ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ ΣΤΟ ΝΕΟ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟ» ΔΗΜΟ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ -ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑΣ ΝΙΚΟ ΤΣΟΥΡΟΥΛΑ...

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ ΣΤΟ ΝΕΟ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟ» ΔΗΜΟ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑΣ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ

ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑΣ ΝΙΚΟ ΤΣΟΥΡΟΥΛΑ

                        Την Κυριακή 3^η Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε η Συγκέντρωση στην Πόλη των μελών της «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ-ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ» (ΠΕΕΔ) και του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ», αλλά και των διαμενόντων στην Αττική φίλων της Δίβρης, στην ωραία αίθουσα της Πινακοθήκης του Δήμου Πειραιά που ευχαρίστως παραχώρησε ο Δήμαρχος κ, Β. Μιχαλολιάκος. Η προσέλευση των διβριωτών και φίλων της Δίβρης ήταν ελαφρώς ικανοποιητική, δεδομένου ότι ο κακός καιρός (βροχές και καταιγίδες) εμπόδισε πολλούς να προσέλθουν.

            Ο πρόεδρος της ΠΕΕΔ και του «Πνευματικού Κέντρου Δίβρης» κ. Σωτ. Σωτηρόπουλος στην αρχή καλωσόρισε τους προσελθόντες και τους ευχαρίστησε για την παρουσία και τη συμπαράστασή τους.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις σημαντικές απώλειες μεγάλων και σπουδαίων ανθρώπων της Δίβρης που επισυνέβησαν από την προηγούμενη Συγκέντρωση που είχε γίνει στον ίδιο χώρο. Στη απώλεια του μέλους του ΔΣ της ΠΕΕΔ Νίκου Κουτσόπουλου, του Αντιπροέδρου της ΠΕΕΔ Γιάννη Σκανδάμη, της διβριώτισσας δασκάλας μας Θεοπίστης Καρυανού, του καθηγητή μας στο Γυμνάσιο (συζύγου της διβριώτισσας Ρούλας Ζαφειροπούλου) Κων. Μπορδόκα, της έχουσας απώτερες ρίζες από τη Δίβρη Κικής Λαδέα-Κοτσομύτη και του παγκοσμιίως γνωστού μεγάλου συγγραφέα διβριώτη Παύλου Μάτεσι (Παπαγγελόπουλου).

            Έγινε μια επίκαιρη και επιβαλλόμενη αναφορά στη μεγάλη οικονομική κρίση που μαστίζει τις ελληνικές οικογένειες που προστέθηκε στην ήδη υπάρχουσα κρίση θεσμών και αξιών και έγινε πρόταση να προετοιμαζόμαστε αν χρειαστεί και εφόσον επιδεινωθεί η οικονομική κατάσταση των συμπατριωτών (στην Αθήνα και τη Δίβρη),  οι διβριώτες της Αττικής, με μπροστάρη την ΠΕΕΔ να οργανώσουμε ένα δίχτυ προστασίας και πατριωτικής κοινωνικής αλληλεγγύης. Και έφερε σαν παράδειγμα παλαιότερες  τέτοιες συγκινητικές πατριωτικές κινήσεις των διβριωτών της Αθήνας, όπως εκείνης του συσταθέντος «Φιλανθρωπικού Συνδέσμου Διβραίων ο Αγ. Παντελέήμων» που στα μαύρα χρόνια της Κατοχής και για ένα έτος (1944-45) πρόσφερε στους χειμαζόμενους διβριώτες πλιγούρι, ρούχα και ηθική συμπαράσταση. Επίσης ο «Σύνδεσμος των εν Αθήναις Λαμπειέων-Διβριωτών» που ιδρύθηκε το 1951 και για τρείς σχεδόν δεκαετίες, σε δύσκολους οικονομικούς καιρούς βοήθησε παντοιοτρόπως τους συμπατριώτες μας στην Αθήνα και τη Δίβρη.

            Έγινε ένας σύντομος Απολογισμός των δράσεων της ΠΕΕΔ και του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» την διετία που πέρασε. Κυρίως στις δυο μεγάλες Εκδηλώσεις που έγιναν α) στη Δίβρη στο γήπεδο του Μπάσκετ, όπου τιμήθηκε ο σπουδαίος συμπατριώτης μας Πρόεδρος της ΕυρωπαΙκής Ομοσπονδίας Μπάσκετ Γιώργος Βασιλακόπουλος (να σημειώσουμε ότι παραβρέθηκε στον Πειραιά και μας τίμησε η αδελφή του κ. Θεοδώρα Βασιλακοπούλου) που είχε τεράστια επιτυχία και β) στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο Πύργου η Εκδήλωση Τιμής και Μνήμης στις μεγάλες πολιτικές και πνευματικές προσωπικότητες Βάσσο και Στέφανο Στεφανόπουλο, επίσης με μεγάλη επιτυχία και εξαιρετική απήχηση στον Ηλειακό λαό.

            Μετά έγινε εκτενής αναφορά και περιγραφή στο πρώτο εκ των δυο κυρίων θεμάτων με τίτλο: 

        Η Δίβρη μας (μαζί όλη η Ορεινή Ηλεία) και τα προβλήματά της, μετά την  ένταξή της στο νέο «Καλλικρατικό Δήμο» της Αρχαίας Ολυμπίας

Αφού δόθηκε με στοιχεία μια εικόνα της λειτουργίας του νέου Δήμου της Αρχ. Ολυμπίας (που προσφυώς και σωστά αποκαλείται Παγκόσμια Ολυμπιακή πρωτεύουσα) και της τραγικής κατάστασης που επικρατεί εκεί, λόγω της ανεπάρκειας και της αδικαιολόγητης αδιαφορίας των ιθυνόντων του νέου «Καλλικρατικού» Δήμου, τονίστηκαν ορισμένα βασικά πράγματα που παραθέτουμε, πάντα σε σχέση με τις επιπτώσεις που υπάρχουν λόγω μη προώθησης και λύσης προβλημάτων που αφορούν τη Δίβρη και τα πέριξ όμορα χωριά της Ορεινής Ηλείας. Εντελώς επιγραμματικά.

1. Ευτυχήσαμε, ο «Καποδιστριακός» πρώην Δήμος Λαμπείας να ενταχτεί στο Δήμο Αρχ. Ολυμπίας (και όχι στο Δήμο Αμαλιάδας που ήθελαν να μας υπαγάγουν οι διάφοροι καρεκλοκένταυροι της πολιτικής) και αυτό ήταν επίτευγμα της ΠΕΕΔ μαζί με τις από κοινού ενέργειες και των άλλων Συλλόγων της Δίβρης, Ορεινής και Αστρά.

2. Δυστυχήσαμε όμως, από την σύνθεση της παρούσας Δημοτικής Αρχής που δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της ούτε κατ΄ ελάχιστον και αυτό φαίνεται από το μέχρι σήμερα έργο της και θα εξηγηθούμε σε ότι αφορά τη Δίβρη. Φωναχτό και ενδεικτικό σημείο είναι το γεγονός, ότι σε πενήντα και πάνω έγγραφα της ΠΕΕΔ για ζωτικά και καυτά προβλήματα της Δίβρης δεν έχουν απαντήσει σε κανένα, παρά τον Νόμο και  τις αυστηρές εντολές που έχουν λάβει από τα προϊστάμενα  Υπουργεία και την Περιφέρεια (!!!)

3. Η εκπροσώπηση της Δίβρης στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αρχ. Ολυμπίας ( που αποτελεί ο δημοτικός σύμβουλος της συμπολίτευσης και άτυπος Αντιδήμαρχος Γ. Γαλύφας, η δημοτική σύμβουλος της αντιπολίτευσης και Αντιπρόεδρος του ΔΣ Μ. Πατσή και ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Λαμπείας Δ. Αβράμης), από τη μέχρι τώρα πορεία τους κρίνεται σχεδόν ανύπαρκτη έως μηδενική, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους. Πρέπει να τους αναγνωρίσουμε, ότι αυτό μπορούν αυτό κάνουν.

4.  Στο σημαντικό θέμα της λειτουργίας πλήρους Λυκείου Λαμπείας (καθότι επίκεινται αναδιαρθρώσεις) ουδεμία απάντηση έλαβε ή βρήκε ανταπόκριση από τον Δήμο και τις αρμόδιες Υπηρεσίες στις τεκμηριωμένες προτάσεις της ΠΕΕΔ.

6. Το Ιατρείο Λαμπείας με τις άοκνες προσπάθειες του Συλλόγου των εν Πάτραις Λαμπειέων ανακαινίστηκε. Και έστω με μεγάλες  ελλείψεις υπηρετούν δυο γιατροί εκ περιτροπής εκ των οποίων ο ένας μένει και το βράδυ στη Δίβρη.  Η προσπάθειά μας όμως για την λειτουργία αναβαθμισμένου Κέντρου Υγείας και υπαγωγή του Ιατρείου στο Νοσοκομείο Πύργου και στο ΚΥ Αρχ. Ολυμπίας (και όχι Αμαλιάδας και Σιμόπουλου που είναι σήμερα) πρέπει να είναι συνεχής και δυναμική.

7. Ο βασικός δρόμος της Ε.Ο.111 Πατρών-Τρίπολης είναι σε άθλια κατάσταση παρά την πρόχειρη εμβαλωματική στρώση κάποιων λακκουβών που έγινε  με παρέμβαση της ΠΕΕΔ στην ΔΕΣΕ. Έγινε πρόταση να αναβιώσει τώρα η Επιτροπή Πόλης που είχε συσταθεί στη Πάτρα με πρωταγωνιστές  τους διβριώτες που ήσαν εκείνοι που ξεκίνησαν και δημιούργησαν την 111 Ε.Ο. από το 1930 έως το 1960 αδιαλείπτως.

8. Τα Υδραγωγεία και τα δίκτυα της Δίβρης είναι σε άθλια κατάσταση (πολλά με σωλήνες έξω στην ύπαιθρο!) και η μόλυνση με το κολοβακτηρίδιο είναι λίαν επικίνδυνη, κυρίως για γέροντες και παιδιά.

9. Το ελατοδάσος Λαμπείας καταστρέφεται είτε από τις μπουλντόζες του Δήμου για διάνοιξη ρουσφετολογικών δρόμων, είτε και κυρίως με τα αλυσοπρίονα ασυνείδητων με αποτέλεσμα να φεύγουν ολόκληρα φορτηγά προς πώληση τώρα με την οικονομική κρίση, Και από πάνω το Δασαρχείο θέλει τώρα να δαπανήσει σκανδαλωδώς σε «αμαρτωλές» εργολαβίες εκατομμύρια Ευρώ για δενδροφυτεύσεις, για δήθεν πυρκαγιές που έγιναν πρόσφατα (!!!). Διαβάστε και «Κυριακάτικη Ελεθυρεοτυπία» (3-3-2013).Ήδη, παρενέβη ο Εισαγγελέας Ηλείας.

10. Άπλετος και αδικαιολόγητος ηλεκτροφωτισμός με μεγάλους ενεργοβόρους προβολείς σε κτίρια (π.χ. Δημοτικό Σχολείο) ή τον αέρα (π.χ. Πλατεία, Αγ. Νικόλαος) 365 μέρες το χρόνο (ούτε στην Ακρόπολη) που πληρώνουν  οι ίδιοι οι δημότες, ενώ μένουν θεοσκότεινοι οι δρόμοι προς τα σπίτια τους.

11. Παραμένει αναξιοποίητο το δωρηθέν «αρχοντικό» σπίτι της Φάνης Πετραλιά (όπου έχει τελειώσει η ανακαίνιση, με δαπάνη εκατοντάδων χιλιάδων Ευρώ από τον ΕΟΤ). Πεισματική άρνηση των κληρονόμων για τη σωτηρία του άλλου «αρχοντικού» των Στεφανοπούλων που καταρρέει οσημέραι.

12. Εμπαιγμός από τον Δήμο στους κατοίκους της συνοικίας «Βασιλαίων» που ζητούν την διάνοιξη δρόμου από Αγ. Ελένη-Βάσκος- Αγ. Παρασκευή για να έχουν πρόσβαση στα χωράφια τους (που μάλιστα τους επιφόρτισαν με πρόσθετες δικές τους δαπάνες).

13.  Εκφράστηκε η σκέψη, ο μη λειτουργών πλέον «Ξενώνας ΔΙΒΡΗ» (ιδιοκτησίας Σωτ. και Μαρ. Σωτηροπουλου, που σταμάτησε λόγω των επαχθών και ασύμφορων νέων φορολογικών μέτρων) να υπαχτεί στο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» και να διατίθεται για εξυπηρέτηση και φιλοξενία -με μια συμβολική οικονομική συμμετοχή- στα μέλη της ΠΕΕΔ, αλλά και τους απανταχού διβριώτες και ορεινούς Ηλείας. Θα ερευνηθεί το κατάλληλο νομικό πλαίσιο που θα διέπει την λειτουργία του.

14. Τα ΠΡΑΚΤΙΚΑ του «Επιστημονικού Συνεδρίου Ιστορίας και Πολιτισμού Ορεινής Ηλείας» που έγινε στη Δίβρη το 2010, τυπώνονται τον άλλο μήνα. Και θα είναι στη διάθεση  όλων, αυτός ο μεγάλος και ανεκτίμητος θησαυρός για την περιοχή μας.

15. Τέλος, αναφέρθηκαν και δυο σοβαρά θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος, όπως η αποκλειστική και δυναμική παρέμβαση της ΠΕΕΔ α) για να σωθεί το δρυοδάσος της Φολόης από το διαβόητο και καταστροφικό «Μουσικό Φεστιβάλ» και ήρθε η δικαίωση και β) το  θέμα της μεγάλης ευεργέτιδας διβριώτισσας (που είμαστε περήφανοι και έχουμε υποχρέωση να τιμήσουμε), αυτό δηλ. της  ΔΩΡΕΑΣ ΞΑΝΘΗΣ ΨΥΧΑΛΙΝΟΥ-ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ,  στο Νοσοκομείο Πύργου που προσπάθησαν να κουκουλώσουν και να ιδιοποιηθούν διάφοροι παράγοντες του Πύργου.

Μια άποψη μέρους των ακροατών παρακολουθούν με ενδιαφέρον την εισήγηση του
προέδρου του "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ" στην ωραία αίθουσα
της Πινακοθήκης του Δήμου Πειραιά

Στη συνέχεια έγινε η σεμνή τελετή Τιμής και Μνήμης. Ο πρόεδρος της ΠΕΕΔ και του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» εκφώνησε την εξής ομιλία.

ΝΙΚΟΣ ΤΣΟΥΡΟΥΛΑΣ

Ο υποδειγματικός παιδαγωγός των παιδιών της Δίβρης 

για τρεις σχεδόν δεκαετίες. 

Ο προοδευτικός διβριώτης νεολαίος της 10ετίας του 1930

            Ξεκινώ με την γενική παραδοχή όπως μας την άφησαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, ότι «στους δασκάλους μας χρωστάμε το ευ ζειν». Θα πρέπει να συμπληρώσουμε ότι κάποιοι δάσκαλοί μας ξεχωρίζουν από το σύνολο, γιατί έχουν τη σφραγίδα της δωρεάς. Ένας τέτοιος δάσκαλος και παιδαγωγός ήταν ο συμπατριώτης μας αείμνηστος Νίκος Τσουρούλας που τιμάμε σήμερα, εκ καθήκοντος.

Ο δάσκαλος αείμνηστος Νίκος Τσουρούλας εν μέσω μαθητών του στο προαύλιο
του Δημοτικού Σχολείου Δίβρης την δεκαετία του 1930

Γνωρίζετε ότι η Ένωσή μας και το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» από της συστάσεώς τους θεώρησαν χρέος τους να τιμούν με σεμνές τελετές εξέχουσες προσωπικότητες της Δίβρης που καταύγασαν την Ηλεία, το Πανελλήνιο ή και την Υφήλιο με την επιστημοσύνη τους, την πολιτική, πνευματική, οικονομική ή κοινωνική δράση τους και έκαναν γνωστή στα πέρατα του κόσμου την φτωχή, περήφανη και ιστορική πατρώα γη της Δίβρης.  Μεγαλύτερη  ευαισθησία βεβαίως έχουμε στους δασκάλους μας –τους ταπεινούς εργάτες του πνεύματος- που μας έδωσαν τα πρώτα φώτα, τα εφόδια και τις γνώσεις για την μετέπειτα ζωή μας.  Έτσι μέχρι σήμερα τιμήσαμε δεόντως τους δασκάλους μας στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο Δίβρης που άφησαν το φωτεινό στίγμα τους και διέπλασαν τις τρυφερές ψυχές των διβριωτόπουλων και των άλλων παιδιών των όμορων χωριών που μαθήτευσαν εκεί. Τιμήθηκαν μέχρι σήμερα η διβριώτισσα δασκάλα μας αείμνηστη Θεοπίστη Καρυανού, ο αείμνηστος δάσκαλος και ιστορικός Νίκος Αναστόπουλος (που έγραψε και το βιβλίο μας «Η ΔΙΒΡΗ ΗΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ») και ο αείμνηστος καθηγητής Μαθηματικών (που νυμφεύτηκε διβριώτισσα) Κωνσταντίνος Μπορδόκας.

Η τιμή που γίνεται σήμερα στον δάσκαλό μας Νίκο Τσουρούλα είναι επιθυμία των συμπολιτών διβριωτών και κυρίως εκείνων που τον είχαν δάσκαλο και σήμερα είναι ηλικίας άνω των 73 ετών, οι οποίοι με ξεχωριστή συγκίνηση άκουσαν την αναγγελία της σημερινής Εκδήλωσης.

Ο Νίκος Τσουρούλας ήταν γιος του Παναγιώτη Τσουρούλα με καταγωγή από την Αγία Άννα που ήρθε στη Δίβρη και παντρεύτηκε την Κατίνα Ζέζα από τον Περαμαχαλά, στο σπίτι της οποίας γεννήθηκαν και μεγάλωσαν τα παιδιά τους   Νίκος, Γιώργος, Γιώτα και Αθηνά. Νυμφεύτηκε την Τασία κόρη του Κουμαναίου δασκάλου με καταγωγή από το Βελιμάχι Γορτυνίας   Παπαναστασόπουλου και απόκτησαν τρία παιδιά την Κατίνα που σπούδασε και ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου, τον Παναγιώτη και τον Μαρίνο που είναι γιατροί με σπουδαία σταδιοδρομία και εξέλιξη. 

Ο νεαρός δάσκαλος   Νίκος Τσουρούλας, με εξαιρετικές σπουδές, θήτευσε ως ένας πραγματικός εκπαιδευτικός λειτουργός και μεταλαμπάδευσε τις γνώσεις του στους μικρούς μαθητές του με επιστημονική συνέπεια και σεβασμό στις πανανθρώπινες αξίες.

 Σχεδόν τρεις δεκαετίες διακόνησε το λειτούργημα του δασκάλου, σε δυο εντελώς διαφορετικές περιόδους. Η πρώτη από το τέλος της δεκαετίας του 1920 μέχρι το 1936 όταν η Δίβρη βρισκόταν σε υψηλό πνευματικό, κοινωνικό και  βιοτικό επίπεδο, περίοδο ακμής της  κωμόπολης με συλλειτουργούς στο Σχολείο μια άλλη φωτεινή διδασκαλική προσωπικότητα την αείμνηστη Κατίνα Πορετσάνου-Κωνσταντινίδου και την σεβαστή διβριώτισσα δασκάλα αείμνηστη Ευθυμία Πετραλιά. Η δεύτερη περίοδος όμως ήταν πολύ δύσκολη και ανώμαλη, γιατί ήρθε η Μεταξική δικτατορία, ο πόλεμος και το έπος του 1940, μετά η μαύρη Γερμανική Κατοχή και η εμφυλιακή περίοδος που ανάγκασε το δάσκαλο να αναχωρήσει για την Πάτρα, όπου και συνέχισε να υπηρετεί.

Ο δάσκαλος Νίκος Τσουρούλας, μαζί με άλλους σημαντικούς διβριώτες
και επίσημους καθώς και μαθητές των Σχολείων της Δίβρης, στα εγκαίνια
του Υγειονομικού Σταθμού Λαμπείας το έτος 1955 

Οι μαθητές του, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται σήμερα εδώ (όπως π.χ. από τους παλιότερους ο Θόδωρος Παπανδρικόπουλος, ο Μήτσος Βελησσάρης και τους νεώτερους όπως η Φίλω Σταυροπούλου, η Μαίρη Σωτηροπούλου, ο Τάκης Τόλιος, η Κική Κοσμοπούλου και άλλοι) θυμούνται με κάποια νοσταλγία και συγκίνηση τον σοβαρό, αυστηρό αλλά σεβαστό και δίκαιο δάσκαλο.

Θα σας διαβάσω τώρα, ένα συγκινητικό που μας έστειλε ένας μαθητής του από το χωρίο Πορετσό (Αγράμπελα) που πήγαινε στο Δημοτικό Σχολείο στη Δίβρη (κοντά σε μια θεία του). Μιλτιάδης Αγγελακόπουλος.

«Αγαπητέ Σωτήρη, σας αγαπώ και σας εκτιμώ όλους.

Με συγκίνηση πήρα την Πρόσκληση, για την εκδήλωση όπου το τιμώμενο πρόσωπο είναι ο Νίκος Τσουρούλας, δάσκαλός μου και διευθυντής του Σχολείου στη Δίβρη. Ο δάσκαλος την 25^η Μαρτίου με κάλεσε και μού είπε ότι θα πάρω τη σημαία στην παρέλαση γιατί ήμουν καλός μαθητής. Όμως όπως ανέβαινα τη σκάλα στο Δημοτικό Σχολείο, στο τελευταίο σκαλοπάτι μου έφυγε τελείως από το πόδι το τσαρούχι και χάλασε. Τότε με φώναξε ο δάσκαλός μου και μου είπε: Μιλτιάδη μπορεί να είσαι άριστος μαθητής, αλλά δεν θα πάρεις την σημαία γιατί  δεν έχεις παπούτσια. Δάκρυσε και γύρισε στην άλλη δασκάλα την Ευθυμία Πετραλιά (Κουνενή) δίπλα του και της είπε: Είδες τι κάνει η φτώχεια!

Σε χαιρετώ, Μιλτιάδης»  

Εγώ δεν ευτύχησα να τον έχω δάσκαλο αλλά τον θυμάμαι την τελευταία χρονιά της θητείας του στο Σχολείο της Δίβρης, με κάποιο κρυφό θαυμασμό. Και αυτός ο θαυμασμός διατηρήθηκε και αργότερα, όταν φοιτητής εγώ είχα μαζί του  σημαντικές συζητήσεις για κοινωνικά και πνευματικά θέματα. Μου έχει μείνει μεταξύ άλλων, μια αποστροφή του λόγου του για τους πολιτικούς του Νομού μας, όταν μου είπε επί λέξει: «από όλους τους βουλευτές της Ηλείας μέχρι σήμερα η κορωνίδα και κορυφή και όχι μόνο στην Ηλεία,  ήταν ο Βάσσος Στεφανόπουλος». Έμεινα ενεός και κατάπληκτος, γιατί ήξερα ότι ο δάσκαλος Νίκος Τσουρούλας ήταν αντιθέτων πολιτικών πεποιθήσεων από τον Βάσσο Στεφανόπουλο αλλά είχε την ευθυκρισία και το θάρρος να  «βγάζει το καπέλο» κατά το κοινώς λεγόμενο, στον πανθομολογουμένως μέγιστο των πολιτικών της Ηλείας συμπατριώτη Βάσσο…

Πράγματι ο Νίκος Τσουρούλας είχε ευρύτητα και αγνότητα απόψεων και ήταν ένας προοδευτικός άνθρωπος στον χώρο του διδασκαλικού κόσμου και μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες μας διάβαζε ως νεαρός δάσκαλος το πρωτοποριακό προοδευτικό έντυπο «Διδασκαλικό Βήμα».

Και τώρα δυο λόγια, για μια άλλη πλευρά του δασκάλου Νίκου Τσουρούλα για την οποία επίσης τιμάμε σήμερα τον εκλεκτό συμπατριώτη μας. Όπως αναφέρθηκε οι δεκαετίες του 1920 και του 1930 ήταν μια περίοδος πνευματικής και κοινωνικής ακμής για τη Δίβρη. Και εκεί ο νεαρός δάσκαλος Νίκος Τσουρούλας έδωσε το «παρών».

Το Διοικητικό Συμβούλιο του "Συνδέσμου Φιλοπροόδων Νέων Δίβρης" το
έτος 1935 έξω από το Ξενοδοχείο "ΔΙΒΡΗ" του Νικ. Λύγκα στην Δίβρη.
Διακρίνονται από αριστερά: ο Μήτσος Τσίγκανος (ράφτης), Ο Γιάννης
Αλεξανδρόπουλος ( δικηγόρος), ο Κωστάκης Πορετσάνος (Νομικός),
ο πρόεδρος Νίκος Σωτηρόπουλος, (Νομικός) , ο Ανδρέας Σκανδάμης
(συγγραφέας, δημοσιογράφος), το τιμώμενο πρόσωπο ο Νίκος Τσουρούλας
(δάσκαλος) και ο Κώστας Κοσμάς (κουρέας)

 Ήταν όπως θα δείτε και στη φωτογραφία μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ιδρυθέντος το 1935 «Συνδέσμου Φιλοπροόδων Νέων Δίβρης» με πρόεδρο τον Νίκο Σωτηρόπουλο απόφοιτο της Νομικής Σχολής, τον Γιάννη Αλεξανδρόπουλο επίσης απόφοιτο της Νομικής, τον Ανδρέα Σκανδάμη μετέπειτα διαπρεπή συγγραφέα, τον Κωστάκη Πορετσάνο νομικό, τον Μήτσο Τσίγκανο ράφτη, τον Κώστα Κοσμά κουρέα και τον τιμώμενο σήμερα δάσκαλο Νίκο Τσουρούλα. Ο σύνδεσμος αυτός παρότι λειτούργησε ελεύθερα μόνο ένα χρόνο (1935-36), όμως συνέχισε και στην Μεταξική δικτατορία (1936-40) άτυπα αλλά ουσιαστικά δημιουργώντας σημαντικά έργα ευποιίας και κοινωνικής ανάτασης στην γενέτειρα Δίβρη. Έργο δικό τους ήταν η δεντροφύτευση της συστοιχίας πλατάνων (που θυμηθήκαμε εμείς, αλλά δυστυχώς καταστράφηκε από τη διάνοιξη της 111) από την «Αγορά» μέχρι το «Μοριό», έργο δικό τους ήταν η στέγαση Γραφείου εξυπηρέτησης παραθεριστών στη Δίβρη, έργο δικό τους ήταν η λειτουργία της πρώτης Εμποροζωοπανήγυρης στον Αγ. Νικόλαο Δίβρης, έργο δικό τους ήταν η τιμή και το μνημόσυνο των μέχρι τότε τεθνεώτων διβριωτών και άλλα πολλά που δεν μπορούμε να εξαντλήσουμε σήμερα.

Αυτός με λίγα λόγια ήταν ο σπουδαίος δάσκαλός μας και ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας της Δίβρης, αείμνηστος Νίκος Τσουρούλας.

Η Ένωσή μας και το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ» εκ καθήκοντος τον τοποθετεί στο μικρό Πάνθεον των προσωπικοτήτων και σημαντικών ανθρώπων της ιστορικής κωμόπολης και γιαυτό του απονέμουμε αυτή την πλακέτα, ως ένδειξη ελάχιστης τιμής. Και την οποία θα σας διαβάσω, γεγραμμένη σε αρχαϊκή γλώσσα, γιατί έτσι η τιμή που του κάνουμε γίνεται μεγαλύτερη.

 ΝΙΚΟΛΑΩ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, ΤΩ ΤΣΟΥΡΟΥΛΑ

ΑΝΔΡΙ ΑΓΑΘΩ ΠΟΛΛΑ ΤΗΝ ΛΑΜΠΕΙΑΝ – ΔΙΒΡΗΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣΑΝΤΙ

ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΧΩΣ ΩΦΕΛΗΣΑΝΤΙ

ΔΙΑΚΟΝΙΣΑΝΤΙ ΕΥΚΛΕΩΣ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΝ ΣΧΕΔΟΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΡΕΙΣ (1920-1930-1940)

ΕΝ ΤΩ ΙΣΤΟΡΙΚΩ ΔΗΜΟΤΙΚΩ ΣΧΟΛΕΙΩ ΛΑΜΠΕΙΑΣ

ΕΙΣΕΤΙ  ΔΕ, ΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΝ ΠΡΟΟΔΟΝ ΣΘΕΝΕΙ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΣ, ΩΣ ΕΠΙΛΕΚΤΟΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΣ

ΤΟΥ «ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΩΝ ΝΕΩΝ ΔΙΒΡΗΣ» (1935-1940)

ΤΙΜΗΣ ΑΠΑΣΗΣ ΤΕΚΜΗΡΙΟΝ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΤΑΥΤΗΝ

ΕΓΕΝΕΤΟ ΤΟΔΕ ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ ΤΗ 3^Η ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2013

Η «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ – ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΗΛΕΙΑΣ»

ΤΟ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»

(Σημείωση: Τα παιδιά του τιμώμενου, παρότι προσκλήθηκαν και γραπτώς και προφορικώς, για άγνωστους λόγους δεν προσήλθαν να παραλάβουν την τιμητική πλακέτα, η οποία θα τοποθετηθεί με κάθε ευλάβεια στο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ»)

            Μετά τη λήξη, προσφέρθηκε το καθιερωμένο «φιλεμμα» με τα ξακουστά διβριώτικα γλυκά (κουραμπιέδες, καρυδόπιτα και χωριάτικος χαλβάς) που έφτιαξαν και πρόσφεραν οι εκλεκτές διβριώτισες κυρίες Φίλω Σταυροπούλου, Ρίτσα Τσίγκανου και Μαρία Σωτηροπουλου. Τα ωραία γλυκα  μαζί με αναψυκτικά και το γνήσιο διβριώτικο τσίπουρο (ρακί) που έφερε από τη Δίβρη το μέλος της ΠΕΕΔ Δημήτρης Ηλ. Αμπατζής που ήρθε επί τούτου στην Εκδήλωση, απόλαυσαν όλοι οι παραβρεθέντες που έφυγαν ικανοποιημένοι..