπική μου ιστορία, αγωγή και διαδρομή ως λειτουργού γιατρού και συνδικαλιστικού εκπροσώπου τους να προσπαθήσω να βρω έστω και ίχνος δικαιολογίας της αποτρόπαιης πράξης των συναδέλφων μου. Διαφωνώ όμως ριζικά με τον τρόπο που παρουσιάζεται σήμερα το απεχθές αυτό φαινόμενο και περισσότερο με τα υποκριτικά και «κροκοδείλια δάκρυα» των κατ΄ εξοχήν υπεύθυνων εξουσιαστών μας, του Πρωθυπουργού της χώρας του Υπουργού Υγείας κ. Λοβέρδου και του αρμόδιου Υφυπουργού κ. Κουτρουμάνη που όψιμα και χαμαιλεοντικά μόλις ανακάλυψαν την πυρίτιδα...

            Αμφισβητώ το δικαίωμα του Πρωθυπουργού της χώρας (και των συμπαρομαρτούντων Υπουργών του) να λένε χωρίς ίχνος εντροπής και ευθύνης ότι: «Δεν θα είχαμε τα ίδια ελλείμματα, δεν θα είχαμε τα ίδια χρέη, δεν θα είχαμε την ανάγκη ενός μνημονίου» (!!!) αν δεν συνταγογραφούσαν οι γιατροί του ΙΚΑ. Και θα εξηγηθώ επ΄ αυτών παρακάτω.

α. Σε ότι αφορά τους άθλιους συνταγογράφους γιατρούς του ΙΚΑ,

επιλήσμονες του λειτουργήματος που επιτελούν.

Το φαινόμενο ήταν γνωστόν τοις πάσι από της γενέσεώς του. Οι δεινά χειμαζόμενοι γιατροί του ΙΚΑ (περιφρονημένοι και περιδεείς στην μεταπολιτευτική περίοδο) κατ΄ αρχήν με την «αποικιακού τύπου» Ν.1204/72) σύμβαση έργου με τους μισθούς πείνας χωρίς ασφάλιση επιδόματα, άδειες κλπ, έπεσαν στο δόκανο των φαρμακοεμπόρων της κατευθυνόμενης (αλλά μέσα σε επιστημονικά πλαίσια) συνταγογραφίας για να συμπληρώνουν τον γλίσχρο μισθό τους. Σιγά σιγά όμως τους καλοάρεσε η ανώδυνη για τα οικονομικά του ΙΚΑ κομπίνα (έγραφαν π.χ. αντί για το αντιβιοτικό της ξένης εταιρείας που είχε 50 δραχμές, το ίδιο αντιβιοτικό της ελληνικής εταιρείας των 40 δραχμών)… Αυτή η «ασθένεια» λίγο λίγο πήρε ενδημικό και επικίνδυνο χαρακτήρα ανεξέλεγκτης και ασύδοτης συνταγογραφίας που γιγαντώθηκε και έφτασε μετά από 35 χρόνια στα σημερινά αστρονομικά επίπεδα που παρουσιάζει η εφημερίδα και ο κωδικός … «The  Champions» (τρομάρα μας…, τα ξενόγλωσσα μας μάραναν).

Ο πρώτος Διοικητής του ΙΚΑ επί ΠΑΣΟΚ (1982) Καθηγητής κ. Άρης Σισούρας, με την προτροπή και ενημέρωση του Σωματείου των Γιατρών ΙΚΑ Αθήνας Πειραιά (ΣΕΥΠΙΚΑ, στο οποίο ο γράφων ήταν πρόεδρος), προηγούμενος της εποχής του για να περιορίσει το θλιβερό φαινόμενο (δεν υπήρχε τότε ο ηλεκτρονικός ντέτεκτιβ) έστειλε σε όλα τα υποκαταστήματα του ΙΚΑ πίνακες με συντεταγμένες τις συνταγογραφικές παρεκτροπές των γιατρών. Και ω!, του θαύματος το επόμενο 6μηνο η συνταγογράφηση έπεσε σε εκπληκτικό ποσοστό του 40%!!! (προφανώς λόγω του φόβου τιμωρίας των παρεκτρεπομένων γιατρών). Εμείς και η Διοίκηση τότε θριαμβολογήσαμε, αλλά το θαύμα τελείωσε νωρίς, ο Σισούρας έφυγε …και οι γιατροί τράβηξαν και πάλι την «χρυσοφόρο» ανηφόρα τους. Ο γράφων με τις τότε ιδιότητές του (Γραμματέας της επιτροπής Υγείας ΠΑΣΟΚ και γνώστης του φαινομένου), κατέθεσε επισήμως 20σέλιδη Έκθεση για την αργυρώνητη θλιβερή συνταγογραφία αλλά η Έκθεση με τα συγκλονιστικά στοιχεία ενταφιάστηκε, χάθηκε σε κάποιο συρτάρι του κυβερνώντος κόμματος, έφυγα κι εγώ …και οι  γιατροί τράβηξαν και πάλι «τον χρυσοφόρο» δρόμο για το παντεσπάνι τους.

Αλλά και στη συνέχεια όλες οι Κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας) και Διοικήσεις του ΙΚΑ μέχρι σήμερα (θα αναφερθώ παρακάτω για τα δικά τους, ευρύτερα χαΐρια..) γνώριζαν το φαινόμενο, έκαναν δήθεν ελέγχους, έστελναν στατιστικά στοιχεία και πέραν τούτου ουδέν.

Μόνο μια μικρή αναφορά θα κάνω για να καταδείξω ότι και οι χτεσινοί «προλετάριοι» και σημερινοί «λούμπεν» γιατροί του ΙΚΑ, δεν έφτασαν τυχαία σε αυτό το επίπεδο εξαθλίωσης και ντροπής που αποτυπώθηκε στους καταλόγους που δημοσίευσε το «ΒΗΜΑ». Μήπως θα πρέπει να προβληματιστούν (ακόμη κα να εντραπούν) εκείνοι οι κυβερνώντες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που σήμερα ψάχνουν για κάποιους αποδιοπομπαίους τράγους  για να δικαιολογήσουν πως έφτασαν στο χείλος του γκρεμού την φιλτάτη πατρίδα; Μήπως οι ίδιοι συνειδητά εξώθησαν τους κατά τεκμήριο λειτουργούς της Υγείας (ορκισμένους στο μέγα Ιπποκράτη,  συνεχιστές του Σβάϊστερ, της Κιουρί  και του Παπανικολάου) να φτάσουν εκεί που έφτασαν; Μήπως πρέπει να μάθει ο κόσμος ότι τα τελευταία 35 χρόνια οι γιατροί του ΙΚΑ ήταν ή με μισθούς πείνας οι μόνιμοι ή παραμένουν συμβασιούχοι σήμερα με 10-20 χρόνια υπηρεσίας η πλειοψηφία των υπηρετούντων με την προαναφερθείσα «αποικιακού τύπου» σύμβαση; Μήπως πρέπει να μάθει ο κόσμος ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, οι γιατροί του ΙΚΑ βλέπουν καθημερινά 30-40 ή 50 αρρώστους (αντί των 10-20 των διεθνών στάνταρς) ότι και οι κενές θέσεις στα Ιατρεία είναι χιλιάδες;

Μήπως επομένως, θα πρέπει να στηθούν στο δημοσιογραφικό «ικρίωμα» της εφημερίδας πρώτα ή δίπλα-δίπλα, εκείνοι που εξώθησαν να φτάσουν εκεί που έφτασαν οι επιλήσμονες αργυρώνητοι γιατροί του ΙΚΑ;

β. Σε ότι αφορά τους «καρχαρίες» μεγαλογιατρούς,

τους Καθηγητές Ιατρικής και Διευθυντές των Νοσοκομείων του ΕΣΥ

            Μόνο λίγα λόγια. Έχουν γραφτεί τόσα πολλά κατά καιρούς αλλά βλέπουμε μετά από λίγο όχι μόνο αποσιωπούνται από τα ΜΜΕ, αλλά και οι θύτες «μεγαλοοικονομισσάριοι» της Υγείας να γίνονται και τιμητές μας. Σήμερα απασχολούμεθα καθημερινά με τις μεγαλο ή μικροκομπίνες στη ΖΗΜΕΝΣ (και πολύ σωστά), αλλά τους μεγαλόσχημους «καρχαρίες» επώνυμους της Ιατρικής τους αφήνουν στο απυρόβλητο ή το πολύ πολύ να βγάλουν στην επιφάνεια κάποια μίζα ή κομπίνα και μετά από λίγο …άκρα του τάφου σιωπή. Ας είναι καλά οι παρεμβάσεις σε υψηλά κλιμάκια όλων των Κυβερνήσεων που τους καλύπτουν, ας είναι καλά οι μεγαλοδημοσιογράφοι προστάτες τους. Είναι κοινό μυστικό ότι επώνυμοι Καθηγητές Πανεπιστημίου (όχι όλοι βέβαια) προκειμένου να προωθήσουν σε ένα περισπούδαστο Ιατρικό Συνέδριο στους θεράποντες γιατρούς (και του ΙΚΑ) π.χ. ένα καινούργιο καρδιολογικό ή αντιϋπερτασικό ή ψυχιατρικό φάρμακο σαν πρώτη αμοιβή βρίσκουν έξω από τη βίλα τους μια καλογυαλισμένη Μερτσέντες 500. Και από εκεί και πέρα το συγκεκριμένο φάρμακο γίνεται η «χρυσοφόρος» αγελάδα για εκατοντάδες ή χιλιάδες καρδιολόγους ή παθολόγους ή νευρολόγους (κυρίως του ΙΚΑ) και μια από τις μόνιμες πυορροούσες πληγές για τον έρημο Κρατικό κορβανά… Που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην σημερινή «ελεγχόμενη πτώχευση»…

γ. Σε ότι αφορά τις «αμαρτωλές» Διοικήσεις ΙΚΑ,

και κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας τα τελευταία 35 χρόνια

            Να δούμε τώρα την πρωταρχική και κύρια ευθύνη των ηθικών αυτουργών του τέρατος της συνταγογραφίας που κατέχει (υποθέτω) το παγκόσμιο ρεκόρ. ‘Όπως προαναφέρθηκε όλες οι Διοικήσεις του ΙΚΑ και όλες οι Κυβερνήσεις γνώριζαν το φαινόμενο και μάλιστα σε όλη του την έκταση και φυσικά (εκτός από τα κατά καιρούς πυροτεχνήματα) κάλυπταν και τροφοδοτούσαν το τέρας της απομύζησης του μόχθου του φορολογούμενου πολίτη και όχι μόνο στη θλιβερή συνταγογραφία αλλά και σε άλλα, όπως τις χιλιάδες «μαϊμού» αναπηρικές συντάξεις, τις αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες, τις άδειες στα διαγνωστικά κέντρα, τις προμήθειες μηχανημάτων και υλικών, τις χαριστικές πράξεις σε μεγαλοεργοδότες και άλλα που συνθέτουν το παζλ των δισεκατομμυρίων που καταβρόχθισαν τα πιράνχας του μεγαλύτερου ασφαλιστικού φορέα της χώρας, του πολύπαθου ΙΚΑ.

            Εν τάχει και με συγκεκριμένα γεγονότα και στοιχεία, χωρίς ονόματα (για λόγους ευνόητους και προσωπικής αυτοάμυνας), παραθέτω μερικά. Τα μόνα ονόματα που μπορώ να αναφέρω με θάρρος και παρρησία που δεν έβαλαν «το δάχτυλο στο μέλι» (χωρίς να απαλλάσσονται εντελώς από κάποια  συνευθύνη τους) ήσαν: Ο Διοικητής του ΙΚΑ κ. Άρης Σισούρας (επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ), ο Διοικητής του ΙΚΑ κ. Αβέρκιος Καραλής (επί κυβερνήσεως ΝΔ), η Υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων του ΠΑΣΟΚ κ. Ρούλα Κακλαμανάκη.

            Διαβάστε τώρα μερικά από τα λίαν ενδιαφέροντα και «ευώδη» παρακάτω, που τώρα μπορεί να έχουν μόνο ιστορική αξία αλλά καταδεικνύουν ότι το πρόβλημα δεν είναι ούτε των τελευταίων ετών ή της τελευταίας δεκαετίας όπως διατείνονται και μας εμπαίζουν οι κ.κ. Παπανδρέου, Λοβέρδος και Κουτρουμάνης, αλλά διαχρονικό.  Απολαύστε τα:

·         Διοικητής του ΙΚΑ προμηθεύτηκε εντελώς άχρηστα ακτινολογικά μηχανήματα από την Ανατολική Γερμανία (με προμηθευτή γνωστό μεγαλοεπιχειρηματία) που έμειναν στα κουτιά και δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ…

·         Διοικητής του ΙΚΑ έκανε λεόντιες συμβάσεις με Ιδιώτες Κλινικάρχες που έκαναν χιλιάδες αξονικές τομογραφίες (οι περισσότερες εικονικές-«μαϊμού») και οι βαλίτσες με τα 10χίλιαρα μίζες πηγαινοέρχονταν…

·         Διοικητής του ΙΚΑ αποδέχτηκε την προμήθεια χιλιάδων μέτρων άχρηστου υφάσματος για τις στολές ιατρών και υγειονομικών που πετάχτηκε στη χωματερή…

·         Διοικητές του ΙΚΑ μέσω της γνωστής περιβόητης «αμαρτωλής» Επιτροπής Αναστολών χάριζαν δισεκατομμύρια εργοδοτικές εισφορές σε μεγαλοεκδότες εφημερίδων (και όχι μόνον). Χαρακτηριστική η χαριστική πράξη σε εφημερίδα πρώτης κυκλοφορίας, με αντάλλαγμα το ροκάνισμα μεγάλου ποσού του ΙΚΑ, για διαφήμιση καταπολέμησης της πολυφαρμακίας (sic! Και τότε τα ίδια…), για όσους θυμούνται τον καημένο τον Θανάση Βέγγο (που ο ίδιος δεν πήρε δεκάρα)   που τον πλάκωνε μια τεράστια ασπιρίνη…

·         Διοικητής του ΙΚΑ παρενέβη και μεσολάβησε στον Εισαγγελέα να μη προχωρήσει στη ποινική δίωξη (είχε συνταχτεί ογκώδης καταδικαστική δικογραφία) εναντίον μεγαλοσυνδικαλιστή γιατρού του ΙΚΑ (και μάλιστα στέλεχος του αντίθετου κόμματος!!), ο οποίος είχε παραποιήσει με το χέρι του (σβήσιμο με μπλάνκο) εξετάσεις δήθεν ασθενούς που του έδωσε «μαϊμού» αναπηρική σύνταξη…

·         Διοικητές και Υποδιοικητές του ΙΚΑ είχαν κόψει ταρίφα ένα εκατομμύριο δραχμές (ή το αντίστοιχο σε Ευρώ) για κάθε διορισμό γιατρού με σύβαση στο ΙΚΑ, και μελλοντικού βεβαίως-βεβαίως «χρυσοφόρου» συνταγογράφου που φιγουράρει σήμερα στο κατάλογο που δημοσιεύει το «ΒΗΜΑ»…

·         Υποδιοικητής του ΙΚΑ, είχε κόψει ταρίφα και έδινε με τη «σέσουλα» άδειες (λεόντιες βέβαια) σύμβασης με το ΙΚΑ  στα γνωστά και μη εξαιρετέα Διαγνωστικά Κέντρα, φυσικά αντί παχυλού ανταλλάγματος του ενάμιση εκατομμυρίου δραχμών…

Και άλλα κι άλλα μικρότερα ή ίσου μεγέθους, ων ουκ έστι αριθμός!!... Και όλοι οι παραπάνω Διοικητές και Υποδιοικητές, ανταμείφτηκαν και με την βουλευτική έδρα, ακόμη και με την υπουργοποίησή τους (και τούμπαλιν), για να συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους πιο ώριμοι και πιο ματσωμένοι. Αλλά πάντα μένοντας στον αφρό, και παριστάνοντας τους τιμητές. Τι να πούμε…

Επειδή ίσως προτρέξουν κάποιοι να μου πουν γιατί αυτά δεν τα έλεγες τότε που συνέβαιναν και τα λες τώρα εκ τους ασφαλούς και κατόπιν εορτής; Απαντώ. Και τότε τα λέγαμε και από το συνδικαλιστικό βήμα, και με τολμηρά άρθρα μου μέσα από τις εφημερίδες (τότε που τα δημοσίευαν χωρίς επιλεκτικό φίλτρο –στη διάθεσή σας τα σχετικά), και με τους κινδύνους της δικαστικής δίωξης (οι παλιότεροι θυμούνται). Αρκεί να αναφέρω περίπτωση εκτενούς συνέντευξης μου σε μεγάλη ημερήσια εφημερίδα στην εξαίρετη δημοσιογράφο Κα Μαρία Γαρουφαλή, με τέτοια θέματα που ενταφιάστηκε  αυθωρεί και παραχρήμα… Αρκεί να αναφέρω ονόματα διαπρεπών δημοσιογράφων του υγειονομικού ρεπορτάζ που τιμούσαν το λειτούργημά τους, όπως ο Ορέστης Φαράκος («ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»), η Ντόρα Λαμπροπούλου («ΕΘΝΟΣ»), η Μαρία Γαρουφαλή («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»), η Νανά Νταουντάκη («ΝΕΑ») κ.ά., άριστοι γνώστες  των θλιβερών αυτών φαινομένων.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να επαναλάβω με έμφαση και με όση δύναμη έχει η μικρή φωνή μου. Μη μας εμπαίζετε κύριοι κύριοι Παπανδρέου, Λοβέρδε και Κουτρουμάνη. Το απεχθές φαινόμενο των αργυρώνητων γιατρών του ΙΚΑ δεν είναι για προδημοσίευση και εύκολη διαπόμπευση εκείνων που εσείς και οι όμοιοί σας δημιουργήσατε διαχρονικά εδώ και 35 χρόνια, ούτε οι μοναδικοί. Εγώ θα περίμενα πρώτα να προλάβετε το κακό (που ήταν πανεύκολο και χωρίς τους ηλεκτρονικούς ντέτεκτιβ), ή τουλάχιστον θα περίμενα πρώτα να τους καταδικάσετε και μετά να τους διαπομπεύσετε.  Δεν σας σώζουν τέτοιες ευτελείς μεθοδεύσεις ή εντυπωσιασμοί.

Θα περίμενα εν τέλει, ως ενεργός πολίτης, περισσότερη προσοχή και μεγαλύτερο σεβασμό στην νοημοσύνη μας, έστω στα ελάχιστα ίχνη που μας αφήσατε ως εξουσιαστές μας.

*ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος είναι παιδίατρος,

εκδότης του ιστορικού-λαογραφικού περιοδικού «ΔΙΒΡΗ»

και πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «Κοινωνική Ένωση Αναδημιουργίας»

( Λαμπεία (Δίβρη) Ηλείας Τηλ. 6972295293, e-mail:sotxsot@gmail.com)

Ιδού! ποιοι θα εκπροσωπήσουν την ορεινή Ηλεία στο Δήμο Αρχ. Ολυμπίας

Αλήθεια, ποιοι θα εκπροσωπήσουν την ορεινή Ηλεία

στην παγκόσμια Ολυμπιακή πρωτεύουσα, την Αρχ. Ολυμπία;

Γράφει ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος*

            Σε λίγες μέρες καλούμεθα εμείς οι ορεινοί Ηλείοι (Λαμπειείς, Φολοϊτες και Λασιωναίοι) να επιτελέσουμε το ιερόν καθήκον της ψήφου για να εκλέξουμε τους δημοτικούς μας άρχοντες. Να στείλουμε τους εκλεκτούς μας, όχι όπου κι όπου αλλά στη παγκόσμια ολυμπιακή πρωτεύουσα, το λίκνο του Ολυμπισμού που δεν είναι ένας συνηθισμένος Δήμος σαν τους άλλους του Νομού μας. Γιατί μέσα στην ατυχία μας να κάνουμε τον δικό μας «ορεινό Δήμο» (που οι ριψάσπιδες της «ορεινής ιδέας», οι κομματικοί γκαουλάϊτερ και οι κατευθυνόμενοι ιδιοτελείς και υποτελείς τον εξαπέστειλαν), είχαμε την τύχη και την τιμή να ενταχτούμε στον ιστορικό και παγκοσμίως γνωστό Δήμο της Αρχαίας Ολυμπίας.

            Έτσι λοιπόν, καθήκον και υποχρέωσή μας ήταν να στείλουμε με την ψήφο μας ό,τι πιο εκλεκτό, πιο σημαντικό έχουμε από το ανθρώπινο δυναμικό ως αντιπροσώπους μιας περιοχής όπως η δική μας η ορεινή Ηλεία που έχει ιστορία και παράδοση αιώνων. Μια περιοχή που πάντα διακρινόταν για τις φωτεινές προσωπικότητες που καταύγαζαν το Ηλειακό στερέωμα και στο Κοινοβούλιο αλλά και   στο χώρο της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Συμπολίτες με ήθος, ευπρέπεια, κοινωνική δράση και προσφορά. Προ παντός όμως με σοβαρό λόγο, γνώση και συγκρότηση ώστε να σταθούν άξιοι αντιπρόσωποί μας στον νέο διευρυμένο «Καλλικράτειο» Δήμο της Αρχαίας Ολυμπίας.

            Και αντί γιαυτό, τι βλέπουμε; Αν ρίξουμε μια ματιά στους υποψήφιους που επέλεξαν οι κατερχόμενοι εκλογικοί συνδυασμοί (κυρίως τα ψηφοδέλτια των δυο κομμάτων εξουσίας αλλά και ανεξάρτητοι) και οι οποίοι φιγουράρουν με τις φωτογραφίες τους στις τοπικές εφημερίδες για να ζητήσουν την ψήφο μας -και κατ΄ επέκταση να μας εκπροσωπήσουν- θα δούμε «πράματα και θάματα», και θα φρίξουμε (εκτός φωτεινών εξαιρέσεων που μετριούνται στα δάκτυλα). Και ας μη προτρέξουν  μερικοί κακεντρεχείς να παρεξηγήσουν την θέση μου αυτή, δεν μας ενδιαφέρουν εμάς τους ενεργούς πολίτες-ψηφοφόρους  οι προσωπικές ή οι ιδιωτικές αναφορές των υποψήφιων, όχι. Μας ενδιαφέρουν όμως οι ικανότητές τους, η προηγούμενη αυτοδιοικητική συμπεριφορά τους (όσοι είχαν ασχοληθεί), ποια ήταν και είναι η συμμετοχή τους στα κοινά προβλήματα, οι γνώσεις τους, η εν γένει κοινωνική συμπεριφορά τους και η θέση τους στην τοπική κοινωνία.

            Βεβαίως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γιαυτόν τον εσμό, γιαυτό το θλιβερό συνονθύλευμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των υποψήφιων (και μελλοντικών εκπροσώπων μας) έχουν οι επικεφαλής υποψήφιοι Δήμαρχοι (και τα κόμματα ή οι «χρηματοδότες» που τους στηρίζουν).  Αυτοί εκόντες άκοντες έτρεξαν την τελευταία στιγμή να περιμαζέψουν  ό,τι «αποκαΐδι» και ό,τι «μπόκολο» (για να θυμηθούμε τον ιεροφιλόσοφο της Δίβρης παπα-Νίκο Τσάμη) υπήρχε στα χωριά μας, για να συμπληρώσουν τα ψηφοδέλτια.

Ας δούμε τώρα, εν τάχει μια μικρή ακτινογραφία αυτών των υποψήφιων που αύριο θα κατέβουν στην έδρα της Αρχ. Ολύμπίας, μερικοί μάλιστα εκλεγμένοι σχεδόν «αριστείνδην» (λόγω του Νόμου, λ.χ. υποχρεωτικά ο Δήμος Λαμπείας θα στείλει δύο Δημοτικούς συμβούλους και ας είναι από το σωρό!...). Ποιοι λοιπόν, ζητάνε την ψήφο μας;

            α.  Σημερινοί εν ενεργεία Δήμαρχοι (Λασιώνος κ. Παπαντώνης, Λαμπείας κ. Παπαζαφείρης) που τιμήθηκαν με την ψήφο μας και δεν τολμάνε να βάλουν υποψηφιότητα στην εκλογική τους περιφέρεια (!!!), αλλά …«λάκισαν»  σε άλλη εκλογική περιφέρεια. Πρώην Δήμαρχοι (Φολόης κ. Παπαηλιού, Λασιώνος κ. Παπαδόπουλος) ο ένας κατά το «σοσιαλιστικο» στρατόπεδο και ο άλλος κατά «το σπίτι» του (με εμφανίσεις του όμως σε προεκλογικές περιοδείες του «νεοφιλελεύθερου» στρατοπέδου)… Αυτούς, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι μια θέση στον αυτοδιοικητικό «ήλιο», για … «ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη»  της όποιας εξουσίας.

            β. Χτεσινά «σκληρά» κομματικά στελέχη (Αντιδήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι) που χτες μπαινόβγαιναν σε Γραφεία κομμάτων εξουσίας και έλυναν και έδεναν (κυρίως στο Δήμο Λασιώνος), αυτομόλησαν απέναντι… Είδαμε θλιβερές μετεγγραφές «θυμωμένων» ή «σαλτιμπάγκων» κομματικών Πασόκων και Νεοδημοκρατών που εν μια νυκτί άλλαξαν στρατόπεδο και ξεδιάντροπα να μεταμορφώνονται ως άλλοι χαμαιλέοντες…

            γ. Εκεί όμως που πρέπει να σταθούμε περισσότερο, είναι στη σωρεία των «αφανών» υποψήφιων που οι αρχηγοί των Συνδυασμών στρατολόγησαν (ή …αντάμειψαν) για να συμπληρώσουν τον αριθμό που προβλέπει ο Νόμος. Τι βλέπουμε λοιπόν;

            Βλέπουμε συμπολίτες μας (και για το Δημοτικό Συμβούλιο και για τις τοπικές Κοινότητες) εντελώς άσχετους με το αντικείμενο, που ποτέ στη ζωή τους δεν ασχολήθηκαν με τα κοινά (το αντίθετο μάλιστα). Αλλά αυτό είναι το λιγότερο και το πλέον ακίνδυνο.

Βλέπουμε συμπατριώτες μας (άλλους που δεν ξέρουν να βάλουν την υπογραφή τους και άλλους που ξέρουν) που η μοναδική ασχολία τους  είναι να κάθονται στο καφενείο και ολημερίς να μπιροπίνουν και ως κρατικοδίαιτοι (επιδοματούχοι κλπ) να τρώνε από τον κρατικό κορβανά...

Βλέπουμε άλλους που το μόνο που ξέρουν είναι να «σαλαχάνε» τα γιδοπρόβατά τους μέσα από το «Ντατσούν» τους με το κινητό στο αυτί τους, και να τρώνε από τις επιδοτήσεις της Ευρώπης και τις παράνομες επιχορηγήσεις κάποιων Αντινομαρχών, ως κομματικοί πελάτες...

Βλέπουμε τέλος κάποιους που (και με τη «βούλα» των αστυνομικών δελτίων και  εξορμήσεων, δικαστικών αποφάσεων ή ποινικών παραπομπών) ασχολούνται με τα πάσης φύσεως έργα των γνωστών «ψυχοαπολαυστικών» ουσιών…

Υπάρχουν και άλλοι με πολύ «ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά». Βεβαίως μέσα-μέσα διακρίνουμε και σημαντικά πρόσωπα της αυτοδιοικητικής και κοινωνικής δράσης, πρόσωπα αξιόλογα και είναι κρίμα που προτίμησαν να βάλουν τον εαυτό τους δίπλα-δίπλα με τις κυρίες και κύριους εντιμότατους παραπάνω… Είναι κρίμα κι άδικο.

Επειδή όμως γνωριζόμαστε καλά και επειδή θα υπάρξουν παράπονα ίσως και προσωπικές επιθέσεις, προκαλώ τους επικεφαλής των Συνδυασμών να με διαψεύσουν και να μου ζητήσουν δημόσια εξηγήσεις για μερικούς υποψηφίους τους. Με απλά λόγια να μου πούνε ότι αυτοί δεν έχουν υποψήφιους με τα ανωτέρω περιγραφόμενα …«προσόντα». Αυτό θα πει διαφάνεια, αυτό θα πει πολιτικό ήθος και ύφος… Ας τολμήσουν.

Εγώ είπα με θάρρος και παρρησία (από εμπειρία, ενασχόληση με τα κοινά και πατριωτικό χρέος) ό,τι αντιλήφθηκα και παρατήρησα. Απομένει, τι θα κρίνουν και θα αποφασίσουν οι συμπολίτες μας ορεινοί Ηλείοι στην 7^η Νοεμβρίου. Πάντως αξιοπρεπή, έστω και υποφερτή εκπροσώπηση της περιοχής μας στο νέο Δήμο Αρχ. Ολυμπίας δεν θα έχουμε.

Και αυτό είναι που μας θλίβει περισσότερο…

Δίβρη 2 Νοέμβρη 2010

*Σωτήρης Σωτηρόπουλος

Εκδότης του περιοδικού ¨ΔΙΒΡΗ» και πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών

«Κοινωνική Ένωση Αναδημιουργίας» τηλ. 6972295293 e-mail: sotxsot@gmail.com