ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ, ΠΟΥ ΣΤΕΓΑΣΕ ΤΗΝ «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗ» ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΤΗΝ 10ΕΤΙΑ ΤΟΥ 1950 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ...

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ, ΠΟΥ ΣΤΕΓΑΣΕ ΤΗΝ «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗ» ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΤΗΝ 10ΕΤΙΑ ΤΟΥ 1950 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ...

 

Το ιστορικό σπίτι σήμερα στεγάζει την Αστυνομία Λαμπείας

Πρόταση του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» προς τον ιδιοκτήτη «ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ» για αλλαγή χρήσης

            Ο μεγάλος, παγκόσμιας εμβέλειας Συγγραφέας Παύλος Μάτεσις γεννήθηκε το έτος 1933 στη Δίβρη (Λαμπεία Ηλείας) και έφυγε το 2013. Ήταν γιος της διβριώτισσας Φρόσως Μεγακλέους Σωτηροπούλου και του Αιγιώτη φιλόλογου καθηγητή Βασίλη Παπαγγελόπουλου που υπηρετούσε ως Σχολάρχης στη Δίβρη. Ο ίδιος ο Παύλος υπερηφανευόταν και έγγραφε σε όλα τα βιβλία του ότι ήταν διβριώτης.

Ο Παύλος Μάτεσις (πρώτος δεξιά από τα παιδιά) με τα αδέλφια του
Γιώργο, Ευαγγελία, Βύρωνα και τους γονείς του Φρόσω Μεγ. Σωτηροπούλου
και Βασίλειο Παπαγγελόπουλο, σε οικογενειακή φωτογραφία

            Το ιστορικό σπίτι που γεννήθηκε και πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια υπάρχει ακόμη όρθιο στη Δίβρη στη συνοικία «Αγορά» (Περδικαράδες) ήταν ιδιοκτησίας των γονέων του και πωλήθηκε το 1957 στον «ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ-ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ» επί προεδρίας του αείμνηστου Νίκου Σωτηρόπουλου, με σκοπό και ρητούς όρους που καθορίστηκαν από την Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου να χρησιμοποιηθεί ως Κέντρο των απανταχού Απόδημων  Διβριωτών, ως Βιβλιοθήκη ή κάποιον άλλο κοινωφελή για την κωμόπολη της Δίβρης σκοπόν.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του "Συνδέσμου των εν Αθήναις Λαμπειέων-Διβριωτών".
Διακρίνονται ο πρόεδρος Νίκος Σωτηρόπουλος, δίπλα του ο Πολύβιος Στεφανόπουλος
 και τα μέλη του ΔΣ  Γιάννης Αλεξανδρόπουλος, Κώστας Ζώτος,   Λάκης Ανδρουτσόπουλος,
Νίκος Καρυανός,  Χρίστος Καρυανός, Στέλιος Φωτεινός, Μίμης Γιαρμενίτης και
Χαράλαμπος Τσίγκανος.

            Πράγματι, άμα τη αγορά του χρησιμοποιήθηκε με φροντίδα και την οικονομική ενίσχυση του Συνδέσμου των εν Αθήναις Διβριωτών για την στέγαση του ημι-κρατικού ιδρύματος της «Αγροτολέσχης»  με πρώτη δασκάλα Οικοκυρικής την περίφημη και καλοσυνάτη Ερμιόνη Κανοπούλου από το Άργος Ορεστικόν Καστοριάς, η οποία άφησε εποχή με την προσφορά της. 

Κατ΄ αρχήν στις κοπέλες της Δίβρης με μαθήματα χειροτεχνίας, οικοτεχνίας, μαγειρικής, κοινωνικής συμπεριφοράς κλπ., και στη συνέχεια η ίδια ανέλαβε ως δασκάλα του λειτουργήσαντος Νηπιαγωγείου Λαμπείας (το πρώτο στην Ηλεία, εκτός των μεγάλων πόλεων που δεν γνωρίζουμε αν είχαν).

Άνω, δυο δημοσιεύματα της εφημερίδας "ΗΛΕΙΑΚΗ ΦΩΝΗ" του 1957 όπου
γνωστοποιούνται η αγορά του "Σπιτιού του Συνδέσμου",  η λειτουργία της
"Αγροτολέσχης",  του πρώτου Νηπιαγωγείου  και άλλες δραστηριότητες του
του "Συνδέσμου των εν Αθήναις Διβριωτών" 

 Παράλληλα στο ίδιο κτίριο στεγάστηκε και ο πρώτος Γεωπόνος της Δίβρης ονόματι Παπαϊωάννου, δραστήριος με ξεχωριστή δράση στην γεωπονική, δενδροκομική και γεωργική ζωή της Δίβρης.

            Στο Νηπιαγωγείο που λειτούργησε για λίγα χρόνια (σταμάτησε με την αναχώρηση της δασκάλας Ερμιόνης) φοίτησαν πολλά διβριωτόπουλα, όπως φαίνεται στη σωζόμενη φωτογραφία στα σκαλιά του κτιρίου.

Μια καταπληκτική φωτογραφία στα σκαλιά του ιστορικού σπιτιού.
Η δασκάλα Ερμιόνη Κανοπούλου με τα παιδιά του Νηπιαγωγείου, το 1957-58-59
Διακρίνονται και αναγνωρίζουμε μερικά από αυτά. Τασία Ν. Σωτηροπούλου,
Χρυσάνθη (του Γραμματέα της Αγρονομίας Πέτρου), Κώστας Β. Αγγελόπουλος.
Αντώνης Οδ. Αρβανίτης, Ξανθή Η. Βέρροιου,  Αλέκα Κ. Ηλιοπούλου κ. α.
 (ενδεχομένως να κάνουμε κάποιο λάθος)  

            Όταν σταμάτησε η λειτουργία της «Αγροτολέσχης» την 10ετία του 1960, το σπίτι αυτό φιλοξένησε με την καταβολή κάποιου ενοικίου τους δασκάλους Γιάννη και Θέμι Αντωνόπουλου και το μίσθωμα εδίδετο πλέον για την ενίσχυση  του Οικοτροφείου της Μητρόπολης Ηλείας στο Κάτω Μοναστήρι. Δηλαδή και πάλι για κοινωφελή σκοπόν και αυτό μέχρι το μέσον της δεκαετίας του 1970.

            Έκτοτε αρχίζει μια θλιβερή ιστορία για την τύχη και την διαχείριση του ιστορικού αυτού σπιτιού που δεν τιμά, ούτε τη Δίβρη, ούτε τους Διβριώτες. Χωρίς «να ξύνουμε παλιές πληγές» και μόνο για την ιστορία λίγα λόγια, για να καταλήξουμε στην σημερινή μας πρόταση.

            Μέχρι το έτος 1977, ο «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ-ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ», μετά την παράδοση το 1975 της σκυτάλης της Προεδρίας του Συνδέσμου (μέσω εκλογών) στον υποφαινόμενο Σωτήρη Σωτηρόπουλο δεν είχε αλλάξει το καθεστώς της διαχείρισης του σπιτιού και μάλιστα με προτροπή των πρώτων κτητόρων του Συνδέσμου προετοιμαζόταν η χρήση του σύμφωνα με τους αρχικούς όρους και σκοπούς. Τότε ήρθε η ανατροπή, με την γνωστή σε όλους (έχουμε γράψει στο παρελθόν) ανορθόδοξη (ο πλέον επιεικής χαρακτηρισμός) μεταβολή του Καταστατικού του Συνδέσμου, αλλαγή της ονομασίας του σε «ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ» και βεβαίως αυτόματα περιήλθε στην κατοχή του η βαριά κληρονομιά του περιουσιακού αυτού στοιχείου και η όλη ιστορία του Συνδέσμου. Τι έγινε από τότε και στο εξής στο ιστορικό αυτό σπίτι; Ας δούμε εν συντομία.

1) Η πρώτη χρήση του ήταν μια άκρως ντροπιαστική ενέργεια. Κάποια νεαρά και ...οργισμένα νιάτα του ΣΔΑ, έγραψαν στην προμετωπίδα του κτιρίου τον τίτλο-σύνθημα «Κέντρο εναλλακτικής κουλτούρας και αντιπληροφόρησης» με σχετική «ψευτο»-αναρχική δράση (!!). Θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει μια νεανική αποκοτιά, αλλά υπήρξε και συνέχεια...

2) Αντί, να σεβαστούν τους όρους και τους σκοπούς που περιέχονταν στα Πρακτικά του Συνδέσμου (αρ.6/1957) που κληρονόμησαν, άρχισαν να νοικιάζουν το σπίτι σε κάποιους συμπατριώτες και παράλληλα να το αφήνουν να ερειπώνεται επικίνδυνα...

3) Φτάνουμε αισίως στο έτος 2000. Δεν γνωρίζουμε αν τα ελάχιστα ενοίκια που έπαιρναν τα έδιναν στο Οικοτροφείο ή τα διέθεταν για άλλο σκοπόν. Όλα τα χρόνια και  πάλι μετά παράκληση των πρώτων κτητόρων του Συνδέσμου (που πλέον ήσαν σε μεγάλη ηλικία και πονούσαν το «σπίτι του Συλλόγου») ζητήσαμε το έτος 2001 εμείς πλέον (η «ΠΑΝΕΛΛΛΉΝΙΑ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ») μετά την γνωστή απαράδεκτη εκδίωξή μας από το Δημοτικό Σχολείο Δίβρης, να ενοικιάσουμε το σπίτι αυτό για στέγαση της ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ και δημιουργία ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ.

4) Δυστυχώς, οι τότε διοικούντες τον «κληρονόμο» ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ (ΣΔΑ) προτίμησαν να νοικιάσουν το οίκημα αντί 45.000 δραχμών στην Αστυνομία, με δήθεν το πρόσχημα ότι η Αστυνομία δεν έβρισκε άλλο οίκημα,  και όχι να το δώσουν στο Πνευματικό Κέντρο Δίβρης, παρότι εμείς τους δίναμε μίσθωμα μεγαλύτερο, 50.000 δραχμές... (Βλέπε λεπτομέρειες στο έγγραφο)

Το έγγραφο-έκκληση της ΠΕΕΔ προς τον ΣΔΑ που δυστυχώς αγνοήθηκε
και  δεν απαντήθηκε ποτέ!!...

Και το πλέον θλιβερό και εξωφρενικό. Δαπάνησαν για επισκευές του κτιρίου προκειμένου να μπει μέσα η (...«πτωχή») Αστυνομία κάπου 3 εκατομμύρια δραχμές !!! (1,5 εκατ. διέθεσε ο Δήμος Λαμπείας, και άλλο 1, 5 εκατ. από αποκριάτικες εκδηλώσεις και συνεισφορές, ακόμη διέθεσαν αυθαιρέτως και τα λεφτά του αδρανοποιημένου Συνδέσμου των εν Πάτραις Λαμπειέων )!!... Δηλαδή πήγαν τα χρήματα ... «υπέρ Αεροπορίας» για ένα γλίσχρο μίσθωμα, που τώρα έχει πέσει στα 100 Ευρώ τον μήνα (!!!... ). Και βέβαια σήμερα, είναι ένα κτίριο σε κακή κατάσταση που σηματοδοτεί και κάτι άλλο (κρατητήρια κλπ,) σε ένα χώρο που προοριζόταν για τον  πολιτισμό και την κοινωνική δράση...΄

Αυτά βεβαίως, για το όχι και τόσο αγλαό πρόσφατο παρελθόν του ιστορικού σπιτιού και την πορεία του μετά την αλλαγή, δηλ. όταν πέρασε στα χέρια του διαχειριστή ΣΔΑ.

Μια πρόταση για την διάσωση και αξιοποίηση του ιστορικού σπιτιού

            Όμως, εμείς σεβόμενοι εκείνους που πρωτοαπόκτησαν και αξιοποίησαν κατά τον προσήκοντα τρόπο το περιουσιακό αυτό στοιχείο που πλέον έχει εμβληματική και ιστορική αξία (για τους λόγους που αναφέρθηκαν: Μάτεσις, «Αγροτολέσχη», πρώτο Νηπιαγωγείο) θέλουμε να προτείνουμε, έστω και τώρα κάτι που και θα επανορθώσει τα «ημαρτημένα» και θα αξιοποιηθεί επ΄αγαθώ της κωμόπολης.

Τέτοια ιστορικά σπίτια στο εξωτερικό που  γεννήθηκαν κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι (συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες, μεγάλοι επιστήμονες, πολιτικοί με διεθνή προβολή και εκτίμηση) συνήθως είναι αξιοθέατα και τόποι επίσκεψης τουριστών ή πνευματικών θαυμαστών τους. Ελπίζουμε μελλοντικά, με το πλούσιο υλικό (φωτογραφικό, οικογενειακό, βιβλιογραφικό κλπ) για τη ζωή και τη δράση του μεγάλου και επιφανούς συμπολίτη μας αλλά και με την βοήθεια και συμπαράσταση στενών συγγενικών προσώπων του εκλιπόντος μεγάλου ανδρός, να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο Κέντρο αφιερωμένο στον Παύλο Μάτεσι, αφού προετοιμάσουμε με προσοχή και σεβασμό μια πρώτη δημόσια Εκδήλωση προς τιμήν του.

Ο διάσημος διβριώτης Πάυλος Μάτεσις (Παπαγγελόπουλος)

            Όμως, αυτή τη στιγμή άλλο προέχει. Πρώτα πρώτα να διασωθεί και να μείνει όρθιο το παραδοσιακό αυτό σπίτι. Και δεύτερον, να αξιοποιηθεί κατά τρόπο που να εκπληρωθεί η επιθυμία εκείνων που το αγόρασαν, αλλά και να διευκολύνει δημόσιους και κοινωνικούς λειτουργούς που υπηρετούν σήμερα και αύριο την ιδιαίτερη πατρίδα μας.

            Το κτίριο αυτό αυτή τη στιγμή στον πρώτο όροφο στεγάζει την Αστυνομία Λαμπείας, η οποία μπορεί να μείνει μέχρις ότου βρει άλλη στέγη (ενδεχομένως να έχουμε και απομάκρυνση του Σταθμού, λόγω συρρίκνωσης των Αστυνομικών Καταστημάτων σε πανελλαδικό επίπεδο). Και όταν η Αστυνομία με το καλό φύγει από τον πρώτο όροφο να μετατραπεί σε ένα Πολιτιστικό Κέντρο δημιουργίας και ανάπτυξης. Υπάρχει όμως το ισόγειο, περίπου 60 τ.μ. και το υπόγειο (ισόγειο στην πρόσβασή του) επίσης του ίδιου εμβαδού που μπορούν με μικρή δαπάνη να μετατραπούν σε καταλύματα φιλοξενίας δημόσιων υπαλλήλων που υπηρετούν στη Δίβρη και δεν βρίσκουν διαθέσιμα σπίτια για να διαμείνουν.

            Βεβαίως, χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία τις προηγούμενες δεκαετίες εποχές «παχειών αγελάδων» με τόσα εύκολα Ευρωπαϊκά και Εθνικά αναπτυξιακά Προγράμματα που θα μπορούσαν να μετατρέψουν με «ένα τριαντάφυλλο»  όλο το κτίριο σε ένα χρηστικό αρχιτεκτονικό κόσμημα πολλαπλών χρήσεων και δράσεων. Αλλά αυτή η ευκαιρία χάθηκε δια παντός.

            Τι προτείνουμε λοιπόν εμείς, απευθυνόμενοι με καλή προαίρεση στον  ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ (ΣΔΑ); Απλές και πραγματοποιήσιμες λύσεις.

            Ο   «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ», όπως έχουμε πληροφορηθεί έχει ένα καλό Ταμείο (πέρα από το μίσθωμα που παίρνει και έσοδα από τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις κλπ) που μπορεί να το διαθέσει, ώστε με αυστηρή αυτεπιστασία και προσωπική εργασία (όπως κάναμε εμείς για την εγκατάσταση στο παλιό και το νέο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ») να προβεί σε ανακατασκευή του ισογείου και υπογείου και τη μετατροπή τους σε μικρά καταλύματα (δωμάτια) με μικρή δαπάνη. Έτσι θα διευκολύνει την φιλοξενία και τη παραμονή τους στη Δίβρη (και όχι το καθημερινό φευγιό τους), με ένα πολύ μικρό συμβολικό μίσθωμα των εκπαιδευτικών μας (καθηγητών, δασκάλων, νηπιαγωγών) καθόλη της διάρκεια της σχολικής περιόδου. Και στις  καλοκαιρινές, χριστουγεννιάτικες και πασχαλινές Διακοπές θα μπορεί να διατίθεται σε ξενιτεμένα μέλη του Συλλόγου τους, για φιλοξενία επίσης.

            Ελπίζουμε η πρότασή μας να βρει «ευήκοα ώτα», τόλμην και αρετήν στους εκλεκτούς συμπατριώτες μας, ώστε οι σημερινές και μελλοντικές γενιές να τους καμαρώνουν και να τους ευγνωμονούν. Αναμένουμε.