ΜΑΡΤΙΟΣ 2018 Ο "ΤΕΛΑΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ Γιάννης Τσετσέλης" ενημερώνει για τα νέα της Δίβρης

Δίβρη 1915. Την ημέρα της Εθνικής Γιορτής της 25ης Μαρτίου, οι λεβέντες νέοι της Δίβρης με την αυθεντική εθνική ενδυμασία. Σπουδαίοι Διβριώτες με την δική του ιστορία ο καθένας.
Από αριστερά Χρύσανθος Πετραλιάς, Γεώργιος Χ. Κοσμόπουλος, Κώστας Θ. Κοσμόπουλος, Σπύρος Σπυρόπουλος, Γιάννης Ζαφειρόπουλος.
Και δεξιά κάτω οι οργανοπαίχτες Σλανταφέρας (κλαρίνο), Τσαλούνης (βιολί) 

ΜΑΡΤΙΟΣ  2018

Ο "ΤΕΛΑΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ
Γιάννης Τσετσέλης"

ενημερώνει για  τα νέα της Δίβρης

(και γύρω χωριών του ιστορικού Δήμου Λαμπείας)

Η ΝΕΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ

( Έτος 6ο - ΜΑΡΤΙΟΣ 2018 - Aρ. Φύλλου 62)

Όταν ο Δήμος Αρχ.Ολυμπίας, οιυπεύθυνοι κρατικοί παράγοντες, η τοπική κοινωνία και η Κοινότητα  κοιμούνται και αδιαφορούν, εμείς επαγρυπνούμε και ενδιαφερόμαστε...

Και δια της εφημερίδας με τον ανωτέρω τίτλο:

 Θα σας ενημερώνουμε για μικρά και μεγάλα 

θέματα της κωμόπολης 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

            Γιατί διαλέξαμε, αυτό το περίεργο τίτλο της ηλεκτρονικής εφημερίδας μας;

            Ο Γιάννης Τσετσέλης, για όσους δεν τον γνώρισαν, ήταν μια εμβληματική μορφή, μια «γραφική» (με την πιο καλή έννοια) φιγούρα της παλιάς καλής Δίβρης που έζησε και άφησε το ίχνος του επί πολλές δεκαετίες τον περασμένο αιώνα. Ενδεχομένως το όνομα «Τσετσέλης» να έχει περάσει σε πολλούς με κάποια απαξία, ως ενός φτωχού, καταφρονεμένου και όχι έξυπνου συμπολίτη μας. Ήταν όμως, από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες που άφησαν εποχή στην ιστορική κωμόπολη. Ελπίζουμε να δοθεί ευκαιρία να γράψουμε για την ψυχοσύνθεση, την καλοσύνη και να ξετυλίξουμε κάποιες ενδιαφέρουσες σημαντικές πτυχές της πολυσήμαντης αυτής προσωπικότητας, με τη διήγηση περιστατικών (το πλείστον σπαραξικάρδιων)  που σημάδεψαν όχι μόνο τον ίδιο αλλά όλη την τοπική κοινωνία της Δίβρης. Σήμερα θα περιοριστούμε σε λίγα.

            Ξεκινώντας αυτή τη μόνιμη ενημερωτική στήλη κάνουμε γνωστό στους εκλεκτούς αναγνώστες της «ΝΕΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ», ότι ο Γιάννης Τσετσέλης ήταν για ένα μεγάλο διάστημα ο επίσημος εκφωνητής, ο τελάλης της Δίβρης, δηλ. ο άνθρωπος που διαλαλούσε με την χαρακτηριστική και πολλές φορές ακατάληπτη φωνή του («ψεύδιζε» λίγο), όλα τα σημαίνοντα γεγονότα και τις ανακοινώσεις (ως είδος μεγαφώνου) που αφορούσαν τοπικά προβλήματα της Κοινότητας, χαρούμενα ή άσχημα νέα της ζωής της κωμόπολης, η αναγγελία προσωπικής εργασίας, η διανομή νερού για άρδευση κλπ, κλπ. Ήταν με λίγα λόγια η φωνή της συνείδησης της «Αγοράς» της Δίβρης. Ο ίδιος σχεδόν μοναχικός στη ζωή του και πάμφτωχος, για πολλές δεκαετίες ήταν ο «θεληματάς» (κι εδώ με την καλή έννοια) για να εξασφαλίζει τον επιούσιον άρτον και μάλιστα έχει μείνει παροιμιώδες σε διβριώτες και παραθεριστές (στους οποίους ήταν συμπαθέστατος) το περιβόητο «τσετσελόσημο» όπως είχε καθιερωθεί να λέγεται το φιλοδώρημα ή μπουρμπουάρ που έπαιρνε   ευχαρίστως όποιο κι αν ήταν και χωρίς γογγυσμόν…

Τα θέματα που θα παρουσιάζουμε θα είναι τηλεγραφικά διατυπωμένα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που θα συλλέγουμε, μαζί με τις συνοδεύουσες φωτογραφίες (παλιές και σημερινές) Σε μερικά θα υπάρχει μεγαλύτερη έκταση, ιδίως όταν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η χαρακτηριστική φωνή του αείμνηστου Γιάννη Τσετσέλη θα αντηχεί στεντόρεια σε λόγγους και λαγκαδιές όπως τότε, τον παλιό καλό καιρό…        Συνεχίζουμε.

 Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ο τελάλης της Δίβρης, Γιάννης 

Τσετσέλης» ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ, ΤΩΡΑ ΜΕ 

ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΔΙΒΡΗ»

Η «ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ» του «ΤΕΛΑΛΗ»

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ...

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Γράφει η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπουλου*

 Και νάμαστε ξανά στην εθνική γιορτή μας. Και τι καινούριο θα μπορούσε ν’ ακουστεί; Τα ίδια κάθε χρόνο. Το μάθαμε το παραμύθι. Ελευθερία ή θάνατος και Σούλι και Γραβιά και Κολοκοτρωναίοι και Καραϊσκάκηδες και Φιλική Εταιρεία και ίσως ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Το λάβαρό του αμφισβητείται σαν γνήσιο πιστοποιητικό της γέννησης της επανάστασης. Ίσως να είναι μόνο η ημερομηνία, που το βρέφος δηλώθηκε στο ληξιαρχείο της Ιστορίας. Ίσως λοιπόν λάθος ημέρα γιορτάζουμε.

Η 25^η Μαρτίου διαλέχτηκε αργότερα από τους κρατούντες. Πώς θα τραγουδούσαμε «Χαρείτε αδέλφια την τρανή διπλή γιορτή, που είναι η γιορτή της πίστης και της λευτεριάς»; Πώς θα μπλεκόταν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου με τον ευαγγελισμό του Γένους; Και γιατί όχι δηλαδή; Η Ελλάδα κοιλοπονούσε αυτή την ώρα από τα στιγμή που σκλαβώθηκε. Το αξιοθαύμαστο δεν είναι το 1821, αλλά η αδιάκοπη αλυσίδα των αποτυχημένων εξεγέρσεων, που κορυφώθηκε το ’21. Και μην αφήνουμε κανένα να μας πει ότι η λευτεριά μας χαρίστηκε από τους ξένους χάρη στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, ότι έτσι που τρωγόμαστε μεταξύ μας οι τούρκοι θάπνιγαν κι αυτή την επανάσταση στο αίμα.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ότι κι αν γινόταν η Ελλάδα θα ξαναγεννιόταν. Τι είμαστε; Μια μπουκιά λαός πεισματικά ριζωμένοι σε ξερά βράχια. Το μόνο που καλλιεργήσαμε ήταν το πνεύμα. Αυτό και παραδώσαμε σε όλη τη γη. Συνάξαμε κόμπους σοφίας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς και στήσαμε ένα θαύμα ανεπανάληπτο, που απλώθηκε σε όλη την οικουμένη. 

Την πρώτη φορά καβάλα στο Βουκεφάλα θριαμβευτικά με το Μεγαλέξανδρο η Ελλάδα έφθασε μέχρι τις εσχατιές της Ανατολής, όπου επιβιώνει μέχρι και σήμερα. Τη δεύτερη αναγκάστηκε να υποταχθεί. Υποδουλώθηκε η Ελλάδα στους ρωμαίους για να ριζώσει τον πολιτισμό της παντού. Η Ρώμη δεν ήταν παρά  η γέφυρα για το Βυζάντιο, μια ρωμαϊκή αυτοκρατορία, που κατέληξε σε πλήρη εξελληνισμό και σε γόνιμη σύζευξη του κλασσικού πνεύματος με την ορθοδοξία. Η Ελλάδα στο Βυζάντιο στάθηκε ο προμαχώνας της Ευρώπης, ο πυρήνας και η κιβωτός του πολιτισμού σε μια περίοδο που το σκοτάδι σκέπαζε τα πάντα και οι ορδές των βαρβάρων χτυπούσαν από παντού. Βαρύς χειμώνας. Έπρεπε να θυσιαστεί το Βυζάντιο για νάρθει η άνοιξη στην ανθρωπότητα. Η διασπορά του Βυζαντίου έφερε την Αναγέννηση. Μην αφήνουμε λοιπόν ποτέ τους ξένους να ξεχνούν πόσα οφείλουν σε αυτή τη χώρα.

400 χρόνια σκλαβιά. 400 χρόνια κάτω από τον οθωμανικό ζυγό, τα πιο γόνιμα στην ιστορία της Ευρώπης. 400 χρόνια επανάστασης. Από την πρώτη κιόλας στιγμή. Και βέβαια μας χρησιμοποίησαν οι ξένοι. Όλοι τους. Όπως το συνηθίζουν μέχρι τις μέρες μας. Μοίρα των μικρών να γίνονται πιόνια στη σκακιέρα των ισχυρών. Το σπαθί του Λάμπρου Κατσώνη σύμβολο. Μέσα στο Αιγαίο. Από ένα μονάχα έλληνα που διαφέντευε την ελληνική θάλασσα και δεν άφηνε τούρκικο πλοίο να ξεμυτίσει από τα Δαρδανέλια για κάμποσα χρόνια. Να το θυμόμαστε πάντα το σπαθί του Κατσώνη, που στοιχειώνει το Αιγαίο. Ειδικά σήμερα.

Μοίρα λοιπόν αυτού του τόπου να τη διαγουμίζουν οι λογής λογής προστάτες που μόνο το καλό μας θέλουν; Ποιοι είμαστε και πού πηγαίνουμε, εμείς οι περήφανοι ρωμιοί που στεκόμαστε με τόνα πόδι στην Ευρώπη και με τ’ άλλο στα Βαλκάνια; «Του έλληνα ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει». Το θυμόμαστε;

«Ελευθερία ή θάνατος» Πόσο μετρούν αυτές οι λέξεις σήμερα; Γιατί θα πεθαίναμε; Πεθαίνουμε γιατί μας αρέσει να τρέχουμε στους δρόμους, γιατί παρατρώμε και παθαίνουμε καρδιοπάθειες, γιατί δεν προσέχουμε και κολλάμε ίσως AIDS.

Θα πεθαίναμε για να υπερασπιστούμε τούτη την όμορφη γλώσσα; Τούτη την ευαίσθητη ιδέα; Πού είναι το όριο ελευθερίας και ασυδοσίας; Πότε θα νιώσουμε ξανά την ανάγκη να θυσιαστούμε λεύτερα για το μέλλον αυτού του τόπου, για τα’ αγέννητα παιδιά μας;

Ζούμε την εποχή του εγωκεντρισμού. Όλοι νιώσαμε προδομένοι από την Ιστορία όταν η κατάρρευση της Σοβιετικής αυτοκρατορίας συμπαρέσυρε τις ελπίδες για ένα δικαιότερο κόσμο. Όλοι πάψαμε να έχουμε οράματα, να επενδύουμε σε πολιτικούς στόχους. Σλόγκαν της εποχής «Όλοι ίδιοι είναι, όλοι τα ίδια κάνουν, ας κοιτάξει ο καθένας το συμφέρον του».

Είμαστε στο Μεσαίωνα ξανά; Η Ιστορία, το μάθαμε πια, δεν τραβάει ευθεία την ανηφόρα. Ανελίσσεται ευτυχώς, αλλά με κύκλους που μας αποθαρρύνουν. Όμως γιατί; Τούτο το χώμα έγινε γόνιμο από το αίμα που το πότισε. Καμιά θυσία δεν πάει χαμένη στον κόσμο μας. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο. Χρειάζεται να πεθάνει κάποιο αστέρι για να γεννηθεί ένας άνθρωπος. Πρέπει να υπάρξει μια μαύρη τρύπα για να γεννηθεί ένα αστέρι.  Ο κόσμος μας δεν είναι παρά ένας θαυμαστός κύκλος δημιουργίας και καταστροφής και είναι πάντα τα όνειρα που καρτερούν τη στιγμή που θα εκδικηθούν τη σκληρή πραγματικότητα. Και τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο για το σκοτάδι από την επανάσταση των ονείρων.

Είμαστε στο τούνελ. Πόσα χρόνια ακούμε το ίδιο ρεφραίν; Βαρεθήκαμε να περιμένουμε τις καλύτερες μέρες, γιαυτό και γίναμε πρωταθλητές στην παράνομη κονόμα και το καυχιόμαστε.

Και όμως. Υπάρχει κίνδυνος ν’ απαιτηθούν ακόμη μεγαλύτερες θυσίες. Υπάρχει πιθανότητα να χρειαστεί ξανά ν’ ανεμίσουμε λάβαρα στράτευσης. Ας μη φοβόμαστε. Αρκεί να προσευχόμαστε.

«Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη εσύ δοξαστική, μη, παρακαλώ σας, μη λησμονάτε τη χώρα μου»

Το 1821 ζει μέσα μας και στο αίμα των παιδιών μας. Και η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

*Υ. Γ. (ομιλία μου στις 23-3-1994 για την εθνική γιορτή της 25ης Μαρτίου στον Οίκο Ναύτου, όπου τότε δούλευα) 

Ακόμη επίκαιρη!!!!! 

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

                       ΦΩΤΟ-ΡΕΠΟΡΤΑΖ

v  Η ΓΙΟΡΤΗ του Εθνικοαπελευθερωτικού ξεσηκωμού του 1821 και η δική μας ΔΙΒΡΗ ΗΛΕΙΑΣ....
(Για συμπολίτες-φίλους, αλλά και εντόπιους και ξένους τινές...)

Πολλά θα είχαμε να γράψουμε για την μικρή ή μεγάλη προσφορά των προγόνων μας Διβριωτων Ηλείας στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 (για πολύ περισσότερα και ενδιαφέροντα, σας παραπέμπουμε στο βιβλίο Ιστορίας του φωτισμένου δασκάλου μου και συγγραφέα Νίκου Β. Αναστοπουλου "Η ΔΙΒΡΗ ΗΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ" (έκδοση της ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ -1994)....

Εδώ, εντελώς επιγραμματικά δυο κουβέντες από μένα (τον μη ειδικό) έτσι σαν μικρή συνεισφορά και αντίστιξη στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στα Σχολεία της Δίβρης με αφορμή την φετινή επέτειο της Εθνικής Γιορτής από τα Σχολεία μας:
-Η Διβρη και τα Μοναστήρια της ήταν σπουδαίο ΚΕΝΤΡΟ επαναστατικής δράσης....
-Η Διβρη με τους μπαρουτόμυλους (μαζί με τους Δημητσανίτες και δευτερευόντως τους Δουκαίους) έδωσε πολεμικά εφόδια στον Αγώνα...
-Η Διβρη, έδωσε (καταγεγραμμένους) πάνω από 100 Οπλαρχηγούς και Αγωνιστές του ´21 πεσόντες και μαχητές... (λίγοι από αυτούς είναι γραμμένοι στο Μνημείο που έχουμε ανεγείρει στη κεντρική πλατεία)...
-Η Διβρη, έχει πάρει (τα τέκνα της) πάμπολλα Αριστεία ανδρείας (Αργυρά, Χαλκά και Σιδερένια) περισσότερα από κάθε άλλη περιοχή...
-Η Διβρη, είχε πολλούς Αγωνιστές που είχαν μυηθεί στην Φιλική Εταιρεία.....
-Η Διβρη είχε το μοναδικό ΑΝΑΡΡΩΤΗΡΙΟ (Νοσοκομείο) του Αγώνα για την περίθαλψη των τραυματιών ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ και ήταν το ασφαλές καταφύγιο για προφύλαξη αλλά και ξεκούραση μετά τις μάχες με τους Τούρκους δυνάστες...
-Η Δίβρη, ονομάστηκε από τους ιστορικούς "Μικρή Μάνη" γιατί δεν πατήθηκε από του Τούρκους και δεν εγκαταστάθηκε ποτέ εκεί Τούρκος αγάς....

Για να τιμήσω την ημέρα διάλεξα κάποιες διβριώτικες φωτογραφίες φουστανελοφόρων Διβριωτων που παραθέτω....
Διαβάστε:

Το Μνημείο των Οπλαρχηγών και ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ του 1821, στην πλατεία

που ανεγέρθη το 1986 από την ΠΕΕΔ (αναγράφει περί τους 20 από τους 

100 οπλαρχηγούς και αγωνιστές της Δίβρης)

Οι μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου Λαμπείας το 1955 με εθνικές 
ενδυμασίες, και τους καθηγητές τους Μπορδόκα και Κατσούλα
(εγώ έβγαλα αυτή τη φωτ με μια μικρή μηχανή, γιαυτό και δεν είμαι μέσα)

Παρέλαση του Γυμνασίου Λαμπείας το 1956, με εθνικές ενδυμασίες

Ο Διβριώτης Πρόεδρος της Βουλής Στέφανος Στεφανόπουλος, 
ο πρεσβύτερος, το 1885 (τη φουστανέλα φορούσε μέσα στη Βουλή)

Ο Διβριωτης Αγωνιστής του 1821 Αυγερινός Πετραλιάς 
γύρω στα 1840

v Απίστευτο, πρωτάκουστο και όμως αληθινό.

"ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ" και ΑΝΤΑΡΣΙΑ, ΚΗΡΥΞΑΝ και οι 13 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ!!!.....
(αρνήθηκαν να εκφωνήσουν τον πανηγυρικό της ημέρας, στην Εθνική Γιορτή της 25ης Μαρτίου!!!...)

Πρώτη φορά συμβαίνει μετά 190 χρόνια λειτουργίας του ιστορικού Σχολείου της Διβρης (η "Ελληνική Σχολή Διβρης" ένα από τα πρώτα Σχολεία της ελεύθερης Ελλάδας και το πρώτο στην Ηλεία, λειτουργεί αδιαλείπτως από το 1828), οι δάσκαλοι και καθηγητές αρνήθηκαν να εκφωνήσουν τον ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ της Εθνικής μας Γιορτής!!!!...

Το "Σύγγρειο" Δημοτικό Σχολείο Λαμπείας, κτίσμα του 1907

Τους λόγους δεν τους γνωρίζουμε. Απλά μάθαμε και πάθαμε κατάπληξη όταν μας πληροφόρησαν ότι όλοι, μα όλοι, όταν ο υπεύθυνος του Δήμου για την Τελετή ζήτησε το όνομα εκείνου ή εκείνης που θα εκφωνήσει τον πανηγυρικό εισέπραξε ένα μεγάλο ΟΧΙ !!!....
Γιατί άραγε;
-Επειδή ήταν Κυριακή και δεν θέλησαν να χάσουν την αργία τους ή τον .... "καφέ τους στα Ψηλαλώνια" στην Πάτρα; Μα υπάρχει και ντόπια καθηγήτρια στη Διβρη και μάλιστα πολύπειρη....
-Επειδή όλη η εκπαιδευτική Κοινότητα είναι αντίθετη με την Εθνική Γιορτή; Δεν πιστεύουμε ότι και οι δεκατρείς έχουν αυτή την γνώμη.....
-Επειδή δεν λογαριάζουν ούτε Κράτος, ούτε Υπουργεία, ούτε Προϊσταμένους τους; Δεν νομίζουμε ότι είναι όλοι αντιεξουσιαστές.....
-Επειδή, επειδή, επειδή;......, σύντομα θα μάθουμε..

Τα μνημεία των Ηρώων στην πλατεία της Δίβρης
Σε πρώτο πλάνο το Ηρώον των πεσόντων 1912-1922 και 1940
(ανεγέρθη το 1924 από τον "Προοδευτικό Σύνδεσμο Δίβρης")
Στο βάθος το Μνημείο των Οπλαρχηγών και Αγωνιστών
(ανεγέρθη το 1986 από την "Πανελλήνια Εκπολιτιστική Ένωση Διβριωτων")

Αλλά ρωτάμε, αλήθεια ξέρει κανένας από αυτούς τους " ιπτάμενους" εκπαιδευτικούς μας (όπως τους λέμε εμείς συνειδητά , γιατί έρχονται λαχανιασμένοι 1-2 ώρες την ήμερα, με το βλέμμα στο ρολόι ..,) την μακραίωνη ιστορία της Διβρης;
Έχουν συνειδητοποιήσει ότι σε 3 χρόνια γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας;
Γνωρίζουν άραγε, ότι σε αυτή την κωμόπολη που υπηρετούν έχουν διαδραματιστεί τέτοια και τόσα ηρωικά γεγονότα στην Επανάσταση του 1821, που θα ήταν ευκαιρία να τα διαβάσουνε, να τα μάθουνε και να εκφωνήσουν το ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ χωρίς καμιά δυσκολία, έτσι για να δείξουν τον στοιχειώδη προσήκοντα σεβασμό....
Τέλος πάντων, όταν θα μάθουμε τους λόγους της αδιανόητης ανταρσίας θα επανέλθουμε.

Τώρα, για να μάθουν οι απανταχού συμπολίτες μας, ότι δεν αστειευόμαστε και λέμε πικρές αλήθειες, παραθέτουμε την απόδειξη της μεγάλης αυτής και ανήκουστης ενεργείας αυτών των Εκπαιδευτικών (στους οποίους  έχουμε εναποθέσει την μόρφωση και την αγωγή των παιδιών μας), δημοσιεύουμε το επίσημο Πρόγραμμα της Τελετής στη Λαμπεία, όπου ομιλητής ορίστηκε  ο Διευθυντής της Α/ βαθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας (!!!!), ο οποίος μη μπορώντας -δυστυχώς- να επιβάλλει το καθήκον στους υφιστάμενους του (το ίδιο και σε μεγαλύτερο βαθμό, ο Δ/ντης της Β ´βαθμιας), παρεκλήθη από τον Αντιδήμαρχο, να μιλήσει ο ίδιος !!!..,,,
Και είναι προς τιμήν του που δέχτηκε και μεγάλη τιμή για μας που είχαμε ένα εξαιρετικό επίσημο ομιλητή τον κ. Ζεύλα (που έχει καταγωγή από το Γερμοτσάνι και ήταν Εισηγητής στο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ στο "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ" το έτος 2010...)...
Τελικά, ήταν τυχερή η Διβρη που είχε ένα σπουδαίο ομιλητή. Αλλά να δούμε τι θα κάνει με τους υφιστάμενους του (όπως και ο άλλος της Β ´θμιας ο κ. Δημητρέλος με τους καθηγητές του Γυμνάσιου-Λυκείου) που "επαναστάτησαν" ομαδικά..... Θα πράξουν ως προϊστάμενοι -αλλά και οι παραπάνω αρμόδιες Υπηρεσίες- τα επιβαλλόμενα;
Θα λάβουν οι αρνηθέντες τα επίχειρα της ανεκδιήγητης και ανήκουστης πράξης τους; Ίδωμεν.....

Διαβάστε τώρα το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
"ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΑΜΠΕΙΑΣ (Έδρα Λαμπεία)
Ώρα 09.50: Πέρας προσέλευσης
Ώρα 10.00: – Επίσημη δοξολογία στον Ιερό Ναό «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ».

Εκφώνηση πανηγυρικού από τον Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ηλείας κ. Παναγιώτη Ζεύλα. κλπ

……………..

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ: Ο φετινός γιορτασμός της Εθνικής επετείου στη Δίβρη

            Παρά τα παρατράγουδα των περασμένων ημερών, γιορτάστηκε και φέτος η εθνική επέτειος της 25^ης Μαρτίου στην κωμόπολη της Δίβρης, κατά τα καθιερωμένα.

Εν τέλει, ο εκλεκτός εκπαιδευτικός και Διευθυντής Α΄βάθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας κ. Ζεύλας εκφώνησε τον ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΌ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ μετά την Δοξολογία στον μητροπολιτικό ναό του Αγ. Νικολάου Δίβρης.

Ο Δ/ντής της Α΄βαθμιας Εκπαίδευσης κ. Ζεύλας εκφωνεί τον
Πανηγυρικό της Ημέρας

 Και  με μια μεστού περιεχομένου και γεμάτη εθνική-πατριωτική έξαρση ομιλία του, εντυπωσίασε το  ακροατήριο, απαλύνοντας έτσι το γεγονός της άρνησης των εκπαιδευτικών μας να εκφωνήσουν τον πανηγυρικό, αποζημιώνοντας με το παραπάνω κατοίκους και μαθητές… Επίσης χαιρετισμό έκανε εκ μέρους του Δήμου και της Κοινότητας ο Αντιδήμαρχος ΔΕ Λαμπείας κ. Β. Αρβανίτης.

 Στη συνέχεια έγινε η δέηση στα Ηρώα των πεσόντων, όπου κατατέθηκαν στέφανοι από τον ίδιο τον Δ/ντή κ. Ζεύλα, από τα Σχολεία μας (Νηπιαγωγείο-Δημοτικό- Γυμνάσιο-Λύκειο), τον Δήμο, την Αστυνομία και τον Σύλλογο Διβριωτών Αθήνας.

Ο κ. Ζεύλας καταθέτει στέφανο στο Ηρώο

Τα νηπιαγωγάκια αφού κατέθεσαν στέφανο στο Ηρώον
κάτι απαγγέλουν από το μικρόφωνο

Οι μαθητές και μαθήτριες των Σχολείων με όσους προσελθόντες
καθηγητές και δασκάλους και οι Αρχές της κωμόπολης στην Τελετή

Ακολούθησε η παρέλαση των μαθητών-τριών στον κεντρικό δρόμο της «Αγοράς» και τέλος οι χορευτικές ομάδες των Σχολείων, χόρεψαν στην (διαλυμένη) πλατεία λεβέντικους  ελληνικούς χορούς, προκαλώντας τον ενθουσιασμό των παρακολουθούντων αλλά και παίρνοντας τα θερμά συγχαρητήρια από την Δ/ντη της Α΄βαθμιας Εκπαίδευσης.

Τον οποίο ευχαριστούμε για την παρουσία του στην γενέτειρα.

            Ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και του χρόνου «ομαλότερα» και καλλίτερα…..

v Μ ια ΚΑΤΑΛΗΨΗ από τους μαθητές στο ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ  Λαμπείας  - ΔΙΒΡΗ ΗΛΕΙΑΣ: το νέο μεγαλείο σου!!!...

Με αφορμή κάποια απίστευτα συμβάντα με τους καθηγητές και μαθητές, θα μπορούσε κανείς να γράψει ολόκληρο "πόνημα".,,,, (με την έννοια ότι πονάμε), αλλά δεν θα το κάνω.

-Επειδή το ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΜΠΕΙΑΣ, από το οποίο πήραμε τα δεύτερα Εγκύκλια μαθήματα αλλά και τα εφόδια για την μετέπειτα επιστημονική και επαγγελματική μας ζωή... (Όπως και τόσοι άλλοι από την Διβρη και την γύρω ορεινή περιοχή Ηλείας-Αρκαδίας-Αχαΐας)
-Επειδή, το ΓΥΜΝΑΣΙΟ αυτό ιδρύθηκε με την φροντίδα και θυσίες του "Συνδέσμου των εν Αθήναις Λαμπειέων"...

Το "Σύγγρειο Παρθεναγωγείο" κτίσμα του 1907 που στεγάζει
το Γυμνάσιο-Λυκειο Λαμπείας

-Επειδή εμείς οι συνεχιστές του Συνδέσμου, το στηρίξαμε ολόκληρες δεκαετίες και επαναλειτουργήσαμε το ΛΥΚΕΙΟ (όταν κάποιοι το κατάργησαν).... Επειδή, επειδή......

Επιγραμματικά και μονολεκτικά περιγράφω τα θλιβερά συμβάντα, χωρίς λεπτομέρειες (εάν χρειαστεί θα γραφούν στο μέλλον)
1. Μαθαίνουμε ότι η Γυμνασιάρχης (που έχει καταγωγή από Διβρη) και οι καθηγητές συμπεριφέρονται με απαράδεκτο τρόπο στους μαθητές. Λένε ότι τους γίνεται ..εκ των άνω "μπούλινκγ", με απαξιωτικές και σεξιστικές φράσεις.... Αν συμβαίνει αυτό είναι απαράδεκτο...
2. Μαθαίνουμε ότι τα παιδιά, διαμαρτυρόμενα έκαναν ΚΑΤΑΛΗΨΗ 1-2 ημέρες.... Πράγμα

επίσης απαράδεκτο, ως αντίδραση..... Υπάρχουν άλλοι πιο πρόσφοροι τρόποι διαμαρτυρίας.

Δεν γνωρίζουμε, την ακριβή αλήθεια των τελευταίων γεγονότων.
-Γνωρίζουμε όμως ότι οι καθηγητές μας (από παρελθόντα χρόνια, όταν ο αριθμός ήταν δυσθεώρητος π.χ. 13 καθηγητές για 50 μαθητές) ήσαν και είναι "ιπτάμενοι" και έρχονται με το βλέμμα στο ρολόι....
-Γνωρίζουμε ότι κάνουν μάθημα, σε άθλιες αίθουσες "κλουβιά" των 12τ.μ. Χωρισμένες με χάρμποτ.... Αλλά ποτέ δεν είδαμε διαμαρτυρίες, ούτε από τους καθηγητές, ούτε από τους γονείς, ούτε από τους μαθητές, ούτε από τον υπεύθυνο Δήμο ή Κοινότητα ..... (εμείς διαμαρτυρόμαστε εδώ και χρόνια, αλλά «δεν ιδρώνει το αυτί» κανενός)
-Γνωρίζουμε ότι οι μαθητές και μαθήτριες (όχι όλοι) , κυκλοφορούν στα Καφενεία καπνίζοντας και πίνοντας ποτάκια και μέρα και νύχτα... ΟΥΔΕΙΣ ενδιαφέρεται για στοιχειώδη ευπείθεια  και σεβασμό στη Κοινωνία.....
-Γνωρίζουμε ότι οι μαθητές έκαναν και άλλες φορές ΚΑΤΑΛΗΨΗ, όχι για την βελτίωση των συνθηκών διδασκαλίας άλλα για άλλα θέματα..... (οι μαθητές γενικώς καμιά φορά κάνουν κατάληψη για «ψύλλου πήδημα» ή για ακόμη για «χαβαλέ»…)
-Γνωρίζουμε ότι οι καθηγητές ("ιπτάμενοι" ή διαμένοντες μόνιμα στη Διβρη) δεν συμμετέχουν στο ελάχιστο σε Κοινωνικές ή άλλες Εκδηλώσεις της τοπικής κοινωνίας της Λαμπειας (Εθνικές ή Εκκλησιαστικές ΓΙΟΡΤΕΣ, σε πολιτιστικές και μορφωτικές Εκδηλώσεις ακόμη και για την Παιδεία....)..,,
-Γνωρίζουμε ότι οι Γονείς και Κηδεμόνες των παιδιών, η Σχολική Επιτροπή και οι Κοινοτικοί-Δημοτικοί παράγοντας δεν συμμετέχουν στη επίλυση προβλημάτων, ούτε κατ´ ελάχιστον... Το Αντίθετο μάλιστα, ενώ έχουν ευθύνη αδιαφορούν...
-Μπορεί π.χ, να θυμηθεί κάποιος την διαδήλωση μαθητών και καθηγητών στη Αγορά της Διβρης με το σύνθημα: "Με τον Τσαντήλα αρχηγό θα τον λιώσουμε τον εχθρό" (όπου Τσαντήλας = ο Γυμνασιάρχης και όπου εχθρός = ο πρόεδρος του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ) και άλλα πολλά...

Λοιπόν, εμείς οι παλιότεροι που έχουμε λόγο για το Ιστορικό Εκπαιδευτικό μας Ίδρυμα, δεν θέλουμε να βγάλουμε πρόχειρα συμπεράσματα για τα τελευταία γεγονότα και τα "τραύματα", που ελπίζουμε να επουλωθούν σύντομα…

Υ.Γ. Παραθέτουμε κάποιες φωτογραφίες των μαθητών του Γυμνασίου Λαμπειας τότε με τους 2 ή 3 Καθηγητές τους (αγαπημένοι και με αλληλοσεβασμό) την δεκαετία του 1950 και 1960 αντίστοιχα....

Οι μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου Λαμπείας το 1955
με τους καθηγητές τους Χαλούλο και Μενούνο

Οι μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου Λαμπείας τέλος της
10ετίας του 1960 με τους καθηγητές τους Ασλανίδη, Βε και Μιχαλόπουλο

 Έτσι ως επιμύθιον.

·        v ΑΔΑΜΑΝΤΙΑ ΑΛΓΙΑΝΑΚΙΔΟΥ-ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, μια μεγάλη γυναικεία μορφή της Δίβρης

(που έφυγε πριν 10 ΧΡΟΝΙΑ, στις 14 Μαρτίου 2008)

Η εμβληματική εικόνα της διβριωλάτρισσας Κυρίας Αδαμαντίας μας έρχεται στη μνήμη που με την αριστοκρατική παρουσία της κάθε καλοκαίρι γέμιζε την "Αγορά" της Δίβρης για 9 ολόκληρες δεκαετίες.
Γόνος μεγάλης οικογένειας της Δίβρης παντρεύτηκε τον Κωνσταντινοπολιτη μεγαλοβιομήχανο Κώστα Αλγιανακίδη και άφησε εποχή στο πέρασμά της....
Για όσους δεν την γνώρισαν ας διαβάσουν τα λίγα λόγια που της είπαμε στην εξόδιο ακολουθία της και γράψαμε στο περιοδικό "ΔΙΒΡΗ"...

Στις δυο επόμενες φωτογραφίες, βλέπουμε τις προσφορές της ευεργέτιδος του "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ":
Ένα απλάδι της μητέρας της που υφάνθηκε στη Δίβρη το 1938

 Και οι δωρεές πολύτιμων αντικειμένων από το αρχοντικό σπίτι της

v ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

·         Θάνατοι

-Έφυγε ο Γιώργης Γαρδίκης, ετών 97 από τους Γκρουστάδες Δίβρης όπου και κηδεύτηκε

-Έφυγε η Γωγώ Χρ. Αθανασοπούλου, ετών 99 από τους Περδικαράδες Δίβρης όπου και κηδεύτηκε

-Έφυγε ο Βασίλης Καλδίρης ( σύζυγος της Ρούλας Καραχάλιου από τους Βασιλαίους Δίβρης), ετών 85 και κηδεύτηκε στα Καλάβρυτα από όπου ήταν και διέμενε.

v ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΝ

Περιοδικό «ΦΟΛΟΗ»

Πήραμε στα χέρια μας το τελευταίο τεύχος του εκλεκτού περιοδικού «ΦΟΛΟΗ» (έτος 21^ο-τ.85-Οκτώβριος, Δεκέμβριος 2017)

Πρέπει να συγχαρούμε τον εκδότη «Σύλλογο των Φολοητών» (Γιαρμεναίων) για την νέα ευπαρουσίαστη εμφάνιση αυτού τεύχους και την ποιοτική θεματογραφία του. Και χάρηκα ιδιαίτερα γιατί κι εγώ συμμετείχα στα «γεννητούρια» και τα πρώτα βήματα αυτού του περιοδικού όταν πριν χρόνια το ξεκίνησε ο αείμνηστος ευπατρίδης της Γιάρμενας φίλος Μπάμπης Παπαθεοδώρου που πάντα μου ζητούσε την γνώμη και την εμπειρία που είχα από την έκδοση του περιοδικού μας «ΔΙΒΡΗ»…

Το περιοδικό Φολόη είναι ένας άθλος που αν βελτιωθεί -δική μου άποψη- λίγο (επικαιρότητα, αποφυγή ξένων προς τα χωριά μας θεμάτων, πάρει έστω και ελαφρό διεκδικητικό ή αγωνιστικό χαρακτήρα για τα τοπικά προβλήματα) θα μακροημερεύσει και θα ξεπεράσει ακόμη και το δικό μας (που …ετελεύτησε το 2014 μετά 37 χρόνια και 146 τεύχη), γιατί το σθένος των συμπολιτών μας Γιαρμεναίων και η αγάπη για το χωριό τους και το Οροπέδιο, είναι μεγάλη.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ
 ΠΑΛΙΟ ΓΕΦΥΡΙ

Ένα ακόμη παλιό γεφύρι της Διβρης, από το "Αρχείο Γεφυριών Πελοποννήσου", του εκλεκτού μας φίλου Θοδωρή Χαμάκου, με δική μου φτωχική αφήγηση...
Το γεφύρι "στου Μουρτούκη", επί του μεγάλου ρέματος "Βορδολιός" στον Περαμαχαλά" είναι από τα παλιότερα, ωραιότερα και καλά διατηρούμενα γεφύρια της Διβρης. Είναι εύκολα προσβάσιμο, βρίσκεται ακριβώς κάτωθεν της βρύσης "Χρίστου Κοσμόπουλου"...

Υ.Γ. Εκ παραδρομής στην αφήγηση, είπα ότι είναι στο ποτάμι «Τρίσκα», ενώ είναι στο ποτάμι «Βορδολιός» (τα υπόλοιπα για το κατεστραμμένο γεφύρι της «Τρίσκας» είναι σωστά)


Δείτε το

https://youtu.be/pQmftUauqSQ?t=24