Μια σπάνια εικόνα από τον διβριώτη ορειβάτη Γιάννη Βασιλόπουλο, παρμένη
από τη μέση του βουνού "Γκρέμπενη" σε υψόμετρο 1400μ., που δείχνει αριστερά
την πλαγιά του Αη-Λιά και στο βάθος το Αφροδίσιον Όρος και πέραν αυτού...

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017

Ο "ΤΕΛΑΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ

Γιάννης Τσετσέλης"

σας ενημερώνει με

τα νέα της Δίβρης

Η ΝΕΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ

( Έτος 5ο - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017 - Aρ. Φύλλου 48)

Όταν ο Δήμος Αρχ.Ολυμπίας, οιυπεύθυνοι κρατικοί παράγοντες, η τοπική κοινωνία και η Κοινότητα κοιμούνται και αδιαφορούν, εμείς επαγρυπνούμε και ενδιαφερόμαστε...

Και δια της εφημερίδας με τον ανωτέρω τίτλο:

Θα σας ενημερώνουμε για μικρά και μεγάλα

θέματα της κωμόπολης

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

Γιατί διαλέξαμε, αυτό το περίεργο τίτλο της ηλεκτρονικής εφημερίδας μας;

Ο Γιάννης Τσετσέλης, για όσους δεν τον γνώρισαν, ήταν μια εμβληματική μορφή, μια «γραφική» (με την πιο καλή έννοια) φιγούρα της παλιάς καλής Δίβρης που έζησε και άφησε το ίχνος του επί πολλές δεκαετίες τον περασμένο αιώνα. Ενδεχομένως το όνομα «Τσετσέλης» να έχει περάσει σε πολλούς με κάποια απαξία, ως ενός φτωχού, καταφρονεμένου και όχι έξυπνου συμπολίτη μας. Ήταν όμως, από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες που άφησαν εποχή στην ιστορική κωμόπολη. Ελπίζουμε να δοθεί ευκαιρία να γράψουμε για την ψυχοσύνθεση, την καλοσύνη και να ξετυλίξουμε κάποιες ενδιαφέρουσες σημαντικές πτυχές της πολυσήμαντης αυτής προσωπικότητας, με τη διήγηση περιστατικών (το πλείστον σπαραξικάρδιων) που σημάδεψαν όχι μόνο τον ίδιο αλλά όλη την τοπική κοινωνία της Δίβρης. Σήμερα θα περιοριστούμε σε λίγα.

Ξεκινώντας αυτή τη μόνιμη ενημερωτική στήλη κάνουμε γνωστό στους εκλεκτούς αναγνώστες της «ΝΕΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ», ότι ο Γιάννης Τσετσέλης ήταν για ένα μεγάλο διάστημα ο επίσημος εκφωνητής, ο τελάλης της Δίβρης, δηλ. ο άνθρωπος που διαλαλούσε με την χαρακτηριστική και πολλές φορές ακατάληπτη φωνή του («ψεύδιζε» λίγο), όλα τα σημαίνοντα γεγονότα και τις ανακοινώσεις (ως είδος μεγαφώνου) που αφορούσαν τοπικά προβλήματα της Κοινότητας, χαρούμενα ή άσχημα νέα της ζωής της κωμόπολης, η αναγγελία προσωπικής εργασίας, η διανομή νερού για άρδευση κλπ, κλπ. Ήταν με λίγα λόγια η φωνή της συνείδησης της «Αγοράς» της Δίβρης. Ο ίδιος σχεδόν μοναχικός στη ζωή του και πάμφτωχος, για πολλές δεκαετίες ήταν ο «θεληματάς» (κι εδώ με την καλή έννοια) για να εξασφαλίζει τον επιούσιον άρτον και μάλιστα έχει μείνει παροιμιώδες σε διβριώτες και παραθεριστές (στους οποίους ήταν συμπαθέστατος) το περιβόητο «τσετσελόσημο» όπως είχε καθιερωθεί να λέγεται το φιλοδώρημα ή μπουρμπουάρ που έπαιρνε ευχαρίστως όποιο κι αν ήταν και χωρίς γογγυσμόν…

Τα θέματα που θα παρουσιάζουμε θα είναι τηλεγραφικά διατυπωμένα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που θα συλλέγουμε, μαζί με τις συνοδεύουσες φωτογραφίες (παλιές και σημερινές) Σε μερικά θα υπάρχει μεγαλύτερη έκταση, ιδίως όταν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η χαρακτηριστική φωνή του αείμνηστου Γιάννη Τσετσέλη θα αντηχεί στεντόρεια σε λόγγους και λαγκαδιές όπως τότε, τον παλιό καλό καιρό… Συνεχίζουμε.

Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ο τελάλης της Δίβρης, Γιάννης

Τσετσέλης» ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ, ΤΩΡΑ ΜΕ

ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΔΙΒΡΗ»

Η «ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ» του «ΤΕΛΑΛΗ»

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ...

Η νέα εγγονή μου…

Γράφει η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Δεν συνηθίζεται το θαύμα της ζωής κι αυτό το ξέρουν καλά οι ειδικοί της Μαιευτικής επιστήμης. Κάθε φορά η ίδια έκπληξη, κάθε φορά η ίδια ευδαιμονία. Αυτή την παράλογη ελπίδα αναγνωρίζουμε ακόμη και στις σκληρότερες συνθήκες. Στα παιδιά που γεννιούνται στον πόλεμο, την προσφυγιά ή τη μεγάλη φτώχεια. Στα μακρινά ανώνυμα παιδιά του Τρίτου κόσμου, που σπεύδουμε να βοηθήσουμε μέσα από τις ειδικές ΜΚΟ.

Πόσο μάλλον στα δικά μας παιδιά ή τα εγγόνια μας.

Δεν είναι μόνο το πρώτο ή το δεύτερο ή το πολλαπλό. Κάθε τοκετός μια νέα περιπέτεια και κάθε νεογέννητο ένα καινούριο σύμπαν, που προεκτείνει την θνητή μας ύπαρξη στο άπειρο Μέλλον.

Στους διαδρόμους του Μαιευτηρίου στα διαφανή πλαστικά τους λίκνα περιφέρονται όλο το ουράνιο τόξο των νεογέννητων, που συχνά τσιρίζουν σαν ορχήστρα γατιών, που αντί για ενόχληση προκαλεί πλατύ χαμόγελο σε κάθε επισκέπτη.

Και η στιγμή της πρώτης επαφής με το νέο μέλος της οικογένειας στο στενάχωρο δωματιάκι πάντα φέρνει αμήχανα δάκρυα ευδαιμονίας, ειδικά στον μπαμπά και τους παππούδες.

Η Μαία αφού έλεγξε τον αριθμό και τ' όνομα της ταυτοποίησης, την απόθεσε στην αγκαλιά του μπαμπά της κι εκείνη έκλαψε προκαλώντας τη θυμηδία των παρισταμένων κι εκείνη αμέσως σώπασε βολεμένη στην πατρική αγκαλιά. Πρώτη γραμμή επικοινωνίας, πρώτη δικλείδα ασφάλειας στον αφιλόξενο κόσμο μας. Η μαμά της χαμογελούσε πλατιά. Χαλάλι κάθε πόνος και κόπος γιαυτό το δώρο της ζωής, τη νέα ύπαρξη. Ανάμεσα στην τελετουργία των γευμάτων της, γλυκές αναμνήσεις, ανάγκη αναδρομής στις γέννες των προηγούμενων γενιών, στους τρόπους που υποδεχόντουσαν και μεγάλωναν τα νεογέννητα, τις αλλαγές στη φιλοσοφία, την πρακτική και την εξέλιξη του ενός από τους δυο βασικούς σταθμούς του ανθρώπινου βίου.

Και βέβαια την πήρα αμέσως αγκαλιά και βέβαια την κρατώ παραπάνω απ' όσο θα έπρεπε. Είναι η σωστή τακτική ανατροφής των ανθρώπων. Οι γονείς πειθαρχούν τα παιδιά και οι παππούδες κακομαθαίνουν τα εγγόνια τους.

Βλέποντας πόσο ξεχωριστοί άνθρωποι αναδύονται μεγαλώνοντας καθένα από τα προηγούμενα εγγόνια μου, αναζητώ στο πρόσωπο της νεογέννητης τρίτης μου εγγονής τους οιωνούς για το άδηλο Μέλλον της. Αυτό μου το εγγόνι είναι από τα πρώτα στην Ελλάδα, που μαρκάρεται από τη γέννησή του με ΑΜΚΑ και ΑΦΜ. Κουβαλά από την κούνια τις δικές μας αμαρτίες και χρέη, σε μιαν εποχή που μοιάζει καταχείμωνο.

Καθώς ο κόσμος μας φαντάζει όλο και πιο παράλογος επιστρέφω στις προαιώνιες προλήψεις για να τη θωρακίσω. Κρεμώ ματάκια και φυλαχτά στο προσκεφάλι της. Επικαλούμαι την Άτροπο, τη Λάχεση και την Κλωθώ για να την ευλογήσουν. Καλώ την Παναγιά και κάθε αγαθοποιό πνεύμα να παραστέκουν το κάθε βήμα της.

Δε μπορώ πια να υποσχεθώ το Κάστρο του παραμυθιού για ν' ασφαλίσω την πεντάμορφη μου πριγκίπισσα. Οι δράκοι ήδη μας κυκλώνουν απειλητικά, το δάσος φλέγεται κι ο πόλεμος μαίνεται.

Τώρα, που όλες οι χρηματιστηριακές αξίες αποδείχθηκαν κάλπικες, μόνη της προίκα, η πανανθρώπινη σοφία που κουβαλά στο DNA της.

Μόνη μου συμβολή το ελάχιστο αποτύπωμα της δικής μου στιγμιαίας ύπαρξης και όσες σταγόνες αγάπης θα προλάβω να την ποτίσω για όσο ακόμη θα ζω. Ήδη έχουμε παραδώσει τη σκυτάλη στην επόμενη γενιά και η πείρα των χρόνων, αντί για σοφία μας φόρτωσε με άγνοια.

Βυθίζομαι στο βλέμμα της νέας μου εγγονής, διαγράφω κάθε αρχείο και κάνω επανεκκίνηση. Ίσως έτσι πρέπει να ξαναγεννιέται κάθε φορά, με κάθε νεογέννητο ολάκερη η ανθρωπότητα.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017

ΦΩΤΟ-ΡΕΠΟΡΤΑΖ

v Κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας της ΠΕΕΔ και του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» στην Αθήνα….

Σε πολύ «στενό» διβριώτικο και φιλικό περιβάλλον έγινε το απόγευμα της Δευτέρας 30 Ιανουαρίου η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΝΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ στην διβριώτικη Ταβέρνα «Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ» του Τάκη Καρυανού στην Πλάκα (Διογένους 4, στου Αέρηδες).

Μπορεί η προσέλευση των συμπατριωτών να ήταν μικρή (περίπου 2 δεκάδες -και το περίεργο εκείνοι που μας πίεζαν να κάνουμε την Εκδήλωση δεν προσήλθαν!!..., ήλθαν όμως άλλοι που δεν περιμέναμε), μαζί μας και δυο καλοί φίλοι της Δίβρης η Ιωάννα Καλαμπρέζου από τον Πύργο και ο Ανδρέας Χρονόπουλος από τη Γιάρμενα), αλλά η ατμόσφαιρα ήταν έντονα πατριωτική.

Ο πρόεδρος της ΠΕΕΔ και του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗ» Σωτήρης Σωτηρόπουλος αφού καλωσόρισε τους παραβρεθέντες και ευχήθηκε τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΆ για το νέο έτος, εισαγωγικά αναφέρθηκε στο ιστορικό της Ταβέρνας «Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ» που μας φιλοξενεί εδώ και δεκαετίες και τη σημασία της για τη Δίβρη και τους διβριώτες της Αθήνας από το 1930 που ξεκίνησε από τον μπάρμπα Θόδωρο Καρυανό και τα αδέλφια του και λειτουργεί μέχρι σήμερα.

Στη συνέχεια έκανε μια αναφορά για τους σκοπούς και την αποστολή της Ένωσης και του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» και μια γενική ενημέρωση για τα τρέχοντα και ζωτικά προβλήματα της γενέτειρας Δίβρης (την περιβόητη «Ανάπλαση», την κατάρρευση του αριθμού των μαθητών των Σχολείων μας, την παντελή έλλειψη γιατρού, την προσπάθεια για απόκτηση ΑΤΜ, την «νεκρή» Αγορά της Δίβρης, την μόλυνση και κακή διαχείριση του πόσιμου νερού, τα Μνημεία όπως την επισκευή της Αγ. Τριάδας, τον δρόμο ΕΟ111, την διάκριση συμπατριωτών, την προοπτική Ορεινού Δήμου κλπ)

Κατόπιν έκανε σύντομο απολογισμό των δράσεων του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» στο παρελθόν έτος (Εκδηλώσεις καλοκαιριού, Βρύση «Πάνω Γαβροβίκος, παρεμβάσεις στις δημόσιες και δημοτικές Αρχές για τα προβλήματα) και το προγραμματισμό για το τρέχον έτος 2017 (μονοπάτι περιπάτου και διαμόρφωση χώρου αναψυχής στο «Πάνω Γαβροβίκο-Λοζίσσο) και άλλες μελλοντικές δράσεις και έργα ευποιίας στην πατρώα γη…

Σε όλους τους παραβρεθέντες δόθηκε ένας φάκελος με 3 σημαντικά έντυπα: α) την επιστημονική Ανακοίνωση που έγινε στη Δίβρη από τον Οθωμανολόγο καθηγητή κ. Γεώργιο Κολλιόπουλο για την ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΒΡΗ –σπουδαίο ιστορικό ντοκουμέντο των ετών 1461-1463 β) το απόσπασμα από το βιβλίο του μεγάλου Γερμανού Φιλοσόφου Φον Βιλαμόβιτς που επισκέφτηκε τη Δίβρη το 1873 και τι λέει για την πνευματική μόρφωση των Διβριωτών τότε και γ) ένα οκτασέλιδο φυλλάδιο, έκδοση του «ΠΝΕΥΜΑΤΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ», με τα εξαιρετικά ποιήματα του Θεοδ. Ξύδη για τη Δίβρη μας που γράφτηκαν το 1930.

Τέλος η παραβρεθείσα διβριώτισσα δεύτερης γενιάς κ. Αγγελική Μανιαδάκη (κόρη της Μαρίκας και εγγονή του δάσκαλου Μιχάλη Αγγελόπουλου «Μαραθιά») απάγγειλε ένα ωραίο και συγκινητικό δικό της ποίημα για τη Δίβρη μας, το οποίο μάλιστα θα μελοποιηθεί από μουσικό συνθέτη περιωπής.

Και ήρθε η ώρα της κοπής της πίτας (στην ουσία δυο πίτες που είχαν την καλοσύνη να φτιάξουν οι εκλεκτές κυρίες Ρίτσα Τσιγκάνου-Αναστασοπούλου και Μαρία Σωτηροπούλου-Αρβανίτη) από το πρόεδρο του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ».

Τα δυο φλουριά έπεσαν το πρώτο στον Γιαρμεναίο Ανδρέα Χρονόπουλο και το άλλο στο Δημήτρη Ηρωδ. Σωτηρόπουλο (το μεν πρώτο φλουρί ο τυχερός πήρε τα δυο βιβλία εκδόσεις της Βιβλιοθήκης μας «Η ΔΙΒΡΗ ΗΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ» του δάσκαλου-ιστορικού Νίκου Αναστόπουλου και τα «ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΔΙΒΡΗΣ» του Καθηγητή Ιστορίας δικού μας Νίκου Αναστασόπουλου και το δεύτερο φλουρί πήρε ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος ήταν τα δυο βιβλία που έχει εκδώσει ο ίδιος για τα «ΜΕΤΕΩΡΑ» και το «ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ», που φυσικά δώρισε με τη σειρά του, το ένα στην κ. Ρούλα Γεωργ. Μιχαλοπούλου και την κ. Ιωάννα Καλαμπρέζου)

Και αφού τελείωσε η σεμνή τελετή με εκατέρωθεν ευχές για ΥΓΕΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ για το νέο έτος 2017,

ένα μέρος των συμμετεχόντων στη τελετή της κοπής της πίτας συνέχισε με φαγητό και ποτό στην ταβέρνα με ξεχωριστό κέφι. Εκεί ήταν η έκπληξη με τα γνήσια δημοτικά τραγούδια από τον ξεχωριστό συμπατριώτη Τάκη (Χρίστο) Τόλιο που με μεγάλη δεξιότητα μας τραγούδησε και που τον συνόδευσαν όλα τα μέλη της εκλεκτής παρέας….., ευχόμενοι ολόψυχα ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ !!...

v Ένα Ενθύμημα στον αδελφικό μου φίλο ΝΙΚΟ Δ. ΚΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟ, «τον γιο του μυλωνά», τον καλλίτερο άνθρωπο της Διβρης, που έφυγε πριν 4 χρόνια ακριβώς...

(Μικρό απόσπασμα, από το ΑΦΙΕΡΩΜΑ που του έκανα, στο περιοδικό «ΔΙΒΡΗ»)

"...Για το Νίκο, η ανθρωπιστική προσφορά του αυτή, ήταν η «δεύτερη φύση» του… Θεωρούσε καθημερινό χρέος του, να πηγαίνει το ψωμί από το φούρνο ή άλλα ψώνια στις γερόντισσες και τους γέροντες της γειτονιάς του. Το θεωρούσε φυσικό να τρέχει στις διάφορες υπηρεσίες του Πύργου ή της Πάτρας (για κάποια βοηθήματα ή άλλες εξυπηρετήσεις και προβλήματα) εξυπηρετώντας τους συμπολίτες μας. Θεωρούσε χρέος του κάθε Κυριακή ή γιορτή ή πανηγύρι να πηγαίνει στη Εκκλησιά ή τα εξωκλήσια τους ανήμπορους γέροντες ή άλλους συμπατριώτες μας. Ήταν στα συνήθη καθήκοντά του να κουβαλάει τους αρρώστους στο Ιατρείο της Δίβρης ή στα Νοσοκομεία του Πύργου και της Πάτρας, και να τους συντρέχει σε όποια ανάγκη είχαν. Θεωρούσε υποχρέωσή του να ξενυχτάει και να συμμετέχει ολόψυχα στις λύπες (θανάτους, κηδείες) των συγχωριανών μας…
Ήταν με λίγα λόγια, ο φύλακας άγγελος των ανήμπορων, ήταν ο πλέον χρήσιμος και ωφέλιμος συμπατριώτης μας και η απουσία του τώρα γίνεται μέρα με τη μέρα, πιο αισθητή...."

Ένας σπάνιος συμπατριώτης, μέγα παράδειγμα προς μίμησιν...

v Παραμονές Χριστούγεννα του έτους 1979, περιδιαβαίνοντας το κέντρο της Αθήνας…

ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ, τόχω συνήθεια να περιδιαβαίνω τις πλατείες και τους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας (Ομόνοια, Αιόλου, Ερμού, Μοναστηράκι) και να "ψυχογραφώ" τους συνανθρώπους μου.... Και μετά κάτι να λέω ή να γράφω (συναισθήματα, στιγμιότυπα, γεγονότα, συμπεριφορές κλπ)
Για φέτος, τίποτα το σημαντικό, ίσως στέρεψε η εσωτερική μου παρόρμηση. Λόγω ηλικίας; Λογω αλλαγής του κόσμου γύρω μου; Κάτι θα φταίει....

Δεν είχα για τις περασμένες γιορτές καμιά "έμπνευση" καινούργια....
"Απέσβετο και λάλον ύδωρ", πιθανότατα!!..,

Γιαυτό παραθέτω, ένα κείμενο που έγραψα στο περιοδικό "ΔΙΒΡΗ", παραμονές Χριστούγεννα 24 Δεκέμβρη 1979..,
Διαβάστε το, για να δείτε πως έχει αλλάξει ο κόσμος από τότε, με τα δικά μου μάτια.

Υ. Γ. Ζητώ συγγνώμη που θα πω, ότι διαβάζοντας τότε, το κείμενο αυτό ο αναγνωρισμένος Λογοτέχνης αείμνηστος Βασίλης Μοσκόβης, δεν πίστευε ότι το έγραψα εγώ...
Ήταν φιλοφρόνηση; Το πίστευε κι εκείνος; Δεν ξέρω.
Πάντως εγώ ως αδόκιμος γραφιάς, ομολογώ το καταχάρηκα....

v Η ΛΑΜΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Πήρα προ καιρού το παρακάτω κείμενο από τον συμπατριώτη Θοδ. Κ. Ηλιόπουλο και το δημοσιεύω αυτούσιο. Έχει σημαντικό ενδιαφέρον για την αρχαία λέξη Λαμπεία ή Λαμπία (εξού και τα «Ιερά Λάμπεια Ορη», παρ΄ αρχαίοις, όπως βρίσκουμε σε διάφορα αρχαία κείμενα – Όμηρος, Γεωγράφος Στράβων, Απολλώνιος ο Ρόδιος, περιηγητής Παυσανίας). Εδώ ο συμπολίτης εντόπισε σε έκδοση του Harvard τις αναφορές Lampia ως πόλη της Αρκαδίας, το όρος Lampeus, επίσης στην Αρκαδία και το όρος Pholoe (Φολόη) επίσης στην Αρκαδία!!!...

Είναι πολύ σημαντικά στοιχεία που περιγράφει ο Ρωμαίος συγγραφέας ΠΛΥΝΙΟΣ Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ (23-79μ.Χ) και επιβεβαιώνουν τα πολλάκις αναφερθέντα στην παρούσα σελίδα (και το περιοδικό «ΔΙΒΡΗ») ότι η περιοχή της Λαμπείας (σημερινής Δίβρης) ήταν Παλαιοαρκαδικός οικισμός της Αζανίας, το όρος Φολόη ήταν επίσης στην Αρκαδία (όπως το περιγράφει ο περιηγητής Χρ. Κορύλλος και δημοσιεύματα πριν 100 χρόνια και το χωροθετούν στα βουνά της Δίβρης με τα σημερινά ονόματα Αη-Κωνσταντίνιος και Αη-Ζαχαριάς με υψόμετρο 1600μ.).

Δεν απομένει –και το ελπίζουμε- παρά να έχουμε μια επίσημη επιστημονική ιστορική τεκμηρίωση.

Διαβάστε το σημείωμα που μου έστειλε ο κ. Θ. Ηλιόπουλος
«Ένα σπάνιο στοιχείο εντοπίσαμε, από έκδοση του πανεπιστημίου Harvard που συνδέει την Λαμπεία με την αρχαιότητα. Είναι το μοναδικό στοιχείο που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα και αναφέρεται στο όρος και την πόλη Λάμπια (PLINY'S 23 -79 μ.Χ) .
.

VI. Most of the interior of the Peloponnese is occupied by Arcadia, which on every side is remote from the sea; it was originally called Drymodes, and later Pelasgis. Its towns are Psophis, Mantinea, Stymphalus, Tegea, Antigonea Orchomenus, Pheneus, Pallantium (from which the Palatium at Rome gets its name), Megalopolis, Gortyna, Bucohum, Camion, Parrhasia, Thelpusa, Melaenae, Heraea, Pylae, Pallene, Agrae, Epium, Cynaethae, Lepreon in Arcadia, Parthenium, Alea, Methydrimn, Enispe, Macistum,
Lampia,
Clitorium and Cleonae. Between the last two towns is the district of Nemea commonly called Bembinadia. The mountains in Arcadia are Pholoe, with a town of the same name, Cyllene also with a town, Lycaeus on which is the shrine of Zeus Lycaeus, Maenalus, Artemisius, Parthenius,
Lampeus,
Nonacris, and also eight others of no note. The rivers are the Landona flowing from the marshes of Fonia and the Dogana flowing down from the mountain of the same name into the Alpheus.
Η αρχική ονομασία της πόλης ήταν άλλη, αλλά με παρέμβαση των ιερατείων της καταραμένης γενιάς των Ατρειδών πήρε το νέο όνομα από τα Λάμπεια όρη. Η εφτάχρονη ερευνά μου έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και έχουν συλλεχθεί και συνδεθεί χιλιάδες στοιχεία ...... σε λίγους μήνες περισσότερα (Από έρευνα του Θοδ. Ηλιόπουλου "Χημικου")»

v ΜΙΚΡΑ-ΜΕΓΑΛΑ ΝΕΑ

· Προσθήκη σκέπαστρου στο Γυμνάσιο Δίβρης

Μια καλαίσθητη κατασκευή προστέθηκε στο προαύλιο του Γυμνασίου-Λυκείου Λαμπείας, με την τοποθέτηση σκεπάστρου στο χώρο των τουαλετών για να προφυλάσσονται τα παιδιά από τα νερά των βροχών που μάλιστα λίμναζαν…

Όμως, θα μπορούσαν οι υπεύθυνοι να διαθέσουν ένα ελάχιστο επί πλέον ποσό για το σοβάτισμα και βάψιμο του εξωτερικού τοίχου αυτών των τουαλετών που έχει πανάθλια εμφάνιση στην ΒΑ όψη του κτιρίου. Επίσης καμιά ενέργεια και φροντίδα (παρά το γεγονός ότι το έχουμε επισημάνει εδώ και χρόνια) για την κάτω Κεντρική είσοδο του παραδοσιακού κτιρίου, με τις φυτρωμένες αγριοσυκιές στην πόρτα και τα χορτάρια στα πρεβάζια των παραθύρων…(!!) Τι να πούμε πλέον, για την ακατανόητη αδιαφορία Κοινοτικών-Δημοτικών και Εκπαιδευτικών υπευθύνων.

· Ερώτηση στους εκκλησιαστικούς και μοναστικούς παράγοντες

Είναι αλήθεια αυτό που καταγγέλλουν συμπολίτες, ότι κάποια εξωκκλήσια της Δίβρης χρησιμοποιούνται ως χώροι αποθήκευσης ζωοτροφών από κτηνοτρόφους;; (!!)

· Ματαιώθηκε η έλευση του «Εργαστήριου για την αυτάρκεια και την αειφορία»

Λόγω του υπερβολικού ψύχους ματαιώθηκε η έλευση για το τριήμερο των Φώτων των κλιμακίων Οργανώσεων, προσκληθέντων από την «Συνεταιριστική Eco Διβρης» που θα φιλοξενούνταν στις εγκαταστάσεις των Κατασκηνώσεων της Ι. Μητροπόλεως Ηλείας στο Κάτω Μοναστήρι της Δίβρης…. Έτσι χάθηκε η ευκαιρία για μια πρωτοποριακή δράση στην κωμόπολη που θα γινόταν με την συνεργασία της Ι. Μητρόπολης Ηλείας και Οικολογικών-Αναπτυξιακών Οργανώσεων…

· Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ, προσφέρει δώρα στα Σχολεία μας

Ο ΣΔΑ για μια ακόμη φορά προσέφερε τις Χριστουγεννιάτικες μέρες δώρα στους μικρούς μαθητές του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου Λαμπείας. Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία που αν συνδυαζόταν με μια πάνδημη γιορτή των Διβριωτών με συμμετοχή γονέων και κατοίκων, θα ήταν πολύ καλλίτερα (παρόντες μόνο ο Πρόεδρος του ΣΔΑ κ. Αμπατζής, η δημοτική Σύμβουλος κ. Πατσή και οι δασκάλες)

· Η «Ανάπλαση» των κοινόχρηστων χώρων Δίβρης, ύψους 860.000 Ευρώ

Ώρα (κάτω από το) μηδέν!!!... (προφανώς, εις βαθιάν χειμερίαν νάρκην)

v Να, και κάτι ευχάριστο για τη Δίβρη μας...

Ο καταγόμενος από τη Διβρη Ηλείας ΓΙΑΝΝΗΣ Κ. ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ
σκηνοθέτης στο Μονόπρακτο του επίσης εκ Διβρης καταγόμενου ΠΑΥΛΟΥ ΜΑΤΕΣΙ...
(Βλέπε και http://www.faust.gr/%ce%b1-%ce%bc-%ce%ac-%cf%81-%ce%b1-%ce…/)

Το έργο του Παύλου Μάτεσι "ΑΜΑΡΑΝΤΑ" σκηνοθετεί ο Γιάννης Σκουρλετης που ανέβηκε στο Θέατρο "ΦΑΟΥΣΤ", που μάλιστα σκηνογράφος είναι ο γιός του Γιάννη, Κωνσταντίνος.... Το ευχάριστο είδα το πρωί στην ΕΡΤ.

Θυμάμαι τον μικρό μαθητή Γιάννη Σκουρλέτη (όταν είχα στενές σχέσεις με τους γονείς του, που αργότερα χάλασαν...), τον θυμάμαι με τις εκ νεότητός του ποικίλες καλλιτεχνικές ευαισθησίες του (μου έχει ζωγραφίσει και χαρίσει ένα ωραίο πιάτο τοίχου...)
Προσωπικά, χάρηκα για την πρόοδο του στα θεατρικά δρώμενα και περισσότερο γιατί σκηνοθέτησε έργο του μεγάλου συμπολίτη μας αείμνηστου Παύλου Μάτεσι....

Πρέπει να είμαστε, περήφανοι!!..,
Υ. Γ. (Ενός ....αιθεροβάμονος) πολύ θα ήθελα να το δω και στη Δίβρη να ανεβαίνει στη σκηνή του "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ". Αμήν.....

v Ένας υπεραιωνόβιος από την Δερβινή (Κρυόβρυση) Ηλείας και αυτοσχέδιος ποιητής, έφυγε σε ηλικία 112 χρόνων..

Ο μπάρμπα Θόδωρος Μασούρας από τη Δερβινή έζησε 112 χρόνια και ίσως ήταν από τους μεγαλύτερους σε ηλικία Έλληνες.

Επομένως στο εξής θα λέμε το γνωστό "Πήγε σαν το Μασούρα", με καμάρι και σαν ευχή πλέον: να ξεπεράσεις τα 112 χρόνια!!!... και όχι με την πρώην τραγική εκδοχή του.

Ο υπεραιωνόβιος συμπολίτης, μου είχε στείλει για το περιοδικό "ΔΙΒΡΗ" ποιήματα που έγραφε συνεχώς... Έψαξα τα βρήκα και τα αναδημοσιεύσω...

v ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

· Θάνατοι:

-Έφυγε η Τασία Κούλου, (χήρα Λάμπη Κούλου από τους Καρυανάδες Δίβρης) ετών 80 και κηδεύτηκε στην Αθήνα όπου διέμενε.

-Έφυγε η Ελένη Σωτηροπούλου, (χήρα Θεοδωράκη Σωτηρόπουλου από τους Περδικαράδες Δίβρης) ετών 90 και κηδεύτηκε στην Αθήνα όπου διέμενε

-Έφυγε η Αντιόπη Β. Γαρδίκη ετών 90 από τους Γκρουστάδες Δίβρης

-Έφυγε η Αγγέλω Χαρ. Χρονοπούλου-Δανίκα, ετών 87 από τους Καρυανάδες της Δίβρης όπου και κηδεύτηκε

-Έφυγε ο Βασίλης Δ. Φωτεινός, ετών 92 από τους Λαζαράδες Δίβρης, όπου και κηδεύτηκε
-Έφυγε ο Θόδωρος Κων. Σταυρόπουλος, ετών 92 από του Περδικαράδες Δίβρης και κηδεύτηκε στην Πάτρα όπου διέμενε.

Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους τους

· Γεννήσεις:

-Η Παρασκευή Καρμπέτα και ο Νίκος Τούμπλαρης από τους Περδικαράδες Δίβρης, απέκτησαν αγόρι

-Η Νίκη (κόρη του Σωτ. Σωτηρόπουλου από τους Γκρουστάδες Δίβρης) και ο Κώστας Καραμιχάλης απόκτησαν κορίτσι

Να τους ζήσουν

v Ο φετινός χιονιάς στη Δίβρη με λίγο χιόνι, μεγάλες ασυνήθιστες παγωνιές αλλά και σπουδαίες ορειβασίες…

Διαβάσαμε ωραίο και ...άνετο το ρεπορτάζ, όπως είδαμε στις τοπικές εφημερίδες. Με επιτόπια επίσκεψη, όπου είδαμε δηλώσεις εκπροσώπων ντόπιων με τις φωτογραφίες τους. Ολίγον δραματοποιημένες οι δηλώσεις από τους δημοτικούς και τοπικούς παράγοντες, όπου μερικοί που αυτοσυστήθηκαν ως "αγροτοκτηνοτρόφοι" δεν έχουν πιάσει κασμά ή κλίτσα στα χέρια τους...

Προκάλεσε εντύπωση ότι όλοι οι δηλώσαντες, "ευλογούσαν" το χιόνι που φέρνει επισκέπτες τουρίστες στη Δίβρη (που πήγαν φαίνεται άνετα) αλλά από την άλλη οι ίδιοι παραπονούνταν για την ταλαιπωρία του χιονιού!!!.. Αντιφατικά πράγματα... Και πως να μην είναι;

Άλλο το χιονάκι των 10 άντε 20 πόντων της φετινής Διβρης και άλλο το χιόνι των 2 η 3 μέτρων της Κύμης και της Αλοννήσου!!!...
Η Διβρη, που θα έπρεπε να είναι σπουδαίος χειμερινός προορισμός σαν την Βυτίνα, τη Δημητσάνα, την Στεμνίτσα, τα Λαγκάδια κλπ, είναι ένας φτωχός συγγενής που έχει εγκαταλειφτεί και από τον Δήμο και από την Πολιτεία....

Ορειβασίες…

Όμως είχαμε σημαντικές επισκέψεις από ορειβάτες που περπάτησαν το ελατοδάσος της Λαμπείας, όπου βέβαια το χιόνι ήταν άφθονο και δυσκολοπερπάτητο επειδή ήταν παγωμένο. Αρκετός ο αριθμός των φυσιολατρών του Ορειβατικού Συνδέσμου Πατρών που ανέβηκαν μέχρι το Μοναστήρι-Αγ. Παντελεήμονα-Πόντο.

Όμως 3 ορειβάτες, ο εκ Δίβρης καταγώμενος Γιάννης Ν. Βασιλόπουλος με δυο φίλους του, προσπάθησαν να ανέβουν στην κορυφή της «Γκρέμπενης» στα 1600μ. υψόμετρο, αλλά κατάφεραν και έφτασαν μέχρι τα 1400 μέτρα, με μεγάλες δυσκολίες.

Μπράβο στον συμπατριώτη Γιάννη Βασιλόπουλο, μαζί με τους δυο φίλους σου γενναιόψυχους ορειβάτες που αναδεικνύουν τη κορυφή "Γκρέμπενη" των Λαμπείων Ορέων, σε όλη της την μεγαλοπρέπεια.... Και ας μη καταφέρανε να φτάσουν στην κορφή των 1600μ. λόγω του μεγάλου ύψους του παγωμένου χιονιού..... Μας έδωσαν όμως καταπληκτικές φωτογραφίες.

Απολαύστε φωτογραφίες τον άθλο των 3 τολμηρών ορειβατών στη Διβρη Ηλειας!!..,