Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ... (Με τη ματιά ενός σημαντικού Έλληνα)

"Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ..."

(Με τη ματιά ενός σημαντικού Έλληνα)

Σημείωση δική μου: Με έκπληξη και συγκίνηση, διάβασα στην Ιστοσελίδα ενός ξεχωριστού Έλληνα του κ. Κώστα Στεφ. Τσίπηρα το παρακάτω κείμενο. Παρότι η «αφεντιά» μου θεωρεί υπερβολικά τα αναφερόμενα για το περιοδικό μας «ΔΙΒΡΗ», τολμώ να το αναδημοσιεύσω εδώ ως την μεγίστη Τιμή και την πλέον επαινετική Ωδή που μου έγινε ποτέ...

Όταν το διάβασα, εντελώς αυθόρμητα έγραψα στο ηλεκτρονικό τοίχο του τα παρακάτω:

  Σωτήρης Σωτηρόπουλος Κρίμα!... Το περιοδικό "ΔΙΒΡΗ" έφυγε, χωρίς να περιλάβει αυτή την ΩΔΗ του Κώστα Τσιπηρα. Μεγαλύτερη τιμή, δεν μπορούσα να έχω εγώ ο "πτωχός αιπόλος" ( για να δανειστώ ευλογημένες λέξεις από τον Κυρ Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη) των κατά Παυσανίαν, Όμηρον και Στράβωνα "Ιερών Λαμπείων Ορέων"από ένα τόσο σπουδαίο ΑΝΘΡΩΠΟ, απο τον παραπάνω γράφοντα, μυστη της Αριστοτελικής ιδέας... 
Η Δίβρη και η "ΔΙΒΡΗ", ειλικρινά σε ευγνωμονεί.
Συγκινήθηκα και ...ψήλωσα Κώστα μου και συγχώρησε μου την αδυναμία. Τα είπες όλα, νομίζω για μένα υπερβολικά!!... Όμως, τα βουνά της Διβρης και αρθογραφία σου στο "ΒΗΜΑ", ο περιούσιος φίλος σου Αλέκος Παναγουλης, το Μοναστήρι του Πορετσού, η εργασία σου στο Πολυτεχνείο για τη Δίβρη ως μια από τις πλέον αξιόλογες ορεινές περιοχές  και προ παντός η συμπαράστασή σου στις "ιερές" διώξεις μου, είναι τα δικά μου αστέρια που λάμπουν και θα λάμπουν εσαεί στους αιώνες της ψυχής μου!...

Kostas Tsipiras Άλλοι 7 άνθρωποι σαν εσένα Σωτήρη, εκδότες τοπικών εντύπων, και συνάμα σκεπτόμενοι πολίτες, απέμειναν, σε όλη την Ελλάδα, του 2015.

Maria Sotiropoulou Σε ευχαριστούμε Κώστα για τα πολυ καλα σου λόγια αλλα κυριως για την έμπρακτη συμπαράσταση στους αγώνες και τις δυσκολίες. ´Όπως καλά το ξέρεις όλα τα πράγματα κάνουν κύκλους στη ζωή. Και όσο ζούμε αγωνιζόμαστε χρησιμοποιώντας τα πιο πρόσφορα μέσα. Να είσαι πάντα καλά να φωτίζεις την ασημαντότητα του φβ με τις γεμάτες ουσιαστική γνώση αναρτήσεις σου

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ

Του Κώστα Στεφ. Τσίπηρα*

Θάνατος είναι η οριστική παύση όλων των λειτουργιών που υποστηρίζουν τη διαβίωση ενός οργανισμού, ή ενός όντος , ακόμη και << όντος ή όντος>>, ( δηλαδή ακόμη και ενός δήθεν αψύχου , τοιούτου !) , ή μίας ύπαρξης,...
Η αναζήτηση τού «ετύμου», τής αληθούς σημασίας τής λέξεως σύμφωνα με την προέλευσή της, η ετυμολογία είναι αυθόρμητη τάση τού ανθρώπου, φίλες και φίλοι αναγνώστες, οπότε !, υποστείτε με, για ακόμη μία φορά !...
Ο θάνατος, εκ της αρχικής ρίζας θνήσκω, που έχει την αρχική σημασία «καλύπτω, κρύβω, σκεπάζω» και, συνεπώς, «κρύβω από το φως» , και τοποθετώ κάτι ... στο...«σκότος,σκιά», ( το αντίστοιχο ρήμα, είναι... σκοτώνω !, δηλαδή βάζω στην ... σκιά !...), σημαίνει , περιφραστικά, μή- ζωή,..

Πρόσφατα, προσωπικά, βίωσα, μία ακόμη απώλεια, η οποία και με στεναχώρησε , και αυτή, ιδιαίτερα, καθώς, αφορούσε, τον θάνατο, ενός τοπικού εντύπου μαχητικού, ειλικρινούς, και όμορφου στην έκδοση του, που εκδιδόταν, σε μία από τις ωραιότερες περιοχές της πατρίδας μας,...
Mίας περιοχής, που επισκέπτομαι, εδώ και 50 χρόνια και βάλε, τα όρη και τα δάση της οποίας έχω επανειλημμένα περπατήσει, και ορειβατήσει, αλλά και θαυμάσει τα μοναδικά τοπία της, την μοναδική ιστορία της, που από απλό ορεινό κεφαλοχώρι, έδωσε πρώην πρωθυπουργούς και προέδρους της Βουλής, και σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους, και ήρωες όπως ο μέγιστος Αλέκος Παναγούλης.

Ένα βιβλίο "ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ"
Διβριώτη την  καταγωγή, που έγραψαν φίλοι και συναγωνιστές του ήρωα
Αλέκου Παναγούλη μεταξύ των οποίων ο Κώστας Στεφ. Τσίπηρας

Τόπος όμορφος, μα και δύσκολος, που καθίσταται ακόμη δυσκολότερος, εξ αιτίας , της υποχρεωτικής διοικητικής υπαγωγής του, παρότι γεωγραφικά αρκαδική γή, στον υπέροχο σε φύση και σε ιστορία, αλλά , για να είμαστε ειλικρινείς, προβληματικό, σε ανθρώπινες συμπεριφορές νομό Ηλείας.
-Τόπος, που σε μία εισήγηση μου, σε συνέδριο του ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΣΟΒΕΙΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, για την ανάπτυξη των ορεινών περιοχών, και με την ιδιότητα μου, σαν χωροτάκτης- πολεοδόμος, κατέταξα, μαζί με άλλους 15 ,( Κόνιτσα, Βελβεντό, Ανώγεια, κλπ.), σε όλη την ελληνική επικράτεια, στους άμεσης προτεραιότητας, για αξιοβίωτη , ( η λέξη αειφόρος, είναι μπαρούφα, του... κερατά...), ανάπτυξη της ΟΡΕΙΝΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βρέθηκε, σε αυτόν τον τόπο, που έχει άλλα 2 κεφαλοχώρια- θυγατρικά, 1 στην ελληνικότατη βόρεια Ήπειρο, και 1 άλλο στην Φθιώτιδα !, ένας υπέροχος πολίτης, να ορθώσει ανάστημα, και να θελήσει να τον βοηθήσει, καθότι τέκνο του, να πάει μπροστά.
Για αυτό και εξέδωσε ένα εξαιρετικό σε ύλη, αλλά και ποιοτικό, γραφιστικά, περιοδικό ,η ΔΙΒΡΗ, που πρωτο- κυκλοφόρησε το 1978, και φώτισε τα σκοτάδια της μικρο-κοινωνίας , στην οποία και απευθύνθηκε, πριν να αρχίσει κατόπιν να διαβάζεται , και απο μη- συντοπίτες, του εκδότη, αναγνώστες , όπως εμένα, π.χ.
Την δράση του, την παρακολουθούσα χρόνια, διακριτικά, χωρίς να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, και χωρίς φυσικά, να συμφωνώ, με τις αρχικές πολιτικές επιλογές του εκδότη του, στην δεκαετία του '70.
Και σε αυτήν πέραν της εντιμότητας των απόψεων, για τον τόπο του, διέκρινα και μία πρωτοφανή , αγωνιστικότητα, και μαχητικότητα, υποστήριξης της αλήθειας, και του φωτός, και όχι του σκότους, στο οποίο και έχουν βυθισθεί , πνευματικά, και κοινωνικά, πολλές περιοχές της χώρας μας, και ιδίως η Ηλεία, πράγμα που με θλίβει, πάρα πολύ...
Εντιμότητα, που φαίνεται, ότι κάποιους τοπικούς παράγοντες ενοχλούσε, είτε αυτή αφορούσε κριτική σε θέματα υγείας, ( εξ άλλου ήταν γιατρός ο ίδιος, και η στέλεχος του κινήματος Ειρήνης, σύζυγος του), είτε αυτή εκφραζόταν με αντιρρήσεις για τον τρόπο διάθεσης δημοσίου χρήματος.
Και, μαχητικότητα, ασυμβίβαστη, που τον οδήγησε να συγκρουστεί με συμφέροντα, και με διαπλοκές απίστευτες, σε τοπικό, και όχι μόνο, επίπεδο.
Στο γραφείο μου, και εξ αιτίας της πολύχρονης και σε βάθος σχέσης, που διατηρώ, με δεκάδες περιοχές του ελληνικού χώρου, τον οποίο, ειδικά τον ορεινό, και νησιωτικό, τον γνωρίζω σαν ... την τσέπη μου, κατέφθαναν, μηνιαία δεκάδες έντυπα, (πλήν 3 περιοχών, 3 διαφορετικών νομών, που για να είμαι ειλικρινής, δεν συμπαθώ καθόλου, για πολλούς και διάφορους λόγους..).
Άλλα καλά, και ενδιαφέροντα, άλλα άσχετα, άλλα αδιάφορα, και πρόχειρα.
Για μένα όμως όλα σημαντικά, γιατί αντλούσα, αχόρταγα, πληροφορίες, για αγαπημένους μου τόπους, και φίλους αγαπητούς, στην ζωή, και σε κοινές προσπάθειες.
Κάποια, από αυτά τα έντυπα, ήταν ξεχωριστά, όπως τα αλήστου μνήμης ΤΟ ΖΑΓΟΡΙ ΜΑΣ, στα Γιάννενα, ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ ΤΗΣ ΝΙΣΥΡΟΥ, τα ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΥ ΚΑΜΠΟΥ, στην Λάρισα, που μετονομάστηκαν σε ΣΕΛΑΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΚΑΤΑΧΝΙΑΣ, ο ΒΟΥΝΙΣΙΟΣ ΑΕΡΑΣ, στην Νιάουστα, ή ο ζακυθινός ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ, κλπ.
Κάποιων άλλων , που συνεχίζουν να εκδίδονται, σε αγαπημένες μου περιοχές, προσμένω με ανυπομονησία, ακόμη και σήμερα, κάθε τεύχος τους, όπως ΤΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟ, απο τους πιό αγαπημένους μου τόπους, με πλειάδα φίλων, σε βάθος χρόνου ή, Η ΚΟΝΙΤΣΑ, εξαιρετική έκδοση του φίλου ΣΩΤΗΡΗ ΤΟΥΦΙΔΗ, σε βαθμό, που ακόμη και η ίδια μου η γυναίκα, να μην αντιλαμβάνεται, το τι , το ενδιαφέρον βρίσκω, σε ειδήσεις, ιστορίες, νεκρολογίες, κλπ., απο τόπους , απο τους οποίους, και δεν κατάγομαι,...
Ένα άλλο , φυσικά, απο τα αγαπημένα μου έντυπα, ήταν και το εξαιρετικό περιοδικό ΔΙΒΡΗ, που εξέδιδε απο το το 1978, μέχρι σήμερα ο φίλος και σκεπτόμενος πολίτης ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, του οποίου η ανακοίνωση διακοπής έκδοσης του, πρίν από ολίγες ημέρες, ήταν ... κεραυνός εν αιθρία, αν και είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσει, τουλάχιστον την ασυμβίβαστη και μαχητική αρθογραφία του, έστω μέσω διαδικτύου, που έχει καταστεί, για αυτούς που δεν μπαρουφολογούν και ακίζονται, μέγα καθαρτήριο, κατ' Αριστοτέλη, της ψυχής, των γραφόντων, μέσω των... γραφομένων τους, ανεξάρτητα , του αν διαβάζονται απο πολλούς ή ολίγους, (και τι σημασία άλλωστε έχει;, όταν πετάς, ναυαγός, όν, ένα μπουκάλι με ένα μήνυμα σε ένα πέλαγος, και κρετίνων, στο οποίο, η ιστοσελίδα της βρωμο- ΡΕΝΤ ΜΠΟΥΛ, έχει 1.500.000 likes, ενώ του εξαίρετου λογοτέχνη, απο τους πιό σημαντικούς της γενιάς του, ΚΩΣΤΑ ΑΚΡΙΒΟΥ, μόλις μία εκατοντάδα,..),...
Την ίδια μαχητική αρθογραφία που τον οδήγησε με έντιμο τρόπο, στο να αντιπαρατεθεί, με το πιό απαράδεκτο πρόσωπο της , τοπικής , μητρόπολης , (ευτυχώς που , σε πανελλήνια κλίμακα, τέτοιες συμπεριφορές, αποτελούν την μειοψηφία...), με κάθε λογής πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, για να δεχθεί, μία πρωτοφανή, σε πανελλήνια κλίμακα, για δήθεν με χριστιανικά αισθήματα , ιερωμένους , επίθεση, και προσπάθεια συντριβής του, μέσω στρατιάς δικηγορίσκων, και μαρτύρων, επειδή, θέλησε να υπερασπιστεί, μεταξύ των άλλων τον τόπο του, από την επέλαση οικονομικών συμφερόντων.
Δεν είμαι , φυσικά !, ούτε άθεος, ούτε παγανιστής, αλλά χριστιανός ορθόδοξος, και συντάσσομαι με την εξαιρετική πνευματική δράση καταπληκτικών ανθρώπων, όπως π.χ., ο Μεσογαίας Νικόλαος, ο Κισσάμου Ειρηναίος, ή ο Αλβανίας Αναστάσιος, όμως δεν μπορώ , παρά να εξοργίζομαι, συγχρόνως, με τις αντι- πνευματικές, και << εμπορικές>> δραστηριότητες, ορισμένων μητροπολιτών, και κυρίως των παρατρεχάμενων τους, αυλοκολάκων, και δήθεν χριστιανών .
Ειδικά αυτό που επιφύλασσαν, κάποιοι έμποροι , στο ιστορικό και ορεινό μοναστήρι του Πορετσού, 

μέσω της μετατροπής του, σε τουριστική μονάδα, ήταν αισχρό, για αυτό, και τον υπερασπίστηκα δημόσια, τον Σωτηρόπουλο, προς όφελος της αλήθειας, αν και αυτό μου κόστισε , σε προσωπικό επίπεδο την διακοπή των συγγενικών δεσμών, με τον εντόπιο εξάδελφο μου, μητροπολίτη, ... Φυσικά, ο ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, δεν έβαλλε << γλώσσα>> μέσα του, και μόλις προχθές με μεγάλη χαρά είδα ότι ανακινεί, και αυτός, το νέο μέγα εκκλησιαστικό σκάνδαλο, σε τοπικό επίπεδο, της απομάκρυνσης, γύρευε, με πιό όφελος εργολάβων, του πολιούχου του Πύργου αγίου Χαραλάμπους, απο το κέντρο του Πύργου, (άν είναι δυνατόν), έξω από την πόλη, στα ... λασπο- χώραφα,...
Αυτός ήταν ο εκδότης του αλήστου μνήμης περιοδικού Η ΔΙΒΡΗ, το οποίο, και δεν πρόκειται ποτέ , να ξεχάσουμε.
Αυτός ήταν και είναι, ευτυχώς, και ο πολίτης ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, καθόλα άξιος στην ζωή του, παρότι, ο τόπος του, δεν τον τίμησε ποτέ, μαζικά, με την ψήφο του, αναδεικνύοντας τον δήμαρχο, ή, βουλευτή .
Τόπος, υπέροχος, αλλά και δύσκολος, η ΔΙΒΡΗ, εξ ού, και το περίφημο, για να μην ξεχνιόμαστε, και εξωραίζουμε τα πάντα, στιχάκι:
<< Κούμανι και Αντρώνι ο θεός να σε γλυτώνει και αν περάσεις από τη Γιάρμενα θα σε ψήσουνε στα κάρβουνα , και αν περάσεις από τη Δίβρη θα σε φάει το μαύρο φίδι...>>
Πάντα ψηλά Σωτήρη, και εμείς είμαστε μαζί σου, για να σε βοηθήσουμε, να μην ... σε φάει... το... μαύρο... φίδι... !, και δεν θα λησμονήσουμε, φυσικά, και την υπέροχη εκδοτική σου προσπάθεια,...
16-2-2015
Κ.ΣΤ.ΤΣΙΠΗΡΑΣ

Υ.Γ. Το γεγονός του θανάτου απασχόλησε πολύ την αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Έχει χαρακτηριστικά γράψει ο Πλάτωνας: «οι ορθώς φιλοσοφούντες αποθνήσκειν μελετώσι», δηλαδή αυτοί που φιλοσοφούν είναι προετοιμασμένοι να πεθάνουν, ασχολούνται με το θάνατο, δηλαδή, τι πιθανώς υπάρχει μετά από αυτόν. Γι’ αυτό και ο Πλάτωνας χαρακτηρίζει τη φιλοσοφία ως μελέτη, δηλαδή εντρύφηση, στο θάνατο («φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου»). Αλλά και οι λατίνοι διανοητές, παραφράζοντας το γνωστό «si vis pacem, para bellum», έλεγαν σχετικά «si vis vitam, para mortem», δηλαδή, αν επιθυμείς τη ζωή, προετοίμαζε το θάνατό σου, δηλαδή να είσαι έτοιμος γι’ αυτόν.
Τέρμα ! Τα είπαν όλα, οι αρχαίοι, ...
Διαβάζοντας ένα έντυπο που αγαπάς, άλλη φορά , να είσαι προετοιμασμένος, και για τον θάνατο του, φίλη, και φίλε αναγνώστη, και το ίδιο ισχύει, ακόμη, και για μία ταπεινή, ιστοσελίδα,...

*Ο κ. ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΠΗΡΑΣ, είναι ένας ξεχωριστός Έλληνας πολίτης. Εάν επιχειρούσαμε να σκιαγραφήσουμε την προσωπικότητά του και τη διαδρομή του στην επιστημονική, κοινωνική, αγωνιστική πορεία του θα χρειαζόταν πολύ προσπάθεια και τόνους μελάνι... διαπρεπής Μηχανικός DEA  Χωροταξίας-Πολεοδομίας, ειδικευμένος στην Αρχιτεκτονική Βιοκλιματική και Οικολογική Δόμηση, πολυτάλαντος Συγγραφέας με περισσότερα από 15 βιβλία (ολιστικής αρχιτεκτονικής, ταξιδιωτικά-φυσιολατρικά-ορειβατικά, δημοκρατικών αγώνων,  δικαιωμάτων ανθρώπων και ζώων,  για τον Καραγκιόζη, οικολογικά κλπ), μύστης της Αριστοτελικής Ιδέας, λάτρης και δημιουργός κλασσικής και παραδοσιακής μουσικής και άλλα πολλά ων ουκ έστι αριθμός... Χαλκέντερος με την πραγματική έννοια του όρου. 

**ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΉ ΕΠΙΣΤΟΛΗ από τον Καθηγητή Ιστορίας και Πρόεδρο της Εταιρείας Ιστορικών Σπουδών κ. Αθαν. Φωτόπουλο
   Σωτήρη, φίλε μου.

Έστω και νοερά, σφίγγω το χέρι του επιστήμονα και ανθρώπου Κ. Τσίπηρα.  Τέτοιοι ακριβώς άνθρωποι και πολίτες τιμούν τον τόπο μας. Όμως, αδελφέ μου, με το σταμάτημα της έκδοσης της ΔΙΒΡΗΣ νιώθουμε πως ορφανέψαμε, πως χάσαμε τον ομφάλιο λώρο που μας συνέδεε με τη γραφική και ιστορική «Μεγάλη Δίβρη». Απέσβετο γαρ και λάλον ύδωρ… Έχασε η αγαπημένη μας Δίβρη τη μαχητική, ειλικρινή και ανιδιοτελή φωνή της και την υπεράσπισή της. Πότε και από ποιον θα ξεκινήσει πάλι μια προσπάθεια σαν τη δική σου…. Προς το παρόν –κι ενώ θα επιχαίρουν οι παρακεντέδες των πολιτικών, οι καταπατητές, οι ανάξιοι αλλά σπουδαιοφανείς ποικιλώνυμοι «άρχοντες» και οι κάθε λογής προβατόσχημοι λύκοι- εμείς  μένουμε με την απαισιοδοξία μας και … περιμένουμε…. Και αναφωνούμε, όπως ένας συγγραφέας μίλησε (το 1768) για τον Μεγαλέξαντρο, αλλά με αλλαγή μόνο του ονόματος: «Ασήκωσε, Θεέ μου, έναν άλλον Σωτήρη»!

Σε φιλώ με αγάπη

Αθαν. Θ. Φωτόπουλος