ΟΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ, ΟΜΟΡΦΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ....

Ο Καλλικράτης που έδωσε το όνομά του στους νέους Δήμους δεν ξέρουμε είναι ο διάσημος
αρχαίος αρχιτέκτονας που έδωσε Παρθενώνες ή άλλος Καλλικράτης ο στυγνός δικτατορας
της Αχαϊκής Συμπολιτείας που την παρέδωσε στους Ρωμαίους;

Ρέκβιεμ γιά τίς Κοινότητες. Ή: Τό Θλιβερόν Ημερολόγιον μίας τάλαινας Κοινότητος, του Καρδαμά Ηλείας

Γράφει ο Άγγελος Λιβαθινός*

Δέν προτίθεμαι νά γράψω κάποια Εισαγωγή.

Παραθέτω απλώς τά ντοκουμέντα  ημερολογιακώς, καί όποιος έχει κουράγιο νά τά διαβάσει, μπορεί νά συναγάγει καί τά συμπεράσματά του, γιά τό μέγεθος τής αθλιότητος καί τής κατάντιας, εις τήν οποίαν έχουν οδηγήσει τίς Κοινότητες ( τουλάχιστον στόν Νομόν Ηλείας) οι  αυτοδιοικητικές " φατρίες καταδυναστεύσεως τού λαού", όπως  αποκαλούσε τούς " Δημάρχους" καί τούς κολαούζους τους  ο Ελ Βενιζέλος από τό 1912, πρίν καταργήσει τό άθλιο εκείνο  αυτοδιοικητικό " δημοτικό"  σύστημα τού Όθωνος ( που όμοιό του, " φτυστό" , είναι καί τό σημερινό σύστημα τών Δήμων, τό καί "Καλλικράτης" επωνομαζόμενο, έλκον, ως φαίνεται, τό όνομά του όχι από τόν Αρχιτέκτονα τής Αρχαιότητος, αλλά από τόν άλλον Καλλικράτη, τής Αχαϊκής Συμπολιτείας, τόν Ρουφιάνο καί  φίλο  τών Ρωμαίων):

ΤΟ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 

Νομίζω, ότι είναι αρκετά τά παραθέματα, γιά νά εξαγάγει κάποιος τά δραματικά συμπεράσματά του, γιά τό παρόν καί τό  μέλλον τών μικρών κοινωνιών.
 Ωστόσον, εάν κάποιος επιθυμεί καί άλλα στοιχεία από αυτήν τήν θλιβερήν υπόθεση, μπορεί νά ανατρέξει ΕΔΩ
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..(ΣΗΜΕΙΩΣΗ (δική μας): Ο ξεχωριστός ενεργός πολίτης κ. Άγγελος Λιβαθινός από το Καρδαμά Αμαλιάδας, για λογαριασμό όλων ημών των ανησυχούντων περιγράφει με γλαφυρό και ταυτόχρονα δραματικό τρόπο, την "μαύρη τύχη" που έχουν τα φτωχά, μα περήφανα ιστορικά χωριά μας την εποχή του "Καλλικράτη" που σιγά-σιγά χάνουν την ταυτότητά τους, χάνουν τη ζωή τους, την ιστορική μνήμη τους ώστε σε λίγο θα εξαφανιστούν απο προσώπου της γης!... )

  Όποιος, λοιπόν, είχε τήν υπομονήν νά μελετήσει όλο αυτό τό θλιβερό Ιστορικό, θά κατενόησε, γιατί οι Κοινότητες, τά χωριά μας,  σήμερα πνέουν τά λοίσθια.

    Η κύρια αιτία, βεβαίως, είναι τό "ξεδόντιασμα", που επέφερε στίς Κοινότητες η  φασίζουσα "εκσυγχρονιστική" λαίλαπα, που εταλάνισε καί ταλανίζει τόν τόπον μας από τά μέσα τής δεκαετίας τού 1990.  Η πολιτική τών πλέον ακραίων αντανακλαστικών τής νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητος, η οποία όχι μόνον δέν νοιάζεται γιά τίς τοπικές κοινωνίες, ως κύτταρα ανθρώπινης δημιουργίας καί πολιτισμού, αλλά τίς θεωρεί κι όλας σοβαρό εμπόδιο στήν επιδίωξήν της νά μετασχηματίσει τούς Δήμους σέ Γραφεία τών εργολάβων καί τών κρατικοδίαιτων λυμεώνων τού δημοσίου πλούτου, δηλαδή παραρτήματα τού πλέον αδίστακτου κομματιού τής καπιταλιστικής βαρβαρότητος.

  Ἄν, όμως, η κύρια αιτία γιά τήν θλιβερή κατάντια τών κοινοτήτων τής χώρας μας κατά τά τελευταία 15 χρόνια είναι η κεντρική πολιτική , τούτο δέν σημαίνει ότι τά πρόσωπα, τά οποία καλούνται καί "εκλέγονται" γιά νά εφαρμόσουν αυτήν τήν πολιτικήν, δηλαδή οι "Δήμαρχοι" καί οι καλφάδες τους, είναι άμοιροι ευθυνών, διότι τάχα "έτσι λέει ο νόμος". 

Τό αντίθετο μάλιστα.   Γιατί, ακόμη καί κάποια ψήγματα  ψευτο-"αρμοδιοτήτων", που ο νόμος αφήνει στίς Κοινότητες, αυτά αποτελούν εμπόδια γιά τούς "Δημάρχους τής αρπαχτής", οι οποίοι τά κονιορτοποιούν μέ τίς τακτικές τους καί μέ τήν βοήθεια εκείνων, που, υποτίθεται ότι, έχουν εκλεγή από τίς τοπικές κοινωνίες γιά τήν υπεράσπιση τών συμφερόντων τών κοινοτήτων, δηλαδή μέ τήν βοήθεια τών. κολαούζων τους, προέδρων κοινοτήτων καί κοινοτικών συμβούλων.

   Άν, επί παραδείγματι, έχουμε τήν υπομονή νά ερευνήσουμε, σέ πόσες κοινότητες τών διαφόρων Δήμων τής Ηλείας  συνεδριάζουν τά κοινοτικά συμβούλια "τουλάχιστον μία φορά τόν μήνα", όπως προβλέπουν οι διατάξεις τών νόμων, θά περιέλθουμε σέ κατάθλιψη!  Είναι ζήτημα, άν θά βρούμε δύο ή τρείς από τίς εκατοντάδες κοινότητες τού νομού Ηλείας, νά συνεδριάζουν τά συμβούλιά τους καί νά προωθούν απαιτητικά τά αιτήματα τών τοπικών κοινωνιών.
  Αλλά καί σ' αυτές  τίς κοινότητες, στίς ελάχιστες, στίς οποίες,  μέ τήν επιμονή, τό σθένος καί τήν ανιδιοτέλεια κάποιων συνανθρώπων μας, φαίνεται νά υπάρχει μία κινητικότητα, εκεί ο "δυνάστης Δήμαρχος" δείχνει νά ενοχλείται σφόδρα, διότι οι "ενοχλητικοί" αυτοί κοινοτάρχες ή κοινοτικοί  σύμβουλοι "τού βάζουν εμπόδια στό έργο του"!
 Ποιό έργο του, δηλαδή; Μά, τό έργο τού "αντιπροσώπου" τών λυμεώνων εργολάβων τής αρπαχτής, από τούς οποίους δέν θά μείνουν "παραπονεμένοι" καί οι "εκλεκτοί τού λαού"  Δήμαρχοι!
     

 Σκέφτομαι, πολλές φορές, πόσο δίκιο είχε πρίν από 100 χρόνια ο Ελ. Βενιζέλος, όταν κατεκεραύνωνε  αυτήν τήν τεράστια καί κακοφορμισμένη πληγή τής Ελληνικής κοινωνίας, τούς "Δημάρχους" καί τούς κολαούζους τους τού Οθωνικού συστήματος "αυτοδιοίκησης"( ίδιου ακριβώς μέ τό παρόν καί μέ τό προηγούμενο τής περιόδου 1998-2010):
“… σύστημα  δημοτικόν , στηριζόμενον επί τού δήμου, ο οποίος  απετελέσθη  από  τμήμα τής  χώρας, αυθαιρέτως χαραχθέν επί τού γεωγραφικού χάρτου και ο οποίος δια τούτον εστερημένος  οργανικής ζωής, κοινωνικής προόδου, από σχολείου διαπαιδαγωγήσεως τού λαού  δια την χρήσιν τών ελευθέρων θεσμών, ( εξελίχθη εις) όργανον καταδυναστεύσεως εις χείρας τών φατριών…"

Θά ειπή κάποιος, λοιπόν, δέν αξίζει νά αγωνίζεσαι γιά τίς κοινότητες, τά χωριά είναι μία χαμένη υπόθεση, δέν υπάρχει ελπίδα!

    Πιστεύω, ότι, κοινωνικώς, χαμένες υποθέσεις  πλέον είναι οι πόλεις. Αυτές, τό αδίστακτο καί αδηφάγο κεφάλαιο, μέ τήν βοήθεια  τής νεοταξίτικης νεοδεξιάς ( είτε  μέ σοσιαλδημοκρατική μάσκα είτε όχι)  καί τών "νταβάδων" τους στούς Δήμους, τίς έχουν στήν κυριολεξία αχρηστεύσει ως κοινωνικά σώματα.

Τίς έχουν μετατρέψει σέ απλά  "πληθυσμιακά αμαλγάματα". Σέ απλά αθροίσματα ατόμων, χωρίς κοινωνικές αναφορές, χωρίς ήθη καί έθιμα, χωρίς κουλτούρα, χωρίς έγνοια γιά τόν συνάνθρωπον, γιά  τόν συμπατριώτην τους. 

  Ο χώρος, όπου εξακολουθεί ακόμη νά υπάρχει ένα αμυδρό φώς ελπίδας καί ανθρωπιάς, ακόμη καί μετά από τήν τριαντάχρονη κοινωνική σαλαμοποίηση καί τόν ανασκολοπισμό οραμάτων, αξιών καί συνειδήσεων, που επέφερε τό φασίζον καθεστώς τής   εθνικοσοσιαλιστικής "αλλαγής", είναι οι μικρές κοινωνίες, είναι τά χωριά μας.

Άν σήμερα υπάρχει κάποια ελπίδα γιά ένα καλλίτερο αύριο, αυτήν τήν ελπίδα θά τήν συναντήσουμε ή τουλάχιστον  μπορούμε νά τήν καλλιεργήσουμε μόνον στά χωριά μας.

 Εκεί αξίζει νά αγωνισθή κανείς, έστω καί άν, μέ τά μάτια τών "προοδευτικών" τής αρπαχτής, τής ρεμούλας, καί τής βορβορώδους διαπλοκής, φαντάζει μία ουτοπία.

*Ο Άγγελος Λιβαθινός είναι Λυκειάρχης και μέλος της Τοπικής Κοινότητας Καρδαμά