ΝΕΟΥ ΔΙΒΡΙΩΤΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ Λόγια ανεπιτήδευτα!...

Οι δυο αξέχαστοι καφετζήζες της Δίβρης του Καφενείου ¨ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ"
Θάνος και Νικόλας Ζαφειρόπουλος, παππούς και πατέρας αντίστοιχα του
επιστολογράφου Θανάση Ζαφειρόπουλου

ΝΕΟΥ ΔΙΒΡΙΩΤΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ

Λόγια ανεπιτήδευτα!...

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ δική μου:  Με έκπληξη –και ικανοποίηση, χωρίς ίχνος οικογενειακής περιαυτολογίας- έλαβα από ένα νέο διβριώτη που ζει και εργάζεται στην Αθήνα, το παρακάτω  γράμμα. Αναφέρεται σε κείμενο της γυναίκας μου Μαρίας με το τίτλο «Γερνώντας» που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «ΔΙΒΡΗ» και αναρτήθηκε στην παρούσα Ιστοσελίδα -βλέπε http://sotirissotiropoulos.blogspot.gr/2015/03/blog-post.html. Ομολογώ ότι με εντυπωσίασε η ενάργεια του κειμένου και η συγκρότηση του συντάκτη, αλλά κυρίως η πατριωτική εκφορά των ανεπιτήδευτων και αμακιγιάριστων λόγων του... Χωρίς να πάρω την άδεια του επιστολογράφου και της αποδέκτου, δημοσιεύω το Γράμμα και την απάντηση που πήρε, γιατί θεωρώ χρέος μου να προβάλλω τέτοιες ευγενικές
και ξεχωριστές ενέργειες. Σ.Σ.)    

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚ. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

Μαρούσι,  24 Απριλίου 2015

Διαβάζοντας το κείμενο της  κυρίας Μαρίας Σωτηροπούλου «Γερνώντας», στην στήλη «Εκ Βαθέων», που διατηρεί πλέον στην ιστοσελίδα sotirissotiropoulos.blogspot, εξεπλάγην από τον βαθύτατα ειλικρινή και υψηλοτάτου επιπέδου λόγο.

Η αρχική μου έκπληξη, σύντομα ολοκλήρωσε την εικόνα μου για την κ. Σωτηροπούλου.

Προσωπικά, η γνωριμία μας περιορίζεται σε 4 – 5 χειραψίες ,σε πληθυντικό ευγενείας (από βαθύτατο σεβασμό) και όχι αποστάσεως.

Οι όποιες προσλαμβάνουσες έχω για το πρόσωπό της προέρχονται από την πολυσχιδή προσωπικότητά της, από το περιοδικό «ΔΙΒΡΗ» και από τις διάφορες εκδηλώσεις που συμμετείχε, όπου με μεγάλη ευκολία, ξεδίπλωνε τις πολύμορφες και πολύπλευρες αρετές της.

Με ξένισε το γεγονός του ότι, δεν είδα κάποιο σχόλιο, αλλά θέλω να πιστεύω ότι ο αφοπλιστικός λόγος της  και συνάμα η υψηλής παιδείας γραφή της, υποχρέωσε τα μολύβια να κατέβουν και τα πληκτρολόγια να σιγήσουν……

Επειδή όμως, τόσο όσοι εκτίθενται δημόσια ,όσο και ο δημόσιος λόγος τους, μπορεί και πρέπει να σχολιάζονται ή και να κρίνονται, θα αποτολμήσω τα παρακάτω χωρίς να υπερθεματίσω, γιατί πιστεύω βαθύτατα ότι η κυρία Σωτηροπούλου αποτελεί λαμπρό παράδειγμα και θα προσπαθήσω από τη δική μου οπτική γωνία να το τεκμηριώσω.

Α. Κάθε άνθρωπος έχει τόση αξία, όση τα πράγματα με τα οποία έχει ασχοληθεί – Μάρκος Αυρήλιος.

Μέσα στη γενική μετριότητα που μας μαστίζει σήμερα, λίγοι άνθρωποι έχουν το θείο δώρο να δημιουργήσουν οικογένεια, να εντρυφήσουν στην επιστήμη τους, να κατακτήσουν πολύπλευρα γνωστικά αντικείμενα και να ενασχοληθούν με τα κοινά, εκπροσωπώντας με προσήλωση ιδέες και πρακτικές, ανθρωπιστικού κυρίως  χαρακτήρα είτε σε Ελληνικό είτε σε διεθνές επίπεδο.

Β. Τα όρια της γλώσσας μας είναι τα όρια του κόσμου μας – Ludwig Wittgenstein

Μελετώντας επί σειρά ετών τα κείμενά της και έχοντας παρακολουθήσει αρκετές ομιλίες – εισηγήσεις της, εύκολα διαπιστώνει κανείς τη δυναμική του λόγου της και την πνευματική της διαύγεια, που δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από αποτέλεσμα κατακτήσεων πολλών γνωστικών πεδίων.

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την έκπαγλη καλλονή και την ψυχική ωραιότητα, που εκπέμπει, καθιστούν αναγκαία την αξιοποίησή της γιατί η κοινωνία μας έχει ανάγκη τέτοιες προσωπικότητες, που μπορούν να βοηθήσουν στα κρίσιμα χρόνια που θα ακολουθήσουν.

Δυστυχώς, μας έχουν οδηγήσει στον προθάλαμο των «ΝΕΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ», που σύντομα θα κληθούμε να διαβούμε…

Κυρία Σωτηροπούλου,

Υπήρξατε και είστε πολίτης του κόσμου. Αν δεν σας αξιοποιήσουν με κάτι σημαντικό, έχετε σκεφτεί ότι μπορείτε να γίνετε μια πάρα πολύ καλή πρέσβειρα της Περιφέρειάς μας ή και του Δήμου μας; 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚ. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ...

Αγαπητέ μου Θανάση

Σε ευχαριστώ πολύ για τα εξαιρετικά κολακευτικά για μένα σχόλια σου με αφορμή το κείμενό μου "Γερνώντας". Με τιμά ιδιαίτερα το ότι ένας νέος άνθρωπος όπως εσύ, συγκινήθηκε με ένα κείμενο για τη φθορά του χρόνου και η εκτίμησή σου με κάνει να νιώθω αισιοδοξία σε μιαν εποχή που οι περισσότεροι άνθρωποι αξιολογούν υλιστικά τα πάντα. Οι γονείς σου ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που αγάπησα στη Δίβρη (τότε μέναμε κάτω και αναγκαστικά στο καφενείο καθόμουν και εγώ πολλή ώρα)  και σένα σε θυμάμαι από παιδί. 

Δεν κάνω στη ζωή μου παρά μόνο όσα ο Ιπποκράτης μας δίδαξε δηλαδή το "ωφελέειν ή μη βλάπτειν". Ευλογήθηκα με μια πλούσια γεμάτη εμπειρίες και δυνατότητες ζωή και πραγματικά εύχομαι να αξιοποίησα σωστά όσα μου χαρίστηκαν. Παρ' ότι ασχολούμαι με τα κοινά (πυρηνικά κλπ θέματα ειρήνης) δε μπορώ να ενταχθώ στην πολιτική αν και μου ζητήθηκε επανειλημμένα γιατί δε μπορώ να υποστηρίξω πράγματα που δεν πιστεύω και όταν  ανήκεις σε κάποιο κόμμα είναι σωστό να πρέπει να υποστηρίζεις τις θέσεις την πλειοψηφίας.. Παρ' ότι έχω γίνει πια σχεδόν Διβριώτισα δε θα μπορούσα να προσφέρω παρά μόνο για όσα πράγματα γνωρίζω καλά (κάτι που πάντα έκανα και κάνω για το χωριό και τους συγχωριανούς μας όποτε μου ζητήθηκε). 

και πάλι θερμά σε ευχαριστώ 

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Βλέπε και: http://sotirissotiropoulos.blogspot.gr/2015/03/blog-post.html