Β΄ Η «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗ ΛΑΜΠΕΙΑΣ» ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ. Ένα μορφωτικό-αναπτυξιακό θαύμα, πριν 60 χρόνια...

Μια σπάνια φωτογραφία της δασκάλας της "Αγροτολέσχης"
Ερμιόνης Κανοπούλου, με τα παιδιά του Νηπιαγωγείου (1957-59) 
 στα σκαλιά του "Σπιτιού του Συνδέσμου" στη Δίβρη
(στο επόμενο 3ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ, τα ονόματα των Νηπίων)

Η ΖΩΣΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ

Η «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗ ΛΑΜΠΕΙΑΣ»

ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ

Ένα μορφωτικό-αναπτυξιακό θαύμα, πριν 60 χρόνια (1956-59) στη Δίβρη που δυστυχώς κράτησε λίγο!!...

            Προλογικά   

Ανοίγοντας τον ογκώδη Φάκελο «Αγροτολέσχη» από το διασωθέν Αρχείο- «αδαμαντορυχείο» του Νίκου Σωτηρόπουλου, βρέθηκα για μια ακόμη φορά προ μεγάλης εκπλήξεως.

Ο ογκώδης εκπληκτικός Φάκελος με τα 150 έγγραφα
και σημειώματα (γίνεται χρήση του ενός τρίτου....) 

            Όπως γνωρίζουν οι εκλεκτοί αναγνώστες του περιοδικού «ΔΙΒΡΗ», τα παλιά μέλη του «ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ-ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ¨ο Άγιος Παντελεήμων¨» (στο εξής χάριν συντομίας θα αναγράφεται η λέξη «Σύνδεσμος») αλλά και τα νεώτερα μέλη της «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ»-«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ», πλειστάκις έχω γράψει και ασχοληθεί με την «Αγροτολέσχη»  και το Νηπιαγωγείο. Όμως, όταν αντίκρισα τον τεράστιο όγκο των δεκάδων ή εκατοντάδων εγγράφων του Φακέλου αυτού, έπεσα από τα σύννεφα. Ή για να είμαι πιο ειλικρινής ανέβηκα ψηλά πάνω από τα σύννεφα, θαυμάζοντας και μακαρίζοντας τους δημιουργούς αυτού του θαύματος, το μέγεθος του οποίου δεν περιγράφεται με λόγια...

            Έτσι, με υπομονή και επιμέλεια κάθησα και επέλεξα τα σπουδαιότερα εκ των εγγράφων αυτών που είχε την πρόνοια ο «πρωτοδιβριώτης» και μέγας ευεργέτης της γενέτειρας Νίκος Σωτηρόπουλος, 

Ο εμπνευστής και δημιουργός της "Αγροτολέσχης"
και του Νηπιαγωγείου Λαμπείας Νίκος  Σωτηρόπουλος

να διαφυλάξει σε αντίγραφα  ως κόρην οφθαλμού και να μου τα παραδώσει, ως μια ανεκτίμητη πνευματική κληρονομιά της ζώσας Ιστορίας της Δίβρης...

            Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να αποδώσω με ακρίβεια την αξία και σημασία του θαύματος αυτού που κράτησε μόνο λίγα χρόνια εκεί στο τέλος της 10ετίας του 1950. Πλην όμως, θα προσπαθήσω να αφήσω για τους επερχόμενους (αλλά και για πληροφόρηση των σύγχρονων) συμπολίτες μου την ιερή αυτή παρακαταθήκη, ως ένα γεγονός ανεπανάληπτο.

            Για λόγους σεβασμού στην ιστορική αλήθεια, αλλά και για να μη μειωθεί ουδέ κατ΄ ελάχιστο η σημασία αυτής της μορφωτικής-αναπτυξιακής «έκρηξης» που συνέβη την εποχή εκείνη, θεώρησα σκόπιμο να περιγράψω σε τρία ξεχωριστά ΚΕΦΑΛΑΙΑ την μεγάλη αυτή προσπάθεια και έμπνευση των δημιουργών του θαύματος αυτού («Αγροτολέσχη» και «Νηπιαγωγείο») και την μετέπειτα πορεία του...

            Στο πρώτο ΚΕΦΑΛΑΙΟ (που αναρτήθηκε προηγουμένως στις 20 Μαρτίου ε.έ.http://sotirissotiropoulos.blogspot.gr/2016/03/60.html) έγινε αναφορά πως αποκτήθηκε το «Σπίτι του Συνδέσμου» στη Δίβρη (η στέγαση της «Αγροτολέσχης» κατ΄αρχήν έγινε σε ιδιωτική οικία 1956), πως μεταφέρθηκε στο ιδιόκτητο κτίριο (1957 και επέκεινα) του «Συνδέσμου των εν Αθήναις Λαμπειέων-Διβριωτών». Για λόγους ιστορικούς και μόνο στο Κεφάλαιο αυτό, έγιναν γνωστά πράξεις και γεγονότα που τιμούν τους πρώτους δημιουργούς οι οποίοι με θυσίες απόκτησαν το «σπίτι του Συνδέσμου», αλλά στη συνέχεια είδαμε να αμαυρώνεται η αξία και σημασία του περιουσιακού αυτού αποκτήματος, από  τους «κληρονόμους» και τυπικούς συνεχιστές που κατάντησε μια πολύ πονεμένη ιστορία μέχρι σήμερα...

Στο δεύτερο  ΚΕΦΑΛΑΙΟ, παρακάτω θα γίνει μια όσο το δυνατόν λεπτομερέστερη περιγραφή και παράθεση γραπτών ντοκουμέντων για την λειτουργία της «Αγροτολέσχης»(1956-1959) και στο τρίτο και πλέον σημαντικό ΚΕΦΑΛΑΙΟ η λειτουργία .του πρώτου Νηπιαγωγείου (1957-1959) στο Νομό Ηλείας, όσο και ενός Προγράμματος της Γεωργικής Υπηρεσίας (1959-1963)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η ΤΡΙΕΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ ΛΑΜΠΕΙΑΣ» (1956-1959)

 Η «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗ ΛΑΜΠΕΙΑΣ» ΑΠΟ 30^η  ΜΑΙΟΥ 1956

ΜΕΧΡΙ 1^η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1957, ΟΠΟΤΕ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ

ΣΤΟ ΑΠΟΚΤΗΘΕΝ «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ»

            Όπως βγαίνει μέσα από τα δεκάδες έγγραφα που διασώθηκαν σε αντίγραφα στο Αρχείο-«Αδαμαντορυχείο» του Νίκου Σωτηρόπουλου (γιατί όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει, όλο το Αρχείο του «ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ-ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ¨ο Άγιος Παντελεήμων¨» οι συνεχιστές «κληρονόμοι» του ΣΔΑ, εξαφάνισαν και κατέστρεψαν εξ ολοκλήρου!!!...) και την ανάγνωση των Πρακτικών, η διακαής επιθυμία και το όνειρο εκείνων των φιλοπόλιδων Διβριωτών της παροικίας της Αθήνας, ήταν να δημιουργήσουν και να λειτουργήσουν στην πατρώα γη Δίβρη, μια εστία μόρφωσης, πολιτισμού και ανάπτυξης.

            Για την οικονομία του χώρου θα παραλείψουμε εδώ τα προηγούμενα μεστά και δημιουργικά χρόνια λειτουργίας του «Συνδέσμου» από το 1951 μέχρι το 1955 (θα έχουμε την ευκαιρία να δημοσιεύσουμε κάποια άλλη στιγμή για την περίοδο αυτή) και θα ξεκινήσουμε από το έτος 1956, σε ότι βέβαια αφορά το παραπάνω θέμα (Αγροτολέσχη, Νηπιαγωγείο, Γεωργική Υπηρεσία).

            Κατωτέρω, θα γίνει σύντομη περιγραφή των γεγονότων που οδήγησαν στο «θαύμα», θα αναδημοσιεύσουμε μικρά αποσπάσματα επί λέξει εκ των εγγράφων, τα οποία έγγραφα (κατά αυστηρή επιλογή) θα παραθέτουμε αυτούσια, για του λόγου το αληθές.

            Πρέπει να τονίσουμε εκ προοιμίου, ότι αυτό το «θαύμα» δεν επετεύχθη τυχαία, ούτε έπεσε ως «μάνα εξ ουρανού» μόνο του... Ήταν βεβαίως η μεγάλη πατριωτική αγάπη που έτρεφαν όλοι εκείνοι οι ξενιτεμένοι πατριώτες (επώνυμοι και απλοί) στην γενέτειρα, αλλά ήταν και οι εκλεκτές και σεβάσμιες προσωπικότητες του ΔΣ του «Συνδέσμου» με μόρφωση, με κύρος στην Αθηναϊκή κοινωνία και επιρροή στις Κρατικές Υπηρεσίες. Μοχλός και ψυχή βεβαίως ήταν ο Νίκος Σωτηρόπουλος (Διευθυντής στην Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος με υψηλές γνωριμίες σε όλο τον Κρατικό μηχανισμό), αλλά περιστοιχιζόταν στο ΔΣ από Βουλευτές (Ηλ. Τσεριώνης) Καθηγητές Πανεπιστημίου (Τάκης Στεφανόπουλος), Αεροπαγίτες (Μιχάλης Ζαφειρόπουλος), δικηγόρους (Γιάννης Αλεξανδρόπουλος, Χαρίλαος Ανδρουτσόπουλος), μεγαλεμπόρους (Μίμης Γιαρμενίτης, Θόδωρος Κυριακόπουλος), μέλη μεγάλων οικογενειών (Στεφανόπουλοι, Πετραλιάδες), και άλλους προκομμένους  διβριολάτρες  (Αφοί Πατσή, Αφοί Ζώτου,  Αφοί Καρυανού, Παπασυριόπουλος, Τσίγκανος, Φωτεινός, Τσιχλιάς κ.ά. κατά καιρούς) που αποτελούσαν ένα «εκρηκτικό» δημιουργικό πατριωτικό μίγμα (με κάποιες αντιθέσεις ή διαφωνίες κάπου κάπου, αλλά σε πλήρη συμπόρευση και σύμπνοια, τελικά) οι οποίοι ήσαν οι συντελεστές, του ενός εκ των «θαυμάτων» που σε αυτό το Κεφάλαιο θα περιγραφεί.    

             Παραθέτουμε ορισμένα ονόματα από ένα ΔΣ του «Συνδέσμου»:

 

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ....,
σε χοροσυνεστίαση του "Συνδέσμου"στο "ΑΚΡΟΠΟΛ ΠΑΛΛΑΣ"
Από αριστερα: Χαρ. Ανδρουτσόπουλος, Νικ. Καρυανός, Ιω. Αλεξανδρόπουλος
Στελ. Φωτεινός, Πολ. Στεφανόπουλος, Δημ. Γιαρμενίτης, Νίκ. Σωτηρόπουλος,
Χαρ. Τσίγκανος, Χρ. Καρυανός, Κων. Ζώτος

ΑΙΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ «ΕΘΝΙΚΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ» ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ -  ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ

            Από ενωρίς το έτος 1956, ο «Σύνδεσμος» έκανε ένα τολμηρό αίτημα στο λεγόμενο τότε «Εθνικό Βασιλικό Ίδρυμα» να δημιουργηθεί και στη Δίβρη «Αγροτολέσχη», όπως είχε γίνει σε αρκετές επαρχιακές πόλεις ή κωμοπόλεις στην Περιφέρεια (βεβαίως μεγαλύτερες από τη Διβρη) για την ανάπτυξη της τοπικής Αγροτικής Οικονομίας και Εκπαίδευσης στην ύπαιθρο και  με σκοπούς που περιέχονταν σε ένα εκτεταμένο κείμενο για τους σκουπούς της «Αγροτολέσχης», μέρος του οποίοι θα διαβάσετε παρακάτω.

            Ήδη από τον Φεβρουάριο του 1956, βλέπουμε σε Ανακοίνωση του «Συνδέσμου»

 προς όλους του Λαμπιείς, μεταξύ άλλων επιδιώξεων (Γυμνάσιο Λαμπείας κλπ) γίνεται ο πρώτος προϊδεασμός για το σκοπό αυτό. Λέει σε ένα σημείο: «...σκεπτόμεθα εν συνδυασμώ με το Γυμνάσιον να δημιουργήσωμεν και ένα σχολείον εις το οποίον τα μεν αγόρια θα μπορούν να μαθαίνουν, κτηνοτροφίαν, μελισσοκομίαν, δενδροκομίαν κλπ, τα δε κορίτσια ραπτικήν, οικιακήν οικονομίαν, οικοκυρικήν κλπ...»

            Ανταποκρινόμενο το «Εθνικό Ίδρυμα» στο αίτημα του «Συνδέσμου» για δημιουργία και λειτουργία της «Αγροτολέσχης Λαμπείας», υπογράφει την 1^η Μάιου 1956 τον διορισμό της αποφοίτου της Ανωτάτης Οικοκυρικής Σχολής δίδος Ερμιόνης Κανοπούλου και αποστέλλει στον πρόεδρο του Συνδέσμου μια λίαν ενδιαφέρουσα ενθαρρυντική και εγκωμιαστικά Επιστολή,

που λέει σε ορισμένα σημεία: «Αξιότιμε Κύριε Σωτηρόπουλε..., Είναι λίαν ενθαρυντικόν εις τα προσπαθείας μας, το ότι, διαπρέψαντα τέκνα των χωρίων μας, δεν λησμονούν την  ιδιαιτέραν των πατρίδα  και πράττουν παν δυνατόν δια την πρόοδό της και την εν  γένει ευημερίαν της... Ευελπιστούμεν όμως ότι τόσον οι αρμόδιοι παράγοντες του χωρίου όσον και άπαντες οι κάτοικοι της περιοχής, θα επιδείξουν κατανόησιν των προσπαθειών του λαμπρού Συνδέσμου Σας και του Βασιλικού Εθνικού Ιδρύματος, προς το καλόν του χωρίου των και δεν θα υπάρξη αγροτονεάνις ήτις να μη φοιτά εις την Αγροτολέσχη μας. Ως τυγχάνει και Υμίν γνωστόν δια του υπ. αρ. 60153/1-5-56 εγγράφου του Βασιλικού Εθνικού Ιδρύματος, εκλήθη να αναλάβει την διεύθυνσιν της Αγροτολέσχης της Κοινότητας Λαμπείας η απόφοιτος της Ανωτ. Οικοκυρικής Σχολής μας δις Κανοπούλου Ερμιόνη».

            Και παρακάτω «...αρμόδιος να μεταβή... εις Βαρθολομιό προς πραλαβήν των επίπλων και του εν γένει εξοπλισμού της Αγροτολέσχης Λαμπείας...» (προφανώς καταργήθηκε στο Βαρθολομιό Ηλείας η εκεί Αγροτολέσχη και μεταφέρθηκε στη Λαμπεία!...)  

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗ

            Παραθέτουμε σε φωτοτυπία μια σελίδα από το πολυσέλιδο κείμενο που εξηγεί «τι είναι Αγροτολέσχη». Αξίζει να διαβαστεί.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ «ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ» ΓΙΑ ΤΗΝ  ΙΔΡΥΣΗ ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ ΚΑΙ  Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΚΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

            Παραθέτουμε σε φωτοτυπία το πρώτο έγγραφο του «Συνδέσμου» (1^η Ιουνίου 1956) με το οποίο αναγγέλλει πανηγυρικά το μέγα επίτευγμα, την ίδρυση της Αγροτολέσχης αλλά πληροφορεί και τους απανταχού Διβριώτες και για άλλα σημαντικά (όπως π.χ. για τις Εκδηλώσεις στην Αθήνα και τους εράνους προς απόκτηση χρημάτων για κοινωφελείς σκοπούς, τις επιτυχείς ενέργειες για διορισμό τηλεγραφητή στη Δίβρη, για την επισκευή σκεπής του Αγ. Δημητρίου Καρυανάδων, για την εγκατάσταση ηλεκτροφωτισμού στο Υγειονομικό Σταθμό Λαμπείας, για το Φυτώριον του Δημ. Σχολείου, για το Πάνω Μοναστήρι της Δίβρης κ.ά)

            Το απόσπασμα για την Αγροτολέσχη: «Το Διοικητικόν Συμβούλιον του Συνδέσμου σας αναγγέλλει ευχαρίστως ότι η προσπάθειά του για την ίδρυσιν Αγροτολέσχης εις την ιδιεταίραν μας Πατρίδα εστέφθη υπό πλήρους επιτυχίας. Ήδη από της 30^ης Μαΐου εγκατεστάθη  εις Δίβρην η διορισθείσα Διευθύντρια αυτής δις Ερμ. Κανοπουλου, μετεφέρθησαν δε άπαντα το έπιπλα κλπ, και η λειτουργία της παραγματοποιείται εις οίκημα, το ενοίκιον του οποίου καταβάλλει η Σύνδεσμός μας.......»

            Και η πρώτη Επιστολή της δασκάλας διδος Ερμιόνης Κανοπούλου, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, ήταν από το Άργος Ορεστικόν Καστοριάς... Μια καλοσυνάτη και συγκροτημένη γυναίκα που επί τρία ολόκληρα   χρόνια άφησε εποχή ως δασκάλα και Άνθρωπος (με κεφαλαίο Α) στην θητεία της, όπως θα δείτε από την αλληλογραφία και τις μαρτυρίες του υπάρχουν.. Στην πρώτη Επιστολή της στον Νίκο Σωτηρόπουλο, εκφράζει την κατάπληξή της για την υποδοχή που της έγινε και ιδιαιτέρως κάνει μνεία για την αείμνηστη Βούλα Μάρκου (σ.σ. αδελφή του Νίκου Σωτηρόπουλου, πρώτη εκλεγείσα Πρόεδρος Κοινότητας πανελλαδικά το 1954, αλλά .... «υπό απαγόρευση!!!.., των ανδρών Συμβούλων» μέχρι το 1957, οπότε και ανέλαβε κανονικά μέχρι το 1959).

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ,  Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΙΣ 30 ΜΑΙΟΥ 1956 ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ «ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ» ΓΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΓΕΩΠΟΝΟΥ ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ.

            Η πρώτη εγκατάσταση της «Αγροτολέσχης» έγινε στο οίκημα του Πέτρου Τσουκαλά στην «Αγορά» της Δίβρης, με μίσθωμα 300 δρχ τον μήνα που πλήρωνε ο «Σύνδεσμος.

            Αξίζει εδώ να παραθέσουμε σε φωτοτυπίες δυο σελίδες (από τις πολλές με ενθουσιώδη, εγκωμιαστικά λόγια για τον «Σύνδεσμο» και συμβουλευτικά για τους κατοίκους της Λαμπείας) από τις Επιστολές του Δ/ντη του Παρ/τος του Εθνικού Ιδρύματος Πατρών Ζ. Τσακανίκα, που περιγράφουν τον πρώτο εξοπλισμό (που ήρθε από το Βαρθολομιό)

με αίτημα τόσο του ίδιου, όσο και του προέδρου του «Συνδέσμου» για να τοποθετηθεί Γεωπόνος Γεωργικών Εφαρμογών να διδάσκει  μια φορά το μήνα στους αγροτόπαιδες στα πλαίσια λειτουργίας της Αργοτολέσχης. Μάλιστα  ο Νίκος Σωτηρόπουλος, με προσωπικό του γράμμα στον εκ Μοστενίτσας ιδιοκτήτη Λεωφορείου Δημ. Παπασημακόπουλο του ζητά να μεταφέρει δωρεάν τον Γεωπόνο κατά την μηνιαία μετάβασή του στη Δίβρη!...  

            Το ευχαριστήριο του «Συνδέσμου» στο Εθνικό Ιδρυμα

Ο «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ» ΣΤΕΛΝΕΙ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΚΑΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ» ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ  ΑΨΟΓΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ

            Στα παρακάτω παρατιθέμενα έγγραφα, βλέπουμε ότι ο «Σύνδεσμος» αποστέλλει και πρόσθετο εξοπλισμό για την λειτουργία της Σχολής της Αγροτολέσχης (όλα δωρεές των μελών του) και ζητά πληροφορίες για τις μαθήτριες της Σχολής και τις ελλείψεις.

Στο επόμενο έγγραφο, στην απάντηση της Ερμιόνης Κανοπούλου στον «Σύνδεσμο»

, μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

«...η Αγροτολέσχη λειτουργεί κανονικώς από 10^ης Ιουνίου, Αι εγγραφείσαι μαθήτριαι υπερβαίνουν τον αριθμό 35, αλλά ημερησίως φοιτούν ολίγαι.....

Μένω δε ευχαριστημένη από το χωριό και γενικά όλες τις αρχές αι οποίαι  έδειξαν ενδιαφέρον εις την νεοϊδρυθείσαν αγροτολέσχην....»

Και σε έτερον ενημερωτικό με ημερομηνία 27 Ιουλίου 1956:

 «...Μαθήτριες εγγεγραμμένες εις Αγροτολέσχην είναι 47, φοιτούν δε ημερησίως περί τις 20...»

«Αγόρια αυτήν την εποχή, δεν είναι δεν είναι δυνατόν να εγγραφούν πολλά λόγω των εργασιών των εις αγρούς...»

Και ανταπάντηση του «Συνδέσμου, με παράλληλη αναγγελία για την πραγματοποίηση των στις 29 Ιουλίου 1956 των εγκαινίων της Σχολής της «Αγροτολέσχης» .

ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ

στις 29 ΙΟΥΛΙΟΥ 1956

            Το μόνο γραπτό ντοκουμέντο που έχουμε (ευτυχώς) για αυτή τη λαμπρή Εκδήλωση είναι ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΑΤΡΙΣ» Πύργου (της 4-8-1956), στο οποίο με γλαφυρότητα και ενάργεια περιγράφεται η σεμνή τελετή και κυρίως ο ομιλίες του προέδρου του «Συνδέσμου» Ν. Σωτηρόπουλου, της Διευθύντριας του Σχολής Ε. Κανοπούλου και του Γεωπόνου Παρασκευόπουλου. Οι μαθήτριες της λέσχης έψαλλαν άρματα και μοίρασαν γλυκύσματα...

Αξίζει να το διαβάσετε.

Δημοσίευμα της εφημ. "ΠΑΤΡΙΣ" πύργου της 4-8-1956

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΓΑΙΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ 1^Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1957, ΟΠΟΤΕ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΟ ΑΠΟΚΤΗΘΕΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΟ «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ»

            Στο χρονικό αυτό διάστημα, και τα πρώτα βήματα της λειτουργίας της Αγροτολέσχης (που αναφέρθηκαν εν πολλοίς), για τους επόμενους μήνες μέχρι τον Αύγουστο του 1957 που μεταφέρθηκε στο ιδιόκτητο κτίριο (που αγοράστηκε τον Μάιο του έτους 1957, γράψαμε στο 1^ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ), δεν βρήκαμε  τόσο πυκνή αλληλογραφία μεταξύ της του «Συνδέσμου» κα της δασκάλας Ερμιόνης Κανοπούλου.

            Κάποια  πρώτα σύννεφα...

            Αν κρίνουμε από μια απάντηση του «Συνδέσμου» με ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου 1956 προς μια Επιστολή της Δ/ντριας της «Αγροτολέσχης»,

μετά τον πρώτο ενθουσιασμό για την λειτουργία της Σχολής με μεγάλο αριθμό μαθητριών, συνέβησαν ενδεχομένως (υποθέτουμε)  ορισμένα παρατράγουδα από την συμπεριφορά κάποιων εντοπίων που προφανώς  στενοχώρησαν την δασκάλα της Σχολής Οικοκυρικής, κυρίως στην αιτούμενη βοήθεια για αντιμετώπιση ελλείψεων...

            Μεταξύ άλλων, που έχουν σχέση με ικανοποίηση διάφορων αιτημάτων και  ερωτημάτων προς ενημέρωση (για τον αργαλειό, την επιγραφή της Λέσχης, την μπαταρία του Ραδιοφώνου, για τον Γεωπόνο, την Επόπτρια ακόμη και για τα γραμματόσημα της αλληλογραφίας...), δίδει ο «Σύνδεσμος» κάποιες πατρικές συμβουλές για την αντιμετώπιση των κακών συμπεριφορών κάποιων από την τοπική κοινωνία της Δίβρης. Λέει χαρακτηριστικά το έγγραφο του Νίκου Σωτηρόπουλου:

« ...Δυστυχώς εις όλα τα μέρη υπάρχουν οι κακοί άνθρωποι, οι οποίοι όχι μόνον δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλό, αλλά και τα υπάρχοντα τυχόν καλά προσπαθούν να τα καταστρέψουν. Συνεπώς μη σας ξενίζει αν και αυτού παρουσιαθή αυτό το φαινόμενο. Πάντως εσείς πράξατε το καθήκον σας και διαφωτίσατε όλους περί της σπουδαίας αποστολής της Λέσχης και οι έχοντες αυτιά ας ακούσουν.......»

           

ΜΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ  ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΗΘΟΥΣ!...

Όμως ένα επόμενο έγγραφο, με ημερομηνία 3 Μαρτίου 1957, είναι ενθαρρυντικό και υψιπετές:

ΕΝΑ ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ, ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΗΣ Δ/ΝΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΣΥΝΔΕΣΜΟ», ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΥΨΙΠΕΤΕΙΣ ΛΟΓΟΙ της ίδιας για τα καθήκοντά της, τα μαθήματα που κάνει (ακόμη και βρεφοκομία), την ίδρυση παρ/τος Αγροτολέσχης στην Μοστενίττσα, αλλά και παράπονα για τον Πρόεδρο,  (...ότι η ίδια πλήρωσε από την τσέπη της τον ηλεκτροφωτισμό της Αγροτολέσχης!...)

            Ιδού! μερικά αποσπάσματα:

«...Έχω την τιμήν να γνωρίσω υμίν ότι η Αγροτολέσχη μου λειτουργεί πολύ κανονικά με μαθητρίας τον αριθμό 20-25 μέσος όρος. Διδάσκονται όλα όσα πρέπει να ξέρη κάθε νοικοκυρά σ΄ ένα χωριό. Όσα εγώ διδάχθηκα από το σεβαστό Βασιλικόν Εθνικόν Ίδρυμα και κάτι περισσότερο. Όσα η πείρα μου επιτρέπει να διδάξω. Κάνω ότι μπορώ να τους πείσω να θέσουν ένα βήμα προς την πρόοδο. Συγκεντρώνω τις μεγάλες κοπέλλες χωριστά, τις Κυριακές και τις διδάσκω βρεφοκομία. Διάφορα ελεύθερα θέματα επακολουθούν, εις τα οποία λαμβάνουν μέρος όλες.

Διδάσκω δυο φορές την εβδομάδα εις τας μαθητρίας του Δημοτικού σχολειού χειροτεχνία.

Επισκέπτομαι τρεις φορές το μήνα το χωριό Ορεινή εις το οποίον εδημιούργησα Παράρτημα Αγροτολέσχης και διδάσκω στις κοπέλλες του χωριού ότι και στην Αγροτολέσχην μου.

Κάνω διάφορες γιορτούλες στις οποίες λαμβάνουν μέρος οι μαθήτριες, σε ποιήματα και τραγούδια.

Κάνω ότι μπορώ και θα φροντίσω περισσότερα γιατί είναι ο σκοπός μου........................

Μη ζητάτε πολλά πολλά  πράγματα. Παντού οι Αγροτολέσχες βρίσκουν τα ίδια εμπόδια, την αδιαφορία των χωρικών. Σημειωτέον εγώ βρίσκω και την του Προέδρου. Δυστυχώς όμως ο Πρόεδρος όχι μόνον δεν βοηθά αλλ΄ αδιαφορεί τελείως. Η πρόοδός του ήταν ν΄ αναλάβει των φωτισμό της Αγροτολέσχης και το αποτέλεσμα να το πληρώσω εγώ από την τσέπη μου....

...Νομίζω πως ένα μέσον πολύ αρκετό ψυχαγωγίας είναι το πιγκ-πογκ. Αν μπορείτε να το στείλετε θα ήταν πολύ. Επίσης μια σημαία. Ήθελα η Αγροτολέσχη να λάβει όσο μπορεί μια όψη σπιτιού και όχι σχολείου....

...Γεωπόνος τον μήνα Φεβρουάριον ήρθε άλλος αντικαταστάτης του κ. Σίμου, ο κ. Λιμναίος. Συγκέντρωσε δε αρκετά παιδιά. Μου εδήλωσε πως θα ρθή μόνιμος Γεωπόνος με έδρα τη Δίβρη. Αυτό πιστεύω να είναι μεγάλη ευκαιρία για τους Διβριώτες και έτσι να υπάρχει μεγαλυτέρα πρόοδος...»

           

Τα παραπάνω λόγια μιας δασκάλας που ξεκίνησε χιλιάδες χιλιόμετρα, από το Άργος Ορεστικόν της Καστοριάς για να έρθει στη Δίβρη και να προσφέρει τις υπηρεσίες της, πρέπει να διαβάσουν οι σημερινοί εκπαιδευτικοί λειτουργοί για να θυμηθούν τα υπηρεσιακά τους καθήκοντά τους και την δεοντολογία αλλά κι οι σημερινοί διβριώτες μόνιμοι κάτοικοι και ξενιτεμένοι, πως σκεπτόταν αυτή η σπουδαία γυναίκα και πως εκφραζόταν για την πρόοδο της Δίβρης...

Η «αφεντιά μου», διαβάζοντας τα έγγραφα και γράφοντας αυτές τις γραμμές συγκινούμαι και νοιώθω περήφανος που υπάρχουν τέτοιοι Έλληνες και Ελληνίδες...  

ΠΡΟΣΕΧΩΣ 

ΤΟ 3ο ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ

που αφορά την λειτουργία του 

ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΔΙΒΡΗΣ (1957-1959)